Hoogbegaafd?

Ten eerste, volgens mij willen veel ouders graag dat hun kind hoogbegaafd is en nemen dat dan maar voor zoete koek aan en gaan dan rondbazuinen dat dat zo is, waar het kind niets aan heeft. Dus het lijkt mij verstandig om dit uit te zoeken vooor je kind naar die school gaat. Mocht het zo zijn dan lijkt hij me niet op de plaats in het reguliere basisonderwijs, of moet hij misschien daarnaast iets anders doen. Althans moeten, maar vaak is een basisschool te saai, te makkelijk voor hoogbegaafde kinderen, waardoor ze zich vervelen, minder opletten, lage cijfers halen en blijven zitten etc etc. Bij mij in de klas zat een hoogbegaafd jongetje, dat ging een paar keer per week eerder weg naar een soort genieen klasje en eens in de zoveel tijd liet hij een uitvinding zien, waar de rest van de klas dan verdwaasd naar zat te kijken. (een klok van een aardappel, water en een kwarkbakje staat me nog helder voor de geest Ik denk da tje maar beter zo vroeg mogelijk kunt weten of het echt zo is, want dan kun je het kind de juiste begeleiding en stimulans bieden.

je moet hem idd niet afremmen, want dan kan hij gaan denken dat vragen stellen dom is of iets dergelijks. Djen heeft extra werk gekregen op school en dat helpt goed om haar bezig te houden. _{Djen heeft het dus met getallen, als mevrouw getallen ziet MOET ze rekenen}
Vaak is het zo dat ze in 1 bepaald ding hoog scoren en dan is het heel belangrijk om juist de andere dingen te stimuleren_{Djen is bv niet zo goed in taal} En probeer zijn vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en l;aat soms ook merken dat mama's ook niet alles weten.

Ik vind de naam "Daan" al reden genoeg om aan te nemen dat ie iig zeer intelligent is.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:04 schreef Anitra het volgende:
En probeer zijn vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en l;aat soms ook merken dat mama's ook niet alles weten.

Op de pabo vertelden ze altijd "als je het niet weet, zeg dan dat je er op terug komt" En doe dat dan ook, probeer het uit te zoeken en geef het kind dan antwoord. Of zeg dat het je niet gelukt is het antwoord te vinden, maar kom er iig op terug. Zodat je een kind niet het gevoel geeft afgescheept te worden met de loze belofte erop terug te komen.

Het lijkt mij juist helemaal niet nodig om te weten of de term 'hoogbegaafd' al dan niet van toepassing is. Iedereen vult die term nl. op een andere manier in en al naar gelang de definitie die je gebruikt kun je half Nederland in de categorie hoogbegaafd onderbrengen.

Als je merkt dat hij inderdaad dingen snel oppikt is het zinnig om na te gaan of de basisschool iets doet met kinderen die sneller leren dan de rest. Zijn er mogelijkheden voor 'verbredingsprojecten', wordt hen extra uitdaging geboden, of zitten ze zich de godganse dag de tering te vervelen? Je bent mooi op tijd nu hij nog niet daadwerkelijk op de basisschool zit, nu kun je je schoolkeuze daar gewoon op afstemmen.

Verder blijkt het gros van de slimme kinderen zich zelfs op een basisschool die helemaal geen extra uitdaging biedt toch prima te redden hoor, de meeste kinderen zijn er heel goed in om zichzelf op een aangename manier bezig te houden ook als de meester/juf dat niet doet

Uit eigen ervaring, als "snelle" en "gedreven" leerlinge (geen idee wat mijn IQ is, het is nooit getest en daar ben ik blij om ook), kan ik zeggen dat het ontzettend vervelend is als basisscholen niet inspelen op jouw tempo. Je verveelt je, dingen zijn te simpel, vaak gaan kinderen klieren onderling of anderen van het werk afhouden. Het probleem is echter dat een snellere leerling veel extra aandacht nodig heeft, al is het alleen maar omdat het extra werk moet worden nagekeken. Die tijd is er vaak niet. Overleg dan ook met de leerkracht hoe jij zelf een rol kunt spelen in dit geheel, door bijvoorbeeld werkstukjes na te kijken of een lesjes uit een vreemde taal thuis te corrigeren.

Met betrekking tot testen of het kind hoogbegaafd is, dat lijkt me nergens voor nodig. Je merkt het vanzelf wanneer een kind voor loopt op de rest, daar is geen cijfertje in de vorm van het IQ voor nodig. Mijn ervaring is dat kinderen die getest zijn, hier mee gaan lopen schermen. Kinderen die van zichzelf weten begaafd of hoogbegaafd te zijn worden vaak onuitstaanbaar en gaan zich beter voelen dan anderen, terwijl dat nergens voor nodig is. Een optie is om niet aan je kind te laten blijken dat het een hoog IQ heeft, maar ook dan heb je er maar weinig aan. Zelf je kind in de gaten houden en hier met regelmaat over praten met de leraren volstaat over het algemeen.

Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:07 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Op de pabo vertelden ze altijd "als je het niet weet, zeg dan dat je er op terug komt" En doe dat dan ook, probeer het uit te zoeken en geef het kind dan antwoord. Of zeg dat het je niet gelukt is het antwoord te vinden, maar kom er iig op terug. Zodat je een kind niet het gevoel geeft afgescheept te worden met de loze belofte erop terug te komen.

Zo bedoel ik het ook. Maar het is helemaal geen schande om tegen je kind te zeggen: sorry mama weet het antwoord ook niet op die vraag. En dan kan je altijd zeggen van dat je samen gaat zoeken naar het antwoord bv

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:13 schreef Grijs het volgende:


Dat lijkt me ook, maar hoe kom ik daar achter?

Tja, je zou eens je huisarts kunnen bellen. Die zal allicht zijn weg weten tussen de instanties en mogelijkheden.

@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is. Als je weet hoe het zit kun je een beter plan trekken toch?

Daan zit gewoon in de 'waarom'-fase. Niets aan de hand :-)

Maar om even op je vraag terug te komen; informeer eens bij Mensa. Het is een ietwat elitair klupje, maar wellicht kunnen zij je verder helpen.

www.mensa.nl

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:18 schreef Sandyman het volgende:
Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

Dat zegt toch niet alles. Zo had mijn zusje een klasgenootje dat ook al voor de basisschool kon lezen, maar dat eigenlijk niet beter ging lezen. Toen de rest van de klas eenmaal leesonderwijs kreeg, zaten ze binnen korte tijd op hetzelfde niveau als het meisje in questie, sterker nog, het betreffende meisje is uiteindelijk een probleemkindje geworden.

Voorlopen op jonge leeftijd zegt niet alles. De ontwikkeling van jonge kinderen verschilt sterk, zo zijn er kinderen die met 1,5 volzinnen praten, maar ook kinderen die met drie jaar zich net verstaanbaar kunnen maken (hier in huis beide uitersten meegemaakt, toch doen we allebei hetzelfde opleidingsniveau).

Ik herken wel iets in het verhaal van TS _{Jongesok had ook van die trekjes}

Scholen worden uiteraard bedolven onder de hoogbegaafde kinderen . Om te zorgen dat ze met
het vermogen van jouw kind wel iets doen is het zaak om die hoogbegaafdheid in een zo vroeg mogelijk stadium te laten testen en daarvan een goed document in handen te krijgen, al was het alleen maar omdat je er zelf gedurende de opvoeding ook heel wat aan hebt.

Het opnemen in een genieënklasje op school vind ik over het algemeen wat bezwaarlijk, omdat kinderen daarvan in een min of meer geisoleerde toestand komen die een wissel kan trekken op de latere opleiding. Zorg in elk geval wel voor meer verdieping in de lesstof wanneer een kind het aankan, dan slaat minder snel de verveling toe op school.

Naast het meten van de cognitieve begaafdheid is het ook uiterst belangrijk om de andere ontwikkelingsaspecten van een kind te kennen, bij voorkeur door meting of eigen observatie. In veel gevallen wil die ontwikkeling wel eens disharmonieus zijn, en met name de zwakkere gebieden vergen dan iets meer inspanning en begeleiding. _{Het stereotype 'nerd-karaktertje' in jeugdseries (de sociaal klunzige weetal met een veel te grote bril) is niet geheel uit de lucht gegrepen.}

Oeh Grijs maak je klaar voor de hoop stront die je straks over je heenkrijgt hier!!! Deze "discussie" is hier al vaker gevoerd, mensen zijn altijd erg bang dat je dit soort dingen roept ter verrijking van jezelf, terwijl je je juist verdiept in je kind en het beste voor hem wilt. Ik herken veel in je verhaal, Connor schreef alle letters van het alfabet toen hij 3,5 was( en herkende ze ook andersom zeg maar), vroeg ook de oren van mijn hoofd enz. Ik heb er nooit zoveel ruchtbaarheid aan gegeven, wil hem gewoon geen label geven. Het interesseerd mij gewoonweg ook niet of hij hoogbegaafd is of niet, ik bewaak vooral zijn innerlijke mens. Zit hij goed in zijn vel, is hij op zijn plek binnen een groep, maakt hij makkelijk contact met andere kinderen. Dat laatste is dus niet het geval en daar werken we dan aan. Verder hebben we wel een school gezocht die past bij Connor( maar welke ouder doet dat niet), de keus is voor ons gevallen op Montessorionderwijs, er wordt veel nadruk gelegd op sociale vaardigheden en de kinderen werken op hun eigen tempo. Je kunt dus voorlopen op de rest zonder dat andere kinderen daar erg in hebben. Verder werk ik met hem thuis alleen als hij dat zelf aangeeft, wel grappig om te zien dat sinds hij op school zit hij een poos totaal geen interesse meer had in lezen en schrijven. Pas sinds de laatste tijd hebben we het lezen weer opgepakt. Verder heb ik zoiets van:"We zien wel" ik heb ook helemaal geen behoefte om hem erop te laten testen, het hele leven bestaat al uit genoeg testjes enz. ik kijk liever gewoon naar mijn kind zélf en tot nog toe gaat het best lekker op school...

[ Bericht 0% gewijzigd door Loena-tik- op 28-12-2004 14:33:45 ]

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:16 schreef innovative het volgende:
Uit eigen ervaring, als "snelle" en "gedreven" leerlinge (geen idee wat mijn IQ is, het is nooit getest en daar ben ik blij om ook), kan ik zeggen dat het ontzettend vervelend is als basisscholen niet inspelen op jouw tempo. Je verveelt je, dingen zijn te simpel, vaak gaan kinderen klieren onderling of anderen van het werk afhouden. Het probleem is echter dat een snellere leerling veel extra aandacht nodig heeft, al is het alleen maar omdat het extra werk moet worden nagekeken. Die tijd is er vaak niet.

Die ruimte voor het individu is er niet op de basisschool, maar op de middelbare school vaak zelfs nog minder en op de universiteit vaak ook niet (verschilt wel per studie). Als kind moet je dus altijd zelf uitdagingen zien te vinden en dat kan je maar beter zo vroeg mogelijk leren in plaats van van de school te verwachten dat ze extra aandacht geven aan het kind dat sneller leert. Veel scholen zeggen wel dat ze dat doen, maar in praktijk komt daar weinig van terecht. Jammer, maar waar.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:21 schreef DancingPhoebe het volgende:
@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is.

Ik denk dat dat laatste eerder gebeurt als een kind dat toevallig wat sneller/slimmer is dan gemiddeld naar allerlei huisartsen en instanties gesleept wordt.
Maak er geen probleem van, doe niet moeilijk, gewoon voorkomen dat het kind zich volledig kapotverveelt is al meer dan genoeg.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:21 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Tja, je zou eens je huisarts kunnen bellen. Die zal allicht zijn weg weten tussen de instanties en mogelijkheden.

@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is. Als je weet hoe het zit kun je een beter plan trekken toch?

Dat ben ik niet met je eens. Als een kind sneller en slimmer is dan de rest merk je dat, daar is geen extra maatstaf voor nodig. Ik spreek nu uit eigen ervaring, maar als een kind zich gaat vervelen dan uit het dat, meestal door vervelend gedrag, geklier. Op zo'n moment moet je hier op inspelen en er over praten, proberen om uit te vinden wat je kind graag zou willen. Ik heb vanaf groep 3 zelf aangegeven dat ik extra werk wilde op de momenten dat ik me verveelde. Helaas zat ik op een basisschool die niet wilde snappen dat er slimmere kinderen rondlopen (ik was niet de enige die zich kapot verveelde, en uiteindelijk hebben ze naar aanleiding van ervaringen met mij en een klasgenoot jaren later toch maar een speciaal leerplan ingesteld), maar ik kon altijd zelf mijn moeder sturen om weer eens even om extra werk te gaan zeuren (wat zullen ze een hekel aan haar hebben gehad).

In het omgaan met kinderen gaat het om gedrag. Een kind dat geen extra leerstof kan of wil maken, laat dat merken. Wat doe je als je wéét dat je kind hoogbegaafd is, maar het heeft geen zin om iets extra's te doen? Ga je het dan wel dwingen? Of juist als je kind niet hoogbegaafd blijkt, maar toch om extra leerstof zeurt? Mag het dan niet? Weten hoe hoog het IQ is lost niks op, het gaat om wat het kind zelf laat merken, om hoe het kind zich gedraagd.

Ik denk dat ouders, in overleg met leerkrachten en het kind natuurlijk, zelf goed kunnen inschatten wat hun kind aan kan en wil. Er zullen altijd ouders zijn die in hun "normale" kinderen een einstein zien, en meer eisen van hun kind. Maar in de meeste gevallen, zeker bij slimme kinderen, zijn die kinderen vroegwijs genoeg om hier mee om te kunnen gaan.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:28 schreef _Boo_ het volgende:
Die ruimte voor het individu is er niet op de basisschool, maar op de middelbare school vaak zelfs nog minder en op de universiteit vaak ook niet (verschilt wel per studie). Als kind moet je dus altijd zelf uitdagingen zien te vinden en dat kan je maar beter zo vroeg mogelijk leren in plaats van van de school te verwachten dat ze extra aandacht geven aan het kind dat sneller leert.

Inderdaad. Iedereen die slim is (en sowieso iedereen in het algemeen) zal moeten leren zijn weg te vinden in deze wereld zonder aan het handje genomen te worden. Onderschat de veerkracht en de eigen creativiteit van kinderen niet! Van alle slimme kinderen en volwassenen is er maar een heel klein percentage dat daar problemen mee heeft (en dan nog betwijfel ik hevig of die problemen niet ergens anders vandaan komen)

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:13 schreef Grijs het volgende:

Dat lijkt me ook, maar hoe kom ik daar achter?

Kind naar school sturen (doe je al) en contact houden met de leerkrachten, dan hoor je als het goed is wel of het waar is (ik ga er even vanuit dat het een goeie school is).
Vergeet ook niet dat hoogbegaafden hele logische dingen vaak niet gegrijpen. en/of dat die hoogbegaafdheid maar op een klein gebied is.
Maar informeer in ieder geval bij een deskudige, want ernaar gissen werkt ook niet echt.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:27 schreef Loena-tik- het volgende:
Verder hebben we wel een school gezocht die past bij Connor( maar welke ouder doet dat niet), de keus is voor ons gevallen op Montessorionderwijs, er wordt veel nadruk gelegd op sociale vaardigheden en de kinderen werken op hun eigen tempo. Je kunt dus voorlopen op de rest zonder dat andere kinderen daar erg in hebben.

Ik heb zelf geen ervaring met Montessori-onderwijs, maar als je kind dan toch slimmer/sneller is dan gemiddeld lijkt dat systeem me wel heel veel voordelen hebben t.o.v. "traditioneel" basisonderwijs, ja. Van zes jaar lang met de veel langzamere meute moeten meelopen word je niet erg gelukkig, ook al roep ik dan wel dat kinderen creatief genoeg zijn om zich dan toch op de 1 of andere manier aangenaam bezig te leren houden hoeven we het ze natuurlijk niet moeilijker te maken dan nodig is

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:29 schreef Grijs het volgende:
Dat ben ik niet met je eens. Van mijn man heb ik dus sterke vermoedens dat hij hoogbegaafd is. Dat was iets wat ik nooit belangrijk vond (en hij ook niet). Het gaat me niet om 'erkenning van zijn superieur zijn', want hoogbegaafden zijn niet superieur, net zo min als mensen met een leerachterstand minderwaardig zijn. Maar beide hebben ze extra aandacht nodig en daar gaat het me om.
Mijn man heeft bijna een jaar thuisgezeten (tegen een burn-out aan, volgens de psycholoog). Volgens de psycholoog had hij last van 'understress' en had hij meer uitdaging nodig. Nu las ik dat dat bij hoogbegaafden (die daar op latere leeftijd achter komen) ook veel voorkomt. Dat wil ik dus bij Daan voorkomen.

Het lastige is dat kinderen die van zichzelf wéten hoogbegaafd te zijn, zich hier negen van de tien keer ook naar gaan gedragen...
Overigens helpt het stempeltje niks. Mijn vriend is getest op jonge leeftijd (7 oid) en is of net wel of net niet hoogbegaafd (dat vergeet ik steeds). Ondanks dat het van hem bekend was, is hij tegen dezelfde dingen aangelopen als ik. Ook hij heeft beneden zijn niveau moeten werken, ook hij zich ook jaren lang geergerd aan anderen (we doen het allebei nog steeds, ook al zitten we nu beiden op het hoogst mogelijke niveau...) Hoewel hij getest was, heeft het niet geholpen. Sterker nog, hij moet zich harder bewijzen dan ik nu moet doen.

Understress zul je altijd tegenkomen als je sneller en slimmer bent dan de middenmoot. Helaas ben je zelf de enige die hier iets aan kan doen. Als je studie niet uitdagend genoeg is, moet je er iets bij gaan doen. Als je baan te saai is, moet je er iets extra's bij gaan doen. Door alleen te schermen met "hoogbegaafd" krijg je echt geen spannender werk oid, of puur andere leerstof. Dat krijg je als je jezelf capabel toont voor die positie, of voor die extra's. Dat bereik je door jezelf op de kaart te zetten, jezelf uit te dagen en te toetsen, telkens opnieuw. Ik vind mijn studie saai, dus leer ik mezelf spaans of zoek ik een leuke commissie om te doen op mijn faculteit. Daar zul je altijd zelf achteraan moeten, of je nou een getalsmatige waarde aan je intelligentie toegekend hebt gekregen of niet.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:39 schreef thaleia het volgende:

[..]

Ik heb zelf geen ervaring met Montessori-onderwijs, maar als je kind dan toch slimmer/sneller is dan gemiddeld lijkt dat systeem me wel heel veel voordelen hebben t.o.v. "traditioneel" basisonderwijs, ja. Van zes jaar lang met de veel langzamere meute moeten meelopen word je niet erg gelukkig, ook al roep ik dan wel dat kinderen creatief genoeg zijn om zich dan toch op de 1 of andere manier aangenaam bezig te leren houden hoeven we het ze natuurlijk niet moeilijker te maken dan nodig is

Mijn vriend heeft de eerste jaren van de basisschool montessori doorlopen, en op zich ging dat in het begin goed. Totdat hij in groep vier de lesstof van groep acht aan het maken was. Hij moest daarna nog vier jaar door, zonder dat er nog lesstof beschikbaar was voor hem, hij begon zich te vervelen en werd aggressief. Na de nodige onderzoeken (de IQtest inderdaad) en een hoop problemen hebben zijn ouders hem van school gehaald en naar "gewoon" onderwijs gestuurd. Daar kwam echter naar aan het licht dat hij zo snel door de stof was gegaan dat er maar weinig was blijven hangen. Hij zat inmiddels in groep vier/vijf, maar kon niet meer lezen en rekenen. Hij was te snel door zijn basis geraced en moest alles opnieuw leren. Dat is helemaal goed gekomen (niet blijven zitten oid), maar uit zijn verhaal merk ik toch dat ook het montessori niet zaligmakend is, en opnieuw niet voldoende biedt voor de uitschieters.

_{lief, correct me if I'm wrong at any point}

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:49 schreef Grijs het volgende:
Waarom en tegenover wie moet hij zich bewijzen?

Het "systeem". Ondanks dat van hem bekend was dat hij slimmer was, is hij nooit tot op zijn toppen uitgedaagd. Hij is altijd overal een beetje door gesukkeld en heeft zichzelf er niet in getraind hard te werken. Hierdoor loopt hij nu een beetje tegen zichzelf aan, hij heeft geen studeerroutine ed. wat er toe leidde dat hij niet genoeg punten haalde om zijn studie te mogen vervolgen. Daarnaast weet hij soms iets te goed dat hij best slim is, en dat heeft hij ook geuit naar anderen toe. Als je dan je studie niet haalt (in eerste instantie door weinig doen, vervolgens doordat je niet blijkt te kunnen studeren en dus het de nodige routine mist) dan krijg je toch een bepaalde reactie van anderen. Terwijl het niet halen van die studie juist voor een groot deel te wijten was aan het slimmer zijn dan de rest, want hij hóéfde gewoon nooit iets te doen, dus toen het wel moest was het een behoorlijke schok.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:18 schreef Sandyman het volgende:
Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

Het hangt er natuurlijk ook vanaf of het kind wordt gestimuleerd door zijn ouders vóórdat hij naar school gaat, om te leren lezen en schrijven. Ik denk dat VEEL ouders dat niet doen, deels uit luiheid, of uit een bewuste keuze om het kind niet vóór te laten lopen op de rest (dat werkt verveeldheid op school in de hand natuurlijk).
Maar inderdaad, er is natuurlijk een goede reden voor dat ze pas in groep drie beginnen met lezen en schrijven...dat is dat het gemiddelde van de kinderen op die leeftijd pas op een niveau is gekomen dat ze het makkelijker kunnen GAAN leren.
Het gemiddelde IQ is echter 100 ... begaafde en hoogbegaafde kinderen kunnen daar ver boven zitten.

Vooropstellend: ik heb geen idee of Daan hoogbegaafd is of niet, en ga daar ook geen oordeel over vellen.

Onze zoon is 3,5 en vertoont - op het kunnen lezen na - hetzelfde gedrag als Daan. Hij onthoudt werkelijk alles, weet zich nog dingen te herinneren van toen hij net 2 was. Verder stelt hij ook de meest uiteenlopende dingen aan de orde, stelt de hele dag vragen, waar ik echt niet altijd een antwoord op heb.

Ik vind hem ook wonderlijk goed logisch redeneren. Maar ik denk niet dat onze zoon daarmee hoogbegaafd is. Maakt me overigens niks uit hoor.

Ik wil dus alleen maar zeggen dat het gedrag van Daan ook gewoon zou kunnen passen bij dat van een kind van bijna 4.

Icaä: Waarschijnlijk moet je hierbij wel toevoegen dat het waarschijnlijk gewoon past bij het gedrag van een INTELLIGENT kind van bijna 4 ...

Grijs enorme waardering dat je nu dingen wilt uitzoeken nog voor daan tegen problemen aanloopt. Testen van intelligentie is niet zalig makend maar kan wel wat deuren openen.
Zelf kon ik ook in groep 1 al lezen en schrijven en wou net als je bij daan beschrijft ook de meest moeilijke dingen weten, juist de dingen waar anderen niet over nadenken. Ik verveelde me in groep 1 kapot en ging het liefst om met kinderen uit groep 3, omdat mijn ouders het dus niet zagen zitten dat ik 1,5 jaar in groep 1 zou zitten hebben ze aan de bel getrokken. Aangezien een klas hoger plaatsen (dus gewoon eerder naar groep 2, niets overslaan) niet mocht zonder test, ben ik toen door de schoolbegeleidingsdienst getest. Ik herinner me een test met kleurtjes vormpjes en schijn na afloop gevraagd te hebben waarom die test zo makkelijk was. Ik beleek idd hoogbegaafd te zijn wat intelligentie betreft. Ben vervolgens na de zomer een klas opgeschoven, dit heeft zeker een hoop gescheeld. Echter uitdaging bood het niet. Nog steeds was alles even makkelijk. Extra werk heb ik nauwelijks gekregen als ik klaar was met mijn werk moest ik maar een leesboek pakken (had eind groep 4 de schoolbibiliotheek uit). Uitdaging is iets wat ik altijd gemist heb. Ik heb ook nooit leren studeren. Mijn vwo examen heb ik gehaald zonder ook maar iets te doen. Nu ben ik 3e jaars geneeskunde en loop vooral op tegen het niet kunnen studeren. Ik vind de studie enorm interessant en het is een grote uitdaging. Maar aangezien ik nooit de discipline heb ontwikkeld om te studeren lukt het me absoluut niet om de cijfers te halen die bij mijn kennis niveau passen. Ik kan stof wel toepassen maar het studeren op feiten heb ik nooit geleerd. Als ik een tekst lees onthoud ik de logica en niet wat letterlijk staat. Sociaal en emotioneel gezien heb ik niet het idee dat mijn ontwikkeling achter liep op mijn leeftijd of op mijn kennisniveau. Ik merk wel dat ik wat dat betreft "anders" ben ik ga heel snel uit van logica en kennis ipv gevoel. Met het gevolg dat mijn reacties door anderen soms niet gesnapt worden.

Mijn tip is dus, probeer voor daan zoveel mogelijk uitdaging te krijgen. Mocht je er tegen aanlopen dat school die uitdaging niet wil/kan bieden zoek dan een andere school of laat hem inderdaad testen zodat je "bewijs" hebt dat hij wellicht extra uitdaging nodig heeft. Vergeet vooral niet te zorgen dat hij wel leert studeren. Ik denk dat dat hetgene is waar de meeste wat intelligentere mensen later tegen aan lopen. Probeer ook te zorgen dat hij contact houd met zijn leeftijdsgenootjes wellicht niet op school maar dan via sport of muziek. Zelf merk ik dat ik geen enkele affiniteit heb met leeftijdsgenoten aangezien op de bassisschool de meesten 1 tot 2 jaar ouder waren, zo ook op het vwo en nu tijdens mijn studie zelfs vaak nog veel ouder. Ook bij sport heb ik nooit tussen leeftijdsgenootjes gespeeld maar altijd in oudere teams. Soms merk ik dat ik juist dat contact met mensen van mijn eigen leeftijd wel gemist heb. Stimulatie van zijn intelligentie en het bieden van uitdaging kan iig nooit kwaad.

dan een reactie van iemand die zelf hoogbegaafd is...

overigens kwam de bevestiging bij mij pas na mn 25ste, tot die tijd heb ik altijd wel geweten dat ik anders was en behalve het volgen van een voor mij verkeerde vorm van onderwijs na de basisschool heeft het geen noemenswaardige problemen met zich meegebracht. ik kan wel een aantal specifieke voorbeelden noemen maar dat wil niet zeggen dat die van toepassing zijn op jouw kind.

kijk het eerst een tijdje aan totdat ie een jaar of 7, 8 is, vanaf die leeftijd heb je nog genoeg tijd en mogelijkheden zonder dat het echt nadelig is voor je zoon. hoogbegaafd zijn gaat over meer aspecten dan alleen taal of rekenen, het kan dus goed zijn dat ie voor is op de rest van zijn leeftijdgenootjes, wil nog niet gelijk zeggen dat ie hoogbegaafd is.

neem kontakt op met mensa, zij kunnen je beter helpen dan wie dan ook!

succes!

Ik vind het altijd leuk om te zien hoe betrokken ouders zijn bij het welzijn van hun kind. Maar aan de andere kant is het ook iets waar ouders vaak in doorschieten.

Tuurlijk wil je als ouder het beste voor je kind, maar vaak zijn ouders niet in staat dit te bepalen. Jammer genoeg hoor je daarom enorm vaak 'trotse' ouders zeggen hoe intelligent hun kind wel niet is, of hoe goed hij/zij al spreekt voor zijn/haar leeftijd etc. Keerzijde hiervan is dat er ook een wildgroei ontstaat van kinderen met dyslexy (schrijf ik dit goed?) of ADHD; wat dan moet doorgaan voor een soort excuus waarom het kind het niet goed doet op school. Ik begin bijna te denken dat er geen normale kinderen meer zijn. De druk op kinderen wordt zo enorm opgevoed - zeker, nu denk je nog dat hij hoogbegaafd is maar op den duur ga je het van hem verwachten en dat voelt zo'n kind heel goed aan.

Toen ik nog kind was (nog niet zo heel lang geleden; vlak voor de ontdekking van ADHD, Dyslexy en hoogbegaafdheid) waren ouders nog lang niet zo intensief bezig met kinderen als vandaag de dag; en daar ben ik erg blij om. Laat een kind gewoon een kind zijn. Ik wilde vroeger ook van alles weten, maar in die tijd werd je dan vaak gewoon genegeerd of weggestuurd met een antwoord wat niet klopte en ik ben toch nog zeer goed terechtgekomen (2x Drs.).

aanvulling; neem anders ook maar es kontakt op met de vereniging van ouders van hoogbegaafde kinderen http://www.pharosnl.nl/

Het niet geleerd hebben om te studeren komt mij heel bekend voor wat P_iglet zegt. Ik ben niet hoogbegaafd, maar heb wel een paar hersencellen meer mee gekregen van mijn ouders. Het studeren heb ik ook nooit geleerd en zodoende heb ik weinig diploma's. Maar als je dingen in de praktijk uitlegt heb ik dat zo opgepikt en leer ik heel snel. _{weet niet meer wat de grens is van hoogbegaafdheid, mijn IQ ligt iig rond 136} Ik heb het net als Djen met getallen en niet met taal zoals iedereen aan mijn tikkunsten kan zien

Waar je in elk geval voor moet waken is de 'doemaargewoon' houding wanneer uit testen blijkt dat je kind een hogere cognitieve intelligentie heeft. Zomogelijk nog desastreuzer is het volslagen negeren van eventuele talenten en de volle focus leggen op datgene waarin een kind net wat minder dan gemiddeld scoort, om het totaalplaatje tenminste weer in het grijze middengebied te krijgen.

Ondergetekende heeft tengevolge van een dergelijke doemaargewoon-opvoeding_{dat ik op mijn vierde mezelf had leren lezen was leuk, dat ik niet van voetbal hield was onverkwikkelijk} tot na zijn dertigste ver onder zijn niveau mogen werken en leren, en ik kan je garanderen dat je daar niet bepaald van opknapt.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:00 schreef Ouwesok het volgende:
Waar je in elk geval voor moet waken is de 'doemaargewoon' houding wanneer uit testen blijkt dat je kind een hogere cognitieve intelligentie heeft. Zomogelijk nog desastreuzer is het volslagen negeren van eventuele talenten en de volle focus leggen op datgene waarin een kind net wat minder dan gemiddeld scoort, om het totaalplaatje tenminste weer in het grijze middengebied te krijgen.

Ondergetekende heeft tengevolge van een dergelijke doemaargewoon-opvoeding_{dat ik op mijn vierde mezelf had leren lezen was leuk, dat ik niet van voetbal hield was onverkwikkelijk} tot na zijn dertigste ver onder zijn niveau mogen werken en leren, en ik kan je garanderen dat je daar niet bepaald van opknapt.

Nee, maar als ouders naar de andere kant doorschieten is wellicht nog erger.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:04 schreef Nickthedick het volgende:

[..]

Nee, maar als ouders naar de andere kant doorschieten is wellicht nog erger.

Nee, dat is niet erger . Dat merk je namelijk voor het eind van het basisonderwijs al . Als je een kind maar lang genoeg inpepert dat er al geleerden genoeg zijn en het gewoon de kost met de handen moet verdienen komt dat pas na een aantal minder gelukkige jaren aan het licht.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:17 schreef Ouwesok het volgende:

[..]

Nee, dat is niet erger . Dat merk je namelijk voor het eind van het basisonderwijs al . Als je een kind maar lang genoeg inpepert dat er al geleerden genoeg zijn en het gewoon de kost met de handen moet verdienen komt dat pas na een aantal minder gelukkige jaren aan het licht.

Ik zei ook:"wellicht". Tuurlijk zijn beide gevallen erg, maar jij hebt in ieder geval nog anderen die je de schuld kan geven van het feit dat je niet hebt gekregen wat je hebt verdient; maar stel je voor dat je 7 jaar oud bent en je het gevoel hebt dat je nooit fouten mag maken; en als je een fout maakt, de hele wereld vergaat. Laat ik je dit vertellen: dit worden mensen die nog veel bozer op de wereld zijn dan jij.

bij hele jonge kinderen zeg tot een jaar of 7-8 is het van belang dat de ouders niet doorslaan. wel de signalen oppikken natuurlijk maar niet met je kind gaan leuren. vanaf die leeftijd is er nl nog steeds geen man overboord en heb je een aantal jaren kunnen zien en meemaken of je oorspronkelijke gedachte ook de waarheid is.

de meeste hoogbegaafde mensen zijn niet gelijk dusdanig begaafd dat ze hele klassen of scholen overslaan. dat zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen. de signalen die op die kinderen van toepassing zijn, zijn al veel vroeger zichtbaar; lees voor het derde levensjaar.

Mijn neefje van 6 heeft een hele grote aanleg voor rekenen. Daarmee ligt hij voor op de rest van groep 3. Bedenk je dat hij zelf al bezig is met vermenigvuldigen. Hij kon toen hij vijf was heel logisch uitleggen wat 5*5 was. (Dat was 2*10 en 1*5) Zijn ouders hebben hem nu op schaken gedaan, omdat hij dat heel erg leuk vond. Op school heeft hij dan wel een hoog niveau wat rekenen betreft. Met lezen is het hetzelfde als de rest van de klas.

Hij zit op een openbare school. Op die school streven ze om kinderen bij hun eigen leeftijd te houden. Wel heeft hij een extra rekenboek. Hij mag bijvoorbeeld zelf rekenen in zijn boek als de rest uitleg krijgt en hij krijgt uitleg als de rest rekent. Verder krijgt hij een soort van toets om te kijken op welk niveau hij al zit. Die exta toets daar is hij zich verder niet echt van bewust. Want dat is voor hem gewoon het extra rekenboek, waar hij in mag werken.

Zo deden ze op de kleuterschool de kinderen die al konden lezen, werk geven van hogere klassen. Waardoor ze toch een uitdaging hebben. Zo liggen kinderen wel voor, maar zitten bij hun eigen leeftijd in de klas.

Grijs heel goed dat je je hier nu al mee bezighoudt, want het kan echt problemen op gaan leveren als er niet goed op ingesprongen wordt op school en hij zich gaat vervelen. Ik sluit me eigenlijk qua mening helemaal aan bij Loena's verhaal. Ik weet niet voldoende van Montessori onderwijs af om te weten of dit zaligmakend is maar het lijkt me allicht beter dan het reguliere onderwijs wat dit soort dingen betreft. En vaak zijn de hoogbegaafde kindjes wat minder goed op het sociale aspect dus als daar extra aandacht aan wordt gegeven lijkt me dat ook erg goed, dus niet alleen focussen op voldoende moeilijke taken maar juist ook aan het sociale gebeuren. Anders loop je inderdaad het risico op een 'nerdje' of een totaal verveeld kind. Ik heb zelf zo'n beetje de hele zesde klas op de gang doorgebracht omdat ik alle lesstof al had doorgewerkt en me dus stierlijk zat te vervelen, en veel te ingewikkelde vragen stelde aan de leraar die daar niet mee om kon gaan. Uiteindelijk heb ik dus maar mijn bibliotheekboeken op de gang gelegd en heb ik me dat jaar nog prima vermaakt maar belachelijk was het wel natuurlijk. Sterkte ermee in ieder geval !

Een kind met een hoog IQ ontwikkeld zich sneller als een normaal begaafd kind. Interesse in boeken komt ook vaak voor. Liefde voor water (spelen en waterstraaltjes maken) is ook een indicatie dat het kind begaafd is voor Natuurkunde en Stromingsleer (ik had dat vroeger ook).
Ik haalde met examen VWO Natuurkunde een 9

Zoals: Mijn IQ is 137 en ik heb autisme. Ik herken wel zijn genoemde punten van TS in mijn ontwikkeling. Zo las ik al zeer vroeg en heb ik 1 jaar basischool overgeslagen.

Een officiële IQ-test zal bevestiging geven. Kan geloof ik vanaf 4 of 6 jaar.

[ Bericht 43% gewijzigd door Exuimtum op 28-12-2004 21:25:34 ]

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 21:15 schreef Exuimtum het volgende:
Een kind met een hoog IQ ontwikkeld zich sneller als een normaal begaafd kind. Interesse in boeken komt ook vaak voor. Liefde voor water (spelen en waterstraaltjes maken) is ook een indicatie dat het kind begaafd is voor Natuurkunde en Stromingsleer (ik had dat vroeger ook).
Ik haalde met examen VWO Natuurkunde een 9

Zoals: Mijn IQ is 137 en ik heb autisme. Ik herken wel zijn genoemde punten van TS in mijn ontwikkeling. Zo las ik al zeer vroeg en heb ik 1 jaar basischool overgeslagen.

Een officiële IQ-test zal bevestiging geven. Kan geloof ik vanaf 4 of 6 jaar.

Onzin, een iq-test kan maar in beperkte mate aangeven of iemand hoogbegaafd is of niet, er is namelijk nog steeds geen goede standaard-test. Wel kunnen die tests helpen te herkennen welke talenten iemand heeft.

Grijs, waarom wacht je het eerst niet heel even af hoe het gaat op school? Als hij tegen problemen aanloopt, hoor je en merk je het snel genoeg. En dan is het prettig dat ze op school aandacht hebben voor kinderen die sneller gaan dan de rest. Ik weet dat er inderdaad speciale lesprogramma's zijn.

Als hij de andere kinderen echt ver voor is en zich ongelukkig gaat voelen kun je volgens mij nog altijd naar alternatieven zoeken en kijken. En waarschijnlijk zullen er dan vanuit de school ook wel voorstellen komen.

De redenen die je in de TT noemt zijn denk ik zeker voldoende om goed op te letten hoe het Daan vergaat op school. Als het niet goed gaat, zou ik zeker overwegen uit te kijken naar een andere school. Zelf had ik ook de kenmerken die jij in de TT noemt (nog iets 'erger', eigenlijk) en op de school waar ik indertijd naartoe ging is het helemaal fout gegaan. Een klas overslaan hielp niets, en toen de school suggereerde om me na de kerstvakantie naar groep vijf te sturen (ik was zes), hebben mijn ouders mij op een Montessorischool gedaan. Hier waren (zijn) gemengde klassen, en kunnen de leerlingen veel zelfstandiger werken. Dat is achteraf een heel goede keuze geweest, en dat lijkt me heel logisch. Houd dat dus in gedachten, en ga op zoek naar informatie over basisonderwijs. De verschillen zijn namelijk erg groot.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 22:24 schreef heiden6 het volgende:
De redenen die je in de TT noemt zijn denk ik zeker voldoende om goed op te letten hoe het Daan vergaat op school. Als het niet goed gaat, zou ik zeker overwegen uit te kijken naar een andere school. Zelf had ik ook de kenmerken die jij in de TT noemt (nog iets 'erger', eigenlijk) en op de school waar ik indertijd naartoe ging is het helemaal fout gegaan. Een klas overslaan hielp niets, en toen de school suggereerde om me na de kerstvakantie naar groep vijf te sturen (ik was zes), hebben mijn ouders mij op een Montessorischool gedaan. Hier waren (zijn) gemengde klassen, en kunnen de leerlingen veel zelfstandiger werken. Dat is achteraf een heel goede keuze geweest, en dat lijkt me heel logisch. Houd dat dus in gedachten, en ga op zoek naar informatie over basisonderwijs. De verschillen zijn namelijk erg groot.

In dit topic is al iemand geweest die Montessori-onderwijs niets vond (of iets in die richting, schiet me af als ik ongelijk heb ).
Ik en Loena-tik- hebben juist om bovengenoemde redenen gekozen voor Montessori-onderwijs.

Montessori-onderwijs is naar mijn bescheiden mening juist perfect om met dit soort kinderen om te gaan. (als je het al over een " soort" wil hebben, ajb niet)
Connor is er juist bij gebaat als hij "voor" kan werken, maar wat voor ons ook erg belangrijk is, is het feit dat op zijn school juist de sociale vaardigheden ge"triggerd" worden.

Hij is al erg op zichzelf en nu is dat niet zo erg (ik herken dat zelf ook en vandaar ook mijn vak), maar het is prettig dat de ouderen de kleintjes helpen.

Het (schijnt) vaak voor te komen dat (bijna) hoogbegaafde kinderen/mensen problemen hebben, juist op dat sociale vlak (onbegrip, afzetten tegen alles), vandaar dat de combinatie van het sociale en kennis op Montessori-onderwijs.

Toen wij voor de keuze stonden (hij is 4), verzette ik me in eerste instantie tegen dat schooltype (ja, ook ik zet me af tegen van alles en nog wat ), maar na een paar gesprekken met verschillende scholen was ik helemaal om.

Om toch een beetje "on topic" te blijven: Waarom zou je je kind een stempel moeten geven. je kind weet op een gegeven ogenblik zelf wel dat hij/zij op bepaalde vlakken anders (noem het verder of beter) is dan anderen (leeftijdsgenoten). Dwing hem niets op, maar stimuleer hem wel, zeker als het op school niet aangeboden wordt.

Verder is er door een hoop (mede-)ervaringsdeskundigen al een hoop gezegd, waar je een hoop mee kan. Maar TS, jij kent je kind het beste en je zult dan ook zelf moeten zien wat je kind het beste ligt.

Succes!

quote:

Waarom zou je je kind een stempel moeten geven.

Niet. Het beestje moet een naampje hebben, maar verder is het gewoon goed om op te hoogte te zijn van de situatie van je kind.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:56 schreef innovative het volgende:
Het "systeem". Ondanks dat van hem bekend was dat hij slimmer was, is hij nooit tot op zijn toppen uitgedaagd. Hij is altijd overal een beetje door gesukkeld en heeft zichzelf er niet in getraind hard te werken. Hierdoor loopt hij nu een beetje tegen zichzelf aan, hij heeft geen studeerroutine ed. wat er toe leidde dat hij niet genoeg punten haalde om zijn studie te mogen vervolgen. Daarnaast weet hij soms iets te goed dat hij best slim is, en dat heeft hij ook geuit naar anderen toe. Als je dan je studie niet haalt (in eerste instantie door weinig doen, vervolgens doordat je niet blijkt te kunnen studeren en dus het de nodige routine mist) dan krijg je toch een bepaalde reactie van anderen. Terwijl het niet halen van die studie juist voor een groot deel te wijten was aan het slimmer zijn dan de rest, want hij hóéfde gewoon nooit iets te doen, dus toen het wel moest was het een behoorlijke schok.

O, wat herkenbaar zeg Ik doorliep de lagere school fluitend. Op de middelbare school was ik gewoon een goede leerling, geen uitblinker, maar ik deed nog steeds niet veel. Overigens wilde ik geen uitblinker zijn en beslist niet opvallen, onderpresteren is ook een bekend trekje bij hoogbegaafden. En op de universiteit ging het dus prompt mis. Ik heb (nog steeds ) geen studiediscipline ontwikkeld.

Op dat moment was overigens nog niet bekend dat ik hoogbegaafd was, laat staan dat er rekening mee werd gehouden. Ik kon in de zesde klas 'fijn' het laatste rekenboek opnieuw doen Ze hadden niks anders. Aan verbreding of verdieping van stof werd niet gedaan destijds (jaren 70/80).

Pas toen ik al lang en breed aan het werk was heb ik me laten testen, er viel toen een hoop op zijn plaats

Grijs, het is heel belangrijk dus, waar je mee bezig bent. Dat je vast uitzoekt hoe de school ermee omgaat. Hou de vinger aan de pols, het is helemaal niet gezegd dat Daan problemen gaat krijgen, maar als dat zo is, ben je er alert op

In de klas van mijn zoontje zit een meisje dat in april jarig is en een klas heeft overgeslagen.
Verder ken ik nog twee zussen die zelfs 2 keer een klas hebben overgeslagen. De oudste (pas 16 geworden) doet dit jaar eindexamen VWO.
Dat is misschien ook een mogelijkheid voor Daan.

Testen is nu, denk ik, nog niet nodig. Ik zou eerst afwachten hoe hij het doet tot de grote vakantie. Als je dan nog denkt dat hij het aan zou kunnen, dan zou ik de school vragen om hem na de grote vakantie in groep 2 te zetten. Dan krijgt hij in elk geval de voorbereiding op groep 3 en kan hij daar met 5,5 jaar naar toe.

Op de school van mijn zoontje worden kinderen die een klas over slaan wel erg goed getest. Vooral of ze het geestelijk wel aankunnen. Dat meisje in zijn klas (en nog een ander meisje) hebben toen een week lang, vrijwel dagelijks testen moeten maken of ze er wel aan toe waren.

Makkelijk is het dus geenszins, maar als jij denkt dat dat beter is voor Daan, zou ik het zeker wel proberen.

Wat Rewimo zegt komt me heel bekend voor. VWO had ik makkelijk kunnen doen, maar heb er zelf voor gekozen om de MAVO te doen. Ik lette nooit op, deed nooit huiswerk en leren wat was dat? Soms expres lage cijfers halen om vervolgens een dikke 9 tegen aan te gooien zodat je toch voldoende stond. _{scheelde weer ruzie thuis} Daarna ben ik ziekenverzorging gaan doen, voor dieetleer had ik bv geen boek gekregen, miste in mijn boekenpakket, maar had wel een 9,6 voor de toets. Ik leerde door kleine dingen op te pikken die gezegd werden in de klas en je dan nog rot vervelen. Op een gegeven moment spijbelen ontdekt en was vaker niet dat wel in de klas.
Mijn vader wist donders goed dat ik hersens had en dwong me dan ook om goed te presteren, wat ik dus niet deed_{was erg dwars}, hoe harder mijn vader achter me aanzat des te minder deed ik. Je moet dus echt de gulde middenweg zien te vinden, want teveel stimuleren is niet goed, maar te weinig ook niet.

Ja, hoe meer ze je achter je kont zitten, hoe minder je doet Volgens mij bereik je meer door iemands interesse te wekken, dan door opjagen, dat werkt echt averechts. Ik heb overigens wel VWO, met goede cijfers maar zonder uitschieters.

doe in elk geval wat jij denkt dat goed is voor je kind! ik heb zelf een klas overgeslagen, en kon dit volgens mijn ouders ook sociaal gezien goed aan toen. de school wilde een tijdje later mijn broertje ook een klas laten overslaan, en heeft hier lang over gezeurd tegen mijn ouders. die vonden dat geen goed idee, mede doordat mijn broertje toen liever in de boeken zat dan buiten. achteraf voor allebei de beste keuze geweest.
_{al blijft het missen van zelfdiscipline mbt tot studeren (tot mijn herexamen eigenlijk nooit gedaan) wel gruwelijk irritant}

Heb net even die thuistest van Mensa gedaan, om te testen of ie een beetje klopte( Five_Horizons zat volgens die test boven de 98ste percentiel *kan niet kloppen * ) Je voelt hem al aan, kort samengevat: bovengemiddeld, ik mag de eindtest doen maar is vrij nutteloos bij mij

_{Maar mijn BMI is wel lekker hoog gelukkig}

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 21:45 schreef Nickthedick het volgende:

[..]

Onzin, een iq-test kan maar in beperkte mate aangeven of iemand hoogbegaafd is of niet, er is namelijk nog steeds geen goede standaard-test. Wel kunnen die tests helpen te herkennen welke talenten iemand heeft.

Met het woordje "onzin" ben ik het beslist niet eens. meningsverschil.

quote:

Op donderdag 30 december 2004 21:51 schreef Loena-tik- het volgende:
Heb net even die thuistest van Mensa gedaan, om te testen of ie een beetje klopte( Five_Horizons zat volgens die test boven de 98ste percentiel *kan niet kloppen * ) Je voelt hem al aan, kort samengevat: bovengemiddeld, ik mag de eindtest doen maar is vrij nutteloos bij mij

_{Maar mijn BMI is wel lekker hoog gelukkig}

Ik heb de echte test gedaan, die is een stuk pittiger hoor, vooral omdat er tijdsdruk achter zit. Ik vond het een eitje, maar er waren heel wat mensen die ik hoorde kreunen en steunen omdat het ze niet lukte om alle opgaven binnen de tijd af te hebben.

quote:

Op vrijdag 31 december 2004 10:36 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Ik heb de echte test gedaan, die is een stuk pittiger hoor, vooral omdat er tijdsdruk achter zit. Ik vond het een eitje, maar er waren heel wat mensen die ik hoorde kreunen en steunen omdat het ze niet lukte om alle opgaven binnen de tijd af te hebben.

Ehh, Five was met deze test met 7 min klaar. Maar goed wat heeft hij eraan om die officiele test te doen. Waarom heb jij die test gemaakt? Gewoon uit nieuwsgierigheid of was er een andere reden? Verder vind ik het wel geinig om te zien dat alle "hoogbegaafden" of hoe de neuk je het ook noemt, problemen hebben met het zich zetten tot studeren. Hier ook zo`n luie donder, heeft zijn studie ook niet afgemaakt en heeft volgens mij nog nooit langer dan een half uur achter elkaar gestudeerd.

quote:

Op vrijdag 31 december 2004 11:30 schreef Loena-tik- het volgende:

[..]

Ehh, Five was met deze test met 7 min klaar. Maar goed wat heeft hij eraan om die officiele test te doen. Waarom heb jij die test gemaakt? Gewoon uit nieuwsgierigheid of was er een andere reden? Verder vind ik het wel geinig om te zien dat alle "hoogbegaafden" of hoe de neuk je het ook noemt, problemen hebben met het zich zetten tot studeren. Hier ook zo`n luie donder, heeft zijn studie ook niet afgemaakt en heeft volgens mij nog nooit langer dan een half uur achter elkaar gestudeerd.

Uit nieuwsgierigheid inderdaad Ik ging erheen omdat het me leuk leek om eens zo'n test te doen. Zoals verwacht slaagde ik er dus ook voor

quote:

Op vrijdag 31 december 2004 14:01 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Uit nieuwsgierigheid inderdaad Ik ging erheen omdat het me leuk leek om eens zo'n test te doen. Zoals verwacht slaagde ik er dus ook voor

Als je hem goed maakt word je uitgenodigd om hem nog een keer te maken onder begeleiding. Kost wel 35 euro, en dan mag je eventueel lid worden van deze nutteloze organisatie.

No way. Die online toets van ze is trouwens de sufste IQ-test die ik ooit gezien heb, en zo gammel als de tering.

quote:

Op vrijdag 31 december 2004 16:22 schreef heiden6 het volgende:
Als je hem goed maakt word je uitgenodigd om hem nog een keer te maken onder begeleiding. Kost wel 35 euro, en dan mag je eventueel lid worden van deze nutteloze organisatie.

Ja, die test heb ik dus gemaakt. Was in Utrecht. En ja, ik mocht lid worden

Ik heb het gevoel dat het labeltje "hoog begaafd" wel heel snel wordt uitgedeeld als kinderen iets boven gemiddeld (kunnen) presteren.

M'n broertje van 24 is volledig gestoord (erger kan je ze niet zien/krijgen, je wil niet weten hoe), maar heeft toch het predikaat "hoog begaafd" gekregen (en dan heb ik het nog niet over dat oeverloze gelul van hem van "ik ben hoog begaafd") . . .

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:13 schreef Grijs het volgende:

[..]

Mij lijkt het dus niet leuk als mijn kind hoogbegaafd is (vooral niet na wat info doorgelezen te hebben), maar het als het wel zo is, is het beter voor hem als ik het niet negeer.
[..]

Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat dat inderdaad niet leuk is..... voor het kind.

Mijn oude oppaskindje is ook hoogbegaafd. Ik vond dat echt heel sneu voor haar. Ze wilde constant bezig gehouden worden, kon niet alleen spelen, wilde allemaal dingen doen die niet voor haar leeftijd (2) bedoelt waren. Ook wilde ze helemaal niet aangeraakt worden en huilde ze direct al mensen haar niet begrepen.
Ze was 2 jaar, ze wilde computeren, haar ouders hebben een eigen bedrijf, ze maken websites, zij wilde dat ook en ze kon het ook. Zette je haar achter de peecee kan ze zo iets moois maken.
Toen ze 4 werd zijn deze mensen verhuisd omdat de kleine naar speciaal onderwijs ging. Nu is ze een stuk rustiger geworden en krijgt ze alle begeleiding die ze nodig heeft. Gelukkig....
Maar spelen................... Nee das iets voor kinderen zegt de wijsneus van nu 5!!!

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 17:42 schreef Freeflyer het volgende:
aanvulling; neem anders ook maar es kontakt op met de vereniging van ouders van hoogbegaafde kinderen http://www.pharosnl.nl/

Dit kan ik onderschrijven. De scholen houden zich meer bezig met de kinderen die aan de "onderkant" dreigen weg te vallen dan met hen die aan de "bovenkant" dreigen weg te vallen. Bij Pharos kun je door uitwisseling van ervaringen een heleboel ideeën krijgen die ervoor zorgen dat je kind gestimulereerd blijft. En zich niet mateloos verveelt en op gegeven moment geen enkele interesse meer in school heeft.

quote:

Op donderdag 30 december 2004 21:51 schreef Loena-tik- het volgende:
Heb net even die thuistest van Mensa gedaan, om te testen of ie een beetje klopte( Five_Horizons zat volgens die test boven de 98ste percentiel *kan niet kloppen * ) Je voelt hem al aan, kort samengevat: bovengemiddeld, ik mag de eindtest doen maar is vrij nutteloos bij mij

_{Maar mijn BMI is wel lekker hoog gelukkig}

Ik heb net de thuistest gemaakt. Echt slim ben ik niet, want wat ze nu precies met de uitslag bedoelen.

"Hoewel uw intelligentie, volgens de resultaten van de Mensa-thuistest, wel tot de hoogste 10% zal behoren, denken wij dat u het 98e percentiel (dit betekent: de bovenste twee procent, de eis om lid te mogen worden van onze vereniging) niet zult halen. De thuistest is echter geen officiële, geijkte test maar geeft slechts een indicatie. Voor toelating tot Mensa moet een eindtest worden afgelegd onder toezicht van een psycholoog."

Maar als ik je uitslag lees Loena, komt die van mij ook op hetzelfde neer. Denk ik dan. Ik deed er 12 minuten nodig, was ondertussen oprah aan het kijken.

quote:

Op dinsdag 4 januari 2005 15:40 schreef Randa_v het volgende:

[..]

Ik heb net de thuistest gemaakt. Echt slim ben ik niet, want wat ze nu precies met de uitslag bedoelen.

"Hoewel uw intelligentie, volgens de resultaten van de Mensa-thuistest, wel tot de hoogste 10% zal behoren, denken wij dat u het 98e percentiel (dit betekent: de bovenste twee procent, de eis om lid te mogen worden van onze vereniging) niet zult halen. De thuistest is echter geen officiële, geijkte test maar geeft slechts een indicatie. Voor toelating tot Mensa moet een eindtest worden afgelegd onder toezicht van een psycholoog."

Maar als ik je uitslag lees Loena, komt die van mij ook op hetzelfde neer. Denk ik dan. Ik deed er 12 minuten nodig, was ondertussen oprah aan het kijken.

Ik was alleen maar bovengemiddeld bij mij begonnen ze nieteens over percentielen, ze moeten hebben gedacht:"Verloren zaak, next..." Maar tot de hoogste 10% is geen slechte score, als je geen Oprah had gekeken was je hoogbegaafd geweest

Ouders die over hun kinderen zeuren dat ze hoogbegaafd zijn, zijn toch zo zielig...........

quote:

Op dinsdag 4 januari 2005 16:06 schreef Yankee het volgende:
Ouders die over hun kinderen zeuren dat ze hoogbegaafd zijn, zijn toch zo zielig...........

Vind ik in sommige gevallen ook, maar dan denk ik gewoon in mijzelf:"Tja ik snap wel waarom jij denkt dat je kind hoogbegaafd is, zegt meer over jouw intelligentie dan dat van je kind!"

Bij mij ook al geen percentielen Gelukkig geloof ik niet zo in IQ-testen.

quote:

Uw resultaten van de Mensa-thuistest waren zeer goed. De thuistest is echter geen officiële, geijkte test en geeft alleen een indicatie. Voor toelating tot Mensa moet de Mensa-eindtest worden afgelegd onder toezicht van een psycholoog.

Wij menen dat u een heel goede kans maakt te slagen voor de Mensa-eindtest. Wel komen daarbij meer aspecten van intelligentie aan de orde dan in de thuistest het geval was, zodat we nooit met zekerheid kunnen zeggen dat u in beide gevallen een even hoge score haalt.

Maar ik kijk ook nooit naar Oprah.

quote:

Op dinsdag 4 januari 2005 16:18 schreef poemojn het volgende:

Maar ik kijk ook nooit naar Oprah.

Ik ook nooit hoor

join the club van mensen met die uitslag. Jij kijkt zeker ook nooit naar Oprah?

Hoe gaat het nu met Daan? Al besloten of je de school direct van je vermoeden op de hoogte wilt stellen?

quote:

Op dinsdag 4 januari 2005 16:19 schreef Loena-tik- het volgende:

[..]

Ik ook nooit hoor

Oprah is een kutwijf met kutprogramma's. Of die slecht zijn voor je intelligentie weet ik niet, maar ik vermoed van wel.

verwijderd

[ Bericht 79% gewijzigd door Lois op 05-01-2005 07:42:02 ]

De PSZ-leeftijd is naar wat ik ervan heb meegekregen een erg jonge leeftijd om te testen, de uitslagen zijn minder betrouwbaar dan bij oudere kinderen. Mijn zoon is getest toen ie 4 was, omdat hij vreselijk stuiterend uit school kwam, wegens grenzeloze verveling. Bovendien kon hij al boekjes lezen, rekenen en dergelijke. We zaten niet op 1 lijn met de school en hebben hem dus laten testen om wat meer grip te hebben op de zaak. Gevolg was dat hij een jaar heeft overgeslagen. Dit heeft goed uitgepakt, hij heeft het niveau goed vastgehouden.

Hij zit nu in groep 8 en wordt met de klas uitgebreid doorgelicht ivm de middelbare schoolkeuze. Er werd door de club die de IQ test heeft afgenomen aangedrongen om hem nogmaals te laten testen op hoogbegaafdheid en dan vraag ik me af waarom. Testen doe je m.i. als je iets wil meten wat je nog niet weet en/of waarvan het nodig is meer te weten te komen.

Ik vraag me in dit geval af wat de reden is om Daan te testen. Hij zit nog niet op een basisschool, dus je weet nog niet of hij zich daar zal vervelen, of hij daar vreselijk bovengemiddeld is, of de school niet zal inspringen op zijn niveau. Ik zou het gerust nog een tijdje aankijken.

Goed, ik heb geen zin om het hele topic te gaan lezen, ik heb geen kinderen, maar ik weet nog wel goed hoe het is om als hoogbegaafd kind naar school te gaan en dergelijke.

Persoonlijk vond ik het een ramp, maar mijn scholen deden dan ook absoluut niets om me te stimuleren. Het was in het tempo van de klas, en als je klaar was mocht je kleuren. Nou, kleuren is leuk, maar niet voor eeuwig natuurlijk, dat snap je. Dus het is inderdaad goed dat je vraagt of er aandacht is voor de behoeftes van je kind. Het gebrek aan persoonlijke aandacht bij ons op school leidde er op een gegeven moment toe dat ik niets meer uitvoerde. Ik kon al staartdelingen maken, dus waarom zou ik er nog honderd doen? Ik kon al lezen, moest ik het dan nog oefenen? Toen ik naar de middelbare school ging en dus nieuwe stof kreeg had ik het opeens heel moeilijk, omdat ik jarenlang niets (moeilijks) hoefde te doen. Daarom, zorg dat ie zich kan blijven ontwikkelen.

En als ie vragen stelt die je niet kunt beantwoorden, probeer 'm dan te stimuleren om het zelf uit te vinden. Mijn moeder nam me dan mee naar de bibliotheek en dan gingen we het samen opzoeken. Dat werkte wel goed. Natuurlijk komen er honderden vragen die je niet kunt beantwoorden, en vragen die niemand kan beantwoorden, maar ik zou zeggen probeer dan gewoon zoveel mogelijk informatie te geven die wel beschikbaar is en je kind zelf een oplossing te laten zoeken.

Ik denk dat montessori niet eens zo'n slecht idee is. Ik heb zelf op gewone basisscholen gezeten, en ik past niet tussen de groep. Ik had een klas overgeslagen, dus ik was de jongste, en geen enkel kind wil met 'kleine kinderen' omgaan als ie zichzelf al heel groot voelt, zo werkt dat nu eenmaal. Ik paste er niet in omdat ik vrij traag ontwikkelde, ik had bijv later dan anderen interesse voor sex, terwijl ik klasgenootjes had aan het eind van de basisschool die al vriendjes hadden en stiekem naar binnen gingen gluren bij jongens die ze leuk vonden. En aan de andere kant paste ik er ook nog eens niet tussen omdat ik qua kennis en denken heel ver voorliep op mijn klasgenoten. Zo'n gemengde groep waarin het toch al normaal is dat verschillende leeftijden door elkaar zitten en niet iedereen aan hetzelfde werkt zou dan heel handig kunnen zijn.

In ieder geval, ik vind het wel goed dat je er zo mee bezig bent. Er zijn genoeg ouders die de capaciteiten van hun kinderen verwaarlozen of ze juist overschatten, en ik heb wel het idee dat je vooral bezig bent met zijn behoeftes. =)

Oh over testen, ik zou het niet laten doen zolang het niet nodig is. Dus tenzij je de uitslag van een test nodig hebt om de school te overtuigen een stapje harder te lopen, lekker niet doen. Je kind heeft er echt niets aan om te weten hoe slim ie is, en als ie het ooit in alle naiviteit zegt heeft ie er alleen gedonder van waarschijnlijk.

Enneh, ik kijk geen Oprah meer hoor sinds ik die online test gedaan heb. Ik kreeg ook die uitslag dat ik waarschijnlijk wel bij die bovenste 2 procent zat, dan kun je natuurlijk geen Oprah meer kijken. =P

[ Bericht 10% gewijzigd door Maeghan op 05-01-2005 00:16:51 ]

Haha die mensatest Ik zat ws boven het 98e percentiel en ShaoliN had het 'zeer goed' gedaan. Toen was het volgens hem meteen een stomme test

Grijs, kijk ook eens bij de www.onderwijsinspectie.nl wat zij van de school vinden, en probeer ouders te vinden die daar een hoogbegaafd kind op school hebben zodat je uit meer gezichtspunten weet hoe de school ermee omgaat. Dat is denk ik objectievere info dan de school zelf zal/kan verstrekken.

Ik heb ook even naar die thuistest gekeken. En daar bleef het ook bij.
Ben niet de slimste denk ik!!

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 16:09 schreef beefcake het volgende:
Haha die mensatest Ik zat ws boven het 98e percentiel en ShaoliN had het 'zeer goed' gedaan. Toen was het volgens hem meteen een stomme test

Dat is het ook.

Ik heb een IQ van 145 (volgens de officiële Mensa-test, bovenste percentiel) en ik denk ook wel eens dat het beter was geweest als mijn ouders hiervan hadden geweten, vroeger. Van wat ik me van mijn vroege jeugd kan herinneren voelde ik me nogal eens onbegrepen; dat was misschien niet nodig geweest. De omgeving van een kind weet vaak niet met hoogbegaafdheid om te gaan, waardoor het kind vaak wat stil en gesloten wordt (wat wil je ook als je over van alles en nog wat nadenkt maar het er eigenlijk met niemand over kan hebben). Heb mezelf lezen geleerd en kon al in de eerste klas perfect hoofdrekenen, maar ja, dat waarderen andere kinderen vaak weer niet zo...

Maar toch erg goed terechtgekomen hoor

quote:

Op zondag 23 januari 2005 04:33 schreef thulsen het volgende:
Ik heb een IQ van 145 (volgens de officiële Mensa-test, bovenste percentiel) en ik denk ook wel eens dat het beter was geweest als mijn ouders hiervan hadden geweten, vroeger. Van wat ik me van mijn vroege jeugd kan herinneren voelde ik me nogal eens onbegrepen; dat was misschien niet nodig geweest. De omgeving van een kind weet vaak niet met hoogbegaafdheid om te gaan, waardoor het kind vaak wat stil en gesloten wordt (wat wil je ook als je over van alles en nog wat nadenkt maar het er eigenlijk met niemand over kan hebben). Heb mezelf lezen geleerd en kon al in de eerste klas perfect hoofdrekenen, maar ja, dat waarderen andere kinderen vaak weer niet zo...

Maar toch erg goed terechtgekomen hoor

Ik geloof er geen tering van. Als je echt zo slim bent ben je écht geen fokkin' NEC-supporter. !

quote:

Op zondag 23 januari 2005 04:44 schreef JAM het volgende:
Ik geloof er geen tering van. Als je echt zo slim bent ben je écht geen fokkin' NEC-supporter. !

Alsof ADO-supporters wel tot de hoogbegaafden gerekend kunnen worden. .

quote:

Op zondag 23 januari 2005 04:44 schreef JAM het volgende:

[..]

Ik geloof er geen tering van. Als je echt zo slim bent ben je écht geen fokkin' NEC-supporter. !

ja dat is mijn dekmantel: ik doe me voor als voetbalsupporter, dan denkt iedereen meteen dat ik dom ben en dan word ik een stuk aardiger gevonden ..

alleen bij Vites doen ze niet alsof

quote:

Op zondag 23 januari 2005 05:07 schreef Gajus het volgende:

[..]

Alsof ADO-supporters wel tot de hoogbegaafden gerekend kunnen worden. .

'We love you Den Haag, we do! We love you Den Haag, we do!' .

Misschien ook voor ouders van hoogbegaafde kinderen interessant: m'n postje in (ouders van) kinderen met autisme deel 3

Hier een leuk grafiekje voor mensen die geïnteresseerd zijn in de iq verdeling in Nederland.
Er worden twee schalen gebruikt, afhankelijk van de methode:
- Wechsler WISC: Wechsler Intelligence Scale for Children
- Cattell

Het verschil zit in de standaard deviatie, de breedte bij het buigpunt.
De breedte van de kromme op het buigpunt is 2 keer de standaard deviatie.

In de testen volgens Cattell wordt een standaard deviatie gebruikt van 24, terwijl Wechsler een standaard deviatie gebruikt van 15.
Hier is de grafiek van Wechsler gebruikt. En daar wordt verder op in gegaan.


Een standaard deviatie van 15, dus het buigpunt zit op 85 en 115.

68% van de Nederlandse bevolking zit tussen deze twee grenzen.

Een tweede maat, die ook wel gebruikt wordt is 4 keer de standaard deviatie
Dat is dus de groep mensen die zit tussen 100 – 2 x 15 = 70 en 100 + 2 x 15 = 130
Dit is 95 % van de bevolking.

Mensen die er dan nog buiten vallen zijn mensen met duidelijke problemen.
Dat is de groep geestelijk gehandicapten met een iq van beneden de 70 en de groep hoogbegaafden met een iq van boven de 130.

Maar ook in deze twee groepen bestaat onderscheid.
Er is een duidelijk verschil tussen iemand met een iq van 50 en iemand met een iq van 70.
Allebei zeer laag begaafd, maar onderling nog heel veel verschillend.
Idem is er een duidelijk verschil tussen iemand met een iq van 130 en iemand met een iq van 150. Allebei ‘hoogbegaafd’, maar onderling toch wel heel verschillend.

Vergeet niet dat de helft van de bevolking heeft een bovengemiddeld iq.
De andere helft heeft een benedengemiddeld iq.
2 tot 3 op de 100 kinderen hebben een iq van 130 of meer.
1 op de 25 heeft een iq van 140 of meer
1 op de 30.000 heeft een iq van 160 of meer
1 op de 20 miljoen heeft een iq van 180 of meer

Een gemiddelde gepromoveerde heeft een iq van 130, een gemiddelde gepromoveerde natuurkundige heeft een iq van 140.

Om op school extra aandacht te krijgen moet er extra tijd aan je kind besteed worden.
Om extra tijd aan een kind te besteden moet er extra geld zijn.
Om extra geld te krijgen moet er een zorgplan voor de leerling opgesteld worden.
Om een zorgplan op te stellen moet er getest worden.
Bij het testen wordt oa het IQ vastgesteld.

Als uit het testen een hoog IQ komt zonder andere problemen, zegt de school dat de leerling maar wat extra lesjes moet maken. Deze lesjes kunnen niet nagekeken worden door de leerkracht (geen tijd ) wel soms door een stagiair. En ook niet door de ouders (geen onderwijs bevoegdheid). Voor verdere begeleiding van het kind is wel een uurtje per week beschikbaar. Scholen worden immers afgerekend op het aantal kinderen dat het middelbaar onderwijs haalt. Niet op het maximale dat zij uit de kinderen weet te halen.
Het beste kan je je kind dus helpen door zelfstandig met je kind wat interresante projecten aan te pakken. Van school moet je het niet hebben.

Met een beetje mazzel hebben ze je kind eerst zover in de vernieling laten lopen dat er ook andere problemen ontstaan zijn. Als het verschil in interresses tussen de leerlingen in de klas zover uiteenlopen dat er geen vriendschappen meer kunnen ontstaan, als je kind altijd gepest wordt omdat het zich "afwijkend" van de rest gedraagt. Als de lessen zo saai gevonden worden dat je kind totaal niet meer oplet. Dan noemen ze het ADHD of PPD-NOS of Asperger of wat er verder op dat moment maar in de mode is. Voordeel is wel dat er dan vervolgens extra ondersteuning komt, nadeel is dat ze het daarna af proberen te schuiven naar het bijzonder onderwijs. (kind kost teveel tijd)

En wee je gebeente als je een hoogbegaafd en dyslexies kind bezit.
Dan krijg je eerst jaren lang te horen dat je kind:
- niet hoogbegaafd is omdat het nogsteeds moeite heeft met lezen/spellen.
- niet dyslexsies kan zijn omdat het immers hoogbegaafd is.

ervaring:
- jongen, hoogbegaafd - licht dyslexsies.
verveelde zich gedurende hele lagere school, wist op middelbare school niet hoe je moest leren.
(had hij nog nooit gedaan). HAVO carrière in de ICT.
- jongen, hoogbegaafd
genieën klasje op lagere school, Engelstalige VWO op 11 jarige leeftijd.
gaat studeren.
- meisje, normaal begaafd - zwaar dyslexsies
Met moeite door lagere school heen.
Gaat nu naar VMBO met extra hulpmiddelen.
- jongen, hoogbegaafd - zwaar dyslexsies
verveelt zich te pletter bij lessen zwaar onder zijn niveau, kon tot voor kort niet verder met lesstof omdat de school de dyslexsie (die niet kon bestaan omdat hij zo intelligent was) niet onderkende. Problemen met lezen/schrijven werden afgedaan als onwil. Daarom mocht de lesstof niet verdiept worden.
Vertoont afwijkend gedrag dat nu langszaam verbetert. Psychiatrisch onderzoek heeft een hele lichte afwijking in het autistisch spectrum opgeleverd. Er wordt aangeraden om een Asperger diagnose te accepteren omdat dan door de school ondersteunend onderwijs (ook op het gebied van hoogbegaafdheid) geboden kan worden.
- jongen, normaal begaafd - licht dyslexsies
mischien komt deze nog goed.

Ja, het heerst nogal in onze familie.

Volgens het psychiatrisch onderzoekssteam is 20 tot 30 procent van de leerlingen hoogbegaafd, en is het deze groep die het hardst tegen de grensen van het onderwijs aanloopt. Het onderwijs in Nederland is nog niet ingesteld op deze groep met kinderen, en de meeste scholen zien de vraag om extra ondersteuning voor deze leerlingen ook als gezeur van de ouders.
Dit team ziet veel meer hoogbegaafde als onderbegaafde leerlingen aankloppen voor onderzoek. De medewerkers zijn er stiekem ( ze mogen het niet hardop zeggen) van overtuigd dat dit mede door het gebrek aan kennis en steun in het onderwijs komt.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2005 17:32 schreef Bouddalain het volgende:
Volgens het psychiatrisch onderzoekssteam is 20 tot 30 procent van de leerlingen hoogbegaafd,

Die indruk krijg ik ook als ik dit topic zo eens doorlees. Maar dat bedoel je vast niet

20-30% hoofbegaafd.

Zoek anders eerst eens de definitie van hoogbegaafdheid op, voor je zoiets zegt.

Even een positief verhaal over het onderwijs van tegenwoordig Eerst maar even een quotje van mijzelf van een poosje terug:

quote:

Oeh Grijs maak je klaar voor de hoop stront die je straks over je heenkrijgt hier!!! Deze "discussie" is hier al vaker gevoerd, mensen zijn altijd erg bang dat je dit soort dingen roept ter verrijking van jezelf, terwijl je je juist verdiept in je kind en het beste voor hem wilt. Ik herken veel in je verhaal, Connor schreef alle letters van het alfabet toen hij 3,5 was( en herkende ze ook andersom zeg maar), vroeg ook de oren van mijn hoofd enz. Ik heb er nooit zoveel ruchtbaarheid aan gegeven, wil hem gewoon geen label geven. Het interesseerd mij gewoonweg ook niet of hij hoogbegaafd is of niet, ik bewaak vooral zijn innerlijke mens. Zit hij goed in zijn vel, is hij op zijn plek binnen een groep, maakt hij makkelijk contact met andere kinderen. Dat laatste is dus niet het geval en daar werken we dan aan. Verder hebben we wel een school gezocht die past bij Connor( maar welke ouder doet dat niet), de keus is voor ons gevallen op Montessorionderwijs, er wordt veel nadruk gelegd op sociale vaardigheden en de kinderen werken op hun eigen tempo. Je kunt dus voorlopen op de rest zonder dat andere kinderen daar erg in hebben. Verder werk ik met hem thuis alleen als hij dat zelf aangeeft, wel grappig om te zien dat sinds hij op school zit hij een poos totaal geen interesse meer had in lezen en schrijven. Pas sinds de laatste tijd hebben we het lezen weer opgepakt. Verder heb ik zoiets van:"We zien wel" ik heb ook helemaal geen behoefte om hem erop te laten testen, het hele leven bestaat al uit genoeg testjes enz. ik kijk liever gewoon naar mijn kind zélf en tot nog toe gaat het best lekker op school...

En hoe is het nu...sociaal gezien zijn we nu uit de (enorme) dip. Connor heeft een hele vervelende periode gehad, met veel pesterijen op het schoolplein. Connor is gewoon anders en kinderen hebben dat zo snel in de gaten, ook was hij sociaal gezien nog niet zo bedreven zeg maar We hebben in die periode veel gesprekken gehad met zijn juf( ze maakte er zelfs in de avonduren tijd vrij voor), de pestprojecten werden weer uit de kast getrokken en het schoolpleinrooster werd aangepast waardoor het wat minder druk(voor Connor overweldigend) was op het schoolplein. Dit alles is heel heftig geweest voor ons allemaal, thuis uit onze kleine meneer zich namelijk prima en er kwam een hoop boosheid los uit Connor. Het was voor mij heel emotioneel en haast eng om dat kleine ventje zulke klare taal te horen spreken over hoe hij zich werkelijk voelde. Tegelijkertijd was ik ook heel blij dat hij het eindelijk allemaal durfde te vertellen. Daarna is het bergopwaards gegaan, hij heeft een manier gevonden om met de pesters om te gaan en ik ben zo trots op hem hoe hij dat doet!!! Nu hij geestelijk weer wat rust heeft gevonden ontwikkeld hij zich als een gek, hij schiet werkelijk door de lesstof heen en verbaas mij elke keer weer als hij de ondertiteling van sommige programma`s heel simpeltjes hardop meeleest. Mmm, daar komt het volgende probleem, dachten wij, hoe nu verder, hij zit in groep 1 maar is al klaar met de lesstof van groep 2. Ik was zo blij dat zijn juf dezelfde ideeën had als wij!!! Ook zij vond het sociaal gezien zo lekker gaan dat het zonde zou zijn om hem een klas over te laten slaan. Weer opnieuw een plek in de groep veroveren, net nu hij lekker in zijn vel zat. Hij gaat volgend jaar dus gewoon naar groep twee en mag verder met stof uit groep drie, er wordt een speciaal actieplan opgesteld en krijgt wat meer uitdagingen op zijn bordje. Lang leve Montessori-onderwijs!!!!

Wat fijn, Loena!