Zijn er alleenstaande ouders aanwezig?

jep i know is ook logisch, ik hoef geen huur oid te betalen

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 13:57 schreef pinquit het volgende:
wanneer noem je iemand (mede)verzorgende ouder? niet als ie alleen betaalt?

Als je uit elkaar bent, moet er minstens een bezoekregeling zijn en moet hij ws. ook de voogdij hebben.

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 14:00 schreef pinquit het volgende:
ik raakte zwanger en hij wilde het eigenlijk niet, maar hij wilde het wel proberen.
nou toen max er eenmaal was deed t me iets meer pijn dat als het aan hem gelegen had, max er niet geweest zou zijn

Lekker figuur dan . . .

anitra en evenstar, ik weet idd hoe het gaat met bijstand en allimentatie, maar het klonk dus alsof je minder dan bijstand zou krijgen, terwijl er eigenlijk een verrekening plaatsvind. Magoe, whatever, als het pinquit maar duidelijk is
Pinquit, wat heftig zeg! Maar je hebt een enorm positieve instelling geloof ik en ik denk dat je je wel redt

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 14:00 schreef pinquit het volgende:

[..]

ik heb het er eigenlijk nog nooit over gehad.
ik raakte zwanger en hij wilde het eigenlijk niet, maar hij wilde het wel proberen.
nou toen max er eenmaal was deed t me iets meer pijn dat als het aan hem gelegen had, max er niet geweest zou zijn
dus toen heb ik er een punt achter gezet. hij kan ook echt niks met t ventje
ik woon nog bij mn ma

Ik ken het verhaal, heb bijna hetzelfde meegemaakt. Mijn ex wilde het in eerste instantie ook proberen, totdat zijn vrienden hem hadden omgepraat (was toen pas een paar maanden zwanger). Heb ook nooit geld van hem gevraagd, en ook nooit een uitkering aangevraagd. Heb altijd gewoon gewerkt voor mij en mijn dochter. Ook ik woonde in eerste instantie bij mijn moeder omdat ik via de woningbouw geen huis kreeg. Inmiddels is mijn dochter 4 en half en woon ik al 2 en half jaar op mezelf. Als ik jou was zou ik niet al die moeite gaan doen om hem te laten betalen, levert alleen maar onnodige stress op en je wint er niks mee. Ik zou als ik jou was gewoon gaan werken en zelf voor een goed inkomen zorgen. Maar neem van mij aan, het is allemaal prima te doen, vind het zelf ook echt niet zwaar ofzo.

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 16:40 schreef ThunderChild het volgende:
Lekker figuur dan . . .

Is dat raar dan?

Ik kan me goed voorstellen dat Pinquit zich gekwetst voelde, en kan me nog veel beter voorstellen dat het een gemene steek geeft als je beseft dat dat wezentje, waar je per direct zielsveel van houdt, er niet was geweest als het aan die andere "geliefde" had gelegen...

Maar, zoals ik het begrijp, is Pinquit ongepland zwanger geraakt. Is het dan zo vreemd dat iemand zegt, "uh, sorry, maar dit was niet de bedoeling en ik wil dit kind eigenlijk niet?" Als je allerlei andere plannen hebt, een heel ander beeld voor ogen en nog helemaal niet klaar bent voor een kindje, is het dan zo heel vreemd dat je daar negatief op reageert en er niet meteen bij staat te springen?

Nogmaals, voor Pinquit is het heel pijnlijk, en ik snap haar keuze wel. Maar zijn gevoel kan ik me ook goed indenken.

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 16:59 schreef innovative het volgende:

[..]

Is dat raar dan?

Ik kan me goed voorstellen dat Pinquit zich gekwetst voelde, en kan me nog veel beter voorstellen dat het een gemene steek geeft als je beseft dat dat wezentje, waar je per direct zielsveel van houdt, er niet was geweest als het aan die andere "geliefde" had gelegen...

Maar, zoals ik het begrijp, is Pinquit ongepland zwanger geraakt. Is het dan zo vreemd dat iemand zegt, "uh, sorry, maar dit was niet de bedoeling en ik wil dit kind eigenlijk niet?" Als je allerlei andere plannen hebt, een heel ander beeld voor ogen en nog helemaal niet klaar bent voor een kindje, is het dan zo heel vreemd dat je daar negatief op reageert en er niet meteen bij staat te springen?

Nogmaals, voor Pinquit is het heel pijnlijk, en ik snap haar keuze wel. Maar zijn gevoel kan ik me ook goed indenken.

Ik kon de reactie van mijn ex ook zelfs nog wel enigszins begrijpen. Het blijft een kut streek, omdat je het toch met z'n 2-en doet en dus beide verantwoordelijk bent, maar kon er wel begrip voor opbrengen, ondanks dat ik ook heel boos en verdrietig was.

innovative, dat is de eeuwige discussie natuurlijk. Ik vind dat als je samen neukt, je ook samen verantwoordelijk bent. maar ik weet niet of dit de plek is voor een dergelijke discussie omdat dit eigenlijk een topic is waar alleenstaande ouders elkaar opzoeken.

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 17:19 schreef Belana het volgende:
innovative, dat is de eeuwige discussie natuurlijk. Ik vind dat als je samen neukt, je ook samen verantwoordelijk bent. maar ik weet niet of dit de plek is voor een dergelijke discussie omdat dit eigenlijk een topic is waar alleenstaande ouders elkaar opzoeken.

Dat ben ik ook met je eens hoor, helemaal, maar niet iedereen denkt daar zo over. En mijn ex was toendertijd pas 18, dus een klein beetje begrip kon ik wel voor opbrengen. Maar zoals al eerder gezegd, was ik ook boos en verdrietig en vond ik ook dat hij ondanks zijn leeftijd gewoon een vent moest zijn en zijn verantwoordelijkheden nemen.

dat is ook de moeilijkheid aan dergelijke discussies, het ligt allemaal gevoelig en het is niet zwart wit. Ik heb gerust ook een hoop begrip trouwens. Magoe, zoals ik al zei, ik denk dat het daar hier niet over gaat, maar dat het gaat hoe je je redt als alleenstaand ouder

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 17:54 schreef Belana het volgende:
dat is ook de moeilijkheid aan dergelijke discussies, het ligt allemaal gevoelig en het is niet zwart wit. Ik heb gerust ook een hoop begrip trouwens. Magoe, zoals ik al zei, ik denk dat het daar hier niet over gaat, maar dat het gaat hoe je je redt als alleenstaand ouder

Ik red me prima!!
Heb vele waarschuwingen gehad hoe zwaar het allemaal zou zijn, maar vind dat helemaal niet. Zijn ongetwijfeld betere situaties te bedenken, maar het valt mij allemaal 300% mee.

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 17:19 schreef Belana het volgende:
innovative, dat is de eeuwige discussie natuurlijk. Ik vind dat als je samen neukt, je ook samen verantwoordelijk bent. maar ik weet niet of dit de plek is voor een dergelijke discussie omdat dit eigenlijk een topic is waar alleenstaande ouders elkaar opzoeken.

Nou ja, het gaat over de oorzaak van het alleen zijn natuurlijk...

Ik vind ook dat je er beiden verantwoordelijk voor bent, en de vriend van Pinquit wilde dat ook zijn, hij wilde het toch proberen? Alleen, als het aan hém had gelegen, was Max er niet geweest... Dat is wat heel anders dan je verantwoordelijkheden niet nemen. Dat is je gevoel laten spreken.

Immers, hij heeft het kind erkent en er wordt hier ook gesproken over financiele regelingen voor de kleine. Terugkomend op het alleenstaande ouderschap...

ja, snap wel wat je bedoeld innovative. Magoe, dan laat ik het aan de alleenstaande dames (toch dames over het algemeen) om wel of niet hierop te reageren

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 18:59 schreef innovative het volgende:

[..]


Ik vind ook dat je er beiden verantwoordelijk voor bent, en de vriend van Pinquit wilde dat ook zijn, hij wilde het toch proberen? Alleen, als het aan hém had gelegen, was Max er niet geweest... Dat is wat heel anders dan je verantwoordelijkheden niet nemen. Dat is je gevoel laten spreken.

Mee eens. In zo'n geval is het toch zeker van belang dat je eerlijk tegen elkaar blijft en als dat zijn gevoel was, tja, dan is dat niet anders.
Maar ondanks dat vind ik wel dat je je verantwoordelijkheid moet nemen, of je er nu wel of niet voor gekozen hebt om het kindje te laten komen. Tenslotte had ie er ook geen probleem mee het bed maar haar te delen.

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 16:59 schreef innovative het volgende:

[..]

Is dat raar dan?

Ik kan me goed voorstellen dat Pinquit zich gekwetst voelde, en kan me nog veel beter voorstellen dat het een gemene steek geeft als je beseft dat dat wezentje, waar je per direct zielsveel van houdt, er niet was geweest als het aan die andere "geliefde" had gelegen...

Maar, zoals ik het begrijp, is Pinquit ongepland zwanger geraakt. Is het dan zo vreemd dat iemand zegt, "uh, sorry, maar dit was niet de bedoeling en ik wil dit kind eigenlijk niet?" Als je allerlei andere plannen hebt, een heel ander beeld voor ogen en nog helemaal niet klaar bent voor een kindje, is het dan zo heel vreemd dat je daar negatief op reageert en er niet meteen bij staat te springen?

Nogmaals, voor Pinquit is het heel pijnlijk, en ik snap haar keuze wel. Maar zijn gevoel kan ik me ook goed indenken.

tuurlijk mag hij dat zeggen, alleen had ik liever gehad dat hij meteen zou zeggen dat hij het echt niet wilde, maar niet nog zeggen, oke we proberen het wel.
ik bedoel wat is dat nou voor instelling als je een kind gaat krijgen... we proberen het.. alsof je het kan terugbrengen naar de winkel
had dan liever het lef gehad te zeggen dat je het niet aankon!!

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 22:44 schreef pinquit het volgende:
ik bedoel wat is dat nou voor instelling als je een kind gaat krijgen... we proberen het.. alsof je het kan terugbrengen naar de winkel

Dat is jammer genoeg de tendens van de afgelopen jaren . . .

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 22:44 schreef pinquit het volgende:
tuurlijk mag hij dat zeggen, alleen had ik liever gehad dat hij meteen zou zeggen dat hij het echt niet wilde, maar niet nog zeggen, oke we proberen het wel.
ik bedoel wat is dat nou voor instelling als je een kind gaat krijgen... we proberen het.. alsof je het kan terugbrengen naar de winkel
had dan liever het lef gehad te zeggen dat je het niet aankon!!

Maar had jij het weg laten halen als hij had gezegd dat hij het niet wilde? Uit je verhaal begrijp ik van niet. Ik begrijp er ook uit dat het niet gepland was? Dan is er toch geen sprake van een "instelling?" Je krijgt het op je bord, dat kind, en moet daar een houding omheen gaan vinden. Als je nou van tevoren bedenkt, goh, we proberen het, die zwangerschap, en anders dan leggen we het te vondeling, vind ik toch anders.

Tja, dan kan je meteen de deur dicht doen voor jezelf, of denken, ik zit nu toch in de situatie, kan het niet meer terugbrengen, we zien wel wat de komende tijd brengt. Ten slotte komt het kind er sowieso wel. Vaak genoeg hoor je dat mensen in de 9 maanden die een zwangerschap duurt, volledig om slaan en uiteindelijk staan te springen van spanning vlak voor de geboorte, omdat ze het zo leuk vinden.

Ik ken jouw vriend en jouw situatie niet, maar "hypothetisch" gezien kan ik het me wel goed voorstellen eigenlijk, ook zijn houding.

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 22:44 schreef pinquit het volgende:

[..]

tuurlijk mag hij dat zeggen, alleen had ik liever gehad dat hij meteen zou zeggen dat hij het echt niet wilde, maar niet nog zeggen, oke we proberen het wel.

had je dan abortus gepleegd ? Ik denk van niet. Hij wist dus toch dat hij dat kind in zijn strot geramd ging krijgen ... dan kon hij er maar het beste van maken en zeggen dat hij wel wou proberen ...

als hij had gezegd: ik wil dit kind echt niet, en als je geen abortus pleegt moet je geen enkele hulp van mij verwachten, had je dat dan zo veel leuker gevonden ?

sjonge petitlapin2, wat weet je het toch subtiel te brengen

Lijkt me een stuk prettiger als je meteen weet waar je aan toe bent, toch? Ik neem aan dat pinquit dat bedoeld. Zijn nou de mannen ineens zielig ofzo? Ik zeg overigens niet dat de alleenstaande vrouwen zielig zijn, maar zo doen ze zich ook niet voor.

petitlapin geniet jij ervan anderen zo af te kraken zodat je er zelf beter van wordt

ik begrijp pinquit heel goed.. ze wil zekerheid.. eerlijkheid.. weten waar ze aan toe is.. en als dat zou betekenen dat hij liever een abortus zou willen.. dan krijgt zij die beslissing wat daar mee te doen.. nu had zij dat niet gedaan.. maar dat is duidelijekr voor beide partijen dan we zien wel .. we proberen het wel..

quote:

Op zaterdag 25 maart 2006 10:34 schreef Belana het volgende:
Lijkt me een stuk prettiger als je meteen weet waar je aan toe bent, toch? Ik neem aan dat pinquit dat bedoeld. Zijn nou de mannen ineens zielig ofzo? Ik zeg overigens niet dat de alleenstaande vrouwen zielig zijn, maar zo doen ze zich ook niet voor.

Ik vind de mannen niet zielig, wel begrijpelijk, zoals ik de kant van Pinquit ook erg goed begrijp. Ik bedoel, het is toch vreselijk te weten dat je kindje, datgene waar je zo onvoorwaardelijk van houdt, er niet was geweest als het aan je andere liefde had gelegen?

Anderzijds, het lijkt me ook vreselijk om ineens je hele toekomst op zijn kop te zien staan en er totaal geen invloed meer op uit te kunnen oefenen, omdat je partner al een besluit heeft genomen en het kindje houdt, een besluit dat ook een behoorlijke weerslag op jou heeft of kan hebben. Dan kun je de hele situatie de rug toekeren, wat ik persoonlijk juist zwak zou vinden (want, samen gemaakt), of een poging doen er het beste van te maken. En da's kennelijk ergens fout gegaan.

quote:

Op zaterdag 25 maart 2006 12:25 schreef _evenstar_ het volgende:
ik begrijp pinquit heel goed.. ze wil zekerheid.. eerlijkheid.. weten waar ze aan toe is.. en als dat zou betekenen dat hij liever een abortus zou willen.. dan krijgt zij die beslissing wat daar mee te doen.. nu had zij dat niet gedaan.. maar dat is duidelijekr voor beide partijen dan we zien wel .. we proberen het wel..

Tja, ikzelf ben van mening dat het krijgen van een kind zo complex is, dat het bewust er voor kiezen al moeilijk is. Als je dan ook nog eens plotseling voor het onvoldongen feit staat dat er gewoon een kind komt, kan ik me best voorstellen dat je dat heel moeilijk vindt en aan de situatie moet wennen.

Ik zou er dus voor kiezen te wachten tot het onbekende bekend is, zodat mijn vriend zijn keuze niet op angsten baseert, maar op de daadwerkelijke situatie en het gevoel dat hij heeft bij het kind. En, in tegenstelling tot Pinquit, zou ik het hem niet kwalijk nemen als hij het oorspronkelijk niet wilde. Hangt dan wel af van zijn houding tegenover het kind als het er eenmaal is: blijkt hij een supervader, dan heeft hij gewoon een foute keuze gemaakt aan het begin en is dat toch goed gekomen. Maar dat is natuurlijk persoonlijk, nogmaals, kan me de houding van Pinquit ook voorstellen.

ze zegt toch ook nergens dat hij het kind niet mag zien?
maar ik zou er persoonlijk zelf ook niet mee om kunnen gaan als ik in zo;n situatie had gezeten en de vader van het kind dan er niet blij mee zou zijn.
Ik denk dat er veel meer dingen mee hebben gespeeld en mee zullen spelen maar pinquit hoeft dat toch niet allemaal te vertellen?
ze zal echt wel hebben nagedacht over die beslissing

quote:

Op zaterdag 25 maart 2006 12:58 schreef _evenstar_ het volgende:
ze zegt toch ook nergens dat hij het kind niet mag zien?
maar ik zou er persoonlijk zelf ook niet mee om kunnen gaan als ik in zo;n situatie had gezeten en de vader van het kind dan er niet blij mee zou zijn.
Ik denk dat er veel meer dingen mee hebben gespeeld en mee zullen spelen maar pinquit hoeft dat toch niet allemaal te vertellen?
ze zal echt wel hebben nagedacht over die beslissing

Dat zeg ik toch ook nergens, dat hij Max niet mag zien? Weet niet waar je dat vandaan haalt?

Net als dat ik niet zeg dat ze ondoordacht heeft gehandeld, want ik neem aan dat je echt wel goed nadenkt voordat je de vader van je kindje en je partner de deur uit zet. Alleen, met de info die ze geeft, zou ik een andere keuze hebben gemaakt. Ik kan me namelijk (gut, dat staat er nu al een keer of 20) heel goed voorstellen hoe zíj zich voelt, maar ik kan het me van hém ook voorstellen...

Kortom, míjn houding zou anders zijn, ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat je echt uit een reflex roept "ik moet dat kind niet" (zou ik zelf ook doen!), en op termijn, als je er langer over na gaat denken, besluit "ach, laat maar komen, we zien wel", om vervolgens helemaal te zijn over je kind. Da's echt niet alleen mannen eigen, vrouwen hebben dat ook, en je angst en schrik als je ongepland met een baby opgezadeld wordt, zegt volgens mij lang niet altijd dat je niet van je kind gaat houden. Hier zijn ook moeders die het eerst niet wilden, en nu hartstikke trots posten... Het komt op mij gewoon logisch over dat je heel erg schrikt. Het is niet niks, je hele leven staat op zijn kop voor de eerst komende 18 jaar... Als de vader van mijn kind dan van niet-willend tot superpappa transformeert, zou ik 'm dat echt niet kwalijk meer nemen...

dan heb ik je verkeerd begrepen