Stuitligging

quote:

Op woensdag 6 september 2006 16:41 schreef Beboja het volgende:
Ik heb een stuitbevalling gehad. Het was mijn tweede kindje En ik vond het heel erg meevallen Zelfs geen knip of hechting aan over gehouden.

quote:

Op woensdag 6 september 2006 18:23 schreef -Bubseltje- het volgende:
Als je een kindje krijgt met heupdysplasie en/of luxatie lijkt me een ks toch beter.

quote:

Op woensdag 6 september 2006 17:07 schreef anneVi het volgende:
Linda, mijn eerste was een stuitbevalling, ik heb daar al eerder in dit topic iets over geschreven. Nul complicaties bij het kind, ik een knipje uit voorzorg.

Nou ja, nul ... ze had blauwe plekken op d'r kontje die overigens heel snel wegtrokken.

een baby in stuit er ook "gewoon" uit kan komen (ervaringsdeskundige)

veel sterkte met je beslissing maar ik heb het idee gekregen dat je er al uit bent. nu je nog maar onthoud dat die ook gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar is op dit moment en onder deze omstandigheden. het zijn nogal beslissingen die er genomen moeten worden!

vraag maar raak hoor

quote:

Op woensdag 6 september 2006 18:23 schreef -Bubseltje- het volgende:
Als je een kindje krijgt met heupdysplasie en/of luxatie lijkt me een ks toch beter.

quote:

Op woensdag 6 september 2006 20:55 schreef anne_Chris het volgende:

[..]

Ik nog even (ben nu thuis onder een andere naam).
Krijg toch echt de indruk dat:

je door alle onderzoeken banger wordt dan nodig is (en dat vind ik hele erg!)

quote:

een baby in stuit er ook "gewoon" uit kan komen (ervaringsdeskundige)

quote:

veel sterkte met je beslissing maar ik heb het idee gekregen dat je er al uit bent. nu je nog maar onthoud dat die ook gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar is op dit moment en onder deze omstandigheden. het zijn nogal beslissingen die er genomen moeten worden!

quote:

vraag maar raak hoor

elke stuitbevalling zo angstvallig gemonitord wordt dat ineens alle deskundigen switchen. er zijn volgens mij even veel voors als tegens.

als je jezelf gesteund voelt door de gynaecoloog, waarom dan niet langs de natuurlijke weg bevallen?

quote:

alles met elkaar zou ik het zó weer over doen! alles beter dan een zware (ja, een ZWARE) buikoperatie waar je zelf niet 1-2-3 van genezen bent. plus de risico's in de toekomst die je krijgt met een fors litteken op je baarmoeder, je buik, etc. etc.
mijn mening is dat er veel te gemakkelijk naar het mes gegrepen wordt.

quote:

als een gyn de maat van je bekkenuitgang heeft "goedgekeurd" net als bij mij toen. ik had en hield daar vertrouwen in. die mensen nemen ook heus geen risico wat niet verantwoord is. in tegendeel, zij zullen alles doen om de gebooorte voor moeder en kind met zo min mogelijk risico's te laten verlopen.

quote:

Op woensdag 6 september 2006 21:18 schreef _evenstar_ het volgende:
Wel appart dat 'verschillende ziekenhuizen er verschillende theorie-en op na houden.
Misschien lag het hier anders ivm de termijn waar ik was, maar hier waren ze dus juist voor een KS ivm de risico's bij een stuitbevalling en 70% zoiets toch op een Spoed keizersnede uit loopt.

Dat was voor mij de doorslag omdat ik graag zekerheid heb en in paniek zou geraken als het in eens een spoed zou worden etc. en je dus wellicht complete narcose moet.
En wat betreft het litteken, tegenwoordig zijn die littekens wellicht 7 cm breed misshcien wel 10 maar bij mij was er snel eigenlijk niets meer te zien. heb icicle eens foto gemailt die was nieuwschierig er naar

quote:

Dat onderzoek waar Hester het over heeft, heet: "Planned caesarean section versus planned vaginal birth for

breech presentation at term: a randomised multicentre trial", door Hannah et al, gepubliceerd in the Lancet (2000).

Er is nogal wat mis mee.

Ten eerste liggen in alle categorieen de cijfers van sterfte en problemen veel hoger dan in Nederland. Dus het is niet gek dat je je afvraagt of dat ook hier geld. Hester citeert de gemiddelde cijfers voor rijke en arme lander samen, maar ook het gemiddelde voor alleen de rijke landen ligt hoger dan in Nederland.

In de jaren voor dit onderzoek werd in Nederland ongeveerd 50% van de stuiten vaginaal geboren, en 50% met een keizersnede. De gynaecoloog besliste of een vaginale bevalling mogelijk was.

Bij dit onderzoek werden inderdaad vrouwen bij 37 weken gevraagd of ze mee wouden doen, en daarna werd er geloot. In de 'rijke' landen deden er maar heel weinig vrouwen mee. Ik heb ernstig het vermoeden dat de weinige vrouwen die meededen, de vrouwen waren die het allemaal niet zo veel kon schelen - niet een representatieve groep. Daarnaast was het voor het onderzoek belangrijk dat er in de 'vaginale groep' zoveel mogelijk vaginale bevallingen werden gedaan (om hardere cijfers te krijgen). Er waren daarom geen strenge richtlijnen over wanneer iemand geschikt was voor een vaginale bevalling. Er werd niet gekeken naar de ligging van de placenta, meten van de hoofdomtrek was niet verplicht, er mocht gewoon worden ingeleid, gewoon worden verdoofd, en een bevalling mocht maar liefst 18 uur duren voordat met toch nog een keizersnede ging uitvoeren. Lees voor meer kritiek "Inappropriate use of randomised trials to evaluate complex phenomena: case study of vaginal breech

delivery" door Kotasha, 2004.

Ik noem deze twee problemen omdat ik denk dat deze er toe bij kunnen dragen dat de resultaten van het onderzoek zoveel slechter zijn dan in Nederland. En omdat de praktijk in dit onderzoek aantoonbaar anders is dan de richtlijnen in Nederland (lees die richtlijnen van de NVOG maar die Hester noemde).

Er is wel degelijk goed onderzoek naar de resultaten van stuitbevallingen in Nederland. Dat is observationeel, niet random, zie Rietberg 2005.

Rietberg maakt 4 groepen:

1. vrouwen die een geplande keizersnede hadden wegens stuitligging

2. vrouwen die een geplande keizersnede hadden om andere redenen, met toevallig ook nog een stuitligging

3. vrouwen met een secundaire keizersnede (keizersnede na een poging tot stuitbevalling

4. vrouwen met een geslaagde stuitbevalling

Verder wordt er onderscheid gemaakt tussen de situatie voor de 'Term Breech Trial' (het onderzoek uit de Lancet van 2000 dus) en de situatie erna.

Bij groep 3 en 4 lag het sterftepercentage voor de TBT op 0.4 procent (dus 4 van de 1000). Bij groep 1 ligt dat op 0.07 procent. Bij groep 2 ligt dat het hoogst (0.5 procent), maar groep 2 is niet zo interessant.

Dan is er het criterium 'low APGAR score', d.w.z. een APGAR score lager dan 7 na 5 minuten. Dat overkwam 3.2% van de babies in groep 4, 2.3% in groep 3, en slechts 0.4% in groep 1.

Dan is er nog een criterium 'trauma', ik denk dat hiermee vooral gebroken botten e.d. bedoeld worden. Dat overkwam 0.5% van de babies in groep 4, en 0.1% in groepen 1 en 3.

Na de TBT is het percentage stuitbevallingen gedaald naar 23%. Groep 3 en 4 samen (dus degenen die een stuitbevalling proberen) zijn 45%; 55% heeft een geplande keizersnede. (Ik tel dus groep 2 helemaal niet mee.)

De resultaten in groep 1 zijn hetzelfde gebleven. De verschillend in groep 3 en 4 zijn niet statistisch significant, maar over het algemeen zijn de resultaten ook daar beter (misschien omdat alleen de 'betere' gevallen nog stuitbevalling proberen).

Maar goed. Deze resultaten laten vrij duidelijk zien dat een geplande keizersnede beter is voor het huidige kind dan een (poging tot) stuitbevalling. Maar de daadwerkelijke risico's zijn voor alle situaties een stuk lager dan vaak beweerd wordt (en dan dat internationale onderzoek liet zien).

quote:

Op woensdag 6 september 2006 21:31 schreef _evenstar_ het volgende:
Daarom vind ik het ook zo gek dat er zoveel verschil in zit, misschien dat ze er vanuit gaan van de ervaringen die zij zelf in het ZKH mee maken

quote:

Op woensdag 6 september 2006 21:45 schreef linda856763 het volgende:
Ook op www.ouders.nl : ene paar kritische kanttekeningen bij het Canadese onderzoek. Maar nog steeds de conclusie dat het voor een kindje beter is om via ks geboren te worden dan via een stuitbevalling. Maar ja, een volgend kindje loopt weer een groter risico. En ik ook...[..]

quote:

Op woensdag 6 september 2006 21:43 schreef anne_Chris het volgende:
Niet alleen in het eigen ziekenhuis, ze lezen natuurlijk ook "de bladen".

voor wat betreft het bekken opmeten: ik mocht in zo'n lekkere gynaecologenstoel met de kniieën in de beugels. de gyn voelde waar de uitsteeksels van mijn bekkenbotten zaten en zei: daar kan gemakkelijk een kind door. op dat moment was het voor mij besloten.

als je het hebt over heupafwijkingen vraag ik me toch af hoe dat kan maar het zal wel.

ik ben vooral toen zo gerustgesteld door de gyn omdat ze hebben geprobeerd haar met 36 weken te draaien - ze wilde niet gedraaid worden en toen kwam er een soort van rust over me heen want blijkbaar wilde ze het niet anders. (ik wist trouwens nog niet wat "het" zou worden hoor). voldongen feit dus. plus de zelfverzekerde houding van de gyn die volgens mij 50+ was. ik kon me er goed bij neerleggen.

Linda, luister naar je hart, praat en vraag, zodat je je gerust gaat voelen! Want er is er maar één die de beslissing neemt en dat ben jij.

quote:

Op woensdag 6 september 2006 21:48 schreef _evenstar_ het volgende:
En wta betreft op een Ks bij een volgend kind ligt puur aan de snede etc. Ik heb bij een 2e net zoveel kans als een ieder op een KS de technieken tegenwoordig zijn zoveel beter. maar zoals Anne_chris zegt volg je hart en je gevoel.