Geen contact maken met anderen (onbekenden) maar wel willen.

quote:

op woensdag 12 januari 2005 19:31 schreef martydekale het volgende:
een beetje op navolging van het topic: probleem met sociaal contact
ik maak geen contact met nieuwe mensen, terwijl ik dat eigenlijk wel zou willen. ik ben ook wel een erg stil type. vooral het maken van nieuwe vrienden/kennisen van leeftijdsgenoten lijkt een probleem te zijn. als ik een vraag heb, heb ik geen moeite om die na het hoorcollege nog aan een docent te stellen.
ik ben sinds september aan mijn studie begonnen aan de universiteit. maar ik kan niet echt zeggen dat ik al wat mensen al een beetje heb leren kennen (een paar, maar niet echt goed). er zijn ook geen mensen waar ik echt mee rondhang (mee optrek, regelmatig mee omga). ik wel redelijk wat sporten aan de universiteit: squash, tafeltennis. maar het lijkt erop dat ik daar een beetje hetzelfde probleem heb.
die paar vrienden die ik op de middelbare school had zie ik niet zo vaak meer (ongeveer een keer per maand nog wel), maar dus niet meer dagelijks. ik begin me soms toch eenzaam te voelen. hebben meer mensen dit probleem (gehad) en tips om er van af te komen. dus wel contact maken met anderen.

klinkt een beetje precies naar mijn situatie. op 't internet is 't geen probleem, maar in het leven... ik weet het niet, het lukt gewoon totaal niet.
het rare is dat ik blijkbaar extravert op mensen overkom - ook in 't echte leven. terwijl ik dus allesbehalve extravert ben. :s

quote:

op dinsdag 8 maart 2005 21:17 schreef martydekale het volgende:
vandaag niet echt een succes, terwijl ik tijdens het 2e hoorcollege vlak bij enkele personen zit die ik weleens heb gesproken (waardoor het dus makkelijker is). maar met beide personen geen gesprek gestart. wat is er toch mis met mij.

mischien heb je wat weinig fantasie om een gesprek te starten.

je zou een eerste gesprek gewoon puur over je studie laten kunnen gaan. dat gaat iedereen bij jullie wel aan.

bijvoorbeeld hoe moeilijk/simpel een module wel niet is of wat voor irritante docent je hebt en of hij die ook zo irritant vind. en dus wat hij fout doet en welke docenten stukken beter uitleggen. want echt het vak is goed te doen maar gewoon zo slecht gedoceerd. want eigenlijk vind je het ook best interessant. in je vrije tijd doe je er dit en dat mee. al gaat dat wat moeilijk nu want je zit op kamers. hebben jullie dta ook of woon je nog thuis? ik vind het wel relaxt zo. etc. bla bla bla bla

vervolgens haak je in een volgens gesprek op ongevere dezelfde onderwerpen aan en bedenk je dingen die hen wellicht ook aangaan.

snap je mn voorbeeld

quote:

op vrijdag 11 maart 2005 08:15 schreef martydekale het volgende:

[..]

die heb ik gisteren gebruikt (ik was ook mijn pennen vergeten, stom van me), maar het is niet echt tot een gesprek gekomen. "ja, hoor" en na het college, ik geef de pen terug "nog bedankt".

je komt dus bij elk college in je eentje binnen begrijp ik. waar ga je dan zitten? ga je ergens aan de rand zitten in je eentje, of ga je naast iemand zitten die je niet (of vaag) kent? als je alleen aan de rand van een rij gaat zitten, zal er niemand bij je komen zitten waarschijnlijk. probeer dan gewoon naast iemand anders te gaan zitten en begin gewoon met: 'hoi, vind je het goed als ik naast je kom zitten' of 'hoi, zit hier al iemand?' zeer waarschijnlijk dat hij of zij het goed vind als je daar gaat zitten, als hij of zij ook alleen is.
ik kan me voorstellen dat je dat niet goed durft, maar probeer het gewoon. als je een positief antwoord terug krijgt, geeft dat toch een goed gevoel. tuurlijk kan je ook een harde 'nee' terugkrijgen, maar dan weet je voor een volgende keer dat je het bij hem of haar niet nog een keer hoeft te vragen. het is niet erg als je daardoor op je bek gaat (om het zo maar even te zeggen),
een volgende keer kan het wel gewoon goed gaan.

als je dan eenmaal naast diegene zit, kan je voordat het college begint, het even hebben over de stof, docent, tentamen, opdracht enz. die ander zal hierop reageren en zal waarschijnlijk vragen gaan stellen aan jou. tijdens het college gewoon opletten en aantekeningen maken, maar als je iets niet goed verstaan hebt: vraag het even aan die buurman/vrouw.
aan het eind van het college heb je denk ik wel een idee of hij/zij jou mag. ga dan gewoon bij een volgend college weer naast hem/haar zitten.

het is misschien eng om het te doen en je zal niet gelijk succes hebben, maar als je blijft proberen lukt het vanzelf wel. je moet het alleen wel doen!

heel herkenbaar dit, gelukkig is het tegenwoordig 1000x beter dan het ooit was. ik heb mezelf gewoon een tijdje "gedwongen" een gesprek te beginnen. eerst voelt het allemaal heel geforceerd en onnatuurlijk aan. maar naar verloop van tijd, paar maand tot een jaar heeft het bij mij denk ik wel geduurd, gaat het allemaal veel soepeler en natuurlijker.

begin gewoon over iets, wat een kutweer he... wat een lekker weer he? druk he? hoi! weetikveel wat iets wat op dat moment toepasselijk is. een gesprek vormt zich dan (vaak) vanzelf.

het niet beginnen van zo'n gesprek is gewoon ook een vorm van angst (was het bij mij iig) en over een angst kom je alleen heen door jezelf ermee te confronteren ipv het te ontlopen. bekijk het positief, je hebt nog niet veel contacten met die mensen gelegd. waarschijnlijk hebben ze dus ook nog geen mening over jou gevormt. je hebt nog alle kans om vrienden te maken en je studietijd al feestend door te gaan brengen.

quote:

op zondag 13 maart 2005 02:42 schreef sessy het volgende:
klinkt een beetje precies naar mijn situatie. op 't internet is 't geen probleem, maar in het leven... ik weet het niet, het lukt gewoon totaal niet.
het rare is dat ik blijkbaar extravert op mensen overkom - ook in 't echte leven. terwijl ik dus allesbehalve extravert ben. :s

herkenbaar...

het rare is dat, als je je in gezelschap bevind van overwegend mensen die je niet heel goed kennen (dus niet alleen je vrienden), dat je ter plekke je beeld van wat mensen over je hebben kunt vormen.
dus ook al ben je normaal gesproken een heel introvert persoon, als je iedereen openlijk en vriendelijk begroet, en begint (puur uit fake stoerheid) een gesprek met iemand, dan zal men binnen 30 seconden een beeld van je hebben dat je een open persoon bent die aangenaam is in de omgang.
daarna moet je natuurlijk nog wel zien dat beeld te handhaven, maar dat is dan eigenlijk geen probleem meer, omdat mensen zich automatisch meer open tegenover jou zullen opstellen. ze verwachten dan dat jij een open persoon bent, en zolang je je gedrag niet 180 graden draait zal dat beeld blijven hangen.

het is lastig om dit gevoel duidelijk te omschrijven (en het is ook al een tijd terug toen ik dat "aha-moment" voor het eerst had), maar dit is ongeveer het basisidee

eigenlijk zou je het gewoon eens uit moeten proberen, kijken wat het je oplevert.

quote:

op zaterdag 19 maart 2005 00:09 schreef henryhill het volgende:
het rare is dat, als je je in gezelschap bevind van overwegend mensen die je niet heel goed kennen (dus niet alleen je vrienden), dat je ter plekke je beeld van wat mensen over je hebben kunt vormen.
dus ook al ben je normaal gesproken een heel introvert persoon, als je iedereen openlijk en vriendelijk begroet, en begint (puur uit fake stoerheid) een gesprek met iemand, dan zal men binnen 30 seconden een beeld van je hebben dat je een open persoon bent die aangenaam is in de omgang.
daarna moet je natuurlijk nog wel zien dat beeld te handhaven, maar dat is dan eigenlijk geen probleem meer, omdat mensen zich automatisch meer open tegenover jou zullen opstellen. ze verwachten dan dat jij een open persoon bent, en zolang je je gedrag niet 180 graden draait zal dat beeld blijven hangen.

het is lastig om dit gevoel duidelijk te omschrijven (en het is ook al een tijd terug toen ik dat "aha-moment" voor het eerst had), maar dit is ongeveer het basisidee

eigenlijk zou je het gewoon eens uit moeten proberen, kijken wat het je oplevert.

wat jij zegt had ik een tijdje geleden ook "ontdekt". ik was eerst nogal verlegen en op n gegeven moment is dat wat minder geworden, en ben ik opener geworden. in het begin verbaasde ik me gewoon af en toe wat sommige mensen bezielde mij aan te spreken.. . voor mijn gevoel was ik nog steeds die verlegen persoon, maar de buitenwereld dacht daar blijkbaar anders over .

quote:

op vrijdag 25 maart 2005 14:00 schreef martydekale het volgende:
hoe begin je met opener worden, hoe pak je dat aan. ik wil het wel, maar ik doe het niet.

met gewoon je angst weg te drukken, denken: dikke schijt als ze me raar vinden, ik ben tenminste begonnen met een gesprekje te voeren of een opmerking te maken. ik sta nog regelmatig te soppen in mijn sokken bij sociale dingen, maar ik doe inderdaad gewoon faken dat ik me op m'n gemak voel.
ik heb wel steeds het idee dat ik raar doe of sta te stuntelen, maar anderen merken er niks van.

mij helpt het trouwens enorm dat ik nu therapie heb, 1x in de twee weken. kan ik even mijn verhaal kwijt, en we praten over wat er goed ging en wat niet, en ook hoe je contact moet zoeken. dat je bv. mensen moet aankijken en niet wegkijken.

op mijn werk knoop ik ook wel praatjes aan met studenten of mensen, geen lange gesprekken, maar gewoon een paar opmerkingen van: goh lekker weer krijgen we he, of hoe gaat het met je werkstuk etc.

ik heb ook ontspanningsoefeningen gekregen, want meestal als je je voorneemt om iets te gaan doen (iemand aanspreken) drijf je voor jezelf vantevoren de spanning zo hoog op dat je op het moment supreme zeg maar, zo gespannen bent dat je gaat afhaken en vermijden. het gevoel dus van ik wil wel, maar ik doe het niet.

therapie kan goed helpen om je sterke kanten te leren zien. en als je niets weet te zeggen, kan je leren om vragen te stellen. mensen praten graag over dingen die ze belangrijk vinden.

heb nei veel ervaring met je situatie maar misschien helpt et volgende:

quote:

op vrijdag 18 maart 2005 17:56 schreef martydekale het volgende:

situatie 1:
[quote] ..heb jij misschien een pen?..

die heb ik gisteren gebruikt (ik was ook mijn pennen vergeten, stom van me), maar het is niet echt tot een gesprek gekomen. "ja, hoor" en na het college, ik geef de pen terug "nog bedankt".
situatie 2:
en een keertje wezen poolen met een medestudent die wel een beetje ken, maar niet zo vaak zie, omdat hij naar andere werkcolleges gaat.
[/quote]

porbeer wat meer situatie zoals de 2de te creeren. dat kan bijvoorbeeld door situatie 1 beter te benutten of door bij een borrel oid meer tegen anderen te zeggen.

vergeet niet de eerste dingen die je vaak tegen iemand zegt vergeten mensen toch snel, dat is gewoon om kennis met elkaar te maken, schaam je dan ook niet om standaard dingen te zeggen en leer van mij part wat openingszinnen uit je hoofd en/of bedenk van te voren antwoorden/'reacties die weer tot een reactie bij hen kan uitlokken' die je kan geven op standaard zinnen. probeer ook een grappige/leuke situatie in het gesprek te gooien dat maakt et wat luchtiger en maakt het voor de ander ook makkelijker om zijn 'belevenissen' met jou te delen waardoor een gesprek wat makkelijker op gang komt. (kies gesprekpartners waarvan je verwacht dat ze makkelijk praten, dat scheelt jou een hoop werk)
als je het lastig vindt kan je misschien ook vragen stellen die ervoor zorgen dat de ander meer aan het woord is.
standaard gesprek emt iemand die al een kamer heeft:
hey op kamers?
waar woon je? -> o dat klinkt wel relaxt
hoe ben je eraan gekomen? -> o interesant ben zelf ook opzoek naar een kamer, et liefste voor de zomer want dan komen alle nieuwe eerste jaars die een kamer zoeken. blabla (je kan zelfs over de woningnood beginnen en zeg er iig bij dat je wel in de stad woont(bij je ouders))
hobby's? o interresant, ik hou van dit en dat
ga je vaak uit?
waar?
o cool kom ik ook wel eens of o ligt dat niet daar (als je fout gokt verbeterd de ander je vast wel ) ga je daar deze week nog heen? (met een btje mazzel vraagt ie of jij der wel eens komt en dan kan je altijd zeggen nee maar lijkt me wel leuk, alleen mn vrienden gaan niet zo vaak uit... met nog meer mazzel vraagt hij/zij je een keer mee wat al de goede richting voor een vriendschap gaat) bewaar et uitgaan verhaal et liefst voor op et einde van je gesprek als je echt niks meer weet te vertellen.

zorg er dus voor dat je wat gesprekstof klaar hebt liggen waar je met iedereen wel over kan praten. heb je iets meegemaakt? bedenk van te voren hoe je van een standaard gesprek dat wat je meegemaakt hebt te vertellen, waardoor de kans groot is dat de ander ook iets zegt van "goh ik had laats dit of dat."
als je al een redelijk gesprekje zo hebt en je denkt dat et wel een btje klikt en dat de ander vast wel iets wilt afspreken meot je dit natuurlijk doen. voor waar je dan ook afspreekt de volgende keer (poolen of wat dan ook) zorg dat je weer wat praatstof klaar hebt liggen als et te lang doodvalt kan je altijd nog zeggen dat je naar de wc moet en dan heb je weer 5 minuten om over nieuwe tekst te praten.

en als laatste als je op kamers gaat, ga nooit alleen wonen maar met huisgenoten, daar ben je bijna verplicht om wel eens wat tegen ze te zeggen, al is et maar tijdens et eten. als je niet samen eet/kookt is het altijd makkelijk om dat eens voor te stellen (heb ik iig een redelijk goede vriend uit mijn huis uit ). en studentenverenigingen bevorderen ook vriendschappen succes!

quote:

op zaterdag 26 maart 2005 00:21 schreef martydekale het volgende:
soms lukt het wel, maar vaak ook niet om een gesprek te beginnen. dan weet ik gewoon niets te zeggen en blijft ik stil.
therapie is iets wat ik wel overweeg soms, maar uiteindelijk zal ik toch degene zijn die wat doet. ik moet iets ondernemen, ik weet niet of therapie daarbij helpt.

in therapie gaan is ook iets ondernemen
ik zeg niet dat je moet hoor, je moet het echt zelf beslissen, want als je niet gemotiveerd bent heeft het volgens mij niet veel zin.

ik ben gegaan omdat ik jaaaaaaaaaaaaren hiermee loop, en dan echt al vanaf kleuterleeftijd. bij mij spelen ook andere dingen mee, scriptie die maar niet afkomt, relaties die niet echt willen. en vooral het gevoel dat er iets 'mis' was, dat ik me niet lekker in mijn vel voelde, contstant heel erg gespannen etc. vorig jaar zat ik thuis na het verbreken van een relatie, en ik voelde me zoooo kut dat ik er echt genoeg van had. ik wilde weten of het klopte dat ik me niet gewoon voelde, en zo ja, dan wilde ik er iets aan gaan doen.

ik wil gewoon een leuk leven, een sociaal leven, en dan zonder dat ik me elke minuut af vraag of ik niet raar overkom, of ze wel met me willen omgaan. en de kracht om mezelf te blijven in een relatie in plaats van me helemaal aan te passen aan iemand omdat hij me leuk moet blijven vinden.

therapie is mijn steuntje in de rug, ik kan met mijn psych bespreken hoe ik me voel als ik iets doe wat rot vind (gesprek beginnen, vrienden aanspreken iets te ondernemen, ergens voor het eerst naar toe gaan) samen analyseren we dan wat er is gebeurd, en dat iets beter of gemakkelijker kan, of soms ook gewoon dat het goed ging.

kijk, in mijn eentje kan ik echt wel gesprekken voeren met mensen en vriendschappen onderhouden, het kost me alleen zo ontzettend veel energie. ten eerste al om je ertoe te zetten (zoals jij aangeeft) en het onderhouden is ook moeilijk voor mij. en dat hoort in mijn ogen niet zo te zijn, het hoort juist leuk en ontspannend te zijn. en daarom heb ik hulp gezocht.

volgens mij had je tijdens de intro moeten proberen je slag te slaan maar goed dat is dus blijkbaar niet gelukt, heb je geen werkgroepen, projecten of dingen waarbij je samen moet werken? het lijkt me dat het in dat soort situaties wat natuurlijker is om contact te zoeken dan zomaar tegen een wildvreemde tijdens het college aan beginnen te praten. en ik weet niet of je al een bijbaantje hebt maar daar kom je als je het een beetje uitzoekt (horeca?) ook qua leeftijdsgenoten/studenten denk ik wel mensen tegen waarmee je wellicht eens iets buiten het werk kan doen.

quote:

op vrijdag 25 maart 2005 14:00 schreef martydekale het volgende:
hoe begin je met opener worden, hoe pak je dat aan. ik wil het wel, maar ik doe het niet.

gewoon door te doen!

laatst moest ik in de trein ergens heen en ik zat naast een wat ouder stel en een vrouw van 30. toen ze binnen kwamen zette ik mn muziek al af en ik keek de oude mensen aan toen ze gingen zitten waarna die oude man al vrij snel wat begon te zeggen (geloof iets over het weer ofzo) . het gesprek begon te lopen en er kwam nog iemand bijzitten (die jongere vrouw).
naja we hebben nog een uur staan kletsen, over van alles en nog wat, alsof we elkaar al jaaren kende .

en dat alleen maar doordat ik die man aankeek en ik me blijkbaar genoeg "open" stelde . wil niet zeggen dat je altijd zo aangesproken wordt, maar een beetje "aasen" is wel het minst wat je kunt doen als je niks durft te zeggen . maar het beste is gewoon door iets te zeggen.. begin over het weer ofzo wat maakt het uit .

quote:

op vrijdag 1 april 2005 11:58 schreef martydekale het volgende:

[..]

dat is het probleem, ik doe het niet. ik stel mezelf niet open, ik heb eerder de neiging mensen van me weg te duwen. hoe dwing ik mezelf open te stellen??

eerst afvragen waarom je dat niet doet. bij mij was dat oa. : ze zitten niet op me te wachten, denken vast dat ik dom ben, ze vinden me niet aardig en ga maar door. vervolgens probeer je na te gaan of die gedachten reeël zijn (nee dus). daarna standaard zinnetjes verzinnen die je kunt gebruiken (koud he, mag ik je pen lenen, ik kom even naast je zitten het is zo saai alleen, hoe vind je het blok tot nu toe) verzin antwoorden die mensen je kunnen geven en hoe je daarop verder kunt gaan. als ze echt niet met je willen praten dan merk je dat snel genoeg.

en zo ga je steeds verder, als je eenmaal contact hebt moet je dat ook onderhouden etc.

quote:

op vrijdag 1 april 2005 11:58 schreef martydekale het volgende:

[..]

dat is het probleem, ik doe het niet. ik stel mezelf niet open, ik heb eerder de neiging mensen van me weg te duwen. hoe dwing ik mezelf open te stellen??

bij mij was dat een kwestie van zelfvertrouwen krijgen en vooral heel veel willen en doorzetten . niet tevreden zijn met wat je bent, dus ga je manieren zoeken waar je vrolijk van wordt, en in mijn geval was dat gezelligheid, met mensen omgaan, etc . en dat is bij ieder persoon, daar ben jij geen uitzondering op. je moet het alleen ff ontdekken . dit topic is dus bijvoorbeeld al een hele goede stap in de juiste richting, het geeft iig al aan dat je wel wil! .

quote:

op vrijdag 1 april 2005 23:36 schreef martydekale het volgende:
tussen iets willen en iets doen zit bij mij helaas een groot gat. ik ben in het algemeen al niet zo'n ondernemend type en kwa sociale contacten al helemaal niet. mijn probleem heb ik een tijd geleden (ongeveer een half jaar terug) al wel echt erkend (eerst zag ik het niet echt als een probleem, zo was ik gewoon vond ik) en ik probeer er sindsdien ook wel wat aan te doen, maar het lukt niet echt.
ik plaats mezelf wel in situaties waar ik sociaal moet zijn, maar ben het meestal dan niet. voorbeeld: borrels van de tafeltennisvereniging of de squashvereniging, ik ga er wel vaak heen, maar zeg dan weinig en maak niet echt contact met anderen.

tja zo was ik dus ook ruim 2 jaar geleden . tnx god is dat inmiddels wat veranderd .

probeer ondanks je gebrek aan ondernemend vermogen toch nieuwe dingen te ontdekken, die mensen van je tafeltennis vereniging "kennen" je inmiddels en het is niet makkelijk dat beeld te veranderen (is nogal wat zelfvertrouwen voor nodig en dan nog zullen ze je voor het grootste deel nogsteeds die "onzekere/verlegen" persoon vinden).

ga dus nieuwe dingen doen (fitness, andere sport, dammen/schaken etc) waar je nieuwe mensen tegen komt die jou nog niet kennen en "doe" spontaan (dwz groeten, interessant doen/dingen vragen etc). ga er niet heen om vrienden te maken, maar ga er heen om ervaring op te doen.

martydekale, ik heb net het hele topic gelezen en er zijn een paar dingen die me opvallen.

ik studeer zelf ook en herken wel een aantal dingen die je beschrijft. ik heb ook 1 a 2 jaar amper contact gehad met medestudenten, zat alleen bij hoorcolleges en werkgroepen. kortom, beetje dezelfde situatie als jij. op een gegeven moment vond ik dat steeds vervelender worden en begreep ook niet waarom mensen nooit een gesprek met mij aanknoopten. ik probeerde dan wel eens, maar het was idd 'bedankt' 'doei' en de volgende keer liepen ze je straal voorbij.
nu pas zie ik in dat ik toen ook best een wanhopige en negatieve uitstraling had. ik ging bij voorbaat er vanuit dat het niets werd, wilde graag aardig gevonden worden en dat pikken mensen onderbewust op.

op een gegeven moment besloot ik dat het me ook niet zoveel meer kon schelen. er zaten genoeg mensen alleen, veel lawaaierige 'contacten' die ik zag leken me niet eens leuke mensen. en doordat ik er zelf relaxter heen ging, ging het ineens gemakkelijker! nu kwamen een aantal van die mensen zomaar op mij af! maar belangrijker was dat ik mezelf niet meer zat te ondermijnen met negatieve gedachten. elke keer jezelf stom vinden omdat je niets zegt of niet meepraat zorgt er ook voor dat je een negatievere uitstraling hebt. probeer wat minder op jezelf te focussen, maar meer op positieve dingen. is de les interessant? heb je toch iets gezegd? probeer jezelf wat schouderklopjes te geven als je iets wel deed. er zijn ook mensen die bijvoorbeeld niet eens een vraag in een werkgroep durven te stellen! dat doe je toch maar mooi wel!

en wat betreft de verenigingen waar je in zit. het is ook best moeilijk zomaar te kletsen, maar zou je niet in een commissie kunnen gaan? door je wat actiever in te zetten heb je automatisch een onderwerp om over te praten. je kan gewoon beginnen door bij de actieve leden een keer te laten vallen dat je best mee wilt helpen. dat komt altijd positief over en je hebt dan automatisch een onderwerp (het regelen van iets, hoe het met de club gaat etc) en dat maakt de weg naar andere gesprekken ook makkelijker. dit zou je misschien ook bij je studie kunnen doen? dus niet een studentenvereniging, maar een studievereniging. helpen met organiseren van excursies, beheren van een website, feesten organiseren, er is vaak genoeg te doen. de meeste verenigingen zijn altijd hard op zoek naar nieuwe leden en flyeren regelmatig voor leuke (leerzame) events.

ik begrijp dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar misschien heb je toch iets aan mn (lange) verhaal. kleine stapjes die je wel neemt mag je gewoon heel trots op zijn en er volgen er vanzelf meer!

knudde is dat (first post) maar de stad komt niet naar jou, jij moet naar de stad maken. hiermee wil ik zeggen dat veelal contact door jou gemaakt moet worden. vriendschap en vrienden komen niet vanzelf en veelal neemt dit gewoon een tijd. laat je gewoon van je beste en positiefste kant zien... dan komt dit vanzelf!

just me myself and i
friends do not exist

sluit je op en blijf heel je leven lang fokken, enige manier voor jou om nog enig "sociaal" contakt te krijgen

ook al gaat alles goed of lijkt alles goed te gaan, het is nooit verspilde moeite om jezelf eens door te laten lichten, succes!

(en laat je niet gek maken, ook niet door die studenten, de meeste psychologen hebben zelf een psycholoog nodig, mark my words)

ik vraag me af wat nu werkelijk het verschil is met vroeger en nu.. en ik zeg vroeger omdat je zegt dat je nog wel wat goede en/of verwaterde contacten hebt van toen maar dat je moeite hebt nieuwe te maken.
naar mijn idee zit hem het verschil in keuzes. op de basisschool werd je meer naar elkaar toe gedreven, je zat bij elkaar aan een bureautje, moest uit de kast komen omdat dat van je wordt verlangd zowel in de klas als op het schoolplein. daar begint de ontwikkeling tot wie je nu bent.

hoe ouder je wordt hoe meer je zelf gaat bepalen met wie je wel en niet wil omgaan, en dat doen anderen dus ook! dat betekend dat er keuzes gemaakt worden. lullig genoeg zijn er dus mensen die bij iedereen wel een beetje in de smaak vallen, en mensen die iets meer moeite moeten doen om zich te profileren of te vestigen in bepaalde kringen; om het zo algemeen mogelijk uit te drukken.

in alle gevallen zal je een soort onzekerheid van je af moeten schudden en gewoon.. praten!
vooral niet bang zijn om niet in de smaak te vallen of afgewezen te worden, dat helpt echt niet mee. mensen zeggen vaakd, wees gewoon jezelf; " maar wat nu als ik nu van mezelf gewoon stil ben?" vraag je je dan af... da's natuurlijk onzin, een mens kan wat ingetogen zijn maar van nature uit is de mens een geboren blater wat dat betreft.

dat wetende ben je blijkbaar over iets van jezelf niet tevreden. ik kan me niet voorstellen dat je totaal geen zin hebt om met mensen te praten, er zijn vast wel bezigheden/hobby's idd die je deelt met mensen waar je van kan leren enz.

goed van je dat je hulp gaat zoeken, succes ermee iig!

hoi!

je maakt geen contact zeg je... weet je ook waarom?
je bent een stil type zeg je... maar dat hoeft geen belemmering te zijn.
ben je mischien onzeker of bang dat mensen je niet zullen mogen?
ga je wel eens stappen of de kroeg in? contact maken is denk ik meer gewoon zomaar een praatje maken met iemand. begint met gewoon hallo te zeggen. en als diegene er op reageert kun je zeggen bijv. leuke sport is dit he en ik doe het zo en zo lang... hoe lang doe jij het al... ik noem maar ff wat. contact maken is je intresse in iemand tonen en dan merk je zelf wel snel genoeg of diegene daar van gedient is of niet. en als diegene het niet is... nou ja dan niet toch. en zo ja dan is dat mooi meegenomen toch. ik lul soms ook wel gewoon tegen iemand die ook op de tram wacht... "pff wat duurt het lang hé?!" en als die zijn kop omdraait.. dan doe je dat toch lekker...
het is meer een kwestie van druven en waarom niet.. je heb toch nix te verliezen.
en of het vriendschap word ja of nee.. dat zie je dan wel.. zolang je geen hoge verwachtingen heb komt het wel goed.

sterkte! en komt wel goed!

quote:

op dinsdag 5 april 2005 18:46 schreef martydekale het volgende:

[..]

ik geloof niet dat dat het geval is, volgens mij kan ik er nog wel uitkomen.

volgens mij ook wel .

volgens mij is het enige wat je kan doen:

proberen om contact te maken, gewoon blijven oefenen dan komt het wel goed, je krijgt over het algemeen toch wel postieve respons en wat heb je te verliezen?

ik maak het ook wekelijks mee mensen, die contact met mij of met vrienden proberen te maken, gewoon even een praatje te houden. ik doe ook altijd vriendelijk terug, waarom anderen niet?

quote:

op donderdag 21 april 2005 17:33 schreef martydekale het volgende:

[..]

dat saaie tafeltennisgedoe heeft trouwens wel enkele keren voor een aardige hoeveelheid alcoholcomsumptie gezorgd, dus dat links laten liggen , dan werk ik je andere ideeën tegen.

leen weet dus duidelijk niet waar hij over praat...

quote:

op donderdag 21 april 2005 18:00 schreef #ANONIEM het volgende:

[..]

hehe, nee hoor je hebt gelijk. succes martijn, vooral dit soort jongens blijven volgen whehe sport life goede adviezen blijven geven jongen, jij kent martijn gelukkig zo goed en weet wat goed voor hem is.

met wie moet ie gaan drinken dan? wat ik uit dit topic begrijp heeft ie ook niet veel goede vrienden..

quote:

ps: misschien heb ik wel verrekte meer kennis op deze gebieden dan jou en ken ik martijn ook een stuk beter dan jou. maar goed... sterkte.

neem jij 'm toch een keer mee de kroeg in..

en dan ga je een paar keer met iemand om.. dan komt bij mij het probleem dat het contact verwaterd..
heb ff geen zin in praten met iemand.. en als zij mij niet aanspreken dan gaat het contact dus verloren..
iemand dáár nog tips voor?

ja, zelfreflectie.