CUL Culinesse à gogo
Het forum voor al je culinaire uitspattingen, hoogstandjes en rampen, en voor al je kook-gerelateerde vragen.
Voor het eerst in zijn carrière als culinair recensent heeft Johannes van Dam het cijfer 10 gegeven aan een door hem bezocht restaurant. Hoewel Van Dam ook geregeld hele goedkope zaakjes bezoekt en dikwijls uitstekend beoordeeld, is het hoogste cijfer gegaan naar het sjiekste en duurste restaurant van Amsterdam: La Rive.
Wat vinden jullie van het menu? Culinaire aanstellerij of de culinaire creatieve top?
Artikel (Het Parool)
Dit is een feest!
JOHANNES VAN DAM
Naar La Rive in het Amstel Hotel ga je niet voor een knallend feest. Elk feest daar wordt vanzelf beschaafd door de omgeving en de atmosfeer.
In de hal worden we al hoffelijk uit de jas geholpen en de restaurantmanager zelf (ooit van Vermeer) vangt ons op en begeleidt ons de trap af naar het restaurant. De lawaaierige en rokerige bar laten we achter ons en we gaan meteen aan tafel.
De eetzaal kan vijftig couverts aan en lijkt dat deze avond ook te zullen doen: de lage ruimte aan het water vult zich met eentjes, tweetjes (zien we daar een prins met telefonerende tafelgenoot? Vinden ze dat wel goed, hier?) en grote gezelschappen, waarvan sommigen met hun dikke aktetassen en al aan tafel gaan.
De kaart is natuurlijk verbijsterend en we hebben de grootste moeite te kiezen. Het klinkt allemaal interessant. Er zijn menu's met een keuze uit de à la carte-kaart: het Gourmet menu (¤85 + ¤57,50 voor het wijnarrangement) telt zes gangen. Menu La Rive telt er zelfs zeven (¤97,50 en ¤70 voor het wijnarrangement).
We houden het, net hersteld van een griep, maar op de gebruikelijke vier gangen, wat overigens zelfs duur uitkomt, bereken ik achteraf.
Maar is het wel feestelijk? Reken maar van yes! Het begint al met twee schaaltjes, waarvan ik vals vraag of dit de amuses zijn: gevulde gefrituurde olijven en parmezaankoekjes en een kommetje met krokante chips van onder meer rode en gele bieten, artisjok et cetera. Smakelijk. Maar niet de amuses. Die komen pas later, blijkt: een schaal met drie verschillende, maar perfecte amuses. Dit zijn ze, natuurlijk! Maar nee, dit zijn de pré-amuses. Hierna komen er nog eens drie, wat me ingeeft meteen maar de dessertkaart te vragen. Dit was al genoeg feest, al die virtuoze minigerechtjes, na weken thee en droge kaakjes.
En dan begint het nog maar. Bijvoorbeeld met de gegrilde Sint Jakobsmosselen en met roomkaas gevulde penne-pasta, avocado en ansjovis (¤27,50). De schelpdieren zijn zelf al fantastisch en de plukjes subtiel aangemaakte sla geven dit keer precies de goede maat zuur om de zoete smaak goed uit te laten komen. De gefrituurde ansjovisjes geven meer structuur en een zilte noot, de pittig gevulde penne smeuïgheid en de kleine hoopjes avocado voegen er nog een zachtheid aan toe. Net niet te veel, allemaal, maar avontuurlijk en uiterst bevredigend. Feestelijk!
Een volstrekt vegetarisch voorgerecht als alternatief: een salade van aardappel en pastinaak met een zacht gekookt eitje, truffel en ingemaakte augurk. Drie knollen met een eitje en een augurkje, het lijkt bijna niets, maar door een geraffineerd spel van structuren en smaken is ook dit een wondertje. De door de sommelier erbij gekozen wijn gaat perfect: we drinken de man maar drie glazen, dit hele maal, maar wel verschillende en perfecte en betalen voor dat impromptu arrangement ¤35. De huiswijn, ons aperitief, doet ¤5,50 en mocht er ook al zijn. De kaart - eigenlijk meerdere kaarten - is gevarieerd en je kunt er rustig mee drinken of patsen, wat je wilt. De sommelier staat je bij.
Bij de gebonden soep van kastanjes en bladselderie met tortellini gevuld met reepeper (¤17,50, het goedkoopste gerecht) hoort geen wijn, al zou het met een glaasje sherry begeleid kunnen worden als dat niet zou clashen met de andere wijnen. Mooie deegbuiltjes, mooie soep.
Ik kan me ondertussen niet afhouden van de op de kaart goud gedrukte specialiteit van de chef: kroketjes van gezouten kabeljauw, aardappel en belon oesters, romige saus van jonge prei en oscietra kaviaar (¤32,50). Een feest voor iedere muureter en prinsenkind. De stukken vers aandoende zoute vis in die smakelijke appareil in twee perfecte kroketjes, met in het midden die kaviaar en de saus aan de buitenkant; een wat zoete, vol smakende saus, die goed contrasteert bij dat zilte geweld in de kroketjes. Historisch!
En dan de hoofdgerechten: als visgerecht (er zijn er vijf, allemaal halveerbaar tot tussengerecht) de boven dennennaalden gegrilde zeeduivel met tomaat, in ganzenvet gekonfijte aardappel en béarnaisesaus, is duivels geraffineerd, met ziltige ministengels bleekselderij die door de vol smakende béarnaise (de mooiste ooit) getemd worden, met steeds een gepeld gaar kerstomaatje op een schijfje aardappel. Je zou haast de perfecte vis vergeten.
En dan het feestelijke klapstuk. Er wordt een tafel met rechaud en snijplank aangereden om de grijze patrijs te snijden, wat met veel aplomb gebeurt: een van de lekkerste soorten wild (zie hieronder), in druivenblad met spruitjes in een spekjasje, aardappelblini's en jus van patrijs en wat foie gras (¤50), het feestelijkste gerecht en smakelijk genoeg om een dode te laten opstaan (zitten we al in Pasen?).
Over de desserts (met eerst een dessertamuse) nog een woord: een soort tompoes van kaneelbladerdeeg met gebakken appel, vanilleparfait en karamelsaus van adembenemende perfectie, en de Soufflé van pruimedanten van Agen met gestoofde tuttifrutti en roomijs van rinse appel-stroop (nota bene); de gestorte warme soufflé wordt geboord, besausd en met ijs belegd en je huilt van ontroering, heus! (¤16,50).
Hoe kun je zo'n feest samenvatten? Elk detail zo perfect, in een royale, maar relaxte atmosfeer. Ik dacht eerst nog aan een 10-, om wat reserve te houden, maar nee, het moet maar eens: dit is een tien! Feest!
Wat vinden jullie van het menu? Culinaire aanstellerij of de culinaire creatieve top?
Artikel (Het Parool)
Dit is een feest!
JOHANNES VAN DAM
Naar La Rive in het Amstel Hotel ga je niet voor een knallend feest. Elk feest daar wordt vanzelf beschaafd door de omgeving en de atmosfeer.
In de hal worden we al hoffelijk uit de jas geholpen en de restaurantmanager zelf (ooit van Vermeer) vangt ons op en begeleidt ons de trap af naar het restaurant. De lawaaierige en rokerige bar laten we achter ons en we gaan meteen aan tafel.
De eetzaal kan vijftig couverts aan en lijkt dat deze avond ook te zullen doen: de lage ruimte aan het water vult zich met eentjes, tweetjes (zien we daar een prins met telefonerende tafelgenoot? Vinden ze dat wel goed, hier?) en grote gezelschappen, waarvan sommigen met hun dikke aktetassen en al aan tafel gaan.
De kaart is natuurlijk verbijsterend en we hebben de grootste moeite te kiezen. Het klinkt allemaal interessant. Er zijn menu's met een keuze uit de à la carte-kaart: het Gourmet menu (¤85 + ¤57,50 voor het wijnarrangement) telt zes gangen. Menu La Rive telt er zelfs zeven (¤97,50 en ¤70 voor het wijnarrangement).
We houden het, net hersteld van een griep, maar op de gebruikelijke vier gangen, wat overigens zelfs duur uitkomt, bereken ik achteraf.
Maar is het wel feestelijk? Reken maar van yes! Het begint al met twee schaaltjes, waarvan ik vals vraag of dit de amuses zijn: gevulde gefrituurde olijven en parmezaankoekjes en een kommetje met krokante chips van onder meer rode en gele bieten, artisjok et cetera. Smakelijk. Maar niet de amuses. Die komen pas later, blijkt: een schaal met drie verschillende, maar perfecte amuses. Dit zijn ze, natuurlijk! Maar nee, dit zijn de pré-amuses. Hierna komen er nog eens drie, wat me ingeeft meteen maar de dessertkaart te vragen. Dit was al genoeg feest, al die virtuoze minigerechtjes, na weken thee en droge kaakjes.
En dan begint het nog maar. Bijvoorbeeld met de gegrilde Sint Jakobsmosselen en met roomkaas gevulde penne-pasta, avocado en ansjovis (¤27,50). De schelpdieren zijn zelf al fantastisch en de plukjes subtiel aangemaakte sla geven dit keer precies de goede maat zuur om de zoete smaak goed uit te laten komen. De gefrituurde ansjovisjes geven meer structuur en een zilte noot, de pittig gevulde penne smeuïgheid en de kleine hoopjes avocado voegen er nog een zachtheid aan toe. Net niet te veel, allemaal, maar avontuurlijk en uiterst bevredigend. Feestelijk!
Een volstrekt vegetarisch voorgerecht als alternatief: een salade van aardappel en pastinaak met een zacht gekookt eitje, truffel en ingemaakte augurk. Drie knollen met een eitje en een augurkje, het lijkt bijna niets, maar door een geraffineerd spel van structuren en smaken is ook dit een wondertje. De door de sommelier erbij gekozen wijn gaat perfect: we drinken de man maar drie glazen, dit hele maal, maar wel verschillende en perfecte en betalen voor dat impromptu arrangement ¤35. De huiswijn, ons aperitief, doet ¤5,50 en mocht er ook al zijn. De kaart - eigenlijk meerdere kaarten - is gevarieerd en je kunt er rustig mee drinken of patsen, wat je wilt. De sommelier staat je bij.
Bij de gebonden soep van kastanjes en bladselderie met tortellini gevuld met reepeper (¤17,50, het goedkoopste gerecht) hoort geen wijn, al zou het met een glaasje sherry begeleid kunnen worden als dat niet zou clashen met de andere wijnen. Mooie deegbuiltjes, mooie soep.
Ik kan me ondertussen niet afhouden van de op de kaart goud gedrukte specialiteit van de chef: kroketjes van gezouten kabeljauw, aardappel en belon oesters, romige saus van jonge prei en oscietra kaviaar (¤32,50). Een feest voor iedere muureter en prinsenkind. De stukken vers aandoende zoute vis in die smakelijke appareil in twee perfecte kroketjes, met in het midden die kaviaar en de saus aan de buitenkant; een wat zoete, vol smakende saus, die goed contrasteert bij dat zilte geweld in de kroketjes. Historisch!
En dan de hoofdgerechten: als visgerecht (er zijn er vijf, allemaal halveerbaar tot tussengerecht) de boven dennennaalden gegrilde zeeduivel met tomaat, in ganzenvet gekonfijte aardappel en béarnaisesaus, is duivels geraffineerd, met ziltige ministengels bleekselderij die door de vol smakende béarnaise (de mooiste ooit) getemd worden, met steeds een gepeld gaar kerstomaatje op een schijfje aardappel. Je zou haast de perfecte vis vergeten.
En dan het feestelijke klapstuk. Er wordt een tafel met rechaud en snijplank aangereden om de grijze patrijs te snijden, wat met veel aplomb gebeurt: een van de lekkerste soorten wild (zie hieronder), in druivenblad met spruitjes in een spekjasje, aardappelblini's en jus van patrijs en wat foie gras (¤50), het feestelijkste gerecht en smakelijk genoeg om een dode te laten opstaan (zitten we al in Pasen?).
Over de desserts (met eerst een dessertamuse) nog een woord: een soort tompoes van kaneelbladerdeeg met gebakken appel, vanilleparfait en karamelsaus van adembenemende perfectie, en de Soufflé van pruimedanten van Agen met gestoofde tuttifrutti en roomijs van rinse appel-stroop (nota bene); de gestorte warme soufflé wordt geboord, besausd en met ijs belegd en je huilt van ontroering, heus! (¤16,50).
Hoe kun je zo'n feest samenvatten? Elk detail zo perfect, in een royale, maar relaxte atmosfeer. Ik dacht eerst nog aan een 10-, om wat reserve te houden, maar nee, het moet maar eens: dit is een tien! Feest!
"Those people who think they know everything, are a great annoyance to those of us who do."
BZZZT Wrong answer, thank you for playing.quote:en wat foie gras
Dierenmishandeling, kan nooit een 10 zijn. -10.
http://www.patriots.com - New England Patriots - 6-Time Super Bowl Champions XXXVI, XXXVIII, XXXIX, XLIX, LI, LIII
Moeilijke keuze idd. Maar dan kun je beter helemaal geen vlees meer eten.quote:Op dinsdag 14 december 2004 13:15 schreef Days-Of-Wild het volgende:
[..]
BZZZT Wrong answer, thank you for playing.
Dierenmishandeling, kan nooit een 10 zijn. -10.
btw: in top-restaurants serveren ze vaak foie gras van niet met voedsel volgepompte ganzen/eenden, daar dit idd de smaak beïnvloed (van horen zeggen - kan iemand dit bevestigen?).
http://www.ritarugrecht.nl/petition/
http://www.geenroyaalgebaar.nl/
volg je eurobiljetten over heel de wereld!
http://www.eurobilltracker.com
http://www.geenroyaalgebaar.nl/
volg je eurobiljetten over heel de wereld!
http://www.eurobilltracker.com
Nou, daar kun je de eerste tijd dus geen plekje meer vinden, zo je dat zou willen natuurlijk.
Restaurant Bordewijk op de Noordermarkt kreeg ooit een 9 1/2 van 'm, was voorheen een gezellige plek met zeer goed eten, daarna zat het steevast stampvol en dat bleek de kwaliteit niet echt ten goede te komen.
Ik heb trouwens geen idee of hij al eerder een 10 heeft uitgedeeld, maar vind hem de laatste tijd wel wat milder geworden.
Restaurant Bordewijk op de Noordermarkt kreeg ooit een 9 1/2 van 'm, was voorheen een gezellige plek met zeer goed eten, daarna zat het steevast stampvol en dat bleek de kwaliteit niet echt ten goede te komen.
Ik heb trouwens geen idee of hij al eerder een 10 heeft uitgedeeld, maar vind hem de laatste tijd wel wat milder geworden.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Bevestigen niet, ontkennen wel.quote:Op dinsdag 14 december 2004 13:26 schreef RigorMortis het volgende:
[..]
Moeilijke keuze idd. Maar dan kun je beter helemaal geen vlees meer eten.
btw: in top-restaurants serveren ze vaak foie gras van niet met voedsel volgepompte ganzen/eenden, daar dit idd de smaak beïnvloed (van horen zeggen - kan iemand dit bevestigen?).
Foie Gras moet juist heel vet zijn. Als je het van een "gewone" ganzenlever zou maken, is de smaak lang niet zo lekker als wanneer je het van een vervette lever maakt. M.a.w: "scharrel-foie gras" bestaat niet. Of althans, áls het bestaat is de smaak wezenlijk anders.
"Those people who think they know everything, are a great annoyance to those of us who do."
Ik houd het meestal bij de goedkopere tenten die hij aanprijst, maar die aanprijzingen zijn (totnutoe) terecht, want ik heb ontzettend lekker gegeten bij A-fusion op de Zeedijk (9+), en ook Nostos (Griek) op de Westerstraat (ook een 9 of zo) was erg aangenaam.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Op zich heel bijzonder dat hij een 10 geeft, maar ik zou wel eens op de borden van de andere gasten hebben willen kijken of de gerechten daar van net zulke hoge kwaliteit waren.
Ik vermoed namelijk dat de hele keukenbrigade exclusief met de hapjes van van Dam bezig is geweest. Dat is het nadeel als iedereen je kent als recensent.
Ik vermoed namelijk dat de hele keukenbrigade exclusief met de hapjes van van Dam bezig is geweest. Dat is het nadeel als iedereen je kent als recensent.
"the same sun that melts the wax, hardens the clay"
Yup, dacht ik ook aan.quote:Op dinsdag 14 december 2004 13:59 schreef Litman het volgende:
Op zich heel bijzonder dat hij een 10 geeft, maar ik zou wel eens op de borden van de andere gasten hebben willen kijken of de gerechten daar van net zulke hoge kwaliteit waren.
Ik vermoed namelijk dat de hele keukenbrigade exclusief met de hapjes van van Dam bezig is geweest. Dat is het nadeel als iedereen je kent als recensent.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Dat was een paar maanden geleden gebeurd (dacht in dat restaurant boven in het PTT-gebouw waar nu tijdelijk het Stedelijk Museum zit) en toen was ie er ook op terug gekomen.quote:Op dinsdag 14 december 2004 13:59 schreef Litman het volgende:
Op zich heel bijzonder dat hij een 10 geeft, maar ik zou wel eens op de borden van de andere gasten hebben willen kijken of de gerechten daar van net zulke hoge kwaliteit waren.
Ik vermoed namelijk dat de hele keukenbrigade exclusief met de hapjes van van Dam bezig is geweest. Dat is het nadeel als iedereen je kent als recensent.
Edit: Aah, gevonden:
quote:De eend, een te ruime portie, komt met ge-sauteerde lof en kool op aardappelpuree en me een gespleten gestoofd vijgje, dat hard en taai is. De eend zelf is goed, overigens.
De marlijn - lijkt op zwaardvis, maar dan met ronde bek - is een mooie ronde steak op een tortilla met daaronder veel maïs en een opgepepte salsa met veel peper en paprika. Te veel geweld voor de vis en zelfs mijn jonge tafelgenoot krijgt niet meer dan een hap door zijn keel.
Ruim bemeten, trouwens, beide gerechten. Hoe zit dat bij onze referentieburen? Kleinere porties, dat is duidelijk. Dus op naar de keuken, waar er van beide gerechten wel twintig klaar staan, allemaal precies gelijk en allemaal aanzienlijk minder dan wij kregen. Denken ze echt dat ik dat leuk vind?
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Hee! Heb jij in Bordewijk gegeten? Hoe was dat? M'n moeder geeft dat altijd aan als zijnde een echt gelegenheidsrestaurant (als je iets bijzonders te vieren hebt ofzo..)quote:Op dinsdag 14 december 2004 13:50 schreef shmoopy het volgende:
Nou, daar kun je de eerste tijd dus geen plekje meer vinden, zo je dat zou willen natuurlijk.
Restaurant Bordewijk op de Noordermarkt kreeg ooit een 9 1/2 van 'm, was voorheen een gezellige plek met zeer goed eten, daarna zat het steevast stampvol en dat bleek de kwaliteit niet echt ten goede te komen.
Ik heb trouwens geen idee of hij al eerder een 10 heeft uitgedeeld, maar vind hem de laatste tijd wel wat milder geworden.
Verder trek ik me nooit zoveel van van Dam aan, sommige hoge cijfers van hem slaan werkelijk nergens op! Zo heeft hij kilamanjaro bij het entrepotdok ook een 81/2 gegeven ooit en dat was ronduit vies! En een indonesier bij het stadionplein zou de beste indonesier zijn volgens hem.... niet dus
Iedereen heeft zo zijn eigen maatstaven, en die van van Dam (wat in het echt trouwens net zo'n zeikerdje is als in zijn stukjes) zijn niet de mijne..
Domheid is de geestelijk vader van arrogantie
Eigenlijk had hij anoniem moeten blijven: de mysterieuze meesterproever, de schrik der restaurateurs, de anonieme culinaire beul.quote:Op dinsdag 14 december 2004 14:04 schreef I.R.Baboon het volgende:
[..]
Dat was een paar maanden geleden gebeurd (dacht in dat restaurant boven in het PTT-gebouw waar nu tijdelijk het Stedelijk Museum zit) en toen was ie er ook op terug gekomen.
Edit: Aah, gevonden:
[..]
Was leuker geweest en je zou een meer waarheidsgetrouw beeld krijgen. Nu gaan alle alarmbellen af als hij binnenkomt.
"the same sun that melts the wax, hardens the clay"
Ik dacht dat dit ging over die knakker die een jaar of 10 geleden in Singapore ter dood veroordeeld is.
[ Bericht 2% gewijzigd door Kopstoot op 14-12-2004 14:59:00 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door Kopstoot op 14-12-2004 14:59:00 ]
"Als ze de uitkeringen nu hoger maken, hoef ik ook niet zo veel meer te doen.."
Ja, hij was zeer tevreden over zijn laatste singaporese maaltijd!quote:Op dinsdag 14 december 2004 14:52 schreef Kopstoot het volgende:
Ik dacht dat dit ging over die knakker die een jaar of geleden in Singapore ter dood veroordeeld is.
"the same sun that melts the wax, hardens the clay"
Online bron:
http://www.parool.nl/etendrinken/proefwerk/121104-larive.html
Een 9.5 vorige keer voor Groot Paardenburg
Meerdere andere negens.
Kan me nog herinneren dat hij ergens een 10- had gegeven.
Inderdaad, foie gras zou ik zeker tegen zijn, maar ja, hij is de recensent (of hoe je dat ook speldt haha). Als hij dat lekker vindt of het past goed bij de keuzes het zij zo.
Verder: ik schrijf ook wel een een review op londense restaurantjes, en mijn smaak is anders dan die van andere mensen, ik kijk anders naar dingen misschien. Dus een review is leuk om te lezen, maar zegt eigenlijk niet altijd evenveel over het restaurant/het eteh/het publiek.
http://www.parool.nl/etendrinken/proefwerk/121104-larive.html
Een 9.5 vorige keer voor Groot Paardenburg
Meerdere andere negens.
Kan me nog herinneren dat hij ergens een 10- had gegeven.
Inderdaad, foie gras zou ik zeker tegen zijn, maar ja, hij is de recensent (of hoe je dat ook speldt haha). Als hij dat lekker vindt of het past goed bij de keuzes het zij zo.
Verder: ik schrijf ook wel een een review op londense restaurantjes, en mijn smaak is anders dan die van andere mensen, ik kijk anders naar dingen misschien. Dus een review is leuk om te lezen, maar zegt eigenlijk niet altijd evenveel over het restaurant/het eteh/het publiek.
Ja, dat is ook mijn indruk. Ik lees zijn stukjes graag, en al heel wat jaartjes, en tot dusver ben ik het met enige regelmaat wel met hem eens. Heb voornamelijk bij La Sala en Segugio werkelijk verrukkeluk gegeten - al was dat wel ruim een jaar na zijn (juichende) recensie. Maar de laatste tijd lijkt-ie me inderdaad wat softer te worden - en deze recensie van La Rive vind ik persoonlijk té mooi om waar te zijn. Jammer.quote:Op dinsdag 14 december 2004 13:50 schreef shmoopy het volgende:
Ik heb trouwens geen idee of hij al eerder een 10 heeft uitgedeeld, maar vind hem de laatste tijd wel wat milder geworden.
'Nuff said
Dat snap ik niet, leg eens uit? Denk je dat Van Dam liegt?quote:Op dinsdag 14 december 2004 15:50 schreef Doffy het volgende:
en deze recensie van La Rive vind ik persoonlijk té mooi om waar te zijn. Jammer.
"Those people who think they know everything, are a great annoyance to those of us who do."
Nee. Maar ik heb af en toe wel het onderbuikgevoel dat hij zich soms ietwat teveel laat leiden door persoonlijke invloeden. Natuurlijk is zulks in zekere mate onontkoombaar bij een recensie, maar ik heb de indruk dat dat hier doorschiet. Vergelijk: hoe smaakt jouw 'eerste' serieuze hap eten na twee weken griep en thee en droge koekjes?quote:Op dinsdag 14 december 2004 16:07 schreef Gert het volgende:
Dat snap ik niet, leg eens uit? Denk je dat Van Dam liegt?
'Nuff said
Ja, maar da's inmiddels wel wat jaartjes geleden, helaas, vlak voor de recensie van van Dam.quote:Op dinsdag 14 december 2004 14:08 schreef kamagurka het volgende:
Hee! Heb jij in Bordewijk gegeten? Hoe was dat? M'n moeder geeft dat altijd aan als zijnde een echt gelegenheidsrestaurant (als je iets bijzonders te vieren hebt ofzo..)
Wat ik er nog van weet is dat ik zeeduivel heb gegeten, en een heerlijk dessert met mascarpone en een dessertwijn om van te smullen.
Het staat iig vast dat ik nog nooit zo lekker (uit) gegeten heb als daar.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Hmmm, ik denk niet dat ze het moeten hebben van een recensie van wie dan ook daar.quote:Op dinsdag 14 december 2004 13:50 schreef shmoopy het volgende:
Nou, daar kun je de eerste tijd dus geen plekje meer vinden..........,
Ze hebben natuurlijk een goeie mond tot mond reclame en de internationale gasten hebben geen flauw benul wie Johannes van Dam is.
Misschien dat ik daar m'n promotiefeesje maar ns ga vieren!quote:Op dinsdag 14 december 2004 20:07 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Ja, maar da's inmiddels wel wat jaartjes geleden, helaas, vlak voor de recensie van van Dam.
Wat ik er nog van weet is dat ik zeeduivel heb gegeten, en een heerlijk dessert met mascarpone en een dessertwijn om van te smullen.
Het staat iig vast dat ik nog nooit zo lekker (uit) gegeten heb als daar.
Domheid is de geestelijk vader van arrogantie
Waar zijn meer recenties van hem te vinden?
Experience is what you get when you don't get what you wanted
Take my advice ... I don't use it anyway...
Een goede Fok! Search
Een goede Fok! Search
Take my advice ... I don't use it anyway...
Een goede Fok! Search
Een goede Fok! Search
In het Parool.quote:Op woensdag 15 december 2004 21:41 schreef Martijn_77 het volgende:
Waar zijn meer recenties van hem te vinden?
Weet eigenlijk niet hoe vaak, iig 1x per week.
Hij bespreekt daar behalve columns ook recepten en boeken.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Op de website van het Parool staan ook een hoop recensies http://www.parool.nl/etendrinken/quote:Op woensdag 15 december 2004 21:41 schreef Martijn_77 het volgende:
Waar zijn meer recenties van hem te vinden?
En die 10: er is toch ALTIJD wel iets dat niet helemaal in orde is lijkt me, alles helemaal perfect dat kan ik me haast niet voorstellen.
Nou ja, daarom heeft hij ook nooit eerder een 10 gegeven. Maar na vele jaren culinair recenseren kan het een keer voorkomen dat alles op zo'n avond klopt. Het blijft subjectief natuurlijk, het is zijn rubriek en die 10 moet je afwegen tegen de andere cijfers die hij gegeven heeft. Al is ook dan vergelijken moeilijk, soms bezoekt hij bijvoorbeeld pizzeria's of veredelde shoarma-tenten.Niet dat shoarma niet lekker kan zijn, ik kan me avonden voorstellen waarop je veel meer zin hebt in shoarma dan in kabelkjauwkroketjes met kaviaarsaus. Alleen een cijfermatige vergelijking zegt dan weinig.quote:Op woensdag 15 december 2004 22:01 schreef Karina het volgende:
[..]
Op de website van het Parool staan ook een hoop recensies http://www.parool.nl/etendrinken/
En die 10: er is toch ALTIJD wel iets dat niet helemaal in orde is lijkt me, alles helemaal perfect dat kan ik me haast niet voorstellen.
"Those people who think they know everything, are a great annoyance to those of us who do."
|
|
