Ervaringen met/rondom kinderen

Wow, mooi topic. Ik krijg er bijna rillingen van
vooral van het zoontje dat aandacht geeft aan mensen die niet veel gezien worden, wat prachtig.
ik ben blij dat de meeste ouders ook zo openstaan voor de gaven van hun kinderen, het niet afwimpelen als fantasie of aandachttrekkerij. dat moet de kinderen ook zoveel goeds doen.

Een vriendin van mij was toen ze jong was, totaal bewust van god.

Ze had toendertijd nog nooit van god gehoord, via tv, of ouders/school. Ze was rond de 3/4/5 jaar oud, en toen sprak ze al tegen andere kinderen over god. En zij zei tegen ze; Om bij god te zijn, moet je doodgaan, en ze verlangde dus ook naar de dood. Ze heeft ook tegen haar ouders gezegt rond die tijd, dat haar ouders, niet haar echte ouders niet waren. En in een diepe spirituele zin klopt dat ook zeker. Want ze zijn wel haar echte ouders, maar in een spirituele zin, is een ouder, nooit iemands echte ouder. Reincarnatie enzo.
Mede door dit, zijn haar toen al redelijk spirituele ouders, gelovig geworden.

Nog even een toevoeging voor de mensen die inderdaad graag naar het "verbeeldings" gedrag kijken. Ik zal 1 ding toegeven: Ze hebben, compleet, gelijk. Alleen wat er nooit beseft word is de kracht van een verbeelding. Een verbeelding is alles wat in onze geest afspeelt. Maar dat betekent niet dat het niet echt is. Verbeelding is echt, in elke zin van het woord. Veel mensen beschouwen verbeelding maar als; Slechts verbeelding, maar dat is vrij fout uitgedrukt.

Kijk maar eens naar jouw belevingswereld, jouw belevingswereld speelt zich af in je geest. Je denkt te leven op het fysieke vlak maar alles wat jij denkt te beleven, is slechts een beleving omdat jij het tot een beleving maakt. Het is hetzelfde als een ervaring: een ervaring is niet een situatie die je meemaakt, het is de manier waarop je met een situatie handelt dat het uiteindelijk leidt tot een ervaring. Wij beleven onze eigen wereld, met onze eigen verbeelding, elke dag, constant. Dagdromen, angsten, fobiën, wensen, dromen, doelen, werken, leven.
Ons leven is in onze geest een grote film waar allerlei zaken in gebeuren. Dat is niet slecht, dat is zoals het is, ik probeer slechts duidelijk te maken dat een Verbeelding, Nooit "slechts" een verbeelding is. Een verbeelding, zegt nog niks over de werkelijkheid van de ervaring. Een visioen, is een werkelijke verbeelding, een droom, is ook een verbeelding, en toch staan dromen ook erom bekend dat ze een voorspellend karakter te hebben. Wij bouwen een wereld met onze verbeelding, En die verbeelding waarin wij leven, is echt, in elke zin van het woord.
Dat iets een verbeelding is, kan zijn, maar realiseer dat je een verbeelding niet moet onderschatten en het af doet als onwerkelijk. Verbeelding, word tegenwoordig gezien als synoniem voor Vergissing, maak niet dezelfde vergissing, want er zit een degelijk verschil tussen die 2.

tvp

goed topic zeg! Ik dacht altijd dat deze ervaringen slechts bij zeer enkelen voorkomen maar blijkbaar gebeurt het dus veel meer. Ikzelf heb hier geen enkele ervaring mee maar vind het wel zeer interessant.

Voor meer van deze verhalen moeten jullie eens de boeken van Carol Bowman lezen: 'Wie was mijn kind' of 'Kinderen uit de hemel'. En voor een wat meer wetenschappelijke benadering eens kijken naar Ian Stevenson's onderzoek.

Misschien een iets ander verhaal, maar mijn vader heeft een jaar of 8 geleden 2 levertransplantaties gehad. Hij heeft in de tijd hiervoor in een coma gelegen en wel zo diep dat hij in de oerhouding terecht kwam. Een hele diepe coma dus met weinig kans om eruit te ontwaken.
Toen mijn vader weer bij bewustzijn was en de hele operatie had overleeft, vertelde hij me dat hij iets had gezien wat in de volksmond het licht word genoemd. Een deur omgeven met licht aan het einde van een gang. Hier heeft hij op 1 of andere manier te horen gekregen dat het nog niet zijn tijd was en dat hij nog een doel had om te vervullen.
3 jaar hierna is hij opnieuw getrouwd met mijn huidige stiefmoeder en is er een kindje geboren.
Dat kereltje is op dit moment 4 jaar oud en heeft een intelligentie waar ik respect voor heb. Ook de manier waarop wij kunnen communiceren is apart te noemen, omdat ik het idee heb dat hij al met zijn zelfbewustzijn bezig is en hij er voor zijn leeftijd al ver mee gevorderd is. Voorbeeldje is dat hij toen hij 3 was al spellen als mario bros 3 etc uit kon spelen.
Als mijn vader dus die levertransplantaties niet overleefd had, was dat kereltje er ook niet geweest?
En hoe kan het dat zo'n jong kereltje al zoveel intelligentie heeft?

leuk topic

quote:

"The smallest children are nearest to God, as the smallest planets
are nearest the sun". ~ Jean Paul Richter

Wat vind ik dit toch een super mooi topic

Ben ook zeer onder de indruk jullie ermee omgaan alsof het normaal is zodat de kids zich ten volste kunnen ontwikkelen...diepe respect voor jullie

Heb zelf niet echt ervaringen, maar ik lees graag mee

Ik was laatst op een BBQ en toen liet ik expres een kindje struikelen En toen zij hij "Zondaar! Jij zult branden in de hel ! "

Toen schrok ik wel enigszins.

quote:

Op maandag 13 september 2004 10:50 schreef Mirage het volgende:

[..]

Wat leuk dat je je dit nog goed kan herinneren !

Hieruit zou je kunnen afleiden dat je er eerder geweest bent, in je dromen of een vorig leven ?
Heb je meer "binding" met italië waar je al tegenaan gelopen bent ?

Mijn oma is geadopteerd toen ze nog klein was, en wij hebben altijd gedacht dat ze uit Spanje kwam. Mijn oom heeft er onlangs een heel onderzoek naar gedaan, en is er achter gekomen dat oma niet uit spanje is geadopteerd maar uit Italie.
Ik denk dus dat ik zoiezo een soort band heb met Italie, ook omdat ik griezelig veel op mijn oma lijk.
( allang overleden overigens, in 1984)

Nu ik er de laatste tijd meer mee bezig ben, herinner ik me ook, dat toen ik alleen bij datzelfde vriendinnetje haar ouders in de hal stond, keek ik in de spiegel, en zag ik een man achter me, ik schrok me rot en keek meteen om, waar niets te zien was. Ook dit kan ik me nog heel helder herinneren.

Op de 2e lagere school waar ik opzat, op de 1e werd ik altijd nogal gepest, zat een jongen, jordy, waar ik erg naar toe trok. Ik herinner me dat hij net als ik er met geesten etc. bezig was, en dat we elkaar op 10 jarige leeftijd serieus gingen proberen te hypnotiseren. ?!
Ik weet dat we toen ooit een pact hebben afgesloten, dat als een van ons ooit mocht overlijden, dat we het elkaar zouden laten weten. Toen we naar de brugklas gingen ging hij naar een andere school dan ik, en had hem nooit meer gezien. Ik werkte toen ik 16 was bij een supermarkt, en op een avond kwam Jordy bij mij aan de kassa wat biertjes afrekenen, zo leuk!
De volgende dag kreeg ik een telefoontje van een klasgenootje dat Jordy die avond was overleden, hij was dronken door een dakje van een gebouw heen gezakt en in het zieknhuis overleden, omdat hij wegens zijn jehova ouders geen bloedtransfusie mocht. ( ook geen bier dus)
Voor mijn gevoel is hij afscheid komen nemen

ook onze zoon kan er wat van! dat begon al toen hij een week of 3 oud was. toen overleed zn opa, na een lange onrustigee nacht. dat jochie viel pas om half vijf in slaap,( hij heeft werkelijk vanaf de laatste voeding om een uur of tien liggen huilen) precies ophetzelfde moment dat zn opa overleed...gek genoeg was mn vriend( de zoon van opa dus) die avond nuchter na de bardienst naar huis was gekomen ipv daar te blijven slapen bij een vriend, wat hij normaal doet..de 2e keer was dat hij in paniek wakker werd s morgens, wat normaal dus een vrolijk spelend in zn bedje ventje was, het is een paar jaar geleden. en toen kwamen de sirenes de straat in en bleek een buurtjongen op onverklaarbare wijze te zijn overleden.
verder zegt hij wel eens dingen als : toen jij klein was en ik groot" en kan hij aura's zien.
grappig, dat begon met kleine "elastiekjes"zoals hij ze zelf noemde en nu zijn het echt kleuren om mensen hun hoofd en schouders. als je vraagt wat voor kleur heb ik? dan kijkt hij ook naar je schouder!

intressant topic, doen jullie iets om te zorgen dat jullie kids de gave niet verliezen? Zonde dat zoveel kinderen zich er, bewust of onbewust, voor afsluiten als ze ouder worden

quote:

Op woensdag 6 oktober 2004 14:29 schreef Naamah het volgende:
intressant topic, doen jullie iets om te zorgen dat jullie kids de gave niet verliezen? Zonde dat zoveel kinderen zich er, bewust of onbewust, voor afsluiten als ze ouder worden

Ik ken mensen die er 'gek' van worden en rust willen op een gegeven moment. Verder kom je op school en wordt je toch beinvloedt door de rest. Zeker op bepaalde leeftijden. Dat wil niet zeggen dat je er op latere leeftijd niks mee kan gaan doen. Gewoon op zijn beloop laten lijkt me en het vooral niet raar vinden.

Ik heb twee kinderen die paranormaal zijn...de een wil er niets van weten (ondanks dat hij 'ziet') en de andere is bezig met het opbouwen van een praktijk.Zij schijnt een hele oude ziel te hebben die al 'klaar' is. De dingen die ze zegt en doe, daar krijg je kippenvel van.Ze staat ook op de parabeurs in rijswijk als die er weer eens is.Ze geeft consulten thuis voor mens en dier, en laat het aan de mensen hun eigen goedheid over of ze er wat voor willen geven.Ondanks haar jonge leeftijd (23) doet zij menig paragnost verbleken.Ook zij viel ten prooi aan gehoon en bullshit...totdat ze bij haar aan tafel aanschoven. Nee, ze voorspelt geen loterijen of relaties maar probeert de mensen die bij haar komen de diepere boodschap over te brengen die zij door krijgt van haar begeleiders. Mijn bevinding is dat als je met een 'echte' te maken heeft, zij dat ook uitstralen wat je ook echt voelt.Zo ook bij kleine kinderen...jammer dat er aan de dag van vandaag nog steeds zo`n taboe op rust, wat inhoud dat para-kinderen eigenlijk in het verdom-hoekje komen en niet begrepen worden.

onze zoon is nu 6, toen dit allemaal begon was hij eigenlijk pas 3 weken. wat de aura's betreft, was hij 5 jaar

quote:

Op zondag 3 oktober 2004 15:07 schreef Mirage het volgende:

[..]

Interessant verhaal.

Hoe oud is je zoontje nu ?

ik had onlangs iets met mijn zoontje, waarvan ik dacht, goh da's ook toevallig.
ikzelf had die nacht gedroomd over mijn vader. we zaten in de auto en om ons heen is water. op een gegeven moment komt het water omhoog en wij spoelen het water in.
die avond zegt mijn zoontje tegen mij: ik heb gedroomd dat ik met papa in een auto zat en we reden het water in.
t zal best toeval zijn, maar k vond het wel frappant

zoontje is overigens 5

Afgelopen vrijdag krijg ik sochtends een telefoontje van mijn moeder dat het erg slecht gaat met mijn oma. Ze zijn onderweg naar t ziekenhuis en ze kan elk moment overlijden. Ik vertel mijn kinderen ( 1.5 jaar en 3 jaar dit) Die van 3 jaar luisterd aandachtig. Ik leg haar in kidnertaal uit wat dood gaan is. Dat ze niet meer hier zal zijn en dat de pijn weg gaat. Volgens haar (Bo) halen de wolken de pijn weg en ik laat dat zo. De rest van de dag hebben we het er ook niet zo over. De kinderen hebben niet echt een band met hun overgrootmoeder.
Om 10 voor half 5 smiddags zegt ze ineens vanuit t niets. Al spelend "papa nu is oma dood" Wij kijken elkaar van huh? En om 5 over half 5 krijg ik een telefoontje van mijn moeder. Oma is om 5 voor half 5 overleden. Ze zit er 5 minuutjes naast, maar ik vind dit zo toevallig!!!! Ze heeft dit gewoon gevoeld. Maar normaal geloof ik die dingen nooit. Verwarrend!

quote:

Op zondag 13 februari 2005 21:11 schreef jessie het volgende:
Afgelopen vrijdag krijg ik sochtends een telefoontje van mijn moeder dat het erg slecht gaat met mijn oma. Ze zijn onderweg naar t ziekenhuis en ze kan elk moment overlijden. Ik vertel mijn kinderen ( 1.5 jaar en 3 jaar dit) Die van 3 jaar luisterd aandachtig. Ik leg haar in kidnertaal uit wat dood gaan is. Dat ze niet meer hier zal zijn en dat de pijn weg gaat. Volgens haar (Bo) halen de wolken de pijn weg en ik laat dat zo. De rest van de dag hebben we het er ook niet zo over. De kinderen hebben niet echt een band met hun overgrootmoeder.
Om 10 voor half 5 smiddags zegt ze ineens vanuit t niets. Al spelend "papa nu is oma dood" Wij kijken elkaar van huh? En om 5 over half 5 krijg ik een telefoontje van mijn moeder. Oma is om 5 voor half 5 overleden. Ze zit er 5 minuutjes naast, maar ik vind dit zo toevallig!!!! Ze heeft dit gewoon gevoeld. Maar normaal geloof ik die dingen nooit. Verwarrend!

Verwarrend omdat je nu door Bo ineens buiten je grenzen gaat denken, jes?

Mooi hoe die kindjes zo tussen het spelen door je dit soort dingen kunnen vertellen he. . Voor hen is het ook de meest normale zaak van de wereld. Zij voelen dit zo en daarmee klaar. .

[ Bericht 0% gewijzigd door MUUS op 13-02-2005 22:55:25 ]

Mijn dochter was net vier toen m'n moeder overleed. Drie dagen na haar dood had ik haar naar bed gebracht en, terwijl ik boven nog aan 't rommelen was, was ze druk in gesprek. Ik ging bij haar naar binnen en vroeg met wie ze aan het praten was. "'t Was heel gek, oma was in m'n kamertje", antwoordde ze. Toen ik vroeg wat ze zei, waren het inderdaad dingen die m'n moeder gezegd zou kunnen hebben. Bovendien gebruikte ze voor haar niet-gebruikelijke woorden. Maar waar ik nog 't meest van opkeek (ergens twijfelde ik wel of d'r fantasie met 'r aan de haal was gegaan), was dat ze, toen ik vroeg of ze haar ook kon zien, antwoordde: "ja, maar ze zag er wel een beetje anders uit: haar haartjes waren ineens gegroeid" (voor ze overleed had ze net weer zoveel haar na de chemo's, dat ze haar pruik niet meer ophad).

Ze weet het nu (ze is bijna 8) helaas niet meer. Ze heeft een aantal weken na het voorval nog wel een keer gezegd:" oma komt helemaal niet meer in m'n kamertje ...."

toen ik een jaar of 4 was had ik schijnbaar een onzichtbaar hondje waar ik altijd mee liep..dat ging ook overal mee naar toe en ik praatte er tegen.
maar verder geen idee of het verbeelding was of iets anders

Een vriendin van m'n ex-vriendin had ook zoiets toen ze klein was.

Ze was aan het spelen met 2 wagens en die botste ze tegen elkaar aan. Net zoals een auto ongeluk zeg maar.
Toen zei ze: Rosmalen (of een andere plaats waar zei nooit van heeft kunnen weten)

Dus ik denk dat zei in haar vorig leven een auto ongeluk heeft gehad..

autotron oid zit ook in rosmlen

hmmm....uit mijn ervaring is het best dit soort ervaring voorlopig nog stil te houden. er zijn teveel mensen die er geen verstand van hebben.

zoals mensen van christelijk geloof wat een irritante, kortzinnige eikels zijn dat. die gasten weten niet wat spiritueel zijn is als ze er mee dood geslagen zouden worden. ze zijn zo blind dat als ze de gaven krijgen dat ze denken dat het niet van god maar een ander verzonnen entiteit zoals satan is.

ik kan een heleboel situaties herinneren waarin ik bestempel ben als een demoon door dit soort malloten.

Och, een verhaal hier neerzetten maakt toch niets uit? De ouders weten zelf heel goed hoe de vork in de steel zit, want het is hun kindje waar ze het over hebben.

Lekker boeiend wat iemand anders daar dan van vindt, toch? Je moet eens weten wat ik allemaal al genoemd ben. And I'm not impressed.

Bovendien zit ik *op* dit topic en als er iemand hier wil komen vervelen, moeten ze eerst langs mij. Geen zorgen dames en heren, uw kinderen en hun verhalen zijn veilig bij tante MUUS. .

je zou verrast zijn als je wist hoe relatief weinig ouders weten wat hun kind kan. meesten zeggen dat het imagenary friends zijn of iets anders vaags. een kind staat nog in contact met het hiernamaals en wat een kind zegt is heel vaak de waarheid. een volwassene zijn betekend in feite verblind zijn door propaganda en onzin van de kerk. je wordt vervuild waardoor die link heel erg vervaagd en in vele gevallen totaal verdwijnt. en dan durven kerkgaande mensen te zeggen dat ze religues zijn, prima, maar ga geen onzin verspreiden dat je de antwoorden weet en spiritueel bent.

maar goed een klein verhaaltje of 2 dan.

we gingen verhuizen van een flat naar een huurhuis. kwam binnen en voelde iets vreemds en instinctief ging ik meteen naar de zolder. ik voelde me daar rustig en viel in slaap en lag op de grond te slapen voor zeker 4 uur. dit alles terwijl mijn ouders bezig waren beneden met uitpakken e.d. dat was het begin van alles in dit huis. toen gebeurden er dingen die ik zelf niet meer herinner, maar mijn ouders dus wel.

ze vertelden hoe ik zwarte/donkere beesten uit de muur zag komen terwijl hun niks zagen. ik zag mensen rondlopen die hun niet zagen. volgens hun verhalen waren ze behoorlijk bang na sommige dingen die ik vertelde. nou we hebben die muur gefixed en nog wat andere dingen in het huis en sindsdien is het weg. in het begin dachtten mijn ouders dat ik deels gestoord was totdat een tante langs kwam en precies hetzelfde vertelde.

toen ik bij mijn moeder langsging als kind, mijn ouders waren gescheiden en ik koos voor mijn vader toen ik 9 was, sliep ik op de overloop op de zolder. daar zag ik in de week dat ik daar was meerdere keren een vrouw. toen ik het in de ochtend vertelde werd mij duidelijk gemaakt dat dat soort praatjes niet getolereerd werd.

Ik heb een keer een verhaaltje van mijn tante gehoord. Mijn nichtje (haar dochter dus) was toen denk een jaar of 3 a 4 en zij gingen met de familie en haar ouders (mijn opa en oma dus) naar een pretpark. Ongeveer 10km voordat ze er waren was de vader van dat kind de weg kwijt. En toen zei dat kindje, hier links, hier rechts etc etc, en toen kwamen ze er. Mijn nichtje was daar nog nooit geweest dus dit was best wel een enge ervaring voor iedereen. Zeker omdat ook de opa en oma (vader en moeder van mijn tante) er ook bij waren. Verder hebben we nooit echt verhalen gehoord.

Wel merk ik zelf dat ze heel erg verlegen is, zeker bij haar drukke oudere zusje en drukke jongere broertje.

Zou dit ook iets met oude ziel te maken hebben of...?

Ik heb vroeger ook zoiets gehad.. Als ik op visite was bij mn oma speelde ik altijd met de hond.. Een keer liet ik de bal te ver rollen en hij rolde onder de bank.. Toen ik de bal voor de hond wilde pakken beet hij me in mn arm.. Hij beet niet door meer zo'n waarschuwing van nee moet je niet doen..
Toen ik dit tegen mijn moeder vertelde vond ze het nogal vreemd.. De hond was namelijk 5 jaar voor ik geboren werd overleden.. Ik zei vroeger ook altijd: Mama toen ik vroeger oud was en groter was dan jij en dan ik nu ........ Hele verhalen kwamen er uit.. Mensen die ik nooit heb gekend omdat ze al overleden waren..

Zo ook met een klasgenoot op de MTS. Ik was er heilig van overtuigd dat ik hem kende.. Ik wist dat hij een grote broer had en een grotere zus.. Hij vroeg mij waar ik hem van kende maar dat kon ik hem niet vertellen.. Ik zelf woonde in Utrecht en hij woont in een stadje ernaast.. Was voor dat hij naar de MTS ging nog nooit echt ergens anders geweest in Utrecht behalve de stad.. En toch kende ik hem.. Ik kon vertellen hoe zijn ouders er uit zagen.. En ik kon vertellen hoe zijn broer er uitzag. Bleek dat zijn ouders bij ons in de straat hebben gewoond.. Zijn broer is overleden en toen zijn zijn ouders verhuisd.. Dus ik heb hem nooit ontmoet.. Zijn broer was al overleden toen hij geboren werd.. En hij was 2 jaar ouder dan mij.. Dus die broer heb ik ook nooit gekend..

Mijn oom overleed toen ik 11 jaar was.. We werden gebeld dat hij in het ziekenhuis lag en dat het slecht met hem ging.. Mijn moeder heeft ons wakker gemaakt en we zijn met zn alle samen zitten wachten op meer info bij mijn ouders thuis.. Ik viel in slaap.. En op eens werd ik wakker: Mam... Het is over.. Hij is er niet meer.. En het is mijn schuld.. Ik had hem kunnen helpen.. En dat gevoel heb ik tot op de dag van vandaag nog.. Gek.. Ik heb hem niet kunnen helpen ookal zou ik willen..

2 weken nadat mijn oom overleed kreeg ik een naar gevoel.. Er was iets gebeurt met iemand die ik kende.. En ik kon het niet thuisbrengen.. Ik vertelde het aan mijn moeder en die zei dat ik maar gewoon verder moest gaan spelen.. Ik speelde op dat moment dat mn barbie van een gebouw afviel.. Mn moeder waarschuwde me nog dat ik niet van die rare spelletjes moest spelen.. Dat deden meisjes niet.. Na deze waarschuwing werden we gebeld.. Mijn neef.. Was tijdens zijn stage van een flatgebouw afgevallen..

Zo zijn er vast nog meer dingen die ik me op dit moment niet kan herinneren...

tally... ik krijg gewoon kippenvel als ik al die dingen zo lees....

Tally. .

Die verhalen van "Mama, toen ik vroeger oud was en groter was dan jij nu" heeft mini-MUUS ook heel vaak. Ze zit dan heel droog te vertellen over 'heel lang geleden vroeger voordat ik in jouw buik zat'.

En de verhalen veranderen ook niet, zo weird.

Onbeschaamde tvp!
Ik weet van een kind uit mijn klas bijna zeker dat hij ook dergelijke ervaringen heeft. Met zijn moeder ben ik daar heel voorzichtig over in gesprek. Aftasten van beide kanten over wat je wel en wat je niet 'gelooft'.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 19:07 schreef Mirage het volgende:

[..]

Heel herkenbaar.

Brian gaat naar een (praktiserend) Christelijke school, er wordt heel duidelijk verteld dat goede mensen na hun dood naar God mogen om daar te gaan " wonen". (op kind niveau)

ondanks dat niemand dit tegen spreekt ( en doorgaans wordt info van de juf zonder twijvel voor waar aangenomen door jonge kinderen ) is hij het er niet mee eens.

Hij blijft herhalen dat als je nog groter dan papa en mama bent je weer heel klein wordt.

De reden dat hij nu klein is luidt als volgt:
Vroeger heb ik heel veel gegeten en toen was ik groter gegroeid dan jij mama.. en toen ben ik weer heel klein gewordenen en kwam ik uit jouw buik....... *stilte* en dan heel droog iets erachteraan als "ik had geen poep op mij hoor, want jij hebt toen niet gepoept................. toen ik uit je billen kwam"

Hij heeft nog veel meer van dit soort verhalen.
Het grappige is dat ze verteld worden als er geen aanleiding toe is.
Het geeft de indruk dat ze echt even over iets na hebben lopen denken.

kinderen weten veel meer
ik kan het niet genoeg herhalen. je gaat niet naar "god" bij hem te wonen e.d. en ja incarnatie volgt. maar dat is weer een ander topic

Erg mooi topic om te lezen. _{Vandaar dus ook een tvp .}

Toen ik klein was, heb ik niet zoveel vreemde dingen meegemaakt.
Wel kan ik me nog herinneren dat ik in m'n bed sliep en op een gegeven moment wakker werd.
Ik zag een raar gedaante voor het raam (het was een schuine dakraam) en maakte mijn moeder wakker. Ze keek naar het raam maar zag niets en ging verder met waar ze mee bezig was. Ik zag de gedaante echter weer verschijnen en zei het haar nogmaals. Weer zei ze dat het niets was, slechts een verbeelding.

Zo heb ik ook vaak vreemde geluiden in huis gehoord, alsof er iemand in het huis was en bijv. de muziek harder zette als ik al naar muziek luisterde. Dat was het eigenlijk wel.. Of het iets is? Geen idee..

Oh, wat mooi allemaal om te lezen.

Kinderen ja, ik weet niet, zelf voel ik me soms gewoon thuis bij kinderen, meer soms dan bij volwassenen. Al heb ik het daar ook prima naar mijn zin hoor . Maar op verjaardagen enzo bijvoorbeeld. En op één of andere manier moeten ze mij vaak ook hebben, in positieve zin dan. Heb niks voor niks een tijd misschien met kinderen gewerkt, geweldige, inspirerende tijd was dat. Soms zit ik in de trein of tram ofzo, en dan kijkt een kindje mij lachend aan en ik tegelijkertijd naar hem of haar. Naja, dat soort dingen. Ze pikken mij er misschien uit, en ik hun. Denk soort zelfde level, gewoon opeens. Kinderen staan (daardoor denk ik dat ook) meer open, zijn nog niet zo gesloten in die zin. En daardoor zie ik ze ook niet als minder ofzo, integendeel. Gelijkwaardig zelfs.

Goed, verhalen.
Buurjongetje waar ik weleens oppaste, zag weleens een man. Hij heeft hem, toen ik dat uit interesse vroeg gewoon, getekend en daar kreeg ik wel kippevel van. Hij was er ook wat bang voor en bracht het weleens ter sprake, hij zat er echt mee, zijn gezicht veranderde ook, als hij het over die man had, van een vrolijk kindergezichtje naar een serieus, bijna volwassen gezicht. En eerlijk gezegd heb ik mezelf in dat huis ook nooit echt op mijn gemak gevoeld. Koud enzo. Inmiddels wonen zij (ook) ergens anders.

_{heb maar even wat geëdit, gezien ik het toch wat klagerig vond overkomen, negatief zelfs wat, voel mezelf zelfs een sufkut nu, kwam ik net bij het opruimen achter :}}

[ Bericht 30% gewijzigd door sweetgirly op 18-02-2005 23:10:58 ]

Blabla, sorry.

Mijn verstand heeft zich weer verenigd met mijn gevoel, conclusie: iedereen moet doen waar die zich lekker bij voelt en ik bemoei mezelf er niet meer mee . Het boeit ergens niet, echt waar niet, niet voor mij, heb het goed gehad en heb het goed. Gewoon punt.

Echt .
Tis klaar, over en uit voor mij.
Nieuwe fase, nieuwe leven, maar ben blij dat ik even mijn ei kwijt kon hier of kwijt heb gekund .
Die tegenstrijdige gedachten vragen er soms om, of is het uit. Thanx.

_{nu ga ik niet meer lastig doen}

[ Bericht 16% gewijzigd door sweetgirly op 18-02-2005 23:19:26 ]

quote:

Op donderdag 17 februari 2005 20:49 schreef Enyalius het volgende:
hmmm....uit mijn ervaring is het best dit soort ervaring voorlopig nog stil te houden. er zijn teveel mensen die er geen verstand van hebben.

zoals mensen van christelijk geloof wat een irritante, kortzinnige eikels zijn dat. die gasten weten niet wat spiritueel zijn is als ze er mee dood geslagen zouden worden. ze zijn zo blind dat als ze de gaven krijgen dat ze denken dat het niet van god maar een ander verzonnen entiteit zoals satan is.

ik kan een heleboel situaties herinneren waarin ik bestempel ben als een demoon door dit soort malloten.

quote:

Op donderdag 17 februari 2005 21:47 schreef Enyalius het volgende:
je zou verrast zijn als je wist hoe relatief weinig ouders weten wat hun kind kan. meesten zeggen dat het imagenary friends zijn of iets anders vaags. een kind staat nog in contact met het hiernamaals en wat een kind zegt is heel vaak de waarheid. een volwassene zijn betekend in feite verblind zijn door propaganda en onzin van de kerk. je wordt vervuild waardoor die link heel erg vervaagd en in vele gevallen totaal verdwijnt. en dan durven kerkgaande mensen te zeggen dat ze religues zijn, prima, maar ga geen onzin verspreiden dat je de antwoorden weet en spiritueel bent.

Er spreekt zoveel haat en woede uit je woorden dat ik het er koud van krijg. In principe heeft iedereen een mening over dit soort fenomenen, of ze nou christelijk zijn of niet. Geloof is niet de enige belemmering om dit soort dingen te gaan ontkennen. Trouwens beweren veel spirituelen ook dat ze alles weten en wel weten hoe de wereld in elkaar steekt in tegenstelling tot anderen. Bekend gegeven? Je ziet het alle mensen doen over de wereld heen. Iedereen denkt het altijd beter te weten omdat iedereen zijn eigen waarheid heeft. En daar is niks mis mee als iedereen elkaars mening maar respecteert.

Zij veroordelen jou maar jij veroordeelt hen nu net zo goed. Dat steekt mij een beetje omdat mijn ouders ook christelijk zijn en tegelijk spiritueel. Het kan dus wel.

Maar ok, ik ga te veel offtopic. Een verhaaltje:
Een vriendin van mij beweerde toen ze een jaar of 3 was dat ze naar haar moeder terug wou. Toen zei haar huidige moeder tegen haar "Ja maar ik ben toch hier?" Zei ze: "Nee, mijn andere moeder! Ik wil naar mijn echte moeder!". Ze was toen erg verdrietig en boos dat ze niet naar haar andere moeder terug kon. Tot op de dag van vandaag (ze is nu 19) beweert ze nog altijd het gevoel te hebben dat haar huidige moeder niet haar moeder is. "Ja ik ben haar kind maar ze is niet mijn moeder."

Dit is eigenlijk het enige verhaal wat ik ken qua incarnaties dat iemand echt bewust moeite heeft met het accepteren van het nieuwe leven. Zelfs tot op latere leeftijd.

Veel van de dingen die ik hier lees komen me bekend voor. Vooral nu ik het boekje nieuwetijdskinderen van Carla Muijsert-Blitterswijk heb gelezen. Het verklaard een boel over mijn dochter. De dingen die verplaatst waren in huis bv komt door woede die zij in zich heeft en dit gebeurt dus buiten haar om. Het is de negatieve energie die een weg naar buiten zoekt. Met die energie kunnen kinderen veel doen en vaak ben jij juist de dingen kwijt die je zoekt als je kind kwaad op je is. Ik wil iedereen het boekje aan raden omdat juist de vele soorten van nieuwetijdskinderen er in beschreven staan en ook oplossingen. Ik weet nu hoe ik mijn dochter moet benaderen, stimuleren en zorgen dat zij zich beter voelt. Door de hoeveelheid aan negatieve gebeurtenissen in haar leven heeft zij bv veel negatieve energie. Mijn dochter is zoals ze het noemen een oude ziel. We kennen elkaar van een vorig leven. Toen was zij mijn moeder. Nieuwetijds kinderen hebben hun ouders " gekozen" om ze dingen te leren. Mijn dochter heeft mij geleerd dat ik ook als nieuwetijdskindkind/ ouwe ziel me niet zo open moeten stellen. Ik moet meer aan mezelf denken, meer de mening van mezelf vormen en de andere buiten houden. Ik moet me dus regelmatig "schoonmaken" van entiteiten die bij mij indringen. Het is teveel om uit te leggen wat er allemaal precies in dat boekje staat. Maar voor ouders met nieuwetijdskinderen(of gewoon kinderen die met volwassen uitspraken komen, dingen weten die ze niet kunnen weten, kinderen die concetratie problemen hebben of kinderen die duidelijk over buikervaringen spreken) is het echt een goed boek met veel voorbeelden. Het voordeel van dit boekje is dat het absoluut niet zweverig is, het is van mens tot mens geschreven.

Oh jee
geloof je dat echt allemaal?

Ik geloof niks. Ik weet!

Mijn tante is een paar weken geleden overleden. Ze liet een dochter van 13 en 2 zoontjes van 10 achter. Één van die twee zoontjes is dood geboren en ze hebben hem toen weer 'tot leven gewekt' in het ziekenhuis. En dat zoontje beweert dat hij met zijn moeder kan 'praten' nu ze overleden is. Hij zegt dat hij dat kan omdat hij al eens dood is geweest.

Nu, hij is pas 10 maar die kinderen zijn echt intelligent. Aan de slag met computers, digitale fotocamera's, noem maar op. En ze begrijpen veel, zeggen slimme dingen... Ze hebben meer door dan je eigenlijk zou denken van kinderen van die leeftijd.

Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden, of ik het wel serieus moet nemen. Mijn neefje zou nooit liegen over zoiets en op de een of andere manier denk ik toch niet dat hij het zich verbeeldt. Maar ja, wat moet ik er dan wel van vinden...

Mja, en wat ik hier nu eigenlijk mee wil zeggen, weet ik niet. Ik moest er gewoon aan denken bij het lezen van dit topic.

Omdat je niet weet wat je er van moet vinden kan je misschien vragen of hij iets weet wat je tante graag tegen jou wil zeggen.
Maar kinderen staan zo open dat ze snel contact kunnen maken. Ga hem niet tegen spreken, maar praat met hem er over als hij er zelf over begint. Vraag bv wat ze zegt en hoe hij het vind dat zij met hem praat. Het kan verzonnen zijn, maar houd er rekening mee dat het ook echt kan zijn. Als het echt is en je negeert het kan een kind erg in zijn eigenwaarde aan getast worden. Dus probeer open te staan voor zijn uitleg.
Succes ermee!!!

quote:

Op woensdag 2 maart 2005 00:46 schreef Anitra het volgende:
Omdat je niet weet wat je er van moet vinden kan je misschien vragen of hij iets weet wat je tante graag tegen jou wil zeggen.
Maar kinderen staan zo open dat ze snel contact kunnen maken. Ga hem niet tegen spreken, maar praat met hem er over als hij er zelf over begint. Vraag bv wat ze zegt en hoe hij het vind dat zij met hem praat. Het kan verzonnen zijn, maar houd er rekening mee dat het ook echt kan zijn. Als het echt is en je negeert het kan een kind erg in zijn eigenwaarde aan getast worden. Dus probeer open te staan voor zijn uitleg.
Succes ermee!!!

Ik was inderdaad niet van plan het te negeren of hem niet serieus te nemen. Als ik dat zou doen, zou ik echt blind zijn.

quote:

Op woensdag 2 maart 2005 01:19 schreef Blessed het volgende:

[..]

Ik was inderdaad niet van plan het te negeren of hem niet serieus te nemen. Als ik dat zou doen, zou ik echt blind zijn.

Wat Anitra zegt, gewoon eens dat babbeltje met hem aangaan. .

Hoe dan ook, dit is zíjn waarheid en dit is waar voor hem, wat iemand anders er ook van vindt. Als een kind zegt dat er een monster in de kast zit, moet je het ook serieus nemen, want op dat moment is dat monster heel erg echt voor het kindje.

Niet dat ik hiermee wil zeggen dat het verhaal van dit mannetje niet waar is overigens. . Geef hem de tijd om het uit te leggen en praat er met hem over, want dat zal voor hem iig een vorm van verwerken zijn.

Kort, maar toch een indrukwekkend verhaaltje van je, Blessed. Dood geboren, moeder kwijt en dan nu zulke toch best zware verhalen bij zich dragen. Pfoe. .

Ik ben trouwenz wel benieuwd hoe hij zou antwoorden als je vraagt waarom het dan logisch is dat hij met haar kan praten omdat hij dood is geweest. Hij brengt het zo logisch. .

Wil je het komen vertellen als je met hem gesproken hebt, Blessed? Ik ben erg benieuwd naar meer verhalen over dit kereltje!

Met mijn zoon babbel ik altijd gezellig tijdens een wandeling. Hij is nu 11 en heeft heel duidelijke ideeen over wat God is en reincarnatie. Tijdens zo'n wandeling vertelt ie vaak heel open over wat hij denkt en hoe hij de wereld ziet. Hij zegt dat hij oud is en de meesten uit zijn klas niet. Hij voelt zich ook vaak onbegrepen.

Hij weet, net als ik, wat mensen denken en heeft een radar voor wie in wezen goed is en wie niet. Dat is voor mij een handige aanvulling op de vrouwelijke intuitie . Krijg als alleenstaande moeder nogal eens wat aandacht.
Ik heb er altijd gewoon over gedaan want toen ik klein was werd ik voor die eigenschap gestraft. Ik heb hem wel geleerd niet alles hardop te zeggen wat hij denkt omdat het pijnlijk voor mensen KAN zijn als hardop wordt uitgesproken wat zij denken terwijl ze het zelf binnenhielden, om welke reden dan ook. Nu is ie een behoorlijk "private" type, dus hij laat sowiezo het achterste van zijn tong niet zien als hij je niet kent of twijfels heeft over iemands karakter.

Een Sangoma in Zuid Afrika heeft mij ooit eens verteld dat zijn overgrootmoeder over hem waakt en ervoor heeft gezorgd dat hij is wie hij is door de juiste ouders te koppelen. (ben ik me nooit bewust van geweest. Alleen van het feit dat alles liep zoals het moest lopen, ondanks de omstandigheden) Zij voedde haar kleinzoon voor een groot deel op maar hij ging een kant op die zij niet voor hem had gehoopt De sangoma zei dat hij niet voor niets mjn zoon is geworden. Mooi detail is dat ie, ondanks het feit dat hij zonder zijn vader opgroeit, qua karakter het evenbeeld van zijn vader is. Eng gewoon. Echt een aparte. Maar goed dat ik weet waar ik ooit op gevallen ben en mijn kind dus goed kan volgen in zijn gedachtengangen. Hij doet zelfs vaak dezelfde uitspraken als zijn vader wel eens deed voor er ooit sprake van een kind was. Als hij djembe speelt zit ie zelfs op de zelfde manier achter zijn trommel en raken zijn handen op exact dezelfde manier de trommel. En ik ben niet de enige die dat ziet.

MUUS je zegt het idd wat duidelijker
Er gaat bij mij veel door mijn hoofd heen door die herkenning nu. En wil dan teveel zeggen in zo weinig mogelijk woorden en das niet altijd duidelijk

oei tvp :|