Close encounters: Asteroiden op ramkoers

Werd Mars geraakt door een Asteroide van 300 km breed?

De planeet Mars heeft twee gezichten. Het noordelijk halfrond ziet er totaal anders uit dan het zuidelijk halfrond. Het noordelijk halfrond is veel vlaker en ligt zo'n vijf kilometer lager, maar hoe komt dat? Twee onafhankelijke teams hebben er onderzoek naar gedaan en een asteroïdeninslag lijkt de mogelijke oorzaak.

In de jaren '80 voorspelden wetenschappers dat een asteroïde met een doorsnee van 300 kilometer het verschil tussen beide halfronden veroorzaakt zou kunnen hebben. Nu hebben twee onafhankelijke teams hier onderzoek naar gedaan.

Het team van Shawn Hart van de universiteit van Californië in Santa Cruz denkt dat zo'n inslag dramatische gevolgen heeft. Zo zou het oppervlak bedekt worden met een grote hoeveelheid lava, waardoor de sporen van de inslag weer worden uitgewist. Dit kan de oorzaak dus niet zijn.

Het tweede team, geleid door Margarita Marinova van Caltech (Pasadena), denkt hier echter anders over. Zo'n inslag is volgens computermodellen wel mogelijk, maar dan moet de asteroïde de planeet niet vol raken. Schampt de asteroïde de planeet, dan wordt niet het hele oppervlak bedekt met lava en blijven de sporen van de inslag zichtbaar (zie animatie onderaan).

"Je kunt een hele grote inslag hebben die er niet voor zorgt dat de hele planeet smelt. De sporen van de inslag blijven dan gewoon zichtbaar," vertelt Marinova.

William McKinnon van de universiteit van Washington in St. Louis vindt dat het nog te vroeg is om conclusies te trekken, maar "ik denk dat Marinova's team fantastisch werk heeft verricht."

Asteroid (2007 EK

een kleintje van 4 bij 8 meter... kwam op 13 maart langs de Aarde op 0.7 LD ( 1 LD = afstand aarde maan) Zal waarschijnlijk wel in de dampkring zijn 'verbrand', maar is pas nadien opgemerkt

http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20EK

Scientists: Massive Meteorite Found Near Stockton

STOCKTON: An amazing discovery was made in our own backyard as scientists found what they think is a meteorite the size of a small town!

While looking for oil, scientists say they found space dust and possibly a mammoth meteorite. The possible meteorite is buried deep in the ground about 10 miles west of Stockton in an area called Victoria Island.

Scientist believe the meteorite is buried nearly a mile beneath farmland. Three dimensional images show the circular crater created by the rock are estimated to be three miles wide. They say that this event occurred over 50 million years ago.

The impact would have been as powerful as 100,000 atomic bomb blasts and would have been seen and heard for hundreds of miles.

Scientists will return to the site to collect more samples. They hope to someday get a piece of the meteorite itself.


================
Link + Video naar het volledige artikel --> http://cbs13.com/topstories/local_story_079093729.html

Link BBC --> http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/6458841.stm

[ Bericht 5% gewijzigd door Frutsel op 21-03-2007 21:12:19 ]

Het regent rotsen uit de ruimte?

Een meteoor op je hoofd: de kans is klein, maar het blijft naar. Vraag maar aan de dinosaurussen. Die legden 65 miljoen jaar geleden het loodje door de inslag van een tien kilometer grote asteroïde. Ook in het late Eoceen, 34 miljoen jaar terug, ging de aarde gebukt onder inslagen uit de ruimte. NASA maakte in februari bekend dat het niet alle gevaarlijke asteroïdes op kan sporen zonder een miljard dollar aan extra budget.


_{Computerreconstructie van de 5,5 kilometer brede inslagkrater onder Central Valley in Californië}

Gordel
Het regent rotsen uit de ruimte. Ons zonnestelsel zit vol ijzig gesteente, soms centimeters en soms kilometers groot. De meeste asteroïdes draaien rondjes rond de zon in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter. Van tijd tot tijd slingert de zwaartekracht van een collega-rots of van reuzenplaneet Jupiter een asteroïde uit de gordel. Ook uit de veel verder gelegen Oortwolk kunnen kometen richting de zon duiken.
Gelukkig beschermt de atmosfeer tegen de meeste asteroïde-inslagen. Tijdens de duik door de atmosfeer verpulveren die door de hitte van de luchtwrijving. Rotsen onder de één meter doorsnee vergaan voor de landing. Alleen grote jongens halen de grond: jaarlijks valt zo'n 10 ton aan materiaal op aarde. En soms veel meer.


_{De Holsinger meteoriet is het grootste fragment van de meteoor die de Barringer Meteor Crater in Arizona sloeg}

De dinododer van 65 miljoen jaar geleden was volgens wetenschappers zo'n 10 kilometer breed en niet de enige in zijn soort. Met geautomatiseerde telescopen willen onderzoekers alle gevaarlijke aardscheerders opsporen. Tot nu toe is maar een paar grote asteroïdes bekend die de baan van de aarde kruisen. NASA wil gespecialiseerde telescopen bouwen om álle ramprotsen te vinden. Dat kost volgens de organisatie één miljard dollar, waarnemingstijd reserveren bij bestaande telescopen alsnog een half miljard.
Sterrenkundigen sporen asteroïdes op met telescopen die regelmatig foto's van de nachthemel maken. Asteroïdes zijn te zien als snel bewegende lichtpuntjes tegen de achtergrond van stilstaande sterren. Radartelescopen onderzoeken de baan, samenstelling en grootte van de nieuwe asteroïde. Met die metingen schatten onderzoekers van projecten als LINEAR en Spaceguard of de steen ooit op de aarde zal knallen.

Jarenlange winter
Door films als Deep Impact weet iedereen wat er gebeurt als een grote asteroïde inslaat. De explosie van de dinododer was sterker dan 2 miljoen kernwapens en veroorzaakte gigantische tsunami's, aardbevingen, gesmolten rots die de lucht invliegt en honderden kilometers verder neerkomt. De inslag wierp ook tonnen stof de atmosfeer in. Dat bleef jarenlang zweven en kaatste veel binnenkomend zonlicht terug. Daardoor werd het op aarde een stuk kouder. Wie een grote inslag overleeft, moet in de jaren erna rekening houden met voedseltekort omdat planten slecht groeien.


_{De Barringer Meteor Crater in Arizona ontstond 50.000 jaar geleden en is 1200 meter breed. Op aarde slijten inslagkraters door de werking van wind en water veel harder dan dan op de luchtloze Maan, Mars of Mercurius. Met radar en luchtfoto's zijn van Zuid-Duitsland tot Zuid-Afrika en van Kazachstan tot Californië tientallen oude inslagkraters gevonden. De grootste is de Vredefort-krater in Zuid-Afrika: 300 kilometer breed en meer dan twee miljard jaar oud. Voor de kust van Mexico ligt de onderzeese krater van Chixculub, waar de dinosaurusdoder insloeg: 170 kilometer breed. De Nordlinger Ries in het Duitse Beieren is 'maar' zo'n 14 miljoen jaar oud en 25 kilometer breed.}

Inslag in 2036?
De bekendste bedreiging in de ruimte is op dit moment de 250 meter grote rots Apophis. Die werd in 2004 ontdekt en kan bij een inslag wel een stad, maar geen beschaving vernietigen. Sterrenkundigen berekenden dat Apophis misschien in zou slaan in 2029, maar stelden dat bij na nieuwe metingen. Door de zwaartekracht van de aarde kan Apophis tijdens de scheervlucht in 2029 wél afbuigen naar een nieuwe omloopbaan. Daar hoort een inslagkans in 2036 bij van maar één op 45.000. No worries, toch? Het is wel degelijk de grootste kans tot nu toe. In Hawaii is men op dit moment bezig een nieuwe berekening met nieuwe methodes te doen. Onderzoekers vinden het namelijk erg onvoorspelbaar wat er gebeurd als Apophis in 2029 zou afbuigen door de zwaartekracht.

Het echte 'grote' gevaar komt van nog onbekende ruimterotsen op ramkoers. Inslagen waren er genoeg in het verleden, soms in complete buien zoals tijdens het late Eoceen, 34 miljoen jaar terug. De inslagkraters zijn nog zichtbaar voor wie weet waar hij moet kijken. Het zit er dik in dat we ook in de toekomst asteroïden op ons dak krijgen.
Als we een aanstormende asteroïde op tijd zien, kunnen we proberen onszelf te redden. De rots opblazen met kernwapens helpt niet: de brokstukken blijven op koers en raken alsnog de aarde. De asteroïde afbuigen is een veel beter idee. Dat kan door er met ruimteschepen aan te trekken, of door beschieting met een laserkanon. De verdampte rots schiet dan de ruimte in, maar duwt tegelijkertijd de asteroïde de andere kant op. Begin jaren vantevoren en door het opgetelde effect van zulke kleine zetjes mist asteroïde de aarde. Weer een dag waarin we geen dino's worden.

Een paar info linkjes
Asteroiden
Meteoren, Meteorieten en Inslagen


March 7th
Suspected meteorite crashes through bedroom window

BLOOMINGTON, Illinois (AP) -- When Dee Riddle heard the breaking glass, she thought her bathroom mirror must have shattered.

What she found was quite different: A grayish metallic object about the size of a deck of cards had crashed through a bedroom window and into a computer table.

Intrigued scientists from nearby Illinois State University said it was likely a meteorite.

"In my 36 years of investigating meteorite calls, this looks like the real thing," said Robert Nelson, a geology professor at ISU. The last confirmed meteorite to strike Bloomington was in the '30s, he said.
_{voor het hele verhaal...klik op bovenstaande Headline}

March 14th
Odd rock may have spawned asteroid family

CHICAGO, Illinois (Reuters) -- In a solar system of heavenly bodies, scientists have discovered an ugly duckling -- an oblong-shaped rock in the vicinity of Pluto that may one day light up Earth's sky as a giant comet.

The rock, known as 2003 EL61, is one of the strangest objects in the solar system. It is shaped like an American football and completely rotates every four hours.

"Out in space there is this crazy thing spinning end to end that is as big as Pluto," said Mike Brown, a professor of planetary astronomy at the California Institute of Technology who discovered the object two years ago.
_{voor het hele verhaal...klik op bovenstaande Headline}

[ Bericht 33% gewijzigd door -CRASH- op 23-03-2007 22:00:29 ]

Studenten ontdekken drie asteroïden

Zes studenten van Cordova High School in Californië hebben drie nieuwe asteroïden ontdekt met het programma Astrometrica. De studenten hebben interessante namen ingestuurd, maar voorlopig heten ze nog KO7D84U, KO7C54Q and KO7D84W.

"Ik ben trots dat ze de objecten hebben gevonden," vertelt Glenn Reagen, astronomieleraar van de school. De studenten vonden de hemellichamen in februari. Het Harvard University Minor Planet Center bevestigt dat het inderdaad asteroïden zijn.

Astrometrica is een softwareprogramma dat dagelijks foto's toont van bewegende astronomische objecten. (Astrostart)

'Flaming debris' nearly hits jet

The pilots of a Chilean passenger jet reported seeing flaming debris fall past their aircraft as it approached the airport at Auckland, New Zealand.
Lan airline said the captain "made visual contact with incandescent fragments several kilometres away".

New Zealand and Australian media suggested the debris was from a Russian satellite expected to enter the atmosphere later in the day.

But the US space agency Nasa said it was more likely to have been meteors.

'40 second margin'

The Lan Airbus A340 had just entered New Zealand airspace as it approached Auckland's airport when the debris shot by.

The pilots reported the near-miss to air traffic controllers, reportedly saying the noise of the debris breaking the sound barrier could be heard above the roar of his aircraft's engines.

The New Zealand Herald newspaper calculated the debris missed the jet by a margin of 40 seconds.

The plane landed safely and continued to its final destination in Sydney, Australia, a short while later.

Initial media reports in New Zealand said the debris was thought to be the remains of a Russian satellite.

New Zealand air traffic control officials had been warned by Russian authorities that a spacecraft was due to fall into the Pacific Ocean on Wednesday.

But the debris was spotted by the pilots 12 hours earlier than the time advised by the Russians.

An orbital debris expert at Nasa told Associated Press news agency that he had checked with the Russians and that their vessel - a spacecraft resupplying the International Space Station - had fired its re-entry rockets 12 hours after the Chileans reported the near miss.

The Nasa expert, Nicholas Johnson, said no other space junk was expected to be re-entering atmosphere at that time so the pilots probably saw a meteor. ( http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/6505143.stm )

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 08:24 schreef Frutsel het volgende:
[knip]

Grappig. Dan sta je ook vreemd te kijken vanuit je cockpit raampje.

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 10:53 schreef Drugshond het volgende:

[..]

Grappig. Dan sta je ook vreemd te kijken vanuit je cockpit raampje.

Ik denk dat SG-1 van Stargate weer een Goauld schip vernietigt heeft

China and the US most vulnerable to Asteroid Damage

China and the US are the countries most vulnerable to damage from future asteroid impacts, according to preliminary new research. Sweden also ranks surprisingly high in this first attempt at quantifying the risks of impact effects, such as tsunamis, on individual nations.


_{Simulations show the asteroid impact locations that would produce the most casualties in red. The Pacific coast of Asia is a particularly deadly place for an asteroid to strike because of tsunamis, while a direct strike on some densely populated inland areas could also cause a heavy toll}

Scientists have been able to simulate the propagation of tsunamis, earthquakes, and debris from virtual asteroid impacts for years. But previously, there has been no software to quantify the human toll on particular countries.

Now, researchers have combined impact effects with data on population density and infrastructure location in a computer model to produce the first global ranking of countries based on their vulnerability to impact damage.

Nick Bailey of the University of Southampton, UK, led the development of the new software. The team used the model to simulate thousands of impacts at points all over the Earth, building up statistics on which countries tended to be the worst affected the most often.

They considered a range of impact energies corresponding to asteroids between 100 and 500 metres across, striking with typical solar system speeds of about 20 kilometres per second.

EARTH AT NIGHT

The team focused on smaller asteroids because they hit the Earth more frequently. An asteroid a few hundred metres across hits the planet about once every 10,000 years, on average, while those larger than 1 kilometre hit only every 100,000 yers or so. Small asteroids are also harder to spot. "We're more likely to be hit by one without much warning," Bailey told New Scientist.


[i]_{The worst places for an asteroid to strike in terms of infrastructure damage are shown here in red, with the north Atlantic appearing prominently [/]}

Using maps of population density, the researchers charted the places likely to suffer the most casualties. As might be expected, countries with large coastal populations turned out to be most vulnerable, with China, Indonesia, India, Japan and the US in the top five spots.

Determining the economic damage to different countries was more difficult. The researchers made this part of their assessment based on estimates of the amount of infrastructure located in different parts of the world.

Using images of the Earth from space showing the distribution of light from artificial sources, they assumed the brighter places were more built up. Then they simulated the propagation of tsunamis, earthquakes and debris from a wide variety of impact locations to rank countries on the vulnerability of their infrastructure.

The US faced the worst potential losses, perhaps not surprisingly, since it has a lot of infrastructure on coastlines facing two different oceans. China was second, followed by Sweden, Canada, and Japan.

SMALLER IMPACTS

Sweden’s third highest rank is somewhat of a surprise. Bailey notes that its well developed infrastructure is more vulnerable to tsunamis than that of other European countries like Germany, since it has a long coastline.

The researchers also produced maps showing the worst possible places on Earth for an impact to occur. The Pacific coast of Asia shows up as an especially bad place in terms of producing casualties. Impacts in the north Atlantic Ocean, which can send tsunamis to both Europe and North America, tend to produce particularly high infrastructure losses.

The biggest source of uncertainty for the results is the possibility that a single incoming asteroid might not make it to the ground intact, fragmenting in the atmosphere instead to produce multiple, smaller impacts – a scenario not considered in the model, Bailey says.

Clark Chapman of the Southwest Research Institute in Boulder, Colorado, says more research along these lines is needed to better understand the nature of the asteroid hazard. "We need to understand the potential risks on a country-by-country basis, since individual countries may have different vulnerabilities to this hazard as well as different capabilities to deal with it," he told New Scientist.

=======================
Laatste tijd opvallend veel nieuws over dit soort dingen. Bereiden ze ons voor op iets?

quote:

Op zondag 26 december 2004 15:53 schreef Speth het volgende:
Dat kan niet Op een losse meteoriet zonder water of atmosfeer kan geen leven in welke vorm dan ook ontstaan zijn, laat staan dat dat leven compatible is met het menselijk lichaam. Bacterien hier zijn evolutionair aangepast aan ons dierlijk leven, exobacterien zouden niet weten wat ze met ons lichaam aanmoeten.

Bacterieen kunnen wel degelijk overleven in vacuum, kou en droogte.
Erg actief zijn ze dan niet maar ze overleven wel.

quote:

Op zondag 26 december 2004 19:57 schreef Speth het volgende:
Ik zie niet in hoe... Het aidsvirus is bijvoorbeeld zo geprogrammeerd dat het zich kan voortplanten door een menselijke cel over te nemen en te herprogrammeren zodat die cel nakomelingen produceert. Een micro organisme dat nog nooit in contact is geweest met een menselijk lichaam zal dus waarschijnlijk niets kunnen met onze cellen, zich niet kunnen voortplanten en dus niet kunnen bestaan.

Daarnaast zal je sowieso geen leven op een meteoor aantreffen.

Je verwart microorganismen en virussen.

Virussen maken inderdaad van de gastheer gebruik om zich te vermenigvuldigen en moeten daarom in hoge mate compatible zijn.

Bacterien daarentegen kunnen zichzelf vermenigvuldigen en hebben slechts voedsel nodig.
Waar het slachtoffer vervolgens aan ten onder gaat zijn bijvoorbeeld de afvalstoffen van de bacterie.

Asteroïde Antiope onder de loep genomen (Astrostart)

De dubbele asteroïde Antiope is vanaf nu alles behalve een groot geheim. ESO's Very Large Telescope heeft het paar grondig bekeken en werd daarbij ondersteund door een netwerk van kleinere telescopen. Nu weten wetenschappers precies hoe het duo eruit ziet.

De twee componenten hebben de vorm van een ei, ondanks de minimale omvang. Normaal zijn zulke asteroïden veel onregelmatiger, omdat er geen zwaartekracht is dat het oppervlak in een bolvorm trekt. Daarnaast zijn de twee componenten ongeveer even groot en bestaan ze voornamelijk uit los samenhangend puin. Het duo is namelijk voor 30 procent hol.

De asteroïde 90 Antiope werd in 1866 ontdekt door Robert Luther uit Dusseldorf (Duitsland). Het was de 90ste ontdekte asteroïde en de naam komt uit de Griekse mythologie. In 2000 kwamen William Merline en zijn collega's erachter dat de asteroïde uit twee gelijkwaardige componenten bestaat. Daardoor was het paar de eerste echte 'dubbele' asteroïde. Er worden wel vaker paren ontdekt, maar dan wijken de verhoudingen tussen de componenten soms sterk af.

"De manier hoe dubbele asteroïden vormen in de asteroïdengordel is nog steeds een raadsel," verklaart Pascal Descamps van het observatorium van Parijs. "Het Antiope-systeem geeft ons een unieke kans om meer over dit soort objecten te weten te komen."

De twee afzonderlijke rotsblokken zijn 171 kilometer van elkaar verwijderd en draaien in 16,5 uur om elkaar. Dit gebeurt op dezelfde manier als bij de aarde en de maan. Wij zien de maan altijd maar van één kant en dit zien we ook terug bij het Antiope-systeem. De planetoïoden keren elkaar steeds dezelfde zijde toe.

Wetenschappers weten al een tijdje dat de twee rotsblokken ongeveer even groot zijn. Nu zijn de ook de precieze afmetingen bekend. Het eerste component heeft een groote van 93 bij 87 bij 84 kilometer en het andere component meet 89 bij 83 bij 80 kilometer.


_{Dit is geen echte foto van het paar, maar slechts een artistieke impressie.}

A mile-wide Rock closing in on Earth

A mile-wide chunk of rock dubbed 2006 VV2 is now whizzing past Earth. At its closest approach, around 11 p.m. Pacific Daylight Time on March 30th, it will be just 2,100,000 miles (3,900,000 kilometers) over the heads of observers in Southern California. It's predicted to be magnitude 10.0 at its brightest, which would normally make it visible through small telescopes. But it's quite close in the sky to a nearly full Moon, which will make the observation more challenging. Even so, it should be readily visible in telescopes with at least 6 inches of aperture, and it should be a treat for astrophotographers.

On the upside, 2006 VV2 is almost opposite the Sun in the sky, so it's well placed all night long. And if you're clouded out on March 30-31, you'll have an equally good opportunity the following night, when the asteroid is predicted to be marginally brighter and only 10% farther from Earth. Even 48 hours later, 2006 VV2 will still be quite bright, though it will be receding rapidly.



Comparable approaches happen every few years. A little more than a year ago, a very similar asteroid named 2000 PN9 passed 1,900,000 miles from Earth. And in September 2004, the somewhat brighter asteroid Toutatis zipped by at a distance of less than one million miles. Smaller rocks have been known to come much closer; in 2002, two asteroids came within 80,000 miles, just one-third the distance to the Moon. But those were less than one-tenth the diameter of 2006 VV2. Lovers of statistics will enjoy framing their own queries for NASA's near-earth object database.

Close asteroid passes offer special opportunities to professional and amateur astronomers alike. At a range of a few million miles, radar imaging can determine the size and shape of asteroids more accurately than any other method short of visiting them by space probes. And amateurs get to see a solar-system object move through the "fixed stars" at an extraordinary speed. At closest approach, 2006 VV2 will traverse a degree of sky in a hour. That's twice the apparent speed of the Moon, and fast enough that you may actually be able to see its motion in real time through a telescope with a tracking drive at high magnification.

Because the asteroid is moving so fast, we've prepared seven full-page charts to cover its path from March 29th to April 2nd. Each chart shows roughly 12 hours of the asteroid's track, alternating between nighttime in the Americas and nighttime in the Old World. To use the charts, you'll need to convert your local time to Universal Time. You may also need the key chart to get you into the right vicinity of the sky.

Rest of the Article + StarMaps -> http://skytonight.com/observing/home/2006VV2.html

===========================
Het is denk ik wel een 'global killer' als die de aarde had geraakt
Eentje van 1.2 km bij 2.7 km, dat zou een klap zijn geweest zeg

http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2006%20VV2

Killer-Asteroide scheert langs de Aarde

Vanochtend scheerde een redelijk grote asteroïde langs de aarde. De afstand tot het object, 2006 VV2, bedroeg ruim drie miljoen kilometer. Dat is ongeveer tien keer de afstand van de aarde naar de maan. Er bestond geen raakkans en dat is maar goed ook, want het object heeft een doorsnee van twee kilometer.

Als een asteroïde van deze klasse de aarde raakt, dan vernietigt het per direct het omringende gebied met een grootte van enkele honderden kilometers. Daarnaast verandert het klimaat drastisch met onvoorspelbare gevolgen.

De ruimtesteen was te zwak om met het blote oog te zien, maar waarnemers met goede telescopen en CCD-camera's konden wel een glimp van het object opvangen.

Astronomen zijn zich momenteel bewust van enkele honderden asteroïden groter dan een kilometer wiens banen kruisen met die van de aarde. Deze objecten worden nauwkeurig in de gaten gehouden. De enige dreiging is de asteroïde Apophis die in 2029 langs de aarde scheert en een kleine inslagkans heeft in 2036. (Astrostart)

quote:

Op zondag 1 april 2007 18:42 schreef Frutsel het volgende:
Killer-Asteroide scheert langs de Aarde

Als een asteroïde van deze klasse de aarde raakt, dan vernietigt het per direct het omringende gebied met een grootte van enkele honderden kilometers. Daarnaast verandert het klimaat drastisch met onvoorspelbare gevolgen.

^{De bovenstaande gif is van 28 maart}
Een grotere ramp zou zijn als een asteroïde de Maan zou wegvagen
( ff de brokstukken die de Aarde kunnen raken weggelaten )...

- De Aarde zou weer erger gaan kantelen / slingeren.
- De Aarde gaat weer sneller draaien ?!?
- Geen eb en vloed meer ( wel een eenzijdige van de zon )

[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 01-04-2007 19:40:20 ]

Daar zit ook weer wat in
Misschien doet Apophis dat wel ergens tussen 2029 en 2036

Asteroid attack! Scientists say it's coming -- and try to stop it

To David Morrison, a senior scientist at NASA, the Earth orbits the sun in a sort of cosmic shooting gallery. More than 1 million asteroids spin around the sun, and it is Morrison's job to figure out which of these bodies of rock, dust and metal could come crashing down on Earth.

Right now, NASA is tracking 127 asteroids that have a very small chance of striking the planet. That number is about to get a lot higher. Stronger telescopes, and a new mandate from Congress, will allow scientists to detect thousands of smaller asteroids more likely to hit Earth. And scientists are plotting ways to stop them, from "gravity tractors" to solar ray guns.

"There is no question that these will hit the Earth," says Russell Schweickart, a former Apollo astronaut who is involved in a group studying asteroids. "The question is how often we will have to do something about it." In fact, Schweickart thinks world leaders might have to do something about it very soon, within the next 15 years.

In early March, Russian, European, Japanese and American scientists held a Planetary Defense Conference in Washington to discuss the threats and plot a strategy for dealing with them.

Identifying asteroids close to the Earth is the priority right now, says Dave Jonta, a conference spokesman. A large asteroid could cause what scientists call an "impact winter": a huge volume of dust gets thrown into the atmosphere, completely or partially blocking the sun's light, causing crop loss, disease and possible global starvation. And smaller asteroids could kill hundred of thousands, if not millions of people, Schweickart says.

A group of experts, scientists, diplomats and international lawyers will meet in May to confront issues such as what country will finance asteroid-destruction missions.

One problem: Because of the difficulty in projecting an asteroid's orbit, scientists often can only predict the probability that a specific asteroid will hit the Earth. So international leaders might have to take action before knowing for certain what path an asteroid might take. "We may have to spend $300 million to fly a mission that, in the end, wasn't needed," Schweickart says, "but that's a lot better than living with a 10 percent chance that New York City will be hit."
( http://www.orlandosentine(...)news-headlines-space )

quote:

the Earth orbits the sun in a sort of cosmic shooting gallery

Locked and Load.

En Apophis houdt ons bezig... nog 30 jaar te gaan mensen...
=========================================================

NEW YORK -- There's no need to run or panic, but scientists are tracking a giant asteroid that may be headed our way. It's straight out of movies like “Armageddon” or “Deep Impact,” as an asteroid named "Apophis" is coming dangerously close to Earth and could strike on April 13th, in 2036. Eerily enough, that’s Friday the 13th.

“When it does hit, it generates a blast that is many, many, many gigatons, not megatons, so it's thousands or millions of times worse than Hiroshima,” said American Museum of Natural History astrophysics curator Michael Shara.

The chances it will hit are anywhere from one in a thousand to one in several thousand, but scientists say the effects wouldn't be nearly as catastrophic as the event that wiped out the dinosaurs.

“The most likely target is several thousand miles off the coast of California and so what that'd do is just create a five-mile wide crater in the water,” said Jennifer Bogo of Popular Mechanics Magazine. “Now, when all that water collapses back into the crater it'd send 50-foot waves barraging the coast of California for an hour, so it's definitely not extinction-causing but definitely not good for California.”

Right now NASA is working on plans to deflect the giant rock and though trying to blow it up, like in the movies, is a possibility, the more likely plan is much more tame.

“One of the ways of deflecting it is by planting a large space craft right next to it, which will slowly gravitationally deflect it from its path. Just change its speed by a couple of seconds over the course of a couple of decades and you can get it to miss.”

And even though Apophis is now on our collective radar, NASA just released a report to Congress that says it has neither the budget nor the equipment to properly search the skies for all sorts of similar objects like Apophis that may also be headed our way

NASA is tracking about 75 percent of the large asteroids near us bigger than a kilometer. It's the smaller ones that have greater potential of slipping through.

“There are a lot more asteroids that pass reasonably close to earth's orbit that are greater than 150 yards in diameter,” said Bogo. “So there about 100,000 of those and we've only detected about 4,000.”

“You've got to look for years and in a very systematic fashion,” said Shara. “The cost is not trivial, we're talking two, three, four hundred million dollars, but spaced over ten or 20 years.”

Or as "Popular Mechanics" is quick to point out, about the same it cost to make those two Hollywood blockbusters that, unfortunately, may've come pretty darn close to predicting the future.

http://rdu.news14.com/content/top_stories/default.asp?ArID=103070

[ Bericht 1% gewijzigd door Frutsel op 12-04-2007 09:50:08 ]

quote:

Op donderdag 12 april 2007 08:38 schreef Frutsel het volgende:
[knip]

Het vreemde is dat als ik tijdstip en datum invoer in SN 6.0 ik geen match zie met een mogelijke collisioin.

quote:

Op donderdag 12 april 2007 09:22 schreef Drugshond het volgende:

[..]

Het vreemde is dat als ik tijdstip en datum invoer in SN 6.0 ik geen match zie met een mogelijke collisioin.

Mjah, volgens mij is er op dit moment ook geen collision gevaar. Echter als de asteroide voor de eerste keer langs komt (in 2029 dacht ik), dan wordt hij waarschijnlijk 'verbogen' door de aantrekkingskrachten van aarde, maan, zon en hebben ze geen idee wat dat voor gevolgen heeft voor 2036.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2007 23:19 schreef Drugshond het volgende:
[knip]
Zie eerdere posting. (MN4 2004 = Apophis)
2029 Close encounter 13-14 april.

Wellicht doet de aantrekkingskracht van de aarde iets of wat met dat stukje steen.
Maar goed dan is het nu nog 22 jr wachten op de volgende update patch van SN.(waarin de koerswijziging meegenomen wordt

Deze zomer wordt NASA's Dawn-ruimtesonde gelanceerd. De missie brengt ons in het hart van de asteroïdengordel met als hoogtepunt de bezoeken aan de asteroïde Vesta en de dwergplaneet Ceres. De ruimtesonde kwam gisteren aan bij Astrotech Space Operations in Titusville.

"Dawn hoeft nu nog maar twee reizen te maken," vertelt Keyur Patel, projectmanager van het Dawn project. "Midden juni vertrekt de ruimtesonde voor een 25 kilometer lange reis naar het lanceerplatform. De tweede reis duurt iets langer, namelijk acht jaar." Met de tweede reis doelt Patel op de trektocht naar de asteroïdengordel. NASA hoopt de ruimtesonde rond 30 juni te lanceren.

Nu Dawn bij Astrotech nabij NASA's Kennedy Space Center is gearriveerd, beginnen de laatste voorbereidingen voor de lancering. Technici zullen de batterijen van de ruimtesonde installeren en testen de instrumenten aan boord van de sonde. Eind april bevestigen ingenieurs de zonnepanelen aan Dawn en ook deze worden grondig getest. Uiteindelijk wordt Dawn gevuld met brandstof die gebruikt wordt om de ruimtesonde te manoeuvreren.

Tenslotte wordt Dawn in mei op een raket geplaatst en vertrekt deze op 19 juni naar het lanceerplatform van Cape Canaveral. Een Delta II-raket zorgt ervoor dat de ruimtesonde succesvol de ruimte bereikt.

De Dawn-missie was vorig jaar in het nieuws, omdat de missie dreigde te worden stop gezet. Gelukkig heeft NASA toentertijd besloten om meer geld in het programma te pompen, zodat de missie toch kon doorgaan. (Asteroid)

WAILUKU – A brightly glowing object that streaked across the sky above Maui was reported by a few people up early enough Wednesday morning to witness the phenomenon.

The Maui News received several phone calls from people who said they saw what probably was a large meteor that moved from northwest to southeast or reporting an unusual cloud that remained in the sky after it passed.

Mike Maberry, assistant director of the University of Hawaii Institute for Astronomy, said he was not aware of any reports of an object in the sky. But he said its description sounded like a meteor.

“Whoever got to see that was very lucky,” he said, adding that chances are “very slim” of a meteor landing in the vicinity of Maui in the middle of the Pacific.

Maberry said the meteor itself would not need to be very large to make a spectacular show.

“They don’t have to be much larger than a poi pounder to look really big,” he said.

Many of the meteors that make bright streaks across the night sky are only the size of a grain of sand, he said. A meteor is a rock or similar solid material that crosses into the Earth’s atmosphere, with the friction from the high-speed entry causing the material to burn. When a space object lands on Earth, it is called a meteorite.

Kaleo Evangelista, a paddler with Kihei Canoe Club who was working out with a crew offshore from old Suda Store, said the glowing object made quite a show a few minutes after 5:30 a.m.



“We saw a glow going over us, just like an airplane,” he said. But instead of seeing an aircraft the canoe paddlers saw a light blue, almost white object moving from northwest to southeast.

For one to two minutes, the paddlers watched the object move across the sky, leaving a trail of smoke before it disappeared behind Haleakala. Evangelista said he couldn’t tell if the object landed on land or in the ocean.

“We didn’t see any kind of explosion or flash,” he said.

The object traveled roughly parallel to land until it abruptly changed course, “dropping down at a 45-degree angle,” he said.

Evangelista called his friend, Charlie Fleck, who lives in Wailuku Heights. Fleck woke up, stepped outside and snapped photos at 5:49 a.m. of the smoke trail with his digital camera, but he didn’t see the object itself.

“It was just an amazing looking sight,” Fleck said. “The smoke lingered for an hour in the sky. . . . It was big, very noticeable in the sky.”

Asteroide 2007 HA

Weer zo eentje, pas net ontdekt... terwijl die de aarde al voorbij is. En een flinke ook nog, van 300m doorsnee... Wat meer informatie + animatie

http://www.spaceweather.com/

http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20HA