Welkom terug, MuadDib.
![]()
Seborik heeft tegenwoordig een email-service, waarin hij de beste topics voor je opsomt.
![]()
quote:
Op zaterdag 18 september 2004 23:45 schreef Mark het volgende:Weer 2 punten vandaag, het lijkt een makkelijker seizoen te worden dan vorig jaar
![]()
Hoe loopt het bij jou, dwerg?
Het gaat wel okay, geloof ik. De spelers zijn tevreden over mijn manier van fluiten, al vinden ze me meestal wel vrij streng. Maar ik stuur er nooit mensen onterecht uit. Gisteravond in De Zijl gefloten, waar het scorebord en de tijdwaarneming niet werkten.
![]()
Gelukkig was het 'slechts' het vierde, maar het is vrij onhandig voor de spelers als ze niet kunnen zien wat de stand is, en hoeveel seconden er nog te spelen zijn. Bij voetbal kun je het aantal doelpunten meestal wel op de vingers van één hand tellen, bij waterpolo is dat toch even anders. Leuke wedstrijd, de tegenstanders van De Zijl waren Westlanders, en dat zijn gemoedelijke mensen. Toch, Liejannuh?
![]()
Alleen jammer dat de tweede wedstrijd die ik moest fluiten niet doorging. Eén van de teams had niet genoeg spelers. Leuk om je seizoen zo te beginnen.
![]()
quote:
Op zondag 19 september 2004 00:35 schreef Z het volgende:Koel, die zou ik ook wel eens een hand willen schudden
![]()
Gisteren had je de kans bij Kooyker in Leiden om een volle minuut met Arnon Grunberg te praten.
Ik hoorde het zelf pas vrijdagavond, maar het leek me wel leuk om even te gaan kijken. Omdat ze bij Kooyker geen fan zijn van het ouderwetse signeren, waarbij de schrijver een uur lang achter een saaie tafel gaat zitten, terwijl de mensen in de rij staan, mocht het personeel een originele manier verzinnen om de signeersessie vorm te geven. Het idee wat er uiteindelijk uit is gekomen, was het volgende: Arnon Grunberg ging in een klein hokje zitten, in de winkel. In het hokje stonden twee stoelen, een tafel met een vaas zonnebloemen en wat siergroen, en een webcam. Gedurende een uur kon je een nummertje trekken voor 'De minuut van je leven met Arnon Grunberg'. De mensen die niet wilden, durfden, of stonden te wachten konden op een scherm de beelden van de webcam zien.
Grunberg was iets te laat, hij werd eerst kort geïnterviewd door Ruben Verhasselt (vertaler van o.a. Meir Shalev) en daarna ging hij in zijn hok zitten. Uiteindelijk zijn er 50 mensen geweest (hij was er namelijk maar een uur) die de minuut van hun leven met Arnon Grunberg hebben gehad, en ik was nummer 47.
![]()
Een minuut duurt trouwens vrij kort. Ik heb hem gevraagd om een boek te signeren, en toen waren er al 45 seconden voorbij.
![]()
Niet iedereen liet hem signeren, er waren ook mensen die een foto van hem maakten, en er was iemand die Grunberg zijn voicemail in liet spreken. De mensen die met Grunberg in het hokje waren, kregen allemaal een felroze A5 formaat vel papier, waarop ze konden schrijven hoe de minuut geweest was. Deze werden opgehangen op de Klaagmuur, zodat de overige klanten, en Grunberg na afloop zelf, deze konden lezen. Volgens een leuke roodharige medewerkster van Kooyker was de drukte in de winkel te vergelijken met de dag voor Sinterklaas.