Is Amerika wel zo "rijk"?

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:05 schreef Kaalhei het volgende:
Hoe defineer je rijk?

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:08 schreef pberends het volgende:

[..]

Dat mag je zelf definiëren, maar veel mensen in andere westerse landen vinden dat Amerika rijker is dan hun. Is dat wel zo?

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:08 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Amerika heeft in ieder geval erg veel mensen die onder de armoedegrens leven.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:17 schreef RichardQuest het volgende:

[..]

En dit is jouw welvaartsmeetlat?

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:18 schreef ExTec het volgende:

[..]

Meer de algemene, denk ik.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:21 schreef RichardQuest het volgende:

[..]

Kwats, geld is niet de enige vorm van welvaart. Dat is ook niet algemeen geaccepteerd, het gaat bijvoorbeeld ook om hoe vaak je op vakantie gaat, criminaliteit, hoeveel groen er is, de gezondheid, maar ook statische zaken als het klimaat.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:24 schreef ExTec het volgende:

[..]

Dan is voor jou duidelijk waar je welvaart aan afmeet.

Maar clubjes zoals de G7 enzo, die meten wel die dingen.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:25 schreef RichardQuest het volgende:

[..]



Ik snap niet echt wat je bedoelt.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:34 schreef ExTec het volgende:

[..]

Ik bedoel dat in een ideale wereld, het wenselijk zo zijn om al die factoren idd mee te nemen.

Dus idd kijken of de gemiddelde jan met de pet op in de buurt van groen woont, enz.

In de praktijk, zul je voor de werkbaarheid naar BNP's moeten gaan kijken enzo.

quote:

Geluk betekent voor iedereen iets anders

Het blijkt een hachelijke onderneming om als econoom 'geluk' te willen meten. Wat te denken van de conclusie dat Nigerianen het gelukkigst zijn?

Door Michiel van Nieuwstadt

We mogen dan misschien niet precies weten wat geluk is, meten kunnen we het wel. De Amerikaanse presidentskandidaat John Kerry gebruikt bijvoorbeeld een 'Middle-Class Misery Index' om aan te tonen dat de Amerikaanse middenklasse onder president Bush steeds minder gelukkig is geworden.

Dit politieke gebruik van het fenomeen geluk zal altijd wel wantrouwen oproepen, maar geluk heeft ook de wetenschappelijke belangstelling van sociologen, psychologen én een groeiend aantal economen. Zo hebben Bernard van Praag, hoogleraar economie aan de Universiteit van Amsterdam, en de bij hem gepromoveerde Ada Ferrer-i-Carbonell dit jaar een boek gepubliceerd onder de titel 'Happiness Quantified'.

'Happiness Quantified' staat vol vergelijkingen. Zoals een fysicus weet dat de afgelegde afstand gelijk is aan de gemiddelde snelheid maal de reistijd, zo vinden Van Praag en Ferrer dat het geluk (het nut of de satisfactie) van een individu bij benadering een gewogen optelsom is van zijn werksituatie, gezondheid, financiële situatie, sociale situatie en vrije tijd, plus een restfactor: statistische ruis. Elk van deze factoren hangt op zijn beurt weer samen met een reeks onderliggende variabelen. Zo hebben de auteurs de tevredenheid van mensen met hun werk opgesplitst in verklarende factoren als promotiemogelijkheden, salaris, het contact met de chef en het aantal werkuren.

In zijn geluksonderzoek gebruikt Van Praag het begrip nut of geluk als een optelsom van plezier (positief nut) en pijn (negatief nut) van individuen. Om de optelsom te specificeren en aan de verschillende variabelen een gewicht toe te kennen, gebruikten Van Praag en Ferrer cijfermateriaal uit Britse en Duitse enquêtes waarin elk jaar weer duizenden mensen wordt gevraagd hun leven en tal van deelaspecten daarvan met rapportcijfers te waarderen. Zo komt Van Praag tot de conclusie dat voor het geluk van Britse gehuwde werknemers de tevredenheid op het werk, de kwaliteit van het sociale leven en de gezondheid belangrijke determinanten zijn. Het huwelijk en de financiële situatie zijn van minder belang.

Dat je geluk of nut kunt meten, is voor een econoom een gewaagde opvatting. Generaties moderne economen hebben geleerd dat je door het keuzegedrag van consumenten te observeren wel kunt vaststellen aan welke pakketten van goederen of diensten hij het meeste 'nut' ontleent: in de winkel zal de consument immers de voorkeur geven aan goederen met een hoger nut. Maar is de appelcake 8 waard en de pruimentaart 6? Of levert de pruimentaart een nut van 3 en de appelcake een nut van 5?

Ook Van Praag gelooft dat het nut dat consumenten ontlenen aan wat ze doen niet kan worden gekwantificeerd door te kijken naar hun keuzegedrag. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat we het gebak, het ijsje en vele andere dingen in het leven gevoelsmatig niet met een rapportcijfer kunnen waarderen.

Onderzoek naar geluk, satisfactie of welzijn genereert niet zelden resultaten die moeilijk met elkaar te rijmen zijn. De Verenigde Naties plaatsen westerse landen als Noorwegen (nummer 1 in 2004), Zweden en Canada steevast hoog op hun welzijnsindex voor 174 landen. Het World Values Survey daarentegen, opgesteld door een groep van sociale wetenschappers onder leiding van Ronald Inglehart, verraste eerder dit jaar met de conclusie dat de gelukkigste mensen ter wereld wonen in het corrupte en straatarme Nigeria.

Geluk betekent voor iedereen iets anders is. Hoe kan een wetenschapper dan beweren dat hij geluk meet? Van Praag: ,,Wij beweren niet dat er zoiets bestaat als een objectief geluksbegrip. Iemand kan een situatie met een 7 waarderen, terwijl een ander daarvoor een 9 zou geven. Waar het ons om gaat, is dat de antwoorden op de vragen die wij stellen iets zeggen over de gemiddelde tevredenheid van mensen.''

Als econoom probeert Van Praag al decennialang inzicht te krijgen in geluk, ook al gebruikte hij begin jaren '70 die term nog niet. Met collega-econoom Arie Kapteyn publiceerde hij in die tijd artikelen waarin werd geconcludeerd dat mensen die 2.000 gulden verdienden met 3.000 gulden per maand best tevrden waren, terwijl mensen die 3.000 gulden verdienden dat eigenlijk niet meer dan 'voldoende' vonden. Een econoom die concludeert dat mensen met een hoog inkomen minder blij zijn met duizend euro extra dan mensen met een laag inkomen, bevindt zich al gauw op het terrein van de politieke afwegingen.

De consequentie is immers dat mensen met een hoog inkomen minder te lijden hebben van een verlaging van dat inkomen. Vanuit die optiek is hulp aan de armen te rechtvaardigen en verhoogt een progressieve inkomensbelasting het welzijn van de maatschappij. Ook de boodschap dat inkomen slechts een van de vele factoren is die geluk bepalen, zal sommige economen onwelkom zijn.

Leiden hogere belastingen voor de rijken, meer hulp aan arme landen en meer vrije tijd tot gelukkiger wereldburgers? ,,Voordat je dergelijke uitspraken kunt doen, moet je kijken naar de dynamische effecten'', zegt Van Praag. ,,Als we nu minder hard werken, prijzen we ons misschien uit de markt en dat kan betekenen dat over tien jaar de werkgelegenheid enorm is afgekalfd. Wij willen niet het oude testament opzij zetten. Dit boek is bedoeld als een verrijking van de bestaande economische wetenschap.''

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:35 schreef RichardQuest het volgende:

[..]

Nee, er zijn geluksmetingen. Ik zal ze 's opzoeken.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:52 schreef ExTec het volgende:
T'is voorstelbaar dat er bv. ergens in een woestijn een simpleton zit, die geen notie heeft van de hoe de rest van de wereld het heeft, en super-'gelukkig' is.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 12:56 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Dan IS hij toch ook gelukkig?? Wij bepalen toch niet voor een ander of hij wel gelukkig is? Als iemand zich gelukkig voelt, is hij gelukkig.