Hoogbegaafd?

quote:

Op dinsdag 4 januari 2005 16:19 schreef Loena-tik- het volgende:

[..]

Ik ook nooit hoor

Oprah is een kutwijf met kutprogramma's. Of die slecht zijn voor je intelligentie weet ik niet, maar ik vermoed van wel.

verwijderd

[ Bericht 79% gewijzigd door Lois op 05-01-2005 07:42:02 ]

De PSZ-leeftijd is naar wat ik ervan heb meegekregen een erg jonge leeftijd om te testen, de uitslagen zijn minder betrouwbaar dan bij oudere kinderen. Mijn zoon is getest toen ie 4 was, omdat hij vreselijk stuiterend uit school kwam, wegens grenzeloze verveling. Bovendien kon hij al boekjes lezen, rekenen en dergelijke. We zaten niet op 1 lijn met de school en hebben hem dus laten testen om wat meer grip te hebben op de zaak. Gevolg was dat hij een jaar heeft overgeslagen. Dit heeft goed uitgepakt, hij heeft het niveau goed vastgehouden.

Hij zit nu in groep 8 en wordt met de klas uitgebreid doorgelicht ivm de middelbare schoolkeuze. Er werd door de club die de IQ test heeft afgenomen aangedrongen om hem nogmaals te laten testen op hoogbegaafdheid en dan vraag ik me af waarom. Testen doe je m.i. als je iets wil meten wat je nog niet weet en/of waarvan het nodig is meer te weten te komen.

Ik vraag me in dit geval af wat de reden is om Daan te testen. Hij zit nog niet op een basisschool, dus je weet nog niet of hij zich daar zal vervelen, of hij daar vreselijk bovengemiddeld is, of de school niet zal inspringen op zijn niveau. Ik zou het gerust nog een tijdje aankijken.

Goed, ik heb geen zin om het hele topic te gaan lezen, ik heb geen kinderen, maar ik weet nog wel goed hoe het is om als hoogbegaafd kind naar school te gaan en dergelijke.

Persoonlijk vond ik het een ramp, maar mijn scholen deden dan ook absoluut niets om me te stimuleren. Het was in het tempo van de klas, en als je klaar was mocht je kleuren. Nou, kleuren is leuk, maar niet voor eeuwig natuurlijk, dat snap je. Dus het is inderdaad goed dat je vraagt of er aandacht is voor de behoeftes van je kind. Het gebrek aan persoonlijke aandacht bij ons op school leidde er op een gegeven moment toe dat ik niets meer uitvoerde. Ik kon al staartdelingen maken, dus waarom zou ik er nog honderd doen? Ik kon al lezen, moest ik het dan nog oefenen? Toen ik naar de middelbare school ging en dus nieuwe stof kreeg had ik het opeens heel moeilijk, omdat ik jarenlang niets (moeilijks) hoefde te doen. Daarom, zorg dat ie zich kan blijven ontwikkelen.

En als ie vragen stelt die je niet kunt beantwoorden, probeer 'm dan te stimuleren om het zelf uit te vinden. Mijn moeder nam me dan mee naar de bibliotheek en dan gingen we het samen opzoeken. Dat werkte wel goed. Natuurlijk komen er honderden vragen die je niet kunt beantwoorden, en vragen die niemand kan beantwoorden, maar ik zou zeggen probeer dan gewoon zoveel mogelijk informatie te geven die wel beschikbaar is en je kind zelf een oplossing te laten zoeken.

Ik denk dat montessori niet eens zo'n slecht idee is. Ik heb zelf op gewone basisscholen gezeten, en ik past niet tussen de groep. Ik had een klas overgeslagen, dus ik was de jongste, en geen enkel kind wil met 'kleine kinderen' omgaan als ie zichzelf al heel groot voelt, zo werkt dat nu eenmaal. Ik paste er niet in omdat ik vrij traag ontwikkelde, ik had bijv later dan anderen interesse voor sex, terwijl ik klasgenootjes had aan het eind van de basisschool die al vriendjes hadden en stiekem naar binnen gingen gluren bij jongens die ze leuk vonden. En aan de andere kant paste ik er ook nog eens niet tussen omdat ik qua kennis en denken heel ver voorliep op mijn klasgenoten. Zo'n gemengde groep waarin het toch al normaal is dat verschillende leeftijden door elkaar zitten en niet iedereen aan hetzelfde werkt zou dan heel handig kunnen zijn.

In ieder geval, ik vind het wel goed dat je er zo mee bezig bent. Er zijn genoeg ouders die de capaciteiten van hun kinderen verwaarlozen of ze juist overschatten, en ik heb wel het idee dat je vooral bezig bent met zijn behoeftes. =)

Oh over testen, ik zou het niet laten doen zolang het niet nodig is. Dus tenzij je de uitslag van een test nodig hebt om de school te overtuigen een stapje harder te lopen, lekker niet doen. Je kind heeft er echt niets aan om te weten hoe slim ie is, en als ie het ooit in alle naiviteit zegt heeft ie er alleen gedonder van waarschijnlijk.

Enneh, ik kijk geen Oprah meer hoor sinds ik die online test gedaan heb. Ik kreeg ook die uitslag dat ik waarschijnlijk wel bij die bovenste 2 procent zat, dan kun je natuurlijk geen Oprah meer kijken. =P

[ Bericht 10% gewijzigd door Maeghan op 05-01-2005 00:16:51 ]

Haha die mensatest Ik zat ws boven het 98e percentiel en ShaoliN had het 'zeer goed' gedaan. Toen was het volgens hem meteen een stomme test

Grijs, kijk ook eens bij de www.onderwijsinspectie.nl wat zij van de school vinden, en probeer ouders te vinden die daar een hoogbegaafd kind op school hebben zodat je uit meer gezichtspunten weet hoe de school ermee omgaat. Dat is denk ik objectievere info dan de school zelf zal/kan verstrekken.

Ik heb ook even naar die thuistest gekeken. En daar bleef het ook bij.
Ben niet de slimste denk ik!!

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 16:09 schreef beefcake het volgende:
Haha die mensatest Ik zat ws boven het 98e percentiel en ShaoliN had het 'zeer goed' gedaan. Toen was het volgens hem meteen een stomme test

Dat is het ook.

Ik heb een IQ van 145 (volgens de officiële Mensa-test, bovenste percentiel) en ik denk ook wel eens dat het beter was geweest als mijn ouders hiervan hadden geweten, vroeger. Van wat ik me van mijn vroege jeugd kan herinneren voelde ik me nogal eens onbegrepen; dat was misschien niet nodig geweest. De omgeving van een kind weet vaak niet met hoogbegaafdheid om te gaan, waardoor het kind vaak wat stil en gesloten wordt (wat wil je ook als je over van alles en nog wat nadenkt maar het er eigenlijk met niemand over kan hebben). Heb mezelf lezen geleerd en kon al in de eerste klas perfect hoofdrekenen, maar ja, dat waarderen andere kinderen vaak weer niet zo...

Maar toch erg goed terechtgekomen hoor

quote:

Op zondag 23 januari 2005 04:33 schreef thulsen het volgende:
Ik heb een IQ van 145 (volgens de officiële Mensa-test, bovenste percentiel) en ik denk ook wel eens dat het beter was geweest als mijn ouders hiervan hadden geweten, vroeger. Van wat ik me van mijn vroege jeugd kan herinneren voelde ik me nogal eens onbegrepen; dat was misschien niet nodig geweest. De omgeving van een kind weet vaak niet met hoogbegaafdheid om te gaan, waardoor het kind vaak wat stil en gesloten wordt (wat wil je ook als je over van alles en nog wat nadenkt maar het er eigenlijk met niemand over kan hebben). Heb mezelf lezen geleerd en kon al in de eerste klas perfect hoofdrekenen, maar ja, dat waarderen andere kinderen vaak weer niet zo...

Maar toch erg goed terechtgekomen hoor

Ik geloof er geen tering van. Als je echt zo slim bent ben je écht geen fokkin' NEC-supporter. !

quote:

Op zondag 23 januari 2005 04:44 schreef JAM het volgende:
Ik geloof er geen tering van. Als je echt zo slim bent ben je écht geen fokkin' NEC-supporter. !

Alsof ADO-supporters wel tot de hoogbegaafden gerekend kunnen worden. .

quote:

Op zondag 23 januari 2005 04:44 schreef JAM het volgende:

[..]

Ik geloof er geen tering van. Als je echt zo slim bent ben je écht geen fokkin' NEC-supporter. !

ja dat is mijn dekmantel: ik doe me voor als voetbalsupporter, dan denkt iedereen meteen dat ik dom ben en dan word ik een stuk aardiger gevonden ..

alleen bij Vites doen ze niet alsof

quote:

Op zondag 23 januari 2005 05:07 schreef Gajus het volgende:

[..]

Alsof ADO-supporters wel tot de hoogbegaafden gerekend kunnen worden. .

'We love you Den Haag, we do! We love you Den Haag, we do!' .

Misschien ook voor ouders van hoogbegaafde kinderen interessant: m'n postje in (ouders van) kinderen met autisme deel 3

Hier een leuk grafiekje voor mensen die geïnteresseerd zijn in de iq verdeling in Nederland.
Er worden twee schalen gebruikt, afhankelijk van de methode:
- Wechsler WISC: Wechsler Intelligence Scale for Children
- Cattell

Het verschil zit in de standaard deviatie, de breedte bij het buigpunt.
De breedte van de kromme op het buigpunt is 2 keer de standaard deviatie.

In de testen volgens Cattell wordt een standaard deviatie gebruikt van 24, terwijl Wechsler een standaard deviatie gebruikt van 15.
Hier is de grafiek van Wechsler gebruikt. En daar wordt verder op in gegaan.


Een standaard deviatie van 15, dus het buigpunt zit op 85 en 115.

68% van de Nederlandse bevolking zit tussen deze twee grenzen.

Een tweede maat, die ook wel gebruikt wordt is 4 keer de standaard deviatie
Dat is dus de groep mensen die zit tussen 100 – 2 x 15 = 70 en 100 + 2 x 15 = 130
Dit is 95 % van de bevolking.

Mensen die er dan nog buiten vallen zijn mensen met duidelijke problemen.
Dat is de groep geestelijk gehandicapten met een iq van beneden de 70 en de groep hoogbegaafden met een iq van boven de 130.

Maar ook in deze twee groepen bestaat onderscheid.
Er is een duidelijk verschil tussen iemand met een iq van 50 en iemand met een iq van 70.
Allebei zeer laag begaafd, maar onderling nog heel veel verschillend.
Idem is er een duidelijk verschil tussen iemand met een iq van 130 en iemand met een iq van 150. Allebei ‘hoogbegaafd’, maar onderling toch wel heel verschillend.

Vergeet niet dat de helft van de bevolking heeft een bovengemiddeld iq.
De andere helft heeft een benedengemiddeld iq.
2 tot 3 op de 100 kinderen hebben een iq van 130 of meer.
1 op de 25 heeft een iq van 140 of meer
1 op de 30.000 heeft een iq van 160 of meer
1 op de 20 miljoen heeft een iq van 180 of meer

Een gemiddelde gepromoveerde heeft een iq van 130, een gemiddelde gepromoveerde natuurkundige heeft een iq van 140.

Om op school extra aandacht te krijgen moet er extra tijd aan je kind besteed worden.
Om extra tijd aan een kind te besteden moet er extra geld zijn.
Om extra geld te krijgen moet er een zorgplan voor de leerling opgesteld worden.
Om een zorgplan op te stellen moet er getest worden.
Bij het testen wordt oa het IQ vastgesteld.

Als uit het testen een hoog IQ komt zonder andere problemen, zegt de school dat de leerling maar wat extra lesjes moet maken. Deze lesjes kunnen niet nagekeken worden door de leerkracht (geen tijd ) wel soms door een stagiair. En ook niet door de ouders (geen onderwijs bevoegdheid). Voor verdere begeleiding van het kind is wel een uurtje per week beschikbaar. Scholen worden immers afgerekend op het aantal kinderen dat het middelbaar onderwijs haalt. Niet op het maximale dat zij uit de kinderen weet te halen.
Het beste kan je je kind dus helpen door zelfstandig met je kind wat interresante projecten aan te pakken. Van school moet je het niet hebben.

Met een beetje mazzel hebben ze je kind eerst zover in de vernieling laten lopen dat er ook andere problemen ontstaan zijn. Als het verschil in interresses tussen de leerlingen in de klas zover uiteenlopen dat er geen vriendschappen meer kunnen ontstaan, als je kind altijd gepest wordt omdat het zich "afwijkend" van de rest gedraagt. Als de lessen zo saai gevonden worden dat je kind totaal niet meer oplet. Dan noemen ze het ADHD of PPD-NOS of Asperger of wat er verder op dat moment maar in de mode is. Voordeel is wel dat er dan vervolgens extra ondersteuning komt, nadeel is dat ze het daarna af proberen te schuiven naar het bijzonder onderwijs. (kind kost teveel tijd)

En wee je gebeente als je een hoogbegaafd en dyslexies kind bezit.
Dan krijg je eerst jaren lang te horen dat je kind:
- niet hoogbegaafd is omdat het nogsteeds moeite heeft met lezen/spellen.
- niet dyslexsies kan zijn omdat het immers hoogbegaafd is.

ervaring:
- jongen, hoogbegaafd - licht dyslexsies.
verveelde zich gedurende hele lagere school, wist op middelbare school niet hoe je moest leren.
(had hij nog nooit gedaan). HAVO carrière in de ICT.
- jongen, hoogbegaafd
genieën klasje op lagere school, Engelstalige VWO op 11 jarige leeftijd.
gaat studeren.
- meisje, normaal begaafd - zwaar dyslexsies
Met moeite door lagere school heen.
Gaat nu naar VMBO met extra hulpmiddelen.
- jongen, hoogbegaafd - zwaar dyslexsies
verveelt zich te pletter bij lessen zwaar onder zijn niveau, kon tot voor kort niet verder met lesstof omdat de school de dyslexsie (die niet kon bestaan omdat hij zo intelligent was) niet onderkende. Problemen met lezen/schrijven werden afgedaan als onwil. Daarom mocht de lesstof niet verdiept worden.
Vertoont afwijkend gedrag dat nu langszaam verbetert. Psychiatrisch onderzoek heeft een hele lichte afwijking in het autistisch spectrum opgeleverd. Er wordt aangeraden om een Asperger diagnose te accepteren omdat dan door de school ondersteunend onderwijs (ook op het gebied van hoogbegaafdheid) geboden kan worden.
- jongen, normaal begaafd - licht dyslexsies
mischien komt deze nog goed.

Ja, het heerst nogal in onze familie.

Volgens het psychiatrisch onderzoekssteam is 20 tot 30 procent van de leerlingen hoogbegaafd, en is het deze groep die het hardst tegen de grensen van het onderwijs aanloopt. Het onderwijs in Nederland is nog niet ingesteld op deze groep met kinderen, en de meeste scholen zien de vraag om extra ondersteuning voor deze leerlingen ook als gezeur van de ouders.
Dit team ziet veel meer hoogbegaafde als onderbegaafde leerlingen aankloppen voor onderzoek. De medewerkers zijn er stiekem ( ze mogen het niet hardop zeggen) van overtuigd dat dit mede door het gebrek aan kennis en steun in het onderwijs komt.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2005 17:32 schreef Bouddalain het volgende:
Volgens het psychiatrisch onderzoekssteam is 20 tot 30 procent van de leerlingen hoogbegaafd,

Die indruk krijg ik ook als ik dit topic zo eens doorlees. Maar dat bedoel je vast niet

20-30% hoofbegaafd.

Zoek anders eerst eens de definitie van hoogbegaafdheid op, voor je zoiets zegt.

Even een positief verhaal over het onderwijs van tegenwoordig Eerst maar even een quotje van mijzelf van een poosje terug:

quote:

Oeh Grijs maak je klaar voor de hoop stront die je straks over je heenkrijgt hier!!! Deze "discussie" is hier al vaker gevoerd, mensen zijn altijd erg bang dat je dit soort dingen roept ter verrijking van jezelf, terwijl je je juist verdiept in je kind en het beste voor hem wilt. Ik herken veel in je verhaal, Connor schreef alle letters van het alfabet toen hij 3,5 was( en herkende ze ook andersom zeg maar), vroeg ook de oren van mijn hoofd enz. Ik heb er nooit zoveel ruchtbaarheid aan gegeven, wil hem gewoon geen label geven. Het interesseerd mij gewoonweg ook niet of hij hoogbegaafd is of niet, ik bewaak vooral zijn innerlijke mens. Zit hij goed in zijn vel, is hij op zijn plek binnen een groep, maakt hij makkelijk contact met andere kinderen. Dat laatste is dus niet het geval en daar werken we dan aan. Verder hebben we wel een school gezocht die past bij Connor( maar welke ouder doet dat niet), de keus is voor ons gevallen op Montessorionderwijs, er wordt veel nadruk gelegd op sociale vaardigheden en de kinderen werken op hun eigen tempo. Je kunt dus voorlopen op de rest zonder dat andere kinderen daar erg in hebben. Verder werk ik met hem thuis alleen als hij dat zelf aangeeft, wel grappig om te zien dat sinds hij op school zit hij een poos totaal geen interesse meer had in lezen en schrijven. Pas sinds de laatste tijd hebben we het lezen weer opgepakt. Verder heb ik zoiets van:"We zien wel" ik heb ook helemaal geen behoefte om hem erop te laten testen, het hele leven bestaat al uit genoeg testjes enz. ik kijk liever gewoon naar mijn kind zélf en tot nog toe gaat het best lekker op school...

En hoe is het nu...sociaal gezien zijn we nu uit de (enorme) dip. Connor heeft een hele vervelende periode gehad, met veel pesterijen op het schoolplein. Connor is gewoon anders en kinderen hebben dat zo snel in de gaten, ook was hij sociaal gezien nog niet zo bedreven zeg maar We hebben in die periode veel gesprekken gehad met zijn juf( ze maakte er zelfs in de avonduren tijd vrij voor), de pestprojecten werden weer uit de kast getrokken en het schoolpleinrooster werd aangepast waardoor het wat minder druk(voor Connor overweldigend) was op het schoolplein. Dit alles is heel heftig geweest voor ons allemaal, thuis uit onze kleine meneer zich namelijk prima en er kwam een hoop boosheid los uit Connor. Het was voor mij heel emotioneel en haast eng om dat kleine ventje zulke klare taal te horen spreken over hoe hij zich werkelijk voelde. Tegelijkertijd was ik ook heel blij dat hij het eindelijk allemaal durfde te vertellen. Daarna is het bergopwaards gegaan, hij heeft een manier gevonden om met de pesters om te gaan en ik ben zo trots op hem hoe hij dat doet!!! Nu hij geestelijk weer wat rust heeft gevonden ontwikkeld hij zich als een gek, hij schiet werkelijk door de lesstof heen en verbaas mij elke keer weer als hij de ondertiteling van sommige programma`s heel simpeltjes hardop meeleest. Mmm, daar komt het volgende probleem, dachten wij, hoe nu verder, hij zit in groep 1 maar is al klaar met de lesstof van groep 2. Ik was zo blij dat zijn juf dezelfde ideeën had als wij!!! Ook zij vond het sociaal gezien zo lekker gaan dat het zonde zou zijn om hem een klas over te laten slaan. Weer opnieuw een plek in de groep veroveren, net nu hij lekker in zijn vel zat. Hij gaat volgend jaar dus gewoon naar groep twee en mag verder met stof uit groep drie, er wordt een speciaal actieplan opgesteld en krijgt wat meer uitdagingen op zijn bordje. Lang leve Montessori-onderwijs!!!!

Wat fijn, Loena!