Hoogbegaafd?

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:39 schreef thaleia het volgende:

[..]

Ik heb zelf geen ervaring met Montessori-onderwijs, maar als je kind dan toch slimmer/sneller is dan gemiddeld lijkt dat systeem me wel heel veel voordelen hebben t.o.v. "traditioneel" basisonderwijs, ja. Van zes jaar lang met de veel langzamere meute moeten meelopen word je niet erg gelukkig, ook al roep ik dan wel dat kinderen creatief genoeg zijn om zich dan toch op de 1 of andere manier aangenaam bezig te leren houden hoeven we het ze natuurlijk niet moeilijker te maken dan nodig is

Mijn vriend heeft de eerste jaren van de basisschool montessori doorlopen, en op zich ging dat in het begin goed. Totdat hij in groep vier de lesstof van groep acht aan het maken was. Hij moest daarna nog vier jaar door, zonder dat er nog lesstof beschikbaar was voor hem, hij begon zich te vervelen en werd aggressief. Na de nodige onderzoeken (de IQtest inderdaad) en een hoop problemen hebben zijn ouders hem van school gehaald en naar "gewoon" onderwijs gestuurd. Daar kwam echter naar aan het licht dat hij zo snel door de stof was gegaan dat er maar weinig was blijven hangen. Hij zat inmiddels in groep vier/vijf, maar kon niet meer lezen en rekenen. Hij was te snel door zijn basis geraced en moest alles opnieuw leren. Dat is helemaal goed gekomen (niet blijven zitten oid), maar uit zijn verhaal merk ik toch dat ook het montessori niet zaligmakend is, en opnieuw niet voldoende biedt voor de uitschieters.

_{lief, correct me if I'm wrong at any point}

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:49 schreef Grijs het volgende:
Waarom en tegenover wie moet hij zich bewijzen?

Het "systeem". Ondanks dat van hem bekend was dat hij slimmer was, is hij nooit tot op zijn toppen uitgedaagd. Hij is altijd overal een beetje door gesukkeld en heeft zichzelf er niet in getraind hard te werken. Hierdoor loopt hij nu een beetje tegen zichzelf aan, hij heeft geen studeerroutine ed. wat er toe leidde dat hij niet genoeg punten haalde om zijn studie te mogen vervolgen. Daarnaast weet hij soms iets te goed dat hij best slim is, en dat heeft hij ook geuit naar anderen toe. Als je dan je studie niet haalt (in eerste instantie door weinig doen, vervolgens doordat je niet blijkt te kunnen studeren en dus het de nodige routine mist) dan krijg je toch een bepaalde reactie van anderen. Terwijl het niet halen van die studie juist voor een groot deel te wijten was aan het slimmer zijn dan de rest, want hij hóéfde gewoon nooit iets te doen, dus toen het wel moest was het een behoorlijke schok.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:18 schreef Sandyman het volgende:
Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

Het hangt er natuurlijk ook vanaf of het kind wordt gestimuleerd door zijn ouders vóórdat hij naar school gaat, om te leren lezen en schrijven. Ik denk dat VEEL ouders dat niet doen, deels uit luiheid, of uit een bewuste keuze om het kind niet vóór te laten lopen op de rest (dat werkt verveeldheid op school in de hand natuurlijk).
Maar inderdaad, er is natuurlijk een goede reden voor dat ze pas in groep drie beginnen met lezen en schrijven...dat is dat het gemiddelde van de kinderen op die leeftijd pas op een niveau is gekomen dat ze het makkelijker kunnen GAAN leren.
Het gemiddelde IQ is echter 100 ... begaafde en hoogbegaafde kinderen kunnen daar ver boven zitten.

Vooropstellend: ik heb geen idee of Daan hoogbegaafd is of niet, en ga daar ook geen oordeel over vellen.

Onze zoon is 3,5 en vertoont - op het kunnen lezen na - hetzelfde gedrag als Daan. Hij onthoudt werkelijk alles, weet zich nog dingen te herinneren van toen hij net 2 was. Verder stelt hij ook de meest uiteenlopende dingen aan de orde, stelt de hele dag vragen, waar ik echt niet altijd een antwoord op heb.

Ik vind hem ook wonderlijk goed logisch redeneren. Maar ik denk niet dat onze zoon daarmee hoogbegaafd is. Maakt me overigens niks uit hoor.

Ik wil dus alleen maar zeggen dat het gedrag van Daan ook gewoon zou kunnen passen bij dat van een kind van bijna 4.

Icaä: Waarschijnlijk moet je hierbij wel toevoegen dat het waarschijnlijk gewoon past bij het gedrag van een INTELLIGENT kind van bijna 4 ...

Grijs enorme waardering dat je nu dingen wilt uitzoeken nog voor daan tegen problemen aanloopt. Testen van intelligentie is niet zalig makend maar kan wel wat deuren openen.
Zelf kon ik ook in groep 1 al lezen en schrijven en wou net als je bij daan beschrijft ook de meest moeilijke dingen weten, juist de dingen waar anderen niet over nadenken. Ik verveelde me in groep 1 kapot en ging het liefst om met kinderen uit groep 3, omdat mijn ouders het dus niet zagen zitten dat ik 1,5 jaar in groep 1 zou zitten hebben ze aan de bel getrokken. Aangezien een klas hoger plaatsen (dus gewoon eerder naar groep 2, niets overslaan) niet mocht zonder test, ben ik toen door de schoolbegeleidingsdienst getest. Ik herinner me een test met kleurtjes vormpjes en schijn na afloop gevraagd te hebben waarom die test zo makkelijk was. Ik beleek idd hoogbegaafd te zijn wat intelligentie betreft. Ben vervolgens na de zomer een klas opgeschoven, dit heeft zeker een hoop gescheeld. Echter uitdaging bood het niet. Nog steeds was alles even makkelijk. Extra werk heb ik nauwelijks gekregen als ik klaar was met mijn werk moest ik maar een leesboek pakken (had eind groep 4 de schoolbibiliotheek uit). Uitdaging is iets wat ik altijd gemist heb. Ik heb ook nooit leren studeren. Mijn vwo examen heb ik gehaald zonder ook maar iets te doen. Nu ben ik 3e jaars geneeskunde en loop vooral op tegen het niet kunnen studeren. Ik vind de studie enorm interessant en het is een grote uitdaging. Maar aangezien ik nooit de discipline heb ontwikkeld om te studeren lukt het me absoluut niet om de cijfers te halen die bij mijn kennis niveau passen. Ik kan stof wel toepassen maar het studeren op feiten heb ik nooit geleerd. Als ik een tekst lees onthoud ik de logica en niet wat letterlijk staat. Sociaal en emotioneel gezien heb ik niet het idee dat mijn ontwikkeling achter liep op mijn leeftijd of op mijn kennisniveau. Ik merk wel dat ik wat dat betreft "anders" ben ik ga heel snel uit van logica en kennis ipv gevoel. Met het gevolg dat mijn reacties door anderen soms niet gesnapt worden.

Mijn tip is dus, probeer voor daan zoveel mogelijk uitdaging te krijgen. Mocht je er tegen aanlopen dat school die uitdaging niet wil/kan bieden zoek dan een andere school of laat hem inderdaad testen zodat je "bewijs" hebt dat hij wellicht extra uitdaging nodig heeft. Vergeet vooral niet te zorgen dat hij wel leert studeren. Ik denk dat dat hetgene is waar de meeste wat intelligentere mensen later tegen aan lopen. Probeer ook te zorgen dat hij contact houd met zijn leeftijdsgenootjes wellicht niet op school maar dan via sport of muziek. Zelf merk ik dat ik geen enkele affiniteit heb met leeftijdsgenoten aangezien op de bassisschool de meesten 1 tot 2 jaar ouder waren, zo ook op het vwo en nu tijdens mijn studie zelfs vaak nog veel ouder. Ook bij sport heb ik nooit tussen leeftijdsgenootjes gespeeld maar altijd in oudere teams. Soms merk ik dat ik juist dat contact met mensen van mijn eigen leeftijd wel gemist heb. Stimulatie van zijn intelligentie en het bieden van uitdaging kan iig nooit kwaad.

dan een reactie van iemand die zelf hoogbegaafd is...

overigens kwam de bevestiging bij mij pas na mn 25ste, tot die tijd heb ik altijd wel geweten dat ik anders was en behalve het volgen van een voor mij verkeerde vorm van onderwijs na de basisschool heeft het geen noemenswaardige problemen met zich meegebracht. ik kan wel een aantal specifieke voorbeelden noemen maar dat wil niet zeggen dat die van toepassing zijn op jouw kind.

kijk het eerst een tijdje aan totdat ie een jaar of 7, 8 is, vanaf die leeftijd heb je nog genoeg tijd en mogelijkheden zonder dat het echt nadelig is voor je zoon. hoogbegaafd zijn gaat over meer aspecten dan alleen taal of rekenen, het kan dus goed zijn dat ie voor is op de rest van zijn leeftijdgenootjes, wil nog niet gelijk zeggen dat ie hoogbegaafd is.

neem kontakt op met mensa, zij kunnen je beter helpen dan wie dan ook!

succes!

Ik vind het altijd leuk om te zien hoe betrokken ouders zijn bij het welzijn van hun kind. Maar aan de andere kant is het ook iets waar ouders vaak in doorschieten.

Tuurlijk wil je als ouder het beste voor je kind, maar vaak zijn ouders niet in staat dit te bepalen. Jammer genoeg hoor je daarom enorm vaak 'trotse' ouders zeggen hoe intelligent hun kind wel niet is, of hoe goed hij/zij al spreekt voor zijn/haar leeftijd etc. Keerzijde hiervan is dat er ook een wildgroei ontstaat van kinderen met dyslexy (schrijf ik dit goed?) of ADHD; wat dan moet doorgaan voor een soort excuus waarom het kind het niet goed doet op school. Ik begin bijna te denken dat er geen normale kinderen meer zijn. De druk op kinderen wordt zo enorm opgevoed - zeker, nu denk je nog dat hij hoogbegaafd is maar op den duur ga je het van hem verwachten en dat voelt zo'n kind heel goed aan.

Toen ik nog kind was (nog niet zo heel lang geleden; vlak voor de ontdekking van ADHD, Dyslexy en hoogbegaafdheid) waren ouders nog lang niet zo intensief bezig met kinderen als vandaag de dag; en daar ben ik erg blij om. Laat een kind gewoon een kind zijn. Ik wilde vroeger ook van alles weten, maar in die tijd werd je dan vaak gewoon genegeerd of weggestuurd met een antwoord wat niet klopte en ik ben toch nog zeer goed terechtgekomen (2x Drs.).

aanvulling; neem anders ook maar es kontakt op met de vereniging van ouders van hoogbegaafde kinderen http://www.pharosnl.nl/

Het niet geleerd hebben om te studeren komt mij heel bekend voor wat P_iglet zegt. Ik ben niet hoogbegaafd, maar heb wel een paar hersencellen meer mee gekregen van mijn ouders. Het studeren heb ik ook nooit geleerd en zodoende heb ik weinig diploma's. Maar als je dingen in de praktijk uitlegt heb ik dat zo opgepikt en leer ik heel snel. _{weet niet meer wat de grens is van hoogbegaafdheid, mijn IQ ligt iig rond 136} Ik heb het net als Djen met getallen en niet met taal zoals iedereen aan mijn tikkunsten kan zien

Waar je in elk geval voor moet waken is de 'doemaargewoon' houding wanneer uit testen blijkt dat je kind een hogere cognitieve intelligentie heeft. Zomogelijk nog desastreuzer is het volslagen negeren van eventuele talenten en de volle focus leggen op datgene waarin een kind net wat minder dan gemiddeld scoort, om het totaalplaatje tenminste weer in het grijze middengebied te krijgen.

Ondergetekende heeft tengevolge van een dergelijke doemaargewoon-opvoeding_{dat ik op mijn vierde mezelf had leren lezen was leuk, dat ik niet van voetbal hield was onverkwikkelijk} tot na zijn dertigste ver onder zijn niveau mogen werken en leren, en ik kan je garanderen dat je daar niet bepaald van opknapt.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:00 schreef Ouwesok het volgende:
Waar je in elk geval voor moet waken is de 'doemaargewoon' houding wanneer uit testen blijkt dat je kind een hogere cognitieve intelligentie heeft. Zomogelijk nog desastreuzer is het volslagen negeren van eventuele talenten en de volle focus leggen op datgene waarin een kind net wat minder dan gemiddeld scoort, om het totaalplaatje tenminste weer in het grijze middengebied te krijgen.

Ondergetekende heeft tengevolge van een dergelijke doemaargewoon-opvoeding_{dat ik op mijn vierde mezelf had leren lezen was leuk, dat ik niet van voetbal hield was onverkwikkelijk} tot na zijn dertigste ver onder zijn niveau mogen werken en leren, en ik kan je garanderen dat je daar niet bepaald van opknapt.

Nee, maar als ouders naar de andere kant doorschieten is wellicht nog erger.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:04 schreef Nickthedick het volgende:

[..]

Nee, maar als ouders naar de andere kant doorschieten is wellicht nog erger.

Nee, dat is niet erger . Dat merk je namelijk voor het eind van het basisonderwijs al . Als je een kind maar lang genoeg inpepert dat er al geleerden genoeg zijn en het gewoon de kost met de handen moet verdienen komt dat pas na een aantal minder gelukkige jaren aan het licht.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:17 schreef Ouwesok het volgende:

[..]

Nee, dat is niet erger . Dat merk je namelijk voor het eind van het basisonderwijs al . Als je een kind maar lang genoeg inpepert dat er al geleerden genoeg zijn en het gewoon de kost met de handen moet verdienen komt dat pas na een aantal minder gelukkige jaren aan het licht.

Ik zei ook:"wellicht". Tuurlijk zijn beide gevallen erg, maar jij hebt in ieder geval nog anderen die je de schuld kan geven van het feit dat je niet hebt gekregen wat je hebt verdient; maar stel je voor dat je 7 jaar oud bent en je het gevoel hebt dat je nooit fouten mag maken; en als je een fout maakt, de hele wereld vergaat. Laat ik je dit vertellen: dit worden mensen die nog veel bozer op de wereld zijn dan jij.

bij hele jonge kinderen zeg tot een jaar of 7-8 is het van belang dat de ouders niet doorslaan. wel de signalen oppikken natuurlijk maar niet met je kind gaan leuren. vanaf die leeftijd is er nl nog steeds geen man overboord en heb je een aantal jaren kunnen zien en meemaken of je oorspronkelijke gedachte ook de waarheid is.

de meeste hoogbegaafde mensen zijn niet gelijk dusdanig begaafd dat ze hele klassen of scholen overslaan. dat zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen. de signalen die op die kinderen van toepassing zijn, zijn al veel vroeger zichtbaar; lees voor het derde levensjaar.

Mijn neefje van 6 heeft een hele grote aanleg voor rekenen. Daarmee ligt hij voor op de rest van groep 3. Bedenk je dat hij zelf al bezig is met vermenigvuldigen. Hij kon toen hij vijf was heel logisch uitleggen wat 5*5 was. (Dat was 2*10 en 1*5) Zijn ouders hebben hem nu op schaken gedaan, omdat hij dat heel erg leuk vond. Op school heeft hij dan wel een hoog niveau wat rekenen betreft. Met lezen is het hetzelfde als de rest van de klas.

Hij zit op een openbare school. Op die school streven ze om kinderen bij hun eigen leeftijd te houden. Wel heeft hij een extra rekenboek. Hij mag bijvoorbeeld zelf rekenen in zijn boek als de rest uitleg krijgt en hij krijgt uitleg als de rest rekent. Verder krijgt hij een soort van toets om te kijken op welk niveau hij al zit. Die exta toets daar is hij zich verder niet echt van bewust. Want dat is voor hem gewoon het extra rekenboek, waar hij in mag werken.

Zo deden ze op de kleuterschool de kinderen die al konden lezen, werk geven van hogere klassen. Waardoor ze toch een uitdaging hebben. Zo liggen kinderen wel voor, maar zitten bij hun eigen leeftijd in de klas.

Grijs heel goed dat je je hier nu al mee bezighoudt, want het kan echt problemen op gaan leveren als er niet goed op ingesprongen wordt op school en hij zich gaat vervelen. Ik sluit me eigenlijk qua mening helemaal aan bij Loena's verhaal. Ik weet niet voldoende van Montessori onderwijs af om te weten of dit zaligmakend is maar het lijkt me allicht beter dan het reguliere onderwijs wat dit soort dingen betreft. En vaak zijn de hoogbegaafde kindjes wat minder goed op het sociale aspect dus als daar extra aandacht aan wordt gegeven lijkt me dat ook erg goed, dus niet alleen focussen op voldoende moeilijke taken maar juist ook aan het sociale gebeuren. Anders loop je inderdaad het risico op een 'nerdje' of een totaal verveeld kind. Ik heb zelf zo'n beetje de hele zesde klas op de gang doorgebracht omdat ik alle lesstof al had doorgewerkt en me dus stierlijk zat te vervelen, en veel te ingewikkelde vragen stelde aan de leraar die daar niet mee om kon gaan. Uiteindelijk heb ik dus maar mijn bibliotheekboeken op de gang gelegd en heb ik me dat jaar nog prima vermaakt maar belachelijk was het wel natuurlijk. Sterkte ermee in ieder geval !

Een kind met een hoog IQ ontwikkeld zich sneller als een normaal begaafd kind. Interesse in boeken komt ook vaak voor. Liefde voor water (spelen en waterstraaltjes maken) is ook een indicatie dat het kind begaafd is voor Natuurkunde en Stromingsleer (ik had dat vroeger ook).
Ik haalde met examen VWO Natuurkunde een 9

Zoals: Mijn IQ is 137 en ik heb autisme. Ik herken wel zijn genoemde punten van TS in mijn ontwikkeling. Zo las ik al zeer vroeg en heb ik 1 jaar basischool overgeslagen.

Een officiële IQ-test zal bevestiging geven. Kan geloof ik vanaf 4 of 6 jaar.

[ Bericht 43% gewijzigd door Exuimtum op 28-12-2004 21:25:34 ]

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 21:15 schreef Exuimtum het volgende:
Een kind met een hoog IQ ontwikkeld zich sneller als een normaal begaafd kind. Interesse in boeken komt ook vaak voor. Liefde voor water (spelen en waterstraaltjes maken) is ook een indicatie dat het kind begaafd is voor Natuurkunde en Stromingsleer (ik had dat vroeger ook).
Ik haalde met examen VWO Natuurkunde een 9

Zoals: Mijn IQ is 137 en ik heb autisme. Ik herken wel zijn genoemde punten van TS in mijn ontwikkeling. Zo las ik al zeer vroeg en heb ik 1 jaar basischool overgeslagen.

Een officiële IQ-test zal bevestiging geven. Kan geloof ik vanaf 4 of 6 jaar.

Onzin, een iq-test kan maar in beperkte mate aangeven of iemand hoogbegaafd is of niet, er is namelijk nog steeds geen goede standaard-test. Wel kunnen die tests helpen te herkennen welke talenten iemand heeft.

Grijs, waarom wacht je het eerst niet heel even af hoe het gaat op school? Als hij tegen problemen aanloopt, hoor je en merk je het snel genoeg. En dan is het prettig dat ze op school aandacht hebben voor kinderen die sneller gaan dan de rest. Ik weet dat er inderdaad speciale lesprogramma's zijn.

Als hij de andere kinderen echt ver voor is en zich ongelukkig gaat voelen kun je volgens mij nog altijd naar alternatieven zoeken en kijken. En waarschijnlijk zullen er dan vanuit de school ook wel voorstellen komen.

De redenen die je in de TT noemt zijn denk ik zeker voldoende om goed op te letten hoe het Daan vergaat op school. Als het niet goed gaat, zou ik zeker overwegen uit te kijken naar een andere school. Zelf had ik ook de kenmerken die jij in de TT noemt (nog iets 'erger', eigenlijk) en op de school waar ik indertijd naartoe ging is het helemaal fout gegaan. Een klas overslaan hielp niets, en toen de school suggereerde om me na de kerstvakantie naar groep vijf te sturen (ik was zes), hebben mijn ouders mij op een Montessorischool gedaan. Hier waren (zijn) gemengde klassen, en kunnen de leerlingen veel zelfstandiger werken. Dat is achteraf een heel goede keuze geweest, en dat lijkt me heel logisch. Houd dat dus in gedachten, en ga op zoek naar informatie over basisonderwijs. De verschillen zijn namelijk erg groot.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 22:24 schreef heiden6 het volgende:
De redenen die je in de TT noemt zijn denk ik zeker voldoende om goed op te letten hoe het Daan vergaat op school. Als het niet goed gaat, zou ik zeker overwegen uit te kijken naar een andere school. Zelf had ik ook de kenmerken die jij in de TT noemt (nog iets 'erger', eigenlijk) en op de school waar ik indertijd naartoe ging is het helemaal fout gegaan. Een klas overslaan hielp niets, en toen de school suggereerde om me na de kerstvakantie naar groep vijf te sturen (ik was zes), hebben mijn ouders mij op een Montessorischool gedaan. Hier waren (zijn) gemengde klassen, en kunnen de leerlingen veel zelfstandiger werken. Dat is achteraf een heel goede keuze geweest, en dat lijkt me heel logisch. Houd dat dus in gedachten, en ga op zoek naar informatie over basisonderwijs. De verschillen zijn namelijk erg groot.

In dit topic is al iemand geweest die Montessori-onderwijs niets vond (of iets in die richting, schiet me af als ik ongelijk heb ).
Ik en Loena-tik- hebben juist om bovengenoemde redenen gekozen voor Montessori-onderwijs.

Montessori-onderwijs is naar mijn bescheiden mening juist perfect om met dit soort kinderen om te gaan. (als je het al over een " soort" wil hebben, ajb niet)
Connor is er juist bij gebaat als hij "voor" kan werken, maar wat voor ons ook erg belangrijk is, is het feit dat op zijn school juist de sociale vaardigheden ge"triggerd" worden.

Hij is al erg op zichzelf en nu is dat niet zo erg (ik herken dat zelf ook en vandaar ook mijn vak), maar het is prettig dat de ouderen de kleintjes helpen.

Het (schijnt) vaak voor te komen dat (bijna) hoogbegaafde kinderen/mensen problemen hebben, juist op dat sociale vlak (onbegrip, afzetten tegen alles), vandaar dat de combinatie van het sociale en kennis op Montessori-onderwijs.

Toen wij voor de keuze stonden (hij is 4), verzette ik me in eerste instantie tegen dat schooltype (ja, ook ik zet me af tegen van alles en nog wat ), maar na een paar gesprekken met verschillende scholen was ik helemaal om.

Om toch een beetje "on topic" te blijven: Waarom zou je je kind een stempel moeten geven. je kind weet op een gegeven ogenblik zelf wel dat hij/zij op bepaalde vlakken anders (noem het verder of beter) is dan anderen (leeftijdsgenoten). Dwing hem niets op, maar stimuleer hem wel, zeker als het op school niet aangeboden wordt.

Verder is er door een hoop (mede-)ervaringsdeskundigen al een hoop gezegd, waar je een hoop mee kan. Maar TS, jij kent je kind het beste en je zult dan ook zelf moeten zien wat je kind het beste ligt.

Succes!

quote:

Waarom zou je je kind een stempel moeten geven.

Niet. Het beestje moet een naampje hebben, maar verder is het gewoon goed om op te hoogte te zijn van de situatie van je kind.