[Centraal] Recreatief Wielrennen

quote:

Op woensdag 15 juni 2005 19:31 schreef drakenbaby het volgende:
wie heeft er wel eens born finale high energy drank (rood flesje) gebruikt.
en is er een verschil ten opzicht van bijv. isostar of een andere isotone sportdrank.

Ikke.

Het bevat veel meer koolhydraten. Isotone sportdrank is hoofdzakelijk voor aanvulling van vocht. In de flesjes Born (of pakjes Extran of gelletjes van Maxim) zit ca. 85 gram koolhydraten.

Die Born finale ben ik trouwens niet zo weg van. Ik gebruik altijd de gelletjes van Maxim.

quote:

Op woensdag 15 juni 2005 19:46 schreef Wombcat het volgende:

[..]

Ikke.

Het bevat veel meer koolhydraten. Isotone sportdrank is hoofdzakelijk voor aanvulling van vocht. In de flesjes Born (of pakjes Extran of gelletjes van Maxim) zit ca. 85 gram koolhydraten.

Die Born finale ben ik trouwens niet zo weg van. Ik gebruik altijd de gelletjes van Maxim.

dus jij raad die gelletjes aan.
en hoelang is de werking daarvan betrefende de afgelegde afstand.

quote:

Op woensdag 15 juni 2005 20:13 schreef drakenbaby het volgende:

[..]

dus jij raad die gelletjes aan.
en hoelang is de werking daarvan betrefende de afgelegde afstand.

Aanraden is een groot woord: ik vind die gelletjes prettig (niet de nieuwe vanillasmaak nemen, want die is verschrikkelijk smerig). Finale heb ik één keer geprobeerd, en toen kreeg ik last van mijn maag.
Andere mensen zweren weer bij Finale, of bij pakjes Extran.
Tis een beetje persoonlijke voorkeur.


Mijn ervaring is dat je op zo'n gelpakje circa een half uur tot een uur kunt fietsen (met flinke inspanning). Hoelang precies is ook afhankelijk van de mate waarin je uitgerust bent, en hoe zwaar de tocht is.

Sowieso zou ik gebruik ik ze alleen maar bij zware tochten of wedstrijden, want ze zijn te duur voor dagelijks gebruik. Vorig jaar heb ik de Fietschallenge gereden op 4 pakjes Maxim (en 2 grote bidons water, voor de start ook nog een bidon leeggedronken), en dat ging prima (heb er 4 uur 18 minuten over gedaan toen).

dankje voor de info

Ik rij zelf het liefst op de energiedrank van Decathlon. Die verdraag ik het beste. Is ook in veel verschillende smaken te koop.

Ik wil graag volgend jaar de Amstel Gold Race fietsen... Na de Alp d'Huez heb ik de smaak te pakken,

Weet iemand hoe dat parcours eruit ziet? Volgens mij is het 150 km...

Je kunt kiezen tussen verschillende afstanden: 50-100-150-250 kilometer.
Het parkoers is nogal heuvelachtig, alle afstanden doen sowieso de Keutenberg en de Cauberg aan (alwaar de finish is).
Ik denk dat je het parkoers wel kunt vinden op www.amstelgoldrace.nl
Er is een speciale subsite voor de toerversie, met kaartjes van het parkoers.

Ja klopt, ik had het al gevonden. 50km is te kort. 150 lijkt me leuk om mee te beginnen, alleen heb ik nog nooit meer dan 65 km gefietst.

250 is denk ik echt te hoog gegrepen...

Er was ook nog een afstand van 125 km zag ik in de gauwigheid.

Je hebt nog 9 maanden om te trainen, dus tijd genoeg. 250 zou ik nog niet aan beginnen als ik jou was.

Hou er wel rekening mee dat de Keutenberg bijna op het einde is (met daarvoor de Eyserbosweg). Ik heb daar aardig wat mensen zien lopen vorig jaar.

In 9 maanden tijd kun je je prima opwerken tot 200km en meer. Er zijn er genoeg sneller gegroeid.

Het is zeker constant op en af ofniet? Dat is dus niet te vergelijken met vlak koersen...

quote:

Op woensdag 15 juni 2005 22:06 schreef Zwansen het volgende:
Het is zeker constant op en af ofniet? Dat is dus niet te vergelijken met vlak koersen...

Vrijwel constant op en af ja. Is idd anders als vlak koersen en ook anders als Alpe d'Huez oprijden. Veel meer korte hevige inspanningen.

Doe de VAM-berg maar eens 10 keer op een dag, zoiets is het (alhoewel de VAM-berg wat korter is).

Ben weer terug van twee weekjes fietsen in de bergen, franse en italiaanse Alpen. Gisteren de Fausto Coppi gereden (118e geëindigd, waren iets van 1200 inshrijvers, waarvan denk ik 40% de lange afstand reed). Dat is wel de zwaarste cyclo die ik gereden heb. Een stuk zwaarder dan de Marmotte, omdat de cols (Madonna delle Collette, Colle Faunieri en Colle Sampeyre) veel onregelmatiger zijn (met maxima van 18, 14 en 15%). Vooral die tweede en derde zijn echt heel lastig, want lang (ongeveer 25 en 20 km) en met lange steile stukken.
Daar komt dan nog bij dat de afdalingen echt lastig zijn. Ik vond de Faunieri zelfs levensgevaarlijk (en de meeste anderen vonden ze alle driede afdalingen levensgevaarlijk, de eerste en derde vond ik nog wel acceptabel grotendeels). Slecht wegdak, smalle weg, veel grind en zand en een diepe afgrond. Nog nooit zulke zere handen gehad van het remmen als in die laatste twee afdalingen (ook de Sampeyre was namelijk een erg lange afdaling). Eigenlijk onverantwoord om de Faunieri in een cyclo af te dalen.

Verder veel cols beklommen nog, o.a. de Vars, Allos, Cayolle, Champs, Pontis, Agnello, Lombardo rondom Barcelonnette en Cuneo en diverse kleinere cols rondom Castellane.

In de afdaling van de Allos een bocht volledig gemist, en 15 meter naar beneden geduikeld (niet recht gelukkig maar langs een met gras en (heel prettig ) brandnetels begroeide berghelling.

Wow, daar heb je geluk gehad met die duikelpartij.

quote:

Op zondag 22 mei 2005 23:29 schreef ultra_ivo het volgende:
ja, vooral rustig. Ik moest om de 25km m'n schouder rust gunnen. Dus maar 130km gereden vandaag. Dat moet in de komende weken toch sterk beter worden. Ik moet op z'n laatst tijdens Trondheim-Oslo weer normaal kunnen rijden (eind juni)

Trondheim-Oslo is inmiddels achter de rug. Goed gelopen, ondanks de beroerde voorbereiding. Minder dan 2000km in de benen, gemiddeld 5 uur slaap per nacht in de week van tevoren, pas om 1 uur 's nachts in het hotel aangekomen (op het laatste moment aangevlogen).
Maar goed, een kort verslag met foto's

Met regenachtig weer vertrok ik om 8u30 vanuit Trondheim. Al snel verloor ik het contact met m'n startgroep. Ik had geen kans gehad m'n fiets te testrijden nadat ik 'm op m'n hotelkamer in elkaar had gezet. 2x moest ik dus van de fiets om iets bij te stellen. Al snel ging het goed omhoog. Trondheim ligt aan zee. Met een fiets die volbeladen 25kilo weegt klim je wat langzamer.



Maar al snel vond ik twee anderen die ongeveer mijn tempo reden. Met hen reed ik een heel eind door. Door allerhande pittoreske dorpjes reden we verder naar het zuiden. Inmiddels was is het droog geworden.



Na een kleine 40km werden we ingehaald door de groep die een kwartier na ons gestart was. Ik pik snel in en begin mee te draaien. De groep loopt prima en het tempo ligt me. Inmiddels doet m'n fiets het ook weer goed. Met deze groep bereik ik de eerste verversingspost.



De groep speert door terwijl ik er m'n gemak van neem. Mijn opdracht vandaag is geen scherpe tijd maar veel foto's maken en een goed verslag maken voor Fietssportmagazine. Na een minuut of twintig rij ik weer verder samen met Andreas uit Beieren. Na een tijdje moet ik hem laten gaan. Even later wordt ik ingehaald door een grote groep van de fietsclub van Eidsvoll. Zij laten niemand toe bij het meedraaien, wel hangt er al een forse groep achter hen. Ook Andreas wordt opgeraapt door de groep uit Eidsvoll.



Ik weet dat ik dit tempo niet kan volgen als het verderop omhoog gaat. Ik zit wel al op het middenterras, halverwege de klim. Dit middenterras probeer ik in de groep te blijven. Na een tijdje gaat het weer omhoog. Ik wapper er direct vanaf. Een half uur later komt er een groepje achterop. Ik zie nogal wat gezichten die eerder ook in de groep Eidsvoll zaten. Ben ik toch nog een stuk verder meegekomen dan ik gedacht had. Met deze groep rij ik verder.



Langzaam komen de bergen rond om de Dovrefjell in zicht. Daar moeten we naartoe. Vrijwel de hele groep wordt verzorgd door volgwagens. Ze rijden dus lichtgewicht rond en hoeven niet persé te stoppen op de verversingsposten. Voor mij is het probleem nog groter. Als vegetariër is er voor mij bijna niks te krijgen op de verversingsposten. Na een tijdje laat ik de groep dan ook gaan en doe boodschappen. Veel mogelijkheden zijn er niet. Ik weet dus dat ik voor een flinke periode eten en drinken moet inslaan. Ik voel me goed, koop dus alleen normaal spul in, geen cola of ander opwekkend spul.



Ergens aan het begin van het tweede gedeelte van de klim zie ik een drietal Noren langs de kant. Met een minipompje probeert een Noorse haar achterband weer op spanning te brengen. Echt veel succes heeft ze er niet mee. Ik leen haar m'n Zéfal HPX hogedrukpomp. Zo kan ze weer verder. Maar echt ver komt ze niet. De band blijkt echt lek te zijn. Ik merk voor de tweede keer vandaag dat de Noren weinig weten van fietsen. Ik moet hen uitleggen hoe ze zonder bandenlichters en brute kracht de buitenband erom kunnen leggen. Eerder moest ik een van de Noorses uitlegen hoe ze met behulp van wat volgwagens terug bij de groep kon komen.
Met hen rij ik verder omhoog. Het 2e deel van de klim naar de Dovrefjell ligt me goed. Maar een paar procent en heel gelijkmatig. Ik zet de diesel aan en blijf doorrijden. Langzaam verzamelt zich een groepje achter me.
Niet gehinderd door enige terreinkennis besluit ik bovenop dat dit wel de top is. De hoogtemeter geeft dat in ieder geval aan. Ik trek warme kleren aan en verwacht een afdaling. Het tegendeel is waar. Ik zit op een hoogvlakte van zo'n 30km lang. Ook nog een forse tegenwind. Al snel raak ik oververhit. Ik zak helemaal in. Veel groepjes komen me nu voorbij, volgen kan ik niet meer.

Ik had dus bij de supermarkt een forse fles cola moeten kopen...
Maar ook aan deze kwelling komt een eind, de afdaling komt in zicht en ik val met volle snelheid Dombas binnen. Wederom een verversingspost hier die voor mij niet de goede voeding heeft. Maar ook een supermarkt tegenover. Even later ga ik aan tafel om eens goed te eten, brood, krabsalade, cola, zoutjes en ander krachtvoer.
Na Dombas gaat het lang vals plat naar beneden. Ik merk, net zoals eerder op de dag, dat ik de totaal verkeerde versnellingen bij me heb. De 28 sleep ik ongebruikt mee, de 50 is veel te klein. Bij Trondheim-Oslo heb je absoluut een 53x12 nodig, zo niet 54x12. Als ik 'm overdoe denk ik dat ik een speciale triple maak, 34/44/54.



Landschappelijk blijft het mooi. De hele avond rij ik goed. Ik blijf de 50 met gemak doordraaien, de kilomters vliegen onder me door. Grote groepen zijn er niet meer. Maar die heb ik ook niet nodig als ik me zo goed voel. Ergens in de loop van de avond kom ik op een verversingspost aan. Tot mijn grote verrassing vind ik nu wel wat te eten, brood met jam en thee. Geen ideale sportvoeding maar wel goed te eten.



Na deze controle wordt het langzaam schemerig. Voordat ik wegrij doe ik dan ook mijn nachtuitrusting om. Reflecterend vest en zoeklicht op de helm. Echt donker wordt het niet, meer schermerig. Aan het begin van de nacht kom ik op een verversingspost Tineke uit Amsterdam tegen. Zij vraagt of er een fysiotherapeut is op de verversingspost. Helaas voor haar niet. Ik vraag wat er aan scheelt. Knieklachten. Na wat doorvragen concludeer ik dat het waarschijnlijk een te laag zadel is. Ik zet haar zadel een paar milimeter hoger. Samen met haar en haar maat rij ik verder de nacht in. Binnen de 10km gaat het met haar al een stuk beter. Een kleine verandering kan grote gevolgen hebben.
Een hele tijd later wordt ik ingehaald door een groep Noren. Ook hier draait het goed rond. Ik doe mijn deel van het kopwerk. Eindelijk is dit een groep die ook gezellig is. Met een aantal Noren heb ik een goed gesprek. Samen komen we aan op de controle van Lillehammer. Hier is het een behoorlijk slagveld. Een sporthal is goed gevuld met slapende mensen. Ook Tineke en haar maat gaan slapen. Ik hou het bij een dutje van een kwartier. Het grootste gedeelte van de Noorse groep is al door.
Bij het uitrijden van Lillehammer koop ik nog wat cola en eten bij een tankstation. Andere klanten zijn late uitgaanders. Een bekende ervaring tijdens nachtritten. Na Lillehammer begint het lichter te worden. Ik heb heel mooi uitzicht over diverse meren.



Erg wakker ben ik niet meer. Ik merk dat ik veel te weinig heb geslapen. Maar ik ken dit, de slaap gaat vanzelf over. Rustig rij ik verder. Heel af en toe stop ik om op het stuur een hazeslaapje van een minuut te doen. Ook een aantal andere rijders sukkelen voort. Na een uurtje of twee sukkelen ben ik door het dal heen, ik ben weer wakker en kan weer behoorlijk doorrijden. Dat is niet zo voor iedereen. Op de volgende verversingspost is het een slagveld. Her en der liggen mensen in het gras te slapen.



Alle groepjes zijn totaal uit elkaar gevallen. Ik rij tussen de geslagenen. Sommigen komen amper vooruit vanwege allerhande pijntjes of oververmoeidheid. Ik graaf nog maar eens in mijn ervaring en rij door. Ik merk dat m'n lichaam zich voor het eerst dit jaar aanpast aan de lange afstand. De kilomters beginnen weer onder m'n wielen door te vliegen. De verversingsposten volgen elkaar nu in snel tempo op. Vanaf de laatste verversingspost rij ik samen met Torunn uit Stavanger. ZIj rijdt Trondheim-Oslo voor de tweede keer. Echt kop over nemen kan ze niet, maar zij weet wel hoe ver het nog is. Da's heel handig, ik laat haar dan ook rustig in m'n wiel zitten. De laatste kilometers zijn vrij saai. Eerst worden we van de E6 afgehaald om een kilometer of tien voor de finish er weer opgestuurd te worden. De rechterrijstrook en de vluchtstrook van de snelweg zijn afgezet. Daar mogen we op rijden. Na een paar dodelijk saaie kilometers draaien we van de snelweg af. Niet lang daarna is de finish in zicht. Ik ben tevreden. Nog 23minuten over op de maximale tijd, de eerste lange rit van het seizoen en dan al een hoger gemiddelde dan normaal. Angst voor de volgende opdrachten, de 600km van Orchies en London-Edinburgh-London heb ik niet meer.

Flinke tocht is dat geweest. Hoeveel kilometer is dat nu?

En ik had idd wel wat mazzel met die val.

quote:

Op dinsdag 5 juli 2005 23:20 schreef Wombcat het volgende:
Flinke tocht is dat geweest. Hoeveel kilometer is dat nu?

Officiëel 540km. Het voelde langer aan, ik hoorde inderdaad 550km van anderen. Bij mij was het computerkabeltje gesneuveld in het vliegtuig, heb dus geen eigen meting.

quote:

Op dinsdag 5 juli 2005 23:22 schreef ultra_ivo het volgende:

[..]

Officiëel 540km. Het voelde langer aan, ik hoorde inderdaad 550km van anderen. Bij mij was het computerkabeltje gesneuveld in het vliegtuig, heb dus geen eigen meting.

Kan me voorstellen dat dat langer aanvoelt. Ik hou het wel gewoon bij tochten die in één dag kunnen, vind ik al zwaar genoeg.

Even een tvp
Woensdag tm zaterdag fietsen bij Trois-Ponts
WBT de technische specs:
38 (!) - 53 met 12-25 does the job for me.
Net nieuwe SPD-SL pedalen, tot nu toe tevreden over.
Gisteren ook maar ff nieuwe remblokjes gemonteerd.
(1 afdaling van de Col de Schlucht in de stromende regen (2004) en 4 dagen in de Ardennen (5 tm 8 mei 2005) hebben de oude toch wat dunner gemaakt )

quote:

Op zondag 10 juli 2005 14:00 schreef sungaMsunitraM het volgende:
Even een tvp
Woensdag tm zaterdag fietsen bij Trois-Ponts

Waar is dat, hoe bergachtig bedoel ik?

Buurt van Spa

Iemand de Marmotte gereden?

Het schijnt een chaos te zijn geweest met auto's

Nederlander omgekomen tijdens de Marmotte