quote:bron op OOL
Er is in 2000 een goed opgezet prospectief onderzoek gedaan waarbij in week 37 door de gynaecologen besloten werd of het zinvol was om een vaginale stuitbevalling te proberen, of dat het beter was om de baby direct (nou ja, niet bij 37 weken, maar wat later) met een keizersnede te halen. Uit dit onderzoek blijkt dat van de kinderen waarbij besloten werd een keizersnede toe te passen 4 van de 1000 kinderen overleden. Dat heeft overigens niet zozeer te maken met het risico van de keizersnede, maar met het feit dat er aan het einde van een zwangerschap altijd kinderen in de baarmoeder overlijden. In de groep waarbij een vaginale bevalling werd geprobeerd (het is dus niet zo dat al die kinderen uiteindelijk ook vaginaal werden geboren, omdat het regelmatig voorkomt dat een vaginale bevalling alsnog in een keizersnede eindigt) waren dat 51 kinderen van de 1000 (als je dan het risico van het kind om tijdens de laatste weken van de zwangerschap te overlijden daarvan aftrekt, gingen er dus van de 1000 kinderen 47 kinderen meer dood bij een vaginale (proef)bevalling). Het risico voor het kind om te overlijden tijdens een vaginale bevalling is dus aanzienlijk vergroot, hoewel de kans dat het kind uiteindelijk levend ter wereld komt uiteraard nog steeds groter is (bijna 95%). Je kan deze cijfers en de toelichting daarop door de NVOG - Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie - nalezen op www.nvog.nl onder richtlijnen, dan weer richtlijnen en nr. 7 stuitbevalling. Een kleine persoonlijke mening over de mening van het NVOG dat het niet helemaal zeker is dat deze cijfers ook voor Nederland gelden - er zijn geen aanwijzingen dat dat niet zo is, en ik weet dat daar hardnekkig naar is gezocht.
Terecht hebben een aantal vrouwen erop gewezen dat een keizersnede voor dit kind wellicht wel veiliger is, maar voor een volgend kind meer risico met zich brengt. Dat komt omdat er een - kleine - kans is dat de baarmoeder scheurt tijdens de weeen. Hoewel ook dit risico vrijwel wegvalt als je bij een volgende zwangerschap weer voor een primaire keizersnede kiest, is er als je het dan wel vaginaal wilt proberen (en het kind goed ligt) een kans van 1 op de 1000 dat het kind dan tijdens de bevalling komt te overlijden als gevolg van een uterusruptuur - aanzienlijk minder dus dan die 51 nu. Je kan dit overigens aardig lezen in (de Nederlandse samenvatting van) het proefschrift van Kwee van 11 oktober 2005, te vinden op www.nvog.nl onder wetenschap, proefschriften en dan even scrollen naar die datum).
Beter dat ik ff moet herstellen dan het kleine ventje.quote:Op vrijdag 18 augustus 2006 00:09 schreef Rottdog het volgende:
Inky das idd wel snel
KS op zichzelf is me enorm meegevallen zou het zo weer doen alleen het duurt gewoon iets langer dat je weer op de been bent dan bij een vaginale bevalling.
Ik heb haar ook letterlijk gevraagd hoeveel ze er doet per jaar. En kreeg geen direct antwoord. "nog een paar". Dus vroeg hoeveel ze er totaal had gedaan "enkele honderden".quote:Op donderdag 24 augustus 2006 15:14 schreef chacama het volgende:
Inky volg je hart en doe wat het best is voor je beeb.....laat je niet leiden door de 'ervaring' van de gyn....vraag anders eens hoeveel stuitbevalling ze heeft gedaan. Hoeveel zijn er zonder problemen verlopen, hoeveel in een KS geeindigd en hoeveel in ........ Vaak onthouden mensen alleen de dingen die goed zijn gegaan. Oooooh, ik al zoveeeel stuitbevallingen gedaan....klinkt mooi, maar wat was het resultaat van die bevallingen is dan mijn tegenvraag.
Ja dat zei ik ook al, meredendeel moest alsnog. Maar ze was er van overtuigd dat dat niet nodig zou zijn.... Ze zei zelfs dat het persen niet meer dan 1,5 u zou zijn waarschijnlijk binnen het uur zou het klaar zijn. Is dat nou ervaring of overschat ze zichzelf en de situatie ?quote:Op donderdag 24 augustus 2006 16:07 schreef Martineke het volgende:
volgens mijn gyn eindigen 2/3 van alle stuitbevallingen alsnog in een ks.
vond ik best veel eigenlijk.
quote:Op vrijdag 16 juli 2004 16:21 schreef Sugar het volgende:
Ik had sinds gisteravond het gevoel dat ik "niet meer echt zwanger was", puur en alleen doordat ik de mogelijkheid heb om te beslissen dat ik niets mee zal maken van de natuurlijke gang van zaken rond een bevalling. En dat gevoel van ineens niet meer echt zwanger zijn, dat valt me heel zwaar. Juist nu ik 8 maanden zwanger ben, zou ik die spanning moeten en willen voelen van "het kan strakjes ineens zover zijn", "straks breken mijn vliezen", "komt ie vroeg of laat?", "hoe voelen weeën?", "hoe doen vriendje en ik dat zo samen".... Al die dingen vallen weg voor mijn gevoel, wanneer we nu beslissen het te plannen en dus via een ks doen. Dat vind ik echt heel moeiilijk. Het voelt alsof ik nu ineens voor "spek en bonen" zwanger zou zijn, ofzo. Ik kan dat maar moeilijk nu uit handen geven, bij voorbaat. Snapt iemand dat?
Voor mezelf ben ik daar ook niet bang voor. Ze zeggen zelfs dat ze minder lang het aan gaan zien, dan bij een gewone bevalling.quote:Op woensdag 6 september 2006 16:41 schreef Beboja het volgende:
Ik heb een stuitbevalling gehad. Het was mijn tweede kindje En ik vond het heel erg meevallen Zelfs geen knip of hechting aan over gehouden.
Ja maar je toch niet van te voren of een kind heupdysplasie / heupluxatie heeft?quote:Op woensdag 6 september 2006 18:23 schreef -Bubseltje- het volgende:
Als je een kindje krijgt met heupdysplasie en/of luxatie lijkt me een ks toch beter.
Ik nog even (ben nu thuis onder een andere naam).quote:Op woensdag 6 september 2006 17:07 schreef anneVi het volgende:
Linda, mijn eerste was een stuitbevalling, ik heb daar al eerder in dit topic iets over geschreven. Nul complicaties bij het kind, ik een knipje uit voorzorg.
Nou ja, nul ... ze had blauwe plekken op d'r kontjedie overigens heel snel wegtrokken.
en wat heeft dat met stuitligging te makenquote:Op woensdag 6 september 2006 18:23 schreef -Bubseltje- het volgende:
Als je een kindje krijgt met heupdysplasie en/of luxatie lijkt me een ks toch beter.
Nou, je gaat opeens veel bewuster nadenken over risico's. Een gewone bevalling - daar had ik al niet eens veel over nagedacht. Het begint een keer, en het overkomt je, en tot nu toe is er nooit één blijven zitten. Maar nu moet je opeens een bewuste keuze maken, dat vooral vind ik engquote:Op woensdag 6 september 2006 20:55 schreef anne_Chris het volgende:
[..]
Ik nog even (ben nu thuis onder een andere naam).
Krijg toch echt de indruk dat:je door alle onderzoeken banger wordt dan nodig is (en dat vind ik hele erg!)
Ikwas eigenlijk op zoek naar negatieve stuitbevallingervaringen, maar realiseer me opeens ook dat die er bijna niet zijn. Als een stuitbevalling moeizaam verloopt, loopt het uit in een keizersnee. Wel een geruststellend idee. Een moeizame langdurige bevalling zal ik dus hoe dan ook niet krijgen.quote:een baby in stuit er ook "gewoon" uit kan komen (ervaringsdeskundige)
maar ik vind het wel belangrijk dat hij er ook achter staat, want ik heb hem nodig tijdens de bevalling. Maar hij heeft wat tijd nodig om wéér de knop om te zetten, en dat begrijp ik en gun ik hem ook.quote:veel sterkte met je beslissing maar ik heb het idee gekregen dat je er al uit bent. nu jenog maar onthoud dat die ook gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar is op dit moment en onder deze omstandigheden. het zijn nogal beslissingen die er genomen moeten worden!
waar.... Maar ik vind het wel verwarrend dat er zulke verschillende adviezen worden gegeven. Inky zou bijvoorbeeld ingeleid worden, zodat kindje zo klein mogelijk was, en de juiste deskundige aanwezig. Mij willen ze juist niet inleiden, omdat de weeën dan minder effectief kunnen zijn, en de kans op ingrijpen dus groter wordt. Ook weer begrijpelijk en plausibel. Blijkbaar hebben ze hier meer ervaring met stuitliggingen dan in Inky's ziekenhuis - als ze het hier zo propageren.quote:vraag maar raak hoorelke stuitbevalling zo angstvallig gemonitord wordt dat ineens alle deskundigen switchen. er zijn volgens mij even veel voors als tegens. als je jezelf gesteund voelt door de gynaecoloog, waarom dan niet langs de natuurlijke weg bevallen?
ook een overweging van mij. Het blijft een operatiequote:alles met elkaar zou ik het zó weer over doen! alles beter dan een zware (ja, een ZWARE) buikoperatie waar je zelf niet 1-2-3 van genezen bent. plus de risico's in de toekomst die je krijgt met een fors litteken op je baarmoeder, je buik, etc. etc.
mijn mening is dat er veel te gemakkelijk naar het mes gegrepen wordt.
Ze hebben bij mij niets gemeten. Hoe ging dat bij jou? Ze vonden wel dat er geen belemmeringen waren mbt mijn bekken, ik heb geen vervormingen oid...quote:als een gyn de maat van je bekkenuitgang heeft "goedgekeurd" net als bij mij toen. ik had en hield daar vertrouwen in. die mensen nemen ook heus geen risico wat niet verantwoord is. in tegendeel, zij zullen alles doen om de gebooorte voor moeder en kind met zo min mogelijk risico's te laten verlopen.
Ik las 30-40% loopt uit in een keizersneequote:Op woensdag 6 september 2006 21:18 schreef _evenstar_ het volgende:
Wel appart dat 'verschillende ziekenhuizen er verschillende theorie-en op na houden.
Misschien lag het hier anders ivm de termijn waar ik was, maar hier waren ze dus juist voor een KS ivm de risico's bij een stuitbevalling en 70% zoiets toch op een Spoed keizersnede uit loopt.
Dat was voor mij de doorslag omdat ik graag zekerheid heb en in paniek zou geraken als het in eens een spoed zou worden etc. en je dus wellicht complete narcose moet.
En wat betreft het litteken, tegenwoordig zijn die littekens wellicht 7 cm breed misshcien wel 10 maar bij mij was er snel eigenlijk niets meer te zien. heb icicle eens foto gemailt die was nieuwschierig er naar![]()
quote:Dat onderzoek waar Hester het over heeft, heet: "Planned caesarean section versus planned vaginal birth for
breech presentation at term: a randomised multicentre trial", door Hannah et al, gepubliceerd in the Lancet (2000).
Er is nogal wat mis mee.
Ten eerste liggen in alle categorieen de cijfers van sterfte en problemen veel hoger dan in Nederland. Dus het is niet gek dat je je afvraagt of dat ook hier geld. Hester citeert de gemiddelde cijfers voor rijke en arme lander samen, maar ook het gemiddelde voor alleen de rijke landen ligt hoger dan in Nederland.
In de jaren voor dit onderzoek werd in Nederland ongeveerd 50% van de stuiten vaginaal geboren, en 50% met een keizersnede. De gynaecoloog besliste of een vaginale bevalling mogelijk was.
Bij dit onderzoek werden inderdaad vrouwen bij 37 weken gevraagd of ze mee wouden doen, en daarna werd er geloot. In de 'rijke' landen deden er maar heel weinig vrouwen mee. Ik heb ernstig het vermoeden dat de weinige vrouwen die meededen, de vrouwen waren die het allemaal niet zo veel kon schelen - niet een representatieve groep. Daarnaast was het voor het onderzoek belangrijk dat er in de 'vaginale groep' zoveel mogelijk vaginale bevallingen werden gedaan (om hardere cijfers te krijgen). Er waren daarom geen strenge richtlijnen over wanneer iemand geschikt was voor een vaginale bevalling. Er werd niet gekeken naar de ligging van de placenta, meten van de hoofdomtrek was niet verplicht, er mocht gewoon worden ingeleid, gewoon worden verdoofd, en een bevalling mocht maar liefst 18 uur duren voordat met toch nog een keizersnede ging uitvoeren. Lees voor meer kritiek "Inappropriate use of randomised trials to evaluate complex phenomena: case study of vaginal breech
delivery" door Kotasha, 2004.
Ik noem deze twee problemen omdat ik denk dat deze er toe bij kunnen dragen dat de resultaten van het onderzoek zoveel slechter zijn dan in Nederland. En omdat de praktijk in dit onderzoek aantoonbaar anders is dan de richtlijnen in Nederland (lees die richtlijnen van de NVOG maar die Hester noemde).
Er is wel degelijk goed onderzoek naar de resultaten van stuitbevallingen in Nederland. Dat is observationeel, niet random, zie Rietberg 2005.
Rietberg maakt 4 groepen:
1. vrouwen die een geplande keizersnede hadden wegens stuitligging
2. vrouwen die een geplande keizersnede hadden om andere redenen, met toevallig ook nog een stuitligging
3. vrouwen met een secundaire keizersnede (keizersnede na een poging tot stuitbevalling
4. vrouwen met een geslaagde stuitbevalling
Verder wordt er onderscheid gemaakt tussen de situatie voor de 'Term Breech Trial' (het onderzoek uit de Lancet van 2000 dus) en de situatie erna.
Bij groep 3 en 4 lag het sterftepercentage voor de TBT op 0.4 procent (dus 4 van de 1000). Bij groep 1 ligt dat op 0.07 procent. Bij groep 2 ligt dat het hoogst (0.5 procent), maar groep 2 is niet zo interessant.
Dan is er het criterium 'low APGAR score', d.w.z. een APGAR score lager dan 7 na 5 minuten. Dat overkwam 3.2% van de babies in groep 4, 2.3% in groep 3, en slechts 0.4% in groep 1.
Dan is er nog een criterium 'trauma', ik denk dat hiermee vooral gebroken botten e.d. bedoeld worden. Dat overkwam 0.5% van de babies in groep 4, en 0.1% in groepen 1 en 3.
Na de TBT is het percentage stuitbevallingen gedaald naar 23%. Groep 3 en 4 samen (dus degenen die een stuitbevalling proberen) zijn 45%; 55% heeft een geplande keizersnede. (Ik tel dus groep 2 helemaal niet mee.)
De resultaten in groep 1 zijn hetzelfde gebleven. De verschillend in groep 3 en 4 zijn niet statistisch significant, maar over het algemeen zijn de resultaten ook daar beter (misschien omdat alleen de 'betere' gevallen nog stuitbevalling proberen).
Maar goed. Deze resultaten laten vrij duidelijk zien dat een geplande keizersnede beter is voor het huidige kind dan een (poging tot) stuitbevalling. Maar de daadwerkelijke risico's zijn voor alle situaties een stuk lager dan vaak beweerd wordt (en dan dat internationale onderzoek liet zien).
Tsja, en als je als gyn één rotervaring hebt met een stuitbevalling zal je de volgende keer eerder aan je eigen oordeel gaan twijfelen en voor zekerheid gaan.quote:Op woensdag 6 september 2006 21:31 schreef _evenstar_ het volgende:
Daarom vind ik het ook zo gek dat er zoveel verschil in zit, misschien dat ze er vanuit gaan van de ervaringen die zij zelf in het ZKH mee maken![]()
dat vind ik dus heel belangrijke woorden!quote:Op woensdag 6 september 2006 21:45 schreef linda856763 het volgende:
Ook op www.ouders.nl : ene paar kritische kanttekeningen bij het Canadese onderzoek. Maar nog steeds de conclusie dat het voor een kindje beter is om via ks geboren te worden dan via een stuitbevalling. Maar ja, een volgend kindje loopt weer een groter risico. En ik ook...[..]
O, dan heeft ze bij mij ook wel gevoeld, gewoon tijdens het voelen van het kindje. Ik kreeg ook wel rust van het niet kunnen draaien. Het ligt zo blijkbaar met een reden, laat maar liggen dan...quote:Op woensdag 6 september 2006 21:43 schreef anne_Chris het volgende:
Niet alleen in het eigen ziekenhuis, ze lezen natuurlijk ook "de bladen".
voor wat betreft het bekken opmeten: ik mocht in zo'n lekkere gynaecologenstoel met de kniieën in de beugels. de gyn voelde waar de uitsteeksels van mijn bekkenbotten zaten en zei: daar kan gemakkelijk een kind door. op dat moment was het voor mij besloten.
als je het hebt over heupafwijkingen vraag ik me toch af hoe dat kan maar het zal wel.
ik ben vooral toen zo gerustgesteld door de gyn omdat ze hebben geprobeerd haar met 36 weken te draaien - ze wilde niet gedraaid worden en toen kwam er een soort van rust over me heen want blijkbaar wilde ze het niet anders. (ik wist trouwens nog niet wat "het" zou worden hoor). voldongen feit dus. plus de zelfverzekerde houding van de gyn die volgens mij 50+ was. ik kon me er goed bij neerleggen.
Linda, luister naar je hart, praat en vraag, zodat je je gerust gaat voelen! Want er is er maar één die de beslissing neemt en dat ben jij.
Nou, en dat schijnt dus niet waar te zijn. Er is mij verteld, maar ik kijk heus nog verder dat de placenta de neiging heeft om te gaan vast zitten op de plek van het litteken - en dat is dus heel laag, dus de kans op een placenta voor de uitgang is groter. Bovendien mag er minder druk op de baarmoeder komen vanwege de zwakke plek die het litteken kan zijn, dus daarom zal er ook eerder weer ingegrepen worden. En bij een ks kan ik de hoop op ooit een thuisbevalling wel opgeven, want het wordt per definitie ziekenhuis.. .quote:Op woensdag 6 september 2006 21:48 schreef _evenstar_ het volgende:
En wta betreft op een Ks bij een volgend kind ligt puur aan de snede etc. Ik heb bij een 2e net zoveel kans als een ieder op een KS de technieken tegenwoordig zijn zoveel beter. maar zoals Anne_chris zegt volg je hart en je gevoel.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |