quote:
Op zondag 23 januari 2005 19:31 schreef Spekkiemonster het volgende:[..]
Is er ergens een topic waar dit verhaal wel staat, eerlijk gezegd ben ik wel nieuwsgierig naar het hoe en waarom....Zonder er iemand op aan te vallen of over iemand te oordelen
Ik heb eigenlijk weinig zin om er een heel eigen topic over te openen. Mede door het grote gehalte relschoppertjes dat hier op fok rondhangt
![]()
In het heel kort dus maar, met meteen excuses voor het offtopic gaan in dit topic:
Ik ben een DES-kleindochter. Nou is er niets bewezen, maar tot nu toe hebben de desdochters en -zoon bij ons in de familie (mijn vader en tantes dus) problemen met de vruchtbaarheid. Hun kinderen (mijn nichtjes) hebben ook behoorlijke endometriose waar pas op latere leeftijd achter gekomen is omdat ze toen pas aan kinderen begonnen te denken. Of het door DES komt? Officieel niet, onoffieel denk ik wel dat er een link is.
Ik wil niet afwachten tot ik midden dertig ben om vervolgens te merken dat mijn kans verkeken is.
Daarnaast heb ik altijd erg veel plezier gehad met mijn jonge moeder en jonge oma. Niet dat oudere moeders niet goed zijjn, maar ik wil graag een jonge moeder zijn. Ik ben midden twintig en financieel en practisch gezien zit het goed hier, eigenlijk is er niets wat me tegen houdt behalve een vaste relatie.
Maar daar zit nou net de kneep want ik wil helemaal geen relatie. Heb te veel gezeur daarmee gehad, het is gewoon niet iets wat me ligt.
Dus dan kom je bij de beslissing of je een BAM-mam wil worden. Bewust alleenstaande moeder, bijvoorbeel door donorzaad. Ik heb er serieus over nagedacht maar kwam al snel tot de conclusie dat ik het persoonlijk prettiger vind als een kind zijn vader kan kennen. De vader van mijn toekomstige kind (als alles goed gaat natuurlijk, fingers crossed) kampt ook met een kinderwens die niet te vervullen leek, maar in zijn geval omdat hij homosexueel is. Dit is voor ons de ideale oplossing. Ons kindje heeft twee ouders die beide een deel van de opvoeding zullen hebben, al zal het leeuwendeel bij mij liggen. Ik heb geen problemen met een "suikervader". Beschouw het maar als gescheiden ouders die een goed onderling contact hebben of mensen met een latrelatie en kinderen. Er zijn talloze dingen waar ik over heb lopen piekeren. Zoals "wat doe je als ons contact toch verslechterd door de jaren heen" of "wat als er grote conflicten komen over de opvoeding". Maar dit zijn dingen die je niet van te voren in kan calculeren. De enige manier om aan dit soort dingen te ontsnappen is nooit aan kinderen beginnen, of je nou in een relatie zit of niet.
Ik hoop dat dit het een en ander duidelijk maakt