Sparks

En hij is gelekt. En wat is ie gaaf

Hey PimD, als jij nou even je PMbox activeert kan ik je wat vragen.

Checke je PMbox

quote:

Op maandag 12 mei 2008 21:46 schreef PimD het volgende:
En hij is gelekt. En wat is ie gaaf

Hij is erg tof inderdaad (maar dat was wel te verwachten natuurlijk )

Mijn Sparks-moment van de afgelopen zomer: met This Town op vol volume op de autoradio al headbangende tergend langzaam een camping vol Spaanse bejaarden doorrijden.

Het nieuwe album is echt supertof. Het kostte me een paar luisterbeurten om écht overtuigd te raken, maar ik vind het weer geweldig.

En die livestream is ook tof. Heb de eerste twee optredens gemist, maar Kimono My House klinkt heel goed ( Equator ). Morgen m'n lievelingsalbum, dus dan zit ik ook zeker te kijken.

Sinds mijn eerste post in dit topic heb ik nog vijf andere albums gehoord en inmiddels begin ik ze toch echt wel tot mijn favoriete bands te rekenen.

quote:

Op zondag 18 mei 2008 22:52 schreef I.R.Baboon het volgende:

En die livestream is ook tof. Heb de eerste twee optredens gemist, maar Kimono My House klinkt heel goed ( Equator ). Morgen m'n lievelingsalbum, dus dan zit ik ook zeker te kijken.

Morgen/maandag zijn ze er niet, dinsdag weer.

Kut. En dan kan ik dus niet kijken. Maar goed, ik ga hoe dan ook een paar toffe albums missen, dus ik hoop maar dat er goed gebootlegd gaat worden of dat er een mooie dvdbox van uit gaat komen of zo.

quote:

Op maandag 19 mei 2008 00:39 schreef Nepthys het volgende:
Sinds mijn eerste post in dit topic heb ik nog vijf andere albums gehoord en inmiddels begin ik ze toch echt wel tot mijn favoriete bands te rekenen.

Welke? Of met andere woorden: welke nog niet?

Ik moet Introducing Sparks, Pulling Rabbits Out of a Hat, Interior Design en Music That You Can Dance To nog leren kennen. Niet geheel toevallig volgens de recensies ook niet hun beste werk. Maar goed, dat komt de komende weken/ maanden nog wel.

quote:

Op maandag 19 mei 2008 09:05 schreef I.R.Baboon het volgende:

[..]

Welke? Of met andere woorden: welke nog niet?

Ik moet Introducing Sparks, Pulling Rabbits Out of a Hat, Interior Design en Music That You Can Dance To nog leren kennen. Niet geheel toevallig volgens de recensies ook niet hun beste werk. Maar goed, dat komt de komende weken/ maanden nog wel.

Propaganda, Angst In My Pants, Hello Young Lovers, Lil' Beethoven en de nieuwe. De rest moet ik dus nog.

Bij de Fame lag ie gewoon in de bakken. Alleen de versie met Russell en een japanse importversie, maar toch.

Likeable is toch wel mijn favoriet denk ik Maar alles is geniaal, op I Can't Believe.... na

Ik heb zowel de Ron als de Russel versie besteld

This is the Renaissance

quote:

Op woensdag 21 mei 2008 21:34 schreef PimD het volgende:
Likeable is toch wel mijn favoriet denk ik Maar alles is geniaal, op I Can't Believe.... na

Ik heb zowel de Ron als de Russel versie besteld

Ik vind I Can't Believe juist wel supertof, al denk ik dat Strange Animal m'n favoriete track is.

Ik ken 'm inmiddels zowat uit m'n hoofd en het is zeker een erg sterk album. Zo briljant als Hello Young Lovers is het nét niet, maar ja - veel genialer dan Waterproof, Metaphor en Dick Around kun je het ook niet krijgen he.

In september doen ze een 'normale' tour - hopelijk komen ze dan ook deze kant op!

Woofer... vind ik niet zo geweldig, maar het eerste album Halfnelson/Sparks... Wat een geniale plaat. Van begin tot eind alleen maar gave, vreemde en aparte nummers - met als hoogtepunt voor mij toch wel Slowboat en Biology 2.

Het nieuwe album krijgt 4 sterren van HP/De Tijd.

Overigens luisterde ik afgelopen week voor het eerst naar Introducing Sparks, en ik vind het lang niet zo slecht als altijd beweerd wordt. De liveversies waren zelfs heel tof.

Introducing Sparks is best okay. Veel beter dan het jaren '80 spul als Angst In My Pants etc. Occupation is gaaf, A Big Surprise is ook leuk etc. En de hoes is natuurlijk briljant

Angst In My Pants vind ik ook leuk, maar het duurde wel een aantal maanden voor ik dat vond. Sherlock Holmes vind ik een tof nummer, Mickey Mouse blijft lekker hangen en Eaten By The Monster Of Love had gewoon een hit kunnen worden.

Komen ze nog eens naar Nederland? Zal toch wel ter promotie van hun nieuwe album?
Het vorige concert was ge-wel-dig!

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 21:17 schreef Houdini72 het volgende:
Komen ze nog eens naar Nederland? Zal toch wel ter promotie van hun nieuwe album?
Het vorige concert was ge-wel-dig!

De laatste keer in Paradiso was de zaal slechts half gevuld...

Zojuist kaartjes gekocht voor de concerten in Londen. Eindelijk

Ik heb ook nog heeeel even met de gedachte gespeeld om naar Londen te gaan. Maar ze moeten gewoon dichter in de buurt hierheen komen!

En ik zat vandaag op m'n ipod nog even naar Hello Young Lovers te luisteren, en vind ik het echt toch een stuk sterker album dan ECOTD.

Absoluut. ECOTD bevat ook een aantal juweeltjes (Likeable, Renaissance), maar het album bevat toch wel redelijk wat 'fillers' naar mijn idee... Intro Reprise, ICBTYWFFATCITS, Director Never Yelled Cut. Maar ja, het is altijd nog veeeele malen beter dan het spul uit de jaren '80 zoals Interior Design, Outer Space enzo.

Ik heb ook overwogen te wachten tot ze hier in de buurt zouden komen, maar de kans om zowel Kimono My House als Number 1 In Heaven integraal te zien kan ik niet voorbij laten gaan

Op een bepaalde piratensite is trouwens een opname te vinden ('sparks ucla') van Kimono/ECOTD live in Los Angeles vorige week.

quote:

Op vrijdag 20 februari 2009 22:24 schreef PimD het volgende:
Absoluut. ECOTD bevat ook een aantal juweeltjes (Likeable, Renaissance), maar het album bevat toch wel redelijk wat 'fillers' naar mijn idee... Intro Reprise, ICBTYWFFATCITS, Director Never Yelled Cut. Maar ja, het is altijd nog veeeele malen beter dan het spul uit de jaren '80 zoals Interior Design, Outer Space enzo.

Ja, dat ben ik dan wel weer met je eens. ICBTYWFFATCITS vond ik dan wel weer een van de leukere nummers, maar de meeste tracks halen het toch niet bij de 'mindere' nummers van HYL (en ook wel van Lil Beethoven). Maar goed, die jaren '80 albums vallen me bijna allemaal tegen. Alleen Whomp That Sucker vind ik wel heel erg leuk, en daarna alleen nog wat losse tracks.
Op GS&SV vind ik trouwens ook niet zo veel leuke nummers staan, alleen de 'bekende' nummers vind ik wel okay.

Vandaag ook weer eens Introducing Sparks gehoord, en ik snap toch niet dat het zo afgezeken werd. Er staan echt erg leuke nummers op (vandaag vooral bijzonder gecharmeerd van Ladies).

Ik weet niet of het vloeken in de kerk is, maar ik was heel gebiologeerd door een filmpje op YouTube met een liveoptreden waar Russell erg aan het ruzien lijkt met een pruik en probeert te voorkomen dat deze afvalt. Vanaf wanneer zou hij een pruik dragen, want op de echt oude albums lijkt hij een enorme 'echte' bos haar te hebben.

quote:

Op zaterdag 21 februari 2009 01:28 schreef I.R.Baboon het volgende:
Ja, dat ben ik dan wel weer met je eens. ICBTYWFFATCITS vond ik dan wel weer een van de leukere nummers, maar de meeste tracks halen het toch niet bij de 'mindere' nummers van HYL (en ook wel van Lil Beethoven). Maar goed, die jaren '80 albums vallen me bijna allemaal tegen. Alleen Whomp That Sucker vind ik wel heel erg leuk, en daarna alleen nog wat losse tracks.

Het zijn op zich niet eens de nummers, maar meer de sound en de productie denk ik. Dingen als The Scene, Music That You Can Dance To, Pulling Rabbits Out Of A Hat enzo zijn allemaal goede nummers die allemaal ontzettend gedateerd klinken. Van een paar nummers staan op Plagiarism nieuwe versies, die meteen een stuk beter klinken naar mijn idee.

quote:

Op GS&SV vind ik trouwens ook niet zo veel leuke nummers staan, alleen de 'bekende' nummers vind ik wel okay.

GS&SV vind ik dan weer wel erg goed. Alleen al om Let's Go Surfing - een van de beste nummers na 1980 vind ik. En de rest is ook gewoon leuk - hoewel het ook hier weer allemaal behoorlijk gedateerd klinkt...

quote:

Vandaag ook weer eens Introducing Sparks gehoord, en ik snap toch niet dat het zo afgezeken werd. Er staan echt erg leuke nummers op (vandaag vooral bijzonder gecharmeerd van Ladies).

Introducing is niet een van mijn favoriete platen, maar het is in ieder geval een stuk beter dan Big Beat, waar ik nooit veel aan heb gevonden. Those Mysteries is erg gaaf, en Occupation is ook leuk - en de rest is ook gewoon allemaal goed aan te horen, hoewel er geen echte uitschieters tussen zitten naar mijn idee.

quote:

Heb je een link hiervan, I.R.?

Kan m op dit moment niet vinden... er staan erg veel sparksfilmpjes op youtube. Maar als ik [betreffende filmpje] zie meld ik het meteen.

En als we toch op Youtube zitten, voor PimD: ik vind Big Beat ook niet geniaal, maar sommige nummers zijn live toch wel weer heel tof.

Toch jammer dat zo'n gaaf nummer zo'n saaie clip krijgt. De eerste minuut ofzo is nog wel leuk, maar ik had toch stiekem wel gehoopt dat Ron en Russel (+band) er zelf ook in zouden zitten - zoals in de geweldige clip van Dick Around...

Maar goed, nog 3 weekjes en dan zie ik ze. Hopelijk kan ik dan meteen de single van Lighten Up Morrissey kopen op cd/vinyl...

Afgelopen maand zijn trouwens Japanse remasters uitgekomen van de albums tussen 1979 en 1983 met een flink aantal bonustracks - waaronder enkele demo's, b-kantjes en 'nieuwe' nummers die nooit zijn uitgebracht. Erg leuk - maar ook erg duur ($280 wordt op ebay gevraagd voor de box met alle 6 de albums), maar gelukkig zijn er ook Sparksfans die mp3'tjes kunnen rippen

In augustus/september een nieuw album - een musical "The seduction of Ingmar Bergman". Ben benieuwd!

http://www.allsparks.com/forum/viewtopic.php?t=7119

Vet!

Hoe was het optreden?

Ja supergaaf he. Twee van mijn meest favoriete albums ooit + Exotic Creatures die ik nu véél meer waardeer dan voorheen. Hoogtepunt was toch wel Number One Song In Heaven - hele zaal ging uit z'n bol. Reken maar dat ik er de volgende keer weer bij ben

quote:

The Seduction Of Ingmar Bergman
Posted On: May 8th 2009

Sparks' Ron and Russell Mael have been commissioned by the Swedish National Public radio SR to write and produce an original radio musical. Sparks creation, "The Seduction of Ingmar Bergman," is a musical fantasy based on the internationally acclaimed film director Ingmar Bergman.

Though his films' themes have traditionally centered on matters of death,faith,God's existence, and the struggle to find love and meaning in our lives, Bergman is confronted in the musical by the lure of a
mythological Hollywood seemingly at odds with all he stands for---a Hollywood that tempts him and ultimately tries to control him. What starts as an exploration by Bergman of the possible mutual benefits of
his working in Hollywood turns into a Kafkaesque nightmare, a nightmare ended with the aid of a most unlikely savior.

The radio musical will be broadcast in August 2009. An album with both the original Swedish/English version and an all English versionwill be released to coincide with the airing.
Sparks are planning to present the musical in a live format as well hoping to see the project be made in to a motion picture.

Leuk! Sparks is volgens mij wel echt de band voor een musical.

Vanavond dus de premiere van The Seduction of Ingmar Bergman, live op de Zweedse radio. Ben benieuwd

The Seduction Of Ingmar Bergman©

By Ron Mael and Russell Mael

The Synopsis:

The internationally acclaimed film director Ingmar Bergman traditionally dealt with matters of death, faith, God's existence, and the struggle to find love and meaning in our lives. In this musical fantasy, Bergman is confronted by the lure of a mythological Hollywood seemingly at odds with all he stands for---a Hollywood that tempts him and ultimately tries to control him. What starts as an exploration by Bergman of the possible mutual benefits of his working in Hollywood turns into a Kafkaesque nightmare, a nightmare ended with the aid of a most unlikely savior.

As the story begins, Bergman is being announced as the winner of a 1956 Cannes Film Festival Prize for Smiles of a Summer Night, an award that was unexpected. Soon, Bergman feels compelled to enter a Stockholm movie theater to see a dreadful American blockbuster film. As he exits the theater, he finds himself not on the streets of Stockholm, but in Hollywood. A limousine driver is there to take him to a mysterious location. We learn that he is being driven to an American movie studio to meet with executives about the benefits of his working in Hollywood. Unconvinced, Bergman returns to his hotel, telling the executives he must think about the proposition. Bergman returns to his hotel where he is greeted by the "Hollywood Welcoming Committee," a hooker hired by the studio to persuade him to work in Hollywood.

Meeting the executives the next day at the studio, the studio head takes Bergman to the commissary, where he sees various emigré directors (Lang, Hitchcock, Wilder, and others) dining. They are both happy and successful working in Hollywood, Bergman is told. Bergman says he needs more time to think, to weigh the benefits and liabilities of working in Hollywood.

Back at his hotel room, Bergman imagines his directing an American prima donna, who screams "why do you take that tone with me?"

Bergman decides to take a walk and discovers that both tourist busses and autograph seekers spot him and pursue him. He returns to the hotel. Pondering his escape from this Hollywood, a Hollywood that Bergman perceives as more of a concept than a real place, he decides that the best plan may be just to walk out the hotel door. We hear the studio head bitterly saying that Bergman will not be permitted to leave Hollywood. Bergman becomes aware that he is being followed by the police, as they discuss how they must prevent him from leaving Hollywood. Bergman runs, and is now in the midst of what seems like a stereotypical Hollywood action chase scene, with helicopters, explosions, car crashes, etc., occurring around him. Seemingly everyone and everything attempting to stop Bergman's leaving is being controlled by the studio chief.

Eluding capture or death, Bergman reaches the beach and asks if God exists and, if he does, would God prove it by sending a messenger to enable his escape from this mythological Hollywood. In the distance, he sees what appears to be the figure of Greta Garbo, apparently divinely sent to help Bergman. She reveals that a movie theater nearby is playing an early Swedish film of hers and that by the two of them watching this film together, he will be able to be transported back home to Sweden.

As the Garbo film ends, Bergman is alone, Garbo gone. He walks out onto the street. He is back in Sweden. He is greeted by cheers of "He's Home!"


The Seduction Of Ingmar Bergman©

1 - 1956 Cannes Film Festival
2 - “I Am Ingmar Bergman”
3 - Limo Driver (Welcome To Hollywood)
4 - “Here He Is Now”
5 - “Mr. Bergman, How Are You?”
6 - “He'll Come 'Round”
7 - En Route To The Beverly Hills Hotel
8 - Hollywood Welcoming Committee
9 - “I’ve Got To Contact Sweden”
10 - The Studio Commissary
11 - “I Must Not Be Hasty”
12 - “Quiet On The Set”
13 - "Why Do You Take That Tone With Me?"
14 - Pleasant Hotel Staff
15 - Hollywood Tour Bus
16 - Autograph Hounds
17 - Bergman Ponders Escape
18 - “We've Got To Turn Him 'Round”
19 - Escape (Part 1)
20 - Escape (Part 2)
21 - “Oh My God”
22 - Garbo Sings
23 - Almost A Hollywood Ending
24 – “He's Home”

Credits
All words and music by: Ron Mael and Russell Mael
Produced by: Ron Mael and Russell Mael
Story by: Ron Mael and Russell Mael
Orchestrations by Ron Mael
Recorded and mixed by Ron Mael and Russell Mael
Recorded on the soundstages of HollywoodAmerican Studios, Hollywood, California and at the Radio Drama Studio, Stockholm

Cast
The Studio Chief: Russell Mael
Limo Driver: Ron Mael
Ingmar Bergman: Jonas Malmsjö
Cannes Festival Announcer: Marie-Chantal Long
Intepreter: Saskia Husberg
Hollywood Welcoming Committee: Saskia Husberg
Hotel Operator: Katie Puckrik
First A.D.: Jim Wilson
Hollywood Starlet: Rebecca Sjöwall
Hollywood Tour Guide: Ron Mael
Autograph Hounds: Jim Wilson and Marcus Blake
Gerry: Tammy Glover
Woody: Marcus Blake
Hotel doorman: Steven Nistor
Hotel concierge Steve McDonald
Policeman 1: Russell Mael
Policeman 2: Russell Mael
Greta Garbo: Elin Klinga

Musicians:
Keyboard: Ron Mael
Vocals: Russell Mael
Guitar: Jim Wilson
Guitar: Dean Menta
Bass: Marcus Blake
Drums: Tammy Glover
Drums: Steven Nistor

quote:

Listen Live To The Seduction Of Ingmar Bergman
Posted On: August 10th 2009

For those of you outside of Sweden you can listen live to The Seduction Of Ingmar Bergman on 14th August at 19:03 (CEST):

for PC/Windows users:
mms://wm-live.sr.se/SR-P1-High

and Real Audio for Mac and PC users:
rtsp://rm-live.sr.se/broadcast/p1.rm

Ik vond het ook erg gaaf. Wel af en toe lastig te volgen omdat ik echt geen woooord Zweeds kan verstaan, maar dat draagt op zich natuurlijk ook wel bij aan het "stranger in a strange land"-idee er achter. Wel jammer dat de muziek af en toe een beetje goedkoop klinkt, sommige drums lijken net uit een Braadslee-drumcomputer te komen.

Leuk om te zien dat er nog wat Sparks fans in Nederland zijn. Mocht er belangstelling zijn voor zeldzame- of live-opnamen, kijk dan even op; http://www.sillysausage.eu/Live%20recordings.htm. Ik heb er geen moeite mee om m'n opnamen te delen.

Groet,

Ruud.

Sparks remixen Katie Melua.

Erg gave mix. Ook de mix die ze pas voor Yoko Ono hebben gedaan vond ik erg de moeite waard. Maar ti's nu weer tijd voor een echt Sparks-album

Kickje

Nee, de meeste jaren '80 dingen van Sparks vind ik niet zo geslaagd (m.u.v. Change uiteraard).

T begin nog wel (Whomp that Sucker en Angst in my Pants). Daarna was het een tijd doorbijten inderdaad.