quote:Vorige delen:Wat goed, Jelief! Lotusje krijgt een neefje/nichtje
Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat
Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat - Deel 2
quote:Idd. het lijkt me heel lastig als je niet op een lijn zit wat dat betreft...Op dinsdag 10 augustus 2004 20:26 schreef miss_dynastie het volgende:
Jelief, wat fijn dat jullie hebben kunnen praten en het 'eens' zijn geworden
En dan gaan we in januari gewoon ook
voor jou 
Ik realiseerde me ook pas dat ik het echt weer zou willen proberen, toen mijn beste vriendinnetje aan me vroeg of ik soms morgen al bij de gyn. zou staan als vriendje vandaag ja zei
Mijn vriendinnetje kent me veel te goed
Lijkt me echt dat er een last van je afvalt als je een termijn weet. Dan kun je tenminste af gaan tellen. Zo zie je maar weer, praten, praten en nog eens praten moeten we met die kerels van ons. nu nog naar mezelf luisteren En wat prettig dat je nu echt een ''uitzicht'' hebt, 4 maanden is prima te overbruggen....zeker als je je lichaam in topconditie wil brengen!
Uiteraard ben je dan van harte welkom in het 2e streepjestopic (hoeveelste deeltje zullen we dan wel niet hebben!?).
Kom in m'n armen, liefste! LW''Al iets gehoord over wanneer de MRI gaat plaatsvinden? Krijg je die oproep vlak van te voren denk je?
Knuffel terug voor jou.
Merisjewisje''
-----------------------------------------------
Neen, heb nog geen datum voor de MRI. Ik ga er eerlijk gezegd indd vanuit dat ik die kort van tevoren krijg.
Iemand hier (nog bedankt daarvoor!
) tipte me nog dat ik evt. bij andere ziekenhuizen in de buurt zou kunnen informeren, wellicht dat ik ergens anders wat sneller terechtkan. Dus dat ga ik deze week eens uitpluizen.Verder alles goed met Merisje-wisje?
LW duimt voor jou op de 16e!!!!!!!!
LW
). Ik weet wel dat het onverwacht geconfronteerd worden met met name zwangerschap erg moeilijk vind.Hoe zit dat bij jullie? Hebben jullie voorbeelden van wanneer je het wel en wanneer je het niet trekt?
Het idiote is dat ik langzamerhand wel ernstig op begin te zien tegen het moment dat mijn petekindje wordt geboren. Ik weet niet waarom, maar zo voelt het. Misschien ben ik wel bang dat ik alsnog jaloers wordt (iets wat ik absoluut niet wil zijn op mijn eigen zus!). Of dat in de praktijk mijn zus en schoonzus nogal bezitterige mama's blijken waardoor je dus nooit de kans hebt om iets met dat kindje te doen. Of misschien ook wel omdat ik gewoon bang ben dat ik helemaal niet weet wat ik moet doen, omdat ik zelf geen moeder ben....
Ik kan er niet zo goed tegen,als ik "er tegenaan loop",zeg maar
Ik had t in Italië nog,toen zei Mannetje in eens:Kijk,aan de overkant loopt een dikke buik.En toen begon ik te snuffen en even later vroeg manlief(ik liep achter hem)huil je nou?.
Nah,sta je daar te brullen in italië,lekker dan
Ik heb verder geen vriendinnen die zwanger zijn of kennisen,dus word ik er niet mee geconfronteerd.Maar de school begint volgende week weer en ik ben benieuwd of er weer dikke buiken aan t hek staan.......
*zin heeft omnog meer te gaan klagen,maar daar heb je in dit topic niks an,heeft hier ook niks mee te maken
*Groetjes,Minoes
Veel te oud om speelkameraadje te zijn.Door die opstandigheid erger ik me rot aan iedereen die het in mijn ogen 'fout' doet. De lekker gezonde zwangeren die de godganse dag klagen
Die blijven roken tijdens de zwangerschap Ouders die hun kind een stomme naam geven Vol met snoep en suiker proppen De hele dag voor de tv plempen Dat soort dingen daar kan ik niet altijd even goed tegen. Ik kan daar heel verdrietig van worden.Zoals jullie nu overal dikke buiken zien zie ik overal adoptiekinderen. Volgens mij wonen alle gezinnen met geadopteerde kinderen in Nederland allemaal bij mij in het durp.
Ik kan de stad niet in zonder er minstens één te zien. Maar daar kan ik best goed tegen. Misschien omdat ik weet hoeveel verdriet er achter de bliije gezichten schuilt. Hoeveel tijd en pijn er in is gaan zitten om dat gezin te stichten. En het is voor mij een bevestiging dat het uiteindelijk goed af zal lopen. Dat er een eind aan het wachten komt.Miss Sly: ik weet zeker dat als je neefje/nichtje er is dat zal blijken dat je je voor niets zorgen hebt gemaakt. Als het kindje er is zul je merken dat je hem/haar los kunt zien van jouw situatie en verdriet. Ik kan het niet goed uitleggen maar ik weet zeker dat dat goedkomt
Ik heb trouwens exact hetzelfde als jij dat ik me erop voor moet kunnen bereiden en dan gaat het wel. Maar een onverwachte zwangerschap of baby en een overdosis baby
quote:Toch hier ook nog even kort; ik lees nog wel heel veel mee hoor maar typ een beetje weinig......(ik heb een snijwondin mijn goeie hand)Op dinsdag 17 augustus 2004 00:45 schreef Merisse het volgende:
Ik heb trouwens exact hetzelfde als jij dat ik me erop voor moet kunnen bereiden en dan gaat het wel. Maar een onverwachte zwangerschap of baby en een overdosis baby
Ik heb 't prcies a;s jullie hoor; onverwachts geconfronteerd worden met is verschrikkelijk. Een collega van me is vorige week met zw. verlof gegaan en daar was ik op voorbereid en dat ging dus wel goed. Maar als je op een feestje ineens weer een jonger iemand met een klein buikje ziet en dat blijkt dan zw. te zijn... zoek dekking .........ik voel me dan zo'n zwakkeling, maar wordt er gek van. Overdosis baby issmoelijk. Dikku hug allemaal
Ik denk veel aan jullie.
Wens jullie veel sterkte...
Dikke knuffel
Kinderen krijgen kan altijd nog (of niet?)
In geen land ter wereld baren vrouwen zo laat hun eerste kind als in Nederland. Kinderen krijgen, dat kan altijd nog. En waar de natuur verstek laat gaan, spijkert de medische wetenschap de boel wel even bij. Maar dat valt tegen.
Door Chris Sprangers / maandag 23 augustus 2004
Batterij aan technieken
Zo heel lang geleden is het nog niet dat je, als je gemeenschapsgewijs geen kinderen kon krijgen, de rest van je leven kinderloos bleef - leed dat in menige roman breed werd uitgemeten. Inmiddels kunnen aan al die boeken een paar hoofdstukken worden toegevoegd. Want geslachtsverkeer is bij lange na niet meer de enige manier om nageslacht te verwekken.
De afgelopen decennia heeft de medische wetenschap een hele batterij aan technieken ontwikkeld die kunnen worden ingezet daar waar de natuur tegensputtert. Kinderen krijgen: het is makkelijker dan ooit. Ieder jaar krijgen duizenden paren in Nederland een kind zonder dat daar geslachtsverkeer aan te pas is gekomen. En leeftijd speelt nauwelijks een rol meer. Overgang? Wat nou overgang! Torschlusspanik? Hoeft niet meer.
Al in 1993 kreeg Anita Blokziel dankzij de Italiaanse wonderdokter Antinori een kind op 56-jarige leeftijd. Een jaar later beviel Rosanna della Cortes op haar 63e. Het wereldrecord staat momenteel op naam van een gepensioneerde Indiase onderwijzeres die vorig jaar op haar 65e een zoon baarde. En werd ook niet Elisabeth, echtgenote van de Amerikaanse vice-presidentskandidaat
John Edwards, na een vruchtbaarheidsbehandeling nog moeder op haar 49e en daarna op haar 51e? Nou dan. In India baarde zelfs begin dit jaar een 46-jarige vrouw als draagmoeder via IVF een tweeling voor haar eigen dochter.
Eitjes invriezen, bestellen of ophalen
Wie nu even geen tijd heeft om kinderen te baren en groot te brengen, kan sinds kort eierstokweefsel boordevol gezonde eitjes laten invriezen voor later gebruik. En wie geen eitjes heeft kan ze gewoon gaan halen, in Spanje, waar jonge studentes al te bereid zijn er een paar af te staan. Of in New York, waar privé-klinieken à raison van dertig- à vijftigduizend dollar
donoreitjes inplanten.
Het is trouwens ook nog korte tijd mogelijk geweest je eitjes te bestellen bij www.babydonors.com (let op het .com), dat voor die handel vorig jaar toestemming kreeg van het ministerie van Volksgezondheid, maar inmiddels van het internet is verdwenen. Babydonors wilde ook sperma gaan aanbieden, wat het een geduchte concurrent zou hebben gemaakt van www.mannotincluded.com, een Britse spermaboer die nog wél op het internet actief is. Maar waarom naar het internet voor je sperma? Als het even meezit, kun je binnenkort gewoon een bevruchting winnen in een Endemol-televisieprogramma: de zaadexpres komt naar je toe. Het is allemaal waar, en soms bizar. Maar is het ook zomakkelijk als het klinkt?
Vol goede moed
Drieëntwintig was Hanny Bakker toen het tot haar begon door te dringen dat ze niet zo makkelijk kinderen zou krijgen als ze had gedacht en gehoopt. 'Vruchtbaarheidsproblemen, dat hadden andere mensen; het kwam niet bij me op dat ik daar ook mee te maken zou kunnen krijgen', zegt ze nu, achttien jaar later. Maar toen ze na anderhalf jaar vruchteloos proberen nog steeds niet
zwanger was geworden, verwees de huisarts haar door naar de afdeling gynaecologie van het plaatselijke ziekenhuis.
Zij en haar man doorliepen een indrukwekkende reeks vooronderzoeken: temperatuurlijsten bijhouden, sperma-onderzoek, baarmoederonderzoek, echoscopieën. 'Daar ging al zowat een heel jaar mee heen.' Er volgde een aantal IUI-sessies (zie voor een verklaring van de behandelingen het kader), eerst 'gewoon', vervolgens in combinatie met een hormoonbehandeling ter stimulatie. Geen van de pogingen leidde tot zwangerschap, waarna het paar in overleg met de gynaecoloog besloot het met in vitro fertilisatie (IVF) te proberen.
'Daar gingen we vol goede moed in. Je zit op een roze wolk: nu gaat het echt gebeuren.' 'Maar het gebeurde niet. Tot tweemaal toe ontstond er zelfs geen embryo. Nou, dat was het dan, dachten we. En toen hoorden we dat er in Düsseldorf iets gedaan werd dat ICSI heette en dat een zeer effectieve methode beloofde te zijn. Wij naar Düsseldorf. Maar de eerste keer had er geen bevruchting plaats. Toen dachten we: nu houdt het echt op. We hoorden dat ze in Utrecht, en later ook in andere klinieken, met ICSI aan de gang waren gegaan. We probeerden het nóg een keer. Er kwam wel een bevruchting tot stand, maar geen zwangerschap. We hebben het daarna nog vier keer geprobeerd. De vierde keer vroeg ik: waarom zetten jullie niet alle drie de bevruchte eitjes terug? Om de kans op meerlingen te verkleinen zetten de klinieken het liefst niet al te veel embryo's terug. Ze hebben ze toen alledrie teruggeplaatst.'
Vooral vroeg beginnen
Hanny Bakker is een van de relatief weinige vrouwen in Nederland die vroeg aan de vervulling van haar kinderwens beginnen. Heel wat vrouwen - zeker nu - hebben aanvankelijk andere prioriteiten: ze gaan studeren, zetten een carrière op. Kinderen krijgen kan immers later nog. 'Bovendien denk ik dat mensen nu ook pas aan kinderen beginnen als ze het gevoel hebben dat dít de partner is met wie ze hun verdere leven willen doorbrengen', zegt gynaecoloog Kees Jansen van de Reinier de Graafgroep, die in Voorburg een IVF-kliniek heeft. 'Vijftig jaar geleden was het veel vanzelfsprekender dat je vroeg aan man en kinderen begon, ook al was je niet zo zeker van je
partner.'
En vroeg beginnen kan geen kwaad voor wie kinderen wil. De leeftijd van de man is van weinig invloed op de kansen kinderen te krijgen, maar de leeftijd van de vrouw is dat wel degelijk. De vrouw is op haar vruchtbaarst tussen haar twintigste en 24e jaar. Men spreekt van een vruchtbaarheidsprobleem als er na een jaar proberen langs de natuurlijke weg geen zwangerschap is ontstaan. Bij paren van wie de vrouw onder de dertig is, krijgt gemiddeld
één op de tien met een dergelijk probleem te maken; is de vrouw 35, dan ondervindt al één op de vier dat probleem.
Vrouwen tot dertig jaar hebben dan altijd nog vijftig procent kans in het tweede jaar spontaan zwanger te worden; tussen de 33 en 35 jaar is die kans sterk afgenomen, tot twintig procent. Op haar 35e is de kans dat een vrouw in een gegevenmaand langs de natuurlijke weg zwanger wordt nog maar half zo groot als op haar dertigste. Maar ook al neemt de vruchtbaarheid met de loop
der jaren af, een vrouw van 38 met wie alles in orde is, heeft nog steeds een heel goede kans zwanger te worden', aldus Jansen. 'Het duurt alleen gemiddeld wat langer. Maar zijn er bijkomende problemen, ja, dan wordt het link.'
Hoogste leeftijd voor eerste kind in Nederland
Want niet alleen is de vrouw tegen die tijd verminderd vruchtbaar, de jaren die haar nog resten om zwanger te worden zijn ook benauwend gering in getal geworden. Nederland heeft daarbij de twijfelachtige eer van de hele wereld het land te zijn waar vrouwen gemiddeld op de hoogste leeftijd hun eerste kind krijgen: 29,8 jaar. 'Drie jaar geleden was dat nog 28 jaar', aldus Jansen. 'Een zorgelijke trend.'
Dat de vruchtbaarheid afneemt met het voortschrijden van de leeftijd heeft te maken met het aantal eicellen waarover de vrouw nog beschikt en vooral met de kwaliteit daarvan. Vóór de geboorte hebben vrouwelijke embryo's ongeveer zeven miljoen follikels (blaasjes waaruit eicellen ontstaan). Bij de geboorte is daarvan nog maar de helft over en tegen de tijd dat meisjes een jaar of dertien zijn, nog een paar honderdduizend. Iedere dag komen er zo'n dertig eicellen uit. Het merendeel daarvan gaat teloor, vooral doordat ze op het verkeerde moment uitkomen om bevrucht te kunnen worden.
'De beste eitjes komen het eerst uit', aldus Jansen. 'Zodat je na 25 jaar toch eitjes van mindere kwaliteit overhoudt. Vrouwen zouden beter moeten beseffen dat hoe ouder ze worden, hoe slechter de kwaliteit van de eitjes wordt. We kunnen met al onze technieken niets aan de kwaliteit van de eitjes veranderen. Het enige dat we kunnen doen, is meer eitjes beschikbaar maken.
Zo'n tien jaar vóór de menopauze zijn de bruikbare eitjes al op. Je hebt minder tijd dan je denkt.' En zeker minder tijd dan de gemiddelde Nederlander denkt.
De patiëntenvereniging Freya (http://www.freya.nl) hield vorig jaar een enquête die door ruim 4700 mensen werd ingevuld. Tachtig procent bleek de leeftijd waarop de vruchtbaarheid van de vrouw terugloopt, te hoog in te schatten. Een misplaatst optimisme dat wellicht deels is ingegeven door het
feit dat er nog steeds tal van meisjes na een moment van onachtzaamheid of onvoorzichtigheid onbedoeld zwanger worden.
Hoge kosten en stalen zenuwen
Zwanger worden met behulp van medische technieken kost veel, zowel in geld als in zenuwen. Tot voor kort werden de eerste drie IVF-behandelingen door de verzekering vergoed. En als een van die drie behandelingen in een voldragen zwangerschap uitmondde, begon de verzekering weer opnieuw te tellen voor het volgende kind. In principe kon men dus geheel op rekening
van de verzekeringsmaatschappij wel tien kinderen krijgen, als ieder kind maar binnen drie IVF-cycli werd verwekt. Zo'n behandeling kost ongeveer 1300 euro, waar dan nog ongeveer eenzelfde bedrag bij komt voor de hormoonkuur waarmee de behandeling gepaard gaat.
Sinds 1 januari 2004 evenwel heeft de overheid besloten dat ook op de behandeling van vruchtbaarheidsproblemen best kan worden bezuinigd, waardoor nu de eerste IVF- of ICSI-behandeling voor rekening van de cliënt zelf komt, inclusief de medicijnen. Wie dus geen 2800 euro kan betalen, heeft helemaal geen toegang meer tot medische hulp. Je vraagt je af wat erop tegen zou zijn geweest niet de eerste, maar de laatste behandeling voor rekening van de cliënt te brengen.
Het dwaze besluit van de overheid gaat recht in tegen de medische ethiek. Daar is altijd het uitgangspunt geweest de cliënt zo min mogelijk te belasten en zo min mogelijk risico te laten lopen. Derhalve wordt waar dat kan, altijd begonnen met een relatief weinig bezwarende ingreep als IUI.
'Maar nu zeggen vrouwen die zelf moeten betalen voor de kostbare hormoonkuur waarmee IUI vaak gepaard gaat: als het me zoveel geld gaat kosten, laten we dan maar meteen beginnen met de meest kansgevende ingreep, ook al is die veel belastender', zegt een woordvoerster van patiëntenvereniging Freya. Bovendien zijn cliënten meer geneigd erop aan te dringen meerdere embryo's terug te plaatsen.
Toen de klinieken twintig jaar geleden met IVF begonnen, plaatste men doorgaans drie embryo's terug om de kans te vergroten dat er ten minste één zou beklijven. Dat leidde uiteraard tot veel twee- en drielingen, in principe een ongewenste situatie omdat meerlingen slechtere overlevingskansen hebben. In de loop der jaren is men dan ook voorzichtiger geworden en teruggegaan naar de terugplaatsing van twee en de laatste tijd zelfs één embryo. De begrijpelijke vraag van cliënten om de terugplaatsing van meer embryo's gaat dwars tegen deze trend in.
Amerikaanse toestanden
Halverwege vorig jaar wees de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie (NVOG) al op het gevaar van 'Amerikaanse toestanden' - zonder het overigens zo te noemen. 'In de Verenigde Staten zijn er klinieken waar ze, om succes maar te verzekeren, rustig zes pre-embryo's terugplaatsen', zegt gynaecoloog Jansen. 'De patiënt moet dan een contract tekenen dat, als ze alle zes innestelen, zij er vier laat aborteren. Dat is natuurlijk ongelooflijk belastend voor de patiënt.'
Jansen wijst daarmee op het tweede deel van de rekening voor IVF: naast geld moet er ook heel veel psychische spankracht worden geleverd. 'Een IVF-behandeling valt in twee stukken van twee weken uiteen', aldus Jansen. 'In de eerste twee weken, voorafgaand aan de terugplaatsing, moet de vrouw van alles doen: temperaturen, zichzelf hormooninjecties toedienen of dat laten doen. Dat is een drukke periode, die men zeker de eerste keer als heel zwaar ervaart. Dan wordt het pre-embryo teruggeplaatst en volgt de tweede periode: die van afwachten. Twee weken lang kun je niets anders doen dan hopen dat het beklijft. Uiteindelijk, als ze wat meer behandelingen hebben
gehad, wordt dit bij verre de zwaarste periode.
Twee weken lang gespannen afwachten, nadat het al een paar keer is tegengevallen: dat is slopend.' Zo ervoer ook Hanny Bakker het. 'De eerste drie IVF-pogingen hebben we relatief kort op elkaar - binnen één à anderhalf jaar - gedaan. Daarna lieten we veel meer tijd vallen tussen opeenvolgende pogingen. Het werd gewoon te belastend. Je leidt in feite twee levens naast
elkaar: je gewone leven met je werk, en je vruchtbaarheidsleven. Om het draaglijker te maken, beloofden we onszelf dat als het deze keer weer niet zou lukken, we een reis naar Egypte of zo zouden maken. Je móet iets bedenken om het hoofd boven water te houden.'
Voortdurend beslissingen nemen
Ook de beslissingen die de cliënt voortdurend moet nemen, vormen een zware belasting. Fotografe July Nelissen was dertig toen ze moest vaststellen dat haar kans op een zwangerschap langs natuurlijke weg uiterst gering was. 'Klinieken beginnen doorgaans wel met de minst belastende behandeling', zegt ze, 'maar ook daar kun je nog variëren in zwaarte. Bij IUI is kans op zwangerschap groter als je een hormoonkuur erbij doet. We hebben er heel lang over gedubd of we dat moesten doen. Want we wilden alles uitsluiten wat voor een eventueel kind nadelig zou kunnen zijn, en een hormoonkuur is dat. Bij volgende behandelingen moesten we steeds weer opnieuw beslissen dat argument nog altijd zo zwaar woog. Naarmate jaren verstrijken, het aantal
mislukte pogingen toeneemt en de dag waarop je definitief te oud zult zijn nadert, wordt die beslissing zwaarder en zwaarder. Die dag is inmiddels verstreken. Het is niet gelukt. We zijn ons nu aan het neerleggen bij het verlies.'
De dag dat een vrouw te oud is om nog kinderen krijgen, is geen dag: het is, over de hele bevolking gezien, een periode van een aantal jaren. Toch hanteren de meeste klinieken, in navolging van wat de wet voorschrijft, voor IVF een maximumleeftijd van veertig jaar. Een zeer klein aantal klinieken,
waaronder die in Voorburg, voert een afwijkend beleid. 'Wij hebben gezegd: we beschouwen die veertig jaar die de wet voorschrijft niet als de chronologische leeftijd, maar als de biologische leeftijd. Het is heel goed mogelijk dat een vrouw van 42 biologisch gezien nog een redelijke kans heeft om zwanger te worden. Moet haar die kans dan ontnemen?'
Voor heel wat vrouwen de leeftijdsgrens aanleiding geweest uit te wijken naar het buitenland - met name België en de VS waar ten aanzien van deze grens wettelijk niets is geregeld. Hetzelfde mechanisme werkt ook voor mensen bij wie drie IVF-behandelingen geen doorgaande zwangerschap hebben opgeleverd (een zwangerschap die na tien weken nog intact is). De meeste klinieken willen dan niet verdergaan, met als argument dat kans op succes kennelijk te klein is. In het beste geval zeggen ze tegen hun patiënten: 'Wij mogen niet verder gaan dan drie pogingen, maar gaat u maar naar Arnhem of Voorburg, daar doen ze het wel'.
Er is rond dit punt heel wat discussie. Voor gynaecoloog Jansen is het een feit dat klinieken die dit beleid volgen hun cijfers - zeg maar: hun doelgemiddelde daarmee niet omlaag halen. De NVOG houdt bij hoeveel cycli iedere kliniek jaarlijks begint en hoeveel daarvan er uitmonden in een
doorgaande zwangerschap. Zwangerschap gedeeld door aantal cycli geeft een 'slaagpercentage'. Het zou evenwel al te kortzichtig zijn, zoals de NVOG zelf ook benadrukt, dit slaagpercentage toe te schrijven aan de kwaliteit van betreffende kliniek. Immers, klinieken die ook minder kansrijken behandelen, halen daarmee hun gemiddelde omlaag.
'Je moet dan ook niet kijken naar het percentage zwangerschappen per cyclus dat een kliniek oplevert', aldus Jansen, 'maar naar hoeveel paren uiteindelijk met een kind de kliniek verlaten.' Hoezeer dat standpunt steun verdient, daarvan kan Hanny Bakker getuigen. Van de drie pre-embryo's die op haar uitdrukkelijk verzoek bij de negende IVF-poging werden teruggeplaatst,
sloeg er één aan. Na een spannende zwangerschap werd haar kind geboren. Een dochter. Kijk, daar zit ze. Ze is nu vijf jaar oud. Ik heb geluk gehad dat ik zo vroeg ben begonnen en heb doorgezet. Was ik tien jaar later aan die hele cyclus begonnen, die alles bij elkaar dertien jaar in beslag heeft genomen, dan was ik nooit meer zwanger geworden. Dan was ik te laat geweest.'
Cijfers
Het aantal gestarte cycli voor IVF is al een aantal jaren redelijk stabiel. Alle Nederlandse klinieken tezamen verrichten jaarlijks zo'n 9500 ingrepen. Het aantal jaarlijkse ICSI-behandelingen neemt nog wél gestaag toe, van 2259 in 1996 naar 5213 in 2002 (het laatste jaar waarover op dit moment cijfers bekend zijn). Van de gestarte IVF-cycli resulteerde 19,3 procent in een doorgaande
zwangerschap (die na tien weken nog intact is), van de ICSI-cycli 23,1 procent. Volkomen onvruchtbaarheid komt betrekkelijk weinig voor. Vruchtbaarheid lijkt veeleer een geleidelijk verlopende schaal te zijn van zeer vruchtbaar tot onvruchtbaar. In de overgrote meerderheid van de gevallen waarin gewenste zwangerschappen achterwege blijven, gaat het om verminderde vruchtbaarheid. De vuistregel is dat dertig procent van de oorzaken bij de man moet worden
gezocht, dertig procent bij de vrouw, nog eens dertig procent in de combinatie van die ene man en die ene vrouw, en dat in tien procent van de gevallen de oorzaak niet gevonden kan worden; men spreekt dan van 'onbegrepen verminderde vruchtbaarheid'.
IVF-klinieken
In Nederland is IVF onder de werkingssfeer van de Wet Ziekenhuis Voorzieningen gebracht: IVF mag alleen worden uitgevoerd in klinieken die daarvoor een vergunning hebben gekregen. Er zijn er in Nederland momenteel dertien actief: de acht academische ziekenhuizen vielen toen de regeling
werd ingesteld niet onder het ministerie van WVC, maar onder dat van Onderwijs en Wetenschappen en kregen aldus automatisch een vergunning; van de dertig algemene ziekenhuizen die een vergunning aanvroegen, hebben vier die gekregen; één laboratorium dat zich vooral bezighield met abortus provocatus stelde dat het geen ziekenhuis was, derhalve niet onder de betreffende wet viel, waarna het inderdaad ook een vergunning kreeg.
In België mag iedere arts IVF uitvoeren. Er zijn daar 23 IVF-laboratoria. Ondanks de ruimere beschikbaarheid ligt het aantal IVF-behandelingen daar per miljoen inwoners niet veel hoger dan in Nederland: 850 versus 800. De tarieven in België en Nederland ontlopen elkaar niet veel. Voor IVF geldt een tarief van ongeveer 1300 euro; de kostprijs van ICSI ligt rond 1850 euro. In België wordt dit laatste bedrag gewoon in rekening gebracht, in Nederland is er geen officiële codering voor ICSI, zodat laboratoria de kosten op verschillende manieren in rekening brengen.
In Nederland komt momenteel één op de vijftig kinderen via IVF ter wereld.
Behandelingen
Wanneer zwangerschap ongewild uitblijft, biedt de medische wetenschap een aantal technieken om een oplossing te bieden. In oplopende volgorde van ingrijpendheid zijn de meest voorkomende:
Hormoonbehandeling
Mannen krijgen bij vruchtbaarheidsproblemen zelden hormonen toegediend. Vrouwen kunnen met hormonen worden behandeld om de cyclus te reguleren en een eisprong uit te lokken.
Kunstmatige inseminatie (KIE, IUI)
Bij KI wordt sperma van de partner ingebracht bovenin de schede (men spreekt van KIE) dan wel in de baarmoeder (IUI); in dat laatste geval na (meestal) een 'opwerking', waarbij het zaad wordt gecentrifugeerd om de minst beweeglijke en afwijkend gevormde zaadcellen eruit te filteren.
IVF
Als andere pogingen hebben gefaald, kan in vitro fertilisatie (reageerbuisbevruchting) worden overwogen. Vanaf het begin van de menstruatie in de maand waarin de IVF-behandeling gaat plaatsvinden, slikt de vrouw iedere dag een follikel-stimulerend hormoon (FSH), dat ervoor zorgt
dat niet één, zoals normaal, maar een aantal eiblaasjes (follikels) groeit.
Als de eiblaasjes na ongeveer twaalf dagen zijn volgroeid, wordt een ander hormoon toegediend dat maakt dat de eicellen, die zich in de wand van de blaasjes bevinden, rijpen en loslaten van de wand. Het follikelvocht wordt vervolgens met eitjes en al via een holle naald opgezogen en in het
laboratorium samengebracht met het sperma van de man dat tevoren is opgewerkt. Heeft bevruchting plaats, dan wordt een aantal (meestal twee) van de pre-embryo's in de baarmoeder geplaatst, waarna men hoopt op innesteling en verdere groei.
ICSI
Intra cytoplasmatische sperma injectie is een techniek in aanvulling op IVF die vooral wordt toegepast als de man over zeer weinig beweeglijke zaadcellen beschikt. De procedure is goeddeels hetzelfde als bij IVF. Ook hier vindt de bevruchting buiten het lichaam plaats. Alleen wordt bij ICSI in een eicel één specifieke zaadcel ingebracht. Een paar van de aldus ontstane pre-embryo's worden teruggeplaatst in de baarmoeder.
MESA/TESE
Maakt de man wel zaad aan, maar kan het niet langs de natuurlijke weg naar buiten, dan kan (onder algehele narcose) sperma worden weggehaald uit een zaadleider (microchirurgische epididymale sperma aspiratie) of teelbal (testiculaire sperma extractie). Tot voor kort was deze behandeling in Nederland, als enige land ter wereld, verboden. Er wordt nu heel voorzichtig
een begin mee gemaakt. De bezwaren zijn eerder politiek en financieel dan medisch van aard.
Cryopreservatie
Als er bij IVF of ICSI meer eitjes zijn bevrucht dan er kunnen worden teruggeplaatst (wat vaak het geval is), kunnen de resterende pre-embryo's worden ingevroren en voor latere terugplaatsing worden gebruikt.
Eiceldonatie
Heeft de vrouw geen eitjes (meer), dan kan een andere vrouw eitjes doneren. Die worden dan in vitro met zaad van de man bevrucht, waarna de pre-embryo's bij de ontvangende vrouw in de baarmoeder worden geplaatst. In Nederland is het vrij moeilijk hiervoor donoren te vinden.
Bron: o.m. patiëntenvereniging Freya
Ik vind het nadeel van een artikel als dit dat de achterliggende gedachte hier toch weer is dat er zoveel mensen in de mmm zitten omdat vrouwen zonodig op latere leeftijd (en dan bedoel ik eigenlijk na hun 27e ofzo) kinderen willen ipv ze gewoon lekker in de vruchtbare jaren tussen 20 en 24 te krijgen.
Natuurlijk zal het best soms zo zijn dat mensen niet in de mmm terecht zouden zijn gekomen als ze eerder aan kinderen krijgen waren begonnen. Echter, PCO, stollingsproblemen, vijandig baarmoederslijmvlies, innestelingsproblemen zijn niet te voorkomen door eerder zwanger te worden. Als je daar nu last van hebt en er nu niet zwanger van wordt/blijft, dan was dat 10 jaar geleden ook z0!
Bovendien vind ik het willen van kinderen met de juiste partner (ook iets wat ze aanhalen in het artikel) een heel belangrijke factor. Je kunt natuurlijk rond je 24e met je vriendje van dat moment een kindje krijgen, omdat dat kennelijk het juiste vruchtbare moment is, maar als je relatie slecht (of iig nietgoed is) of je financien zijn niet ok, of jij of je partner zitten emotioneel niet lekker in het vel, dan lijken me dat hele goede redenen om het uit te stellen!
Ook krijg ik het gevoel alsof het laat kinderen krijgen maar asociaal van de moeder is waarbij ze vergeten dat het vaak geen weloverwogen keuze is maar een kwestie van pas laat in een juiste levenssituatie verkeren. Ik kreeg dat gevoel ook al zo erg bij het boek "Zwanger worden" van Mariel Croon.
Weet je dat ik daardoor zelfs getwijfeld of ik wel naar gyn zou durven na 2 miskramen?! Ik dacht eerlijk waar dat ik misschien wel weggehoond zou worden vanwege mijn leeftijd!
Gelukkig was dat niet het geval.
En Katinka, ook al heel lang niks meer van gehoord. Heb je al plannen voor een nieuwe ronde?
Ik las in het andere topic dat je ongesteld geworden was, wat ontzettend jammer!
Ga je binnenkort beginnen met dat onderzoek? je wacht nu nog op resultaten van bloedonderzoek, als ik me niet vergis?
Ik kan me goed voorstellen dat je dat (geheel onterecht trouwens!) zo voelde over naar de gyn gaan. Wat dat betreft zit onze maatschappij redelijk dualistisch in elkaar: er wordt van je (je = alle vrouwen zo'n beetje) verwacht dat je zorgt dat je zelfstandig en onafhankelijk bent en leeft, zelf een carriere opbouwt, gezond verstand gebruikt en niet aan kinderen denkt voor je er financieel, relationeel en emotioneel volledig aan toe bent, maar tegelijkertijd moet dat dan wel rond je 25e zijn, anders ben je te oud! Wat wil 'men' nou?
Ik denk dat je er het beste aan doet je eigen gevoel te volgen. Zeker als het gaat om kinderen is dat zo ontzettend belangrijk. En ik ben er van overtuigd dat je je eigen kindje in de armen zult sluiten, Merisse! het kost helaas wat meer tijd en vooral meer verdriet, maar als het dan zover is....ow wat zul je dan gelukkig zijn!
Mijn zusje is as maandag 37 weken en officieel uitgerekend op 27 september. Ik ben er zelf heel blij over dat ik nog steeds erg met haar mee kan leven. Hoewel ik ergens nog wel onzeker ben over of ik haar wel goed genoeg steun en of ik het dadelijk als tante (het voelt als een hele verantwoordelijkheid) wel goed zal doen. Ik lurk ontzettend mee in het Z&G topic maar post er nooit, daar kan ik me niet toe zetten. Heb het gevoel daar niet thuis te horen, maar leef wel ontzettend met de dames mee. Ik pik daar ook wat dingetjes op waarmee ik m'n zusje dan weer wat kan helpen. Gewoon, een geruststelling soms dat er andere vrouwen zijn die hetzelfde voelen, zo tegen het einde. Dus op dit moment is het wachten op de bevalling. Ik kan het soms nog niet bevatten dat mijn kleine zusje een kindje krijgt...ongelofelijk! volgens mij heb ik dat hier al eens neergezet
Tja, ik voel het ook zo...Verder is het 'wachten' op mijn vriend. Ik merk wel dat hij bezig is met de gedachte aan kinderen, maar heb nog geen flauw idee welke kant het op gaat. Ik ben me echter ernstig bewust van zijn recht om een eigen keus te maken, welke dat ook zal zijn. Een van de dingen die hij moelijk vindt is het feit dat het zo'n ontzettend definitieve beslissing is. Hij zou denk ik erg graag willen zeggen (omdat hij weet dat ik hetzo graag wil): vooruit, dan proberen we het, maar het is niet iets dat je kunt proberen omdat je lief het zo graag wil. Je moet het zelf ook echt willen, en zover is hij (nog?) niet.
Terwijl hij denkt, probeer ik mijn lichaam maar op het goede spoor te brengen. Ben sinds 6 mei nog niet ongesteld geweest, dus mijn PCO is niet echt minder erg geworden. Ik ben aan het afvallen (al 3,2 kilo kwijt
) en wil na onze vakantie in oktober naar de huisarts om eens door te spreken hoe ik het beste zonder pil maar met zo nu en dan een menstruatie verder kan.Jeetje, wat een verhaal
misschien hoefde je alleen maar te horen dat het goed gaat, aar kennelijk wilde ik dit allemaal kwijt, want het vloeide zo uit mijn vingers 
quote:*applaus* wat zeg je dat weer goed!Op woensdag 1 september 2004 10:32 schreef miss_sly het volgende:
er wordt van je (je = alle vrouwen zo'n beetje) verwacht dat je zorgt dat je zelfstandig en onafhankelijk bent en leeft, zelf een carriere opbouwt, gezond verstand gebruikt en niet aan kinderen denkt voor je er financieel, relationeel en emotioneel volledig aan toe bent, maar tegelijkertijd moet dat dan wel rond je 25e zijn, anders ben je te oud! Wat wil 'men' nou?
Ik wacht op de uitslag van het 2e bloedonderzoek of ik antifosfolipidensyndroom heb en die krijg ik a.s. maandag tussen 9:00 en 9:30 uur. En dan zien we wel weer. Ik heb daar nl. hele enge dingen over gelezen zoals dat je behalve een verhoogde kans op miskramen ook meer kans op zwangerschapsvergiftiging en vroeggeboorte hebt. Plus voor mijn eigen gezondheid loop ik meer risico op trombose, hersen-en hartinfarcten. Anyway allemaal vreselijke narigheid. Maar ik heb besloten dat allemaal van me af te zetten TOTDAT ik definitief weet dat ik het heb en dan mijn vragen voor te leggen aan de gyn of de stollingsarts waar ik dan naar verwezen word.
Zo probeer ik nu ook maar te leven: one step at a time. En dat gaat vooralsnog goed.
Als het zo is dat ik dat syndroom heb doe ik overigens niet mee met het onderzoek want dan krijg ik zondermeer aspirine en heparine. Dat onderzoek was alleen als ze geen oorzaak kunnen vinden.
Maarrehh hoe gaat het nu met jou?
edit: je hebt al antwoord gegeven intussen hoe het met je gaat
[ Bericht 2% gewijzigd door Merisse op 01-09-2004 11:29:01 ]
Woon jij een beetje in de buurt van je zus?
Het fijne is dat ik weet dat ze er ook waarde aan hecht dat dit kindje, dus mijn petekindje, en ik een echte band krijgen. Als ze weer gaat werken, hebben ze op maandag een oppas nodig. De bedoeling is dat de oma's dat om de beurt gaan doen. Nou hebben we afgepsroken dat ik ga kijken of ik bijvoorbeeld de 1e maandag van de maand vrij kan regelen zodat ik die dag kan oppassen. Op die manier krijg je er toch iets meer van mee, omdat je dan ook echt de hele dag met zo;n kleintje bezig bent. Heb er veel zin in, en aangezien ik een fijne baas heb, denk ik dat er wel wat te regelen valt
Maar, dat bespreek ik pas met hem na de bevalling en na mijn eigen vakantie.Mis je je zusje niet, nu ze zover weg zit?
Ze vroeg aan me waarom ik zwanger wilde worden, wat ik me voorstelde bij het hebben van een kind en wat ik in mijn leven zou missen als ik geen kind zou krijgen. Dit uiteraard met het doel mij er bewust van te maken voor welk stukje in mijn leven ik een alternatief zou moeten zoeken mocht het allemaal niet lukken.
Maar ik zat erover na te denken en ik kon niks bedenken en ik dacht bij mezelf waarom zou ik aan iemand moeten uitleggen waarom ik een kind wil en dat heb ik haar ook gezegd. Ik had het gevoel me te moeten verdedigen. Alsof IK geen kind zou mogen krijgen omdat mijn redenen niet goed genoeg zouden zijn. Alsof je een reden moet hebben om een kind te krijgen! Niemand hoeft een reden te hebben, iedereen krijgt ze zomaar! Alleen IK moet op mijn leeftijd bij de psycholoog op het matje om uit te leggen waarom ik kinderen wil! Alsof ik een soort examen moet afleggen!
Ohhh ik voel de kwaadheid weer omhoogborrelen. En het was me toch lekker om dat er even uit te gooien! Ach ja, had ze maar een vak moeten leren
Tegen mijn schoonzus kan ik niet zo tekeer gaan dus heb ik het maar bij de psycholoog gedaan. Inclusief GVD en heel veel tranen. Do I make sense here?
Edit: teruglezend zie ik dat ik heb geschreven dat ik kwaad was BIJ de psycholoog en niet OP de psycholoog en dat was ook zo. Ik was gewoon kwaad vanwege de situatie waarin ik zit.
[ Bericht 5% gewijzigd door Merisse op 02-09-2004 23:17:21 (makes sense :Y) ]
Fijn dat het je opluchtte! En je maakt zeker sense, ik kan het me heel goed voorstellen!Wat heerlijk dat je er zo bij betrokken wordt miss_sly, het is natuurlijk heel erg bijzonder, je zusje die een kindje krijgt
Ik ben overigens wel erg benieuwd naar de reactie van de psych op jouw boosheid.
Toen zijn we overgegaan op een ander onderwerp. Ik kan me voorstellen dat de psycholoog het niet zo bedoelde, maar een andere bedoeling had met haar vraag. Dat wil niet zeggen dat het op jou niet zo over kan komen. Ik vind zoals je haar reactie en de jouwe vertelt wel de juiste weg. En eigenlijk is dat ook een antwoord op haar vraag, toch?
Een webcam, ja dat wil ik ook wel eigenlijk
Mijn zusje heeft nu ook adsl dus wat dat betreft is het mogelijk. Gisteren zijn we nog even langs geweest om het kamertje en de box en de nieuwste kleertjes te bewonderen. Mijn zusje ziet er prima uit en doet het ook zo goed, ben echt trots op haar. Het ziet er ook allemaal zo mooi uit, en zo lief al die kleine dingetjes. Ze heeft me al een zo'n doosje voor kuierdoekjes, een paar sokjes en rompertjes meegegeven. Dat was een goed idee, dacht ze, want tja, als ze bij ons waren en ze waren iets vergeten, was het toch maar handig dat het hier al lag... (is dat zo'n kleine verpakking voor tijdens het wandelen - kuieren?)
knap hoor miss_sly, dat je er op deze manier mee kunt omgaan.
Merisse, loop je vaak tegen die vraag aan? Wat moet je daar nou in godsnaam op antwoorden? Je hoeft zo'n oergevoel toch niet te verantwoorden? Ik zou volgens mij uit dwarsigheid iets terug zeggen als "omdat ik iemand wil hebben die voor me afwast". Belachelijke vragen. Je psycholoog bedoelde het natuurlijk niet op die manier, maar je reactie maakte haar in ieder geval wèl duidelijk waar de pijn zit.
quote:Psies! Goed gezegd Phileine.Op zondag 5 september 2004 10:49 schreef phileine het volgende:
Je psycholoog bedoelde het natuurlijk niet op die manier, maar je reactie maakte haar in ieder geval wèl duidelijk waar de pijn zit.
Ik loop verder niet letterlijk tegen die vraag aan. Wel gaat echt iedereen met kinderen en die hoort van onze tegenslag tegen mij vertellen dat ik kinderen niet moet idealiseren en dat het niet zaligmakend is en vervolgens krijg ik horrorverhalen over uit de eigen praktijk over me heen. *zucht*
Ook heb ik vaak het gevoel me te moeten verantwoorden dat ik op mijn leeftijd nog (of liever gezegd pas) een kind wil.
Overigens nog iets geks, ze hebben me nog nooit in mijn leven gevraagd of ik zwanger ben maar nu in de laatste paar weken 2 keer. Oh wat voelt dat kut. Ik voel me dan ZO opgelaten. Misschien dat het komt doordat ik flink ben aangekomen ben de laatste tijd. En jongens wat baal ik daarvan want ik was twee jaar geleden zo netjes afgevallen. Maar ja ik ben een probleem-weg-eter. Dubbel genant als ze dan vragen of je zwanger bent.
J.'s zus maakte ook al zo'n stomme opmerking, "ik zie dat je aangekomen bent dus het gaat goed met je". En dat terwijl ze van mijn miskramen en daarop volgende depressie WEET. Stomme
!!! Ik voel(de) me helemaal niet gelukkig en daarom ben ik aangekomen en daar voel ik me nog rotter door.Sorry hoor maar ik moest het even kwijt.
quote:Op maandag 6 september 2004 15:35 schreef Merisse het volgende:
J.'s zus maakte ook al zo'n stomme opmerking, "ik zie dat je aangekomen bent dus het gaat goed met je".
Ik had geantwoord: "ik zie dat jij nog steeds domme opmerkingen maakt dus het gaat nog steeds niet zo goed met je".
Sorry hoor, maar wie is hier nou een domme
?? quote:1.) Grrrr, zo herkenbaar!!! Zo van:''Oke, ik heb kinderen...maar je moet niet denken dat het zaligmakend is hoor! Ze kunnen heel lastig zijn (waarop dan de praktijkervaringen uitgebreid verteld worden)!"Op maandag 6 september 2004 15:35 schreef Merisse het volgende:
[..]
1Wel gaat echt iedereen met kinderen en die hoort van onze tegenslag tegen mij vertellen dat ik kinderen niet moet idealiseren en dat het niet zaligmakend is en vervolgens krijg ik horrorverhalen over uit de eigen praktijk over me heen. *zucht*
2J.'s zus maakte ook al zo'n stomme opmerking, "ik zie dat je aangekomen bent dus het gaat goed met je". En dat terwijl ze van mijn miskramen en daarop volgende depressie WEET. Stomme
Sorry hoor maar ik moest het even kwijt.
Alsof men daarmee wil zeggen dat we niks missen!
Nou, die keuze maken we lekker zelf, dank u. Echt sterk staaltje tactiek en subtiliteit van dat soort mensen.
*soortgelijke ervaring had ik zelf vorige maand: 1 van mijn betere vriendinnen was jarig. Ze heeft zelf sinds vorig jaar oktober een zoontje.na jaren lang geroepen te hebben dat ze geen kidnderen wilde
We zaten buiten in de tuin met een groepje (niet allemaal bekenden voor mij, maar wel met of net een kindje of hoogzwangere vriendinnen)
Zegt ze ineens: Goh, wat leuk eigenlijk zeg, iedereen om me heen krijgt kindjes... (toen had ik em al hangen). Vervolgens draait ze zich naar mij en zegt: ja, jullie moeten gewoon nog even geduld hebben...''
En bedankt!
2.) Wat en enorme driedubbele
zeg! Hoe bedoel je dom, om -aangekomen of niet- zo gemakkelijk aan te nemen en daarom maar meteen te roepen dat het goed met je gaat! Zeker als ze de achtergrond kent. *Merisje-wisje dikke opkikker-kus geeft. O zo.
Ik ga nu 2e streepje lezen, om te kijken of daar nieuws is omtrent Sleepygirl en jouw bloeduitslag!
LWAlsof je niet weet dat kinderen niet alleen maar leuk zijn, dat weet iedereen toch gewoon, dus dat hoeven ze je echt niet te vertellen. En alsof dat dan maar een reden is om te denken: ach, het gaat bij mij niet (zo gemakkelijk) maar ze zijn toch niet alleen maar leuk, dus laat dan maar zitten...
Maar geloof me, dat heeft dan weer niets met je leeftijd te maken, denk ik, want dat zei men 7 jaar geleden tegen mij ook, en toen was ik 28! Ik denk dat dat meer een kwestie is van zich geen houding kunnen geven, en dan is dit een mooie dooddoener.
J.'s zus is niet erg tactvol he? Ik vind pluphy's antwoord wel erg goed
Jammer dat je daar zelf op zo'n moment niet aan denkt, toch?
Anyway, je blijft een kanjer Merisse en probeer je maar niet te veel aan te trekken van de onnadenkende buitenwereld
Zij maakt op dit echt een vreselijke tijd door. Is ingeruild door haar man voor een veel jongere vrouw. Ze houdt nog steeds zielsveel van haar ex, en nu heeft hij een ongeneselijke vorm van kanker gekregen. Daarbij hebben ze twee pubers waarvan een hele moeilijke.
Hij is broodmager en zij ook, hij door zijn ziekte, zij van verdriet. Vandaar dat ze dacht: dik =
Veel aankomen in korte tijd is vaak helemaal geen teken van 'goed gaan', dat zou ook zij kunnen weten! Dikke kus quote:Kijk, en dan zou ik (maar ik ben dus heeeeel foutOp maandag 6 september 2004 16:11 schreef LittleWoodstock het volgende:
[..]
1.) Grrrr, zo herkenbaar!!! Zo van:''Oke, ik heb kinderen...maar je moet niet denken dat het zaligmakend is hoor! Ze kunnen heel lastig zijn (waarop dan de praktijkervaringen uitgebreid verteld worden)!"
Alsof men daarmee wil zeggen dat we niks missen!
Nou, die keuze maken we lekker zelf, dank u. Echt sterk staaltje tactiek en subtiliteit van dat soort mensen.
) iets antwoorden als: 'Ach tja, lastig? Opvoeden is ook een vak, he!'En van je vriendin is het ook ontzettend onnadenkend. Misschien en zelfs waarschijnlijk he-le-maal niet vervelend bedoeld, maar het komt heeeeel anders over
knuffel
Zo vind ik het ook heel moeilijk om te lezen hoe het met de zwangeren gaat van rond de 20-25 weken, omdat ik anders ook ongeveer zo ver zou zijn, 25 december zou ik zijn uitgerekend..echt heel maf en onwerkelijk.
Twee vriendinnen van mij zijn nu allebei zwanger van de tweede terwijl ze allebei ongeveer tegelijk met mij waren gestopt met de pil. Ik heb nog niet eens 1 kindje in dezelfde periode...
Lieve dames, ik wilde dat de wereld soms wat eerlijker was. Ik blijf hopen dat het voor jullie allemaal helemaal goed gaat komen, geef a.u.b. niet op ! *grouphug*
Wanneer begin je met dat onderzoek? Sorry, ik lees hier gewoonlijk niet zo veel en ben dus niet goed op de hoogte.quote:En ik heb zo vaak leeftijdgerelateerd commentaar gehad omdat ik pas 23 was en zwanger... Het is gewoon nooit goed als je afwijkt van wat als normaal/ideaal beschouwd wordt.Op woensdag 1 september 2004 09:40 schreef Merisse het volgende:
Weet je dat ik daardoor zelfs getwijfeld of ik wel naar gyn zou durven na 2 miskramen?! Ik dacht eerlijk waar dat ik misschien wel weggehoond zou worden vanwege mijn leeftijd!
Gelukkig was dat niet het geval.
Ze hebben bij mij een oorzaak gevonden, namelijk antifosfolipidensyndroom. Dat is die waarvan jij vroeg wat zou nou de best mogelijke uitslag zijn. Toen zei ik dus antifosfolipidensyndroom want bij behandeling neemt de kans op een goede zwangerschap toe van 10-20% naar 70-80%. De kans dat ik dat zou hebben was 15% want bij 85% van de meervoudige miskramen vinden ze geen oorzaak.
Ik weet nog dat jij zei dat 15% helemaal niet zo'n kleine kans vond. Heb daar nog vaak aan gedacht aangezien ik dus idd bij die 15% hoor!
Dus, ik heb nu een verwijzing naar een stollingsarts en die gaat me bloedverdunners voorschrijven: lage dosis aspirine en als er een zwangerschap is en het hartje klopt, heparine spuiten. Daarmee is het onderzoek van de baan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Merisse op 09-09-2004 19:33:27 ]
Wanneer is je afspraak bij de stollingsarts?
Ondanks dat het het best mogelijke nieuws is ben ik niet zo himmelhoch jauchzend overigens. Noem me pessimistisch, noem me voorzichtig, maar ik moet het allemaal nog zien.
mallemeid, Slaapmeisje, Merisse, dikke knuffel voor jullie. Het is oneerlijk en zo verdrietig en niemand die echt iets voor jullie kan doen, behalve aan jullie denken en met jullie meeleven!
quote:Hetzelfde geldt ook voor jou lieverd. Toen ik typte dat ik bijna uitgerekend zou zijn bedacht ik me ook dat jij nou op z'n minst een kleuter gehad zou moeten hebben ALS...Op donderdag 9 september 2004 22:16 schreef miss_sly het volgende:
mallemeid, Slaapmeisje, Merisse, dikke knuffel voor jullie. Het is oneerlijk en zo verdrietig en niemand die echt iets voor jullie kan doen, behalve aan jullie denken en met jullie meeleven!
Zou ze ooit ophouden met meegroeien?
* miss_sly voelt zich wegglijden in een melancholische en verdrietige bui....aan het werk maar, beste afleiding die er is
Jij loopt dus ook al een tijdje mee.Kop op meid,een dikke knuf van mij en eet maar een lekker reepie sjokkela op,kan jou t schelen
Lijkt me erg moeilijkvoor je,nu je zus zwanger is en je zelf al een kindje had kunnen hebben....tjee.......wie heeft deze wereld eig.uitgevonden......ging alles maar zoals we wensten*zucht*
Groetjes,Minoes
quote:Voor jou moet het ook knap moeilijk zijn allemaal, maar gelukkig kunnen we hier ons eiOp donderdag 9 september 2004 22:16 schreef miss_sly het volgende:
mallemeid, Slaapmeisje, Merisse, dikke knuffel voor jullie. Het is oneerlijk en zo verdrietig en niemand die echt iets voor jullie kan doen, behalve aan jullie denken en met jullie meeleven!
kwijt, er is altijd wel iemand die 'luistert'. Mijn zusje is dus maandag uitgerekend, en de bevalling nadert dus. Eigenlijk kan eht dus ieder moment gebeuren...spannend enzo, leuk en ook lastig, verdrietig, alle emoties die ik maar kan bedenken schieten afwisselend door me heen.
In het begin had mijn zusje gevraagd of ik bij de bevalling wilde zijn. Dat leek me wel heel bijzonder, maar omdat ik weet dat het me niet gevraagd zou zijn als ik wel kinderen zou krijgen en ik dacht dat haar vriendin het niet prettig zou vinden, had ik gezegd dat dat niet hoefde. Het was hun moment, en daar hoorde ik niet bij. Ik zou wel beneden wachten, zei ik dan, en dat was een goed idee. Het leek me ook heel bijzonder om dan dat kindje zo snel, zo jong al te zien. Veel jonger dan dat zal ik wel nooit meemaken...
Nu hoorde ik ineens dat ze niemand in huis willen, of tenminste, mijn schoonzusje wil niemand in huis. Het was uiteindelijk volledig hun moment dus dan wilde ze niemand in de buurt. Pas als alles achter de rug is, kunnen we naar hun komen. Ik ben echt telerugesteld, hoewel als ik dit zo neertik ik ook wel zie dat het meestal zo gaat. Ik had echter gehoopt en het idee gekregen dat het anders zou zijn bij ons.... Nu ben ik in mijn teleurstelling meteen ook weer bang dat zmijn schoonzusje het zo ontzettend voor hunzelf wil houden, dat ik neit eens te horen krijg als er iets gebeurt, de vliezen breken ofzo...en dat ik dan dadelijk als laatste bij hen ben, omdat ik de enige ben die van ver moet komen, de rest woont in hetzelfde dorp en ik moet 45 minuten rijden, minstens.....
tja, ik ben kinderachtig nu he, dat ik teleurgestel ben?
geef me maar op mijn kop....dan gaat het misschien weer over....
quote:miss_sly, ik geef je zeker op je kop... maar alleen maar om het feit dat je jezelf een schuldgevoel aanpraatOp dinsdag 21 september 2004 12:56 schreef miss_sly het volgende:
tja, ik ben kinderachtig nu he, dat ik teleurgestel ben?
geef me maar op mijn kop....dan gaat het misschien weer over....
Dat is toch nergens voor nodig! Natuurlijk ben je teleurgesteld omdat er eerst een bepaald verwachtingspatroon is gecreerd door je zus. Zelf vond je dit natuurlijk super, maar uit respect voor hun privacy heb je een klein stapje terug gedaan. Nu blijkt dat je nog verder verwijderd bent dan eerst en dat was natuurlijk ook weer niet de bedoeling.Logisch dus dat je je even niet zo lekker hieronder voelt. Is het een idee om je zus te vragen je in ieder geval op de hoogte te houden (vliezen breken enzo) zodat je zelf alvast die kant op kan rijden? Het moet toch wel gek gaan wil ze daar niet aan meewerken terwijl ze je eerst nog wel voor de bevalling had gevraagd.
quote:Je kunt eenOp dinsdag 21 september 2004 12:56 schreef miss_sly het volgende:
tja, ik ben kinderachtig nu he, dat ik teleurgestel ben?
geef me maar op mijn kop....dan gaat het misschien weer over....
op je kop krijgen.Ik snap best dat je teleurgesteld bent hoor. Natuurlijk heeft ze het volste recht om te bevallen zoals zij dat wil. Maar jij leeft er ook al hartstikke lang naartoe. Jij bent ook ongerust of alles goed zal gaan met je zusje en neefje/nichtje en nu moet je maar afwachten. Je kunt niet eens duimen of een kaarsje branden omdat je niet weet wanneer 'het' moment is.
Misschien zou je met de rest van de familie die bij hun in de buurt wonen kunnen afspreken dat je bij hun afspreekt om samen naar het kindje te gaan kijken. Dan zien jullie het tegelijk en niet jij als laatste.
Dikke
, erg jammer voor je dat de plannen gewijzigd zijn!quote:Oh nee hoor meid! Helemaal niet! Ik kan me dit zo goed voorstellen. Zeker als je eerst zelfs gevraagd is of je erbij wilde zijn en jij zo 'netjes' was om aan te geven dat je dat een moment voor hen 2-en vond.Op dinsdag 21 september 2004 12:56 schreef miss_sly het volgende:
tja, ik ben kinderachtig nu he, dat ik teleurgestel ben?
geef me maar op mijn kop....dan gaat het misschien weer over....
En het gevoel er als laatste bij te zijn lijkt me dan idd heel naar...
Mijn zus is nu ook zwanger en ik vraag me ook heel erg af hoe het zal gaan strakjes. Stiekem hoop ik nl. ook dat ze me zal bellen als er iets gebeurd, gewoon zodat ik weet dat ze bezig is.
Veel sterkte en een knuf voor op je kop
Groetjes,Minoes
ik zal inderdaad gewoon nog eens vertellen dat ik het toch wel erg fijn vindt om te weten wat er gebeurt, maar da tik dan wel bij mijn ouders ga wachten...
het kwam me zo koud op mijn dak, was echt eventjes erg teleurgesteld. maar natuuriljk is het hun dag enzo, dus z emoeten het zo doen als zij willen, daar ben ik zelf de grootste voorstander en voorvechter van!
dank voor jullie opbeurende woorden!:*
Bij mij was het trouwens ongeveer hetzelfde verhaal, mijn jongere zusje raakte zwanger en ze heeft mij gevraagd om bij de bevalling te zijn omdat ik het naar alle waarschijnlijkheid nooit mee zou maken. Rond die tijd ontmoette ik mijn ware Jacob en mede daarom heb ik gezegd dat ik het niet zou doen. Maar goed om een lang verhaal kort te maken, de beide moeders zijn wel bij de bevalling geweest en mijn vader en ik hebben samen in de huiskamer gezeten en steeds stiekem aan de trap geluisterd. Zo hoorden we samen mijn neefjes eerste huiltje en dat vond ik heel speciaal
en is bang dat we bij het eerste kreetje als een stel dolle stieren naar boven stormen. hoe ze daar dan bij komt, weet ik niet, maar goed.... Het lijkt me echt een heel bijzonder moment Merisse, als je dat eerste geluidje hoort
heb je het nog besproken met je zus?Katinka, long time no see
ik zag je in Fluf d'r topic voorbij komen. Hoe gaat het met je? Had je even de balen van het het zwangergebeuren? Enig idee wanneer jullie een nieuwe poging gaan wagen?Maar, hoe is het nu met jou? ik las in het 2e streepje dat je lichaam niet echt duidelijke signalen afgeeft? wanneer is ook alweer je NOD? red je het nog een beetje?
Katinka, dat is inderdaad lang geleden! hoe is het?
Ze mailde me over iemand die ze geen kaartje wilde sturen en of ze dat kon maken.
En toen vroeg ik 'ik krijg toch wel een kaartje he'. Nou, zegt ze, we bellen je midden in de nacht en verwachten dan natuurlijk dat je binnen 5 minuten hier staat te kwijlen.
Toen nog wat heen en weer gemailed en het blijkt dat ze in het ziekenhuis gaan bevallen en dat ze pas gaan bellen als het kindje geboren is. Ze willen niet dat iedereen uren in spanning gaat zitten of wat dan ook. Maar daarna gaan ze wel meteen bellen.
Miss_sly wat ben je bescheiden dat je dat niet vraagt. Jij zit er toch mee en het is toch ook geen vervelende vraag ofzo, je wil gewoon een beetje duidelijkheid. Ik kan me niet voorstellen dat je schoonzusje er bezwaar tegen heeft als jij bij je familie verblijft als de bevalling aan de gang is. Of ze willen het net als bij BE echt pas vertellen als alles achter de rug is. Zou jammer zijn maar dan weet je waar je aan toe bent. En dan zou je het nog kunnen hebben over dat je het dan wel heel rot zou vinden als jij het laatst ter plaatse bent vanwege de afstand. Misschien kunnen ze je als eerste bellen of kan afgesproken worden dat iedereen er op een bepaalde tijd is.
Knuffel!
Hoe het met mij is: ik heb vlinders in mijn buik gevoel en ben een beetje misselijk maar ben zo bang dat het alleen door de zenuwen komt.
quote:Nee hoor, want dat wist ik eigenlijk al van te voren. Ik zou het zelf namelijk ook zo doen.Op donderdag 23 september 2004 13:25 schreef Merisse het volgende:
Je lacht wel breeduit Brighteyes maar was je stiekem niet toch een beetje teleurgesteld? Hier op het forum kan je soms meepuffen en bij je bloedeigen zusje hoor je het pas als alles achter de rug is. Tuurlijk is het hun eigen keuze maar dan mag jij er nog wel gevoelens over hebben.
Niet gaan bellen bij de eerste wee. Daar schieten zij niks mee op, en men kan zich alleen maar druk gaan maken. Dat zie ik hier al soms gebeuren als 'men' vind dat het te lang duurt voor er nieuws is.Maar dat neemt niet weg dat ik hier nog steeds wel van elke zucht of steun op de hoogte wil blijven.
quote:Hoe het met mij is: ik heb vlinders in mijn buik gevoel en ben een beetje misselijk maar ben zo bang dat het alleen door de zenuwen komt.
Heb je al testkriebels Groetjes,Minoes
Merisse, ik ben niet zo heel erg bescheiden hoor
ik wil alleen niet dat mijn zusje zich op dit moment over iemand anders zorgen moet maken, zelfs al ben ik dat. Ik weet dat ze toch wel tegen de bevalling op ziet, niet zozeer het fysieke deel, maar het emotionele en dan ook mbt haar vriendin. Ik heb besloten om er maar niet meer uit mezelf iets over te zeggen, maar als ze iets vraagt, zal ik zeggen dat ik het erg jammer vind, de redenen eigenlijk onzin, maar dat ik het natuurlijk respecteer. En in haar laatste mailtje had ze nog gezegd dat natuurlijk de peettante de eerste is die het kindje moet zien, dus ik heb goede hoop dat ik toch niet zomaar een keer op kraamvisite hoef, maar toch wel vrij snel mee mag feesten.Merisse, hier nog een dikke knuffel
vind het zo rot voor je!
en natuurlijk ook Minoes en alle meiden die zo lief voor me zijn in het 2e streepje. Maar op een of andere manier voel ik me daar nu minder thuis, misschien snappen jullie wat ik bedoel? Ik was vanmiddag echt in tranen. Echt zo van: dat klotenlijf van mij en ik zal nooit meer een kind krijgen. Flink van de leg enzo. Maar nu gaat het wel weer hoor. J. is errug lief voor me
quote:Hey Merisse, inderdaad, tijdje weggeweest. Had er behoorlijk genoeg van en ik moet zeggen, de spirit is nog niet terug. Vandaar dat ik weinig kom/ lees/schrijf...Moet er even helemaal los van komen geloof ik. Maar gisteren was ik toch nieuwsgierig, dus kwam ik even lezen. Mijn hemel, ik schrok me wild van Danyels verhaal. 'k Ga dus nog een poosje verder lezen, om weer een beetje op de hoogte te komen van alles hier.Op donderdag 23 september 2004 07:56 schreef Merisse het volgende:
Katinka, long time no see
Wat mij betreft; voorlopig nog geen nieuwe behandeling. Misschien de volgende cyclus, of de volgende, of de volgende...we zien wel. Op zijn vroegst dus oktober/november.
Tot later, want ik weet verder nog niks te schrijven!
Ik zou het ook niet erg vinden om te weten dat ze bezig is. Idd in gedachten mee puffen, maar omdat ik zelf het idee heb dat ik het ook niet zou doen...
Maar goed, bij jou is het nog weer anders, gezien je eigen situatie.
spannend!!
vriendje wil een dutje gaan doen...aaarrgghhh, ik kan vast niet slapen!!
we gaan zo kijken, hij is er gewoon al. Toch jammer dat we nu nog daarheen moeten rijden...maar hij is zooo mooi zei mijn zusje
dat wil ik met eigen ogen zien!Je zus heeft toch nog gebeld dus?
voor jouheb je hem al gezien?
Kom maar terug met een heleboel foto's.
Groetjes,Minoes
quote:Gefeliciteerd!Op zaterdag 25 september 2004 06:54 schreef miss_sly het volgende:
En hij is geboren, mijn neefje
we gaan zo kijken, hij is er gewoon al. Toch jammer dat we nu nog daarheen moeten rijden...maar hij is zooo mooi zei mijn zusje
Ik had geen idee dat het al zo snel te gebeuren stond joh!
Wat is ie er snel
ook al zo'n voorspoedige bevalling zo te horen. Je kon wel lekker meejompelen doordat ze belde maar je bent niet bij je familie gaan wachten? Hopelijk was je er niet als laatste! En nu maar hopen dat je vriend helemaal stapeldol verliefd wordt op dat kleine mannetje zodat jullie er ook voor kunnen gaan We willen snel de specs hoor, naam, gewicht en als je er toestemming voor krijgt: fotoooooo's.
Heel veel plezier!
(weet niet de command voor de blauwe sorry)bedankt voor de felicitaties!
hier ben ik met een update. foto's komen straks, want ik moet nog even heel dringend een paar boodschappen doen.
Hij heet Jens, weegt 3430 gram en is vanochtend om 5.46 uur met behulp van een vacuumpomp geboren in het ziekenhuis geboren. De bevalling ging erg snel en was behoorlijk overrompelend. De weeen kwamen met het breken van de vliezen heel heftig opzetten en kwamen ook meteen vrij snel.
En hij is werkelijk waar zoooo ongelofelijk mooi
Hij is perfect, met 10 hele mooi lange vingertjes met nageltjes, schitterende wimpertjes en heel veel heel donker haar! zijn oogjes heb ik nog niet kunnen bewonderen, maar volgens zijn trotse mama's zijn die schitterend blauw
Straks foto's, wil ze zelf ook zien!
Ow, en over toeval: mijn beste vriendin is vanochtend om 5.50 uur tante geworden van haar eerste neefje (kind van haar broer) en dit kindje is in hetzelfde ziekenhuis als Jens geboren...echt te toevallig voor woorden!
wat zijn jullie toch lief en wat leven jullie toch mee...
Het ging allemaal zo snel, dat ze eigenlijk niet eens kon bellen nadat ze had gemeld dat het begonnen was. En de bevalling was, hoewel vrij snel, toch behoorlijk zwaar...ach, en iedere teleurstelling is voorbij nu ik dat perfecte knulletje gezien heb
(naam die op mijn lijstje staat) Hij klinkt helemaal mjammie
ben benieuwd naar de foto'sWat een toeval van je beste vriendin!
Hij klinkt echt superlief en om echt flieft op te worden Fotooooo's! die haartjes! zo donker en zo veel!!
[ Bericht 14% gewijzigd door miss_sly op 25-09-2004 18:27:03 ]
Jens Wat een leuke naam! En wat een leuk jochie is het
Zijn gezichtje staat nu al in mijn geheugen gegrift!
en ik ben zooo trots op mijn kleine zusje
quote:En daar heb je je dan de hele zwangerschap zorgen om gemaakt heOp zaterdag 25 september 2004 15:12 schreef miss_sly het volgende:
Ik had echt nooit verwacht dat ik zo verliefd zou zijn op dat mannetje!
Geloof me, de verliefdheid wordt alleen maar groter en het tante-zijn alleen maar leuker. Als je een rotdag hebt zal een bezoekje, knuffel of telefoontje van de kleine alles opeens weer in orde maken. En dan komt de dag dat hij op je afrent, zijn armpjes om je heengooit en zegt dat hij je zo gemist heeft of dat hij je zo lief vindt Je neefje mag je echt helemaal rotverwennen. Tsk, dat moet zelfs
Staat in je Tante-contract, lees maar na Het is toegestaan met omkoperij de lievelingstante te worden. Snoep werkt goed, kadootjes, heel veel gekke bekke trekken, stomme kinderliedjes nieuwe idiote teksten geven enz enz... Zorg dat je altijd wat te snaaien in je tas hebt voor Jens. Verwennen moet je ze! Kun je niet vroeg genoeg mee beginnen Ik kan er niet over uit dat die gevoelens zo overweldigend zijn.
nu ga ik even een dutje doen...vermoeiende en emotionele nacht/dag
Mooi dat de bevalling zo vlot en goed is verlopen,en je er zon mooi neefje bij hebt!
Veel plezier met het " tante" zijn
Het is ook wel confronterend
Tot het moment dat ik Jens in mijn armen had, was ik me ontzettend bewust van het recht op bedenktijd en vrije keuze van mijn vriend. Ik vond van ganser harte dat hij er rustig over na moest kunnen denken en bovendien (of ik dat nu leuk vond of niet) van harte recht had op een vrije keuze die ook wel eens een definitief 'nee' zou kunnen betekenen. Ik heb me in het topic over wel of niet aan kinderen beginnen ook overtuigend aan de kant van zijn recht opgesteld, o.a. tegenover bijv. Gia die een paar keer opperde dat een man misschien maar moest toegeven als een vrouw het echt heel graag wil.
Rationeel sta ik daar nog compleet achter maar emotioneel......sinds zaterdag wacht ik eigenlijk alleen nog maar op een 'ja'. Of hij daar dan achter staat of het alleen voor mij zegt, is voor mij gevoelsmatig niet meer relevant. Ik wil het liefste nu een afspraak maken bij een feriliteitskliniek, meteen. Hij zei dat hij dacht nog wel een jaar of 5 te hebben voor zijn beslissing! Ik heb gezegd dat 3 toch wel het maximum is, aangezien we moeten 'behandelen', maar zelfs die 3 lijkt me onoverbrugbaar lang
Verliefd op zijn neefje is hij ook nog niet. Hij heeft hem eventjes vastgehad, maar vond dat wat eng (tja, dit was de eerste baby die hij in zijn 25-jarige leven van dichtbij heeft gezien!) en niet bijzonder. Hij voelt er ook niet zo veel voor. Het is wel grappig en een mooi manneke, maar verder...huilen en vieze luiers en beperking van de vrijheid en aanslag op zijn portemonnee, verder komt hij niet...
Wat een klaagzang...
En hoe dan ook, ik ben oprecht blij voor mijn zusje en verliefd op mijn neefje! dat blijft, hoe dan ook.
Ook Slaapvriendje was wat lastig te overtuigen maar na een aantal goede gesprekken kwam ik erachter dat dit kwam door zijn onzekerheid of hij wel een goede vader zou zijn. Eerst moest de relatie tussen ons stabiel zijn (logisch), toen moesten we een groter huis (minder logisch, maar te begrijpen), een vaste baan hadden we al... o ja en we moesten nog trouwen (vond ik ook vrij logisch, maar na een paar jaar steeds minder belangrijke voorwaarde). Aan alle voorwaarden was nu ruim 2 jaar geleden voldaan, maar toen kwamen zijn onzekerheden om de hoek. Kan ik wel een goede vader zijn? Wil ik wel een vader zijn? etc. Als het aan mij lag was ik 6 jaar geleden al met de pil gestopt, maar dat is uiteindelijk ruim 2 jaar geleden geworden. Op de een of andere manier had ik al een voorgevoel dat het bij ons niet 1,2,3 zou lukken om zwanger te worden. Slaapvriendje is nu 40 en ik ben 33 en het is zo onderhand wel tijd dat we papa en mama gaan worden.
Ik hoop dat je jouw verhaal ook zo met je vriend kan bespreken. Het lijkt me toch dat hij wel openstaat voor goede argumenten toch? Gewoon nog een keer het onderwerp aansnijden, ook jouw gevoelens en verlangen speelt een grote rol.
Het argument dat mensen wel eens aanhalen "je krijgt er zoveel voor terug" wordt hij nogal kriegelig van, en op zich kan ik me dat wel voorstellen. Dat is natuurlijk ook een nogal ongrijpbaar argument en hij kan zich niet echt iets voorstellen bij wat je er dan voor terug zou krijgen. (behalve natuurlijk 'liefde' maar dat is ook nogal ongrijpbaar).
Bij mijn vriend is het vooral het "wil ik wel vader zijn" dat het moeilijk maakt. En daar kan ik weinig op zeggen natuurlijk. En het blijft lastig, want het is geen beslissing waar je een compromis in kunt bereiken: we nemen 5 jaar een half kind, als het bevalt maken we het een heel kind, bevalt het niet, doen we die halve ook weer weg
Hij is gewoon bang dat hij 'ja' zegt en straks toch 'nee' voelt...en dan heb je een groot probleem!
Het is heel vervelend dat je nu in zon moeilijke situatie zit, zeker nu je eenneefje hebt en van dichtbij meemaakt hoe zonkleintje er uitziet, enhoe sterk je verlangen dan word.
zelfde heb ik ookgehad, ik wist rationeel dat het beter was,maar het gevoel, dat kwam maar nietop een lijn, en zorgden voor veel wederzijds onbegrip en ruzies, waarin ik geregeld riep dat hij niet genoeg van me hield
en daarom zo de boot afhield fout natuurlijk,wantdat was het niet,mijn vriend is 24.
En ik herken hem wat in je verhaal, maanden lang kon ik niet grijpen waar hij nu zo mee zat, want het ging verder dan het wil ik wel vader zijn, dat bleek: zal ik wel een goede vader zijn?
kan ik wel genoeg steun geven? en meer van die dingen.
en de financieen? ja, tuurlijk kindje is prijzig maar zelfs met een uitkering kan het, en van alleen maar luxe-artikelen word je kind echt niet beter
Probeer echt je gevoel meer te tonen naar hem toe, want zo kom jij denk ik ook niet verder
en blijft het tussen jullie instaan, en dat, lieve meid, lijkt mij niet de bedoeling.
Hier is het ook goedgekomen
ondanks dan dat de molen die jullie in moeten, hier niet van toepassing is.
Dat laatste wat je schreef: hij is bang dat hij ja zegt en straks nee voelt: denk dat je alsjebeseft dat je een kind krijgt van jullie tweeen, de liefde tussen jullie die dan nog weer sterker word.
Of kan hij dat niet aan? niet lullig bedoeld hoor, maar kan het zijn dat zijn plannen nog wat anders liggen?en het hem nog wat benauwd? of dat hij niet toe durft te geven dat hij het toch wel mooi vind zon kleintje? Ik ken hem verder niet, dat weet alleen jij denk ik, hoop wel dat jullie eruit komen en je niet drie jaar hoeft te wachten
Ik wens je veel geduld...
Merissje, hoe gaattie nu? Ik las dat je erg teleurgesteld was in 't 2e streepje, meid wat rot. Oh, 'k zal eerst daar eens gaan lezen, dat heb ik nog niet gedaan vandaag.
Nou, nu mijn gevecht...
Na een enorme dip (van bijna 3 maanden), geloof ik dat ik weer een beetje kan denken aan IVF poging nummer 3. Ik ben gisteren weer ongesteld geworden en dat blijft gewoon zwaar .....
Ik dacht dat het wel ietsje makkelijker zou worden, maar niets is minder waar. Want accepteren dat het misschien nooit gaat lukken, kan ik nog niet. En wachten tot ik er weer aan toe ben ook niet, want ik ga er alleen maar meer tegenop zien en dat is ook niet goed. Genoeg getreurd dus, tijd voor actie, want we worden er niet jonger op en het is zo weer 2005. Vrijdag ga ik bellen met de IVF kliniek om ons weer in te laten plannen. Als het goed is mag ik dan over 3 weken weer beginnen...
(dat was hij ook, trouwens )Tja, het blijft een moeilijk probleem, ook omdat ik er niet jonger op wordt em we sowieso de mmm in moeten. Voorlopig ga ik maar gewoon genieten van mijn neefje en proberen mijn eigen gevoelens een beetje te onderdrukken, anders wordt mijn vriend stapelgek van mijn vrees ik
En zoals jullie zeggen, katinka en justy, misschien moet ik niet met hem praten erover maar laten zien wat het met me doet. en misschien, als Jens zo mooi en lief blijft, smelt hij zelf ook nog wel...
Katinka, ik kan me zo goed voorstellen dat je in een dip zit en niet kunt besluiten opnieuw te beginnen aan een IVF poging. Als je al die tijd al bezig bent, trekt dat lichamelijk en emotioneel een zware wissel op jezelf en soms ook je relatie. En niemand kan het gemakkelijker maken
Ik hoop dat de poging je niet al te zwaar zal vallen, en dat het deze keer dan toch eindelijjk goed zal aflopen! En als je wat steun nodig hebt, kom je maar hier klagen of huilen of een schouder of opbeurend woordje zoeken hoor!
Merisse, beetje opgeknapt van je zware dag gisteren?
Slaapmeisje, bijna NOD? Je bent niet zo optimistisch gestemd las ik?
Katinka, jullie gaan er weer voor? Petje af hoor, het is niet makkelijk maar met het einddoel voor ogen komen jullie er wel doorheen. Succes en sterkte!
Kan me van hem ook wel voorstellen dat het moeilijk is aangezien hij pas 25 is. Maar misschien is hij ook nog jong genoeg om niet vastgeroest te zijn in zijn mening dat hij geen kinderen wil. Meis, ik zou willen dat ik op zijn schouder kon gaan zitten en hem in kon fluisteren dat het geweldig is om kinderen te krijgen maar dat kan nou eenmaal niet. Knuf for you. Laat je niet weerhouden om van die kleine Jens te genieten hoor.
Slaapmeisje
ik denk aan je! Niet wanhopen nog hoor: it ain't over until the fat lady sings.Katink, wat goed dat je de moed weer hebt gevonden om er weer voor te gaan
Ik realiseer me heel goed dat dat niet vanzelf komt maar dat je je echt weer even bij elkaar moet rapen. Want het is en blijft zwaar. Maar je weet waar je het voor doet en als die wens uitkomt, waar een hele dikke kans op is, dan heb je het er denk ik graag voor over gehad. Succes alvast En Slaapmeisje, jij ook bedankt. Ik las dat er voor jou nu helaas onderzoeken gaan beginnen. Ik had zo gehoopt dat die IUI zou lukken! Sterkte met alles en ik duim voor je. Ik blijf je volgen in 2e streepje hoor.
Ik heb net gebeld met het Zkh en ik sta weer op de planning. Ongelooflijk, ik voel me ineens veel beter dan 5 minuten geleden. Er gaat weer wat gebeuren! 18 oktober mag ik beginnen met spuiten om mijn cyclus 'plat' te leggen.
Slaapmeisje, je hoeft er ook niet vanuit te gaan hoor, maar je hebt een reeele kans, en dat is toch een stukje opgeschoten tov voorheen, toch? en bovendien volgt, mocht dit niet lukken, vervolgonderzoek...en weer betere kansen en meer mogelijkheden, toch?
Weet je wat, ik begin in stilte vast voor jou te duimen, duim daarna voor Merisse dat het Kvk-met-hindernissen (noem Parijs maar geen hindernis
) een geweldig resultaat zal hebben en ga meteen door voor katinka wat mijzelf betreft, ik weet wel dat jullie ook niets kunnen doen en mijn vriendje kunnen overhalen, maar het is wel fijn om het hier even kwijt te kunnen.
miss_d, op zich zou dat wel wat zijn, maar dat ligt nogal lastig. Ten eerste hebben we niet veel vrienden met kinderen, want veel zijn ook nog jong en net afgestudeerd!
Ten tweede zie je dat vele mensen met kinderen ontzettend 'pro' zijn, en dus bijna gaan zitten pushen om het wel te willen. Als mensen dan geen kinderen hebben, zijn ze vaak 'anti' en daar kun je dan ook niet vele mee...
kortom, het moet uit hemzelf en onze relatie komen, vrees ik. Dus dat wordt wachten, praten en geduldig zijn....gelukkig is geduld een van mijn beste eigenschappen
Whahaha,ik ook niet,dus we kunnen elkaar de hand schudden.Meid,wie weet ziet je vriendje in ene "het licht"en vraagt ie zwoel:ga je mee naar boven
Groetjes,Minoes
quote:Nee, daar heb jij weer gelijk inOp vrijdag 1 oktober 2004 12:24 schreef miss_sly het volgende:
wat mijzelf betreft, ik weet wel dat jullie ook niets kunnen doen en mijn vriendje kunnen overhalen, maar het is wel fijn om het hier even kwijt te kunnen.
miss_d, op zich zou dat wel wat zijn, maar dat ligt nogal lastig. Ten eerste hebben we niet veel vrienden met kinderen, want veel zijn ook nog jong en net afgestudeerd!
Ten tweede zie je dat vele mensen met kinderen ontzettend 'pro' zijn, en dus bijna gaan zitten pushen om het wel te willen. Als mensen dan geen kinderen hebben, zijn ze vaak 'anti' en daar kun je dan ook niet vele mee...
Afwachten lijkt me zo moeilijk
Na mijn ontkenning vraagt hij ook nog of de medicijnen dan niet helpen En ik had het hele verhaal uitgebreid aan hem gemaild Ik geloof echt wel dat hij het beste met mij voor heeft maar hoe kan iemand nou zo ontactvol zijn? En het is nog wel iemand die zelf het hele IVF traject doorlopen heeft (nou ja zijn vrouw dan). Hij zou toch moeten weten hoe gevoelig zoiets ligt? Het is zo kloten dat iedereen nu weet dat we graag zwanger willen worden. Mensen menen echt dat ze dat zomaar aan je kunnen vragen!
Hoe gaan jullie daar nou mee om Slaapmeisje en Katinka?
Ik vind hem inderdaad vrij tactloos...mijn eerste gedachte was: tja, wat weet zo'n man nou, maar als ze het IVF-traject gelopen hebben, kan ik me niet voorstellen dat hij niet weet hoe zoiets moet voelen...knuf
Ik was er destijds heel open over, maar ik geloof nooit dat ik dat nog zo zou doen. Ik zou nu proberen het zoveel mogelijk voor onszelf te houden, denk ik. Misschien bespreekbaar maken met een paar mensen waar je je heel erg prettig bij voelt, maar verder niet...uiteindelijk is er ook niemand die zich ermee bemoeit als je in de slaapkamer zonder mmm, medicijnen, toeters en bellen probeert een kindje te maken?
Van de mensen die wel weten van de babyplannen heb ik ook gevraagd om niet elke maand te gaan gissen of opmerkingen of vragen te stellen. Wanneer het zover is vertel ik het wel. Het blijft echter wel behoorlijk pijn doen wanneer iemand weer eens denkt dat ik zwanger ben. Soms ben ik zo bot en zeg dat ik juist het tegenovergestelde van zwanger ben en dan houden ze meestal hun kop wel dicht.
Dat hand op de buik heb ik gelukkig niet meegemaakt want ik denk dat ik die had weggeslagen en gevraagd waar hij de gore moed vandaan haalt. Dat is net als met zwangeren waarvan hun buik ook ineens publiek bezit is
.The Boomtown Rats hebben er niet voor niks een liedje voor geschreven ...
Ik neem aan dat die "bevriende college" nu iets minder "bevriend" is? Heb je hem wel gezegd hoe moeilijk het voor jou was? Dat scheelt misschien een volgende pijnlijke confrontatie.
Maar ook deze dag gaat over en dan komen er weer een boel mooie dingen. Ik blijf voor je duimen, voor je 2e streepje en ik weet zeker dat het goed gaat komen. Het doet zo'n pijn, en je kunt er zo weinig aan doen.
Weet je, op kraamvisite kun je gaan, maar ik zou dat werkelijk alleen maar doen als je zelf het gevoel hebt dat je dat aan kunt. Je moet goed voor jezelf zorgen, en als zo'n bezoek nu te zwaar is, stel je dat toch even uit? Misschien kun je ze dat uitleggen en dan begrijpen ze dat vast wel...en misschien kun je het over een paar weken wat beter hebben.
voor nu een hele dikke knuffel
ik zou het graag beter maken voor je, maar dat gaat niet Dat doet zeer dan.
hoe je het de ander ook gunt, het steekt je wel...
Miss_sly: Hoe gaat het met jou? en vriend? al wat gepraat? of nog steeds aan het afwachten? ( en ws vechten tegen dat tegen dat tegenstrijdige gevoel)
k wou nog wat anders posten maar doe het nu (nog) niet, voel me niet goed genoeg op tmoment om t goed en helder te omschrijven.
En mensen pijn doen, wil ik niet meer, zekerniet hier, waar veel al extra gevoelig zijn, incl.mezelf...
maar ben bij de HA geweest.
we praten soms, maar er is nog niets veranderd. Tja, je kunt er oo niet constant over praten natuurlijk...we concentreren ons eerst maar eens op de vakantie we vertrekken zaterdag voor 3 weken naar de VS) en we zien wel weer als we terugkomen. Hoewel ik ergens op vakantie juist wat goede gespreken verwacht. Het is heel raar, maar wij kunnen goed praten in de auto
misschien omdat je elkaar dan niet de hele tijd aankijkt enzo...anyway, we gaan 2 weken toeren met de camper, dat zijn nogal wat kilometers en wie weet goede gesprekken En: ben je vaak ook wat ontspannener ( schrijf ik t zo goed?
)Sommige dingen hebben (erg) veel tijd nodig, tijd die je eigenlijk niet meer wilt verspillen omdat je je er klaar voor voelt. en dat maakt het soms zo moeilijk, dat geduldig leren wachten, terwijl alles op springen lijkt te staan vanbinnen
dat ik het niet eerder postte was niet omdat ik me niet goed genoeg voelde om hem hier neer te zetten, maar omdat t in mn koppie een beetje warrig was.
Ok, hier de update, ik vind hem meer hier thuishoren dan bij 2de streepjes omdat het daar toch ja, hoe moet ik dat zeggen, meer t wachten op een tweede streepje is.
en dit topic m.i. de plek is voor het meer uitgebreidere deel van als het mis gaat, of andere dingen.
maar corrigeer t maar als ik t fout heb.
Ik ben bij mn HA geweest, (nou ja de assistente weer, de dokter had geen tijd
) na twee vaag posi testen zou ik daar testen.
Vrijdag begon ik wat bruin spul te verliezen en meteen alert, maar geen krampen oid.
en ook nog steeds niet lekker, zeurderig gevoel etc, maar wat me nog t meeste dwarszit daarvan is het zolang overtijd zijn.
Zaterdag werd het vloeien meer en kwam er ook meer helderrood bij en lichte krampen, en ook in de rug.
Zondag was het dan bijna weg, en alleen bruin vandaag ook een klein beetje, maar wel weer dat zeurderige gevoel in mn buik ( anders is het altijd meteen over als ik ongesteld ben en t voelt ook niet zo)
Bij de dokter kon ik dus NIET testen omdat ik nog steeds wat vloei en dus maar weer afmoet wachten, hoe het verder gaat met het vloeien, als de krampen aan houden moet ik de vervanger bellen, want de dokter zelf gaat op vakantie, en kon ook niet meer bi jhaar terecht, dus alles ging WEER via de assistente, die nu gelukkig vriendelijker was.
na de eerste mk, in februari zijn we bijna iedere maand bezig geweest, met uitzondering van 3 maanden, en daarna een maandje rust omdat het toen geestelijk met mij niet goed ging en ik er helemaal doorheen zat.
en nu dit weer, weer dat gedoe met wel zwanger maar niet houden, zo voelt het nu, en steeds weer die stomme twijfels erbij.
Ik kan me zo goed indenken hoe een ander zich moet voelen, en herken ook veel, maar kan het nog steeds niet goed omschrijven.
Ik moet dus weer afwachten maar sta er nu wel op, dat als ik er last van blijf houden dat ik dan meteen de vervanger bel, tot nu toe ben ik steeds daar geweest als ik een miskraam kreeg oid.
en eis ik dat ze een echo laten maken, omdat ik verdorie in de gaten gehouden zou worden.!!!
En wat gebeurt er nu??? geen ene moer! *zo lijkt het tenminste*
en dat maakt me kwaad!
(sorry)
K zou meteen langs komen als ikzwanger zou zijn, en een verwijzing krijgen...
maar goed, als ik t niet vertrouw of echt half gek word van die onzekerheid ga ik wel naar de vervanger toe.
Op dit moment, overheersen twijfel en boosheid.
en wat merisse al typte van dat er een vriendin van haar man bevallen is op de datum dat zij uitgerekend zou zijn, nou das hier ook t geval en ow wat hoor je de as oma er veel over, bah! terwijl ze weet dat ik ook op die datum uitgerekend zou zijn :'( en dat steekt!
*niet dat ik het haar niet gun, maar t doet zeer
* sorry dat het wat lange post is geworden, heb hem al ingekort maar goed hoop dat t niet al te erg is.
kan me voorstellen dat je dit liever hier neerzet, hoewel de damens in eht tweede streepje net zo goed heel erg meeleven hoor! maar ik begrijp wat je bedoelt...
misschien kun je een gewone afspraak maken met de huisarts (of de vervanger) als er nog niets is (dus ruim voor je NOD) en dan bespreken of ze een bloedtest willen doen als je weer over tijd bent of een vaag streepje hebt? daar kunnen ze toch meer mee zien dan met een gewone urinetest, en dan weet je gewoon wat meer!
voor nu een dikke knuffel, die kun je vast goed gebruiken
miss_sly, dat klinkt heerlijk zeg een paar weekjes "on the road" in The States. Route 66 toevallig? Hopelijk komen jullie dichter tot elkaar. Hebben J. en ik trouwens ook altijd, goede gesprekken in de auto. Niks mis mee toch?
Verdorie wat een rotbezoek zeg. Veel sterkte ermee!
quote:Oef, Merisse; zo'n lompe harry ben ik nog niet tegen gekomen...Op maandag 4 oktober 2004 09:03 schreef Merisse het volgende:
Hoe gaan jullie daar nou mee om Slaapmeisje en Katinka?
Maar over het algemeen probeer ik het zoveel mogelijk voor onszelf te houden. Vrienden weten het wel, maar mensen waar ik dagelijks mee werk niet, op een paar noodzakelijken na dan. Ik heb echt geen zin in die meewarige blikken. Ik ben inmiddels ook wat te zwaar (zelfmedelijden; frustraties ), maar gelukkig heeft niemand nog de verkeerde conclusie getrokken. Als het wel zou gebeuren weet ik ook niet zeker hoe ik zou reageren eigenlijk...maar een hand op mijn buik?! Stel je voor! Ik wordt al woest bij het idee. Dat kun je toch niet maken?Voor de komende periode (3e IVF) hebben we besloten om niemand meer (als het lukt) te vertellen wanneer we starten en hoe het verloopt. Ik wordt behoorlijk gestressd van nieuwsgierigen in de familie en vooral mijn moeder is een beetje lastig. We zien wel hoelang we het volhouden.
Oh nog wel een aardig voorbeeldje; ik heb een schoonheidsspecialiste (vriendinnetje van vroeger) die een ontzettende kletsmajoor is. Ontzettend lief mens, maar ze begint nu toch wel irritant nieuwsgierig te worden (mijn andere vriendinnen die er komen hebben wel allemaal kinderen, je ziet haar denken...). Wel zo, dat ik soms in staat ben om heel bot te zeggen waar het op staat. Maar ik beheers me en lul er ongelooflijk omheen. Daar maak ik dan maar een sport van
.Echt, als zij het weet? Ik moet er niet aan denken.
Dus totzover hoe ik er mee om probeer te gaan...
Vrienden, familie en kennissen, allemaal vragen ze gewoon ronduit of er nog kinderen komen. Op mijn werk heb ik het moeten vertellen omdat ik na de 3e miskraam gedurende langere tijd afwezig ben geweest. Ik ben er een tijdje heel open over geweest maar ga nou toch maar weer eens strenger mijn grenzen bewaken. Niemand heeft er iets mee te maken.
Ik begin nu wel wat vager te worden over de details tegen mijn omgeving. Wanneer iemand vraagt hoe het ermee staat zeg ik dat we in de wachtperiode zitten en meestal vragen ze dan niet verder. Zo ja dan zeg ik dat we nog een paar weken moeten wachten, dan weten ze nog niet exact wanneer mijn NOD is. Alleen Slaapvriendje en jullie hier weten dat en dat vind ik wel genoeg mensen.
Daar komt bij, dat ze niet weten of het een miskraam word, maar het is nu gestopt en ik voel me nog steeds niet lekker.
Dat ze geen testen doen was, zoals ik het begreep, om te kijken of de bloeding door zou zetten of niet, en als dat niet het geval zou zijn, dan moest ik nog maar een keer langskomen.
Ik heb nu iets van het is wel goed, ik bel zo heen en vraag om een verwijzing!
Ik wilniet nog langer wachten, straks is er wat niet goed en loop ik maar rond terwijl de dokter lekker op vakantie is, en dat na de afspraak dat ik meteen een verwijzing zou krijgen
Denk dat het tijd word dat ik bij mensen met autoritaire dingen ( instanties etc) ook maar eens mn bekkie opentrek.
Als ik inderdaad zwanger ben, waar t nu wel op lijkt, dan heb ik ook de zorg over dat leventje en dat ga ik NU in handen nemen!!!!
dankje voor de knuffels...
ps: over het zoeken van een andere dokter, de dokter is goed maar een assistente die daar zit is een muts!
maar voordat ik de dokter aan de lijn heb of een afspraak heb is het ook dik een week later
en ingewikkeld? tsja, ik ben nu eenmaal een ingewikkeld persoontje
Als ik inderdaad zwanger ben, waar t nu wel op lijkt, dan heb ik ook de zorg over dat leventje en dat ga ik NU in handen nemen!!!!
Oke bellen dan en nu een afspraak maken met die vervanger!
Kom voor jou (en misschien, i hope so, je kleintje ) op meid!!
Zelfs ik maak me hier kwaad om die assistente, die had aan mij een hele slechte gehad hoor.
Ik begrijp dat je je daar probeert in te houden en niet echt je mond open durft te trekken, maar het gaat hier tenslotte over jou en jouw lichaam.
Laat ze dat dan maar eens lekker onderzoeken...
Justy, Al een verwijzing gekregen?
Heeft jouw Ha trouwens geen telefonisch spreekuur?
Die van mij heeft dat tussen half twaalf en half 1.
Dan hoef je die muts tenminste niet te spreken.
En ook ik maak me kwaad om die assistente, war een dom wijf zeg! Ik zou als ik jou was een afspraak maken met die vervanger.
Knuf!
Omdat mn eigen pc het ineens niet meer doet, ben ik nu weinig op msn, als je me wilt mailen, kun je dat nu het beste op mn hotmail doen! Ik kan mn @home nu niet lezen nml.
Ik benhet wel een beetje met Phileine eens hoor: er gebeuren daar telkens zulke rare dingen, dat een andere ha zoeken misschien toch wel een optie is.
je hoeft eigenlijk niet eeens te zeggen waarvoor je een afspraak wilt hoor.
Soms bel ik mijn HA en krijg de assistente, die vraagt dan ook wat er is. Ik zeg dan gewoon, als het erg persoonlijk is, "dat bespreek ik wel met de huisarts".
Assistente maakt dan gewoon netjes een afspraak en vraagt nergens meer om.
Die assistente van jou had keurslager moeten worden
vond een ander even voorgaan
maar ik heb de assistente weer gesproken en haar het hele verhaal gedaan, komt ze aan met: ja maar je kan alleen weten of je zwanger bent door een test en die moest dan allang positief zijn.
Waarop ik vroeg: hoe kan het dan, dat er heel veel zijn die negatief testen en toch zwanger zijn? en ik de vorige keer ook pas bij 5 weken overtijd zijn positief testte en ook lichte bloedingen tussendoor had?
Toen was ze even stil, en zei ze dat dat te maken had met hormonen en dat die bij de een sneller aangemaakt worden dan bij een ander...
Heb gevraagd of ik de dokter even kon spreken over een afspraak die we hadden gemaakt, maar dok was er niet, maar ze zou overleggen en me terugbellen en jawel, dat is gebeurd vanmorgen (
)Ik kan 19 oktober heen voor een test en een echo, als het nodig is.
*zucht*
Kon ook vandaag heen om urine in te leveren maar dat lukte niet meer, want het moest ochtendurine zijn, en dat had ik niet meer
Dus nog even geduld hebben, maar ik mocht wel als ik andere klachten kreeg de vervanger bellen.
Verder vroeg ze nog naar de kwaaltjes, en die leken er idd op en als het een menstruatie was geweest, dan zou het nu over moeten zijn, en dat is het niet.
vloei ook niet meer.
Ms. ga ik zelf nog even een test doen.
ow dannog een vraagje, ik weet niet hoe ik de letters kleiner kan krijgen, maar dan maarzo:
heeft iemand ervaring met ad tijdens een zwangerschap en welke dan goed zijn?
zonder veel bijwerkingen?
liefs
saar
ga je morgenvroeg urine inleveren voor een test?
weet je wat je anders ook kunt doen, tenminste dat heb ik destijds (9 jaar geleden ofzo) ook gedaan: Moeders voor moeders bellen! Als je mee wilt doen met urine verzamelen in de weken dat dat kan, komen ze ook bij je testen. Die mevrouw heeft meestal behoorlijk wat ervaring en zal zich niet gemakkelijk in de luren laten leggen door een onduidelijke test!
ad =antidepresiva? wat staat er in de bijsluiter? en wat vindt de ha daarvan? wellicht toch maar niet wachten op de je eigen ha, maar naar de vervanger gaan. Er zijn toch wel behoorlijk wat zaken die een goed gesprek met een ha noodzakelijk maken lijkt me...
En moeders voor moeders zit niet in Groningen
heb ik al naar gekeken.en met AD bedoelde ik inderdaad anti-depressiva. in de bijsluiter staat alleen vermeld dat het in de borstvoeding terecht kan komen en in kleine doseringen in overleg met de arts moet worden toegediend.
Ze heeft me deze zelf voorgeschreven, lichte dosering, licht middel.
Wel stom: die vervanger heeft me totnu toe steeds gehad, bij de mk's, daar zijn ze wel lief en heel geduldig.
k denk dat ik thuis nog maar een test ga doen...
Ik denk dat ik er zelf ook nog een test tegenaan zou gooien als ik jou was en een afspraak maken met die vervanger,want die lijkt je beter te begrijpen,lees ik dat goed?
En dan zeg je maar,dat je dit niet trekt en ga je een potje janken en dan krijg je van hem wel misschien een verwijzing voor een echo meteen die dag?
Proberen meis
Groetjes,Minoes
Komt bij, dat ik me gewoon wat in de zeik genomen voel.
Door mn lijf, en door de assistente maargoed, heb met vriendje afgesproken dat wevanaaf test halen morgen testen en afspraak maken bij de dokter, als ik het echt nietmeer hou,
wat pk ook zei: als het er zit, zit het er, ja dat heb ik ook wel, maar heb ook weer die angst
En t voelt zo raar inmn buik
ook al zeggen ze: vaag is ook positief, heb er niet zulke goede ervaringen mee,maar de vorigekeer teste ik ook pas positief na vijf weken zwanger, dus wie weet nu ook.
maar goed, nog maar even afwachten
en zondag testen JUSTY.....heb je nog een keer getest en zo ja,wat was de uitslag???
En hoe is t verder met alle dames hier???
Groetjes,Minoes
En Justy? Laat es wat weten...
Kgavandaag naar vervanger, kijken of ik geen blaasontsteking heb,testenpas volgende week bij eigen dokter.
verder nog steeds tzelfde
waarom pas volgende week testen justy?
Ik hoop dat je nu eindelijk eens duidelijkheid krijgt (duim, duim).
nu moetik op het spreekuur komen en gaan ze toch een test afnemen,ze vroeg nog waar ik meer last van had, en zei nog dat hte wel typische verschijnselen waren van een beginnende zwangerschap.
Dus nu moet ik daar deze week heen, weet nog niet wanneer, hangt even af van vriend, die wil mee.
en ja ik vertrouw deze assistente meer dan die andere, ook omdat ik tot nu met beide miskramen bij hun ben geweest.
ze kennen me dus wel, en weten van de voorgeschiedenis af, das ok wel prettig.
maar goed, hoop dat er dan ook eindelijk duidelijk word wat er nu gaande is.
als ze t niet vertoruwen sturen ze me door naar gyn.
daarvoor hoef ik niet te wachten op mn eigen dokter.
baal er van dat ze daar zon slechte communicatie hebben met de assistente, maar vanhaaris bekend dat ze graag zelf doktertje speelt
zal er volgende week een klacht over indienen.maar goed, eerst maar naar de vervanger en zien wat er gaat gebeuren.
hoe gaat het verder met iedereen hier?
liefs,
saar
Justy,hebben ze niet meteen aangeboden om daar een test te doen dan?
Groetjes,Minoes
ik heb twee keer thuis getest met vaag posi resultaat.
Ik zou nu bij dedokter eentest laten doen omdat ze me daar meteen door kunnen sturen.
En ik ben al tigmaanden geleden gestopt met depil en steeds rond dezelfde dag ongesteld geworden.
ik weet ook wel dat eenlijf niet altijd volgens het boekje gaat,endat het vaag kan lijken.
Maar stop eens met dat gezeik van: kan het nog vager oid, of ga eens thuis testen.
ik test bij de dokter, omdat ze daar meteen meer kunnen doen, en ik ook weet dat ik ook niet (meer) zwanger hoef te zijn,maar dat er dan gekeken word naar wat anders.
anders is het altijd zo, dat als ik ong ben geweest dat ik dan geen klachten meer heb tot de eisprong en ik herken veel met de vorige zwangerschap.
Ik zal het wel weer te persoonlijk opvatten, maar word er wat flauw van dat veel wel precies weten hoe het zit etc en zal vast lief bedoeld zijn maar ik wacht met testen omdat ik dat bij de dokter wil laten doen.
minoes: ja, dat hebben ze aangeboden maar hadden t liefste ochtendurine, daarom moet ik deze week terug komen en op het spreekuur komen(bij de vervanger dus)
en alle Testen betrouwbaar? ja meestal wel, maar niet meteen bij iedereen.
vorige keer was het ook pas na vijf weken zwanger vaag positief.
En het aandringen op het testen is wrsch omdat, althans, dat heb ik zelf, ik geen zin zou hebben om te wachten tot je bij die en die dokter terecht kan en dan ook nog eens tot je vriendje mee kan.
Ik ben gewoon hardstikke benieuwd of je nou wel of niet zwanger bent...
Denk je trouwens niet dat je verhaal beter past bij de 2e streepjes? Ik bedoel alles wijst er toch wel op dat je zwanger bent...Het lijkt ergens wel een beetje op het verhaal van Pizzakoeriertje.
Succes ermee van de week,weer je al wanneer je gaat?Groetjes,Minoes
het is met de artsen inderdaad vaag, ben wel blij dat ik nu bij deze terecht kan.
en ze verder kijken.
moet alleen wachten tot vriend meekan, die wil mee, en ik kanook niet alleen heen.
Dat ik zelf niet meer thuis test nu is omdat ik er het geldniet voor heb en het ook wat onnodig vind om eerst hier te testen en dan weer bij de dokter, waar ik ook zelf moet betalen.(niet dat k het er nie voor over heb,maar heb t geld op t moment even niet)
Als ik idd zwanger ben, dan zien we het wel bij de dokter.
Dat voelt voor mij rustiger dan wanneer ik nu weer thuis zou testen.
en ik verhuis weer trrug naar 2de streepjes dan
quote:Lemijn, bedankt voor je mening. Ik ben internet af aan 't struinen op zoek naar informatie en heb inderdaad in het protocol van de NVOG gevonden: pas spuiten vanaf hartactie. Maar ik heb ook een medisch artikel gevonden dat beweert dat heparine de innesteling kan bevorderen! Ben geneigd te gaan spuiten vanaf een positieve test. De stollingsarts spreek ik over 2 weken weer en ik zal het dan wel verder bespreken met hem. Als ik eerder zwanger ben ga ik gewoon spuiten sprak zij stoerOp woensdag 13 oktober 2004 18:02 schreef Lemijn het volgende in het tweede streepje:
Merisse, wat een vaag gedoe. Als geneeskunde student heb ik mijn grote medicijnenboek er even voor je bijgepakt...
Ik zou zeggen: spuiten vanaf de positieve test, juist door wat de stollingsarts je vertelde over de oorzaak van je miskramen. Zou je deze man niet kunnen bellen om extra uitleg? (als je toch bezig bent met telefoontjes met artsen...) Als hij nu ook begint over dat protocol, kan je ook vragen waarom het protocol zo is. Ze maken me nieuwsgierig
De enige reden om naar deze mensen te luisteren is als het kwaad zou kunnen om vanaf de positieve test al heparine te spuiten. Ik kan wel hele verhalen vinden over heparine maar niet voor jouw situatie (die is ook niet zo gangbaar natuurlijk). Mijn conclusie zou zijn: lekker spuiten. Maar vaag is het wel, zo.
En fijn van de chromosomen natuurlijk!
Ja ik slik ook aspirine (om precies te zijn Carbasalaat-calcium Cardio 100 mg, valt onder de Salicylaten, bloedstolling-remmers, net als aspirine). Ik weet niet of het kwaad kan om te spuiten vanaf een positieve test maar kan ook geen reden bedenken waarom het kwaad zou kunnen. Misschien vanwege de innestelingsbloeding? Ik heb me ook afgevraagd waarom ze ervoor gekozen hebben om pas te spuiten vanaf hartactie. Misschien omdat ze denken dat oorzaak van een miskraam de slechte doorbloeding van de placenta is en die placenta ontstaat pas tegen de tijd dat er hartactie is? Zoiets? De voornaamste reden waarom ik wel vanaf een positieve test zou willen gaan spuiten is omdat het bij mij nog nooit tot hartactie gekomen is en omdat dus waarschijnlijk de innesteling misgaat.
Over dat spuiten en wanneer te beginnen: je zou er toch hoorndol van worden dat daarover geen duidelijkheid te krijgen is? Kun je niet meerdere artsen bellen en vragen om een second, third en voor mijn part fourth opinion?
Volgens mij is er vanaf de innesteling al aanleg voor de placenta. In het begin is er zelfs meer placenta+vliezen dan embryo. Dacht ik, het is te laat om het op te zoeken. Iig is de hartactie er pas later.
Je gaat dus weer naar die stollingsarts? Ik ben erg benieuwd naar zijn verhaal!
- waarom pas spuiten vanaf hartactiviteit als heparine ook een gunstige invloed kan hebben op de innestelling?
- kan het kwaad om al te spuiten vanaf de positieve test i.p.v. vanaf de hartactiviteit
Gisteren was ik helemaal in zak & as en had de neiging het hele zwanger worden maar te laten zitten maar nu ben ik toch weer wat optimistischer gestemd. Het lijkt ook wel alsof ik door de omstandigheden in de richting gedwongen word van zelf dokteren. Eerst op eigen initiatief naar het AMC voor die Alife studie, toen met de aspirine waar ik maanden heb moeten wachten op een recept en nu weer met die heparine.
Wat een heerlijk onduidelijk gedoe(ALWEER
) bij jou.Ik zou als ik jou was de volgende keer een enorme hutkoffer in pakken,naar die stollingsarts gaan en wijzend op die koffer zeggen:"En nou ben ik t zat,ik ga pas weg,als ik ALLE antwoorden heb en er geen onduidelijkheden meer zijn"!.Moet je kijken hoe hard ie gaat hollen voor je
Meis,geef de moed niet op hoor en ga gewoon die stollingsarts bellen vandaag en dan vraag je,of er bezwaar is,om al te gaan spuiten vanaf een posi test.En zo ja/nee,waarom dan wel/niet.
Groetjes en knuf,Minoes
quote:neeOp dinsdag 12 oktober 2004 11:43 schreef Justy_ het volgende:
knip
Als ik idd zwanger ben, dan zien we het wel bij de dokter.
Dat voelt voor mij rustiger dan wanneer ik nu weer thuis zou testen.
en ik verhuis weer trrug naar 2de streepjes dan
je verhuist naar zwangerschap en geboorte dan Hoe ging de test en wat gaf ie aan?????
Groetjes,Minoes
Mijn oude naam was minoes1967,nu ben ik minoes_ en heb ik ook een plaatje,met behulp van MISS-D(en mezelf) na een dag puzzelen.
Dus,vanaf nu is t minoes_
Groetjes,Minoes
ben bij vervanger geweest, moet dinsdag naar eigen dokter om naar de gyn te gaan en dan gaan ze uitzoeken waar het misgaat, en wat er aan de hand (kan) zijn.
de test was negatief maar naar aanleiding van de posi testen wil hij toch dat ik doorverwezen word naar gyn.,want het leek hem weer op een mk. afgaande op het bloedverlies en de klachten.
Vriendje en ik willen nu ook dat er gekeken word, laat ze maar uitzoeken of alles wel ok is. en waarom t steeds in dezelfde week misgaat.
ook al zijn we dan nog niet zolang als anderen hier bezig, het vreet wel aan me.
en ik weet dat het voor anderen ook erg moeilijk is.
* sorry als het wat kortaf overkomt, ben beetje in pissed-bui*
sterkte iedereen hier!
Had stiekum gehoopt dat de test psotief zou zijn..... maar jij waarschijnlijk zelf veel meer
heel veel sterke Justy, wat een klotenieuws weer zeg,
En ben maar lekker pissed-off en laat iedereen maar lekker zeuren.
Jij voelt zelf het beste welke beslissingen je moet nemen!!! Ookal vind iedereen het vaag ofzo....
Ik hoop dat nu eens goed uitgezocht word waar het mis kan gaan en misgaat steeds.
Sterkte meis!!
En nu maar hopen dat jij binnenkort duidelijkheid krijgt!
Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt. Laat ze je maar goed onderzoeken! Knuf!
quote:5 maanden geleden ben ik gstopt met pil. en daarna steeds regelmatige cyclus.Op donderdag 14 oktober 2004 14:18 schreef phileine het volgende:
Jus, zonder flauw te willen doen, je hebt dus nu een paar keer achter elkaar op het zelfde moment in je cyclus een bloeding gehad na een vaag positieve test? Wanneer stopte je nu ook alweer met de pil? Ik herinner me dat toen je hier begon met posten, je namelijk nog wel de pil slikte.
wie zei ook nog maar weer, dat een vaag positieve test ook positief was?
nee, niet achter elkaar op het zelfde moment in de cyclus, op t zelfde moment in een zwangerschap, steeds na 5/6 weken.
En pilgebruik heeft er niets meer mee te maken.
5 maanden nadat ik gestopt was met de pil was mijn ongesteldheid trouwens nog láng niet goed!
Justy wat Phileine denk ik bedoelt is dat je cyclus dus ook veel langer kunt zijn. Misschien is je miskraam wel je ongesteldheid. Als je een aantal keer na elkaar een miskraam hebt na 5 of 6 weken. Kan dit misschien ook steeds je ongesteldheid zijn geweest. Dit omdat je testen niet positief waren. Het kan dan alle kanten op.
Hopelijk vinden ze wat bij de gynecoloog.
Sterkte met de teleurstelling!
Totdat je een vruchtje op een echo hebt gezien, kun je de zwangerschapsduur alleen maar afmeten aan de lengte van je cyclus. Als jij dus zegt dat je steeds op hetzelfde punt in de zwangerschap een bloeding krijgt, zeg je eigenlijk dat je steeds op hetzelfde punt in je cyclus een bloeding krijgt. Dat bedoelde ik.
ik ben twee maanden aan de pil geweest in mei en juni, toen ben ik gestopt.
maar goed, het kan van alles zijn maar ik heb tot nu toe iedere maand zelfde symptomen als ik ongesteld moet worden en vaag positieve testen aan het eind van een cyclus, uitgaande van de normale lengte van mij, lijken me niet echt wijzen op een eisprong.
en wanneer de cyclus bij iemand weer normaal is, is bij iedereen anders.
heb geen zin om "aangevallen "te worden, en zo komt het wel over.
ik ben net zo goed bezig om zwanger te raken als de anderen hier. .
k zal me wel weer verkeerd uitdrukken maar ik weet nie hoe ik het anders kan verwoorden.
Wachten op het tweede streepje #39
quote:eind juli dus, de cycli daarna was je steeds overtijd en/of zwanger volgens eigen zeggen. Dus hoe kun je nu zeggen dat je cyclus sindsdien heel regelmatig is geweest?Op woensdag 28 juli 2004 11:45 schreef justy_the_chipmunk het volgende:
ja begrijp je verwarring,ik was idd zwanger, stop nu met pil en mn nod staat er omdat ik van plan was om de pil door te slikken maar dat doe ik nu niet! dus wanneer mijn nod er is weet ik niet.
en ja dat ik wat warrig overkom, is omdat ik ook een warhoofd ben momenteel sorry.
in het andere topic heb ik gezet dat ik idd zwanger was en een bloeding, hier in dit topic heb ik ook gemeld dat ik een positieve test had,wel een met vaag streepje maar wel duidelijk merkbaar in mn lijf, en ook meerdere dagen overtijd
en ik stop nu met de pil ja, maar wacht nog even met kids tot mn lijf hersteld is van alles en ik me ook weer beter voel.
En dit soort dingen is nou wat maakt dat mensen het allemaal met een korreltje zout nemen wat je schrijft, dat heb ik je toen ook zo uitvoerig geprobeerd uit te leggen. PMS-symptomen en vroege zwangerschapssymptomen zijn identiek (want worden veroorzaakt door hetzelfde hormoon)
Maar ik zal weer ophouden met dit gebed zonder einde. Zonde van het topic.
Idd, Merisse, heb je al antwoord op je vraag? hoewel ik niet overal op reageer leef ik best heel erg met je mee, en zou ik ook beginnen met spuiten zodra de test positief is!
quote:Jessie, dat is precies wat ik dachtOp donderdag 14 oktober 2004 20:28 schreef jessie het volgende:
Misschien is je miskraam wel je ongesteldheid. Als je een aantal keer na elkaar een miskraam hebt na 5 of 6 weken. Kan dit misschien ook steeds je ongesteldheid zijn geweest. Dit omdat je testen niet positief waren.
En Justy, hoe kan je nou tegelijkertijd beweren dat je steeds overtijd bent en daarnaast dat je een regelmatige cyclus hebt?
Het is volgens mij veel logischer dat je gewoon een langere cyclus hebt van 35 dagen o.i.d., denk je zelf ook niet?
verder liefs uit New York voor iedereen
veel plezier nog!
je moet je niet aangevallen voelen. We proberen alleen te bedenken waar het fout kan gaan of wat er met je aan de hand is.... misschien vat je de berichten iets verkeerd op, maar kan me niet voorstellen dat dat de bedoeling is van de posters hier....
Ik snap dat je je rot voelt, maar dit is echt geen persoonlijke aanval op jou!
Misschien is je cyclus wel langer oid.... en men gaat toch uit van wat je eerder schreef.... het is alleen maar goed bedoeld...
Sterkte
Groetjes,Minoes
mijn cyclus is niet onregelmatig heb de data's erbij gepakt en die zijn allemaal op dezelfde dag geweest zelfs zonder pil. en ik ben niet iedere maand overtijd.
Dezemaand was het veel langer dan normaal, 43 dagen ipv 29 en niet eens een normale ongi bloeding.
ik wacht de gyn af, en dan maar verder kijken wat er aan de hand is.
Ik zie mijn ongesteldheid niet iedere maand als een zwangerschap, zou leuk zijn zeg.
Dan is er ook de voorgeschiedenis die maakt dat ik liever de gyn afwacht dan hier van alles te speculeren.
en nee dasnielullig bedoeld en ik zoek ook geen ruzie, maar ik heb zelf de data's in agenda staan en weet zelf wanneer ik gestopt ben met pil en hoe cyclus eruitzag.
en dat was steeds om de 29 dagen.
misschien kun je voortaan beter ergens bijhouden wat je nou precies wanneer in welke topics opschrijft. Iedereen die nu eea op een rijtje zet ziet al dat het voor geen meter met elkaar klopt, zelfs alleen al wat je hier de laatste dagen hebt geschreven.
[ Bericht 41% gewijzigd door phileine op 15-10-2004 12:24:07 ]
quote:OK Justy, ik heb ook even e.e.a. erop nageslagen en zal je geheugen even opfrissen. In mei en juni was je dus aan de pil volgens je eigen zeggen. Eind juli ben je gestopt met de pil zie quote van phileine hierboven. In die laatste strip was je een paar pillen vergeten en eind juli was je overtijd en had vaag positieve testen en 3 dagen erna een bloeding.Op donderdag 14 oktober 2004 22:34 schreef Justy_ het volgende:
ik heb toen twee maanden pil geslikt omdat ik erg veel last had van hormoonkwalen, daarna was de cyclus erg regelmatig, en een normale bloeding herken ik wel.
ik ben twee maanden aan de pil geweest in mei en juni, toen ben ik gestopt.
quote:Eind augustus ben je volgens eigen zeggen ongesteld geworden na 35 dagen.Justy_ - maandag 30 augustus 2004 @ 13:44
Verder ben ik na 35 dagen weer ongesteld geworden
Eind september ben je weer overtijd geweest. NOD 22-9, gevloeid 2-10, rond de 40 dagen.
Volgens mij is het dus niet zo onwaarschijnlijk dat je een langere cyclus hebt. Misschien dat je voor mei wel een kortere cyclus gehad hebt en dat het veranderd is door het pilgebruik. Dat zou toch kunnen?
Dan kan ze nog eens rustig nalezen hoe het allemaal zit, dan kunnen de anderen weer doorpraten over waar dit topic eigenlijk over ging, en kunnen de lurkers zelf bepalen of ze deze never ending story nog willen blijven volgen
.dat is hoe ik het weet, als het anders is Justy mag je me verbeteren!
ik vind het maar een gedoe elke x hier met dat aanvallerige altijd, want er zou weer iets niet kloppen. when laten we eens mensen in zn/dr waarde. als je het niet gelooft of what ever dan ook, lees het dan niet of neem het met een korreltje zout, dit is indd een never ending story
meer zeg ik er trouwens niet over !!!
[ Bericht 0% gewijzigd door Ingrid19 op 15-10-2004 13:34:08 (laat verder ook maar, ik bemoei me er niet mee) ]
quote:Op vrijdag 15 oktober 2004 13:33 schreef Ingrid19 het volgende:
Ik vind dat jullie Justy erg aanvallen.
Vind ik ook!
Het is geen aanvallen, het is gewoon dat de verhalen niet met elkaar kloppen en daar willen sommige mensen duidelijkheid over hebben. Dat is toch niet zo raar?Eerst dit, dan dat, dan ineens vertoond haar verhaal weer opvallende gelijkenissen met andere verhalen... Ik kan me best voorstellen dat mensen daar hun vraagtekens bij stellen...
Laten we eerst voorop stellen dat dit voor Justy HELEMAAL niet leuk is en misschien dat ze er wel enigszins van in de war raakt qua data, maar daar kunnen WIJ allemaal toch wel inkomen. Belangrijkste voor Justy is dat nu uitgezocht word waar het misgaat. Die vage positieve testen heeeft ze nu eenmaal (en ik geloof dat ook wel) Of ze nu een cyclus heeft van 28 of 35 of desnoods 80 dagen.
Daar word je toch gefrustreerd van! Een positieve test hebben (ookal is t vaag) is niet niks, en als dan blijkt dat je niet zwanger bent begrijp ik best dat je de draad even helemaal kwijt raakt.
Als Justy gewoon zelf even alles op een rijtje zet qua data dan komen we er wel uit, desnoods in een apart topic zodat de lurkers hier er niet naar hoeven te kijken als ze niet willen.
Helaas zijn er toch altijd nog wel mensen die gewoon blijkbaar zo'n zucht naar aandacht hebben dat ze hele verhalen uit hun duim zuigen.
Ik zeg niet dat het hier het geval is, maar het kan dus wel heel pijnlijk zijn dat soort dingen, vandaar de 'argwaan'...
En je kan je nog verbazen waarover mensen allemaal liegen heavenswoman....
Kende iem. die pathalogisch leugenaar was en zou dood gaan aan een ziekte enzo, haar beste vriendin had die ziekte inderdaad en zij ging er met de aandacht vandoor. Dus het kan inderdaad!
Maar ik wou gewoon iedereen in z'n waarde laten en ga er (mischien naief) vanuit dat je je tijd hier niet gaat verdoen aan onzinverhalen en leugens. (mijn tijd zou daar veel te kostbaar voor zijn) Vandaar dat ik me dat nauwelijks voorstellen....
Maar goed .. mijn zegje is gedaan, ik ga er niet over bakkelijen (verder) en ga gewoon lekker verder wachten op mijn NOD morgen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Merisse op 15-10-2004 18:14:55 ]
bij de weg: nog geen antwoord op het forum, iemand nog een idee waar ik navraag zou kunnen doen?
quote:Dat scheelt wel, dan heb je gewoon hulp in de buurt, fijn idee.Op vrijdag 15 oktober 2004 18:23 schreef Merisse het volgende:
Over mijn prikles van vanochtend, de huisartsassistente had verwacht dat ze me meteen kon laten prikken met mijn eigen spuiten maar toen bleek dat dat nog niet kon heeft ze me alleen uitgelegd hoe ik het moet gaan doen. Dus zonder dat zij of ik mezelf geprikt heb. Maar ik mocht terug komen als ik moet gaan spuiten, desnoods een paar dagen op rij. Dus da's tof
bij de weg: nog geen antwoord op het forum, iemand nog een idee waar ik navraag zou kunnen doen?
Heb je Freya geprobeerd? Mss zitten daar ook wel mensen met ervaring op dit gebied?
Met insulinepen van m'n man want we hadden nog een patroon met fysiologisch zout liggen. ENG! Maar het inbrengen van de naald viel mee. Wat ik niet verwacht had was dat het vloeistof spuiten en het eruit halen van de naald eigenlijk gevoeliger waren als het inbrengen. Overigens is de naald die ik moet gebruiken langer en dikker en de vloeistof is veeeeel meer Overigens geeft die vd. Slikke (op OBgyn.net) vrijwel altijd antwoord op dat soort vragen, maar het kan soms een paar dagen duren.
Hopelijk krijg je morgen antwoord! Over dat prikken vanaf je positieve test soms?Wel leuk,dat er een site is,waar de profs antwoord geven,heb ik nog niet eerder gezien.
Hier zijn we sinds vorige week weer,voorzichtig,aan de klus gegaan.Nu loopt het wel weer,ben nog wel blauw/paars bij het onderste wondje,maar zeer doen de plekjes niet meer.
Woensdagnacht voor t eerst weer aan het werk,dat gaat wel lukken.
Groetjes,Minoes
quote:merisse, wat ben je stoer! ik zou er ook enorme moeite mee hebben. hopelijk wen je er snel aan. heeft j. dan diab. omdat jullie daar pennen van hebben? dan kan hij je toch ook helpen ermee (of misschien kan hij je wel prikken: zou ik denk ik door mijn vriendje laten doen, mocht zoiets nodig zijn. hoef ik tenminste niet te kijken)Op vrijdag 15 oktober 2004 22:54 schreef Merisse het volgende:
Heb zojuist voor de 1e keer in mijn leven mezelf geprikt
beetje late reactie: maar ik zou ook gaan prikken vanaf een post. test. om er zo snel mogelijk bij te zijn (dan zou ik wel eerst even willen weten of dat verder geen kwaad kan natuurlijk, maar lijkt me niet toch?) ik heb niet alles goed gelezen: maar heb je al antwoorden op al je vragen?
quote:Op vrijdag 15 oktober 2004 22:54 schreef Merisse het volgende:
Heb zojuist voor de 1e keer in mijn leven mezelf geprikt
had ik nooit gekund ... echt knap van je!! girly,zag net je reactie al in 2e streepje. doe maar lekker rustig aan hoor. heel veel sterkte & hou je taai hè meid. een heeeeeleeee dikkkeeee
- waarom pas spuiten vanaf hartactiviteit als heparine ook een gunstige invloed kan hebben op de innestelling?
- kan het kwaad om al te spuiten vanaf de positieve test i.p.v. vanaf de hartactiviteit
Verder lief dat jullie me zo stoer vinden.
Wat handig trouwens dat linkje onder je bericht! Morgen is dus je testdag? Of wacht je er wat langer mee?
Vandaag stond er een artikel in het Nederlands Dagblad dat me in dit topic lijkt thuis te horen. Misschien heeft een van de lezers/lurkers hier er iets aan.
quote:Simons bepleit 'natuurlijke' ivf
door Gerard Akkerman
GRONINGEN - Binnen de voortplantingsgeneeskunde gold jarenlang: hoe meer hormonen hoe beter. In Groningen zijn ze daar van terug gekomen. ,,We zijn zo onnatuurlijk bezig'', aldus gynaecoloog Arnold Simons.
Hij roeit tegen de stroom in, maar is ervan overtuigd dat het de juiste weg is. Gynaecoloog Arnold Simons van de ivf-kliniek van het Academisch Ziekenhuis Groningen grijpt bij de ivf-behandeling terug op de natuurlijke cyclus van de vrouw. Geen overstimulatie met hormonen om op ieder gewenst ogenblik maar zoveel mogelijk rijpe eicellen te krijgen, maar op het juiste moment net die ene rijpe eicel wegzuigen, in het laboratorium bevruchten en terugplaatsen. 'Terug naar de natuur', noemt Simons zijn benadering.
Door slechts één embryo terug te plaatsen loopt het aantal meerlingen dat uit ivf-zwangerschappen wordt geboren fors terug. Bij de gangbare ivf-methode wordt in een kwart van de zwangerschappen een meerling geboren, een gevolg van het terugplaatsen van meerdere embryo's om de kans op zwangerschap te vergroten. Dat hoge percentage wordt als een van de grote nadelen van de huidige ivf-methode beschouwd. ,,De behandeling is dan wel geslaagd, maar de problemen vaak groot. Kinderen zijn vaak te licht en kunnen gehandicapt raken of sterven. Met al ons gehaast veroorzaken we veel leed'', aldus Simons. Hij ziet het als de verantwoordelijkheid van gynaecologen die nadelen van ivf terug te schroeven. ,,Er zijn nogal wat meerlingkinderen met chronische handicaps die door ivf zijn ontstaan.''
De ommekeer kwam enkele jaren geleden. ,,Er kwamen hier ouders die al een meerling hadden. Ze wilden graag nog een kind, maar beslist geen tweeling. Toen besloten we terug te gaan naar de spontane cyclus van de vrouw en die weer te gebruiken.''
Helemaal hormoonloos is de behandeling niet. De vrouw heeft nog steeds enkele injecties nodig om te voorkomen dat de eicel niet te vroeg 'springt' en daarmee verloren gaat. Maar het gebruik van hormonen staat volgens Simons in geen verhouding tot de huidige behandeling. De vrouwen hebben er veel minder last van en het risico op het gevaarlijke hyperstimulatiesyndroom is er niet meer. Het wegzuigen van de eicel is ook minder belastend, omdat het er slechts één betreft, terwijl bij de gangbare behandeling uit twee eierstokken acht tot tien eicellen ineens worden weggehaald om maar voldoende reserve te hebben.
Er zijn wel meer pogingen nodig om zwanger te raken, ruim twee keer zoveel als bij normale ivf. ,,De paren moeten iets meer geduld hebben, maar bij de normale natuurlijke manier van zwanger raken is de kans ook niet hoger dan gemiddeld 15 procent per maand.'' Simons hoopt de techniek verder te verfijnen zodat het slagingspercentage nog wat toeneemt.
Het aantal afhakers is niet hoger dan bij de normale ivf-behandeling. Maar omdat het voor paren belastend kan zijn maanden achtereen door te gaan, adviseert Simons ze soms eens een of twee maanden te stoppen. ,,Ga op vakantie, ga wat anders doen, dan kun je ontspannen en het dan nog eens proberen.''
Het liefst zou Simons werken met een knipkaart waarbij ouders bijvoorbeeld twaalf pogingen kunnen doen, verspreid over meer jaren.
Annemiek Hoek, gynaecoloog, die zich bij het onderzoek naar de resultaten de laatste maanden vooral met de kinderen heeft bezig gehouden, ontdekte dat de volgens de Groningse methode geboren kinderen gemiddeld 300 gram zwaarder zijn. ,,Wat precies de oorzaak is weten we nog niet, maar we vermoeden dat de grote hoeveelheid hormonen bij de gewone ivf de kwaliteit van de moederkoek negatief beïnvloedt'', aldus Simons.
Het AZG is op dit moment de enige die de behandeling aan paren aanbiedt. Struikelblok is vaak de financiering. De eerste behandeling moeten paren zelf betalen en daarna wordt slechts een beperkt aantal behandelingen vergoed. ,,In Groningen hebben we met de verzekeraars goede afspraken kunnen maken over vergoeding van zes behandelingen. Dit kost ze iets meer, maar de winst zit voor hen in vermindering van het aantal complicaties bij moeder en kinderen en de geboorte van minder meerlingen.''
quote:Lieve Poemojn, vrouwe der wetenschapOp dinsdag 19 oktober 2004 16:31 schreef poemojn het volgende:
Wat handig trouwens dat linkje onder je bericht! Morgen is dus je testdag? Of wacht je er wat langer mee?
interessante link hoor, dank je.Tja dat is een beetje wazig bij die banner. Mijn cyclus is nl. 27 dagen en morgen is inderdaad de 27e dag wat dus wil zeggen dat mijn NOD donderdag is, maar ik wil pas testen als ik overtijd ben, dwz vrijdagochtend.
- Gravitamon, multivitamine voor (a.s) zwangeren
- darmconditie met acidophilus, werkt als Yakult, voor de stoelgang dus
- vitamine E 400
- vitamine B 100 complex
- visolie
De laatste 3 neem ik omdat ik ergens heb gelezen dat vitamine B6, B12, E en visolie zouden kunnen helpen tegen miskramen. Baat het niet dan schaadt het niet. Tenminste deze vitamines niet omdat je het teveel uitplast.
Vrijdagochtend testen dus Merisse? Ik begin alvast te jompelen voor je
. snoopy herinnert zich van de middelbare school dat je jezelf in je vinger moest prikken voor een druppeltje bloed en dat was al heeeeeeeel moeilijk
Interessant stuk poemojn! Na zo'n 150 injecties voor ivf ben ik ondertussen wel achter de ins- en outs van de hormonen die gebruikt worden.
De eerste keer had ik ook last van het genoemde hyperstimulatiesyndroom (er waren 28 eicellen gerijpt), de tweede keer groeiden ze na 10mm niet meer.. De derde keer kreeg ik een nieuwe behandeling aangeboden; nog voornamelijk in de onderzoeksfase maar dat kwam er op neer: een stuk minder hormonen, mildere hormonen en dan in principe bij zo'n behandeling ook maar terugplaatsing van een embryo. (alleen omdat 't bij mij al een derde behandeling was, mocht ik er toch twee terug laten plaatsen)
En idd... die laatste behandeling ging echt fluitend! Maar ca 15 ipv ca. 45 injecties, minder bijwerkingen.. en bij mij was dit hartstikke goed gegaan (het resultaat kennen we ondertussen)
Maar nu in eigen cyclus.. lijkt me best wel wat om dat ook te proberen. (toen ik bezig was, waren ze hier al wel mee aan het expirimenteren.. helemaal nieuw is deze info dus niet voor me
)Ow en dames.. een blaar doorprikken of in je vinger prikken vind ik nog steeds heel eng! Ik zet 1000 keer liever die spuit in m'n buik (of been). (neemt niet weg dat 't wel een stoere actie blijft hoor Merisse!! Ik hoop trouwens dat je gauw antwoord hebt op obgyn)
quote:* Merisse schrikt zich de rambam!Op dinsdag 19 oktober 2004 19:31 schreef phileine het volgende:
merisse, met vitamine b moet je wel uitkijken dat je niet overdoseert, daar kan je hele enge neurologische uitvalsverschijnselen van krijgen. Vitamine E was ook iets mee geloof ik, dat mocht een tijdje niet meer verkocht worden (maar dat kan ook met iets anders te maken hebben gehad).
Maar tot nu toe alleen gerustellende info gevonden, o.a. http://www.soe.nl/resalgem.htm en http://www.kruidenvrouwtje.nl/vitaminen/vit-MF.htm
Alleen teveel vitamine A en D zijn schadelijk en gigantische hoeveelheden van bepaalde B vitamines.
Hier een Amerikaanse site over bijwerkingen van alle B-vitamines. Er staat alleen niet bij hoeveel je niet moet overdoseren.
De berichten waardoor ik zelf wat voorzichtiger ben geworden met vitamine-preparaten zijn dingen als dit artikel, waarin ook specifiek wordt verwezen naar perifere neuropathie, de medische term voor dat verschijnsel dat Sachs heeft beschreven. Het gaat hier specifiek om B6.
Er zijn 8 verschillende soorten vitamine B.
Bij B11 (Foliumzuur) staat
- Gevolgen bij gebrek: nervositeit, geboorteafwijkingen, ademnood, slapeloosheid, slecht geheugen
- Gevolgen bij teveel: Maag en darmstoornissen, allergie.
te vinden in: bladgroente, wortels, lever, eieren.
Bij E (Tocoferol) staat:
- Gevolgen bij gebrek: Staar, bloedarmoede, ouderdomsvlekken, helpt voorkomen van miskramen
- Gevolgen bij teveel: Verstoorde bloedstolling (alleen in combinatie met vitamine K-tekort)
te vinden in: groene bladgroente, plantaardige olieën, halvarine, margarine, pinda's, sojabonen, volkorenproducten.
Vooral die laatste is wel interessant natuurlijk!
[ Bericht 10% gewijzigd door snoopy op 19-10-2004 22:15:57 ]
bij gebrek: bloedarmoede, droge huid, nervositeit, PMS (premenstrueel syndroom)
bij teveel: schade aan zenuwen in de ledematen
te vinden in: orgaanvlees, volkorenproducten, vis, peulvruchten, bananen, gist, avocado
Het zijn wel bijzonder grote hoeveelheden waar ze het over hebben bij overdosering. Het gevaarlijkste is idd die B6 volgens mij, daar slik ik nu 25 mg per dag van en dat is 12,5 x de ADH en zou dus veilig moeten zijn.Veilige doseringen:
B1 100 x ADH
B3 (niacine) 100 x ADH
B6 50 tot 100 x ADH. Mogelijke bijwerkingen overdosering: sensorische neuropathie
B11 (foliumzuur) 50 tot 100 x ADH
B2, B5 (panthoteenzuur) en B7 (biotine) meer dan 100 x ADH, geen bijwerkingen
B12 10.000 x ADH, geen bijwerkingen
Ook vitamine E is bijzonder veilig. Behalve door mensen die anticoagulantia zoals warfarine gebruiken, waarvan de werking door vitamine E kan worden versterkt, kan dit vitamine door volwassenen zonder bezwaar in doseringen van 100 maal de RDA worden genomen.
Snoop, mijn bloed kan me niet dun genoeg
ik slik daarvan nu 25 x de ADH quote:Op dinsdag 19 oktober 2004 19:31 schreef phileine het volgende:
Kan poemojn vast wel iets over vinden.
Ik zie dat iedereen me hier al overbodig heeft gemaakt. Dat visolie zou helpen tegen miskramen wist ik niet.. Apart, ik heb het nl ook ingenomen, en week 11 t/m 16 vd zwangerschap bloedverlies gehad en toen dus 50-60% kans op een miskraam (zoals bekend is het wel goedgegaan). Ik nam het in omdat ik gelezen had dat t oa goed zou zijn voor de hersenontwikkeling (en misschien autistische aandoeningen ed zou kunnen voorkomen).
quote:daar sluit ik me bij aanOp dinsdag 19 oktober 2004 23:13 schreef snoopy het volgende:
Ik hoop iig dat je bloed positief verstoord wordt Merisse
ik voel me de laatste tijd zo slap & lusteloos en heb het ene griepje na het andere, dus ben ook begonnen met vitamineshots:
ik neem iedere ochtend een yakult (wat hebben we nu een lekkere darmflora hè merisse
) en ben ff van de multi-zwangerschaps-vitamine-preparaten afgestapt & op mijn "oude" merk overgegaan omdat ik me daar altijd heel goed bij voelde: dat zijn de mega-vites van essential organics. daar zit oa. 400 mcg foliumzuur in (dat mis ik dus niet) maar ook vitamine A. daar hoor je natuurlijk altijd over dat je dat niet te veel mag, er zit 1000 mcg in (per dag dus) ik eet verder geen vlees (wel vis) & vit. A zit toch in lever enzo. dus ik zal nu toch niet te veel A binnenkrijgen? ik wil eigenlijk het liefst deze blijven slikken, omdat ik me er echt beter bij voel dan met gravitamon (ess. organics is ook op basis van natuurlijke ingredienten & ik geloof wel dat dat beter opgenomen wordt door je lichaam dan de "chemische" vitamines) of ben ik nu heel dom bezig & moet op holletje naar etos voor gravitamon?
Door omstandigheden kan ze niet meer op fok komen.
Ik moet iedereen bedanken voor de lieve reacties en ze hoopt dat iedereen snel zwanger mag worden en een gezond kindje in de armen mag houden. In het bijzonder Slaapmeisje omdat zij al zolang bezig is, en het gewoon zenuwslopend moet zijn voor haar, en Justy blijft voor haar duimen dat de derde ivf poging ook die poging zal zijn, waar ze zwanger door raakt. Dus dan weten jullie waarom Justy niet meer reageert.
Groetjes Ingrid
Functies: Versterkt het immuunsysteem; vertraagt veroudering; zorgt voor een gezonde huid, haar, tanden, botten en gezichtvermogen.
Te vinden in: Lever, groene baldgroente, boter, margarine, eidooier, kaas.
Gevolgen bij gebrek: Nachtblindheid, zweren in de mond, roos, acne, regelmatige infecties
Gevolgen bij teveel: Hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid, vermoeidheid en afwijkingen aan ogen, huid en skelet.
De maximale hoeveelheden voor zwangeren lopen bij de verschillende bronnen uiteen van 2250 - 3000 microgram.
In lever zitten grote hoeveelheden vitamine A en moet je daarom mijden als zwangere.
Vitamine A zit ook nog in zuivel, margarine en eieren
- boter, halvarine, margarine (4 sneetjes) = 150 microgram
- 2 plakken kaas = 100 microgram
- 1 glas melk = 50 microgram
link 1
link 2
link 3
link 4
Heparine is veilig bij zwangerschap en zwanger worden, maar risico-vol rond de bevalling.
Bron Farmacotherapeutisch Kompas 1999
bron
40% van de zwangere vrouwen in Nederland krijgt minder dan de door de Voedingsraad vastgestelde minimum dagelijkse behoefte van 0,6 milligram vitamine A binnen. Dit percentage is nog hoger onder zwangere vrouwen die geen lever of leverprodukten gebruiken. Dit blijkt uit een onderzoek van TNO Voeding. Volgens de onderzoekers kan een supplement met vitamine A een bijdrage leveren aan een goede vitamine A inneming bij zwangere vrouwen die geen lever of leverprodukten gebruiken. De kans dat zwangere vrouwen daardoor een teveel aan vitamine A binnenkrijgen is zeer gering, omdat vitaminesupplementen in Nederland slechts 1,2 milligram vitamine A mogen bevatten.
ik blijf ze dus voorlopig gewoon lekker slikken & als ik een 2e streepje pies kan ik altijd nog op gravitamon overstappen!
heb je daar nou nog wat van de dokters over gehoord, wat je nou moet doen?
Katinka, hoe is het met jou? Ben je begonnen met spuiten de 18e? Hoe gaat het?
Ik heb een foto gemaakt van mijn heparinespuiten. Ik vind ze vrij fors. Voor de bepaling van de grootte heb ik er even een pen bij gelegd. Maar helaas mag ik nog even een maand niet spuiten.
Zijn de duivels nu toch nog gearriveerd?
Hopelijk volgende maand beter...heb je mn mailtje nog gehad trouwens? ik heb steeds het gevoel dat sommige mailtjes niet aankomen ofzo...
>Mijn vragen zijn:
>- waarom pas spuiten vanaf hartactiviteit als heparine ook een gunstige
>invloed kan hebben op de innestelling?
Je zegt terecht ¨als...¨
>- kan het kwaad om al te spuiten vanaf de positieve test i.p.v. vanaf
>de hartactiviteit
Dat niet. Een positief effect is ook nooit aangetoond helaas...
en nu maar hopen dat er een klein, dun naaldje onder dat dopje zit.
Succes!
Poemojn, ik heb een recept voor 90 spuiten en heb er al 15 in huis (moet 1x daags spuiten).
Naaldje is niet echt klein ET, ik heb er al een open gemaakt, het misselijkste vind ik nog dat de naald er helemaal en loodrecht in moet. Zijn die hormoonspuitjes die je voor IVF moet zetten minder eng?
[ Bericht 2% gewijzigd door Merisse op 23-10-2004 13:08:51 ]
quote:ik moest spuiten met vergelijkbare spuiten. Vrij dikke naald, alleen die hoefden er niet loodrecht en helemaal in. Gewoon onderhuids. Een dikke huidplooi pakken was dus genoeg.Op zaterdag 23 oktober 2004 13:03 schreef Merisse het volgende:
Phil, met de gyn heb ik afgesproken te bellen zodra ik zwanger ben en a.s. woensdag ga ik weer naar de stollingsarts vanwege uitslag bloedonderzoek naar andere autoimmuunaandoeningen.
Poemojn, ik heb een recept voor 90 spuiten en heb er al 15 in huis (moet 1x daags spuiten).
Naaldje is niet echt klein ET, ik heb er al een open gemaakt, het misselijkste vind ik nog dat de naald er helemaal en loodrecht in moet. Zijn die hormoonspuitjes die je voor IVF moet zetten minder eng?
Maar ik neem toch aan dat dit ook gewoon onderhuids moet en niet in een spier oid? Dan zouden ze er dus ook niet helemaal en loodrecht inhoeven.
En reken maar dat ik de eerste keer ook stiknerveus was om die spuit te zetten.. Aarzelen, twijfelen.. Op een gegeven moment gewoon die plooi gepakt (ik deed 'm in m'n bovenbeen) en gewoon die naald erin gepropt en sindsdien was het een 'eitje'
Als je eenmaal die eerste gedaan hebt vallen de volgende alleen nog maar mee
Nou heb ik geen idee hoe de reactie van heparine is natuurlijk maar met de hormonen deed ik altijd gelijdelijk aan de naald terughalen (steeds minder diep in de huid) zodat de vloeistof niet als een 'prop' onder je huid zit. En daarna ff flink wrijven op de prikplek om de vloeistof te verspreiden.
zo had ik nergens last van
nou bevoorrecht hoor! ) dus dan wil ik alles in orde hebben, trouwen, verbouwing etc.") . En tja, kinderen krijgen doe je samen (voorral bij IVF) dus is het allemaal even opgeschoven. Hopelijk kunnen we rond september 2005 gaan beginnen.. (verder is vent echt een schat, een kanjer! Alleen op dit punt is ie zo vreselijk irritant 
)Het gaat op het moment redelijk goed. Volgende week hebben we een eerste gesprek bij Maatschappelijk werk. Want ik blijf op de meest rare momenten ontzettende dipjes houden, en hij begrijpt er maar weinig van... Ik hoop van harte dat dit voor ons beiden gaat werken. Voor hem de mazzel, we krijgen een man. Voelt ie zich misschien niet zo aangevallen!
Ik wil toch ook meer gaan posten hier, ook omdat het gewoon fijn is om het van je af te kunnen schrijven, bij mensen die je WEL begrijpen
Dus jullie zullen mij hier vaker zien
Toen wij 2.5 jaar geleden begonnen met "zwanger" worden, was mijn schoonzusje hier ook net mee bezig (zij is 1.5 jaar ouder). Ik heb toen echt heel erg mijn best gedaan om haar hier ook in te steunen. Vooral omdat je beiden een probleem hebt, en toch steun bij elkaar kan vinden.
Toen al begon ze met, ach tegen de tijd dat jullie aan kinderen beginnen, is er vast een oplossing voor! ( wij waren toen al bezig, maar dat negeerde ze gewoon). Toch heb ik doorgezet en als ze weer naar de kliniek toe moest, heb ik steeds netjes gebeld, gevraagd of het goed was gegaan, enfin interesse tonen.
Ze begon steeds raarder onze kant op te doen (ze is de zus van mijn vriend) waardoor ik uiteindelijk nog amper contact heb gezocht (en nu spreek ik haar helemaal niet meer). Nooit nam ze namelijk contact met ons op, als wij naar de dokter waren geweest. Er kwam van haar kant helemaal geen interesse. (zij bleek achteraf geen "afwijking" te hebben waarom ze niet zwanger werd)
In januari werd bij ons bekend dan dat mijn eileiders eruit moesten, en ik heb werkelijk waar niets gehoord. Toen het in Juni zover was, totaal niets! Tot we terug kwamen van vakantie. Ze belde en wilde direct langskomen. Maar wij waren nog geen uur binnen, en hadden van haar niets gehoord na mijn operatie. Dus we vroegen of het niet een andere keer kon.
Na 20 minuten aangeven dat we toch echt geen zin hadden in visite op dat moment (10 uur 's avonds) kwam eruit dat ze zwanger was.
2 dagen later zijn we toch op bezoek geweest (ik ben van de goede vrede en dacht ik laat mijn beste kant zien). Vol trots vertelde ze over de zwangerschap (met een sigaret erbij, en zelf een roseetje!). Dat ze zo blij was dat ze geen hormonen hoefde te gebruiken, omdat dat schadelijk kan zijn, en dat de 2e iui poging was gelukt. (verder nog geen enkele vraag over mijn operatie, en al helemaal niet nadenkend dat ik JUIST hormonen moet gebruiken om zwanger te kunnen worden (ivf)
Jankend ben ik naar huis gegaan.
Enfin, het word een lang verhaal zo, op verjaardagen wordt ik alsnog gewoon genegeerd door haar, en wordt vol trots verteld over haar kwalen. Volgens mijn vriend moet ik eens naar haar toe, om haar gewoon aan te spreken op haar gedrag. Maar ik kan het gewoon niet. Dit onderwerp ligt me zo gevoelig dat ik bang ben om haar totaal verrot te schelden en daar heb ik geen zin in. Want ze houdt gewoon geen rekening met ONZE gevoelens. Het is alleen maar ikke ikke ikke.
Mijn schoonouders weten ondertussen ook van deze hele situatie af, zodat ik me niet bezwaard hoef te voelen als ik gewoon niet meer met haar praat.
Maar deze situatie ligt zo gevoelig, dat ik hier gewoon ECHT constant mee bezig ben.
ZIJ is zwanger, ZIJ houdt geen rekening met mijn gevoelens, maar ik wordt wel constant met haar geconfronteerd. (volgende week is er een verjaardag waar zij ook is, ik kijk er al een maand tegenop met buikpijn en al) Hoe kan ik hier nou mee omgaan!? Ik zit al te denken om vent erheen te sturen, om haar eens goed op haar falie te zetten. Mjah, of dat ook wat oplost?Pfff sorry voor het lange verhaal!
) ik hoor dan wel niet in dit topic thuis maar wou wel even reageren eigenlijk.De situatie is gewoon echt niet leuk nee for you, en het beste zou indd ook zijn dat er iets wat van gezegd word, ofwel door jou of door je vriend (tis zijn zus tenslotte). misschien dat haar ogen dan eens geopend worden dat ze teveel met zichzelf bezig is.
en als je eigenlijk echt niet naar die verjaardag wil ga je toch gewoon niet, gaat je vriend lekker daarheen en moet maar zeggen dat je ziek bent of zo, of dat je wat anders hebt te doen. en zuslief erop aanspreken na die verjaardag (op verjaardag lijkt me geen goed plan) of misschien wel ervoor zodat het beetje uitgesproken word en jij alsnog gewoon daarheen kan gaan. succes ermee in ieder geval
dikke knuf hebbie wel verdiend
*knuf coming your way*Pffff ik voelde me al zo'n zeikerd op dit gebied
Ik zat ook al te denken om niet naar die verjaardag toe te gaan, maar die verjaardag is van mijn schoonmoeder
dus ook weer zo moeilijk af te zeggen... Maar heb nog een paar dagen gelukkig.Heb het er met mijn vriend ook al over gehad, en gezegd dat ik graag zie dat hij met haar gaat praten (idd ook gezegd het is JOUW zus, en dit gaat over ONZE situatie, dus ook de zijne...)..
Ben in elk geval heel blij dat ik het hier even kwijt kon
kan het gewoon niet loslaten Dank je wel!
geven
Jij reageerde net zoals ik inderdaad, tóch blijven proberen. Maar het houdt een keer op...
Ik vind jullie reacties echt ontzettend lief!!! Eindelijk iemand (iemanden
) die me begrijpen!! Mijn vriend blijft maar roepen, "het is wel mijn zusje hoor" , waar ik standaard op terug roep "ik ben wel JOUW vriendin hoor en ik heb ook gevoel" Gewoon een *piep* situatie.
Dank je voor je reactie!
Ik zou er idd.op aandringen,dat je vriendje met zijn zus gaat praten,want dit is niet leuk meer.En anders gewoon op haar afstappen en gooi t er maar uit,laat maar weten hoeveel pijn ze jou doet/deed en zeg maar:Wat U niet wil dat U geschiet,doet dat ook een ander niet"
Es kijken,wat ze daar van zegt,meestal helpt het wel als je zegt:stel nou dat ik jou was en andersom,hoe zou jij hebben gereageerd?.
Geheid dat ze je dan ik weet niet wat naar je hoofd zou hebben gegooid.
En dan moet jij dat allemaal toelaten,genegeerd te worden?
Gewoon vertellen hoe je je voelt en dat t zeer doet en als t dan niet helpt,tja.........dan is ze een hopeloos geval en recht jij je rug,komt hier lekker mopperen en gaat vol goede moed verder,wij helpen je wel,kop op meid
Groetjes,Minoes
Geen grotere kans op baby door aspirine
Een tweejarig onderzoek in het Catharina ziekenhuis in Eindhoven wijst uit
dat het slikken van aspirine de kans op een zwangerschap na een
reageerbuisbevruchting niet vergroot.
De gynaecoloog Dick Schoot en gynaecoloog in opleiding Ivo van Dooren
presenteren deze resultaten tijdens de jaarvergadering van de American
Society of Reproductive Medicine.
Een eerder onderzoek van een groep Argentijnse gynaecologen leek uit te
wijzen dat patiënten die een In Vitro Fertilisatie (IVF)-behandeling
ondergaan, eerder zwanger worden als ze aspirine slikken. Dit onderzoek deed
veel stof opwaaien, zowel onder gynaecologen als IVF-patiënten.
Veel IVF-patiënten gingen onder het mom 'baat het niet dan schaadt het niet'
op eigen houtje aspirine slikken, in de hoop zo eerder zwanger te raken.
Aspirine (acetylsalicyl) wordt momenteel voorgeschreven bij kwalen als hart-
en vaatziekten, hersenaandoeningen, een herhaalde miskraam en
zwangerschapsvergiftiging. Mede om deze reden is de invloed van aspirine
tijdens een IVF-behandeling onderzocht.
Positief effect blijft uit
Het onderzoek van het Catharina-ziekenhuis wijst helaas anders uit dan het
Argentijnse onderzoek. Schoot en Van Dooren vroegen ongeveer 200 patiënten
aspirine, dan wel een placebo (fopmiddel) te slikken, om de invloed ervan op
de zwangerschap te onderzoeken. Zowel de arts als de patiënt wisten op dat
moment niet welke stof de patiënt door de ziekenhuisapotheek voorgeschreven
kreeg. Na analyse van de resultaten, bleken de vermeende positieve
resultaten uit te blijven. Het slikken van aspirine heeft geen positief
effect op de zwangerschapskans bij IVF-patiënten.
Ondanks het teleurstellende resultaat, is dit onderzoek van grote waarde
voor de gynaecologische wetenschap. Hiermee behoort de discussie in de
spreekkamer over het vermeende positieve resultaat van aspirine op de
zwangerschap tot het verleden. Ook neemt het aantal patiënten dat
zelfmedicatie toepast tijdens de IVF-behandeling waarschijnlijk af.
bericht. heb nu even geen tijd om alles uit te gaan pluizen en nog wat te google'n.maar ik kan me ook wel voorstellen dat het bij jou misschien wat anders ligt: je hebt een stollingsprobleem & door de aspirine wordt je bloed dunner dus zoals het "normaal" zou moeten zijn. en waarschijnlijk gaan ze bij dat onderzoek uit van vrouwen die al gewoon "goed dun" bloed hebben & dan zou aspirine verder geen invloed hebben.
Veel sterkte,dikke knuf,
Groetjes,Minoes
quote:Het gaat er bij jouw toch niet om om eerder zwanger te raken. Ik dacht dat het zwanger raken op zich geen probleem was bij jou, maar het gaat om het zwanger blijven toch????Op vrijdag 29 oktober 2004 12:31 schreef Merisse het volgende:
Een eerder onderzoek van een groep Argentijnse gynaecologen leek uit te
wijzen dat patiënten die een In Vitro Fertilisatie (IVF)-behandeling
ondergaan, eerder zwanger worden als ze aspirine slikken. Dit onderzoek deed
veel stof opwaaien, zowel onder gynaecologen als IVF-patiënten.
Veel IVF-patiënten gingen onder het mom 'baat het niet dan schaadt het niet'
op eigen houtje aspirine slikken, in de hoop zo eerder zwanger te raken.
Dan zou het misschien ook wat voor mij geweest zijn.
Een klein updatje van mij (dan ga ik weer verder bijlezen)
Gisteren ben ik weer begonnen met de GonalF spuiten en volgende week donderdag staat de eerste echo+bloedprikken weer op de agenda.
De eerste onredelijke uitbarsting heb ik al weer achter de rug...duidelijk waar dat vandaan komt.
Binnen een dag veranderd in een enorme feeks. Ook op mijn werk wordt ik enigszins vreemd aangekeken...(niet lachen) Ik kan nog net niet vuurspugen. Dat belooft wat!
Psies ik dacht idd aan jou toen ik dat artikel over die aspirine las. Jammer dat het geen invloed heeft. Maar jeetje joh dat dat zo snel en heftig werkt die hormonen
Gelukkig is de periode dat je het moet spuiten in ieder geval te overzien. En we gaan door voor de zwangerschap deze keer! Go Katinka Omdat er stond: positief resultaat blijft uit......nam ik aan,dat het bij jou dus ook niet zou helpen en dat je erwel mee kon stoppen
Groetjes,Minoes
ben je ook nog wakker?
ben net bij onze gezellige buren wezen borrelen
mag eigenlijk niet he. te veel alcohol & zwangerschaps plannen.wbt het herparine prikken: ik dacht vorige keer al dan je ware j. diab. had. kan hij je dan niet iedere dag even prikken? zodat je het niet zelf hoef te doen?
Tja die hormonen, ik ben nu een aantal maanden zonder geweest, en dus merk ik het verschil nu des te meer. Maar ik klaag niet hoor!
Ik las dat je 2x per dag moet gaan spuiten tot en met week 37! Meid dan ben je onderhand een speldekussen! Maar 'k ben ;t met jullie eens, al zou je 10x per dag op je kop moeten...
Merisse, dat is inderdaad nogal wat prikwerk dat je te wachten staat! pfew, 2x per dag en dat 37 weken...hoewel ik zelf uit ervaring weet dat het prikken best snel went, klinkt dit toch wel erg heftig. Maar, zoals gezegd, het is voor zo'n geweldig doel, dat het wel vol te houden is. En hier praten we je er wel doorheen als het ooit eens even zwaar lijkt te worden, hoewel ik niet denk dat dat nodig is
hartje, te veel alcohol en zwangerschapsplannen zijn misschien geen goede combi, maar je mag best zo nu en dan eens even uit de band springen hoor. Als het goed is, komt binnen niet al te lange tijd een heeeeeele lange periode van geen alcohol enzo, tijdens je zwangerschap
Hartje, ik drink gewoon hoor nu ik nog niet zwanger ben. Ik stop er wel mee tegen de tijd dat ik een positieve test heb. Succes morgen bij de dokter. Ben benieuwd wat hij zegt.
En ja, we hebben, hoe kan het ook anders als je 2400 mijl aflegt
, goede gesprekken gehad. Vriendje is nog niet van gedachten veranderd, maar we begrijpen elkaar nu wel een stuk beter. Hij heeft vooral ook moeite met de plotselinge verandering bij mij;een jaar geleden speelde het nog niet dat ik het alsnog wilde proberen, en er was geen sprake van een proces, voor zijn gevoel. Van de ene dag op de andere wilde ik het ineens toch nog een keer proberen, en dat gaat hem gewoon echt veel te snel. Tja, en dan komt voor het eerst in onze relatie het leeftijdsverschil als nadeel om de hoek kijken: we kunnen nu gewoon niet zeggen dat we het een aantal jaren bekijken, zodat hij rustig er naartoe kan groeien en ik nog eventjes geduld moet hebben. Het is iets dat op korte termijn zou moeten gebeuren...Wat ik wel fijn vond was dat hij wel een positief antwoord had op de vraag of hij ook wel leuke dingen aan kinderen kon bedenken. Volgens hem wegen de leuke dingen absoluut (nog?) niet op tegen de negatieve, maar hij kon me in ieder geval wel vertellen wat hij dacht dat wel leuk zou kunnen zijn.
We hebben wel geconstateerd, hoe pijnlijk dat ook is, dat we dus wel op korte termijn een heuse crisis zouden kunnen krijgen. Als een van ons niet van harte kan veranderen tot de mening van de ander, hebben we toch een groot probleem, want wat moet je dan? Voorlopig is die crisis er nog niet, denkt hij verder na, en probeer ik hem niet te pushen. Ikheb hem wel duidelijk kunnen maken dat niet iedere keer als ik smelt voor een kindje of iets leuks zeg over een kind, dat een bedekte hint is dat ik ook wil. Hij voelde zich daardoor in de verdediging gedrukt, maar zo is het niet bedoeld. Dat is dus ook uitgesproken, en dat is voor beiden ook wel fijn; ik durfde zelf amper meer iets te zeggen over Jens ofzo.
Kortom, nog geen verandering in de stand van zaken, maar wel meer begrip voor elkaar. We laten het onderwerp even rusten, en we zullen in de loop van volgend jaar wel verder kijken. In de tussentijd ga ik eens dat monnikspeper proberen waar Slaapmeisje het over had, want ik ben sinds 6 mei nog steeds niet ongesteld geweest, helemaal niets! Hoe fijn dat ergens ook is, het voelt toch niet goed, dus voor ik naar de huisarts ga, wil ik dat nog eens proberen.
Ben blij dat er in ieder geval tussen jullie wel een aantal zaken duidelijk zijn, al zal de toekomst nog moeten uitwijzen hoe het verder zal gaan.Mag ik hier even huilen? Het lijkt potjandorie of iedereen zwanger is in mijn omgeving. Echt om knettergek van te worden. Eerst mijn buurvrouw die gisteravond vertelt dat ze 5 weken zwanger is. Dezelfde die net zwanger was van haar tweede kind toen ik stopte met de pil. Dat kind is inmiddels in augustus 2 geworden en ze is dus nu zwanger van haar 3e. Erg leuk voor haar, maar wanneer ben ik nou aan de beurt?
Ik zie het eventjes niet meer zitten en heb net een flinke driftbui / huilbui in de auto gehad op weg naar huis. Nu kan ik ook al niet meer lief zijn tegen Slaapvriendje Bah, ik hoop dat het snel weer over is want ik vind mezelf helemaal niet lief op dit moment. Grrrrrrrrrr. en ik hoop niet dat dit een voorbode is van de duvels anders doe ik ze wat Ik duim én jompel voor je! (
)! 
meisje.. heel begrijpelijk.. is het een kleine troost als ik meld dat mijn oudste zus 2 keer op de verjaardag van mij andere zus getest heeft en beiden positief.. voor mij was dat minder nieuws toen.( ingewikkelde zoi etc.. dus tijd voor wat goed nieuws en jij gaat de vierde gewoon een onwijze plus of tweede streepje showen . Het is soms ook best lastig om jullie allemaal al met je kleintje te zien of sommigen nog met een dikke toeter. De meiden waar ik in het begin van 2e streepje lief en leed mee deelde... natuurlijk gun ik het jullie o zo van harte en als je die lach van Maria ziet dan kun je niet anders als enorm verliefd worden Als ik dat allemaal zie en lees dan wordt ik blij en verdrietig tegelijk Inmiddels is deeltje 51 aangemaakt en ik heet nog steeds nieuwe meiden welkom en nog steeds zwaai ik mensen uit. Maar ik voel me nu zo alleen, zo achtergebleven en dat doet op dit moment heel veel pijn. Neva, ook jij bedankt voor je steuntje. Het is gewoon zo zwaar klote (zie hierboven)
meisje.. ik kan niet voelen wa jij voelt maar wel begrip tonen..als omstandigheden anders waren geweest.. had ik nu een kindje van 4 rondlopen.. maar gezien de manier van zwanger raken was er voor mij geen andere betere keuze dan het kind weg te laten halen.. soms.. ook al heb ik nu nog geen kinderwensen ben ik bang dat het misschien wel mijn enige kans was.. en tis verdomd moeilijk om kinderne van die leeftijd te zien wetende dat dat jou kind had kunnen wezen.. ik heb geen spijt.. maar toch.. vandaar ook de moeite met de zwangerschappen van mijn zus toen.. maar ik heb van deel 1 tot en met nu alles gelezen.. en al iemand het verdiend.. ( ook alle anderen gun ik het zoals merisse die ook als maar "pech" heeft)
maar toch iets in mij gunt het jou het meest vraag me niet waarom.. maar ik weet gewoon dat jij een supermama zult zijn.. en ofdat nu deze maand is ( het moet het gaat lukken) of toch nog even geduld moet hebben..
Ik begrijp wat je bedoeld en ik vind het ook zo ontzettend jammer en oneerlijk dat het nog steeds niet gelukt is.Ik hoop dan ook zo ontzettend dat het deze keer toch echt raak is
Een dikke
en knuffel je mag hier altijd uithuilen, natuurlijk!
ik hoop dat dit de laatste verdriettraantjes zullen zijn voorlopig, en dat je een dikke vette positieve test hebt de 4e!
Ik gun het je zo ontzettend dat ik je bijna eigenhandig naar Z&G zou willen dragen, maar ja...kan ook zo weinig uitrichten he... . ik hoop dat je vannacht lekker geslapen hebt & je vandaag weer een beetje opgeknapt voelt.
ik herken helaas ook ieder woord wat je schrijft & ik gun het je ook zó!
we gaan gewoon met z'n alle een mega-duim-marathon-sessie houden tot de 4e!
hou je taai meid!
enne...een bloedneus klinkt mij al positief! dus ik heb goede hoop!
De anderen hebben allemaal al zulke lieve dingen gezegd en heb daar weinig aan toe te voegen, behalve dat de duimen hier nu al draaien
Het moet nou verdorie eens een keer raak zijn Neva, dank je wel voor je waanzinnige compliment. Ben er behoorlijk beduusd van
Ik duim met die andere marathonners mee hoor
Ik begon als antwoord op je vraag eigenlijk zomaar te typen hoe ik het had ervaren, en zag toen ik op 'invoeren' had gedrukt dat het nogal veel was. Ik verwachtte eigenlijk niet eens echt een reactie op die lap tekst
het was bij nader inzien misschien meer dat ik eea even van me kon afschrijven...die crisis denk ik gewoon verder niet meer aan -> * miss_sly doet struisvogel naIk ben te laat, maar veel plezier in Spanje!
Slaapmeisje
katinka, hoe gaat het met je? ik denk ook aan jou hoor
maar toen ineens was 'ie om, ging veel sneller dan ik had gedacht
hij zei zelfs op een gegeven moment dat ik nou maar 's met de pil moest stoppen (& toen vond ik het ineens weer een beetje eng worden, nou jah
)ik hoop dat het bij jullie ook zo voorspoedig verloopt!
iig al heel fijn dat jullie er goed over gesproken hebben & elkaar zo ook beter begrijpen
Ik weet al een aantal jaar dat het voor mij niet zo eenvoudig zal zijn om zwanger te geraken (ik heb nog nooit een eisprong gehad), maar vorige week kwam daar nog eens bij dat mijn (nieuwe) gynaecologe mij zei dat ik hoogstwaarschijnlijk 'gewoon' weinig eicellen heb (zegt zij met haar vier kinderen
) Ze vertelde er ondertussen heel gewoontjes bij dat ik toch ga moeten zorgen dat ik tegen mijn 26e toch al druk bezig ben met zwanger worden. Maar daar wringt nu eenmaal het schoentje. Ik ben zelf al 23 gepasseerd en heb sinds september een nieuwe job. Mijn vriend is er 24 en is sinds eind september beginnen werken. Tot voor kort hadden we alles mooi uitgedokterd: trouwen als ik 25 ben ongeveer, dan een huis, kinderen rond mijn 27-28e. En nu.... nu zou ik al tegen mijn 28-29e alle kinderen moeten hebben die ik wil hebben omdat ik misschien vanaf mijn 30e al in menopauze ga gaan. Al onze plannen in de war en ik weet echt niet meer wat ik nu moet doen. Mijn vriend zegt dat we het wel zullen zien eens het de moment is (ik panikeer altijd, hij niet...) maar zelf zie ik het financieel al bijna niet meer haalbaar (op heel korte termijn betekent dit een huwelijk, een huis en kosten om zelfs nog maar zwanger te worden, laat staan de kosten eens je zwanger bent).
Komt er nog eens bij dat mijn zus ondertussen druk aan het proberen is om zwanger te worden en ik vind het allemaal wel leuk voor haar, maar ik weet toch dat ik waarschijnlijk een serieuze huilbui (of twee of drie, ...) zal hebben eens ze mij vertelt dat ze zwanger is. Iedereen in mijn omgeving is trouwens bezig over zwangerschappen: mijn buurmeisjes, mijn eigen vriendinnen van mijn leeftijd, ... en dan raak ik altijd nogal makkelijk in de put.
Zo verschrikkelijk als de moeder van mijn vriend soms bezig is over haar toekomstige kleinkinderen (ze heeft twee zonen, oudste zoon is al getrouwd ondertussen) en dan heeft ze het ook over de kinderen van mijn vriend en mij. Ze weet zelfs niet dat er misschien nooit kleinkinderen gaan komen van onze kant... Mijn ma weet het wel maar is zo vaak bezig over mijn zus en haar probeersels om zwanger te worden en hoe het zal zijn met haar kleinkinderen dat ze het waarschijnlijk af en toe eens vergeet dat het bij mij nie zo eenvoudig zal zijn.
Waarom ik nu deze lap tekst heb geschreven? Waarschijnlijk omdat ik het gewoon eens kwijt wou... Sorry dus. Maar weet wel dat ik met jullie meeleef als ik dit hier allemaal lees (ook al reageer ik er meestal niet op want ik kan er toch nog niet echt over meepraten)
Dikke knuf voor iedereen!
Is het niet misschien mogelijk dat de gyn gaat kijken of er wat eitjes bewaard kunnen worden? Ik heb ook ooit voor de keuze gestaan om eitjes te laten invriezen, omdat men mij medicijnen wilde geven die onvruchtbaar (kunnen) maken. Ik heb uiteindelijk (gelukkig) voor andere medicatie gekozen, maar ze stonden wel meteen aan mijn bed, goh we kunnen ook je eitjes invriezen. Is dit misschien ook een mogelijkheid voor jou?
Ik zit in een soort soortgelijk schuitje. I.v.m. mijn verminderde nierfunctie en hoge bloeddruk heeft mij nefroloog gezegd, dat ik voor mijn 30ste mijn kinderen zal moeten krijgen, omdat vanaf die leeftijd de risico's voor mij snel omhoog gaan. Ik ben nu 24, bijna 25. Ik ben in mijn laatste studiejaar bezig, dus tot juni kan er sowieso niets gebeuren. Tot nu toe ziet mijn partner zich ook nog niet echt als vader en wil hij het niet, maar die gevoelens beginnen langzamerhand een beetje te komen. Nu hij laatst met ons neefje en ons buurjongetje gespeeld heeft, is dat wat beter geworden, ook de komst van onze 2 kittens heeft het voor hem een stuk concreter gemaakt.
Maar goed, als ik nadenk heb ik met deze 5 jaar ook niet te veel tijd, en jij met jouw tijd ook niet. Ik probeer zoveel mogelijk praktisch te bedenken hoe we een en ander kunnen gaan oplossen. Eigenlijk vind mijn partner dit huisje te klein, ik denk dat er nog wel een mouw aan te passen is, maar hij wil dan dus in een groter huis wonen. Wanneer ik in de zomer met werken begin, zullen onze inkomsten een stuk omhoog gaan en gaan we alletwee veel geld opzij zetten om te sparen. Als je dat consquent doet, kan je nog best een aardig bedrag in 2 jaar sparen.
Wat het trouwen betreft dat wilden wij sowieso niet. Is dat in België nog steeds zo dat er van je verwacht wordt te trouwen? Je kan dat altijd nog na een aantal jaar doen wanneer je er wel meer geld voor hebt.
Ik weet niet of jullie al samenwonen en hoe groot of klein jullie huisje dan is. Misschien is huren een optie, of wordt dat in België niet zo vaak gedaan? Ik weet wel dat veel mensen een eigen woning in België hebben.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik kan me voorstellen dat het wel een klap in je gezicht is, als je opeens voor zoiets gesteld wordt. Je moet dan vaak je hele toekomst, zoals je dat bedacht had, omgooien en dat kost veel verdriet en onzekerheid. Heel veel sterkte de komende tijd