Raymond van Barneveld heeft de fout van zijn leven gemaakt, voor de vierde keer winnen op the Lakeside.
Daar houden wij niet van in Nederland. Gezien de reacties op het fokforum had ie nipt moeten verliezen, of met een rugblessure moeten afhaken vlak voor de finale.
Dan had ie onze sympathie gekregen en hadden we volgend jaar weer voor hem gejuigd.
Beetje de beste van de wereld zijn en niet in juichen uitbarsten. Daar komt ie niet mee weg.
De eerste Darts finale die we live op tv zagen met Barney deed ons bloed sneller stromen. Nu was de helft van de Nederlanders voor een onooglijke vent met foute baard en foute bril. Ja moet ie maar niet zo arrogant doen en zeggen dat ie weer wil winnen. Liever hebben we iemand die zegt dat ie al blij is in de finale te staan. Al is het een buitenlander.
Nederland pretendeert veel, maar bied weinig.
Het begon al met Fanny Blankers Koen die na 4 Olympische medailles bij terugkomst een hele fiets van de staat kado kreeg.
Later toen Ellen van Langen Olympisch goud haalde op de spelen van Barcelona kreeg ze een brief van de sociale dienst op de deurmat, haar uitkering was stopgezet omdat ze 2 weken niet in Nederland was geweest en daarom geen sollicitaties had verstuurd.
In 1988 won Marco van Basten in heel de wereld de sportharten met zijn fabuleuze spel op het EK-voetbal. Wie werd er dat jaar sportman van het jaar ? Stephan Rooks, immers tweede geworden in de Tour, en sinds Joop Zoetemelk weten we wel om te gaan met de nummers twee in dit sportland.
In Nederland wordt ook geacht dat we het enige voetballand zijn, halve finaleplaatsen op recente WK's-en EK's worden gerinschattend de vuilnisbak in geanaliseerd en de spelers als falers bestempeld. Weg met Frank de Boer, 108 interlands, weg met Seedorf 3-voudig EC-1 winnaar, weg met Kluiver, record-topscorer in Oranje.
Nee liever zien we harde werkers zoals Dirk Kuyt en van der Castelen.
Inge de Bruin, gewoon een boerin uit Barendrecht, wordt sterallures verweten waar ze in een ander land een standbeeld had gekregen na talloze Olympische medailles.
We houden van van Moorsel, want die kun je Tinus noemen en ze praot zo lekker braobants.
Van Barneveld is een grootheid, maar daar komen we over tien jaar pas achter.
Als zijn tijdperk voorbij is en we ons realiseren dat het zo slecht nog niet was.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !