R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn opa, 82 jaar, heeft een tumor op een hele enge plek (ergens bij zijn voorhoofdsholte).
Vorig jaar is hij geopereerd, maar ze hebben niet alles weg kunnen halen, en langzaamaan is hij dus blind geworden. Hier valt verder niets meer aan te opereren.
Nu is het probleem dat hij dus ook behoorlijk depressief geworden is, het hoeft voor hem allemaal niet meer, want hij kan toch niets meer. Zegt hij.
Ondertussen vind ik het allemaal supersneu, ook voor mijn oma, want die loopt met haar ook al 81 jaar haar man te verzorgen. Verder zijn de oudjes zo eigenwijs als de pest, want thuishulp enzo, dat vinden ze allemaal niet nodig.
Oma wil geen rollator (want dat is voor ouwe mensen :') ) en opa wil geen blindenstok of andere hulpmiddelen, want dat hoeft allemaal niet meer. We proberen hem allemaal suggesties te doen, dingen die hij nog zou kunnen doen, maar ja, doordat hij ook zo depressief is heeft hij daar allemaal geen zin in.
Ehm, wat wil ik met dit verhaal hier bereiken? Geen idee, ik verwacht niet echt tips ofzo...
Misschien is het voor mij vast een psychische voorbereiding op het feit dat opa misschien wel euthanasie wil laten plegen (zeg je dat zo?). En ja, dat kan, vorig jaar heeft hij al een euthanasieverklaring getekend en daar is ook in opgenomen zoiets als 'als het leven geen zin meer heeft door blindheid', om het zo maar even te zeggen...
Het punt is eigenlijk... Hoe kan het leven van opa weer een beetje zinvoller worden?
Al weet ik dat daar niet echt een antwoord op is...
Nou, dat was weer een lekker verhaal, zo op de vroege morgen.
Vorig jaar is hij geopereerd, maar ze hebben niet alles weg kunnen halen, en langzaamaan is hij dus blind geworden. Hier valt verder niets meer aan te opereren.
Nu is het probleem dat hij dus ook behoorlijk depressief geworden is, het hoeft voor hem allemaal niet meer, want hij kan toch niets meer. Zegt hij.
Ondertussen vind ik het allemaal supersneu, ook voor mijn oma, want die loopt met haar ook al 81 jaar haar man te verzorgen. Verder zijn de oudjes zo eigenwijs als de pest, want thuishulp enzo, dat vinden ze allemaal niet nodig.
Oma wil geen rollator (want dat is voor ouwe mensen :') ) en opa wil geen blindenstok of andere hulpmiddelen, want dat hoeft allemaal niet meer. We proberen hem allemaal suggesties te doen, dingen die hij nog zou kunnen doen, maar ja, doordat hij ook zo depressief is heeft hij daar allemaal geen zin in.
Ehm, wat wil ik met dit verhaal hier bereiken? Geen idee, ik verwacht niet echt tips ofzo...
Misschien is het voor mij vast een psychische voorbereiding op het feit dat opa misschien wel euthanasie wil laten plegen (zeg je dat zo?). En ja, dat kan, vorig jaar heeft hij al een euthanasieverklaring getekend en daar is ook in opgenomen zoiets als 'als het leven geen zin meer heeft door blindheid', om het zo maar even te zeggen...
Het punt is eigenlijk... Hoe kan het leven van opa weer een beetje zinvoller worden?
Al weet ik dat daar niet echt een antwoord op is...
Nou, dat was weer een lekker verhaal, zo op de vroege morgen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Heel sneu...
Ik kan ook niet echt wat verzinnen, mijn oma was ook altijd heel koppig als het op hulp aankomt. Gelukkig woont ze inmiddels in een aanleunwoning (of heet dat serviceflat?), waar ze wel zelfstandig woont, maar waar er ook op haar wordt gelet en waar ze hulp krijgt met dingen die ze zelf moeilijk vindt. En ze draait langzaamaan een beetje bij (klimt niet meer op stoelen om zelf de muur te gaan verven bijvoorbeeld! ). Het leuke is ook dat ze zelfs wat mensen ontmoet die in hetzelfde pand wonen en zo nu en dan doen ze iets samen. Misschien zou het ook iets voor jouw grootouders zijn, maar ga er maar aanstaan om het te opperen...
Wat ik wel zie, wat voor mijn oma het allerbelangrijkst is, is gewoon de familie. Ik zie haar helemaal opbloeien nu ze een paar achterkleinkinderen heeft, echt erg schattig. Vooral blijven langsgaan dus, misschien hoef je niet eens zozeer iets te dóen!
Sterkte!
Ik kan ook niet echt wat verzinnen, mijn oma was ook altijd heel koppig als het op hulp aankomt. Gelukkig woont ze inmiddels in een aanleunwoning (of heet dat serviceflat?), waar ze wel zelfstandig woont, maar waar er ook op haar wordt gelet en waar ze hulp krijgt met dingen die ze zelf moeilijk vindt. En ze draait langzaamaan een beetje bij (klimt niet meer op stoelen om zelf de muur te gaan verven bijvoorbeeld! ). Het leuke is ook dat ze zelfs wat mensen ontmoet die in hetzelfde pand wonen en zo nu en dan doen ze iets samen. Misschien zou het ook iets voor jouw grootouders zijn, maar ga er maar aanstaan om het te opperen...
Wat ik wel zie, wat voor mijn oma het allerbelangrijkst is, is gewoon de familie. Ik zie haar helemaal opbloeien nu ze een paar achterkleinkinderen heeft, echt erg schattig. Vooral blijven langsgaan dus, misschien hoef je niet eens zozeer iets te dóen!
Sterkte!
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Blind worden lijkt me ook echt heel erg moeilijk, ik kan me best voorstellen dat je daar erg somber van wordt. Regelmatig op bezoek gaan en hem mee nemen voor een wandeling, en probeer hem bij je leven te betrekken. Vraag hem raad over problemen, geef hem het idee dat jij hem nodig hebt. Misschien zijn er meer familieleden die willen proberen om je opa weer het gevoel te geven dat hij er nog steeds * bij * hoort en dat jullie hem nog lang niet willen missen. Houdt hij van muziek ? Wellicht kan hij naar een uitvoering of thuis naar iets wat hij mooi vind luisteren. Het zou het beste zijn als hij wat meer onder de mensen kwam dan heeft hij geen tijd meer om te piekeren.
In ieder geval veel sterkte hiemee !
In ieder geval veel sterkte hiemee !
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Bedankt voor de lieve berichtjes.
Ik zou ook eigenlijk veel meer langs moeten gaan... ik vind het alleen zelf zo moeilijk om hem zo te zien.
Naja, de afgelopen paar weken zat ik zelf ook een beetje in een dipje, dus ik kon er helemaal niet tegen, dan zat ik zelf bijna te janken als ik hem zo zeg, werd er zelf ook helemaal depri van.
Maar ik zal inderdaad gewoon eens vaker langs gaan, want dat is iets wat ze wel erg fijn vinden natuurlijk.
Een serviceflat, ja dat zou wel een uitkomst zijn, maar ja, ze wonen al zo ontzettend lang in hun huisje, ze willen echt niets van verhuizen horen. Gelukkig wonen ze wel in de buurt, dus met boodschappen enzo kunnen we ze wel helpen.
Ik zou ook eigenlijk veel meer langs moeten gaan... ik vind het alleen zelf zo moeilijk om hem zo te zien.
Naja, de afgelopen paar weken zat ik zelf ook een beetje in een dipje, dus ik kon er helemaal niet tegen, dan zat ik zelf bijna te janken als ik hem zo zeg, werd er zelf ook helemaal depri van.
Maar ik zal inderdaad gewoon eens vaker langs gaan, want dat is iets wat ze wel erg fijn vinden natuurlijk.
Een serviceflat, ja dat zou wel een uitkomst zijn, maar ja, ze wonen al zo ontzettend lang in hun huisje, ze willen echt niets van verhuizen horen. Gelukkig wonen ze wel in de buurt, dus met boodschappen enzo kunnen we ze wel helpen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Ik snap het wel hoor. Ik ga ook veel minder langs mijn oma dan ik eigenlijk zou moeten....
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Ga wat vaker langs ja, ik zou ook niet weten wat je dan zou moeten doen met hem, en hoe je hem op kan vrolijken maar als je langsgaat is dat in ieder geval al iets zat hij vast wel kan waarderen.
Ik had ongeveer hetzelfde met mijn oma, die werd langzaam dement, ik vond dat ook maar moeilijk en ging daarom ook bijna nooit meer heen. Nou woonde ze ook best wel ver weg, maar goed ik had een OV en had best wel eens op de trein kunnen stappen. Maar als ik heenging dan vond ze het al ontzettend fijn dat ik er gewoon was.
Op het laatst is ze hier vlakbij in een tehuis in een speciale afdeling gaan wonen, maar toen herkende ze mij al niet meer.
Ze is nu al een tijdje overleden en ik heb nu geregeld spijt dat ik niet wat vaker heen ben gegaan.. de laatste keer dat ik haar gezien had was behoorlijk pijnlijk, wou dat ik wat vaker heen was gegaan toen ze nog wel helemaal bij was.
Sterkte iig.
Ik had ongeveer hetzelfde met mijn oma, die werd langzaam dement, ik vond dat ook maar moeilijk en ging daarom ook bijna nooit meer heen. Nou woonde ze ook best wel ver weg, maar goed ik had een OV en had best wel eens op de trein kunnen stappen. Maar als ik heenging dan vond ze het al ontzettend fijn dat ik er gewoon was.
Op het laatst is ze hier vlakbij in een tehuis in een speciale afdeling gaan wonen, maar toen herkende ze mij al niet meer.
Ze is nu al een tijdje overleden en ik heb nu geregeld spijt dat ik niet wat vaker heen ben gegaan.. de laatste keer dat ik haar gezien had was behoorlijk pijnlijk, wou dat ik wat vaker heen was gegaan toen ze nog wel helemaal bij was.
Sterkte iig.
Mijn opa was vroeg altijd een hele actieve man, altijd bezig en vaak buiten. Altijd met me spelen toen ik klein was. Maar hij heeft blaaskanker gehad en een deel van zn been is geamputeerd en dr is echt niets meer van m over. Hij zit de hele dag maar thuis in zn stoel te zitten en hij heeft er duidelijk geen zin meer in. Nu heeft hij iets aan zn longen en een gezwel bij zn kaak wat allebei niet goed is, maar hij laat er niets meer aan doen. Ook omdat hij er geen zin meer in heeft.
Ik denk dan zelf wel 'ga es wat doen', maja.. als ie echt niet meer wil, daar doe je jammergenoeg niets aan.
Verder zou ik ook wat vaker langs moeten gaan, maar ja, het schiet er vaak een beetje bij in.....
Ik denk dan zelf wel 'ga es wat doen', maja.. als ie echt niet meer wil, daar doe je jammergenoeg niets aan.
Verder zou ik ook wat vaker langs moeten gaan, maar ja, het schiet er vaak een beetje bij in.....
"Don't let the facts ruin a good story"
Een heel herkenbaar verhaal. Mijn opa is ook praktisch blind en zelfs bijna doof. Hij wilde ook nooit in een verzorgingstehuis, maar op een gegeven moment ging het gewoon echt niet meer. Toen kwam hij in het ziekenhuis en toen is alles in één keer heel snel gegaan en heeft hij een kamer in een verzorgingstehuis gekregen. Hij had er eerst zeker wel veel moeite mee. Hij begon ook nog eens een beetje te dementeren. Maar gelukkig gaat het de laatste tijd weer beter. Gewoon regelmatig even langs gaan helpt al en gewoon een praatje maken. Het is belangrijk dat ze vaak genoeg familie en bekenden zien en er mee praten, anders zitten ze toch maar thuis niks te doen. Als je je opa en oma regelmatig bezoekt waarderen ze het echt wel en weten ze dat je heel veel om ze geeft.
mijn oma kwam na de dood van mijn opa in een bejaardentehuis terecht. daar is ze helemaal opbbloeid. ze sprak weer mensen, ze zat op het koor en ging zelfs op koersbal.
(een uitje weigerde ze trouwens "ze ging niet tussen de oudjes zitten" )
misschien is zoiets ook voor jouw opa en oma fijn. niet meer die zorg, maar lekker ontspannen kletsen met mede-ouderen.
(een uitje weigerde ze trouwens "ze ging niet tussen de oudjes zitten" )
)misschien is zoiets ook voor jouw opa en oma fijn. niet meer die zorg, maar lekker ontspannen kletsen met mede-ouderen.
quote:Op donderdag 2 december 2004 12:51 schreef lady-wrb het volgende:
mijn oma kwam na de dood van mijn opa in een bejaardentehuis terecht. daar is ze helemaal opbbloeid. ze sprak weer mensen, ze zat op het koor en ging zelfs op koersbal.
(een uitje weigerde ze trouwens "ze ging niet tussen de oudjes zitten" )
misschien is zoiets ook voor jouw opa en oma fijn. niet meer die zorg, maar lekker ontspannen kletsen met mede-ouderen.
Ik heb geen idee wat koersbal is ( ), maar het klinkt inderdaad als mijn oma. In dat bejaardentehuis naast haar flat wordt van alles gedaan en daar kan zij ook aan deelnemen. Eerst vond ze dat volgens mij niks, maar nu gaat ze er soms eten en kletsen met een paar andere dames. Ze hebben ook één keer per half jaar een modeshow, waar ze gelijk dingen kunnen kopen. Een uitkomst, want nu kan mijn oma weer zelfstandig shoppen.
Hulde voor verplegend personeel dat dat soort dingen bedenkt en organiseert trouwens!
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Je opa gaat niet vrolijker worden van een wandelstok. Je opa gaat vrolijker worden van de mooie dingen in het leven. Kan hij nog wandelen? Neem hem dan mee, een park in, laat hem de geur opsnuiven van pas gemaaid gras. Pluk bloemen voor hem. Laat hem mooie muziek horen. Praat met hem over allerlei dingen, wat je gedaan hebt, wat je gaat doen, etc.
Laat hem zien dat het leven prachtig is. Al is dat een enigszins ongelukkige woordkeuze.
Laat hem zien dat het leven prachtig is. Al is dat een enigszins ongelukkige woordkeuze.
"Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het alternatief is niets doen,
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
Geef hem een cavia!
En wat vaker langs gaan kan geen kwaad natuurlijk.
En wat vaker langs gaan kan geen kwaad natuurlijk.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
"Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het alternatief is niets doen,
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
quote:Op donderdag 2 december 2004 16:04 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Geef hem een cavia!
En wat vaker langs gaan kan geen kwaad natuurlijk.
Hij aait liever mijn oma's cavia.
Ja, die met de ballen in de bek.
quote:Op donderdag 2 december 2004 16:05 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Hij aait liever mijn oma's cavia.
quote:Op donderdag 2 december 2004 16:05 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Hij aait liever mijn oma's cavia.
Misschien is ie daar juist depri van...
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
quote:Op donderdag 2 december 2004 16:15 schreef Grrrrrrrr het volgende:
[..]
Misschien is ie daar juist depri van...
Hij heeft prozac gekregen van de dokter, maar volgens mijn opa zijn het viagrapillen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Dus nou loopt ie de hele dag met een.... nou ja, laat maar...
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
quote:Op donderdag 2 december 2004 16:19 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Dus nou loopt ie de hele dag met een.... nou ja, laat maar...
Ja. Laat maar.
Ja, die met de ballen in de bek.
Het moment om zich vol overgave te verdiepen in de wondere wereld die muziek heet, zei de optimist.
Persoonlijk zou ik, naar alle waarschijnlijkheid, precies dezelfde reactie als je opa hebben.
Zou nog liever m'n beide benen en linkerhand kwijt zijn...
Persoonlijk zou ik, naar alle waarschijnlijkheid, precies dezelfde reactie als je opa hebben.
Zou nog liever m'n beide benen en linkerhand kwijt zijn...
...dass wir fliegen.
Wat een vreemde wending neemt dit topic...
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Nou, ik ben weer eens spontaan langsgeweest enzo en dat vinden opa en oma toch ook wel erg fijn. En ik vind het ook al minder vervelend om mijn opa zo te zien, want hij kan er zelf ook wel grapjes om maken...
En stiekem gebruikt hij ook nog wel dingen die we hem gegeven hebben, waarvan hij in eerste instantie zegt 'daar heb ik toch niets aan'. Zo hadden we hem een paar weken terug een zogenaamd sprekend horloge gegeven. Dan druk je dus een knopje in waarna een mevrouw met een blikkerige stem de tijd vertelt. Die zag ik hem wel stiekem gebruiken van de week, dat is dan wel weer grappig.
Twee weken terug was mijn moeder meegeweest naar een of andere Bingo-avond, en zij deed dus voor mijn opa de getalletjes wegstrepen. Op een gegeven moment moest iedereen een lootje trekken ofzo, dus mijn opa was aan de beurt en mijn moeder zegt: 'Niet stiekem kijken he, pa!'
Al die mensen zo van , terwijl mijn opa daar dan juist ook wel weer de humor van inziet.
En stiekem gebruikt hij ook nog wel dingen die we hem gegeven hebben, waarvan hij in eerste instantie zegt 'daar heb ik toch niets aan'. Zo hadden we hem een paar weken terug een zogenaamd sprekend horloge gegeven. Dan druk je dus een knopje in waarna een mevrouw met een blikkerige stem de tijd vertelt. Die zag ik hem wel stiekem gebruiken van de week, dat is dan wel weer grappig.
Twee weken terug was mijn moeder meegeweest naar een of andere Bingo-avond, en zij deed dus voor mijn opa de getalletjes wegstrepen. Op een gegeven moment moest iedereen een lootje trekken ofzo, dus mijn opa was aan de beurt en mijn moeder zegt: 'Niet stiekem kijken he, pa!'
Al die mensen zo van , terwijl mijn opa daar dan juist ook wel weer de humor van inziet.
Ja, die met de ballen in de bek.
Hulde! .quote:Op vrijdag 24 december 2004 23:20 schreef Biancavia het volgende:
'Niet stiekem kijken he, pa!'
.
...dass wir fliegen.
Vanmiddag ben ik weer eens even langsgeweest bij mijn opa en oma, maar de situatie is min of meer onveranderd...
Opa vindt nog steeds dat hij heel de dag alleen maar kan liggen. Naar buiten gaat hij op zich nog wel eens, alleen de route naar het winkelcentrum is opengebroken en andere routes zijn eng, want die kent hij niet.
Hij wil ook geen gesproken boeken of wat ook, want dat vindt 'ie niets. Hij heeft ook nooit gelezen, dus daar heeft hij gewoon geen interesse in.
Hij heeft kaarten gekregen met braille erop, maar ten eerste was het al geen spelletjesmens en hij wil het ook niet eens proberen om die braille te gaan leren.
Hij zegt ook van 'ja, anderen willen me nog niet missen he, maar voor mij hoeft het niet meer.'
Omdat hij dus verder ook niets om handen heeft, ligt hij heel de dag te piekeren en daar wordt hij alleen maar depressiever van. Mijn oma zit ook dingen voor hem te verzinnen, maar hij wil ook geen simpele dingen doen, want hij is toch niet achterlijk!
Voorheen vulde hij zijn dagen met postzegels. Lid van de postzegelclub, postzegelbladen leden, postzegels losweken, postzegels uitzoeken, postzegelmappen maken, langs de postzegelmeneer gaan, enz. enz. Dat kan nu dus allemaal niet.... Ja, mijn oma stond vanmiddag de postzegeltjes los te weken , maar ja daar heeft mijn opa natuurlijk niets aan, want die ligt maar te liggen op zijn bedje in de woonkamer. En hij is timmerman geweest en hij heeft ook altijd nog allerlei dingen gemaakt, alleen de laatste tijd sowieso wel een stuk minder, maar goed, dat kan hij dus ook niet meer.
Verdorie, er moet toch iets te verzinnen zijn in de vorm van dagbesteding voor een man van 80 die dan wel niets meer kan zien, maar verder gewoon in principe nog alles kan doen!!!
Opa vindt nog steeds dat hij heel de dag alleen maar kan liggen. Naar buiten gaat hij op zich nog wel eens, alleen de route naar het winkelcentrum is opengebroken en andere routes zijn eng, want die kent hij niet.
Hij wil ook geen gesproken boeken of wat ook, want dat vindt 'ie niets. Hij heeft ook nooit gelezen, dus daar heeft hij gewoon geen interesse in.
Hij heeft kaarten gekregen met braille erop, maar ten eerste was het al geen spelletjesmens en hij wil het ook niet eens proberen om die braille te gaan leren.
Hij zegt ook van 'ja, anderen willen me nog niet missen he, maar voor mij hoeft het niet meer.'
Omdat hij dus verder ook niets om handen heeft, ligt hij heel de dag te piekeren en daar wordt hij alleen maar depressiever van. Mijn oma zit ook dingen voor hem te verzinnen, maar hij wil ook geen simpele dingen doen, want hij is toch niet achterlijk!
Voorheen vulde hij zijn dagen met postzegels. Lid van de postzegelclub, postzegelbladen leden, postzegels losweken, postzegels uitzoeken, postzegelmappen maken, langs de postzegelmeneer gaan, enz. enz. Dat kan nu dus allemaal niet.... Ja, mijn oma stond vanmiddag de postzegeltjes los te weken , maar ja daar heeft mijn opa natuurlijk niets aan, want die ligt maar te liggen op zijn bedje in de woonkamer. En hij is timmerman geweest en hij heeft ook altijd nog allerlei dingen gemaakt, alleen de laatste tijd sowieso wel een stuk minder, maar goed, dat kan hij dus ook niet meer.
Verdorie, er moet toch iets te verzinnen zijn in de vorm van dagbesteding voor een man van 80 die dan wel niets meer kan zien, maar verder gewoon in principe nog alles kan doen!!!
Ja, die met de ballen in de bek.
Dan moet ie wel willen natuurlijk... Maar hij voelt zich waarschijnlijk enorm gekrenkt in zijn trots, hij is invalide geworden en dat accepteert hij niet.quote:Op dinsdag 1 februari 2005 17:57 schreef Biancavia het volgende:
Verdorie, er moet toch iets te verzinnen zijn in de vorm van dagbesteding voor een man van 80 die dan wel niets meer kan zien, maar verder gewoon in principe nog alles kan doen!!!
Sterkte ermee iig.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Wat een triest verhaal... het lijkt me zo erg om zo geconfronteerd te worden met je ouderdom en beperkingen. ik kan me goed voorstellen dat het voor je opa op die leeftijd niet zo gemakkelijk meer is om positieve dingen en nieuwe uitjes te verzinnen. Houdt je oma het wel een beetje vol, die zal het ook wel zwaar hebben. Ik denk dat veel aandacht van familie en vrienden in ieder geval fijn zal zijn, als er regelmatig mensen langskomen blijft hij in ieder geval een beetje betrokken bij de wereld.
Heel veel sterkte ermee.
Heel veel sterkte ermee.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Ja, is ook zo. Heb ik ook al tegen hem gezegd, het is eigenlijk een soort van rouwproces waar hij in zit, en dat hij het nog moet accepteren en dat heeft ook wel tijd nodig. Maar dat hij ook moet kijken naar wat hij allemaal nog wel kan!quote:Op dinsdag 1 februari 2005 18:06 schreef Grrrrrrrr het volgende:
[..]
Dan moet ie wel willen natuurlijk... Maar hij voelt zich waarschijnlijk enorm gekrenkt in zijn trots, hij is invalide geworden en dat accepteert hij niet.
Sterkte ermee iig.
Hij is nog mobiel, kan lopen, fietsen op de hometrainer, zichzelf douchen en aan- en uitkleden, afwassen!
Hij zou letterlijk iets om handen moeten hebben, iets met zijn handen moeten kunnen doen...
Ja, die met de ballen in de bek.
Is er dan niets te bedenken wat hij zou kunnen doen ? Misschien iets anders verzamelen als postzegels ? Iets dat een vorm heeft die hij kan * voelen *
Houdt hij van muziek ? Misschien vind hij het leuk om op een electronisch orgeltje te leren spelen ?
Houdt hij van muziek ? Misschien vind hij het leuk om op een electronisch orgeltje te leren spelen ?
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Ja grappig is dat he. Bij mijn opa is het andersom. Hij voelt zich heel oud tussen de jonkies. Mijn opa zegt ook altijd dingen als: "Ik ben hier wel de oudste he. Al die anderen zijn wel 3x jonger dan ik (ahum opa dan zijn ze 30 in een bejaardentehuis?), zijn allemaal een stel kuikens." "Nou ik ben al wat ben ik 87? Wat oud he?"quote:Op donderdag 2 december 2004 12:51 schreef lady-wrb het volgende:
mijn oma kwam na de dood van mijn opa in een bejaardentehuis terecht. daar is ze helemaal opbbloeid. ze sprak weer mensen, ze zat op het koor en ging zelfs op koersbal.
(een uitje weigerde ze trouwens "ze ging niet tussen de oudjes zitten" )
misschien is zoiets ook voor jouw opa en oma fijn. niet meer die zorg, maar lekker ontspannen kletsen met mede-ouderen.
En altijd van: "Ik mankeer heeeeelemaal niks hoor en ik hoef nooit naar de dokter." (hij heeft allerlei pijntjes en dingen en gaat regelmatig naar de dokter)
Nog een motivatie om nooit aan kinderen te beginnen: Voor je het weet zitten de kleinkinderen zich met jou gezondheid te bemoeien...
Laat die ouwe taaie toch? Als hij geen zin heeft om een stok te dragen, laat hem dat dan zelf weten... En als hij het wel gezien heeft in het leven is dat toch ook zijn keus?
Laat die ouwe taaie toch? Als hij geen zin heeft om een stok te dragen, laat hem dat dan zelf weten... En als hij het wel gezien heeft in het leven is dat toch ook zijn keus?
When I die, I want to die like my grandfather - peacefully asleep - and not screaming like the passengers in his car...
Arguing on the Internet is like competing in the Special Olympics. Even if you win, you're still retarded.
Arguing on the Internet is like competing in the Special Olympics. Even if you win, you're still retarded.
Het is alleen zo sneu voor mijn oma.quote:Op woensdag 9 februari 2005 04:51 schreef RedDevil085 het volgende:
En als hij het wel gezien heeft in het leven is dat toch ook zijn keus?
Ja, die met de ballen in de bek.
het is ook sneu voor je opa als ie nog een paar jaar moet wachten als ie nu dood wilquote:Op woensdag 9 februari 2005 10:58 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Het is alleen zo sneu voor mijn oma.
"MOLLUCK DU SCHEISS DRECKIGER BINGO SPIELER"
De euthanasie verklaring is al geregeld hoor. Als hij echt niet meer wil, als hij pijn heeft, of als die tumor in zijn hersens gaat doordringen, dan hoeft hij echt niet langer te lijden. Nu zegt hij zelf dat hij het voor mijn oma doet.quote:Op donderdag 10 februari 2005 21:05 schreef Molluck het volgende:
[..]
het is ook sneu voor je opa als ie nog een paar jaar moet wachten als ie nu dood wil
En vandaag is hij jarig! 83 jaar...
Ja, die met de ballen in de bek.
Herkenbaar verhaal, is de tumor kwaadaardig? Mijn moeder heeft ook een gezwel in haar hoofd waar niets meer aan gedaan kan worden, maar het is gelukkig goedaardig. Ze kan echter soms niet meer praten en het lopen gaat ook nauwelijks meer.
Ik ben blij dat je opa je oma nog 'heeft'. Dat zal toch een belangrijke stimulans zijn om te blijven leven en te proberen nog iets leuks te doen samen. Ik denk dat het moeilijk is om het voor ze in te vullen. Jammer dat ze niet in een serviceflat of zo wonen, daar worden meestal allerlei dingen georganiseerd.
Ik lees dat je opa al prozac heeft. Dat kan helpen. Mijn moeder slikt remeron, dat is ook een antidepressief middel. Over haar depressiviteit praten is moeilijk, ze ontkent het gewoon.
Ik kan je niks aanraden. Lief en zorgzaam zijn, veel meer kun je niet doen.
Sterkte.
Ik ben blij dat je opa je oma nog 'heeft'. Dat zal toch een belangrijke stimulans zijn om te blijven leven en te proberen nog iets leuks te doen samen. Ik denk dat het moeilijk is om het voor ze in te vullen. Jammer dat ze niet in een serviceflat of zo wonen, daar worden meestal allerlei dingen georganiseerd.
Ik lees dat je opa al prozac heeft. Dat kan helpen. Mijn moeder slikt remeron, dat is ook een antidepressief middel. Over haar depressiviteit praten is moeilijk, ze ontkent het gewoon.
Ik kan je niks aanraden. Lief en zorgzaam zijn, veel meer kun je niet doen.
Sterkte.
Gisterenavond is opa overleden, helemaal naar eigen wil.
Hij had het vorige week al besloten dat hij euthanasie wilde, en er werd toen dus voor donderdag gekozen. Heel raar om zo'n beslissing te maken. Moet je daar nou een datum voor prikken? En hoe dan? Heel maf. De dokter kwam met dit voorstel, en dat was ook gewoon goed.
Afgelopen week heeft hij heel zijn postzegelverzameling uit lopen delen aan zijn kinderen en die moet dat hebben, en dat moet nog gebeuren, en die moet dat doen, en als dit, dan dat, wat een zorgen heeft die man toch gehad!
Tot gisteren zelfs tot het laatst toe over een boor die nog in de schuur lag en wat mijn oom daar mee moest doen! En dat mijn oma haar pillen nog in moest nemen, dat soort dingen.
Om half acht 's avonds zou de dokter komen. 's Middags was er al een infuus ingebracht, alleen maar de naald, verder niets, omdat onze dokter daar niet zo goed in is.
Wij waren er om 18 uur. Eerst heeft hij van iedereen persoonlijk afscheid genomen, echt heel mooi, alles is gezegd wat we wilden zeggen.
Hij deed een ring af om aan mijn oom te geven, maar dat ging niet zo makkelijk en toen ging dat infuus los. Ohjee, opa weer boos op zichzelf. Dus toen de dokter nog gebeld en toen moest er nog iemand ingeschakeld worden om dat infuus weer in te brengen.
Om 19 uur zei opa al van 'nou, van mij mag de dokter wel komen hoor!'
Want ze zou pas om 19.30 komen. Ondertussen ga je dan toch weer over hele stomme dingen praten. Het weer enzo. Vrij bizar.
De dokter kwam iets over half acht en toen moesten we nog even wachten op die man die dat infuus kwam aanbrengen. Die kwam ook vrij snel en die had het allemaal vlot voor elkaar. Ze moesten nog even wat formuliertjes invullen.
Opa ging op het bed liggen dat in de woonkamer stond en toen kwam de dokter er weer bij. Oma ging naast hem zitten om zijn hand vast te houden, mijn moeder, oom en tante ging ook bij hem zitten. Wij bleven er verder ook allemaal gewoon bij.
Mijn opa bedankte de dokter nog voor alles wat ze gedaan heeft voor hem en toen zei hij "Nou gaat uw gang maar hoor dokter. Welterusten allemaal."
Dus het was "Welterusten opa, slaap zacht." En viel hij eigenlijk al bijna gelijk in coma, waarna de spierverslapper werd ingediend waardoor zijn hart langzaam stopte met kloppen. Binnen tien minuten was het gebeurd.
Het was eigenlijk gewoon echt heel mooi, om zo te sterven met iedereen om zich heen. En hij was zo rustig, hij wilde het echt heel graag en het is ook gewoon goed zoals het gegaan is.
Ik ben er nog wel verdrietig over, maar meer voor alles wat hij heeft door moeten maken afgelopen anderhalf jaar.
En mijn oma heeft het er natuurlijk ook heel moeilijk mee. Aan de andere kant zal er ook een last van haar schouders vallen. Mijn opa heeft het ook voor haar gedaan, het afgelopen half jaar heeft mij oma ook bijna opgesloten gezeten doordat ze voor hem heeft moeten zorgen. Nu kan ze weer gaan fietsen en op bezoek bij haar zussen en andere dingen doen. Ze moet nog minstens tien jaar genieten, zei opa. Daar zullen we haar wel bij gaan helpen.
Nou ja, het is gewoon goed zoals het gegaan is. Opa heeft in elk geval rust, waar hij nu ook is.
Hij had het vorige week al besloten dat hij euthanasie wilde, en er werd toen dus voor donderdag gekozen. Heel raar om zo'n beslissing te maken. Moet je daar nou een datum voor prikken? En hoe dan? Heel maf. De dokter kwam met dit voorstel, en dat was ook gewoon goed.
Afgelopen week heeft hij heel zijn postzegelverzameling uit lopen delen aan zijn kinderen en die moet dat hebben, en dat moet nog gebeuren, en die moet dat doen, en als dit, dan dat, wat een zorgen heeft die man toch gehad!
Tot gisteren zelfs tot het laatst toe over een boor die nog in de schuur lag en wat mijn oom daar mee moest doen! En dat mijn oma haar pillen nog in moest nemen, dat soort dingen.
Om half acht 's avonds zou de dokter komen. 's Middags was er al een infuus ingebracht, alleen maar de naald, verder niets, omdat onze dokter daar niet zo goed in is.
Wij waren er om 18 uur. Eerst heeft hij van iedereen persoonlijk afscheid genomen, echt heel mooi, alles is gezegd wat we wilden zeggen.
Hij deed een ring af om aan mijn oom te geven, maar dat ging niet zo makkelijk en toen ging dat infuus los. Ohjee, opa weer boos op zichzelf. Dus toen de dokter nog gebeld en toen moest er nog iemand ingeschakeld worden om dat infuus weer in te brengen.
Om 19 uur zei opa al van 'nou, van mij mag de dokter wel komen hoor!'
Want ze zou pas om 19.30 komen. Ondertussen ga je dan toch weer over hele stomme dingen praten. Het weer enzo. Vrij bizar.
De dokter kwam iets over half acht en toen moesten we nog even wachten op die man die dat infuus kwam aanbrengen. Die kwam ook vrij snel en die had het allemaal vlot voor elkaar. Ze moesten nog even wat formuliertjes invullen.
Opa ging op het bed liggen dat in de woonkamer stond en toen kwam de dokter er weer bij. Oma ging naast hem zitten om zijn hand vast te houden, mijn moeder, oom en tante ging ook bij hem zitten. Wij bleven er verder ook allemaal gewoon bij.
Mijn opa bedankte de dokter nog voor alles wat ze gedaan heeft voor hem en toen zei hij "Nou gaat uw gang maar hoor dokter. Welterusten allemaal."
Dus het was "Welterusten opa, slaap zacht." En viel hij eigenlijk al bijna gelijk in coma, waarna de spierverslapper werd ingediend waardoor zijn hart langzaam stopte met kloppen. Binnen tien minuten was het gebeurd.
Het was eigenlijk gewoon echt heel mooi, om zo te sterven met iedereen om zich heen. En hij was zo rustig, hij wilde het echt heel graag en het is ook gewoon goed zoals het gegaan is.
Ik ben er nog wel verdrietig over, maar meer voor alles wat hij heeft door moeten maken afgelopen anderhalf jaar.
En mijn oma heeft het er natuurlijk ook heel moeilijk mee. Aan de andere kant zal er ook een last van haar schouders vallen. Mijn opa heeft het ook voor haar gedaan, het afgelopen half jaar heeft mij oma ook bijna opgesloten gezeten doordat ze voor hem heeft moeten zorgen. Nu kan ze weer gaan fietsen en op bezoek bij haar zussen en andere dingen doen. Ze moet nog minstens tien jaar genieten, zei opa. Daar zullen we haar wel bij gaan helpen.
Nou ja, het is gewoon goed zoals het gegaan is. Opa heeft in elk geval rust, waar hij nu ook is.
Ja, die met de ballen in de bek.
Ik krijg er kippevel van. Wat een verhaal. Mooi dat je opa dat zo heeft geregeld, maar het lijkt me toch ontzettend moeilijk, zeker voor je oma, om je man te zien sterven.
Sterkte, ook voor je oma
Sterkte, ook voor je oma
Nu huil ikquote:Op vrijdag 3 juni 2005 15:45 beschreef Biancavia een prachtig uiteinde
Wat een mooi afscheid, echt. Hij heeft alles zelf nog kunnen regelen en verdelen en van iedereen waar hij om geeft, afscheid genomen. Als ik ook zo mag gaan, ooit, ben ik tevreden
power to the people
Ik zou mij ook geen mooiere dood kunnen voorstellenquote:Op zaterdag 4 juni 2005 10:02 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Nu huil ik
Wat een mooi afscheid, echt. Hij heeft alles zelf nog kunnen regelen en verdelen en van iedereen waar hij om geeft, afscheid genomen. Als ik ook zo mag gaan, ooit, ben ik tevreden
Van alle manieren om aan je eind te komen niet de slechtste, na meer dan 80 jaar het leven mee te hebben gemaakt. Succes met het verwerken, het is altijd een klap als je je opa of oma moet verliezen.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
gecondoleerd....
hij heeft nageslacht op de wereld gebracht... hij was in de 80... time to check out
klinkt misschien bot, maar is realiteit.
hij heeft nu iig geen last meer van z'n aardse beperkingen
hij heeft nageslacht op de wereld gebracht... hij was in de 80... time to check out
klinkt misschien bot, maar is realiteit.
hij heeft nu iig geen last meer van z'n aardse beperkingen
Ik heb het verhaal gelezen, en ook tranen in mijn ogen. Het is mooi dat hij zelf heeft kunnen beslissen over zijn einde, en op een rustige manier heeft kunnen sterven. Je hebt zelf waarschijnlijk dubbele gevoelens hierover, maar ook dat gaat goed komen.quote:Op vrijdag 3 juni 2005 15:45 schreef Biancavia het volgende:
Nou ja, het is gewoon goed zoals het gegaan is. Opa heeft in elk geval rust, waar hij nu ook is.
Dat is wel heel triestig.. praten over gewoon leuke dingen met iemand waarvan je weet dat diegene tussen nu en een halfuur gewoonweg ervoor kiest dood te gaan en dat je hem dan ook ziet doodgaan
|
|
