The Passion of the Christ #2 Oordeel zelf over de hype.

quote:

Op zondag 16 april 2006 00:16 schreef Soul79 het volgende:

[..]

Zal ook wel door de voorspelbaarheid en de overkill komen. Die eindeloze reeks stokslagen, al dat bloed, Jezus die steeeeeeds maar weer op de grond dondert en moeizaam overeind komt, die dramatisch kijkende vrouwen - het principe less is more is duidelijk niet aan Gibson besteed.

quote:

"The Passion Of The Christ'' is exactly the kind of movie you'd expect from a man who has staked his career on bone-crunching martyrdom. Mel Gibson's version of the last 12 hours of Jesus' life has the Christian savior being bound and chained, thrown off a bridge, beaten and spat upon, kicked, mocked, his shoulder ripped out of its socket and in an excruciating (and repetitive) 30-minute torture scene, flogged until he's nothing more than a bloody pulp.

By the time the movie makes it to the crucifixion, the cross _ not to mention Jesus' mission - seems like an afterthought.

Lost in the film's beautifully lit orgy of abuse is the sense of who Jesus was and why the Jewish priests - Gibson's villains in this old-fashioned melodrama - wanted him crucified. Gibson, who directed the film and co-wrote it with Benedict Fitzgerald, teases us with brief flashbacks of Jesus' life - the Sermon on the Mount, the Last Supper, some tender moments with mother Mary. But these are just blips between the relentless brutality. Jesus' suffering is all that matters in this movie. It's as if Gibson is measuring God's love by the amount of blood he shows on the screen.

The centerpiece of ``The Passion of the Christ" is, rather strangely, an episode of torture that doesn't rate a mention in the gospels of Matthew and Mark, while Luke and John only devote five verses to it. Here, it's one-fourth of the movie.

It begins with Roman soldiers caning Christ's back 30 times - a supervisor helpfully counts the lashes - followed by a camera pan to a table containing various instruments of punishment. The sadist decides on the cat o' nine tails, and it's back to the count-off - one, WHAM, two, WHAM, three, WHAM - all the way to 30 again.

When they're done flogging Christ's back, stomach and legs, the camera moves back to reveal a courtyard covered with blood, more blood, in fact, than any human body could hold, following a brutalization that no human body could endure. But the humanity of Jesus as Christ is not in play here. He is the Son of God, come to Earth to die in order to redeem our sins. Only in Gibson's "Passion," Christ must not only die, he must endure the kind of punishment and persecution that the martyrs in Gibson's films - from "Lethal Weapon's" Martin Riggs to Scottish hero William Wallace - have grimly faced at the hands of enemies.

The enemies in Gibson's "Passion" are the Jewish religious leaders, led by the high priest Caiphas (Mattia Sbragia), who, from the movie's opening moments in the Garden of Gethsemane, will settle for nothing less than Jesus' death on the cross. The priests bring Jesus before the Roman governor Pilate (Hristo Naumov Shopov) on charges of treason. Pilate agonizes over what to do with a man he finds innocent; his wife (Claudia Gerini) urges restraint and goes so far as to bring towels to Jesus' mother, Mary (Maia Morgenstern), and Mary Magdalene (Monica Bellucci) so they clean the courtyard after Jesus' horrific torture.

If you're not familiar with Pilate's wife or didn't know the two Marys were there when Jesus was scourged (let alone mopped up the blood in the courtyard), you're not alone. Gibson invented these scenes. The film places a particular emphasis on the Virgin Mary, a figure central to Gibson's Roman Catholic faith, as well as an androgynous Satan, who lurks, cloaked, on the edges of the action.

Gibson doesn't take the stuff with the devil any place interesting. As presented, it's just window dressing, like something from the outtakes reel from a souped-up "The Exorcist." But the moments between Jesus and Mary give "The Passion" its flashes of heart and humanity. For a few seconds at least, Gibson stops beating on Jesus and lets him breathe. And, for a few seconds, the audience can breathe, too.

But the film, which is in Aramaic and Latin with English subtitles, wants to shock you with its unrelenting violence; so Gibson doesn't let Jesus off the hook for long. The aim is for us to feel the enormity of Christ's physical sacrifice, and this the film does, helped immeasurably by actor Jim Caviezel's ability to silently express noble, dignified suffering.

What doesn't quite get through is Christ's message of forgiveness and love. You occasionally read it in the subtitles, but you don't really feel it in the movie. It just doesn't engage Gibson. He doesn't even show much interest in the Resurrection (given all of two minutes here), and why should he when his camera can zero in on a crow devouring the eyes of the mocking thief crucified next to Jesus? And that pretty much sums up "The Passion": God (and Mel) revealing himself through eye-gouging.

quote:

Op zondag 16 april 2006 00:48 schreef Wakey het volgende:

[..]

Helemaal mee eens.

Vanavond voor het eerst gezien, maar het kon me niet bekoren. Misschien ben ik emotieloos ofzo Ik vraag me serieus af wat het doel was van deze film... bewustwording, entertainment, discussie???

quote:

Op zondag 16 april 2006 20:20 schreef gekkehoedenmaker het volgende:
Nee, dan maar The Last Temptation of the Christ. Daar heb ik nog wel over kunnen discussieren

quote:

Op zondag 16 april 2006 13:41 schreef lot3 het volgende:
... daardoor was het lang niet zo aangrijpend als in bv. Jesus Christ Superstar.........

quote:

Op maandag 17 april 2006 00:00 schreef Killer_Mom het volgende:
op de valreep, t topic is bijna vol, net heb ik deze film ook gezien,
t katholieke verhaal wat ons op school geleerd is, niet met zoveel bloed en wreedheid, voor de tere kinderzieltjes natuurlijk,
na mijn eerste communie ben ik nooit meer naar de kerk geweest, behalve de onvermijdelijk begraafnis-missen, en erger, trouwmissen,
hoe zit t nu, je ziet die joden, met die mooie kleren, en Jezus [ met een Hoofdletter, je weet maar nooit] is ook een Jood. , de Romijnen zijn er de baas.

wanneer komen de katholieken in t spel. heel hun geloof is gebaseerd op die verhalen, kerst en pasen, noem maar op.
ik heb er veel over gelezen, maar de link kan ik gewoon niet vinden, iemand?

quote:

Op maandag 17 april 2006 02:52 schreef PDOA het volgende:

[..]

Schrijven en Taal heb je zeker nooit gehad?

quote:

Op maandag 17 april 2006 10:22 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Jij ook niet blijkbaar

quote:

Op maandag 17 april 2006 11:17 schreef PDOA het volgende:

[..]

Wat is er mis met die zin?

quote:

Op maandag 17 april 2006 11:34 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Schrijven en Taal is geen vak. Schrijven behoort doorgaans tot taal en taal schrijf je niet met een hoofdletter.
Voorts: reageren op iemands taal is prima, als je daarnaast ook nog maar even inhoudelijk op de post ingaat

quote:

Op maandag 17 april 2006 12:45 schreef PDOA het volgende:

[..]

Op De Basisschool Krijg Je Schrijven En Taal, Hoor.

quote:

Op dinsdag 18 april 2006 00:24 schreef Killer_Mom het volgende:
wat een gezeik om niks.

quote:

Op zondag 16 april 2006 18:36 schreef Bolderbast het volgende:

[..]

idd dit irriteert mij ook het meest aan de film, het is zo gekunsteld allemaal........na 3x Jezus te zien neervallen in slowmotion snap je het ook wel, en die huilende gezichten, tis echt teveel van het goede.........vind het echt een vervelende film om te kijken, van de ene kant van dat overdreven dramatische, dat maar BLIJFT benadrukt worden, en van de andere kant vanwege de gekunstelde slowmotion, en de zogenaamde "mooie" shots..........het bloed dat me dan nog niet eens zoveel.......

en dat dan einde, dat je m nog ff naast zn lijkzak ziet zitten, had ook niet gehoeven voor mij.....enkel een lege lijkzak tonen was veel effectiever geweest, nu krijg je er een beetje een X-Files gevoel bij...