Het Jan Sloot (Digital Coding) Mistery #2

quote:

Op maandag 13 september 2004 17:29 schreef RM-rf het volgende:

[..]Een tweede optie is natuurlijk dat Pieper wel degelijk in bezit is van de kennis, en enkel ermee wacht tot de patenten op de DVD een beetje knap zijn uitgbaat, de DVD eerst zelf al doorgebroken is, om te wachten met een nieuwe uitvinding, die de DVD vervolgens dan weer kan opvolgen (en dat kan nog 10 jaar duren, voordat die patenten verlopen)

Lijkt me zeer onwaarschijnlijk. Reken maar dat dit hele verhaal mensen aan het denken heeft gezet. Als het waar is, dan is er vast wel een freak die dit gaat proberen te ontcijferen (net als iedereen hier eigenlijk al probeert). De kans is groot dat iemand hier binnen 10 jaar wel achterkomt. Dan zou Pieper mooi met lege handen staan in plaats van een miljardencontract.

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 12:53 schreef Drugshond het volgende:
Ik heb nog eens even na zitten denken.....
Bij de tweede aflevering van Netwerk kwamen sommige aandeelhouders aan het woord van de zogenaamde "Fifth Force". Er was daar een Aandeelhouder bij (naam/achtregrond onbekend - grijze man met een bril op) die zelf aangaf dat hij niet in de uitvinding geloofde (waarom deed hij dan uberhaupt mee ?!?). Maar hij voorspelde wel dat deze vinding vroeg of laat (over 10-20 jaar) weer boven tafel zou komen.

Eigenlijk geloofde niemand erin. Het probleem was dat Sloot het gewoon liet zien! Het kon niet, maar toch zagen ze het gebeuren. Natuurlijk komt er binnen 20 jaar een uitvinding die ons afhelpt van serverparken en veel te grote harddisks. Ik denk dat Sloot iets te vroeg was met zijn uitvinding. Er zijn talloze bedrijven die net miljoenen geinvesteerd hebben in glasvezelnetwerken e.d. Met de uitvinding van Sloot zouden deze netwerken in één klap niets meer waard zijn. Het belang om zijn uitvinding niet op de markt te laten komen was gigantisch! En aangezien de uitvinding in zijn hoofd zat..................

Wat ik nou niet begrijp... stel je investeert in sloot, je weet dat je miljarden er mee gaat pakken en opeens valt sloot dood neer en zijn je miljarden ook verdwenen, dat moet toch wel 1 van de zwartste dagen uit je leven zijn? Het lijkt me op zo`n moment meer dan logisch dat je over lijken gaat als het moet om die vinding terug te halen.
Ik denk dat het een stilte voor de storm is, want als je echt die vinding boven water wilt krijgen dan is dat zeker mogelijk, alleen zul je zeer extreem ondiplomatisch te werk moeten gaan en moet je een gek vinden die minimaal een miljoen in je broncode-retour-project wilt investeren.

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 17:10 schreef JohnDope het volgende:
Ik denk dat het een stilte voor de storm is, want als je echt die vinding boven water wilt krijgen dan is dat zeker mogelijk, alleen zul je zeer extreem ondiplomatisch te werk moeten gaan en moet je een gek vinden die minimaal een miljoen in je broncode-retour-project wilt investeren.

Of gaan graven en kijken of je die hersens kan 'uitlezen'...

Wat ik nog niet gehoord heb is de mogelijkheid dat Jan Sloot zelfmoord heeft gepleegd. Dat klinkt in eerste instantie misschien onlogisch maar onmogelijk is het zeker niet. Sloot was behoorlijk paranoïde, en een aantal mensen hadden hem - in zijn ogen - onrecht aangedaan. In het artikel op gids.nl valt te lezen:

quote:

'Mijn vader was witheet', zegt Ben Sloot. '"Hier krijgen ze spijt van. Hier zullen ze achterkomen", zei hij. Pa wist zeker dat ze erin geslaagd waren het kastje uit te lezen.

Sloot vertrouwde dus niemand meer, en zeker de geslepen Pieper niet. Bovendien wou hij Pieper terugpakken. De beste manier om dat te doen was door er voor te zorgen dat Pieper de uitvinding niet in handen kreeg. De enige manier waarop Sloot zeker wist dat zijn uitvinding niet in Pieper's of andermans handen terecht zou komen, was er zelf op toe te zien dat het vernietigd werd. Maar dat zou niemand zomaar aangenomen hebben. Men zou het geld dat de familie Sloot ondertussen ontvangen had claimen. Voor Sloot was er in dat geval maar een optie: zelf het einde regisseren. De nabestaanden verkregen dan de erfenis ter waarde van miljoenen, maar de uitvinding zou voor altijd bij Sloot blijven.

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 16:14 schreef MarkyMarkx het volgende:

[..]

Eigenlijk geloofde niemand erin. Het probleem was dat Sloot het gewoon liet zien! Het kon niet, maar toch zagen ze het gebeuren.

dat is dagelijks werk voor Hans Klok ... mar ga je hem ook 50 miljoen geven om een product op de markt te zetten waarmee je zomaar uit het niets duiven tevoorschijn kunt halen?

dat Sloot zo paranoide zijn vinding gesloten wilde houden en de broncode geheim hield kan ook best te maken hebben ermee dat hierin dingen stonden die mogelijk niet overeen kwamen met zijn verhaal, had hij dat werkelijk willen beschermen, waren octrooien een veel betere en zekere oplossing, eventueel had hij mensen kapot kunnen sueen enkel op basis van auteursrechtenbreuk als zij delen van zijn uitvinding hadden gestolen (zelfs al is zo'n rechtzaak uitzonderlijk kostbaar, enkel het vooruitzicht op een mogelijke schade-uitkering kan de prijs van een bedrijf al enorm opdrijven, kijk bv naar SCO, ook al beweert iedereen dat hun claims op niks gebaseerd zijn, toch worden veel van hun advocaten en andere diensten gefinancieerd met enkel een aandelenpakket)

tvp

Het Sloot Digital Coding System (soes) zou de wereld opschudden: een nieuw alfabet voor digitale informatieopslag dat niet langer meer gebruikmaakt van het binaire stelsel van nulletjes en eentjes, maar een veel efficientere methode hanteert.

hierboven wordt gezegt dat sloot geen gebruik maakt van het binaire stelsel van nulletjes en eentjes

Het principe werkte ogenschijnlijk simpel. Net zoals er voor een stuk tekst maar een beperkt aantal karakters beschikbaar is, wordt een film uit een eindig aantal kleuren en geluiden opgebouwd. Al die basisgegevens werden in vijf algoritmes in vijf verschillende geheugens opgeslagen. Bij de opslag van films zou ieder algoritme een maximale omvang van 74 megabyte krijgen. In totaal dus 370 megabyte: de motor van de vinding. Het enige wat nodig was om die te starten was een passende sleutel. Sloot berekende voor iedere bladzijde van een boek, of ieder beeld van een film, een unieke code waarvan het geheel ook weer resulteerde in een unieke code. Die laatste code, de sleutel, nam slechts één kilobyte geheugen in beslag, ongeacht de lengte van de film of de dikte van het boek.

en hier praten ze weer over één kilobyte en 74 megabyte, dan klopt dit verhaal toch niet?

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 18:15 schreef whoops het volgende:

[..]

Of gaan graven en kijken of je die hersens kan 'uitlezen'...

Nee, ik denk niet dat dat gaat werken. Je zult pieper gewoon op 1 of andere manier aan het praten moeten krijgen. Het zal misschien even duren voordat je pieper aan het praten krijgt, maar daar heb je ook dat minimale miljoen voor nodig.
Ik schets het nu allemaal heel kort, maar je moet er zegmaar een cia-achtige operatie van maken.

Zij hebben een arme man als speelbal gebruikt, dus ik vind ook dat je nu de grotejongens als speelbal mag gebruiken. Eerlijk = eerlijk.
En wie weet loopt het helemaal mis en kan roel ook niet bij de broncode, tja... dan moet je maar losgeld gaan vragen voor ome roel, je bent toch zo weer vrij in nederland

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 20:21 schreef smallie het volgende:
Het Sloot Digital Coding System (soes) zou de wereld opschudden: een nieuw alfabet voor digitale informatieopslag dat niet langer meer gebruikmaakt van het binaire stelsel van nulletjes en eentjes, maar een veel efficientere methode hanteert.

hierboven wordt gezegt dat sloot geen gebruik maakt van het binaire stelsel van nulletjes en eentjes

Het principe werkte ogenschijnlijk simpel. Net zoals er voor een stuk tekst maar een beperkt aantal karakters beschikbaar is, wordt een film uit een eindig aantal kleuren en geluiden opgebouwd. Al die basisgegevens werden in vijf algoritmes in vijf verschillende geheugens opgeslagen. Bij de opslag van films zou ieder algoritme een maximale omvang van 74 megabyte krijgen. In totaal dus 370 megabyte: de motor van de vinding. Het enige wat nodig was om die te starten was een passende sleutel. Sloot berekende voor iedere bladzijde van een boek, of ieder beeld van een film, een unieke code waarvan het geheel ook weer resulteerde in een unieke code. Die laatste code, de sleutel, nam slechts één kilobyte geheugen in beslag, ongeacht de lengte van de film of de dikte van het boek.

en hier praten ze weer over één kilobyte en 74 megabyte, dan klopt dit verhaal toch niet?

Lees het topic eens door. Die 5 x 74 Mb zijn de basisbestanden die je in je player "bakt". Dit is genoeg om alle mogelijke beelden op een scherm te toveren. Met de sleutel (1Kb op een chipcard), wordt aan de basisbestanden vertelt hoe en wat ze op het scherm moeten tonen. Om een film (of wat voor data dan ook) te versturen, moet je alleen de sleutel versturen.

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 20:09 schreef Thomas B. het volgende:

[..]

Wat is dat nou weer voor rare vergelijking?
[..]

Wat zou hij er dan mee opschieten? Op een gegeven moment zou het dan toch uitkomen dat ie de boel bij mekaar geluld had...

waarom werden er toen WorldOline aandelen op de beurs zouden komen zoveel heisa van gemaakt:
Een dag ervoor schreef een gezaghebbende krant op de vorpagina dat er geruchten waren dat prijs volgens 'amerikaanse kenners op IT-gebied' wel 120 gulden zou kunnen bereiken...

Een dag later bleek dat zelfs 40 gulden een te hoge inschatting was, en velen gingen zwaar het schip in ...
Waarom logen mensen toen, jaagden zij een luchtbel na?

Laten we wel zijn, een aantal namen hier waren zowel bij de WorldOnline-beursintroductie, alswel de Sloot-uitvinding betrokken.

Wat Sloot zelf betreft, hij heeft iets van een manisch-depressieveling, iemand die zich ingeraven had in zijn idee van de 'revolutionaire' uitvinding:
Waarschijnlijk was hij op een punt geomen dat hij zo verslingerd in een web van leugens zat, dat hij er zelf niet meer uitkwam:

wat dat betreft is ook het verhaal van de voorganger van de Pieper-jongens interssant.

iemand die al vanaf 1991 Sloot kende en hem financieel ondersteunde om de 'uitvinding' verder te ontwikkelen, maar die tot de conclusie was gekomen dat er niks achter zat, dat Sloot een bodemloze put was, die hem enkel geld bleef kosten.
Toen die hem in de steek liet, ging Sloot op zoek naar en tweede financier, de tapijthandelaar, die hem uiteindelijk bij Pieper bracht.

Waarschijnlijk wilde Sloot nooit verstrikt raken tussen de 'grote' jongens, en wilde hij eigenlijk enkel gewoon een lokale regionale middenstander om zijn manie te financieren (wat hem dus nog lukte ook):
rond 1998-1999 was het echter zo dat die middenstand-oplichterij zelfs domweg lukte bij de multi-nationale en wereldwijde ondernemingen.

Even een dom vraagje van iemand ide niet zo gek veel dan digitale techniek weet:

Stél dat je in een sleutel precies voor elke pixel kunt vastleggen op welk moment hij welke kleur moet hebben, dan is die sleutel normaalgesproken toch (ongeveer) net zo groot als een complete film?

Ik wijs de uitvinding zeker niet af, en ben ook bereid te accepteren dat Sloot iets creatiefs heeft bedacht waar wij simpelweg nog niet opgekomen zijn, ik ga er echter wel vanuit dat hij gebruik heeft gemaakt van toen bestaande middelen en geen buitenaardse hulp heeft ontvangen nog 'wonderen' kan verrichten.

Hij leek idd in eerste instantie geld te zoeken bij mensen die niet in de IT scene zaten. Bang dat een expert zijn idee zou ontdekken of bang dat zijn oplicht truc werd doorzien?

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 22:55 schreef livEliveD het volgende:
Hij leek idd in eerste instantie geld te zoeken bij mensen die niet in de IT scene zaten. Bang dat een expert zijn idee zou ontdekken of bang dat zijn oplicht truc werd doorzien?

Bang dat iemand er met "zijn" idee vandoor ging, en hij de erkenning misliep.

quote:

Op maandag 13 september 2004 18:36 schreef Thomas B. het volgende:
Die Pieper weet er meer van... dat kan haast niet anders.
Maarja, stel nou dat hij die broncode toch heeft (en het stuk uit de quote geeft alle aanleiding om te speculeren) en hij komt er ooit mee naar buiten, dan valt ie hard door de mand en is zn reputatie weg.
Aan de andere kant houdt ie dan wel de grootste uitvinding sinds het wiel verborgen.

Misschien krijgt hij wel heel veel geld om de uitvinding voor eeuwig verborgen te houden...

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 22:55 schreef livEliveD het volgende:
Hij leek idd in eerste instantie geld te zoeken bij mensen die niet in de IT scene zaten. Bang dat een expert zijn idee zou ontdekken of bang dat zijn oplicht truc werd doorzien?

Ik vind het niet heel erg vreemd dat een 'simpele tv-reparateur' en tevens ex-medewerker van Philips meteen als eerste aan Philips dacht en bijvoorbeeld niet meteen aan bedrijven in de US.

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 23:00 schreef Cynix ® het volgende:

[..]

Ik vind het niet heel erg vreemd dat een 'simpele tv-reparateur' en tevens ex-medewerker van Philips meteen als eerste aan Philips dacht en bijvoorbeeld niet meteen aan bedrijven in de US.

nope Sloot was de samenwerking aangegaan met leo Mierop en Leen Mooijaart, respectievelijk keukenhandelaar en aannemer.
Deze waren met het idee gekomen om Phillips te benaderen, Sloot moest daar zelf niks van hebben en had een aversie jegens Pieper en phillips-technici.

Voor Mierop en Mooijaart, was Sloot lange tijd financieel ondersteund door Jos van Rossem: een sigarettenautomaathandelaar, die uiteindelijk de samenwerking opzegde omdat er volgens hem niks van Sloots plannen terecht kwam.
Rossem beweert nu de kluis met Sloot's broncode te hebben (althans, documenten van Sloot, die misschien de broncode kunnen zijn) en is deze bereid te verkopen voor een miljoen euro.

Kan iemand dit nog ff simpel weerleggen?

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 22:55 schreef Cynix ® het volgende:
Stél dat je in een sleutel precies voor elke pixel kunt vastleggen op welk moment hij welke kleur moet hebben, dan is die sleutel normaalgesproken toch (ongeveer) net zo groot als een complete film?

En het geluid moet er natuurlijk ook nog bij.

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 23:57 schreef Cynix ® het volgende:
Kan iemand dit nog ff simpel weerleggen?
[..]

En het geluid moet er natuurlijk ook nog bij.

Dat kan niemand weerleggen, dat is juist het hele eiereneten. Hij schijnt een andere benadering van data gehad te hebben dan wat wij gewend zijn (het binaire stelsel) Hij had een techniek ontwikkeld die de data tich keer meer efficient aantstuurde. Dus niet met 0 en 1, maar hij had wat anders verzonnen. Komt bij dat wij met ons allen digitaal denken, terwijl hij de analoge bron had aangepakt.

-edit-

[ Bericht 99% gewijzigd door livEliveD op 15-09-2004 11:59:11 ]

quote:

Op dinsdag 14 september 2004 22:55 schreef Cynix ® het volgende:
Even een dom vraagje van iemand ide niet zo gek veel dan digitale techniek weet:

Stél dat je in een sleutel precies voor elke pixel kunt vastleggen op welk moment hij welke kleur moet hebben, dan is die sleutel normaalgesproken toch (ongeveer) net zo groot als een complete film?

Ik weet er ook niks vanaf, maar ving op dat hij ook bv tig boeken op heel weinig ruimte kon plaatsen in de vorm van een sleutel, die sleutel bevatte dan de som (de volgorde van de letters die tesamen het boek vormden).

Ok, we doen het ff anders. We hebben een file met alle letters van het alfabet, de standaardfile: ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ.

Nou wil ik bijvoorbeeld mijn naam CYNIX zo klein mogelijk opslaan.

Dan moet ik in de sleutel vastlegen dat de eerste letter een C moet zijn, de tweede een Y, de derde een N, etc. Ergo: ik moet het complete woord CYNIX in de sleutel opslaan. We kunnen de letters bijvoorbeeld nummeren A=1, B=2, etc. Om het woord CYNIX als sleutel op te slaan krijg je dan de code: 3-25-14-9-24.

Nu de hamvraag: hoe zou je die sleutel 3-25-14-9-24 2 miljoen keer kleiner kunnen opslaan dan het uitgeschreven woord CYNIX?

Ik kan de cijfers wel optellen (dan wordt de sleutel :"75"), maar dan kun je er bij het decoderen 100-en woorden van maken. Ik kan ook nog wel aangeven dat het woord uit 5 letters moet bestaan, dan wordt de sleutel bijvoorbeeld "75-5", maar ook dat biedt nog steeds 100-en mogelijkheden. De sleutel mag maar tot 1 mogelijke 'uitkomst' leiden, dus ik zeg dat de sleutel dan net zo groot moet zijn als die uitkomst.

Of ik zit volledig op het verkeerde spoor en de man heeft écht iets briljants bedacht.