R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben zo vrij geweest weer een nieuwe te maken
Vorige topic: [Centraal] Anti-Depressiva
------------------------------------
Vorige openingspost:
------------------------------------
In dit topic kun je gebruikerservaringen uitwisselen over AD. Bedenk echter, wat bij de een wel werkt, hoeft bij de ander helemaal niet aan te slaan. Bovendien zijn we als crew van mening, dat je erg moet oppassen met afgaan op de ervaringen van een ander. Voor een vakkundig advies moet je toch echt bij een arts zijn.
Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling van dit topic,
te gaan discussieren over het al dan niet gebruiken van AD.
Op www.psychologie.nu is een apart medicatie-forum.
Op de volgende sites kun je informatie lezen over diverse medicijnen:
www.apotheek.nl
www.mentalhealth.com (doorklikken naar medications).
------------------------------------
Wat linkjes die voorbij kwamen in de verschillende posts:
------------------------------------
http://www.stichtingpandora.nl - Er staan een aantal interressante pdf files over bijwerkingen van AD's en inspraak bij de behandelend arts onder het kopje documenten
http://www.observer.co.uk/magazine/story/0,11913,706297,00.html - Over verslaving aan SSSI's
http://home.planet.nl/~angst/index2.html - Voor iedereen die voor zichzelf of een bekende meer wil weten over de werking van AD's en de bijzonderheden ervan
http://knuckles.madtech.cx/depressiedagboek2.pdf - Dit depressiedagboek is bedoeld als steuntje in de rug voor mensen met een depressie. Het is bedoeld om inzicht in de voortgang van je behandeling te krijgen. Ook kan je af en toe terugkijken, om te zien hoever je al bent gekomen.
http://www.ggzplaza.nl/Law/Default.aspx - De rechten en plichten van een client bij de GGZ
http://www.hulpgids.nl/medicijnen/antidepressiva.htm - Prima uitleg over werking van Anti Depressiva.
(toegang tot meer info)
Opmerking
Dit topic is Niet bedoeld voor slowchat, dan voeg je elkaar lekker toe op msn ofzo.
[ Bericht 1% gewijzigd door DarkElf op 04-06-2004 13:59:38 ]
Vorige topic: [Centraal] Anti-Depressiva
------------------------------------
Vorige openingspost:
------------------------------------
In dit topic kun je gebruikerservaringen uitwisselen over AD. Bedenk echter, wat bij de een wel werkt, hoeft bij de ander helemaal niet aan te slaan. Bovendien zijn we als crew van mening, dat je erg moet oppassen met afgaan op de ervaringen van een ander. Voor een vakkundig advies moet je toch echt bij een arts zijn.
Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling van dit topic,
te gaan discussieren over het al dan niet gebruiken van AD.
Op www.psychologie.nu is een apart medicatie-forum.
Op de volgende sites kun je informatie lezen over diverse medicijnen:
www.apotheek.nl
www.mentalhealth.com (doorklikken naar medications).
------------------------------------
Wat linkjes die voorbij kwamen in de verschillende posts:
------------------------------------
http://www.stichtingpandora.nl - Er staan een aantal interressante pdf files over bijwerkingen van AD's en inspraak bij de behandelend arts onder het kopje documenten
http://www.observer.co.uk/magazine/story/0,11913,706297,00.html - Over verslaving aan SSSI's
http://home.planet.nl/~angst/index2.html - Voor iedereen die voor zichzelf of een bekende meer wil weten over de werking van AD's en de bijzonderheden ervan
http://knuckles.madtech.cx/depressiedagboek2.pdf - Dit depressiedagboek is bedoeld als steuntje in de rug voor mensen met een depressie. Het is bedoeld om inzicht in de voortgang van je behandeling te krijgen. Ook kan je af en toe terugkijken, om te zien hoever je al bent gekomen.
http://www.ggzplaza.nl/Law/Default.aspx - De rechten en plichten van een client bij de GGZ
http://www.hulpgids.nl/medicijnen/antidepressiva.htm - Prima uitleg over werking van Anti Depressiva.
(toegang tot meer info)
Opmerking
Dit topic is Niet bedoeld voor slowchat, dan voeg je elkaar lekker toe op msn ofzo.
[ Bericht 1% gewijzigd door DarkElf op 04-06-2004 13:59:38 ]
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Nette OP.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Dat herken ik wel inderdaad. Het ene uur jegewoon lekker in je vel voelen zitten, waar het dan ineens kan omzwaaienquote:Op donderdag 3 juni 2004 @ 15:55 schreef Grrrrrrrr het volgende:
[...]
Och, op dit moment wel redelijk, maar het kan nogal verschillen, en dan bedoel ik van uur tot uur, al voel ik me 's avonds meestal wel ok, ik kan dus niet echt zeggen dat het goed gaat. Omstandigheden zijn er ook niet naar dat ik me fantastisch zou kunnen voelen (al is het natuurlijk wel lekker weer
* knokkels had dat dus net
als je wil, mag je me wel toevoegen hoor... MSN staat in mn profiel enzo
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Prima link, ik voeg hem toe aan de OP, wordt ie meegenomen naar het volgende topic indien noodzakelijk.quote:Op donderdag 3 juni 2004 22:16 schreef Sylvester69 het volgende:
ik wil nog even een linkje toevoegen:
http://www.hulpgids.nl/medicijnen/antidepressiva.htm
groetjes
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Geknipt uit: jurmac
Daar slotje, hier verder.
Daar slotje, hier verder.
quote:Op zaterdag 5 juni 2004 10:59 schreef jurmac het volgende:
Er is al veel over Seroxat geschreven -vooral op internet. Toets op Google de woorden ‘Seroxat’ en ‘gewichttoename’ in en je word overspoelt door soortgelijke verhalen die allemaal een kenmerk hebben: van Seroxat kom je kilo’s aan! Dit is een onomstotelijk feit. Zo ook bij mij. Lees als je wilt mijn verhaal en mijn ervaring met Seroxat...
Nadat ik te horen had gekregen dat ik vader werd, sloeg bij mij de angst toe. Een angst die kennelijk mijn hele leven latent aanwezig was geweest maar er nu pas uitkwam.
Het verantwoordelijkheidsgevoel bekroop me. Voor het eerst vader worden is doorgaans voor de meeste aanstaande vaders een leuke ervaring. Echter bij mij wurgde het gevoel van angst me bijna letterlijk. Ik was bang om mijn baan kwijt te raken. Was bang in gezelschap en durfde plotseling niet meer in het middelpunt te staan. Dit resulteerde in een depressie.
Dit valt achteraf uit te leggen, maar is in mijn verhaal niet relevant -dit terzijde.
Mijn toestand werd ondraaglijk, ik werd steeds angstiger en depressiever. Ik bleef lang in bed liggen en had nergens meer plezier in. Ik dacht op dat moment dat ik er nooit meer uit zou komen. Ik vond het leven zinloos en zou het niet erg hebben gevonden om dood te gaan. Een zwarte bladzijde in mijn leven.
Er moest iets gebeuren! Via via nam ik kennis van het antidepressiva Seroxat. Degene die mij hier op attendeerde gebruikte het zelf ook en was meer dan tevreden over het medicijn. Bovendien was hij niet aangekomen.
Ik bezocht mijn arts en binnen 10 minuten ging ik in blijde gemoedstoestand met een recept de dokterspraktijk weer uit. ‘Wat heerlijk!’ dacht ik. ‘Nu verdwijnen mijn klachten!’
En inderdaad mijn klachten verdwenen. Niet meteen, maar nadat ik de pillen 3 weken had geslikt barstte de euforie los in mijn hoofd. Ik kwam in een andere wereld terecht. Ik wist niet wat me overkwam! Al mijn negatieve gevoelens, waaronder angst en depressie, waren als sneeuw voor de zon weggesmolten. Ik liep over van zelfvertrouwen en ging fluitend door het leven. Niets was me te veel. Ik herinner me dan ook dat alles wat ik deed of alles wat ik wilde ook lukte. Ik dacht dat de Seroxat dit veroorzaakte.
Maar ik sloeg door. Ik overschatte mezelf. Ik kreeg maling aan iedereen en ging als een egoist door het leven. Ik was zoals Youp van het Hek ooit in een conference zei: chemisch vrolijk!
Ik ging veel stappen, bedroog mijn vriendin, snoof cocaine als een stofzuiger en rookte anderhalf pakje sigaretten op een dag. Het was destructief wat ik deed. Let op! Ik denk dat de basis van mijn overmoedige gedrag en de gevolgen hiervan door Seroxat zijn veroorzaakt. Nogmaals, ik denk dit, maar weet het niet zeker. Het is mijn intuitie en gezond verstand die dit nu zegt. Niet iedereen die zijn vriendin bedriegt en coke snuift slikt ook Seroxat. Laat dit duidelijk zijn. Maar ik ben ervan overtuigt dat je ware karakter door Seroxat onderdrukt wordt.
Deze onstuimige periode heeft zeker twee jaar geduurd. Ondertussen was ik vader geworden en 10 kilo zwaarder. Ik ontweek foto’s van mezelf omdat ik mezelf erg vadsig vond. Dat vond ik niet alleen, maar mijn omgeving ook. Menigmaal kreeg ik van mensen te horen: ‘jeetje, jij bent ook dik geworden.’ Ik begon dit soort uitspraken te haten.
Deze 2 jaar van mijn leven zijn verloren jaren geweest. Door een godswonder ben ik mijn baan en vriendin nooit kwijtgeraakt. Ik leefde in een roes en zou ten onder gaan. Vroeg of laat zou ik in de goot zijn beland...
Maar toen kwam het keerpunt. Het was 2000 en ik liep met mijn dochter van 3 te wandelen. Het was een warme herfst namiddag en de bomen waren mooi van kleur: gevlamd door rood, oranje, geel en licht groen. De wereld rook naar herfst en paddestoelen, heerlijk!
Ik parkeerde de buggy en haalde mijn dochter uit de buggy. Isabelle nam plaats naast mij op een bankje. Ze is een bijzonder knap meisje. Dit zeg ik niet alleen omdat ik haar vader ben. Haar blonde haren vallen sierlijk over haar wangen. Met neergeslagen ogen en een rode mond is het een plaatje. Ze kan aandoenlijk naar iemand kijken. Net of ze verliefd op degene is. Met haar hoofdje een beetje schuin flirt en bespeelt ze degene die tegenover haar zit. Ik ben dol op haar. Het is een bijzonder mensje, altijd vrolijk.
De definitie van ‘houden van’ vind ik het sterkst als ik naar haar kijk. Dit is een gevoel dat je niet kunt begrijpen als je het nooit heb meegemaakt.
De zon speelde met haar wimpers, haar ogen glinsterde door het licht dat er indirect op scheen. In een fractie van een seconden vonden haar ogen mijn ogen. Het moment leek eeuwig te duren, als in slowmotion. Het was of ze wilde zeggen: ‘pap, stop met het leven dat je nu leid. Ik wil dat je bij me blijft en niet dood gaat.’
Geloof me, als ik mijn leven zoals ik toen leidde had voortgezet was ik er nu niet meer geweest.
Het oogcontact tussen haar en mij en mijn gedachten leken niet te stoppen. Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden. Ik heb Isabelle naar me toegetrokken en alleen maar vast gehouden. Het was een geluksmoment samen met haar en de herfst...
Vanaf dat moment heb ik mezelf veranderd. In eerste instantie voor haar. Ik stopte met al mijn slechte gewoontes. Iedereen weet dat je een Seroxat pilletje kunt breken. Ik ging van 1 pil per dag naar een halve. Maar toen wilde ik te snel afbouwen. Ik wilde namelijk een halve pil om de dag gaan slikken. Dit ging bij mij niet. Ik werd super duizelig. Maar het ergste was, ik werd waanzinnig agressief en geirriteerd. Om de domste dingen fokte ik me op. Iemand die niet snel genoeg bij het stoplicht optrok of whatever kon mij al irriteren.
Ik heb pas op de plaats gemaakt en ben uiteindelijk minder snel dan ik wilde van de Seroxat afgekomen. Mijn gevoelens zijn nu weer natuurlijk en basic. Ik leef weer, zie er weer als vanouds goed uit, krijg weer complimentjes en sport lekker veel. Soms denk ik nog aan de tijd terug dat ik me iedere ochtend woog en geen gram afgevallen was, terwijl ik zwaar aan het lijnen was. Zeer frustrerend. Seroxat remt gewoon je verbrandig en spijsvertering.
Het afbouwen van Seroxat ging niet zonder slag of stoot. Als ik vooraf had geweten hoe Seroxat mijn leven nadelig zou beinvloeden was ik het medicijn niet gaan slikken.
De bijsluiter van Seroxat is niet volledig. Een reeks aan bijwerkingen worden vermeld. Echter de belangrijkste bijwerkingen zijn wellicht bewust niet vermeld. Producenten van het geneesmiddel zijn denk ik bang voor dalende verkoopcijfers als men de volledige bijwerkingen vermeld. Het is bespottelijk dat er geen melding van gewichtstoename op de bijsluiter wordt gemaakt. Ook over stoppen met Seroxat en de verschijnselen die dan ontstaan wordt niets vermeld -onbegrijpelijk...
Mijn verhaal en ervaring met Seroxat is maar een verhaal van mij. Het is maar een mening.
Toch begrijp ik heel goed dat mensen het medicijn wel slikken. Het werkt goed tegen angst en depressiviteit. De wereld kan er weer rose uitgaan zien. Mensen kunnen er inderdaad baat bij hebben. Mochten er mensen zijn die op het punt staan Seroxat te gaan slikken en dit lezen, dan hoop ik alleen dat zij nog eens 3 keer goed nadenken over het gebruik, bijwerkingen en de gevolgen van Seroxat. Ik besef me ook dat niet iedereen dezelfde verschijnselen krijgt. Bovendien: wie ben ik om te oordelen over de mate waarin iemand angstig en depressief is. Het middel moet alleen niet erger zijn dan de kwaal.
Hoe erg je er ook aan toe bent, het leven is altijd de moeite waard. Ook al zie je -net als ik- dit op dat moment soms niet. Er zijn altijd mensen die van je houden en niet zonder je kunnen. Alles heeft een rede, ook een depressie. Het oneindig diepe dal waar ik in zat en waar ik ben uitgekomen heeft me bewuster doen leven. Ik kan soms zeggen dat ik bepaalde dingen meemaakt die me van geluk doen sidderen. Kleine ogenschijnlijk onbenullige dingen. Inmiddels ban ik vader van twee bloedmooie meisjes...
Ik wens iedereen die in een crisis zit onnoemlijk veel sterkte en wijsheid toe. Mocht je mij willen mailen: jur.mac@planet.nl
Pas goed op je zelf...
J
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Mooi stukje tekst en (m.b.t. de gevoelens door de seroxat) behoorlijk herkenbaar.quote:Op zaterdag 5 juni 2004 11:33 schreef DarkElf het volgende:
Geknipt uit: jurmac
Daar slotje, hier verder.
[..]
en (m.b.t. de gevoelens door de seroxat) behoorlijk herkenbaar.
Ik moet eerlijk zeggen dat het stuk tekst hierboven me nogal afschrikt.. Ik sta op het punt te beslissen of ik AD zal gaan slikken. Ik twijfel erg en hoop met hardlopen, visolie en evt, St Janskruid en vanzelfsprekend therapie een heel eind te komen.quote:Op zaterdag 5 juni 2004 11:33 schreef DarkElf het volgende:
Geknipt uit: jurmac
Daar slotje, hier verder.
[..]
Met name de opmerking dat het middel niet erger moet zijn dan de kwaal, helpt me wel. Bedankt voor je verhaal als ervaringsdeskundige! Wanneer de klachten nog te behappen zijn en anderszins op te lossen zijn, moet je idd uitkijken met chemische medicijnen, denk ik... Wanneer de situatie echter zodanig is, dat acute hulp noodzakelijk is, heb je denk ik weinig keus..
goed, ik zal wel ff wat leven in de brouwerij brengen.
op zich heeft het niet zoveel te maken met ad, maar ik hoop dat ik het hier toch ff kwijt kan..
het valt mij de laatste tijd namelijk steeds meer op dat het in ons gezin steeds om mijn vader draait. op zich werkt hij ook wel hard en is hij ook lange dagen bezig met zijn werk en zorgt hij ook voor het geld om alles te kunnen kopen, maar is hij daarom ook belangrijker en beter? dat gevoel krijg ik wel hier thuis.
Bijvoorbeeld net, mijn moeder heeft voor mijn vader een bordje met brood met aardbeitjes uit de tuin klaargemaakt.. lekker toch? dus ik vraag of er voor mij ook nog aardbeien zijn. Ja hoor daar staat het brood en daar liggen de aardbeien.
En tuurlijk ben ik niet te beroerd om zelf mijn broodje klaar te maken, maar het idee vind ik wel kut.
Zo gaat het bij bijna alle dingen. Als mijn vader smiddags gaat slapen moet iedereen daar rekening mee houden en als ik wat langer wil uitslapen hoeft het niet zo precies meer..
Ook met bijvoorbeeld het verdelen van eten. Iedereen wil graag een groot stuk, maar natuurlijk verdelen we het eerlijk maarja tóch weet mijn moeder het altijd weer zo te klaren dat mijn vader het meeste krijgt..
Het rare is ook dat het me eigenlijk pas de laatste tijd echt opvalt.. Misschien door de ad, misschien omdat ik me er bewust van ben geworden en ik er daarom meer op let. of stel ik me aan?
tis niet leuk het gevoel te hebben dat je niet belangrijk bent.. zeker omdat ik weet dat dat niet hoeft.. maar ondertussen wordt het zo wel bevestigd..
herkent iemand dit en is het redelijk van mij om zo te denken?
op zich heeft het niet zoveel te maken met ad, maar ik hoop dat ik het hier toch ff kwijt kan..
het valt mij de laatste tijd namelijk steeds meer op dat het in ons gezin steeds om mijn vader draait. op zich werkt hij ook wel hard en is hij ook lange dagen bezig met zijn werk en zorgt hij ook voor het geld om alles te kunnen kopen, maar is hij daarom ook belangrijker en beter? dat gevoel krijg ik wel hier thuis.
Bijvoorbeeld net, mijn moeder heeft voor mijn vader een bordje met brood met aardbeitjes uit de tuin klaargemaakt.. lekker toch? dus ik vraag of er voor mij ook nog aardbeien zijn. Ja hoor daar staat het brood en daar liggen de aardbeien.
En tuurlijk ben ik niet te beroerd om zelf mijn broodje klaar te maken, maar het idee vind ik wel kut.
Zo gaat het bij bijna alle dingen. Als mijn vader smiddags gaat slapen moet iedereen daar rekening mee houden en als ik wat langer wil uitslapen hoeft het niet zo precies meer..
Ook met bijvoorbeeld het verdelen van eten. Iedereen wil graag een groot stuk, maar natuurlijk verdelen we het eerlijk maarja tóch weet mijn moeder het altijd weer zo te klaren dat mijn vader het meeste krijgt..
Het rare is ook dat het me eigenlijk pas de laatste tijd echt opvalt.. Misschien door de ad, misschien omdat ik me er bewust van ben geworden en ik er daarom meer op let. of stel ik me aan?
tis niet leuk het gevoel te hebben dat je niet belangrijk bent.. zeker omdat ik weet dat dat niet hoeft.. maar ondertussen wordt het zo wel bevestigd..
herkent iemand dit en is het redelijk van mij om zo te denken?
Ouderwets rollenpatroon, vader is degeen die van oudsher de kost verdient, dus krijgt ie extra's ..quote:Op maandag 7 juni 2004 23:18 schreef grassprietje het volgende:
goed, ik zal wel ff wat leven in de brouwerij brengen.
op zich heeft het niet zoveel te maken met ad, maar ik hoop dat ik het hier toch ff kwijt kan..
het valt mij de laatste tijd namelijk steeds meer op dat het in ons gezin steeds om mijn vader draait. op zich werkt hij ook wel hard en is hij ook lange dagen bezig met zijn werk en zorgt hij ook voor het geld om alles te kunnen kopen, maar is hij daarom ook belangrijker en beter? dat gevoel krijg ik wel hier thuis.
Bijvoorbeeld net, mijn moeder heeft voor mijn vader een bordje met brood met aardbeitjes uit de tuin klaargemaakt.. lekker toch? dus ik vraag of er voor mij ook nog aardbeien zijn. Ja hoor daar staat het brood en daar liggen de aardbeien.
En tuurlijk ben ik niet te beroerd om zelf mijn broodje klaar te maken, maar het idee vind ik wel kut.
Zo gaat het bij bijna alle dingen. Als mijn vader smiddags gaat slapen moet iedereen daar rekening mee houden en als ik wat langer wil uitslapen hoeft het niet zo precies meer..
Ook met bijvoorbeeld het verdelen van eten. Iedereen wil graag een groot stuk, maar natuurlijk verdelen we het eerlijk maarja tóch weet mijn moeder het altijd weer zo te klaren dat mijn vader het meeste krijgt..
Het rare is ook dat het me eigenlijk pas de laatste tijd echt opvalt.. Misschien door de ad, misschien omdat ik me er bewust van ben geworden en ik er daarom meer op let. of stel ik me aan?
tis niet leuk het gevoel te hebben dat je niet belangrijk bent.. zeker omdat ik weet dat dat niet hoeft.. maar ondertussen wordt het zo wel bevestigd..
herkent iemand dit en is het redelijk van mij om zo te denken?
En het ligt echt niet aan jou hoor.. En ze bedoelen het ook echt niet zo ..
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Nee, je stelt je niet aan, ik denk dat het tijd wordt voor jou om eens te gaan zoeken naar een stek voor jezelf. Als je je aan dit soort dingen gaat ergeren is dat vaak een teken dat het tijd wordt om op je eigen benen te gaan staan.quote:Op maandag 7 juni 2004 23:18 schreef grassprietje het volgende:
Het rare is ook dat het me eigenlijk pas de laatste tijd echt opvalt.. Misschien door de ad, misschien omdat ik me er bewust van ben geworden en ik er daarom meer op let. of stel ik me aan?
Ach, je vader werkt waarschijnlijk echt heel hard, en dan is het niet meer dan logisch dat je moeder wat extra zorgzaam voor hem is, maar dat wil niet zeggen dat ze niet van jou houdt of jou niet belangrijk vindt. Ik denk dat het overigens een vrij bekend verschijnsel is.quote:tis niet leuk het gevoel te hebben dat je niet belangrijk bent.. zeker omdat ik weet dat dat niet hoeft.. maar ondertussen wordt het zo wel bevestigd..
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
haha dat doe ik al. en sinds die tijd is het ook wel veel minder geworden, maar nu begint het me weer te irriteren en word ik er echt depri van..quote:Op dinsdag 8 juni 2004 14:19 schreef Grrrrrrrr het volgende:
[..]
Nee, je stelt je niet aan, ik denk dat het tijd wordt voor jou om eens te gaan zoeken naar een stek voor jezelf. Als je je aan dit soort dingen gaat ergeren is dat vaak een teken dat het tijd wordt om op je eigen benen te gaan staan.
quote:Ach, je vader werkt waarschijnlijk echt heel hard, en dan is het niet meer dan logisch dat je moeder wat extra zorgzaam voor hem is, maar dat wil niet zeggen dat ze niet van jou houdt of jou niet belangrijk vindt. Ik denk dat het overigens een vrij bekend verschijnsel is.
tsja, ik vind het gewoon oneerlijk. ik werk ook gigantisch hard en ook al zien ze dat niet zo duidelijk als bij mijn vader. Ik heb ze er vaak genoeg op gewezen, en dan zijn ze het met me eens, maar vervolgens handelen ze er niet naar.. bah
bah
Pff, nou ik had gisteren een gesprek met m'n therapeute en ik wil gewoon ff wat kwijt if that's ok
Het was dus echt zo klote gisteren. Ik wist wat ik wilde vertellen, maar ik deed het gewoon niet. In plaats daarvan zat ik vooral in gedachten en wist ze niet te vertellen.
Ik heb het wel gehad over dat ik dacht dat het misschien allemaal niet echt zo was wat ik haar eerder heb verteld. Ik heb bijvoorbeeld vroeger aandacht in de vorm van over dingen praten zoals gevoelens enzo, gevoelens uiten en dergelijke gemist. Ik denk daardoor dat ik helemaal niet belangrijk ben etc. Maar ik vertelde haar dus dat ik nu weer eens dacht dat m'n ouders dat misschien wel wilden en geprobeerd hebben te geven, maar dat ik me er zelf voor afsloot, dat ik het niet wilde...
Na goed, ik was dus gisteren bij haar en ik vertelde dat ik me een beetje bang en verdrietig voelde. Ze had als opmerking dat ik dat wel gewoon zeg, maar dat zij het niet aan me kan zien, dat ze het niet kan voelen. Dat bevestigde dan weer m'n gedachte dat ik mezelf misschien dingen heb aangepraat.
Maar ik wilde haar dus nog andere dingen vertellen, over kerngedachtes die ik heb. Dat ik lelijk ben en dat die gedachte altijd en overal met me meegaat. Al zit ik in de bieb te studeren en iemand kijkt me aan, dan denk ik gelijk dat hij denkt dat ik lelijk ben. Ik wil m'n gezicht dan verbergen achter m'n haren of handen, zoiets.
Ik wilde haar dit dus vertellen, maar ik kon het niet, ik durfde het niet, bang voor de reactie. Het sloeg nergens op, want als het ergens wel kan, dan is het bij haar. In plaats daarvan zat ik dus in gedachten en was er nog zo'n stemmetje die de hele tijd zei: Doe het nou, zeg het d'r!. Maar dat mocht dus niet baten. Ik zat met opgetrokken knieen in de stoel en dat irriteerde haar weer omdat ik volgens haar geen enkel contact met haar maakte en niks constuctiefs aan het doen was. Ze kon zo niks met me. En ik zei haar nog wel dat ik echt wel iets wil vertellen, maar dat ik me schaamde.
Aan het einde van het gesprek zei ze dat ze hoopte dat ik er nu iets van geleerd had. Ik zei daar op dat ik nu had geleerd dat ik gewoon het gesprek moet voeren en de dingen die ik in m'n hoofd had naar voren moet brengen. Oh, wat geeft dit nu weer een rotgevoel. Nu twijfel ik helemaal weer aan mezelf. Doe ik alles voor de aandacht en ziet ze dat? Of....arghhhhhhhhhhhhh, ik weet het even niet. Ik heb twee weken om een goed en duidelijk iets straks over te brengen....
Het was dus echt zo klote gisteren. Ik wist wat ik wilde vertellen, maar ik deed het gewoon niet. In plaats daarvan zat ik vooral in gedachten en wist ze niet te vertellen.
Ik heb het wel gehad over dat ik dacht dat het misschien allemaal niet echt zo was wat ik haar eerder heb verteld. Ik heb bijvoorbeeld vroeger aandacht in de vorm van over dingen praten zoals gevoelens enzo, gevoelens uiten en dergelijke gemist. Ik denk daardoor dat ik helemaal niet belangrijk ben etc. Maar ik vertelde haar dus dat ik nu weer eens dacht dat m'n ouders dat misschien wel wilden en geprobeerd hebben te geven, maar dat ik me er zelf voor afsloot, dat ik het niet wilde...
Na goed, ik was dus gisteren bij haar en ik vertelde dat ik me een beetje bang en verdrietig voelde. Ze had als opmerking dat ik dat wel gewoon zeg, maar dat zij het niet aan me kan zien, dat ze het niet kan voelen. Dat bevestigde dan weer m'n gedachte dat ik mezelf misschien dingen heb aangepraat.
Maar ik wilde haar dus nog andere dingen vertellen, over kerngedachtes die ik heb. Dat ik lelijk ben en dat die gedachte altijd en overal met me meegaat. Al zit ik in de bieb te studeren en iemand kijkt me aan, dan denk ik gelijk dat hij denkt dat ik lelijk ben. Ik wil m'n gezicht dan verbergen achter m'n haren of handen, zoiets.
Ik wilde haar dit dus vertellen, maar ik kon het niet, ik durfde het niet, bang voor de reactie. Het sloeg nergens op, want als het ergens wel kan, dan is het bij haar. In plaats daarvan zat ik dus in gedachten en was er nog zo'n stemmetje die de hele tijd zei: Doe het nou, zeg het d'r!. Maar dat mocht dus niet baten. Ik zat met opgetrokken knieen in de stoel en dat irriteerde haar weer omdat ik volgens haar geen enkel contact met haar maakte en niks constuctiefs aan het doen was. Ze kon zo niks met me. En ik zei haar nog wel dat ik echt wel iets wil vertellen, maar dat ik me schaamde.
Aan het einde van het gesprek zei ze dat ze hoopte dat ik er nu iets van geleerd had. Ik zei daar op dat ik nu had geleerd dat ik gewoon het gesprek moet voeren en de dingen die ik in m'n hoofd had naar voren moet brengen. Oh, wat geeft dit nu weer een rotgevoel. Nu twijfel ik helemaal weer aan mezelf. Doe ik alles voor de aandacht en ziet ze dat? Of....arghhhhhhhhhhhhh, ik weet het even niet. Ik heb twee weken om een goed en duidelijk iets straks over te brengen....
Spletsj!
Haai Tiga ..quote:Op dinsdag 8 juni 2004 15:24 schreef Tiga het volgende:
Pff, nou ik had gisteren een gesprek met m'n therapeute en ik wil gewoon ff wat kwijt if that's ok
Het was dus echt zo klote gisteren. Ik wist wat ik wilde vertellen, maar ik deed het gewoon niet. In plaats daarvan zat ik vooral in gedachten en wist ze niet te vertellen.
Ik heb het wel gehad over dat ik dacht dat het misschien allemaal niet echt zo was wat ik haar eerder heb verteld. Ik heb bijvoorbeeld vroeger aandacht in de vorm van over dingen praten zoals gevoelens enzo, gevoelens uiten en dergelijke gemist. Ik denk daardoor dat ik helemaal niet belangrijk ben etc. Maar ik vertelde haar dus dat ik nu weer eens dacht dat m'n ouders dat misschien wel wilden en geprobeerd hebben te geven, maar dat ik me er zelf voor afsloot, dat ik het niet wilde...
Na goed, ik was dus gisteren bij haar en ik vertelde dat ik me een beetje bang en verdrietig voelde. Ze had als opmerking dat ik dat wel gewoon zeg, maar dat zij het niet aan me kan zien, dat ze het niet kan voelen. Dat bevestigde dan weer m'n gedachte dat ik mezelf misschien dingen heb aangepraat.
Maar ik wilde haar dus nog andere dingen vertellen, over kerngedachtes die ik heb. Dat ik lelijk ben en dat die gedachte altijd en overal met me meegaat. Al zit ik in de bieb te studeren en iemand kijkt me aan, dan denk ik gelijk dat hij denkt dat ik lelijk ben. Ik wil m'n gezicht dan verbergen achter m'n haren of handen, zoiets.
Ik wilde haar dit dus vertellen, maar ik kon het niet, ik durfde het niet, bang voor de reactie. Het sloeg nergens op, want als het ergens wel kan, dan is het bij haar. In plaats daarvan zat ik dus in gedachten en was er nog zo'n stemmetje die de hele tijd zei: Doe het nou, zeg het d'r!. Maar dat mocht dus niet baten. Ik zat met opgetrokken knieen in de stoel en dat irriteerde haar weer omdat ik volgens haar geen enkel contact met haar maakte en niks constuctiefs aan het doen was. Ze kon zo niks met me. En ik zei haar nog wel dat ik echt wel iets wil vertellen, maar dat ik me schaamde.
Aan het einde van het gesprek zei ze dat ze hoopte dat ik er nu iets van geleerd had. Ik zei daar op dat ik nu had geleerd dat ik gewoon het gesprek moet voeren en de dingen die ik in m'n hoofd had naar voren moet brengen. Oh, wat geeft dit nu weer een rotgevoel. Nu twijfel ik helemaal weer aan mezelf. Doe ik alles voor de aandacht en ziet ze dat? Of....arghhhhhhhhhhhhh, ik weet het even niet. Ik heb twee weken om een goed en duidelijk iets straks over te brengen....
Ik zie eigenlijk 3 dingen in je post:
1) Je WIL dingen zeggen.. maar je durft niet, weet niet hoe.. Maar je weet dat die dingen er zijn..
2) Je bagatelliseert je problemen tegenover je psych .. probeer daar eens vanaf te gaan .. Misschien gaat het volgende keer beter.. Niet iedere keer bij de psych hoeft een topdag te zijn..
3)Het einde van het gesprek: sluit aan op punt 1: Je hoeft er geen rotgevoel over te hebben..
Je weet in je hoofd wat je tegenhoudt.. en in hetzelfde gesprek zeg je het ook..
Je doet het niet om de aandacht .. je doet het omdat je dat rotgevoel wil kwijtraken..
En bij die kerngedachtes.. Bang voor de reactie.. dat hoeft ook niet joh. Alhoewel ik het me in kan denken.... Desnoods schrijf je het op, in een brief en geef je het aan je psych ..
Kom op Tiga.. niet opgeven joh
* knokkels steuntje in de rug geven doet
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Wow, wat een herkenbaar verhaal van jurmac over Seroxat. Mijn ervaringen zijn vrijwel identiek, zowel het "je bent jezelf niet meer en loopt alleen maar het feestbeest uit te hangen"-gedeelte als de manier waarop het afbouwen verliep. En de gewichtstoename. En ook ik was er achteraf liever gewoon nooit aan begonnen. Ik had net zo goed destijds gewoon kunnen leren niet ten onder te gaan aan depressies in plaats van eerst drie jaar (vier met de afbouwperiode erbij gerekend) die troep te slikken en vervolgens precies hetzelfde moeten leren.
Wat een negatieve verhalen hier over seroxat zeg, is er eigenlijk wel iemand die er positieve ervaringen mee heeft?
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Ik had in het begin positieve ervaringen Binnen drie dagen voelde ik me een compleet ander mens, het maakte echt een wereld van verschil. En ook na een jaar vond ik het nog steeds geweldig spul, en dat mijn omgeving begon te morren over het feit dat ik naar hun idee bepaald niet ten goede veranderd was en toch wel wat te erg feestte en nogal eens een grens overschrad, boeide me geen fuck. Ik denk dus dat je tijdens Seroxatgebruik best positieve ervaringen kunt hebben Alleen achteraf terugkijkend niet meer zo.
Ik ben dus begonnen met AD..(op aanraden van de arts) ik had dus giga last van de bijwerkingen. Zegt mijn Maatschappelijk Werker kun je beter niet aan beginnen. Hij is dus met mij bezig om samen (ik voor al) om de problemen op te lossen. Ik ben de AD nu dus aan het afbouwen, dan krijg (je jammer genoeg ) weer last van de bijwerkingen. Maar ik voel me alweer een stuk beter dan als aan het begin van de week. Maar ik heb vandaag zoals hij dan zal zeggen een "vrolijk" gevoel.
Groeten
Groeten
Zit ff in een dip maar is druk bezig om er uit te komen.
Syl!quote:Op dinsdag 8 juni 2004 23:52 schreef Sylvester69 het volgende:
Ik ben dus begonnen met AD..(op aanraden van de arts) ik had dus giga last van de bijwerkingen. Zegt mijn Maatschappelijk Werker kun je beter niet aan beginnen. Hij is dus met mij bezig om samen (ik voor al) om de problemen op te lossen. Ik ben de AD nu dus aan het afbouwen, dan krijg (je jammer genoeg ) weer last van de bijwerkingen. Maar ik voel me alweer een stuk beter dan als aan het begin van de week. Maar ik heb vandaag zoals hij dan zal zeggen een "vrolijk" gevoel.
Groeten
Goed om te horen joh... En dat dagboek helpt goed he om inzicht te krijgen in je dagelijkse leven?
Enne.. Dipjes.. Helpen we je wel overheen hoor
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
terugvindpost
"Would you guys stop it already?! Did you ever think that maybe there's more to life than being really, really, really, ridiculously good looking?"
Ik kwam deze post vreemd genoeg tegen bij het lezen van de oorspronkelijke topic, ik was nogal verbaasd. Te merken dat er mensen zijn die dusdanig weinig begrijpen van de menselijke psyche en hoe daarmee om te gaan.quote:Omdat het mijn belastingcenten zijn. Bovendien kun je ervanuit gaan dat de gemiddelde kansloze depressiveling thuis zit te teren op de maatschappij omdat het allemaal zo zwaar is. Dure jongens dus en met zo'n topic doe je net of het normaal is om ze te slikken. Het wordt alleen maar toegankelijker en geaccepteerd, terwijl het grote merendeel zichzelf een schop onder de kont moet geven en op moet houden met dat gejammer dat ze het zo moeilijk hebben. maar je hebt wel gelijk op zich, we praten hier over de meest kansloze mensen onder de bevolking, die toch niet willen luisteren omdat ze zo zielig zijn.
Niet alleen is het kort door de bocht, het getuigt ook nog eens van een dusdanig matig vermogen tot empathie en sympathie dat ik betwijfel of dit individu zelf wel een productieve bijdrage levert aan de maatschappij.
Depressief zijn doe je niet van harte. Voor veel mensen geld dat een depressie een hormonale afwijking is waar ze zelf geen controle over hebben. Voor een ander gedeelte kunnen er dusdanig nare ervaringen gelden in hun jeugd en omgeving, dat hierdoor depressieve gevoelens ontstaan of versterkt worden. Vaak zijn dit deels reacties zoals die van bovengenoemde persoon, reacties van onbegrip, vaak uit ontstaan uit persoonlijke frustratie om dat de reagerende persoon het gevoel heeft zelf het zwaarder te hebben, en meer recht te hebben op zijn verdriet dan de depressieve persoon. Ja, vaak is dit waar, hebben niet-depressieve personen het feitelijk gezien ook zwaarder dan depressieve, maar het gaat er hier om wat er tussen de oren zit. En om dan die problemen te bagataliseren en daardoor een depressief persoon een nog lager zelfbeeld te geven ('ik heb het eigenlijk zo makkelijk en loop nog de hele dag te janken en te zeuren'), is _absoluut_ contraproductief.
Wanneer men van doen heeft met Anti-Depressiva moet men in het achterhoofd houden dat zit symptoon bestrijding is, niet meer dan dat. Het is symptoombestrijding van een ziekte, een hormonale afwijking, veroorzaakt door wat voor situatie of genetisch probleem dan ook. Het enige wat AD doen is het remmen van de symptomen van die ziekte, ze zijn an sich dus geen oplossing. Het is echter wel zo dat een depressief iemand, die midden in zijn of haar depressie zit, niet erg vatbaar is voor reden. Om iemand echter te helpen moet een therapeut in staat zijn een goed dialoog aan te gaan met de gene die ziek is. Om die gene daartoe in staat te stellen, daarvoor zijn AD, om de symptomen te bestrijden zodat de ziekte kan worden behandeld..
Hopelijk kan bovengenoemde persoon in vervolg wat meer begrip en intellectuele capaciteit tonen bij het reageren op mensen die lijden onder deze ziekte.
Ignorance is bliss... damn why am I learning stuff??
Helemaal eens met bovenstaande bericht.
Alsof je er voor kiest om eens lekker zes maanden depressief te zijn, zeg.
Vaak is het biologisch, bijvoorbeeld. Wordt er te weinig serotonine aangemaakt. Bovendien zijn er genoeg depressieve mensen die niet thuis zitten, maar gewoon aan het werk zijn, vrijwillig of betaald, of wat anders doen dat van nut is.
Alsof je er voor kiest om eens lekker zes maanden depressief te zijn, zeg.
Vaak is het biologisch, bijvoorbeeld. Wordt er te weinig serotonine aangemaakt. Bovendien zijn er genoeg depressieve mensen die niet thuis zitten, maar gewoon aan het werk zijn, vrijwillig of betaald, of wat anders doen dat van nut is.
Jeetje, wat een verhalen over Seroxat.quote:Op dinsdag 8 juni 2004 16:29 schreef thaleia het volgende:
Ik had in het begin positieve ervaringen Binnen drie dagen voelde ik me een compleet ander mens, het maakte echt een wereld van verschil. En ook na een jaar vond ik het nog steeds geweldig spul, en dat mijn omgeving begon te morren over het feit dat ik naar hun idee bepaald niet ten goede veranderd was en toch wel wat te erg feestte en nogal eens een grens overschrad, boeide me geen fuck. Ik denk dus dat je tijdens Seroxatgebruik best positieve ervaringen kunt hebben Alleen achteraf terugkijkend niet meer zo.
Het hangt er toch vooral van af welke karaktereigenschappen JIJ zelf in potentie hebt, denk ik. Hoe kun je nou zeggen dat "ik dit niet ben, omdat dit veel te vrolijk is voor mijn doen"?
Jij bent het wél, alleen je hebt het voor je medicijngebruik nog nooit zo durven zien. Of je hebt eerder nooit durven toegeven aan je verlangens, wensen, gevoelens.
Want je bent: (faal)angstig, onzeke, verlegen? Noem maar op.
Ik heb zelf trouwens ook Seroxat geslikt, niet zo lang, half jaar ofzo. En ik voelde me na 3 dagen dus écht nog niet beter hoor. Die middelen gaan pas na minstens twee weken echt werken.
Maar omdat ik van nature al onzeker en angstig ben, hielpen ook die middelen niet echt om eens flink het feestbeest uit te gaan hangen. Ja, ik ging mee op in de groep en ik ging wel vaker naar het café, maar dat heeft weinig te maken met een "totaal andere identiteit" die je dan opeens zou hebben.
IK was het wel, alleen deed ik toen gewoon dingen die ik normaal gesproken niet zou durven doen. Dat is toch een redelijke nuance, denk ik zo.
Nee hoor, verschilt allemaal van persoon tot persoon. In mijn geval werkte het zeer zeker WEL al na 3 dagen en in mijn geval maakte het spul WEL veel te erg een ander mens van me. Natuurlijk kan medicatie hartstikke veel met je gedrag doen. Of wil jij zeggen dat iemand die onder invloed van een cocktail van alcohol en speed een slachtpartij aanricht volledig zichzelf is?quote:Op woensdag 9 juni 2004 11:18 schreef zevani het volgende:
Het hangt er toch vooral van af welke karaktereigenschappen JIJ zelf in potentie hebt, denk ik. Hoe kun je nou zeggen dat "ik dit niet ben, omdat dit veel te vrolijk is voor mijn doen"?
Jij bent het wél, alleen je hebt het voor je medicijngebruik nog nooit zo durven zien. Of je hebt eerder nooit durven toegeven aan je verlangens, wensen, gevoelens.
[...]
Ik heb zelf trouwens ook Seroxat geslikt, niet zo lang, half jaar ofzo. En ik voelde me na 3 dagen dus écht nog niet beter hoor. Die middelen gaan pas na minstens twee weken echt werken.
Er is wel een héél groot verschil tussen speed en een anti-depressivum, vind je ook niet?
Natuurlijk kan het per persoon verschillen. Ik zeg alleen dat we moeten oppassen met uitspraken over "een ander mens zijn".
Hoezo "anders"? Buiten de vraag wat daar slecht aan is, trouwens (wie zou zich nou niet eens flink willen veranderen, als je depressief of onzeker bent?) , ligt de vraag voor de hand of je dat wel bent, als je door die medicijnen opeens wél weer over straat durft te lopen (als je straatvrees hebt), als je wél weer zin hebt om met vrienden naar het cafe te gaan (als je depri was) of als je dwanggedachten nu opeens wél beginnen af te nemen (als je dwangmatig bent).
Overigens weet ik niet hoeveel pillen jij per dag slikte, hoor. Ik slikte een lage dosering van 1 pil, wat dus meer bedoeld is om angsten en dwanggedachten tegen te gaan.
Misschien slikte jij 2 pillen per dag, wat meer gebruikelijk is bij zware depressies?
Natuurlijk kan het per persoon verschillen. Ik zeg alleen dat we moeten oppassen met uitspraken over "een ander mens zijn".
Hoezo "anders"? Buiten de vraag wat daar slecht aan is, trouwens (wie zou zich nou niet eens flink willen veranderen, als je depressief of onzeker bent?) , ligt de vraag voor de hand of je dat wel bent, als je door die medicijnen opeens wél weer over straat durft te lopen (als je straatvrees hebt), als je wél weer zin hebt om met vrienden naar het cafe te gaan (als je depri was) of als je dwanggedachten nu opeens wél beginnen af te nemen (als je dwangmatig bent).
Overigens weet ik niet hoeveel pillen jij per dag slikte, hoor. Ik slikte een lage dosering van 1 pil, wat dus meer bedoeld is om angsten en dwanggedachten tegen te gaan.
Misschien slikte jij 2 pillen per dag, wat meer gebruikelijk is bij zware depressies?
