quote:
Op dinsdag 11 januari 2005 11:37 schreef HiZ het volgende:Tja, de 'spanning' erin houden alsof het een krimi is werkt niet zo goed bij een historische persoon. Dus ook deze 'verklaring' maakt het niet beter. We wisten zelfs al voor het moment dat de film opgenomen was dat de moord niet opgelost zou kunnen worden, dan moet de filmer de kijker ook niet opzadelen met het idee dat het wel opgelost kan worden door losjes referenties te geven. In de film zegt Alexander expliciet dat Darius de moordenaars van zijn vader heeft betaald.
Misschien zei Alexander dat vooral om de (eigen) twijfel tegen te gaan? Of is het één van de vele mogelijkheden, naast de andere opties die ook in de film naar voren komen?
Oliver Stone doet helemaal niet alsof het opgelost kan worden. Hij heeft zich vooral beziggehouden met wat deze moord voor het leven van Alexander heeft betekend. De reconstructie van deze geschiedenis kan nooit volledig zijn en is dus een vorm van interpretatie. Daar kun je niet om heen. Oliver Stone geeft altijd een eigen draai aan de historische werkelijkheid zoals je ook hebt kunnen zien bij zijn vorige films als JFK en Nixon. Je moet dan ook niet naar zo'n film kijken met het idee dat je een volledig historisch correct verhaal zult zien. Het is het verhaal zoals Stone het vorm heeft gegeven. En ik denk dat hij het op dit punt wel aardig heeft gedaan. Als je kritiek op hem hebt, zou ik het eerder zoeken in andere zaken. Ik kan me bijvoorbeeld wel vinden in de volgende recensie:
"In het verleden kon je Oliver Stone van veel beschuldigen, maar nooit dat hij saai was, of dat hij niet wist hoe hij z’n verhaal moest vertellen. En toch is het daar waar hij ditmaal in de fout gaat: Stone zit met een massieve hoeveelheid historisch materiaal dat hij er in drie uur doorheen moet jagen en aangezien hij geen flauw idee heeft hoe hij dat moet aanpakken, grijpt hij terug naar een oude, beproefde methode. Hij introduceert een verteller (Anthony Hopkins als een stokoude Ptolomaeus), om ons alles uit te leggen waar hij geen plaats voor vindt in de film zelf. In plaats van te tonen, wat nochtans de bedoeling is van een film, begint hij te expliqueren. Als het niet Hopkins is die een veel te lange, pompeuze monoloog mag afsteken (bij Toutatis!), dan is het wel Alexander zelf (“Wie geen angst heeft, sterft nooit!”) of zijn moeder Olympias (“Ik heb mijn wraak in mijn schoot gedragen!”). Het leven van Alexander bevat gewoon meer informatie dan Stone weg mee kan zonder in droog gedoceer te vervallen.
De gaten in het scenario zijn trouwens ronduit bizar: na een inleidend half uur over Alexanders jeugd, gaat Stone terug naar Anthony Hopkins die het publiek ervan op de hoogte stelt dat Philippus vermoord werd, dat Alexander koning werd en aan een veroveringstocht begon die hem tot aan Babylon bracht. Niets daarvan wordt getoond. Maar dan, ongeveer acht uur later, wanneer we een heel stuk verder zitten in het verhaal, krijgen we plots een flash-back waarin we de moord op Philippus wél te zien krijgen. Is er een speciale reden waarom Stone die breuk met de chronologie heeft ingelast? Als dat zo is, u mag me altijd mailen, want ik zou het begot niet weten."
Overigens geeft Stone antwoord op deze vraag in de quote uit mijn vorige post. Toen ik naar de film keek, vond ik die achronologische aanpak ook onlogisch.