De onoplosbare doodfilosofie..

mijn onvrede uiten.

hedonisme vind ik een van de meest verfoeilijke levenshoudingen mogelijk. het is geen streven, maar absolute stilstand.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:23 schreef popeofthesubspace het volgende:
mijn onvrede uiten.

hedonisme vind ik een van de meest verfoeilijke levenshoudingen mogelijk. het is geen streven, maar absolute stilstand.

stilstand van wat? in wat voor'n opzichten? en waarom is het verfoeilijk?

stilstaand omdat het geen enkele richting kent. wat is de inhoud van je extase/geluk? een in het niets glimlachen om niets? en als het wel glimlachen om iets is, waarom streef je dat 'iets' dan niet na? wat is de meerwaarde van je geluk, op pijn voorkomen na? waarom is dat geluk zo belangrijk voor je? en hoe zit het met je geluk van je vrienden? wat als het zorgen voor je vrienden of kinderen je geluk hindert? waar kies je dan voor? dan wel voor de buitenwereld? dus zo belangrijk is het geluk niet?

ik snap het gewoon niet. geluk kan me gestolen worden.

quote:

op zaterdag 26 mei 2007 00:33 schreef lamon het volgende:
ik schop hem toch weer even, want ik heb nog steeds niet het idee dat iemand ooit begrepen heeft wat ik bedoelde.

oh, vast wel, hoor.

misschien moet je er nog een vierde optie aan toevoegen.

dat je nadenkt over hoeveel mensen er theoretisch hadden kunnen zijn (aantal eicellen van alle vrouwen maal aantal zaadcellen van alle mannen, bijvoorbeeld) en hoe klein de kans is dat jij juist geboren bent. dan moet je dood kúnnen gaan dus als een voorrecht zien, omdat al die andere mensen niet eens geboren zijn. met andere woorden, zie de dood niet als een tragisch einde van het leven, maar zie je leven als een groot voorrecht dat je het hebt mee mogen maken.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:33 schreef popeofthesubspace het volgende:
stilstaand omdat het geen enkele richting kent. wat is de inhoud van je extase/geluk? een in het niets glimlachen om niets? en als het wel glimlachen om iets is, waarom streef je dat 'iets' dan niet na? wat is de meerwaarde van je geluk, op pijn voorkomen na? waarom is dat geluk zo belangrijk voor je? en hoe zit het met je geluk van je vrienden? wat als het zorgen voor je vrienden of kinderen je geluk hindert? waar kies je dan voor? dan wel voor de buitenwereld? dus zo belangrijk is het geluk niet?

ik snap het gewoon niet. geluk kan me gestolen worden.

zorgen voor mn vrienden hindert mijn geluk niet. zoals ik al zei probeer ik mijn geluk niet buiten mezelf te zoeken, maar in mezelf. theoretisch gezien zou het betekenen dat als de aarde naar de vinkentering zou gaan ik nogsteeds 'gelukkig' kan zijn. het zijn factoren die buiten mezelf zijn en daardoor mijn geluk niet kunnen verwoesten. wat ook inhoudt dat ik allerlei acties in de buitenwereld zou kunnen ondernemen zonder dat dat mijn geluk verwoest. (theoretisch natuurlijk, want ik ben geen supermens. in de praktijk is het leven een grote test om dit vol te houden)

de inhoud van het geluk is overigens vrede. ik heb mn hele leven in onvrede over alles geleefd, als ik daar nu aan terugdenk moet ik van binnen heel hard lachen. tis dat ik toen niet het hoe en wat wist maar ik voel me zoveel beter nu dat ik die onvrede in mn eigen hand heb. en in vrede leven, dat vind ik fijn. is ook fijner voor mijn omgeving heb ik gemerkt, ik doe mensen niet zo veel pijn meer als eerst

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:49 schreef arcee het volgende:

[..]

oh, vast wel, hoor.

misschien moet je er nog een vierde optie aan toevoegen.

dat je nadenkt over hoeveel mensen er theoretisch hadden kunnen zijn (aantal eicellen van alle vrouwen maal aantal zaadcellen van alle mannen, bijvoorbeeld) en hoe klein de kans is dat jij juist geboren bent. dan moet je dood kúnnen gaan dus als een voorrecht zien, omdat al die andere mensen niet eens geboren zijn. met andere woorden, zie de dood niet als een tragisch einde van het leven, maar zie je leven als een groot voorrecht dat je het hebt mee mogen maken.

ik vraag me af waarom het een voorrecht moet zijn. ik begrijp op een bepaalde manier wel wat je bedoelt hoor, maar een voorrecht.. ik denk daarbij een beetje aan dankbaarheid. maar aan wie moet je die dankbaarheid dan tonen? aan je ouders? aan existence? wat voorn zin heeft dat? of is dat ook gewoon de zin die je er zelf van maakt?

ik vind het wel leuk om hier zo over na te denken.. het idee dat honderden, duizenden generaties voor ons het hier ook over hadden, misschien wel precies zoals wij, en we zijn eigenlijk collectief geen stap verder.. puur persoonlijke vragen en antwoorden.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:54 schreef releaze het volgende:
ik vraag me af waarom het een voorrecht moet zijn. ik begrijp op een bepaalde manier wel wat je bedoelt hoor, maar een voorrecht.. ik denk daarbij een beetje aan dankbaarheid. maar aan wie moet je die dankbaarheid dan tonen? aan je ouders? aan existence? wat voorn zin heeft dat? of is dat ook gewoon de zin die je er zelf van maakt?

dat laatste.

en als je het niet als een voorrecht ziet, hoef je ook niet tegen de dood op te zien.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:59 schreef arcee het volgende:

[..]

dat laatste.

en als je het niet als een voorrecht ziet, hoef je ook niet tegen de dood op te zien.

ik kijk niet zo op tegen de dood zelf, maar wel het sterven. ik ga er van uit dat het sterven een ervaring zal zijn als nooit tevoren, iets wat we ons niet helemaal kunnen voorstellen, en dat dat niet weten angst veroorzaakt. ik ben nog nooit ernstig ziek geweest, of een groot ongeluk, en mn hart heeft altijd geklopt, nog nooit zuurstof tekort gehad... maar het klinkt allemaal letterlijk doodeng!

mijn moeder bijvoorbeeld heeft al een paar keer het licht gezien. de eerste keer toen ze 4 was en bijna verzoop, de laatste keer 2, 3 jaar geleden toen ze 'net optijd' in het ziekenhuis terecht kwam (ze zei laatst dat als ze niet naar het ziekenhuis was gegaan ze nog maar max twee dagen had geleefd, ze had een spastische kransslagader).

ze heeft het al van zo dichtbij meegemaakt dat het haar geen angst meer inboezemt.
maar ik kan niet echt zeggen dat ik op dit moment naar vooruit kijk om zulke momenten mee te maken om over mn angst heen te kunnen komen

ik ben ook een zogenaamde materialist. geloof dat er niets is na de dood en dat de 'geest' en 'ziel' en 'god voelen' allemaal chemische processen in je hersenen zijn. verzinselen dus, die in het leven zijn geroepen om aan de ene kant mening aan ons leven te geven en aan de andere kant om het onverklaarbare te verklaren (nu is het wetenschappelijk bewezen dat bijv. tumoren in je hersenen als ze op een bepaald punt 'drukken', je hele gedrag kan veranderen, vroeger was dit natuurlijk nog niet zo)

ik denk dat het zin geven aan het leven zo'n beetje de grootste reden is dat religies (en allerlei vormen van spiritualisme) tegenwoordig nog bestaan, want allerlei dingen die het vroeger claimde te verklaren zijn allemaal tot het rijk der fabels verwezen (door o.a. de evolutie theorie).
ik heb ook wel eens gedacht: waarom zou ik niet 'gewoon' zelfmoord plegen, ikzelf merk er toch niets van als ik dood ben en het leven heeft toch geen nut.
maar er zijn toch een aantal factoren dat mij (en ik denk een hoop anderen) laat besluiten het niet te doen. ten eerste een soort dierlijke overlevingsdrang. ten tweede het lijden dat je je naasten ermee bezorgt. daarnaast zijn er nog zoveel dingen die ik wel leuk vind (waarvan beetje filosoferen over dit soort onderwerpen er een is ).
verder kun je het leven toch niet evalueren als je eenmaal dood bent. het is niet alsof je op je twintigste een cursus frans gaat doen en als je later een keer 70 bent daarop terug kijkt en denkt: "nou, dat is pas nutteloos geweest, ik heb er nooit iets aan gehad". dood is dood, niks dus, dus je kunt ook niet meer denken dat je een nutteloos leven hebt geleid.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:50 schreef releaze het volgende:

[..]

zorgen voor mn vrienden hindert mijn geluk niet. zoals ik al zei probeer ik mijn geluk niet buiten mezelf te zoeken, maar in mezelf. theoretisch gezien zou het betekenen dat als de aarde naar de vinkentering zou gaan ik nogsteeds 'gelukkig' kan zijn. het zijn factoren die buiten mezelf zijn en daardoor mijn geluk niet kunnen verwoesten. wat ook inhoudt dat ik allerlei acties in de buitenwereld zou kunnen ondernemen zonder dat dat mijn geluk verwoest.

.. dat kan niet, niet als je werkelijk geeft om de buitenwereld. je vindt vrede door alleen in jezelf te keren en daar waarde te vinden, de waarde van de wereld buiten te sluiten. het maakt niet uit of er iets mis gaat in de buitenwereld. dat is belachelijk. als je de waarde van de buitenwereld erkent, zal je er ook zorgen om maken als er daar iets mis gaat. en dat is terecht. wie niet waagt, wie niet wint. je hele 'filosofie' baseert zich op angst.

de dood is de beste zingeving aan het leven die je maar kan bedenken. geen hiernamaals (want waarom zou je dan eigenlijk leven?), maar gewoon, de dood. het einde en daarna niets. het hiernamaals bestaat in de herinnering aan je nabestaanden. dus wil je dat je leven ook na je dood zin heeft? nou, zorg er voor dat je nabestaanden wat aan jouw leven hebben gehad. dat kan in wat voor nalatenschap dan ook zijn, schrijf, componeer, bouw, oftewel: creeer.

een hiernamaals klinkt in eerste instantie verleidelijk, maar in tweede instantie niet. want is een eeuwig leven niet het meest saaie dat denkbaar is?

leve de dood!

quote:

op dinsdag 21 september 2004 04:14 schreef lamon het volgende:
beginnend met de meest logische en de enigszins wetenschappelijk te onderbouwen optie; als je sterft is er niets meer.
een groot deel van de bevolking gelooft in deze theorie, waaronder ik. dit betekent naar mijn mening ook dat je genoodzaakt bent, om je leven te kunnen leiden, deze wetenschap zoveel mogelijk te negeren.
...
de tweede optie reincarnatie is eigenlijk precies hetzelfde als de eerste, alleen bedoeld voor mensen die niet alleen hun einde proberen te negeren, maar er ook nog een troostende waarde aan proberen te geven.
...
de derde optie is de enige met meerwaarde. leef je leven goed, en je zal daarna een eeuwigheid in extase blijven doorbrengen.

de eerste optie is alleen logisch zolang je er zo over nadenkt.
maar de conclusie die jij trekt uit deze visie volgt daar zeker niet uit. als je maar een leven hebt, dan heb je maar een kans en daarom zul je alles moeten doen wat je wilt: maw, de wetenschap dat je maar 1 keer leeft zorgt ervoor dat je er alles uithaalt. als je dit negeert dan heb je geen 'normaal' leven, maar juist een doodsaai leven.

ik denk dat de tweede optie vooral te maken heeft met een bepaalde groei die de ziel doormaakt volgens deze mensen, een groei die niet binnen 1 leven te doen is.

de derde optie komt meestal neer op: doe niet datgene wat slecht is. hierdoor zal degene verlamd door het leven strompelen, gelovend dat de beloning komt als het al te laat is.

quote:

op dinsdag 29 mei 2007 16:16 schreef popeofthesubspace het volgende:

[..]

.. dat kan niet, niet als je werkelijk geeft om de buitenwereld. je vindt vrede door alleen in jezelf te keren en daar waarde te vinden, de waarde van de wereld buiten te sluiten. het maakt niet uit of er iets mis gaat in de buitenwereld. dat is belachelijk. als je de waarde van de buitenwereld erkent, zal je er ook zorgen om maken als er daar iets mis gaat. en dat is terecht. wie niet waagt, wie niet wint. je hele 'filosofie' baseert zich op angst.

ik zou zeggen, denk wat je wilt ik ga er iig niet meer op in, heb noch de energie noch de woorden om mijn ontluikende levensfilosofie op dit moment te gaan verantwoorden of onderbouwen. ik zie wel wat de toekomst wat betreft de spinsels brengt

je gaat gewoon dood,dood=dood
al lijkt het me heel interessant om te weten wat je net voor je dood waarneemt,al zal ik dat ooit op een dag meemaken (ik wil eeuwig leven )

ik troost mezelf met het feit dat mijn atomen door zullen "leven"

ik vind de op heel goed!!
het is nu helaas te laat, maar ik kom er wel op terug!

quote:

op dinsdag 29 mei 2007 19:49 schreef double-helix het volgende:
ik troost mezelf met het feit dat mijn atomen door zullen "leven"

wat is de meerwaarde daarvan?

quote:

op woensdag 30 mei 2007 11:21 schreef popeofthesubspace het volgende:

[..]

wat is de meerwaarde daarvan?

niks.

quote:

op woensdag 30 mei 2007 11:35 schreef double-helix het volgende:

[..]

niks.

waarom troost het je dan?