TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
Ik ben erg geïnteresseerd in, zoals de topictitel al zegt, ervaringen rondom kinderen
waar je een figuurlijk vraagteken bij plaatst.
Uitspraken van kinderen
Gedragingen
Ervaringen
Angsten
Interpretatie
Hoe gaat de volwassene ermee om.
etcetera....
Ik start dit topic niet met een direct einddoel voor ogen.
Het is als open onderwerp bedoeld vanuit oprechte interesse.
Voorgaande topics waar het over kind(eren) en spiritualiteit gaat zijn al sterk verouderd.
ook ging het daar om een specifiek geval en als je daar na al die tijd weer op inhaakt zal de discussie waarschijnlijk gericht worden op de posts van toen.
De poster(s) van toen zijn er nu misschien niet meer.
waar je een figuurlijk vraagteken bij plaatst.
Uitspraken van kinderen
Gedragingen
Ervaringen
Angsten
Interpretatie
Hoe gaat de volwassene ermee om.
etcetera....
Ik start dit topic niet met een direct einddoel voor ogen.
Het is als open onderwerp bedoeld vanuit oprechte interesse.
Voorgaande topics waar het over kind(eren) en spiritualiteit gaat zijn al sterk verouderd.
ook ging het daar om een specifiek geval en als je daar na al die tijd weer op inhaakt zal de discussie waarschijnlijk gericht worden op de posts van toen.
De poster(s) van toen zijn er nu misschien niet meer.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Toen ik een kleine peuter was, heb ik een keer tegen mijn moeder gezegd: "Jouw mama ziet jou. Het is daar heel mooi wit." De moeder van mijn moeder was al overleden voordat ik geboren werd.
Mijn moeder hecht nog steeds heel veel waarde aan die uitspraak, ze heeft er een beetje berusting in gevonden. Ikzelf kan me de situatie eigenlijk niet meer herinneren.
Mijn moeder hecht nog steeds heel veel waarde aan die uitspraak, ze heeft er een beetje berusting in gevonden. Ikzelf kan me de situatie eigenlijk niet meer herinneren.
Wat mooi.quote:Op zondag 5 september 2004 19:14 schreef Toeps het volgende:
Toen ik een kleine peuter was, heb ik een keer tegen mijn moeder gezegd: "Jouw mama ziet jou. Het is daar heel mooi wit." De moeder van mijn moeder was al overleden voordat ik geboren werd.
Mijn moeder hecht nog steeds heel veel waarde aan die uitspraak, ze heeft er een beetje berusting in gevonden. Ikzelf kan me de situatie eigenlijk niet meer herinneren.
Deze ervaring lijkt erg op een ervaring van mij..eigenlijk mijn ouders want ik was op het moment van deze uitspraak te jong om het mij nu nog helder te herinneren.
Mijn ouders hebben een dochter gehad die overleden is voordat ik in the picture kwam.
Ik sprak vaak over haar en haar aanwezigheid.
Op een keer zei ik opeens vanuit het niets "mama, dit keer ga ik niet meer bij je weg hoor".
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Oh jee, verhalen zat. .
Mijn dochter heeft het al sinds ze een jaar of drie is over 'toen ze mijn moeder was'. Ze praat dan doodleuk over 'vroeger' en ook mijn moeder komt dan in die verhalen voor. Ze is er heilig van overtuigd dat we elkaar al veel langer kennen, alleen waren toen de rollen anders verdeeld. Dat soort dingen verteld zo op hele droge toon, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. .
Ook heeft ze een keer of twee gezegd: "Mama, toen ik nog in jouw buik zat... *vul verhaaltje in*" en dan vertelde ze dus iets wat ze dus helemaal niet kon weten, omdat ze toen idd nog niet geboren was.
Ze ziet regelmatig een oude meneer hier in huis en daar houdt ze dan een praatje mee. Die oude meneer is een opa en hij komt vaak midden in de nacht op bezoek.
Ook heeft ze veel contact met 'Tante Rita' en die is erg veel bij haar. Voor zover ik haar begrijp gaat Tante Rita ook met haar mee naar school e.d.
Ik dacht eerst dat het gewoon een verzonnen, onzichtbaar vriendinnetje was, maar af en toe maakt ze opmerkingen waardoor ik denk dat er misschien toch weer iets meer achterzit.
Nou ja, geen probleem verder natuurlijk. . Ik ga haar iig niet pushen om antwoorden te krijgen, want dan krijgt ze misschien het idee dat ze raar is en dat is helemaal niet de bedoeling. Als er weer eens een verhaal voorbij komt, klets ik er met haar over en stel ik nonchalant wat vragen, maar als ze geen zin meer heeft om het erover te hebben, is het ook goed.
Als kinderen maar het idee hebben dat ze alles aan je kunnen vertellen, komen die verhalen op een gegeven moment vanzelf wel. . Hoewel ik het idee heb dat ze nu doorkrijgt dat niet alle kindjes dingen 'beleven' zoals zij..
Zelfs mijn ouders zijn er al eens tegen mij over begonnen (Vorig leven en dat ze dingen ziet) en die zijn er ook heilig van overtuigd dat ze de waarheid spreekt. Jaja, mijn ouders, mijn broodnuchtere, sceptische ouders. .
Mijn huisarts heeft haar altijd een erg bijzonder kind gevonden en hij zei een paar maanden terug wat ik al jaren dacht: "Ze heeft een oude ziel". .
.Mijn dochter heeft het al sinds ze een jaar of drie is over 'toen ze mijn moeder was'. Ze praat dan doodleuk over 'vroeger' en ook mijn moeder komt dan in die verhalen voor. Ze is er heilig van overtuigd dat we elkaar al veel langer kennen, alleen waren toen de rollen anders verdeeld. Dat soort dingen verteld zo op hele droge toon, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. .
Ook heeft ze een keer of twee gezegd: "Mama, toen ik nog in jouw buik zat... *vul verhaaltje in*" en dan vertelde ze dus iets wat ze dus helemaal niet kon weten, omdat ze toen idd nog niet geboren was.
Ze ziet regelmatig een oude meneer hier in huis en daar houdt ze dan een praatje mee. Die oude meneer is een opa en hij komt vaak midden in de nacht op bezoek.
Ook heeft ze veel contact met 'Tante Rita' en die is erg veel bij haar. Voor zover ik haar begrijp gaat Tante Rita ook met haar mee naar school e.d.
Ik dacht eerst dat het gewoon een verzonnen, onzichtbaar vriendinnetje was, maar af en toe maakt ze opmerkingen waardoor ik denk dat er misschien toch weer iets meer achterzit.
Nou ja, geen probleem verder natuurlijk. . Ik ga haar iig niet pushen om antwoorden te krijgen, want dan krijgt ze misschien het idee dat ze raar is en dat is helemaal niet de bedoeling. Als er weer eens een verhaal voorbij komt, klets ik er met haar over en stel ik nonchalant wat vragen, maar als ze geen zin meer heeft om het erover te hebben, is het ook goed.
Als kinderen maar het idee hebben dat ze alles aan je kunnen vertellen, komen die verhalen op een gegeven moment vanzelf wel. . Hoewel ik het idee heb dat ze nu doorkrijgt dat niet alle kindjes dingen 'beleven' zoals zij..
Zelfs mijn ouders zijn er al eens tegen mij over begonnen (Vorig leven en dat ze dingen ziet) en die zijn er ook heilig van overtuigd dat ze de waarheid spreekt. Jaja, mijn ouders, mijn broodnuchtere, sceptische ouders. .
.Mijn huisarts heeft haar altijd een erg bijzonder kind gevonden en hij zei een paar maanden terug wat ik al jaren dacht: "Ze heeft een oude ziel". .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Leuk Muus.
Mijn zoontje heeft perioden dat ontzettend veel over de "vliegende meneer" praat.
Toen hij jonger was stond er iedere keer ene hele groep mensen op zijn kamer ( zoals hij het zag ).
Hij was ontzettend zeker van zijn waarneming en de manier van brengen.. de info, de houding maakt dat ik ervan overtuigd ben dat het niet "een monster onder het bed of in de kast" is.
zo zijn er nog veel meer dingen maar één ding wat mij goed is bijgebleven is iets dat gebeurd toen hij 2 jaar ongeveer was.
Hij stond onder/naast ( hoe zeg je dat ? hij was korter dan het dressoir oog was iig ) het dressior te rellen.
Op het dressoir stond een auto van gemalen marmer... heel zwaar beeld dus.
Hoe weet ik niet precies meer maar dat ding dreigde naar beneden te storten.. de enige weg was bovenop hem.
Het ding is over hem heen gegaan en is héél op de grond beland met een boog.
Precies op het moment dat ik schreeuwde.
Of het nu iets was wat ik teweeg bracht met mijn emotie, hij zelf... of een beschermengel...
geen idee, het was heel merkwaardig en ik ben ontzettend dankbaar.
Op de momenten dat er iets loos is met Brian is het overigens zo dat ík erg veel "activiteit " waarneem.
Om maar een voorbeeld te noemen,
Ik stond onder de douche en ik werd op een vervelende manier lastig gevallen door iets/iemand die erg warrig overkwam. Het was een erg onplezierig contact. Ik ben gelijk bij Brian gaan kijken...
had hij in zijn slaap overgegeven... en lag in zijn eigen kots.
Bij een kennis van mij ( paar jaartjes terug ) gebeurde ook dergelijke dingen.
De klok viel om de haverklap van de muur.. bleef heel en belandde op érg vreemde plaatsen in de kamer. Als je de trap op liep in dat huis leek het alsof iemand je zat te duwen net voordat je boven was. Duwen in de richting naar beneden...
Op een foto die in dat huis is genomen was een gestalte te zien op het beeldscherm van de tv terwijl die uit stond.
Zij dacht dat het huis "hunted" was, ik had meer het gevoel dat het aan het dochtertje lag. En ja hoor.. na een tijdje dingen bijhouden bleek dat er erg veel activiteit was op de momenten dat het dochtertje "geemotioneerd" was.
Er waren behoorlijk wat dingen loos in het gezin dus dat het meisje niet goed in haar vel zat was niet meer dan normaal.
Mijn zoontje heeft perioden dat ontzettend veel over de "vliegende meneer" praat.
Toen hij jonger was stond er iedere keer ene hele groep mensen op zijn kamer ( zoals hij het zag ).
Hij was ontzettend zeker van zijn waarneming en de manier van brengen.. de info, de houding maakt dat ik ervan overtuigd ben dat het niet "een monster onder het bed of in de kast" is.
zo zijn er nog veel meer dingen maar één ding wat mij goed is bijgebleven is iets dat gebeurd toen hij 2 jaar ongeveer was.
Hij stond onder/naast ( hoe zeg je dat ? hij was korter dan het dressoir oog was iig ) het dressior te rellen.
Op het dressoir stond een auto van gemalen marmer... heel zwaar beeld dus.
Hoe weet ik niet precies meer maar dat ding dreigde naar beneden te storten.. de enige weg was bovenop hem.
Het ding is over hem heen gegaan en is héél op de grond beland met een boog.
Precies op het moment dat ik schreeuwde.
Of het nu iets was wat ik teweeg bracht met mijn emotie, hij zelf... of een beschermengel...
geen idee, het was heel merkwaardig en ik ben ontzettend dankbaar.
Op de momenten dat er iets loos is met Brian is het overigens zo dat ík erg veel "activiteit " waarneem.
Om maar een voorbeeld te noemen,
Ik stond onder de douche en ik werd op een vervelende manier lastig gevallen door iets/iemand die erg warrig overkwam. Het was een erg onplezierig contact. Ik ben gelijk bij Brian gaan kijken...
had hij in zijn slaap overgegeven... en lag in zijn eigen kots.
Bij een kennis van mij ( paar jaartjes terug ) gebeurde ook dergelijke dingen.
De klok viel om de haverklap van de muur.. bleef heel en belandde op érg vreemde plaatsen in de kamer. Als je de trap op liep in dat huis leek het alsof iemand je zat te duwen net voordat je boven was. Duwen in de richting naar beneden...
Op een foto die in dat huis is genomen was een gestalte te zien op het beeldscherm van de tv terwijl die uit stond.
Zij dacht dat het huis "hunted" was, ik had meer het gevoel dat het aan het dochtertje lag. En ja hoor.. na een tijdje dingen bijhouden bleek dat er erg veel activiteit was op de momenten dat het dochtertje "geemotioneerd" was.
Er waren behoorlijk wat dingen loos in het gezin dus dat het meisje niet goed in haar vel zat was niet meer dan normaal.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Dit lijkt me ontzettend interessant om op een compleet nonchalante manier uit iemands mondje te horen komen.quote:Op maandag 6 september 2004 14:26 schreef MUUS het volgende:
Mijn dochter heeft het al sinds ze een jaar of drie is over 'toen ze mijn moeder was'. Ze praat dan doodleuk over 'vroeger' en ook mijn moeder komt dan in die verhalen voor. Ze is er heilig van overtuigd dat we elkaar al veel langer kennen, alleen waren toen de rollen anders verdeeld. Dat soort dingen verteld zo op hele droge toon, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. .
Mag ik vragen hoe hij daarop kwam ?quote:Mijn huisarts heeft haar altijd een erg bijzonder kind gevonden en hij zei een paar maanden terug wat ik al jaren dacht: "Ze heeft een oude ziel". .
wat was de aanleiding ?
Die man heeft totaal geen gewin bij het zeggen van dit soort dingen, ik vind het dan altijd extra "waardevol" ( in zoverre dat iets waardevol kan zijn ).
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Oh ja, vliegende dingen! Mensen, bolletjes of ze ziet alleen een stel ogen. Altijd 's nachts en altijd alleen bij mij in de slaapkamer.
Zag Brian die vliegende meneer ook alleen 's nachts?
Zag Brian die vliegende meneer ook alleen 's nachts?
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Fijn trouwens dat je er zo leuk/ goe dmee omgaat Muus.
Ikzelf heb erg veel tegenstand gehad van mijn ouders, waardoor ik het best moeilijk heb gekregen.
Mij werd het gevoel gegeven dat ik met verkeerde slechte dingen bezig was en mensen ermee kwetste.
Dit terwijl ik in het bgein niet eens wist wát ik dan verkeerd deed, want het ís voor een kind "gewoon". het onderscheid van wat wel en niet normaal wordt gezien is er bij mij ingepompt met directe afstraffing van hetgeen niet usual was.
Praten met of over mijn zus ?
dingen vertellen die ik gewoon wist... maar waar ik niet bij geweest was...
Alleen boze reacties.
Het vervelende is nog dat ik me niet bewust was dat ik sommige info op een andere manier had gekregen.
Ik handelde vanuit impuls. Dat is een tijdlang volledig weggeweest.
Als je ietzs weet, dan weet je dat.. je gaat je niet afvragen..
"hmmm, heb ik nou van iemand gehoord dat dit en dat is gebeurd of ..... ".
Je wéét iets en daar handel je naar.
Ik heb mij ontzettend onbegrepen gevoeld.
Ikzelf heb erg veel tegenstand gehad van mijn ouders, waardoor ik het best moeilijk heb gekregen.
Mij werd het gevoel gegeven dat ik met verkeerde slechte dingen bezig was en mensen ermee kwetste.
Dit terwijl ik in het bgein niet eens wist wát ik dan verkeerd deed, want het ís voor een kind "gewoon". het onderscheid van wat wel en niet normaal wordt gezien is er bij mij ingepompt met directe afstraffing van hetgeen niet usual was.
Praten met of over mijn zus ?
dingen vertellen die ik gewoon wist... maar waar ik niet bij geweest was...
Alleen boze reacties.
Het vervelende is nog dat ik me niet bewust was dat ik sommige info op een andere manier had gekregen.
Ik handelde vanuit impuls. Dat is een tijdlang volledig weggeweest.
Als je ietzs weet, dan weet je dat.. je gaat je niet afvragen..
"hmmm, heb ik nou van iemand gehoord dat dit en dat is gebeurd of ..... ".
Je wéét iets en daar handel je naar.
Ik heb mij ontzettend onbegrepen gevoeld.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
de vliegende meneer kwam/komt voornamelijk in de late avond en 's nachts. ( na half 11 zeg maar )quote:Op maandag 6 september 2004 16:18 schreef MUUS het volgende:
Oh ja, vliegende dingen! Mensen, bolletjes of ze ziet alleen een stel ogen. Altijd 's nachts en altijd alleen bij mij in de slaapkamer.
Zag Brian die vliegende meneer ook alleen 's nachts?
De groep mensen konden op ieder moment van de dag aanwezig zijn.
Het grappige is dat ze een heel groot verschil maken tussen verschillende aanwezigen.
Ze zijn zo overtuigd en bewust van wat ze waarnemen.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Alsof ze meldt dat ze in de poppenhoek heeft gespeeld op school. Zonder opkijken en op dezelfde nonchalante toon. .quote:Op maandag 6 september 2004 16:17 schreef Mirage het volgende:
[..]
Dit lijkt me ontzettend interessant om op een compleet nonchalante manier uit iemands mondje te horen komen.
Tuurlijk mag je dat vragen.quote:Mag ik vragen hoe hij daarop kwam ?
wat was de aanleiding ?
Die man heeft totaal geen gewin bij het zeggen van dit soort dingen, ik vind het dan altijd extra "waardevol" ( in zoverre dat iets waardevol kan zijn ).
De eerste keer dat hij haar zag, was ze een week of vier. Geen idee meer waarvoor ik bij hem was, maar hij zei onmiddelijk bij binnenkomst: "Het lijkt wel alsof een volwassene me zit aan te kijken".
De laatste keer (ze is nu bijna vijf) was ik bij hem, omdat ze doof als een kwartel was. Ze bleek twee dikke oorontstekingen te hebben (geen pijn, geen koorts, helemaal niks) en zij zat bij hem op de grond te spelen met haar knuffel Meneer Muis en een paperclip.
Hij had het erover dat het zo vreemd was dat er uiterlijk niets aan de hand leek met haar en ze gewoon vrolijk zat te spelen terwijl ze toch hele dikke ontstekingen had.
Ineens bleef hij stil en zat hij naar haar te staren.
"Het is een bijzonder kind he? Ze is zo wijs en zo anders. Nou, ja, kijk... *stamel*.... als je erin gelooft he.... *stamel*.... nou ja.... dan zou ik zeggen dat ze een hele oude ziel is"
Mijn mond viel open. . Ten eerste omdat ik dat altijd letterlijk heb gezegd over haar en ten tweede omdat je zoiets gewoon niet verwacht.
Toen ik zei dat ik dat altijd al heb gezegd en dat hij vanaf dat ze een baby is al zulke opmerkingen maakte, had hij door dat ik hem niet voor gek verklaarde. .
.Hij kwam meteen los en vroeg of ze het moeilijk had om op school haar plek te vinden (en mijn hemel, wat was dat toen aan de orde op dat moment . ) Hij zei ook dat ze op school vaak totaal niets konden met 'dit soort kinderen' en ooooooh, wat had hij gelijk. . Mijn methodes waren raar, ik moest het allemaal doen zoals zij dat wilden, want zij hadden er verstand van. Ik kon zen iet duidelijk maken dat het bij Isabel allemaal net even anders werkte. Uiteindelijk bleken mijn methodes wel te werken en die van hun niet.
. ) Hij zei ook dat ze op school vaak totaal niets konden met 'dit soort kinderen' en ooooooh, wat had hij gelijk. Anyway, mijn huisarts kwam meteen helemaal los en zei dat als ik ooit problemen zou hebben met Isabel en school, ik hem maar moest bellen want hij kende die-en-die en die kon zo goed met 'dit soort kinderen' omgaan. Oh, en hij kende ook nog die-en-die en die had er ook nog heel veel verstand van. .
En echt bellen hoor, want 'dit soort kinderen' zijn heel bijzonder en je loopt vaak tegen onbegrip aan en ze moeten blijven zoals ze zijn, want ze zijn zo bijzonder.
Lief he? . Ik kwam met een vreemd soort opluchting buiten. "Wow, iemand die het ook ziet én het hardop uitspreekt".
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Mijn neefje schijnt het ook erg sterk te hebben. Hij vertelde mijn tante dat hij met oma had gepraat, alleen was oma (moeder van mijn tante) al een jaar of 30 dood... Hij kon haar dingen vertellen uit haar jeugd, die ze zelf al was vergeten en dergelijke. Ook hoe ze bijvoorbeeld aan het litteken op haar been kwam en zo, terwijl ze dat nooit had verteld. Hij had het best moeilijk op school, maar nadat hij onder begeleiding is gekomen van een paragnost (correct me if I'm wrong) heeft hij het kunnen plaatsen en gaat het een stuk beter. Op vakantie wil hij ook niet naar bepaalde plekken toe omdat het daar 'verdrietig is'. Na nazoeken bleek het een ernstig slagveld in WO1 geweest te zijn. Ook kastelen met kerkers wil hij niet in.
Het was op zich best wel een schok binnen de familie dat hij dit kon zien. Het was nooit zo iets wat overwogen of besproken werd, en iedereen heeft het wel goed opgevangen. Bij mij thuis is het af en toe wel eng, omdat hij dan rond kijkt alsof hij iets ziet, en ik zie de katten dan ook die kant op kijken. Ik zie dan niets (ook anderen in de kamer niet). Ik denk dat ik me er zelf teveel voor afsluit om uberhaupt iets te merken, en misschien vanwege het onbekende wil ik dat wel zo houden.
Het is in ieder geval wel een heeeel aparte ervaring.
Het was op zich best wel een schok binnen de familie dat hij dit kon zien. Het was nooit zo iets wat overwogen of besproken werd, en iedereen heeft het wel goed opgevangen. Bij mij thuis is het af en toe wel eng, omdat hij dan rond kijkt alsof hij iets ziet, en ik zie de katten dan ook die kant op kijken. Ik zie dan niets (ook anderen in de kamer niet). Ik denk dat ik me er zelf teveel voor afsluit om uberhaupt iets te merken, en misschien vanwege het onbekende wil ik dat wel zo houden.
Het is in ieder geval wel een heeeel aparte ervaring.
Ik nuf je seuk!
Ik hier?
If it's free, you're the product!
Ik hier?
If it's free, you're the product!
Jeeeeeeeeeeeeeeeeetje !
wat góed... en dat van een huisarts..
niets over huisartsen, maar degene die open staan/ erkenning geven aan dit soort
dingen houden meestal hun mond ( professioneel gezien ).
Mooi hoor !
En zeker onthouden én gebruiken mocht dat ooit nodig zijn.
wat góed... en dat van een huisarts..
niets over huisartsen, maar degene die open staan/ erkenning geven aan dit soort
dingen houden meestal hun mond ( professioneel gezien ).
Mooi hoor !
En zeker onthouden én gebruiken mocht dat ooit nodig zijn.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
En dat onbegrepen gevoel is vreselijk voor een kind. . Ouders horen veilig te zijn, personen bij wie je altijd terecht kunt, of het nu met een snottebel of met intens verdriet is..quote:Op maandag 6 september 2004 16:25 schreef Mirage het volgende:
Fijn trouwens dat je er zo leuk/ goe dmee omgaat Muus.
Ikzelf heb erg veel tegenstand gehad van mijn ouders, waardoor ik het best moeilijk heb gekregen.
Mij werd het gevoel gegeven dat ik met verkeerde slechte dingen bezig was en mensen ermee kwetste.
Dit terwijl ik in het bgein niet eens wist wát ik dan verkeerd deed, want het ís voor een kind "gewoon". het onderscheid van wat wel en niet normaal wordt gezien is er bij mij ingepompt met directe afstraffing van hetgeen niet usual was.
Praten met of over mijn zus ?
dingen vertellen die ik gewoon wist... maar waar ik niet bij geweest was...
Alleen boze reacties.
Het vervelende is nog dat ik me niet bewust was dat ik sommige info op een andere manier had gekregen.
Ik handelde vanuit impuls. Dat is een tijdlang volledig weggeweest.
Als je ietzs weet, dan weet je dat.. je gaat je niet afvragen..
"hmmm, heb ik nou van iemand gehoord dat dit en dat is gebeurd of ..... ".
Je wéét iets en daar handel je naar.
Ik heb mij ontzettend onbegrepen gevoeld.
. Ouders horen veilig te zijn, personen bij wie je altijd terecht kunt, of het nu met een snottebel of met intens verdriet is..Ik heb ook altijd alles opgepot, omdat ik wist dat mijn ouders nergens voor openstonden en me gewoon de kamer hadden uitgeduwd als ik met zo'n verhaal was gekomen. Dat is heel naar, want een kind kan heel erg onzeker of bang zijn en dan is er niemand om mee te praten. Sterker nog, je eigen ouders verklaren je min of meer voor gek. .
Of het nu allemaal verbeelding is of echt, je moet een kind altijd serieus nemen. Altijd. Een kind belachelijk maken of om iets lachen wat iig zíj als echt ervaren, is vreselijk pijnlijk.
Door ze weg te sturen met dat soort verhalen, stuur je ze niet alleen letterlijk van jezelf weg, maar zorg je er ook voor dat kinderen eventuele bepaalde gaven kwijtraken.
Want ze schamen zich, het is raar en dan sluiten ze zich ervoor af etc etc.
Zonde!
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik als klein meisje had regelmatig "last" van het zien van dingen, vooral mensen.
Zo zat ik op een middag eens in de huiskamer televisie te kijken, en mijn moeder ging thee maken. Nadat ze weg was zag ik een man in de stoel zitten. Vervolgens ging ik naar mijn moeder en zei ik: "wil die meneer in de huiskamer geen thee?". Mijn moeder natuurlijk helemaal verbaast, er was toch geen man in de huiskamer? Toen ik terug kwam was hij er inderdaad niet meer, maar ik had hem wel gezien.
Enkele jaren later lag ik in bed, en kwam er een klein jongetje naar het voeteinde van mijn bed gelopen. Ik zag hem praten, maar ik hoorde geen geluid. Ik vroeg hem dingen, maar ik kon natuurlijk niet verstaan wat hij zei. Toen pakte ik een schriftje en een potlood, maar toen ik me omdraaide was hij verdwenen.
Als baby speelde ik vaak in de box, en brabbelde, lachte en stak ik mijn handjes vaak uit naar iets of iemand naast de box. Aldus mijn moeder.
Ook herinner ik me nog goed dat ik een soort van vage gedaantes door de straat zag lopen. Dit gebeurde vaak, waardoor ik het normaal vond.
Misschien komt het omdat we echt vlak naast een kerkhof woonden? Ik vind het eigenlijk niet raar, aangezien ik het altijd heb gehad. Nu heb ik er geen "last" meer van, maar toen ik vorig jaar nog eens terug ging naar ons oude huis, zag ik precies dezelfde dingen weer.
Zo zat ik op een middag eens in de huiskamer televisie te kijken, en mijn moeder ging thee maken. Nadat ze weg was zag ik een man in de stoel zitten. Vervolgens ging ik naar mijn moeder en zei ik: "wil die meneer in de huiskamer geen thee?". Mijn moeder natuurlijk helemaal verbaast, er was toch geen man in de huiskamer? Toen ik terug kwam was hij er inderdaad niet meer, maar ik had hem wel gezien.
Enkele jaren later lag ik in bed, en kwam er een klein jongetje naar het voeteinde van mijn bed gelopen. Ik zag hem praten, maar ik hoorde geen geluid. Ik vroeg hem dingen, maar ik kon natuurlijk niet verstaan wat hij zei. Toen pakte ik een schriftje en een potlood, maar toen ik me omdraaide was hij verdwenen.
Als baby speelde ik vaak in de box, en brabbelde, lachte en stak ik mijn handjes vaak uit naar iets of iemand naast de box. Aldus mijn moeder.
Ook herinner ik me nog goed dat ik een soort van vage gedaantes door de straat zag lopen. Dit gebeurde vaak, waardoor ik het normaal vond.
Misschien komt het omdat we echt vlak naast een kerkhof woonden? Ik vind het eigenlijk niet raar, aangezien ik het altijd heb gehad. Nu heb ik er geen "last" meer van, maar toen ik vorig jaar nog eens terug ging naar ons oude huis, zag ik precies dezelfde dingen weer.
MUUS, onder mijn nick WIlgje heb ik hier ooit geschreven over mijn zoon. Hoe hij "geesten" zag in zijn kamer, hoe hij zelf een orakel maakte en ook hoe hij "antwoorden" zag in een kristallen bol. Hij was toen een jaar og 9 a 10. Dit is bij hem weggezakt, maar op school kwam hij vreselijk vast te zitten. Zij adviseerden hem te laten testen en nu heeft hij dus het stempel PDD-nos.
Ik kan je alleen maar zeggen, neem dat advies van je huisarts serieus en laat je niet, zoals ik in die tijd, overrompelen door zoveel "kennis" van de school. Mijn zoon heeft een ellendige tijd gehad daar...
Ik kan je alleen maar zeggen, neem dat advies van je huisarts serieus en laat je niet, zoals ik in die tijd, overrompelen door zoveel "kennis" van de school. Mijn zoon heeft een ellendige tijd gehad daar...
Out of my mind, back in five minutes
Geweldige huisarts MUUS!
Ik herken je verhaal , in het onbegrip van je ouders etc,
toen ik klein was had ik regelmatig bezoek van een man op mijn kamertje, mijn ouders hebben hier altijd erg om gelachen. Ik was altijd erg angstig in die tijd, sliep slecht, werd gepest op school,
was altijd een beetje een buitenbeetje wat dat betreft.
Jarenlang heb ik gedacht dat ik het wel gedroomd zou hebben, maar inmiddels weet ik dat ik niet droomde, en dat ik wel dingen kan voelen en soms ook zien. Nu durf ik daar bij veel mensen ook voor uit te komen.
Mijn ouders zal ik dit nu nooit meer vertellen, ik denk dat ze me naar de psych zouden sturen
Wat mooi..isabel heeft een oude ziel..wat een bijzonder meisje
Kan me voorstellen dat je erg blij was met deze erkenning!
en nogmaals, wat een geweldige huiarts zeg!
Ik herken je verhaal , in het onbegrip van je ouders etc,
toen ik klein was had ik regelmatig bezoek van een man op mijn kamertje, mijn ouders hebben hier altijd erg om gelachen. Ik was altijd erg angstig in die tijd, sliep slecht, werd gepest op school,
was altijd een beetje een buitenbeetje wat dat betreft.
Jarenlang heb ik gedacht dat ik het wel gedroomd zou hebben, maar inmiddels weet ik dat ik niet droomde, en dat ik wel dingen kan voelen en soms ook zien. Nu durf ik daar bij veel mensen ook voor uit te komen.
Mijn ouders zal ik dit nu nooit meer vertellen, ik denk dat ze me naar de psych zouden sturen
Wat mooi..isabel heeft een oude ziel..wat een bijzonder meisje
Kan me voorstellen dat je erg blij was met deze erkenning!
en nogmaals, wat een geweldige huiarts zeg!
doei
Jou zoon zit toch op iederwijs? Men is ook reuze nieuwsgierig in dat topic hoe het verder is gegaan.quote:Op maandag 6 september 2004 19:06 schreef Pleun het volgende:
MUUS, onder mijn nick WIlgje heb ik hier ooit geschreven over mijn zoon. Hoe hij "geesten" zag in zijn kamer, hoe hij zelf een orakel maakte en ook hoe hij "antwoorden" zag in een kristallen bol. Hij was toen een jaar og 9 a 10. Dit is bij hem weggezakt, maar op school kwam hij vreselijk vast te zitten. Zij adviseerden hem te laten testen en nu heeft hij dus het stempel PDD-nos.
Ik kan je alleen maar zeggen, neem dat advies van je huisarts serieus en laat je niet, zoals ik in die tijd, overrompelen door zoveel "kennis" van de school. Mijn zoon heeft een ellendige tijd gehad daar...
Die iederwijsschool is gestopt omdat er te wenig leerlingen waren. Het was financieel niet meer haalbaar...
Out of my mind, back in five minutes
Jaaaa, dat verhaal heb je me toen verteld op die beurs! Een heel bijzonder jongetje en ik vind het super dat de zo nuchtere familie het zo goed heeft aangepakt met hem. .quote:Op maandag 6 september 2004 16:35 schreef freud het volgende:
Mijn neefje schijnt het ook erg sterk te hebben.
-knipperdeknip-
Het is in ieder geval wel een heeeel aparte ervaring.
Zijn jouw ouders er wel goed mee omgegaan in jouw ogen? Je moeder sprak over bepaalde gebeurtenissen uit je babytijd, maar deed ze daar lacherig over of was het heel normaal?quote:Op maandag 6 september 2004 18:59 schreef Morgil het volgende:
Ik als klein meisje had regelmatig "last" van het zien van dingen, vooral mensen.
-knipperdeknip-
Nu heb ik er geen "last" meer van, maar toen ik vorig jaar nog eens terug ging naar ons oude huis, zag ik precies dezelfde dingen weer.
Allebei bedankt voor jullie verhaal trouwens! .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik wist helemaal niet dat jij Wilgje bent! .quote:Op maandag 6 september 2004 19:06 schreef Pleun het volgende:
MUUS, onder mijn nick WIlgje heb ik hier ooit geschreven over mijn zoon. Hoe hij "geesten" zag in zijn kamer, hoe hij zelf een orakel maakte en ook hoe hij "antwoorden" zag in een kristallen bol. Hij was toen een jaar og 9 a 10. Dit is bij hem weggezakt, maar op school kwam hij vreselijk vast te zitten. Zij adviseerden hem te laten testen en nu heeft hij dus het stempel PDD-nos.
Ik kan je alleen maar zeggen, neem dat advies van je huisarts serieus en laat je niet, zoals ik in die tijd, overrompelen door zoveel "kennis" van de school. Mijn zoon heeft een ellendige tijd gehad daar...
.Is hij nu alles kwijt of heeft hij nog wel eens opvallende dingen? En een stempel is maar een stempel hè! Jij kent jouw kind het beste en jij bent degene die hem het hierbij kunt steunen en hem kunt stimuleren.
En ik zal zeker mijn huisarts bellen voor de telefoonnummers als ik ooit weer eens tegenaan loop met die kleine. .
Aan je ouders vertellen heeft dan idd geen nut, want als je een verhaal vertelt, doe je dat om iets te delen met een ander en als de ander niet wil luisteren, is dat kwetsend. Die moeite zou ik mezelf dus besparen als ik jou was, want je hebt genoeg mensen om je heen die het wel willen horen.quote:Op maandag 6 september 2004 19:16 schreef Bolletje... het volgende:
Geweldige huisarts MUUS!
Ik herken je verhaal , in het onbegrip van je ouders etc,
toen ik klein was had ik regelmatig bezoek van een man op mijn kamertje, mijn ouders hebben hier altijd erg om gelachen. Ik was altijd erg angstig in die tijd, sliep slecht, werd gepest op school,
was altijd een beetje een buitenbeetje wat dat betreft.
Jarenlang heb ik gedacht dat ik het wel gedroomd zou hebben, maar inmiddels weet ik dat ik niet droomde, en dat ik wel dingen kan voelen en soms ook zien. Nu durf ik daar bij veel mensen ook voor uit te komen.
Mijn ouders zal ik dit nu nooit meer vertellen, ik denk dat ze me naar de psych zouden sturen
Wat mooi..isabel heeft een oude ziel..wat een bijzonder meisje
Kan me voorstellen dat je erg blij was met deze erkenning!
en nogmaals, wat een geweldige huiarts zeg!
Maar goed, neemt niet weg dat je een lange tijd hebt gedacht dat het aan jou lag en dat je raar was. Tof die onzekerheid die je ouders je meegeven. .
En ja, mijn huisarts is helemaal geweldig. . Ik wilde zeggen dat die erkenning niet eens nodig was, aangezien ik het zelf al wist, maar ik moet zeggen dat het toch echt als een soort opluchting voelde. Eindelijk iemand die exact hetzelfde zag en die er zomaar mee aankwam zonder dat ik erom vroeg. Heel fijn idd. .
Jullie ook allebei bedankt voor de persoonlijke verhalen!
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik zag vroeger vaak een man voor m'n slaapkamerdeur staan.Als ik er aan terug denk was het meer een silouet van iemand, maar ik was er heilig van overtuigt dat het een man was
Verder werk ik met kids van 0-2 jaar.Af en toe zie ik ze ergens naar kijken/lachen/kletsen en dan kijk ik daarheen en dan is er niks. Ik geloof wel degelijk dat kinderen dingen/mensen kunnen zien.Juist door deze ervaringen
Verder werk ik met kids van 0-2 jaar.Af en toe zie ik ze ergens naar kijken/lachen/kletsen en dan kijk ik daarheen en dan is er niks. Ik geloof wel degelijk dat kinderen dingen/mensen kunnen zien.Juist door deze ervaringen
aan het eind van mijn geld hou ik altijd een stukje maand over
Mooie, herkenbare verhalen van iedereen!
Mijn dochtertje is ook zo'n bijzonder typje. Zo zag ze mij eens helemaal "blauw" terwijl niks tastbaars erop zou kunnen wijzen dat ik dat was (in de zin van kleur kleren of iets dergelijks). Ik vermoed nog steeds dat ze mijn uitstraling of aura zag. Maar dat is niet de enige ervaring die ik met haar heb. Wij zijn beide -denk ik - heldervoelend en dat is niks anders als dingen snel aanvoelen of weten. Ik weet nu dat het ook in het hokje HSP (Hoog sensitieve personen) zou kunnen passen, al gruwel ik van dergelijke hokjes .
Wij weten soms al van tevoren wat de ander gaat zeggen of na een lange stilte, beginnen we over hetzelfde onderwerp (terwijl dat niks met het vorige onderwerp of situatie te maken had). Ook als zij helemaal in de verte staat begrijpen wij elkaar zonder geschreeuw of overduidelijke handgebaren, misschien een klein knikje maar merendeels voelen we elkaar aan.
Met mijn zoontje heb ik dat natuurlijk ook wel, maar veel minder. Met hem heb ik de "gewone" moederband - die al zeer bijzonder is natuurlijk - terwijl ik bij haar van jongs af aan iets "anders" voel. Zij is zeer gevoelig, zowel geestelijk als lichamelijk. Bij mij werd dat vroeger geinterpreteerd als aanstellerig en aandachtvragerig, wat mij bijna mijn hele jeugd (en langer nog) mijn kamertje opgejaagd heeft .
Ik heb nu al een hele tijd geaccepteerd dat mijn ouders toen gewoon niet beter wisten en deden wat ze konden met de vermogens die ze hadden. Al heeft dat best wat bloed, zweet en tranen gekost Ik ben daardoor wel de sterke en nog steeds gevoelige persoon geworden die ik nu ben, waarmee ik indirect eigenlijk wil zeggen dat begaafde kinderen er ook met minder begaafde ouders wel komen (al gaat het net ff iets moeilijker allemaal) .
Ze danst momenteel met een plastic zakje door de kamer en heeft daar hele verhalen mee. Lekker ding
Mijn dochtertje is ook zo'n bijzonder typje. Zo zag ze mij eens helemaal "blauw" terwijl niks tastbaars erop zou kunnen wijzen dat ik dat was (in de zin van kleur kleren of iets dergelijks). Ik vermoed nog steeds dat ze mijn uitstraling of aura zag. Maar dat is niet de enige ervaring die ik met haar heb. Wij zijn beide -denk ik - heldervoelend en dat is niks anders als dingen snel aanvoelen of weten. Ik weet nu dat het ook in het hokje HSP (Hoog sensitieve personen) zou kunnen passen, al gruwel ik van dergelijke hokjes .
.Wij weten soms al van tevoren wat de ander gaat zeggen of na een lange stilte, beginnen we over hetzelfde onderwerp (terwijl dat niks met het vorige onderwerp of situatie te maken had). Ook als zij helemaal in de verte staat begrijpen wij elkaar zonder geschreeuw of overduidelijke handgebaren, misschien een klein knikje maar merendeels voelen we elkaar aan.
Met mijn zoontje heb ik dat natuurlijk ook wel, maar veel minder. Met hem heb ik de "gewone" moederband - die al zeer bijzonder is natuurlijk - terwijl ik bij haar van jongs af aan iets "anders" voel. Zij is zeer gevoelig, zowel geestelijk als lichamelijk. Bij mij werd dat vroeger geinterpreteerd als aanstellerig en aandachtvragerig, wat mij bijna mijn hele jeugd (en langer nog) mijn kamertje opgejaagd heeft .
Ik heb nu al een hele tijd geaccepteerd dat mijn ouders toen gewoon niet beter wisten en deden wat ze konden met de vermogens die ze hadden. Al heeft dat best wat bloed, zweet en tranen gekost Ik ben daardoor wel de sterke en nog steeds gevoelige persoon geworden die ik nu ben, waarmee ik indirect eigenlijk wil zeggen dat begaafde kinderen er ook met minder begaafde ouders wel komen (al gaat het net ff iets moeilijker allemaal) .
Ik ben daardoor wel de sterke en nog steeds gevoelige persoon geworden die ik nu ben, waarmee ik indirect eigenlijk wil zeggen dat begaafde kinderen er ook met minder begaafde ouders wel komen (al gaat het net ff iets moeilijker allemaal) Ze danst momenteel met een plastic zakje door de kamer en heeft daar hele verhalen mee. Lekker ding
I used to work in a morgue........I am a people person
Only Human
Only Human
Leuk om al jullie verhalen te horen
Toen ik een paar jaar oud was zei ik tegen mijn ouders: "Ik had hier niet geboren moeten worden, ik ben geboren bij de verkeerde ouders." Sinds ik denk een jaar heb ik een paar keer mijn overleden huisdieren in mijn dromen gezien. Ik heb sinds dat ik een jaar of 4 was ook problemen met mijn vader gehad. Ik was bang voor hem en ik vond hem gewoon raar. Soms waren we het totaal oneens en ik dacht een paar jaar geleden: "zodra ik van de middelbare school af ben ga ik meteen op kamers". Maar toen ging het weer beter en nu woon ik nog steeds thuis(ik ben nu 18). Ik had nooit echt problemen op school toen ik klein was, ondanks dat ik toch soms ongelukkig was. Ik was altijd erg bang om met onbekende mensen te praten en toen ik 7 was begon ik te denken dat ik maar beter niet geboren had kunnen worden. Op de middelbare school kreeg ik het wel moeilijk, vooral omdat al mijn vriendinnen me één voor één in de steek begonnen te laten, om onverklaarbare reden. Ik werd depressief en ik loop nu nog steeds bij de psychiater, maar het gaat nu wel veel beter met me.
Toen ik een paar jaar oud was zei ik tegen mijn ouders: "Ik had hier niet geboren moeten worden, ik ben geboren bij de verkeerde ouders." Sinds ik denk een jaar heb ik een paar keer mijn overleden huisdieren in mijn dromen gezien. Ik heb sinds dat ik een jaar of 4 was ook problemen met mijn vader gehad. Ik was bang voor hem en ik vond hem gewoon raar. Soms waren we het totaal oneens en ik dacht een paar jaar geleden: "zodra ik van de middelbare school af ben ga ik meteen op kamers". Maar toen ging het weer beter en nu woon ik nog steeds thuis(ik ben nu 18). Ik had nooit echt problemen op school toen ik klein was, ondanks dat ik toch soms ongelukkig was. Ik was altijd erg bang om met onbekende mensen te praten en toen ik 7 was begon ik te denken dat ik maar beter niet geboren had kunnen worden. Op de middelbare school kreeg ik het wel moeilijk, vooral omdat al mijn vriendinnen me één voor één in de steek begonnen te laten, om onverklaarbare reden. Ik werd depressief en ik loop nu nog steeds bij de psychiater, maar het gaat nu wel veel beter met me.
The things you own end up owning you
Ik ken verhalen van mensen die altijd een "denkbeeldige persoon" in hun hoofd hadden. Deze vertelde soms dingen die je eigenlijk niet kon weten. Het lijkt erop alsof maar weinig kinderen dit hebben en als ze omgaan met leeftijdsgenoten dan leren ze dat ze "bepaalde andere denkbeelden/referentiekaders hebben". Mss dat ze het hierdoor op latere leeftijd blokkeren. Of mss is het geen goed idee dat deze entiteiten bij hun blijven. Wie zal het zeggen? Apart is het zeker.
Op zaterdag 7 oktober 2006 14:56 schreef Friek_ het volgende:
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Ik denk dat ieder kind op deze manier kan zien, als jij als ouder je er niet mee bemoeit..quote:Op dinsdag 7 september 2004 02:03 schreef livEliveD het volgende:
Ik ken verhalen van mensen die altijd een "denkbeeldige persoon" in hun hoofd hadden. Deze vertelde soms dingen die je eigenlijk niet kon weten. Het lijkt erop alsof maar weinig kinderen dit hebben en als ze omgaan met leeftijdsgenoten dan leren ze dat ze "bepaalde andere denkbeelden/referentiekaders hebben". Mss dat ze het hierdoor op latere leeftijd blokkeren. Of mss is het geen goed idee dat deze entiteiten bij hun blijven. Wie zal het zeggen? Apart is het zeker.
gewone interesse toont en je kind zijn/haar gang laat gaan dan zal het zich vanzelf verder ontwikkelen of niet.
Waarom er zo een verschil is tussen kinderendie dit nauwelijs (laten) merken en kinderen die het heel sterk naar voren brengen, geen idee... het loopt gewoon zo denk ik.
De gevoelige kinderen leven naar mijn idee op een heel ander "vlak".
Ik maak onderscheid zoals je ziet tussen het kunnen "zien" en het ontzettend gevoelig zijn en de wereld niet begrijpen... net zoals de wereld jouw vaak niet begrijpt
( wat was er eerder, het kip of het ei ? Of loopt dit hand in hand ? ).
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
De oudste van mij heeft trouwens erg veel uitspraken waarin hij refereert naar "reïncarnatie".
Hij praat vaak over.
" toen ik nog groot was. "
"als papa heel veel boterhammen eet wordt hij nog iets groter en dan weer klein en dan ben ik heel groot "
"als je twee keer (?) uit je lichaam gaat dan ben je dood, mama. Je wordt dan weer een baby "
Vreemde maar interessante uitspraken vind ik zelf.
Het grappige vind ik dat hij zo weer verder gaat met zijn bezigheid of zijn aandacht opeens verlegt.
Hij praat vaak over.
" toen ik nog groot was. "
"als papa heel veel boterhammen eet wordt hij nog iets groter en dan weer klein en dan ben ik heel groot "
"als je twee keer (?) uit je lichaam gaat dan ben je dood, mama. Je wordt dan weer een baby "
Vreemde maar interessante uitspraken vind ik zelf.
Het grappige vind ik dat hij zo weer verder gaat met zijn bezigheid of zijn aandacht opeens verlegt.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Mijn moeder is er heel goed mee omgegaan. Ze is dan ook erg geinteresseerd in het paranormale etc. Mijn vader is juist degene die me nooit geloofde en er lacherig over deed. Dit heeft onze band dan ook sterk verslechterd.quote:Op maandag 6 september 2004 20:17 schreef MUUS het volgende:
Zijn jouw ouders er wel goed mee omgegaan in jouw ogen? Je moeder sprak over bepaalde gebeurtenissen uit je babytijd, maar deed ze daar lacherig over of was het heel normaal?
Allebei bedankt voor jullie verhaal trouwens! .
Ik had dat vroeger ook.
Ik praatte altijd met een ingebeeld(?) vriedinnetje. Ik had er ook een naam voor, alleen kan ik me die niet meer herinneren. Ik kan me niet meer herinneren hoe het precies zat... Maar het heeft geduurd tot ik ongeveer 5-6 jaar oud was.
Ik praatte er nooit met mijn moeder over. Ik was een heel inmezelf gekeerd kind. Misschien is dat ook de reden van het praten met dat vriendinnetje.
Kan iemand mij zeggen hoe het met de groei van de hersenen gaat? Ik bedoel. Is de brug tussen beide hersen hemisferen bij kinderen ook al aanwezig? Zoniet, kan dat de reden zijn waarom kinderen vaak zo een vriendje hebben. Omdat het denkpatroon tussen beide hersenhelften niet synchroniseren, dat een van de hersenhelften de persoonlijkheid van het kind vormt en de andere de persoonlijkheid van het vriendje. (dit is niet om het bovenstaande allemaal af te kraken! Want ik geloof er ook wel degelijk in.)
Ik praatte altijd met een ingebeeld(?) vriedinnetje. Ik had er ook een naam voor, alleen kan ik me die niet meer herinneren. Ik kan me niet meer herinneren hoe het precies zat... Maar het heeft geduurd tot ik ongeveer 5-6 jaar oud was.
Ik praatte er nooit met mijn moeder over. Ik was een heel inmezelf gekeerd kind. Misschien is dat ook de reden van het praten met dat vriendinnetje.
Kan iemand mij zeggen hoe het met de groei van de hersenen gaat? Ik bedoel. Is de brug tussen beide hersen hemisferen bij kinderen ook al aanwezig? Zoniet, kan dat de reden zijn waarom kinderen vaak zo een vriendje hebben. Omdat het denkpatroon tussen beide hersenhelften niet synchroniseren, dat een van de hersenhelften de persoonlijkheid van het kind vormt en de andere de persoonlijkheid van het vriendje. (dit is niet om het bovenstaande allemaal af te kraken! Want ik geloof er ook wel degelijk in.)
What to think or what not to think... THAT's the question
Ik denk dat dit een heel leuke stelling is.quote:Op vrijdag 10 september 2004 13:55 schreef elfenvleugels het volgende:
Ik had dat vroeger ook.
Ik praatte altijd met een ingebeeld(?) vriedinnetje. Ik had er ook een naam voor, alleen kan ik me die niet meer herinneren. Ik kan me niet meer herinneren hoe het precies zat... Maar het heeft geduurd tot ik ongeveer 5-6 jaar oud was.
Ik praatte er nooit met mijn moeder over. Ik was een heel inmezelf gekeerd kind. Misschien is dat ook de reden van het praten met dat vriendinnetje.
Kan iemand mij zeggen hoe het met de groei van de hersenen gaat? Ik bedoel. Is de brug tussen beide hersen hemisferen bij kinderen ook al aanwezig? Zoniet, kan dat de reden zijn waarom kinderen vaak zo een vriendje hebben. Omdat het denkpatroon tussen beide hersenhelften niet synchroniseren, dat een van de hersenhelften de persoonlijkheid van het kind vormt en de andere de persoonlijkheid van het vriendje. (dit is niet om het bovenstaande allemaal af te kraken! Want ik geloof er ook wel degelijk in.)
zelf weet ik ook dat er genoeg vriendjes vanuit noem het fantasie ontstaan.
Zo heeft het vriendje van mijnzoontje een "kat" op hetmoment.
Hele natuurlijik (zoals ik he zie), maar hiernáást heb ik ook ervaring met dingen die zeker niet onder(zelfgeproduceerde) fantasie vallen.
Het één hoeft het ander nieuit te sluiten, ik denk daarom dat weinig mensen problemen hebben met je (vraag)stelling.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Zie je, dat bedoel ik dus. . Zo zonde..quote:Op dinsdag 7 september 2004 11:16 schreef Morgil het volgende:
[..]
Mijn moeder is er heel goed mee omgegaan. Ze is dan ook erg geinteresseerd in het paranormale etc. Mijn vader is juist degene die me nooit geloofde en er lacherig over deed. Dit heeft onze band dan ook sterk verslechterd.
Al denk je als ouder dat het onzin is, laat dat nooit aan het kind merken! Even luisteren, even het kind laten uitpraten en zijn/haar verhaal laten doen... da's al genoeg.
Ik ben blij dat jouw moeder er iig was om naar je te luisteren, Morgil. .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Was het echt een ingebeeld vriendje wat je had of was het misschien toch 'meer' dan dat? .quote:Op vrijdag 10 september 2004 13:55 schreef elfenvleugels het volgende:
Ik had dat vroeger ook.
Ik praatte altijd met een ingebeeld(?) vriedinnetje. Ik had er ook een naam voor, alleen kan ik me die niet meer herinneren. Ik kan me niet meer herinneren hoe het precies zat... Maar het heeft geduurd tot ik ongeveer 5-6 jaar oud was.
Ik praatte er nooit met mijn moeder over. Ik was een heel inmezelf gekeerd kind. Misschien is dat ook de reden van het praten met dat vriendinnetje.
Kan iemand mij zeggen hoe het met de groei van de hersenen gaat? Ik bedoel. Is de brug tussen beide hersen hemisferen bij kinderen ook al aanwezig? Zoniet, kan dat de reden zijn waarom kinderen vaak zo een vriendje hebben. Omdat het denkpatroon tussen beide hersenhelften niet synchroniseren, dat een van de hersenhelften de persoonlijkheid van het kind vormt en de andere de persoonlijkheid van het vriendje. (dit is niet om het bovenstaande allemaal af te kraken! Want ik geloof er ook wel degelijk in.)
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik kan me nog herinneren dat ik met mijn vriendinnetje en haar ouders op vakantie naar kroatie ging toen ik 8 jaar was, en we reden door Italie, en we gingen stoppen ergens , om wat te gaan eten, we reden die plaats binnen, langs een haven, ik zie het nog zo voor me, en ik zei, hej wat leuk hier ben ik al een keertje geweest, maar da's al heel lang geleden hoor!
Het stomme is dat ik het nu nogsteeds weet, en dat ik toen meteen de haven daar herkende.
Dit was overigens de 1e keer dat ik naar het buitenland ging
Het stomme is dat ik het nu nogsteeds weet, en dat ik toen meteen de haven daar herkende.
Dit was overigens de 1e keer dat ik naar het buitenland ging
doei
Het volgende zou je aan van alles toe kunnen dichten.
Alertheid, mensenkennis.... etc... maar ook gevoeligheid.
Mijn zoontje pikt mensen die " iets vriendelijk " nodig hebben zo uit de mensenmassa.
Het leuke is dat hij precies de mensen eruit pitk waarbij ik hetzelfde gevoel heb ( ik heb alleen de remming "je spreekt niet zomaar " iemand aan, bemoeienis etc ).
Hij kan zomaar opeens besluiten dat hij naast iemand gaat zitten, bij iemand gaat staan...
Hij zegt dan iets liefs of laat zijn knuffel ( als hij die bij zich heeft ) het woord doen.
Vaak zijn het mensen die helemaal niet gezien worden door de "levende mensen ".
soms geeft hij ze een grasspriet/ bloemetje uit het gras.
Alleen het feit dat hij ze het gevoel geeft dat ze gezíen worden... en dan ook nog eens lief aangesproken worden... zonder remming.. zonder (voor)oordeel...
Je ziet die mensen dan stralen !!
Het is heerlijk om te zien.
Ik laat hem gewoon zijn gang gaan en ik ben bewonder het gebrek aan remming.
Alertheid, mensenkennis.... etc... maar ook gevoeligheid.
Mijn zoontje pikt mensen die " iets vriendelijk " nodig hebben zo uit de mensenmassa.
Het leuke is dat hij precies de mensen eruit pitk waarbij ik hetzelfde gevoel heb ( ik heb alleen de remming "je spreekt niet zomaar " iemand aan, bemoeienis etc ).
Hij kan zomaar opeens besluiten dat hij naast iemand gaat zitten, bij iemand gaat staan...
Hij zegt dan iets liefs of laat zijn knuffel ( als hij die bij zich heeft ) het woord doen.
Vaak zijn het mensen die helemaal niet gezien worden door de "levende mensen ".
soms geeft hij ze een grasspriet/ bloemetje uit het gras.
Alleen het feit dat hij ze het gevoel geeft dat ze gezíen worden... en dan ook nog eens lief aangesproken worden... zonder remming.. zonder (voor)oordeel...
Je ziet die mensen dan stralen !!
Het is heerlijk om te zien.
Ik laat hem gewoon zijn gang gaan en ik ben bewonder het gebrek aan remming.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Wat leuk dat je je dit nog goed kan herinneren !quote:Op maandag 13 september 2004 10:03 schreef Bolletje... het volgende:
Ik kan me nog herinneren dat ik met mijn vriendinnetje en haar ouders op vakantie naar kroatie ging toen ik 8 jaar was, en we reden door Italie, en we gingen stoppen ergens , om wat te gaan eten, we reden die plaats binnen, langs een haven, ik zie het nog zo voor me, en ik zei, hej wat leuk hier ben ik al een keertje geweest, maar da's al heel lang geleden hoor!
Het stomme is dat ik het nu nogsteeds weet, en dat ik toen meteen de haven daar herkende.
Dit was overigens de 1e keer dat ik naar het buitenland ging
Hieruit zou je kunnen afleiden dat je er eerder geweest bent, in je dromen of een vorig leven ?
Heb je meer "binding" met italië waar je al tegenaan gelopen bent ?
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
tvp
Wat mij nou opvalt hier, is dat het over veel vaker dochters/moeders/meisjes zijn die dingen merken..
Om dat verschil weer wat minder te laten worden :
Ik heb lange tijd iemand zien zitten naast mijn bed op een stoel. Later kwam ik er achter dat dat mijn gids zou zijn..
Ik heb ook nu nog steeds "last" ( ) van heel veel dejavus. Zoiets gebeurd me overal eigenlijk. Ik zit hier nu in een net gebouwd huis, weliswaar op een mindere locatie voor HSPers (Enschede, waar die vuurwerkfabriek stond..). Ik zit hier pas een maand, maar heb toch er toch al veel gehad!
In Ieper (België) had ik vreemd genoeg een vage soort rust in mijn lijf. Wat ik tot nu toe gelezen en gehoord heb is dat de meeste mensen daar iets geks voelen en het als onplezierig ervaren.. Ditzelfde heb ik bij het Solse Gat..
En zo zijn er nog meer "rare" kleine dingen die ik nu even niet meer weet!
* qu63 blijft topic volgen!
Wat mij nou opvalt hier, is dat het over veel vaker dochters/moeders/meisjes zijn die dingen merken..
Om dat verschil weer wat minder te laten worden :
:Ik heb lange tijd iemand zien zitten naast mijn bed op een stoel. Later kwam ik er achter dat dat mijn gids zou zijn..
Ik heb ook nu nog steeds "last" ( ) van heel veel dejavus. Zoiets gebeurd me overal eigenlijk. Ik zit hier nu in een net gebouwd huis, weliswaar op een mindere locatie voor HSPers (Enschede, waar die vuurwerkfabriek stond..). Ik zit hier pas een maand, maar heb toch er toch al veel gehad!
In Ieper (België) had ik vreemd genoeg een vage soort rust in mijn lijf. Wat ik tot nu toe gelezen en gehoord heb is dat de meeste mensen daar iets geks voelen en het als onplezierig ervaren.. Ditzelfde heb ik bij het Solse Gat..
En zo zijn er nog meer "rare" kleine dingen die ik nu even niet meer weet!
* qu63 blijft topic volgen!
It's Time To Shine
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
Het schijnt zo te zijn dat het voor kinderen vrij normaal is om om bepaalde dingen 'op te pikken'. Ze zijn daar nog heel gevoelig voor en zien en voelen veel meer dan de meeste volwassenen. Ze denken nog niet zoals wij logisch maar meer intuitief. Interessant topic inderdaad, heb zelf geen voorbeelden maar blijf het topic volgen!
Ik heb zelf als klein Fidje veel gezegd dat ik nooit ouder wilde worden, omdat ik het 'nooit leuk vond om oud te zijn'. Ik schijn ook gezegd te hebben dat ik een of ander huisdier mistte, wat ik nooit heb gehad (in dit leven dan zegmaar)
Mijn neefje had veel rare dingen, zo deed hij op een avond (hij was trouwens rond de 3/4 jaar toen geloof ik) alle lichten uit, en zijn ouders vroegen verbaasd "wat ben jij van plan??", waarop hij antwoorde dat hij even met de dode mensen ging praten, en vervolgens tegen 'niets' begon te praten.
Hij werd ook een keer wakker, de naam "Evie" roepende. Een paar uur later werd mijn tante gebeld dat haar tante Evie was overleden.
Mijn neefje had veel rare dingen, zo deed hij op een avond (hij was trouwens rond de 3/4 jaar toen geloof ik) alle lichten uit, en zijn ouders vroegen verbaasd "wat ben jij van plan??", waarop hij antwoorde dat hij even met de dode mensen ging praten, en vervolgens tegen 'niets' begon te praten.
Hij werd ook een keer wakker, de naam "Evie" roepende. Een paar uur later werd mijn tante gebeld dat haar tante Evie was overleden.
Leuk en interessant topic om te lezen.
Zelf had ik als kind een "denkbeeldig" vriendinnetje die ik Muriëlle noemde... Nou scheen er wel een Muriëlle bij ons in de buurt te wonen maar daar kan ik me niets meer van herinneren. Ik weet er niet meer zo veel details van dus ik zal eens aan m'n zus of moeder vragen hoe ik er mee omging. Op een gegeven moment is dat wel opgehouden. Maar wie weet was het niet zomaar een fantasie.
Verder kan ik me ook nog herinneren dat als ik bij m'n oma sliep dat het slaapkamerraam in de kleur groen veranderde en dat er allerlei dieren voorbij kwamen lopen. Zover ik weet heb ik dat een paar keer gehad. Maar het zou goed kunnen dat het een droom of een fantasie was. Ik weet dat ik een rijkelijke fantasie had en nog steeds eigenlijk (op een gezonde manier hoor).
Tevens hoorde ik ook vaak voetstappen bij m'n oma op de overloop. Een detail is dat m'n opa overleden is en dat ik hem nooit heb gekend. Maar als het donker werd, dan was ik zowiezo nog meer in staat om het één en ander in te beelden. Maar ja..wie zal het zeggen. Niet alles hoeft aan verbeelding toegeschreven te worden..
Ik geloof zeker dat kinderen heel goed in staat zijn om meer te "zien" dan wij volwassenen.
Zelf had ik als kind een "denkbeeldig" vriendinnetje die ik Muriëlle noemde... Nou scheen er wel een Muriëlle bij ons in de buurt te wonen maar daar kan ik me niets meer van herinneren. Ik weet er niet meer zo veel details van dus ik zal eens aan m'n zus of moeder vragen hoe ik er mee omging. Op een gegeven moment is dat wel opgehouden. Maar wie weet was het niet zomaar een fantasie.
Verder kan ik me ook nog herinneren dat als ik bij m'n oma sliep dat het slaapkamerraam in de kleur groen veranderde en dat er allerlei dieren voorbij kwamen lopen. Zover ik weet heb ik dat een paar keer gehad. Maar het zou goed kunnen dat het een droom of een fantasie was. Ik weet dat ik een rijkelijke fantasie had en nog steeds eigenlijk (op een gezonde manier hoor).
Tevens hoorde ik ook vaak voetstappen bij m'n oma op de overloop. Een detail is dat m'n opa overleden is en dat ik hem nooit heb gekend. Maar als het donker werd, dan was ik zowiezo nog meer in staat om het één en ander in te beelden. Maar ja..wie zal het zeggen. Niet alles hoeft aan verbeelding toegeschreven te worden..
Ik geloof zeker dat kinderen heel goed in staat zijn om meer te "zien" dan wij volwassenen.
Voetjes van de vloer en schud die heupen los!
sorry voor de late reactie...quote:Op maandag 13 september 2004 09:58 schreef MUUS het volgende:
[..]
Was het echt een ingebeeld vriendje wat je had of was het misschien toch 'meer' dan dat? .
maar zoals ik in mijn originele post al zei. Ik kan me er niet meer veel van herinneren... jouw vraag was eigenlijk mijn reden om dit te posten, niet dat ik wist dat jij dat ging vragen ofzo...
ik kan me van later wel herrineren dat er mensen thuis zijn geweest die er iets over zeiden dat ik 'meer' kan. Maar zij schrikten me daardoor eigelijk af voor eventuele spiritualteit dan als ze gezwegen hadden.
Ik heb me vroeger namelijk nooit echt op mijn gemak gevoeld bij dergelijke mensen. En werd al heel snel zenuwachtig in hun buurt. Ook al was ik zeker geintresseerd in hun vertellingen over 'de andere zijde'...
Ik was er als kind gewoon niet klaar voor om erover verteld te worden door die volwassenen. Met hun verhalen over de duistere zijde die slecht is... enz. ALs het al mogelijk was dat ik eventuele 'krachten' zou hebben dan kan het heel goed zijn dat ik die door hun verdrongen heb omdat ik er bang van was.
Maar ik begin me steeds beter in mijn vel te voelen (en rustiger) hoe ouder ik wordt, dus misschien is het nog geen verloren zaak...
What to think or what not to think... THAT's the question
Ik denk dat dat een hele logische reactie van je was toen je klein was. Volwassenen (onbekenden?) gaan jou ineens ongevraagd dingen vertellen en dan ook nog eens over iets wat je eigenlijk als heel normaal beschouwde. Dan wordt iets ineens een big deal en inderdaad ook wel eng.quote:Op woensdag 15 september 2004 15:54 schreef elfenvleugels het volgende:
[..]
sorry voor de late reactie...
maar zoals ik in mijn originele post al zei. Ik kan me er niet meer veel van herinneren... jouw vraag was eigenlijk mijn reden om dit te posten, niet dat ik wist dat jij dat ging vragen ofzo...
ik kan me van later wel herrineren dat er mensen thuis zijn geweest die er iets over zeiden dat ik 'meer' kan. Maar zij schrikten me daardoor eigelijk af voor eventuele spiritualteit dan als ze gezwegen hadden.
Ik heb me vroeger namelijk nooit echt op mijn gemak gevoeld bij dergelijke mensen. En werd al heel snel zenuwachtig in hun buurt. Ook al was ik zeker geintresseerd in hun vertellingen over 'de andere zijde'...
Ik was er als kind gewoon niet klaar voor om erover verteld te worden door die volwassenen. Met hun verhalen over de duistere zijde die slecht is... enz. ALs het al mogelijk was dat ik eventuele 'krachten' zou hebben dan kan het heel goed zijn dat ik die door hun verdrongen heb omdat ik er bang van was.
Maar ik begin me steeds beter in mijn vel te voelen (en rustiger) hoe ouder ik wordt, dus misschien is het nog geen verloren zaak...
Daarom ben ik ook van mening dat je dit soort gesprekken eigenlijk ook nooit op deze manier met je kind moet hebben. Stel het kind vragen en toon belangstelling als het erover begint, maar dring ze niet jouw 'wijsheid' op en ga er geen moeilijke termen aanhangen.
Want dan wordt het een big deal en dan slaat een kind dicht. Ze gaan misschien nog wel denken dat ze raar zijn ook.
Jammer dat het bij jou zo gelopen is, elfenvleugels. . Maar je bent je nu wel een beetje aan het verdiepen in dit soort dingen, begrijp ik?
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik kom hier even kijken nadat Muus heeft gespammed in ouders
Ervaringen genoeg met mijn dochter. Die lag als dreumes al te kletsen tegen iemand en vanuit daar is het alleen maar meer geworden. Als mijn hond bv geknaagd heeft aan zijn poten en die bloeden dan, dan legt zij haar handen er op en de volgende dag is het weg, alleen is de plek nog kaal dan. Ze kan precies omschrijven hoe haar engel eruit ziet, die is dus al eens getekend door iemand en dat was dus precies zoals zij hem beschreven had. maar ze kan ook enge dingen met haar "gave"doen. Zo kan ze ineens uit treden en dan zit ze dus enorm bleek op de bank en is er geen contact et haar te krijgen. Of je komt beneden en de stoelen staan ineens in een kring terwijl je zeker weet dat er niemand beneden is geweest.
Zoals ik al zei ervaring genoeg.
Ervaringen genoeg met mijn dochter. Die lag als dreumes al te kletsen tegen iemand en vanuit daar is het alleen maar meer geworden. Als mijn hond bv geknaagd heeft aan zijn poten en die bloeden dan, dan legt zij haar handen er op en de volgende dag is het weg, alleen is de plek nog kaal dan. Ze kan precies omschrijven hoe haar engel eruit ziet, die is dus al eens getekend door iemand en dat was dus precies zoals zij hem beschreven had. maar ze kan ook enge dingen met haar "gave"doen. Zo kan ze ineens uit treden en dan zit ze dus enorm bleek op de bank en is er geen contact et haar te krijgen. Of je komt beneden en de stoelen staan ineens in een kring terwijl je zeker weet dat er niemand beneden is geweest.
Zoals ik al zei ervaring genoeg.
Dat is een heel bijzonder meisje, Anitra. Leuk dat je het hier wilt vertellen! .
Heeft ze je wel eens verteld waarom ze wel eens 'weggaat' of waarom ze bijvoorbeeld de stoelen in een kring zet? En wat doet die engel voor haar? Helpt hij haar als ze bv haar handen bij de hond oplegt of is hij er puur en alleen om haar te beschermen?
Heeft ze je wel eens verteld waarom ze wel eens 'weggaat' of waarom ze bijvoorbeeld de stoelen in een kring zet? En wat doet die engel voor haar? Helpt hij haar als ze bv haar handen bij de hond oplegt of is hij er puur en alleen om haar te beschermen?
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Haar engel heeft ook een naam, ben hem alleen ff kwijt, weet dat het met een M begint volgens mij Marian. Ze helpt haar idd met haar handen, maar ook als zij het moeilijk heeft.
Dat weggaan is als ze kwaad is, ze heeft best veel mee gemaakt in 9,5 jaar, ze doet het dan echt om ons bang te maken en ik heb geleerd om haar dan bv rooie kleding aan te doen zodat ze weer kan "aarden". Die stoelen blijven een raadsel daar had haar stiefmoeder die zich veel met het paranormale bezig houd ook niet echt een antwoord op. Ik heb het heel eng gevonden omdat zij overduidelijk die dingen kan. Ik heb zelf altijd wel een gevoel, maar spreek het dan niet uit omdat ik bang ben dat ik het verkeerd heb, maar de laatste tijd wel de dingen uit gesproken en bleken allemaal te kloppen. Maar tussen alleen een gevoel hebben en de dingen die zij kan zit toch een wereld van verschil.
Dat weggaan is als ze kwaad is, ze heeft best veel mee gemaakt in 9,5 jaar, ze doet het dan echt om ons bang te maken en ik heb geleerd om haar dan bv rooie kleding aan te doen zodat ze weer kan "aarden". Die stoelen blijven een raadsel daar had haar stiefmoeder die zich veel met het paranormale bezig houd ook niet echt een antwoord op. Ik heb het heel eng gevonden omdat zij overduidelijk die dingen kan. Ik heb zelf altijd wel een gevoel, maar spreek het dan niet uit omdat ik bang ben dat ik het verkeerd heb, maar de laatste tijd wel de dingen uit gesproken en bleken allemaal te kloppen. Maar tussen alleen een gevoel hebben en de dingen die zij kan zit toch een wereld van verschil.
ik ga straks ff lezen
Op het moment dat onze oudste zoon van de beademing af ging en stierf stond mijn dochter (toen 3 jaar) in een halletje in het ziekenhuis en begon heel intens te schreeuwen... Na een poosje werd ze naar me toe gebracht, wist nog van niets en zei tegen mij, hij is weg he mam?!
Sindsdien is ze nog geregeld met dr broertje in gesprek en speelt ze ook met hem. Maar ze moppert ook wel eens op hem, dat ze nú wil slapen en niet wil spelen.
Op de momenten dat ze "aan het spelen" is, is ze niet aanspreekbaar en reageert niet op ons. Ze kijkt alsof ze zwaar stoned is en is na het spelen zo kapot dat ze in slaap stort.
Op het moment dat onze oudste zoon van de beademing af ging en stierf stond mijn dochter (toen 3 jaar) in een halletje in het ziekenhuis en begon heel intens te schreeuwen... Na een poosje werd ze naar me toe gebracht, wist nog van niets en zei tegen mij, hij is weg he mam?!
Sindsdien is ze nog geregeld met dr broertje in gesprek en speelt ze ook met hem. Maar ze moppert ook wel eens op hem, dat ze nú wil slapen en niet wil spelen.
Op de momenten dat ze "aan het spelen" is, is ze niet aanspreekbaar en reageert niet op ons. Ze kijkt alsof ze zwaar stoned is en is na het spelen zo kapot dat ze in slaap stort.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Tja... daar doe je niks aan he muus... vooral als je ouder katholiek is en bangh is dat de duivel er zich mee aan t moeien is...quote:Op donderdag 16 september 2004 16:40 schreef MUUS het volgende:
[..]
Ik denk dat dat een hele logische reactie van je was toen je klein was. Volwassenen (onbekenden?) gaan jou ineens ongevraagd dingen vertellen en dan ook nog eens over iets wat je eigenlijk als heel normaal beschouwde. Dan wordt iets ineens een big deal en inderdaad ook wel eng.
Daarom ben ik ook van mening dat je dit soort gesprekken eigenlijk ook nooit op deze manier met je kind moet hebben. Stel het kind vragen en toon belangstelling als het erover begint, maar dring ze niet jouw 'wijsheid' op en ga er geen moeilijke termen aanhangen.
Want dan wordt het een big deal en dan slaat een kind dicht. Ze gaan misschien nog wel denken dat ze raar zijn ook.
Jammer dat het bij jou zo gelopen is, elfenvleugels. . Maar je bent je nu wel een beetje aan het verdiepen in dit soort dingen, begrijp ik?
Nu ja... Ik ben er redelijk ongeschonden uit gekomen... alleen op dat vlak niet.
Maar ik hou me wel met zulke dingen bezig. Zoals deze week. Ik heb een heel wazige week achter de rug. Is een beetje raar zelfs te noemen. Met zeker 5 personen heb ik simultane dingen gedaan; daarmee bedoel ik op hetzelfde moment hetzelfde zeggen, op hetzelfde moment een deur open doen, op identiek dezelfde manier (dat het freaky wordt), tijdens het werk naar beneden gaan voor een pauze en telkens met dezelfde persoon onder komen (die niet op dezelfde verdieping werkt)... Nu is de afgelopen week ook wel emotioneel geweest... waardoor ik misschien meer open stond voor dergelijke dingen.
Ook heb ik na bijna een jaar mijn gitaar nog eens boven gehaald en onmiddelijk weer weggedaan vanwege de negativiteit die het ding op me uitstraalde (ik was vroeger heel erg negatief) ik kreeg er zelfs buikpijn van.
What to think or what not to think... THAT's the question
Moussy, wat goed dat je er zo mee om kan gaan.
Is het misschien een idee om je dochter te vertellen hoe zich eventueel kan afschermen, als ze niet wil spelen?
Is het misschien een idee om je dochter te vertellen hoe zich eventueel kan afschermen, als ze niet wil spelen?
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Ze komt wel eens naar beneden om te klagen dat Mink zo'n herrie maakt tijdens het spelenquote:Op donderdag 16 september 2004 20:48 schreef krakkemieke het volgende:
Moussy, wat goed dat je er zo mee om kan gaan.
Is het misschien een idee om je dochter te vertellen hoe zich eventueel kan afschermen, als ze niet wil spelen?
Nou is het wel al weer een paar maandjes geleden dat ze met Mink in de weer is geweest.
Wij laten haar altijd maar ruziën als ze niet kan slapen van de herrie, of als ze niet wil spelen, zoals het bij broer en zus hoort
Je zou er haast een boek over schrijven!
Kinderen geloven sneller in reincarnatie omdat zij de situatie herkennen in hun speelgoed. Ze pakken de barbies, spelen wat, beleven wat avonturen, leggen het weg en de volgende dag begint alles weer opnieuw! Ik denk dat kinderen daardoor een lichtelijk verstoord beeld van het leven krijgen, niet slecht, besef komt vanzelf.
Born To Rock
Je wilt zeggen dat kinderen dit soort dingen maar verzinnen? En alle bovenstaande ervaringen dan? Er zijn zoveel verhalen bekend over dit onderwerp en er is ook al veel onderzoek naar gedaan, maar het feit blijft dat kinderen op jongen leeftijd spontaan dingen kunnen gaan zeggen die ze niet kunnen weten. Dat ze accuraat kunnen vertellen over een vorig leven met veel detailering, op een manier die eigenlijk onmogelijk is voor een klein kind.quote:Op zaterdag 18 september 2004 09:51 schreef Vaal het volgende:
Kinderen geloven sneller in reincarnatie omdat zij de situatie herkennen in hun speelgoed. Ze pakken de barbies, spelen wat, beleven wat avonturen, leggen het weg en de volgende dag begint alles weer opnieuw! Ik denk dat kinderen daardoor een lichtelijk verstoord beeld van het leven krijgen, niet slecht, besef komt vanzelf.
Ook heb ik in bovenstaande verhalen van mensen de link met speelgoed nergens kunnen vinden? Mensen zouden eigenlijk kinderen eens wat serieuzer moeten nemen ipv alles te bestempelen als fantasie.
Wow, mooi topic. Ik krijg er bijna rillingen van
vooral van het zoontje dat aandacht geeft aan mensen die niet veel gezien worden, wat prachtig.
ik ben blij dat de meeste ouders ook zo openstaan voor de gaven van hun kinderen, het niet afwimpelen als fantasie of aandachttrekkerij. dat moet de kinderen ook zoveel goeds doen.
vooral van het zoontje dat aandacht geeft aan mensen die niet veel gezien worden, wat prachtig.
ik ben blij dat de meeste ouders ook zo openstaan voor de gaven van hun kinderen, het niet afwimpelen als fantasie of aandachttrekkerij. dat moet de kinderen ook zoveel goeds doen.
Een vriendin van mij was toen ze jong was, totaal bewust van god.
Ze had toendertijd nog nooit van god gehoord, via tv, of ouders/school. Ze was rond de 3/4/5 jaar oud, en toen sprak ze al tegen andere kinderen over god. En zij zei tegen ze; Om bij god te zijn, moet je doodgaan, en ze verlangde dus ook naar de dood. Ze heeft ook tegen haar ouders gezegt rond die tijd, dat haar ouders, niet haar echte ouders niet waren. En in een diepe spirituele zin klopt dat ook zeker. Want ze zijn wel haar echte ouders, maar in een spirituele zin, is een ouder, nooit iemands echte ouder. Reincarnatie enzo.
Mede door dit, zijn haar toen al redelijk spirituele ouders, gelovig geworden.
Nog even een toevoeging voor de mensen die inderdaad graag naar het "verbeeldings" gedrag kijken. Ik zal 1 ding toegeven: Ze hebben, compleet, gelijk. Alleen wat er nooit beseft word is de kracht van een verbeelding. Een verbeelding is alles wat in onze geest afspeelt. Maar dat betekent niet dat het niet echt is. Verbeelding is echt, in elke zin van het woord. Veel mensen beschouwen verbeelding maar als; Slechts verbeelding, maar dat is vrij fout uitgedrukt.
Kijk maar eens naar jouw belevingswereld, jouw belevingswereld speelt zich af in je geest. Je denkt te leven op het fysieke vlak maar alles wat jij denkt te beleven, is slechts een beleving omdat jij het tot een beleving maakt. Het is hetzelfde als een ervaring: een ervaring is niet een situatie die je meemaakt, het is de manier waarop je met een situatie handelt dat het uiteindelijk leidt tot een ervaring. Wij beleven onze eigen wereld, met onze eigen verbeelding, elke dag, constant. Dagdromen, angsten, fobiën, wensen, dromen, doelen, werken, leven.
Ons leven is in onze geest een grote film waar allerlei zaken in gebeuren. Dat is niet slecht, dat is zoals het is, ik probeer slechts duidelijk te maken dat een Verbeelding, Nooit "slechts" een verbeelding is. Een verbeelding, zegt nog niks over de werkelijkheid van de ervaring. Een visioen, is een werkelijke verbeelding, een droom, is ook een verbeelding, en toch staan dromen ook erom bekend dat ze een voorspellend karakter te hebben. Wij bouwen een wereld met onze verbeelding, En die verbeelding waarin wij leven, is echt, in elke zin van het woord.
Dat iets een verbeelding is, kan zijn, maar realiseer dat je een verbeelding niet moet onderschatten en het af doet als onwerkelijk. Verbeelding, word tegenwoordig gezien als synoniem voor Vergissing, maak niet dezelfde vergissing, want er zit een degelijk verschil tussen die 2.
Ze had toendertijd nog nooit van god gehoord, via tv, of ouders/school. Ze was rond de 3/4/5 jaar oud, en toen sprak ze al tegen andere kinderen over god. En zij zei tegen ze; Om bij god te zijn, moet je doodgaan, en ze verlangde dus ook naar de dood. Ze heeft ook tegen haar ouders gezegt rond die tijd, dat haar ouders, niet haar echte ouders niet waren. En in een diepe spirituele zin klopt dat ook zeker. Want ze zijn wel haar echte ouders, maar in een spirituele zin, is een ouder, nooit iemands echte ouder. Reincarnatie enzo.
Mede door dit, zijn haar toen al redelijk spirituele ouders, gelovig geworden.
Nog even een toevoeging voor de mensen die inderdaad graag naar het "verbeeldings" gedrag kijken. Ik zal 1 ding toegeven: Ze hebben, compleet, gelijk. Alleen wat er nooit beseft word is de kracht van een verbeelding. Een verbeelding is alles wat in onze geest afspeelt. Maar dat betekent niet dat het niet echt is. Verbeelding is echt, in elke zin van het woord. Veel mensen beschouwen verbeelding maar als; Slechts verbeelding, maar dat is vrij fout uitgedrukt.
Kijk maar eens naar jouw belevingswereld, jouw belevingswereld speelt zich af in je geest. Je denkt te leven op het fysieke vlak maar alles wat jij denkt te beleven, is slechts een beleving omdat jij het tot een beleving maakt. Het is hetzelfde als een ervaring: een ervaring is niet een situatie die je meemaakt, het is de manier waarop je met een situatie handelt dat het uiteindelijk leidt tot een ervaring. Wij beleven onze eigen wereld, met onze eigen verbeelding, elke dag, constant. Dagdromen, angsten, fobiën, wensen, dromen, doelen, werken, leven.
Ons leven is in onze geest een grote film waar allerlei zaken in gebeuren. Dat is niet slecht, dat is zoals het is, ik probeer slechts duidelijk te maken dat een Verbeelding, Nooit "slechts" een verbeelding is. Een verbeelding, zegt nog niks over de werkelijkheid van de ervaring. Een visioen, is een werkelijke verbeelding, een droom, is ook een verbeelding, en toch staan dromen ook erom bekend dat ze een voorspellend karakter te hebben. Wij bouwen een wereld met onze verbeelding, En die verbeelding waarin wij leven, is echt, in elke zin van het woord.
Dat iets een verbeelding is, kan zijn, maar realiseer dat je een verbeelding niet moet onderschatten en het af doet als onwerkelijk. Verbeelding, word tegenwoordig gezien als synoniem voor Vergissing, maak niet dezelfde vergissing, want er zit een degelijk verschil tussen die 2.
tvp
goed topic zeg! Ik dacht altijd dat deze ervaringen slechts bij zeer enkelen voorkomen maar blijkbaar gebeurt het dus veel meer. Ikzelf heb hier geen enkele ervaring mee maar vind het wel zeer interessant.
Voor meer van deze verhalen moeten jullie eens de boeken van Carol Bowman lezen: 'Wie was mijn kind' of 'Kinderen uit de hemel'. En voor een wat meer wetenschappelijke benadering eens kijken naar Ian Stevenson's onderzoek.
goed topic zeg! Ik dacht altijd dat deze ervaringen slechts bij zeer enkelen voorkomen maar blijkbaar gebeurt het dus veel meer. Ikzelf heb hier geen enkele ervaring mee maar vind het wel zeer interessant.
Voor meer van deze verhalen moeten jullie eens de boeken van Carol Bowman lezen: 'Wie was mijn kind' of 'Kinderen uit de hemel'. En voor een wat meer wetenschappelijke benadering eens kijken naar Ian Stevenson's onderzoek.
Galantly he chickened out...
The tale of Sir Robin: http://www.youtube.com/watch?v=BZwuTo7zKM8
The tale of Sir Robin: http://www.youtube.com/watch?v=BZwuTo7zKM8
Misschien een iets ander verhaal, maar mijn vader heeft een jaar of 8 geleden 2 levertransplantaties gehad. Hij heeft in de tijd hiervoor in een coma gelegen en wel zo diep dat hij in de oerhouding terecht kwam. Een hele diepe coma dus met weinig kans om eruit te ontwaken.
Toen mijn vader weer bij bewustzijn was en de hele operatie had overleeft, vertelde hij me dat hij iets had gezien wat in de volksmond het licht word genoemd. Een deur omgeven met licht aan het einde van een gang. Hier heeft hij op 1 of andere manier te horen gekregen dat het nog niet zijn tijd was en dat hij nog een doel had om te vervullen.
3 jaar hierna is hij opnieuw getrouwd met mijn huidige stiefmoeder en is er een kindje geboren.
Dat kereltje is op dit moment 4 jaar oud en heeft een intelligentie waar ik respect voor heb. Ook de manier waarop wij kunnen communiceren is apart te noemen, omdat ik het idee heb dat hij al met zijn zelfbewustzijn bezig is en hij er voor zijn leeftijd al ver mee gevorderd is. Voorbeeldje is dat hij toen hij 3 was al spellen als mario bros 3 etc uit kon spelen.
Als mijn vader dus die levertransplantaties niet overleefd had, was dat kereltje er ook niet geweest?
En hoe kan het dat zo'n jong kereltje al zoveel intelligentie heeft?
Toen mijn vader weer bij bewustzijn was en de hele operatie had overleeft, vertelde hij me dat hij iets had gezien wat in de volksmond het licht word genoemd. Een deur omgeven met licht aan het einde van een gang. Hier heeft hij op 1 of andere manier te horen gekregen dat het nog niet zijn tijd was en dat hij nog een doel had om te vervullen.
3 jaar hierna is hij opnieuw getrouwd met mijn huidige stiefmoeder en is er een kindje geboren.
Dat kereltje is op dit moment 4 jaar oud en heeft een intelligentie waar ik respect voor heb. Ook de manier waarop wij kunnen communiceren is apart te noemen, omdat ik het idee heb dat hij al met zijn zelfbewustzijn bezig is en hij er voor zijn leeftijd al ver mee gevorderd is. Voorbeeldje is dat hij toen hij 3 was al spellen als mario bros 3 etc uit kon spelen.
Als mijn vader dus die levertransplantaties niet overleefd had, was dat kereltje er ook niet geweest?
En hoe kan het dat zo'n jong kereltje al zoveel intelligentie heeft?
leuk topic
quote:"The smallest children are nearest to God, as the smallest planets
are nearest the sun". ~ Jean Paul Richter
Wat vind ik dit toch een super mooi topic
Ben ook zeer onder de indruk jullie ermee omgaan alsof het normaal is zodat de kids zich ten volste kunnen ontwikkelen...diepe respect voor jullie
Heb zelf niet echt ervaringen, maar ik lees graag mee
Ben ook zeer onder de indruk jullie ermee omgaan alsof het normaal is zodat de kids zich ten volste kunnen ontwikkelen...diepe respect voor jullie
Heb zelf niet echt ervaringen, maar ik lees graag mee
Uit een goeie worst hoort sap te komen! :7
Best place for a woman? Face down, ass up
In perfect love and perfect trust. An'ye harm none do what ye will
I Lipsmackers ftw baby! Yeahhh!
Best place for a woman? Face down, ass up
In perfect love and perfect trust. An'ye harm none do what ye will
I Lipsmackers ftw baby! Yeahhh!
Ik was laatst op een BBQ en toen liet ik expres een kindje struikelen En toen zij hij "Zondaar! Jij zult branden in de hel ! "
Toen schrok ik wel enigszins.
Toen schrok ik wel enigszins.
En nu ben ik het zat.
Mijn oma is geadopteerd toen ze nog klein was, en wij hebben altijd gedacht dat ze uit Spanje kwam. Mijn oom heeft er onlangs een heel onderzoek naar gedaan, en is er achter gekomen dat oma niet uit spanje is geadopteerd maar uit Italie.quote:Op maandag 13 september 2004 10:50 schreef Mirage het volgende:
[..]
Wat leuk dat je je dit nog goed kan herinneren !
Hieruit zou je kunnen afleiden dat je er eerder geweest bent, in je dromen of een vorig leven ?
Heb je meer "binding" met italië waar je al tegenaan gelopen bent ?
Ik denk dus dat ik zoiezo een soort band heb met Italie, ook omdat ik griezelig veel op mijn oma lijk.
( allang overleden overigens, in 1984)
Nu ik er de laatste tijd meer mee bezig ben, herinner ik me ook, dat toen ik alleen bij datzelfde vriendinnetje haar ouders in de hal stond, keek ik in de spiegel, en zag ik een man achter me, ik schrok me rot en keek meteen om, waar niets te zien was. Ook dit kan ik me nog heel helder herinneren.
Op de 2e lagere school waar ik opzat, op de 1e werd ik altijd nogal gepest, zat een jongen, jordy, waar ik erg naar toe trok. Ik herinner me dat hij net als ik er met geesten etc. bezig was, en dat we elkaar op 10 jarige leeftijd serieus gingen proberen te hypnotiseren. ?!
Ik weet dat we toen ooit een pact hebben afgesloten, dat als een van ons ooit mocht overlijden, dat we het elkaar zouden laten weten. Toen we naar de brugklas gingen ging hij naar een andere school dan ik, en had hem nooit meer gezien. Ik werkte toen ik 16 was bij een supermarkt, en op een avond kwam Jordy bij mij aan de kassa wat biertjes afrekenen, zo leuk!
De volgende dag kreeg ik een telefoontje van een klasgenootje dat Jordy die avond was overleden, hij was dronken door een dakje van een gebouw heen gezakt en in het zieknhuis overleden, omdat hij wegens zijn jehova ouders geen bloedtransfusie mocht. ( ook geen bier dus)
Voor mijn gevoel is hij afscheid komen nemen
doei
Wat mooi Bolletje !
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
ook onze zoon kan er wat van! dat begon al toen hij een week of 3 oud was. toen overleed zn opa, na een lange onrustigee nacht. dat jochie viel pas om half vijf in slaap,( hij heeft werkelijk vanaf de laatste voeding om een uur of tien liggen huilen) precies ophetzelfde moment dat zn opa overleed...gek genoeg was mn vriend( de zoon van opa dus) die avond nuchter na de bardienst naar huis was gekomen ipv daar te blijven slapen bij een vriend, wat hij normaal doet..de 2e keer was dat hij in paniek wakker werd s morgens, wat normaal dus een vrolijk spelend in zn bedje ventje was, het is een paar jaar geleden. en toen kwamen de sirenes de straat in en bleek een buurtjongen op onverklaarbare wijze te zijn overleden.
verder zegt hij wel eens dingen als : toen jij klein was en ik groot" en kan hij aura's zien.
grappig, dat begon met kleine "elastiekjes"zoals hij ze zelf noemde en nu zijn het echt kleuren om mensen hun hoofd en schouders. als je vraagt wat voor kleur heb ik? dan kijkt hij ook naar je schouder!
verder zegt hij wel eens dingen als : toen jij klein was en ik groot" en kan hij aura's zien.
grappig, dat begon met kleine "elastiekjes"zoals hij ze zelf noemde en nu zijn het echt kleuren om mensen hun hoofd en schouders. als je vraagt wat voor kleur heb ik? dan kijkt hij ook naar je schouder!
Interessant verhaal.quote:Op dinsdag 28 september 2004 21:43 schreef kleinetrom het volgende:
ook onze zoon kan er wat van! dat begon al toen hij een week of 3 oud was. toen overleed zn opa, na een lange onrustigee nacht. dat jochie viel pas om half vijf in slaap,( hij heeft werkelijk vanaf de laatste voeding om een uur of tien liggen huilen) precies ophetzelfde moment dat zn opa overleed...gek genoeg was mn vriend( de zoon van opa dus) die avond nuchter na de bardienst naar huis was gekomen ipv daar te blijven slapen bij een vriend, wat hij normaal doet..de 2e keer was dat hij in paniek wakker werd s morgens, wat normaal dus een vrolijk spelend in zn bedje ventje was, het is een paar jaar geleden. en toen kwamen de sirenes de straat in en bleek een buurtjongen op onverklaarbare wijze te zijn overleden.
verder zegt hij wel eens dingen als : toen jij klein was en ik groot" en kan hij aura's zien.
grappig, dat begon met kleine "elastiekjes"zoals hij ze zelf noemde en nu zijn het echt kleuren om mensen hun hoofd en schouders. als je vraagt wat voor kleur heb ik? dan kijkt hij ook naar je schouder!
Hoe oud is je zoontje nu ?
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
intressant topic, doen jullie iets om te zorgen dat jullie kids de gave niet verliezen? Zonde dat zoveel kinderen zich er, bewust of onbewust, voor afsluiten als ze ouder worden
*Kleine muisjes hebben kleine wensjes; beschuitjes met gestampte mensjes*
Ik ken mensen die er 'gek' van worden en rust willen op een gegeven moment. Verder kom je op school en wordt je toch beinvloedt door de rest. Zeker op bepaalde leeftijden. Dat wil niet zeggen dat je er op latere leeftijd niks mee kan gaan doen. Gewoon op zijn beloop laten lijkt me en het vooral niet raar vinden.quote:Op woensdag 6 oktober 2004 14:29 schreef Naamah het volgende:
intressant topic, doen jullie iets om te zorgen dat jullie kids de gave niet verliezen? Zonde dat zoveel kinderen zich er, bewust of onbewust, voor afsluiten als ze ouder worden
Op zaterdag 7 oktober 2006 14:56 schreef Friek_ het volgende:
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Eigenlijk niet.quote:Op woensdag 6 oktober 2004 14:29 schreef Naamah het volgende:
intressant topic, doen jullie iets om te zorgen dat jullie kids de gave niet verliezen? Zonde dat zoveel kinderen zich er, bewust of onbewust, voor afsluiten als ze ouder worden
Ik probeer er geen positieve als negatieve lading op te leggen.
Geen negatieve om denk ik begrijpelijke redenen, maar ook genepositieve, want ik wil het niet als "bijzonder" bestempelen. Het is niet raar... het is heel natuurlijk imo.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Ik heb twee kinderen die paranormaal zijn...de een wil er niets van weten (ondanks dat hij 'ziet') en de andere is bezig met het opbouwen van een praktijk.Zij schijnt een hele oude ziel te hebben die al 'klaar' is. De dingen die ze zegt en doe, daar krijg je kippenvel van.Ze staat ook op de parabeurs in rijswijk als die er weer eens is.Ze geeft consulten thuis voor mens en dier, en laat het aan de mensen hun eigen goedheid over of ze er wat voor willen geven.Ondanks haar jonge leeftijd (23) doet zij menig paragnost verbleken.Ook zij viel ten prooi aan gehoon en bullshit...totdat ze bij haar aan tafel aanschoven. Nee, ze voorspelt geen loterijen of relaties maar probeert de mensen die bij haar komen de diepere boodschap over te brengen die zij door krijgt van haar begeleiders. Mijn bevinding is dat als je met een 'echte' te maken heeft, zij dat ook uitstralen wat je ook echt voelt.Zo ook bij kleine kinderen...jammer dat er aan de dag van vandaag nog steeds zo`n taboe op rust, wat inhoud dat para-kinderen eigenlijk in het verdom-hoekje komen en niet begrepen worden.
onze zoon is nu 6, toen dit allemaal begon was hij eigenlijk pas 3 weken. wat de aura's betreft, was hij 5 jaar
quote:Op zondag 3 oktober 2004 15:07 schreef Mirage het volgende:
[..]
Interessant verhaal.
Hoe oud is je zoontje nu ?
ik had onlangs iets met mijn zoontje, waarvan ik dacht, goh da's ook toevallig.
ikzelf had die nacht gedroomd over mijn vader. we zaten in de auto en om ons heen is water. op een gegeven moment komt het water omhoog en wij spoelen het water in.
die avond zegt mijn zoontje tegen mij: ik heb gedroomd dat ik met papa in een auto zat en we reden het water in.
t zal best toeval zijn, maar k vond het wel frappant
zoontje is overigens 5
ikzelf had die nacht gedroomd over mijn vader. we zaten in de auto en om ons heen is water. op een gegeven moment komt het water omhoog en wij spoelen het water in.
die avond zegt mijn zoontje tegen mij: ik heb gedroomd dat ik met papa in een auto zat en we reden het water in.
t zal best toeval zijn, maar k vond het wel frappant
zoontje is overigens 5
Afgelopen vrijdag krijg ik sochtends een telefoontje van mijn moeder dat het erg slecht gaat met mijn oma. Ze zijn onderweg naar t ziekenhuis en ze kan elk moment overlijden. Ik vertel mijn kinderen ( 1.5 jaar en 3 jaar dit) Die van 3 jaar luisterd aandachtig. Ik leg haar in kidnertaal uit wat dood gaan is. Dat ze niet meer hier zal zijn en dat de pijn weg gaat. Volgens haar (Bo) halen de wolken de pijn weg en ik laat dat zo. De rest van de dag hebben we het er ook niet zo over. De kinderen hebben niet echt een band met hun overgrootmoeder.
Om 10 voor half 5 smiddags zegt ze ineens vanuit t niets. Al spelend "papa nu is oma dood" Wij kijken elkaar van huh? En om 5 over half 5 krijg ik een telefoontje van mijn moeder. Oma is om 5 voor half 5 overleden. Ze zit er 5 minuutjes naast, maar ik vind dit zo toevallig!!!! Ze heeft dit gewoon gevoeld. Maar normaal geloof ik die dingen nooit. Verwarrend!
Om 10 voor half 5 smiddags zegt ze ineens vanuit t niets. Al spelend "papa nu is oma dood" Wij kijken elkaar van huh? En om 5 over half 5 krijg ik een telefoontje van mijn moeder. Oma is om 5 voor half 5 overleden. Ze zit er 5 minuutjes naast, maar ik vind dit zo toevallig!!!! Ze heeft dit gewoon gevoeld. Maar normaal geloof ik die dingen nooit. Verwarrend!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Verwarrend omdat je nu door Bo ineens buiten je grenzen gaat denken, jes?quote:Op zondag 13 februari 2005 21:11 schreef jessie het volgende:
Afgelopen vrijdag krijg ik sochtends een telefoontje van mijn moeder dat het erg slecht gaat met mijn oma. Ze zijn onderweg naar t ziekenhuis en ze kan elk moment overlijden. Ik vertel mijn kinderen ( 1.5 jaar en 3 jaar dit) Die van 3 jaar luisterd aandachtig. Ik leg haar in kidnertaal uit wat dood gaan is. Dat ze niet meer hier zal zijn en dat de pijn weg gaat. Volgens haar (Bo) halen de wolken de pijn weg en ik laat dat zo. De rest van de dag hebben we het er ook niet zo over. De kinderen hebben niet echt een band met hun overgrootmoeder.
Om 10 voor half 5 smiddags zegt ze ineens vanuit t niets. Al spelend "papa nu is oma dood" Wij kijken elkaar van huh? En om 5 over half 5 krijg ik een telefoontje van mijn moeder. Oma is om 5 voor half 5 overleden. Ze zit er 5 minuutjes naast, maar ik vind dit zo toevallig!!!! Ze heeft dit gewoon gevoeld. Maar normaal geloof ik die dingen nooit. Verwarrend!
Mooi hoe die kindjes zo tussen het spelen door je dit soort dingen kunnen vertellen he. . Voor hen is het ook de meest normale zaak van de wereld. Zij voelen dit zo en daarmee klaar. .
[ Bericht 0% gewijzigd door MUUS op 13-02-2005 22:55:25 ]
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Mijn dochter was net vier toen m'n moeder overleed. Drie dagen na haar dood had ik haar naar bed gebracht en, terwijl ik boven nog aan 't rommelen was, was ze druk in gesprek. Ik ging bij haar naar binnen en vroeg met wie ze aan het praten was. "'t Was heel gek, oma was in m'n kamertje", antwoordde ze. Toen ik vroeg wat ze zei, waren het inderdaad dingen die m'n moeder gezegd zou kunnen hebben. Bovendien gebruikte ze voor haar niet-gebruikelijke woorden. Maar waar ik nog 't meest van opkeek (ergens twijfelde ik wel of d'r fantasie met 'r aan de haal was gegaan), was dat ze, toen ik vroeg of ze haar ook kon zien, antwoordde: "ja, maar ze zag er wel een beetje anders uit: haar haartjes waren ineens gegroeid" (voor ze overleed had ze net weer zoveel haar na de chemo's, dat ze haar pruik niet meer ophad).
Ze weet het nu (ze is bijna 8) helaas niet meer. Ze heeft een aantal weken na het voorval nog wel een keer gezegd:" oma komt helemaal niet meer in m'n kamertje ...."
Ze weet het nu (ze is bijna 8) helaas niet meer. Ze heeft een aantal weken na het voorval nog wel een keer gezegd:" oma komt helemaal niet meer in m'n kamertje ...."
Het leven is een pijpkaneel; ieder zuigt eraan en krijgt zijn deel ..
toen ik een jaar of 4 was had ik schijnbaar een onzichtbaar hondje waar ik altijd mee liep..dat ging ook overal mee naar toe en ik praatte er tegen.
maar verder geen idee of het verbeelding was of iets anders
maar verder geen idee of het verbeelding was of iets anders
Een vriendin van m'n ex-vriendin had ook zoiets toen ze klein was.
Ze was aan het spelen met 2 wagens en die botste ze tegen elkaar aan. Net zoals een auto ongeluk zeg maar.
Toen zei ze: Rosmalen (of een andere plaats waar zei nooit van heeft kunnen weten)
Dus ik denk dat zei in haar vorig leven een auto ongeluk heeft gehad..
Ze was aan het spelen met 2 wagens en die botste ze tegen elkaar aan. Net zoals een auto ongeluk zeg maar.
Toen zei ze: Rosmalen (of een andere plaats waar zei nooit van heeft kunnen weten)
Dus ik denk dat zei in haar vorig leven een auto ongeluk heeft gehad..
Liefde is... samen zeehondjes doodknuppelen..
hmmm....uit mijn ervaring is het best dit soort ervaring voorlopig nog stil te houden. er zijn teveel mensen die er geen verstand van hebben.
zoals mensen van christelijk geloof wat een irritante, kortzinnige eikels zijn dat. die gasten weten niet wat spiritueel zijn is als ze er mee dood geslagen zouden worden. ze zijn zo blind dat als ze de gaven krijgen dat ze denken dat het niet van god maar een ander verzonnen entiteit zoals satan is.
ik kan een heleboel situaties herinneren waarin ik bestempel ben als een demoon door dit soort malloten.
zoals mensen van christelijk geloof wat een irritante, kortzinnige eikels zijn dat. die gasten weten niet wat spiritueel zijn is als ze er mee dood geslagen zouden worden. ze zijn zo blind dat als ze de gaven krijgen dat ze denken dat het niet van god maar een ander verzonnen entiteit zoals satan is.
ik kan een heleboel situaties herinneren waarin ik bestempel ben als een demoon door dit soort malloten.
Human beings, by changing the inner attitudes of their minds, can change the outer aspects of their lives.
William James (1842 - 1910)
William James (1842 - 1910)
Och, een verhaal hier neerzetten maakt toch niets uit? De ouders weten zelf heel goed hoe de vork in de steel zit, want het is hun kindje waar ze het over hebben.
Lekker boeiend wat iemand anders daar dan van vindt, toch? Je moet eens weten wat ik allemaal al genoemd ben. And I'm not impressed.
Bovendien zit ik *op* dit topic en als er iemand hier wil komen vervelen, moeten ze eerst langs mij. Geen zorgen dames en heren, uw kinderen en hun verhalen zijn veilig bij tante MUUS. .
Lekker boeiend wat iemand anders daar dan van vindt, toch? Je moet eens weten wat ik allemaal al genoemd ben. And I'm not impressed.
Bovendien zit ik *op* dit topic en als er iemand hier wil komen vervelen, moeten ze eerst langs mij. Geen zorgen dames en heren, uw kinderen en hun verhalen zijn veilig bij tante MUUS. .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
je zou verrast zijn als je wist hoe relatief weinig ouders weten wat hun kind kan. meesten zeggen dat het imagenary friends zijn of iets anders vaags. een kind staat nog in contact met het hiernamaals en wat een kind zegt is heel vaak de waarheid. een volwassene zijn betekend in feite verblind zijn door propaganda en onzin van de kerk. je wordt vervuild waardoor die link heel erg vervaagd en in vele gevallen totaal verdwijnt. en dan durven kerkgaande mensen te zeggen dat ze religues zijn, prima, maar ga geen onzin verspreiden dat je de antwoorden weet en spiritueel bent.
maar goed een klein verhaaltje of 2 dan.
we gingen verhuizen van een flat naar een huurhuis. kwam binnen en voelde iets vreemds en instinctief ging ik meteen naar de zolder. ik voelde me daar rustig en viel in slaap en lag op de grond te slapen voor zeker 4 uur. dit alles terwijl mijn ouders bezig waren beneden met uitpakken e.d. dat was het begin van alles in dit huis. toen gebeurden er dingen die ik zelf niet meer herinner, maar mijn ouders dus wel.
ze vertelden hoe ik zwarte/donkere beesten uit de muur zag komen terwijl hun niks zagen. ik zag mensen rondlopen die hun niet zagen. volgens hun verhalen waren ze behoorlijk bang na sommige dingen die ik vertelde. nou we hebben die muur gefixed en nog wat andere dingen in het huis en sindsdien is het weg. in het begin dachtten mijn ouders dat ik deels gestoord was totdat een tante langs kwam en precies hetzelfde vertelde.
toen ik bij mijn moeder langsging als kind, mijn ouders waren gescheiden en ik koos voor mijn vader toen ik 9 was, sliep ik op de overloop op de zolder. daar zag ik in de week dat ik daar was meerdere keren een vrouw. toen ik het in de ochtend vertelde werd mij duidelijk gemaakt dat dat soort praatjes niet getolereerd werd.
maar goed een klein verhaaltje of 2 dan.
we gingen verhuizen van een flat naar een huurhuis. kwam binnen en voelde iets vreemds en instinctief ging ik meteen naar de zolder. ik voelde me daar rustig en viel in slaap en lag op de grond te slapen voor zeker 4 uur. dit alles terwijl mijn ouders bezig waren beneden met uitpakken e.d. dat was het begin van alles in dit huis. toen gebeurden er dingen die ik zelf niet meer herinner, maar mijn ouders dus wel.
ze vertelden hoe ik zwarte/donkere beesten uit de muur zag komen terwijl hun niks zagen. ik zag mensen rondlopen die hun niet zagen. volgens hun verhalen waren ze behoorlijk bang na sommige dingen die ik vertelde. nou we hebben die muur gefixed en nog wat andere dingen in het huis en sindsdien is het weg. in het begin dachtten mijn ouders dat ik deels gestoord was totdat een tante langs kwam en precies hetzelfde vertelde.
toen ik bij mijn moeder langsging als kind, mijn ouders waren gescheiden en ik koos voor mijn vader toen ik 9 was, sliep ik op de overloop op de zolder. daar zag ik in de week dat ik daar was meerdere keren een vrouw. toen ik het in de ochtend vertelde werd mij duidelijk gemaakt dat dat soort praatjes niet getolereerd werd.
Human beings, by changing the inner attitudes of their minds, can change the outer aspects of their lives.
William James (1842 - 1910)
William James (1842 - 1910)
Ik heb een keer een verhaaltje van mijn tante gehoord. Mijn nichtje (haar dochter dus) was toen denk een jaar of 3 a 4 en zij gingen met de familie en haar ouders (mijn opa en oma dus) naar een pretpark. Ongeveer 10km voordat ze er waren was de vader van dat kind de weg kwijt. En toen zei dat kindje, hier links, hier rechts etc etc, en toen kwamen ze er. Mijn nichtje was daar nog nooit geweest dus dit was best wel een enge ervaring voor iedereen. Zeker omdat ook de opa en oma (vader en moeder van mijn tante) er ook bij waren. Verder hebben we nooit echt verhalen gehoord.
Wel merk ik zelf dat ze heel erg verlegen is, zeker bij haar drukke oudere zusje en drukke jongere broertje.
Zou dit ook iets met oude ziel te maken hebben of...?
Wel merk ik zelf dat ze heel erg verlegen is, zeker bij haar drukke oudere zusje en drukke jongere broertje.
Zou dit ook iets met oude ziel te maken hebben of...?
Ik heb vroeger ook zoiets gehad.. Als ik op visite was bij mn oma speelde ik altijd met de hond.. Een keer liet ik de bal te ver rollen en hij rolde onder de bank.. Toen ik de bal voor de hond wilde pakken beet hij me in mn arm.. Hij beet niet door meer zo'n waarschuwing van nee moet je niet doen..
Toen ik dit tegen mijn moeder vertelde vond ze het nogal vreemd.. De hond was namelijk 5 jaar voor ik geboren werd overleden.. Ik zei vroeger ook altijd: Mama toen ik vroeger oud was en groter was dan jij en dan ik nu ........ Hele verhalen kwamen er uit.. Mensen die ik nooit heb gekend omdat ze al overleden waren..
Zo ook met een klasgenoot op de MTS. Ik was er heilig van overtuigd dat ik hem kende.. Ik wist dat hij een grote broer had en een grotere zus.. Hij vroeg mij waar ik hem van kende maar dat kon ik hem niet vertellen.. Ik zelf woonde in Utrecht en hij woont in een stadje ernaast.. Was voor dat hij naar de MTS ging nog nooit echt ergens anders geweest in Utrecht behalve de stad.. En toch kende ik hem.. Ik kon vertellen hoe zijn ouders er uit zagen.. En ik kon vertellen hoe zijn broer er uitzag. Bleek dat zijn ouders bij ons in de straat hebben gewoond.. Zijn broer is overleden en toen zijn zijn ouders verhuisd.. Dus ik heb hem nooit ontmoet.. Zijn broer was al overleden toen hij geboren werd.. En hij was 2 jaar ouder dan mij.. Dus die broer heb ik ook nooit gekend..
Mijn oom overleed toen ik 11 jaar was.. We werden gebeld dat hij in het ziekenhuis lag en dat het slecht met hem ging.. Mijn moeder heeft ons wakker gemaakt en we zijn met zn alle samen zitten wachten op meer info bij mijn ouders thuis.. Ik viel in slaap.. En op eens werd ik wakker: Mam... Het is over.. Hij is er niet meer.. En het is mijn schuld.. Ik had hem kunnen helpen.. En dat gevoel heb ik tot op de dag van vandaag nog.. Gek.. Ik heb hem niet kunnen helpen ookal zou ik willen..
2 weken nadat mijn oom overleed kreeg ik een naar gevoel.. Er was iets gebeurt met iemand die ik kende.. En ik kon het niet thuisbrengen.. Ik vertelde het aan mijn moeder en die zei dat ik maar gewoon verder moest gaan spelen.. Ik speelde op dat moment dat mn barbie van een gebouw afviel.. Mn moeder waarschuwde me nog dat ik niet van die rare spelletjes moest spelen.. Dat deden meisjes niet.. Na deze waarschuwing werden we gebeld.. Mijn neef.. Was tijdens zijn stage van een flatgebouw afgevallen..
Zo zijn er vast nog meer dingen die ik me op dit moment niet kan herinneren...
Toen ik dit tegen mijn moeder vertelde vond ze het nogal vreemd.. De hond was namelijk 5 jaar voor ik geboren werd overleden.. Ik zei vroeger ook altijd: Mama toen ik vroeger oud was en groter was dan jij en dan ik nu ........ Hele verhalen kwamen er uit.. Mensen die ik nooit heb gekend omdat ze al overleden waren..
Zo ook met een klasgenoot op de MTS. Ik was er heilig van overtuigd dat ik hem kende.. Ik wist dat hij een grote broer had en een grotere zus.. Hij vroeg mij waar ik hem van kende maar dat kon ik hem niet vertellen.. Ik zelf woonde in Utrecht en hij woont in een stadje ernaast.. Was voor dat hij naar de MTS ging nog nooit echt ergens anders geweest in Utrecht behalve de stad.. En toch kende ik hem.. Ik kon vertellen hoe zijn ouders er uit zagen.. En ik kon vertellen hoe zijn broer er uitzag. Bleek dat zijn ouders bij ons in de straat hebben gewoond.. Zijn broer is overleden en toen zijn zijn ouders verhuisd.. Dus ik heb hem nooit ontmoet.. Zijn broer was al overleden toen hij geboren werd.. En hij was 2 jaar ouder dan mij.. Dus die broer heb ik ook nooit gekend..
Mijn oom overleed toen ik 11 jaar was.. We werden gebeld dat hij in het ziekenhuis lag en dat het slecht met hem ging.. Mijn moeder heeft ons wakker gemaakt en we zijn met zn alle samen zitten wachten op meer info bij mijn ouders thuis.. Ik viel in slaap.. En op eens werd ik wakker: Mam... Het is over.. Hij is er niet meer.. En het is mijn schuld.. Ik had hem kunnen helpen.. En dat gevoel heb ik tot op de dag van vandaag nog.. Gek.. Ik heb hem niet kunnen helpen ookal zou ik willen..
2 weken nadat mijn oom overleed kreeg ik een naar gevoel.. Er was iets gebeurt met iemand die ik kende.. En ik kon het niet thuisbrengen.. Ik vertelde het aan mijn moeder en die zei dat ik maar gewoon verder moest gaan spelen.. Ik speelde op dat moment dat mn barbie van een gebouw afviel.. Mn moeder waarschuwde me nog dat ik niet van die rare spelletjes moest spelen.. Dat deden meisjes niet.. Na deze waarschuwing werden we gebeld.. Mijn neef.. Was tijdens zijn stage van een flatgebouw afgevallen..
Zo zijn er vast nog meer dingen die ik me op dit moment niet kan herinneren...
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Tally. .
Die verhalen van "Mama, toen ik vroeger oud was en groter was dan jij nu" heeft mini-MUUS ook heel vaak. Ze zit dan heel droog te vertellen over 'heel lang geleden vroeger voordat ik in jouw buik zat'.
En de verhalen veranderen ook niet, zo weird.
Die verhalen van "Mama, toen ik vroeger oud was en groter was dan jij nu" heeft mini-MUUS ook heel vaak. Ze zit dan heel droog te vertellen over 'heel lang geleden vroeger voordat ik in jouw buik zat'.
En de verhalen veranderen ook niet, zo weird.
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Onbeschaamde tvp!
Ik weet van een kind uit mijn klas bijna zeker dat hij ook dergelijke ervaringen heeft. Met zijn moeder ben ik daar heel voorzichtig over in gesprek. Aftasten van beide kanten over wat je wel en wat je niet 'gelooft'.
Ik weet van een kind uit mijn klas bijna zeker dat hij ook dergelijke ervaringen heeft. Met zijn moeder ben ik daar heel voorzichtig over in gesprek. Aftasten van beide kanten over wat je wel en wat je niet 'gelooft'.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Heel herkenbaar.quote:Op vrijdag 18 februari 2005 18:07 schreef MUUS het volgende:
Tally. .
Die verhalen van "Mama, toen ik vroeger oud was en groter was dan jij nu" heeft mini-MUUS ook heel vaak. Ze zit dan heel droog te vertellen over 'heel lang geleden vroeger voordat ik in jouw buik zat'.
En de verhalen veranderen ook niet, zo weird.
Brian gaat naar een (praktiserend) Christelijke school, er wordt heel duidelijk verteld dat goede mensen na hun dood naar God mogen om daar te gaan " wonen". (op kind niveau)
ondanks dat niemand dit tegen spreekt ( en doorgaans wordt info van de juf zonder twijvel voor waar aangenomen door jonge kinderen ) is hij het er niet mee eens.
Hij blijft herhalen dat als je nog groter dan papa en mama bent je weer heel klein wordt.
De reden dat hij nu klein is luidt als volgt:
Vroeger heb ik heel veel gegeten en toen was ik groter gegroeid dan jij mama.. en toen ben ik weer heel klein gewordenen en kwam ik uit jouw buik....... *stilte* en dan heel droog iets erachteraan als "ik had geen poep op mij hoor, want jij hebt toen niet gepoept................. toen ik uit je billen kwam"
Hij heeft nog veel meer van dit soort verhalen.
Het grappige is dat ze verteld worden als er geen aanleiding toe is.
Het geeft de indruk dat ze echt even over iets na hebben lopen denken.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
kinderen weten veel meerquote:Op vrijdag 18 februari 2005 19:07 schreef Mirage het volgende:
[..]
Heel herkenbaar.
Brian gaat naar een (praktiserend) Christelijke school, er wordt heel duidelijk verteld dat goede mensen na hun dood naar God mogen om daar te gaan " wonen". (op kind niveau)
ondanks dat niemand dit tegen spreekt ( en doorgaans wordt info van de juf zonder twijvel voor waar aangenomen door jonge kinderen ) is hij het er niet mee eens.
Hij blijft herhalen dat als je nog groter dan papa en mama bent je weer heel klein wordt.
De reden dat hij nu klein is luidt als volgt:
Vroeger heb ik heel veel gegeten en toen was ik groter gegroeid dan jij mama.. en toen ben ik weer heel klein gewordenen en kwam ik uit jouw buik....... *stilte* en dan heel droog iets erachteraan als "ik had geen poep op mij hoor, want jij hebt toen niet gepoept................. toen ik uit je billen kwam"
Hij heeft nog veel meer van dit soort verhalen.
Het grappige is dat ze verteld worden als er geen aanleiding toe is.
Het geeft de indruk dat ze echt even over iets na hebben lopen denken.
ik kan het niet genoeg herhalen. je gaat niet naar "god" bij hem te wonen e.d. en ja incarnatie volgt. maar dat is weer een ander topic
Human beings, by changing the inner attitudes of their minds, can change the outer aspects of their lives.
William James (1842 - 1910)
William James (1842 - 1910)
Erg mooi topic om te lezen. Vandaar dus ook een tvp .
Toen ik klein was, heb ik niet zoveel vreemde dingen meegemaakt.
Wel kan ik me nog herinneren dat ik in m'n bed sliep en op een gegeven moment wakker werd.
Ik zag een raar gedaante voor het raam (het was een schuine dakraam) en maakte mijn moeder wakker. Ze keek naar het raam maar zag niets en ging verder met waar ze mee bezig was. Ik zag de gedaante echter weer verschijnen en zei het haar nogmaals. Weer zei ze dat het niets was, slechts een verbeelding.
Zo heb ik ook vaak vreemde geluiden in huis gehoord, alsof er iemand in het huis was en bijv. de muziek harder zette als ik al naar muziek luisterde. Dat was het eigenlijk wel.. Of het iets is? Geen idee..
Toen ik klein was, heb ik niet zoveel vreemde dingen meegemaakt.
Wel kan ik me nog herinneren dat ik in m'n bed sliep en op een gegeven moment wakker werd.
Ik zag een raar gedaante voor het raam (het was een schuine dakraam) en maakte mijn moeder wakker. Ze keek naar het raam maar zag niets en ging verder met waar ze mee bezig was. Ik zag de gedaante echter weer verschijnen en zei het haar nogmaals. Weer zei ze dat het niets was, slechts een verbeelding.
Zo heb ik ook vaak vreemde geluiden in huis gehoord, alsof er iemand in het huis was en bijv. de muziek harder zette als ik al naar muziek luisterde. Dat was het eigenlijk wel.. Of het iets is? Geen idee..
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Ik smsde laatst mijn man dat hij even naar beneden moest komen ( ik woon 4 hoog) met een rugzak om mij te helpen met de boodschappen.
Het hengsel van 1 van mijn tassen was geknapt, het was loodzwaar, ik had een rotdag en ik had geen idee hoe ik alles naar boven moest krijgen.
Voordat mijn man iets kon zeggen of doen zei mijn zoontje "je moet mama helpen met de boodschappen". Heel opmerkelijk vonden wij, want mijn man loopt nota bene op krukken.
Het hengsel van 1 van mijn tassen was geknapt, het was loodzwaar, ik had een rotdag en ik had geen idee hoe ik alles naar boven moest krijgen.
Voordat mijn man iets kon zeggen of doen zei mijn zoontje "je moet mama helpen met de boodschappen". Heel opmerkelijk vonden wij, want mijn man loopt nota bene op krukken.
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Oh, wat mooi allemaal om te lezen.
Kinderen ja, ik weet niet, zelf voel ik me soms gewoon thuis bij kinderen, meer soms dan bij volwassenen. Al heb ik het daar ook prima naar mijn zin hoor . Maar op verjaardagen enzo bijvoorbeeld. En op één of andere manier moeten ze mij vaak ook hebben, in positieve zin dan. Heb niks voor niks een tijd misschien met kinderen gewerkt, geweldige, inspirerende tijd was dat. Soms zit ik in de trein of tram ofzo, en dan kijkt een kindje mij lachend aan en ik tegelijkertijd naar hem of haar. Naja, dat soort dingen. Ze pikken mij er misschien uit, en ik hun. Denk soort zelfde level, gewoon opeens. Kinderen staan (daardoor denk ik dat ook) meer open, zijn nog niet zo gesloten in die zin. En daardoor zie ik ze ook niet als minder ofzo, integendeel. Gelijkwaardig zelfs.
Goed, verhalen.
Buurjongetje waar ik weleens oppaste, zag weleens een man. Hij heeft hem, toen ik dat uit interesse vroeg gewoon, getekend en daar kreeg ik wel kippevel van. Hij was er ook wat bang voor en bracht het weleens ter sprake, hij zat er echt mee, zijn gezicht veranderde ook, als hij het over die man had, van een vrolijk kindergezichtje naar een serieus, bijna volwassen gezicht. En eerlijk gezegd heb ik mezelf in dat huis ook nooit echt op mijn gemak gevoeld. Koud enzo. Inmiddels wonen zij (ook) ergens anders.
heb maar even wat geëdit, gezien ik het toch wat klagerig vond overkomen, negatief zelfs wat, voel mezelf zelfs een sufkut nu, kwam ik net bij het opruimen achter :}
[ Bericht 30% gewijzigd door sweetgirly op 18-02-2005 23:10:58 ]
Kinderen ja, ik weet niet, zelf voel ik me soms gewoon thuis bij kinderen, meer soms dan bij volwassenen. Al heb ik het daar ook prima naar mijn zin hoor . Maar op verjaardagen enzo bijvoorbeeld. En op één of andere manier moeten ze mij vaak ook hebben, in positieve zin dan. Heb niks voor niks een tijd misschien met kinderen gewerkt, geweldige, inspirerende tijd was dat. Soms zit ik in de trein of tram ofzo, en dan kijkt een kindje mij lachend aan en ik tegelijkertijd naar hem of haar. Naja, dat soort dingen. Ze pikken mij er misschien uit, en ik hun. Denk soort zelfde level, gewoon opeens. Kinderen staan (daardoor denk ik dat ook) meer open, zijn nog niet zo gesloten in die zin. En daardoor zie ik ze ook niet als minder ofzo, integendeel. Gelijkwaardig zelfs.
Goed, verhalen.
Buurjongetje waar ik weleens oppaste, zag weleens een man. Hij heeft hem, toen ik dat uit interesse vroeg gewoon, getekend en daar kreeg ik wel kippevel van. Hij was er ook wat bang voor en bracht het weleens ter sprake, hij zat er echt mee, zijn gezicht veranderde ook, als hij het over die man had, van een vrolijk kindergezichtje naar een serieus, bijna volwassen gezicht. En eerlijk gezegd heb ik mezelf in dat huis ook nooit echt op mijn gemak gevoeld. Koud enzo. Inmiddels wonen zij (ook) ergens anders.
heb maar even wat geëdit, gezien ik het toch wat klagerig vond overkomen, negatief zelfs wat, voel mezelf zelfs een sufkut nu, kwam ik net bij het opruimen achter :}
[ Bericht 30% gewijzigd door sweetgirly op 18-02-2005 23:10:58 ]
Blabla, sorry.
Mijn verstand heeft zich weer verenigd met mijn gevoel, conclusie: iedereen moet doen waar die zich lekker bij voelt en ik bemoei mezelf er niet meer mee . Het boeit ergens niet, echt waar niet, niet voor mij, heb het goed gehad en heb het goed. Gewoon punt.
Echt .
Tis klaar, over en uit voor mij.
Nieuwe fase, nieuwe leven, maar ben blij dat ik even mijn ei kwijt kon hier of kwijt heb gekund .
Die tegenstrijdige gedachten vragen er soms om, of is het uit. Thanx.
nu ga ik niet meer lastig doen
[ Bericht 16% gewijzigd door sweetgirly op 18-02-2005 23:19:26 ]
Mijn verstand heeft zich weer verenigd met mijn gevoel, conclusie: iedereen moet doen waar die zich lekker bij voelt en ik bemoei mezelf er niet meer mee . Het boeit ergens niet, echt waar niet, niet voor mij, heb het goed gehad en heb het goed. Gewoon punt.
Echt .
Tis klaar, over en uit voor mij.
Nieuwe fase, nieuwe leven, maar ben blij dat ik even mijn ei kwijt kon hier of kwijt heb gekund .
Die tegenstrijdige gedachten vragen er soms om, of is het uit. Thanx.
nu ga ik niet meer lastig doen
[ Bericht 16% gewijzigd door sweetgirly op 18-02-2005 23:19:26 ]
quote:Op donderdag 17 februari 2005 20:49 schreef Enyalius het volgende:
hmmm....uit mijn ervaring is het best dit soort ervaring voorlopig nog stil te houden. er zijn teveel mensen die er geen verstand van hebben.
zoals mensen van christelijk geloof wat een irritante, kortzinnige eikels zijn dat. die gasten weten niet wat spiritueel zijn is als ze er mee dood geslagen zouden worden. ze zijn zo blind dat als ze de gaven krijgen dat ze denken dat het niet van god maar een ander verzonnen entiteit zoals satan is.
ik kan een heleboel situaties herinneren waarin ik bestempel ben als een demoon door dit soort malloten.
Er spreekt zoveel haat en woede uit je woorden dat ik het er koud van krijg. In principe heeft iedereen een mening over dit soort fenomenen, of ze nou christelijk zijn of niet. Geloof is niet de enige belemmering om dit soort dingen te gaan ontkennen. Trouwens beweren veel spirituelen ook dat ze alles weten en wel weten hoe de wereld in elkaar steekt in tegenstelling tot anderen. Bekend gegeven? Je ziet het alle mensen doen over de wereld heen. Iedereen denkt het altijd beter te weten omdat iedereen zijn eigen waarheid heeft. En daar is niks mis mee als iedereen elkaars mening maar respecteert.quote:Op donderdag 17 februari 2005 21:47 schreef Enyalius het volgende:
je zou verrast zijn als je wist hoe relatief weinig ouders weten wat hun kind kan. meesten zeggen dat het imagenary friends zijn of iets anders vaags. een kind staat nog in contact met het hiernamaals en wat een kind zegt is heel vaak de waarheid. een volwassene zijn betekend in feite verblind zijn door propaganda en onzin van de kerk. je wordt vervuild waardoor die link heel erg vervaagd en in vele gevallen totaal verdwijnt. en dan durven kerkgaande mensen te zeggen dat ze religues zijn, prima, maar ga geen onzin verspreiden dat je de antwoorden weet en spiritueel bent.
Zij veroordelen jou maar jij veroordeelt hen nu net zo goed. Dat steekt mij een beetje omdat mijn ouders ook christelijk zijn en tegelijk spiritueel. Het kan dus wel.
Maar ok, ik ga te veel offtopic. Een verhaaltje:
Een vriendin van mij beweerde toen ze een jaar of 3 was dat ze naar haar moeder terug wou. Toen zei haar huidige moeder tegen haar "Ja maar ik ben toch hier?" Zei ze: "Nee, mijn andere moeder! Ik wil naar mijn echte moeder!". Ze was toen erg verdrietig en boos dat ze niet naar haar andere moeder terug kon. Tot op de dag van vandaag (ze is nu 19) beweert ze nog altijd het gevoel te hebben dat haar huidige moeder niet haar moeder is. "Ja ik ben haar kind maar ze is niet mijn moeder."
Dit is eigenlijk het enige verhaal wat ik ken qua incarnaties dat iemand echt bewust moeite heeft met het accepteren van het nieuwe leven. Zelfs tot op latere leeftijd.
Veel van de dingen die ik hier lees komen me bekend voor. Vooral nu ik het boekje nieuwetijdskinderen van Carla Muijsert-Blitterswijk heb gelezen. Het verklaard een boel over mijn dochter. De dingen die verplaatst waren in huis bv komt door woede die zij in zich heeft en dit gebeurt dus buiten haar om. Het is de negatieve energie die een weg naar buiten zoekt. Met die energie kunnen kinderen veel doen en vaak ben jij juist de dingen kwijt die je zoekt als je kind kwaad op je is. Ik wil iedereen het boekje aan raden omdat juist de vele soorten van nieuwetijdskinderen er in beschreven staan en ook oplossingen. Ik weet nu hoe ik mijn dochter moet benaderen, stimuleren en zorgen dat zij zich beter voelt. Door de hoeveelheid aan negatieve gebeurtenissen in haar leven heeft zij bv veel negatieve energie. Mijn dochter is zoals ze het noemen een oude ziel. We kennen elkaar van een vorig leven. Toen was zij mijn moeder. Nieuwetijds kinderen hebben hun ouders " gekozen" om ze dingen te leren. Mijn dochter heeft mij geleerd dat ik ook als nieuwetijdskindkind/ ouwe ziel me niet zo open moeten stellen. Ik moet meer aan mezelf denken, meer de mening van mezelf vormen en de andere buiten houden. Ik moet me dus regelmatig "schoonmaken" van entiteiten die bij mij indringen. Het is teveel om uit te leggen wat er allemaal precies in dat boekje staat. Maar voor ouders met nieuwetijdskinderen(of gewoon kinderen die met volwassen uitspraken komen, dingen weten die ze niet kunnen weten, kinderen die concetratie problemen hebben of kinderen die duidelijk over buikervaringen spreken) is het echt een goed boek met veel voorbeelden. Het voordeel van dit boekje is dat het absoluut niet zweverig is, het is van mens tot mens geschreven.
Oh jee
geloof je dat echt allemaal?
geloof je dat echt allemaal?
Gerrit Zalm: "Ik woon in Scheveningen en mijn chauffeur in Voorburg. Daarom duurde het even."
Mijn tante is een paar weken geleden overleden. Ze liet een dochter van 13 en 2 zoontjes van 10 achter. Één van die twee zoontjes is dood geboren en ze hebben hem toen weer 'tot leven gewekt' in het ziekenhuis. En dat zoontje beweert dat hij met zijn moeder kan 'praten' nu ze overleden is. Hij zegt dat hij dat kan omdat hij al eens dood is geweest.
Nu, hij is pas 10 maar die kinderen zijn echt intelligent. Aan de slag met computers, digitale fotocamera's, noem maar op. En ze begrijpen veel, zeggen slimme dingen... Ze hebben meer door dan je eigenlijk zou denken van kinderen van die leeftijd.
Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden, of ik het wel serieus moet nemen. Mijn neefje zou nooit liegen over zoiets en op de een of andere manier denk ik toch niet dat hij het zich verbeeldt. Maar ja, wat moet ik er dan wel van vinden...
Mja, en wat ik hier nu eigenlijk mee wil zeggen, weet ik niet. Ik moest er gewoon aan denken bij het lezen van dit topic.
Nu, hij is pas 10 maar die kinderen zijn echt intelligent. Aan de slag met computers, digitale fotocamera's, noem maar op. En ze begrijpen veel, zeggen slimme dingen... Ze hebben meer door dan je eigenlijk zou denken van kinderen van die leeftijd.
Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden, of ik het wel serieus moet nemen. Mijn neefje zou nooit liegen over zoiets en op de een of andere manier denk ik toch niet dat hij het zich verbeeldt. Maar ja, wat moet ik er dan wel van vinden...
Mja, en wat ik hier nu eigenlijk mee wil zeggen, weet ik niet. Ik moest er gewoon aan denken bij het lezen van dit topic.
"Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het alternatief is niets doen,
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
Omdat je niet weet wat je er van moet vinden kan je misschien vragen of hij iets weet wat je tante graag tegen jou wil zeggen.
Maar kinderen staan zo open dat ze snel contact kunnen maken. Ga hem niet tegen spreken, maar praat met hem er over als hij er zelf over begint. Vraag bv wat ze zegt en hoe hij het vind dat zij met hem praat. Het kan verzonnen zijn, maar houd er rekening mee dat het ook echt kan zijn. Als het echt is en je negeert het kan een kind erg in zijn eigenwaarde aan getast worden. Dus probeer open te staan voor zijn uitleg.
Succes ermee!!!
Maar kinderen staan zo open dat ze snel contact kunnen maken. Ga hem niet tegen spreken, maar praat met hem er over als hij er zelf over begint. Vraag bv wat ze zegt en hoe hij het vind dat zij met hem praat. Het kan verzonnen zijn, maar houd er rekening mee dat het ook echt kan zijn. Als het echt is en je negeert het kan een kind erg in zijn eigenwaarde aan getast worden. Dus probeer open te staan voor zijn uitleg.
Succes ermee!!!
Ik was inderdaad niet van plan het te negeren of hem niet serieus te nemen. Als ik dat zou doen, zou ik echt blind zijn.quote:Op woensdag 2 maart 2005 00:46 schreef Anitra het volgende:
Omdat je niet weet wat je er van moet vinden kan je misschien vragen of hij iets weet wat je tante graag tegen jou wil zeggen.
Maar kinderen staan zo open dat ze snel contact kunnen maken. Ga hem niet tegen spreken, maar praat met hem er over als hij er zelf over begint. Vraag bv wat ze zegt en hoe hij het vind dat zij met hem praat. Het kan verzonnen zijn, maar houd er rekening mee dat het ook echt kan zijn. Als het echt is en je negeert het kan een kind erg in zijn eigenwaarde aan getast worden. Dus probeer open te staan voor zijn uitleg.
Succes ermee!!!
"Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het alternatief is niets doen,
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
Wat Anitra zegt, gewoon eens dat babbeltje met hem aangaan. .quote:Op woensdag 2 maart 2005 01:19 schreef Blessed het volgende:
[..]
Ik was inderdaad niet van plan het te negeren of hem niet serieus te nemen. Als ik dat zou doen, zou ik echt blind zijn.
Hoe dan ook, dit is zíjn waarheid en dit is waar voor hem, wat iemand anders er ook van vindt. Als een kind zegt dat er een monster in de kast zit, moet je het ook serieus nemen, want op dat moment is dat monster heel erg echt voor het kindje.
Niet dat ik hiermee wil zeggen dat het verhaal van dit mannetje niet waar is overigens. . Geef hem de tijd om het uit te leggen en praat er met hem over, want dat zal voor hem iig een vorm van verwerken zijn.
Kort, maar toch een indrukwekkend verhaaltje van je, Blessed. Dood geboren, moeder kwijt en dan nu zulke toch best zware verhalen bij zich dragen. Pfoe. .
Ik ben trouwenz wel benieuwd hoe hij zou antwoorden als je vraagt waarom het dan logisch is dat hij met haar kan praten omdat hij dood is geweest. Hij brengt het zo logisch. .
Wil je het komen vertellen als je met hem gesproken hebt, Blessed? Ik ben erg benieuwd naar meer verhalen over dit kereltje!
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Met mijn zoon babbel ik altijd gezellig tijdens een wandeling. Hij is nu 11 en heeft heel duidelijke ideeen over wat God is en reincarnatie. Tijdens zo'n wandeling vertelt ie vaak heel open over wat hij denkt en hoe hij de wereld ziet. Hij zegt dat hij oud is en de meesten uit zijn klas niet. Hij voelt zich ook vaak onbegrepen.
Hij weet, net als ik, wat mensen denken en heeft een radar voor wie in wezen goed is en wie niet. Dat is voor mij een handige aanvulling op de vrouwelijke intuitie . Krijg als alleenstaande moeder nogal eens wat aandacht.
Ik heb er altijd gewoon over gedaan want toen ik klein was werd ik voor die eigenschap gestraft. Ik heb hem wel geleerd niet alles hardop te zeggen wat hij denkt omdat het pijnlijk voor mensen KAN zijn als hardop wordt uitgesproken wat zij denken terwijl ze het zelf binnenhielden, om welke reden dan ook. Nu is ie een behoorlijk "private" type, dus hij laat sowiezo het achterste van zijn tong niet zien als hij je niet kent of twijfels heeft over iemands karakter.
Een Sangoma in Zuid Afrika heeft mij ooit eens verteld dat zijn overgrootmoeder over hem waakt en ervoor heeft gezorgd dat hij is wie hij is door de juiste ouders te koppelen. (ben ik me nooit bewust van geweest. Alleen van het feit dat alles liep zoals het moest lopen, ondanks de omstandigheden) Zij voedde haar kleinzoon voor een groot deel op maar hij ging een kant op die zij niet voor hem had gehoopt De sangoma zei dat hij niet voor niets mjn zoon is geworden. Mooi detail is dat ie, ondanks het feit dat hij zonder zijn vader opgroeit, qua karakter het evenbeeld van zijn vader is. Eng gewoon. Echt een aparte. Maar goed dat ik weet waar ik ooit op gevallen ben en mijn kind dus goed kan volgen in zijn gedachtengangen. Hij doet zelfs vaak dezelfde uitspraken als zijn vader wel eens deed voor er ooit sprake van een kind was. Als hij djembe speelt zit ie zelfs op de zelfde manier achter zijn trommel en raken zijn handen op exact dezelfde manier de trommel. En ik ben niet de enige die dat ziet.
Hij weet, net als ik, wat mensen denken en heeft een radar voor wie in wezen goed is en wie niet. Dat is voor mij een handige aanvulling op de vrouwelijke intuitie . Krijg als alleenstaande moeder nogal eens wat aandacht.
Ik heb er altijd gewoon over gedaan want toen ik klein was werd ik voor die eigenschap gestraft. Ik heb hem wel geleerd niet alles hardop te zeggen wat hij denkt omdat het pijnlijk voor mensen KAN zijn als hardop wordt uitgesproken wat zij denken terwijl ze het zelf binnenhielden, om welke reden dan ook. Nu is ie een behoorlijk "private" type, dus hij laat sowiezo het achterste van zijn tong niet zien als hij je niet kent of twijfels heeft over iemands karakter.
Een Sangoma in Zuid Afrika heeft mij ooit eens verteld dat zijn overgrootmoeder over hem waakt en ervoor heeft gezorgd dat hij is wie hij is door de juiste ouders te koppelen. (ben ik me nooit bewust van geweest. Alleen van het feit dat alles liep zoals het moest lopen, ondanks de omstandigheden) Zij voedde haar kleinzoon voor een groot deel op maar hij ging een kant op die zij niet voor hem had gehoopt De sangoma zei dat hij niet voor niets mjn zoon is geworden. Mooi detail is dat ie, ondanks het feit dat hij zonder zijn vader opgroeit, qua karakter het evenbeeld van zijn vader is. Eng gewoon. Echt een aparte. Maar goed dat ik weet waar ik ooit op gevallen ben en mijn kind dus goed kan volgen in zijn gedachtengangen. Hij doet zelfs vaak dezelfde uitspraken als zijn vader wel eens deed voor er ooit sprake van een kind was. Als hij djembe speelt zit ie zelfs op de zelfde manier achter zijn trommel en raken zijn handen op exact dezelfde manier de trommel. En ik ben niet de enige die dat ziet.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
MUUS je zegt het idd wat duidelijker
Er gaat bij mij veel door mijn hoofd heen door die herkenning nu. En wil dan teveel zeggen in zo weinig mogelijk woorden en das niet altijd duidelijk
Er gaat bij mij veel door mijn hoofd heen door die herkenning nu. En wil dan teveel zeggen in zo weinig mogelijk woorden en das niet altijd duidelijk
oei tvp :|
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
|
|
