De onoplosbare doodfilosofie..

quote:

op donderdag 30 september 2004 18:54 schreef jozzephus het volgende:
"dood" gaan hier op aarde is het mooiste wat er is voor wie "dood" gaat...
dood..
mooi woord he..het begin dus van wat je langzaam/snel (relatief) weer gaat herinneren..ieder op zijn/haar manier van hoe hij/zij ooit geloofde op aarde...er bestaat geen einde..alleen een begin van iets nieuws..
geloofde je altijd in de hel? of allemaal maagden die willen neuken en zo, of dat er niets meer is...ok dan..je komt daar waar je in geloofde, en blijft daar net zolang totdat je aware wordt van dat je daar niet moet zijn..(of je blijft nog even) dus aan jouw de keus wat je wilt en gaat doen..
heb ik eens gelezen en geloof dat 100%.
de meesten van jullie geloven wat anders.
voor allebei, wanneer je gaat.
have fun.(of sterkte)

dit is 100 procent staya erusa!!!

albert camusopent zijn le mythe de sisyphe met:

quote:

il n'y a qu'un problème philosophique vraiment sérieux: c'est le suicide. juger que la vie vaut ou ne vaut pas la peine d'être vécue, c'est répondre à la question fondamentale de la philosophie. _{er is slechts één werkelijk belangrijk filosofisch probleem: dat is de zelfmoord. beslissen of het leven wel of niet de moeite waard is geleefd te worden, is antwoord geven op de grondvraag van de filosofie.}

camus behandelt in dit essay (en ook op gelijke wijze bijvoorbeeld in zijn boek l’étranger (de vreemdeling)) de vraag of, gegeven de situatie dat met je dood alles stopt, het niet net zo makkelijk is om direct zelfmoord te plegen. uiteindelijk stelt hij dat het leven de moeite waard is.

het probleem ligt hem, voor camus, in het absurde, namelijk de spanning tussen het leven dat zich als zinloos openbaart en het verlangen van de mens enige betekenis en significantie aan zijn leven te kunnen geven.

reincarnatie is voor mij geen optie, in dit leven geloof ik er in elk geval niet in en dat zal ik in een volgend leven ook niet doen.
bovendien kan ik mij niet voorstellen dat ik in een vorig leven er wel in geloofd heb.

quote:

op maandag 27 september 2004 11:54 schreef fuifduif het volgende:
ten slotte zou ik je willen vragen om een verklaring voor het feit dat ik ik ben en jij jij. wat maakt dat wanneer ik ga slapen en ik 's ochtends weer wakker wordt, ik nog steeds ik ben. je kunt wel gaan wijzen op de functie van de hersenen, maar dat verklaart niet waarom ik kijk door mijn ogen en jij door die van jou. als het lichaam enkel zou werken op basis van impulsen van de hersenen, dan zouden we toch geen zelfbewustzijn hebben lijkt mij.

ik geloof toch dat het overgrote deel van het dierenrijk hetzelfde doen als ons. en dan doel ik op het slapen gaan en sochtends weer opstaan, waarbij ze hun ogen weer opendoen(of iets in die richting) daarbij heeft het overgrote deel van het dierenrijk geen zelfbewustzijn en leven op hun instinct. dus daar gaat je stelling mank. het zijn alleen de hersenen die ons hele lichaam sturen en ons een 'geest' geven.

laat ik heel simpel me idee uitleggen:
er is geen ziel of geest, het is iets wat mensen hebben bedacht om iemand te typeren voor zijn handelingen, wat daadwerkelijk zijn interpretaties/handelingen in diens wereld zijn en dat op verschillende manieren beoordeeld wordt door anderen. zodoende als er geen ziel/geest is, zou dat vrijwel zeker moeten betekenen dat als je doodgaat je gewoonweg niets doorkrijgt/bevat en weer 'niets' wordt zoals je voor je geboorte(innesteling baarmoeder etc..) was.

quote:

het geloof in een hemel is dus het enige geloof dat je leven echt zin kan geven, hoe diep je ook nadenkt, als je er echt in zou geloven.

ik heb geen hemel nodig om mijn leven zin te geven.
sterker nog, ik heb geen enkele bepaald verzonnen geloof/regel nodig anders dan wat ik zelf tot een wet heb opgehemeld om mijn leven zin te geven.
ja als je doodgaat is alles weg, ja het leven lijkt op die zin nutteloos, maar waarom moet er iets na de dood zijn? geeft het idee om na je dood te kunnen leven in de hemel dan wel zin om te leven? weet je dan hoe het er is? er komt veel bij meer kijken dan een 'paradijs' woordje om een ideale omgeving te beschrijven en daarop alsnog waarom zou je dan ook daarin willen leven?

btw, wel leuk zon 3 jaar oud geleden topic terugbumpen
(watvoor begrip zoek je dan?)

[ Bericht 25% gewijzigd door koffiegast op 26-05-2007 02:45:21 ]

ik heb altijd een sterke overtuiging gehad, dat dit leven slechts een fase is in een groot geheel en dat daarmee het 'zijn' niet ophoudt bij de dood van dit aardse leven. echter, uiteindelijk begon ik mij langzaam maar zeker te realiseren, dat er werkelijk waar geen enkele aanleiding is, om dat te geloven. dat wil niet zeggen dat ik de mogelijkheid verwerp, dat het 'zijn' zich na de dood voortzet (in welke manifestatie dan ook), maar het op voorhand aannemen is onzinnig. hiermee is, ten tweede, gepaard gegaan mijn toegenomen acceptatie, dat het 'zijn' daadwerkelijk wel eens zou kunnen eindigen bij de dood. ik heb, zeg maar, geaccepteerd dat het na dit leven voor eeuwig voorbij kan zijn (kaarsje uit).

maar mocht dat inderdaad zo zijn, dan had ik liever gehad dat dit leven mij bespaard was gebleven. wat een verschrikking dat men een leven lang moet lijden voor... niets .

quote:

op zaterdag 26 mei 2007 08:34 schreef zwambtenaar het volgende:

maar mocht dat inderdaad zo zijn, dan had ik liever gehad dat dit leven mij bespaard was gebleven. wat een verschrikking dat men een leven lang moet lijden voor... niets .

het is niet voor niets, maar als je dat niet kunt zien, kan ik me voorstellen dat het lijden is.
het gaat om het leven zelf, niet om wat er na wel of niet komt.

quote:

op zondag 27 mei 2007 17:30 schreef miss_sly het volgende:

[..]

het is niet voor niets, maar als je dat niet kunt zien, kan ik me voorstellen dat het lijden is.
het gaat om het leven zelf, niet om wat er na wel of niet komt.

dat leven heeft voor mij dus geen enkele waarde, wanneer het geen enkele betekenis heeft verder. in dat geval is het niet meer dan een toevallige happening. het enige waar het leven dan uit bestaat is: geboren worden, proberen zo gezond mogelijk te blijven, proberen je leven in te richten zoals je dat wilt en maar blijven werken, werken en werken en uiteindelijk is het dan weer gebeurd. nou, wat een lol .

quote:

op zondag 27 mei 2007 17:33 schreef zwambtenaar het volgende:

[..]

dat leven heeft voor mij dus geen enkele waarde, wanneer het geen enkele betekenis heeft verder. in dat geval is het niet meer dan een toevallige happening. het enige waar het leven dan uit bestaat is: geboren worden, proberen zo gezond mogelijk te blijven, proberen je leven in te richten zoals je dat wilt en maar blijven werken, werken en werken en uiteindelijk is het dan weer gebeurd. nou, wat een lol .

het leven an sich heeft ook geen betekenins.
jij geeft er betekenis aan, voor jezelf en als je geluk hebt ook voor anderen.

quote:

op zondag 27 mei 2007 17:35 schreef miss_sly het volgende:

[..]

het leven an sich heeft ook geen betekenins.
jij geeft er betekenis aan, voor jezelf en als je geluk hebt ook voor anderen.

als het leven an sich geen betekenis heeft, dan heeft het wat mij betreft ook geen enkele zin om er betekenis aan te geven. de enige reden voor mij om er mee door te gaan ligt gelegen in mijn instinctieve overlevingsdrift. ik ben als het ware geprogrammeerd om er mee door te gaan. maar ik doe het niet van harte en hoop dan ook met heel mijn hart, dat er wel degelijk een meer metafysische betekenis aan het leven verbonden kan worden.

de dood is de vervolmaking van het einde, eeuwige rust. het maakt niet uit of mijn ziel na de dood zal blijven voortbestaan. in beide geval wil het zeggen perfectie bereiken. dit wil niet zeggen dat het geoorloofd is om zelfmoord te plegen. op zo'n manier sterf je niet in rust. je vervolmaakt niets, maar gooit alle mogelijkheden om iets te bereiken voor altijd weg.

de dood is tevens de ultieme reden om te leven voor hen die zinloosheid vrezen en het aardse leven verachten. doe iets.

quote:

op zaterdag 26 mei 2007 00:33 schreef lamon het volgende:
ik schop hem toch weer even, want ik heb nog steeds niet het idee dat iemand ooit begrepen heeft wat ik bedoelde.

grappig om een oude post van mezelf na te lezen! en hoe ik er nu anders over denk.. ik sluit me aan bij jouw 3e optie, maar dan als een geestelijke wedergeboorte in de hemel ieder moment dat je leeft. ik geloof dat je daar komt door je handelen (karma) en dat het denken voor de actie gebeurt, eigenlijk is het een soort paradox. je moet dan eerst voor jezelf bedenken wat de hemel is voor jou en dan je handelen aanpassen om daar te komen maar hoe kun je het zeker weten of het een hemel is zonder dat je er niet eerst bent geweest om dat vast te stellen?

ik kan wel beredeneren: door karma als stelen kom je door dat handelen misschien in de gevangenis terecht, dat is een soort geestelijke hel vergeleken met de vrijheid van daarvoor. neem je iets wat niet van jou is zal de eigenaar je achterhalen, of iemand anders en zul je moeten vluchten; weer een soort hel door gemis aan vrijheid. en de bestolene zal worden meegesleurd in een geestelijke hel door het gemis van een voorwerp, of beiden. leef je leven goed en je creeert je eigen hemel en misschien zelfs voor anderen.

ik kan mensen die iets over het hiernamaals te vertellen hebben niet negeren net zo min ik de dood kan negeren (ik kan ze wel accepteren). maar er is niemand die met zekerheid kan vertellen als een waarheid wat er buiten dit leven is, dit kan alleen door iemand verteld worden die buiten dit leven bestaat.

en een ander middel, maar dan makkelijker te accepteren na al die inzichten omtrent absurditeit, doet zijn intrede om de angst te sussen.

ik weet niet wat er gaat gebeuren straks, maar ik zorg er iig wel voor dat ik het aardig naar m'n zin heb hier. dat doe ik niet door al mn dromen na te jagen want dat is in deze maatschappij niet echt haalbaar, maar gewoon door genoegen te nemen met wat me overkomt in deze setting. vandaag heb ik kiespijn en maak ik huiswerk, en ik heb daar best vrede mee. m'n katjes om me heen, theepotje naast me, muziekje aan, vriendje de hort op, en ik ben er gelukkig mee. pas als ik denk wat ik allemaal had kunnen doen, dan word ik unhappy. het is wat mij betreft ook toekomst of verledenplannen die uitgewerkt moeten worden. op het moment dat ik denk 'alles dat ik had kunnen doen' zit ik niet meer in het nu, en het nu vind ik verschrikkelijk prettig.

neejoh. streef vooral niets na.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:06 schreef popeofthesubspace het volgende:
neejoh. streef vooral niets na.

ik streef na ieder moment van mn leven 'in extase' te beleven. er is toch geen garantie dat ik het na dit leven nog zal bereiken. sommige mensen proberen extase te vinden in dingen die zich buiten zichzelf afspelen, ik probeer het binnen mezelf te vinden. ik ben de enige constante, de enige factor waar ik echt invloed op heb. ik ben al in geen tijden meer ongelukkig geweest of heb het gevoel gehad dat ik leed. tuurlijk heb ik weleens baaldagen, maar ook daar haal ik de positieve dingen uit. nee hoor, ik ben echt happy.

een streven naar extase. . wat een lovende eigenschap. ik ben blij dat we jou hebben op deze wereld.

hedonisme. !

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:14 schreef popeofthesubspace het volgende:
een streven naar extase. . wat een lovende eigenschap. ik ben blij dat we jou hebben op deze wereld.

hedonisme. !

wat probeer je met je oneliners te bereiken?

mijn onvrede uiten.

hedonisme vind ik een van de meest verfoeilijke levenshoudingen mogelijk. het is geen streven, maar absolute stilstand.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:23 schreef popeofthesubspace het volgende:
mijn onvrede uiten.

hedonisme vind ik een van de meest verfoeilijke levenshoudingen mogelijk. het is geen streven, maar absolute stilstand.

stilstand van wat? in wat voor'n opzichten? en waarom is het verfoeilijk?

stilstaand omdat het geen enkele richting kent. wat is de inhoud van je extase/geluk? een in het niets glimlachen om niets? en als het wel glimlachen om iets is, waarom streef je dat 'iets' dan niet na? wat is de meerwaarde van je geluk, op pijn voorkomen na? waarom is dat geluk zo belangrijk voor je? en hoe zit het met je geluk van je vrienden? wat als het zorgen voor je vrienden of kinderen je geluk hindert? waar kies je dan voor? dan wel voor de buitenwereld? dus zo belangrijk is het geluk niet?

ik snap het gewoon niet. geluk kan me gestolen worden.

quote:

op zaterdag 26 mei 2007 00:33 schreef lamon het volgende:
ik schop hem toch weer even, want ik heb nog steeds niet het idee dat iemand ooit begrepen heeft wat ik bedoelde.

oh, vast wel, hoor.

misschien moet je er nog een vierde optie aan toevoegen.

dat je nadenkt over hoeveel mensen er theoretisch hadden kunnen zijn (aantal eicellen van alle vrouwen maal aantal zaadcellen van alle mannen, bijvoorbeeld) en hoe klein de kans is dat jij juist geboren bent. dan moet je dood kúnnen gaan dus als een voorrecht zien, omdat al die andere mensen niet eens geboren zijn. met andere woorden, zie de dood niet als een tragisch einde van het leven, maar zie je leven als een groot voorrecht dat je het hebt mee mogen maken.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:33 schreef popeofthesubspace het volgende:
stilstaand omdat het geen enkele richting kent. wat is de inhoud van je extase/geluk? een in het niets glimlachen om niets? en als het wel glimlachen om iets is, waarom streef je dat 'iets' dan niet na? wat is de meerwaarde van je geluk, op pijn voorkomen na? waarom is dat geluk zo belangrijk voor je? en hoe zit het met je geluk van je vrienden? wat als het zorgen voor je vrienden of kinderen je geluk hindert? waar kies je dan voor? dan wel voor de buitenwereld? dus zo belangrijk is het geluk niet?

ik snap het gewoon niet. geluk kan me gestolen worden.

zorgen voor mn vrienden hindert mijn geluk niet. zoals ik al zei probeer ik mijn geluk niet buiten mezelf te zoeken, maar in mezelf. theoretisch gezien zou het betekenen dat als de aarde naar de vinkentering zou gaan ik nogsteeds 'gelukkig' kan zijn. het zijn factoren die buiten mezelf zijn en daardoor mijn geluk niet kunnen verwoesten. wat ook inhoudt dat ik allerlei acties in de buitenwereld zou kunnen ondernemen zonder dat dat mijn geluk verwoest. (theoretisch natuurlijk, want ik ben geen supermens. in de praktijk is het leven een grote test om dit vol te houden)

de inhoud van het geluk is overigens vrede. ik heb mn hele leven in onvrede over alles geleefd, als ik daar nu aan terugdenk moet ik van binnen heel hard lachen. tis dat ik toen niet het hoe en wat wist maar ik voel me zoveel beter nu dat ik die onvrede in mn eigen hand heb. en in vrede leven, dat vind ik fijn. is ook fijner voor mijn omgeving heb ik gemerkt, ik doe mensen niet zo veel pijn meer als eerst

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:49 schreef arcee het volgende:

[..]

oh, vast wel, hoor.

misschien moet je er nog een vierde optie aan toevoegen.

dat je nadenkt over hoeveel mensen er theoretisch hadden kunnen zijn (aantal eicellen van alle vrouwen maal aantal zaadcellen van alle mannen, bijvoorbeeld) en hoe klein de kans is dat jij juist geboren bent. dan moet je dood kúnnen gaan dus als een voorrecht zien, omdat al die andere mensen niet eens geboren zijn. met andere woorden, zie de dood niet als een tragisch einde van het leven, maar zie je leven als een groot voorrecht dat je het hebt mee mogen maken.

ik vraag me af waarom het een voorrecht moet zijn. ik begrijp op een bepaalde manier wel wat je bedoelt hoor, maar een voorrecht.. ik denk daarbij een beetje aan dankbaarheid. maar aan wie moet je die dankbaarheid dan tonen? aan je ouders? aan existence? wat voorn zin heeft dat? of is dat ook gewoon de zin die je er zelf van maakt?

ik vind het wel leuk om hier zo over na te denken.. het idee dat honderden, duizenden generaties voor ons het hier ook over hadden, misschien wel precies zoals wij, en we zijn eigenlijk collectief geen stap verder.. puur persoonlijke vragen en antwoorden.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:54 schreef releaze het volgende:
ik vraag me af waarom het een voorrecht moet zijn. ik begrijp op een bepaalde manier wel wat je bedoelt hoor, maar een voorrecht.. ik denk daarbij een beetje aan dankbaarheid. maar aan wie moet je die dankbaarheid dan tonen? aan je ouders? aan existence? wat voorn zin heeft dat? of is dat ook gewoon de zin die je er zelf van maakt?

dat laatste.

en als je het niet als een voorrecht ziet, hoef je ook niet tegen de dood op te zien.

quote:

op maandag 28 mei 2007 16:59 schreef arcee het volgende:

[..]

dat laatste.

en als je het niet als een voorrecht ziet, hoef je ook niet tegen de dood op te zien.

ik kijk niet zo op tegen de dood zelf, maar wel het sterven. ik ga er van uit dat het sterven een ervaring zal zijn als nooit tevoren, iets wat we ons niet helemaal kunnen voorstellen, en dat dat niet weten angst veroorzaakt. ik ben nog nooit ernstig ziek geweest, of een groot ongeluk, en mn hart heeft altijd geklopt, nog nooit zuurstof tekort gehad... maar het klinkt allemaal letterlijk doodeng!

mijn moeder bijvoorbeeld heeft al een paar keer het licht gezien. de eerste keer toen ze 4 was en bijna verzoop, de laatste keer 2, 3 jaar geleden toen ze 'net optijd' in het ziekenhuis terecht kwam (ze zei laatst dat als ze niet naar het ziekenhuis was gegaan ze nog maar max twee dagen had geleefd, ze had een spastische kransslagader).

ze heeft het al van zo dichtbij meegemaakt dat het haar geen angst meer inboezemt.
maar ik kan niet echt zeggen dat ik op dit moment naar vooruit kijk om zulke momenten mee te maken om over mn angst heen te kunnen komen

ik ben ook een zogenaamde materialist. geloof dat er niets is na de dood en dat de 'geest' en 'ziel' en 'god voelen' allemaal chemische processen in je hersenen zijn. verzinselen dus, die in het leven zijn geroepen om aan de ene kant mening aan ons leven te geven en aan de andere kant om het onverklaarbare te verklaren (nu is het wetenschappelijk bewezen dat bijv. tumoren in je hersenen als ze op een bepaald punt 'drukken', je hele gedrag kan veranderen, vroeger was dit natuurlijk nog niet zo)

ik denk dat het zin geven aan het leven zo'n beetje de grootste reden is dat religies (en allerlei vormen van spiritualisme) tegenwoordig nog bestaan, want allerlei dingen die het vroeger claimde te verklaren zijn allemaal tot het rijk der fabels verwezen (door o.a. de evolutie theorie).
ik heb ook wel eens gedacht: waarom zou ik niet 'gewoon' zelfmoord plegen, ikzelf merk er toch niets van als ik dood ben en het leven heeft toch geen nut.
maar er zijn toch een aantal factoren dat mij (en ik denk een hoop anderen) laat besluiten het niet te doen. ten eerste een soort dierlijke overlevingsdrang. ten tweede het lijden dat je je naasten ermee bezorgt. daarnaast zijn er nog zoveel dingen die ik wel leuk vind (waarvan beetje filosoferen over dit soort onderwerpen er een is ).
verder kun je het leven toch niet evalueren als je eenmaal dood bent. het is niet alsof je op je twintigste een cursus frans gaat doen en als je later een keer 70 bent daarop terug kijkt en denkt: "nou, dat is pas nutteloos geweest, ik heb er nooit iets aan gehad". dood is dood, niks dus, dus je kunt ook niet meer denken dat je een nutteloos leven hebt geleid.