De "KUNST" van het loslaten van een ex...deel 5

Verder over contact en/of vriendschappelijk met je ex omgaan, ik zeg dat kan, net als vergeven enz. enz. enz. daar blijf ik bij maar dat is vaker besproken. Voor mij getuigt dat van echte kracht als je niet voor problemen en conflicten wegloopt juist dan laat je je ware gezicht zien. Je kunt het als trots van mijn kant zien en dat is het misschien ook wel een beetje, maar ik zou het gewoon wel stom, onvolwassen en vooral jammer vinden als we nooit meer iets van elkaar zouden horen, ze blijft bijzonder in haar eigen zin en ik vertrouw dat ik het aankan.
Time will tell.

Succes verder iemand _{en laten we vriendelijk blijven}

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 20:59 schreef Brighteyes het volgende:
En dan nu weer ontopic.

To be honest, ik dacht dat ik weer terug op nul zou zijn na onze hernieuwde poging, maar dat lijkt toch niet zo te zijn.
Ik heb zeker nog wel mijn dipjes maar het lijkt wel redelijk zijn gangetje te gaan.

---

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 20:59 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

[..]

En dan nu weer ontopic.

To be honest, ik dacht dat ik weer terug op nul zou zijn na onze hernieuwde poging, maar dat lijkt toch niet zo te zijn.
Ik heb zeker nog wel mijn dipjes maar het lijkt wel redelijk zijn gangetje te gaan.

---

Iemand ervaring mee? Ik wil er vanaf! Ik wil verder met mijn leven!

En in het weekend komt dan beetje bij beetje de ellende eruit. Ik heb het liever in een keer, ben ik ervan af!

Maar ik weet het; zo werkt het niet! Ik voel me op dit moment gewoon niet goed en zie het daardoor wat zwarter dan normaliter. gaat wel weer over hoop ik..

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 21:24 schreef mickey71 het volgende:
Het probleem is nu juist dat ik dat doe; heb heel veel nieuwe dingen opgepakt, heb het megadruk en in de weekenden rust ik uit omdat ik bekaf ben van al die drukke dingen de hele week.

En in het weekend komt dan beetje bij beetje de ellende eruit. Ik heb het liever in een keer, ben ik ervan af!

Maar ik weet het; zo werkt het niet! Ik voel me op dit moment gewoon niet goed en zie het daardoor wat zwarter dan normaliter. gaat wel weer over hoop ik..

---

Ook ik heb me het leplazerus gewerkt om maar niet alleen te zijn en om mijn gedachten te kunnen verzetten. En toch kwam het er uit, op mijn werk. Eerst zat ik me enorm in te houden, maar dat werkte niet lang. Mijn collega's wisten wel wat er aan de hand was en lieten me mijn gang gaan. Als ik wilde praten dan kon dat met een collega en de anderen kwamen heel af en toe een beetje informeren. Ik ben zo blij dat ik deze baan had...niet teveel nadenken en ik kon het zo druk maklen voor mezelf als ik wilde. Mijn baas heeft me die tijd mijn gang laten gaan, hoewel hij nu minder blij is met de overuren die ik nu nog heb staan en de vakantieuren. Maar beetje bij beetje komt dat ook goed. Ik hoop voor je dat je ook zo'n begripvolle baas hebt, die er niets van zegt als je naar het toilet loopt en er vervolgens 20 minuten blijft (en met rode ogen terugkomt). Gelukkig heb ik mezelf nu een stuk beter onder controle en gaat het echt een stuk beter. Wat ik heb geleerd is dat je vooral moet doen hoe JIJ het op dat moment prettig vindt. Het helpt (mij) niet als iemand zegt 'hoe ik het zou moeten doen'. Ik heb mijn verdriet ondergaan en dat laat ik nu nog gebeuren. Op de raarste momenten kan ik spontaan in tranen uitbarsten en daar is niets mis mee. Als je er klaar voor bent komt de rest vanzelf...als je er maar voor waakt dat je niet te lang blijft stilstaan en op tijd nieuwe uitdagingen aangaat (als je je er nu niet goed bij voelt hoe het nu gaat, weet je dat het anders moet en alleen door er goed over na te denken weet je vanzelf wel hoe je het anders kunt aanpakken). Het alleen maar haasten heeft (voor mij) geen zin want je wordt vanzelf teruggeworpen als je jezelf voorbij rent. Alles op zijn tijd...
Sterkte.
_{uiteraard wil ik niemand mijn mening opleggen, het is alleen maar hoe ik het heb ervaren...wat mensen ermee doen is aan zichzelf}

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 21:13 schreef Ambivalent het volgende:
Ik heb niet veel geleerd van de afgelopen periode over loslaten, behalve dat je er gewoon niet zo gek veel aan kan doen... Het enige is afleiding, zorgen dat andere dingen in je leven weer steeds belangrijker in je leven worden en je ex dus steeds minder, ga niet alleen zitten, zoek afleiding, nieuwe dingen en dan komt het goed (bij mij was dat eigenlijk het enige concrete wat werkte) verder had ik ook mijn dipjes en nog steeds maar het stelt nu niet veel meer voor !

---

Mijn ex mis ik iig niet echt meer. Waar ik nog veel moeite mee heb is het feit dat er geen vriendin meer naast je staat. Vrienden kunnen in dat geval een hoop betekenen (en gelukkig heb ik inmiddels een aantal mensen ontmoet waarmee ik heel goed kan praten en zo), maar ze zullen nooit een vervanging kunnen zijn voor een relatie.

Het is nu ruim anderhalf jaar geleden en dat is eigenlijk het enige wat me nog dwars zit. Na de laatste aanvaring met mijn ex was het echt over (aan beide kanten trouwens). Ik wil niets meer met haar te maken hebben.

Ik loop mezelf nu gek te maken met leuke dames op het werk. Ik weet af en toe niet meer wat wijsheid is. Actie ondernemen of niet? Wat voor actie dan? gewoon laten gaan en eerst eens aan mezelf werken (zoals voorgesteld door meerdere mensen)? Ik weet het af en toe niet meer en ik leef dan ook gewoon mijn leven en probeer mijn best te doen om elke dag weer een beetje lol te hebben.

Eigenlijk raak ik hier pas echt gefrustreerd van: het feit dat ik niet weet wat ik nou moet. Ik kan maar geen beslissing nemen. Ik wil actie maar weet niet wat.

Dat zijn mijn probleempunten nu dus eigenlijk Beetje off-topic maar goed.......

Een relatie van vier jaar gehad en we waren harstikke van plan om komende maand juli gaan samen wonen (einde van haar studies). We hebbne daar UREN EN UREN over gesproken en gepland, tot zelfs enkele zaken zoals een koffiezet en dergelijke gekocht. Met andere woorden, we hadden al veel gepland en in mijn ogen en geest was zij de persoon waar ik de rest van mijn leven van zou houden ALSOOK de persoon waar ik met VEEL PLEZIER elke dag zou wakker worden en een kusje geven elke ochtend.

Dit kan je ONMOGELIJK zomaar loslaten en vergeten. Toch niet als je nog steeds boordevol liefde hebt voor de persoon in kwestie. Dat is nu net het ding, mijn vriendin had PLOTS geen gevoelens meer, en dit gaat me te boven. Nou goed, dat is haar ding. Ik weet gewoon dat het 2 maanden is geleden en ik heb het nog steeds ontichlijk hard elke dag.

Ik heb zo een enorme vrees nooit iemand te vinden waar ik gelukkig mee zal zijn. Men hele leven staat op zijn kop en moet vanaf START heropgebouwd worden, COMPLEET anders als gepland of gedroomd. Ik vind dit zo pijnlijk dat ik moet lachen met jullie (of althans sommingen) hun theorie: "gewoon" loslaten en verder gaan

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 23:31 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat je het vanzelf merkt als je klaar bent voor andere vrouwen.

Ik wilde eerst zeggen 'doen!' maar ja, da's makkelijk gezegd als jij daar niet helemaal over uit bent.
Op het moment dat jouw interesse echt gewekt is merk je dat gauw genoeg.
Ik denk dat je vanzelf zal merken da je gedrag veranderd van een beetje dollen in een beetje serieuzer dollen etc. etc.

---

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 23:31 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat je het vanzelf merkt als je klaar bent voor andere vrouwen.

Ik wilde eerst zeggen 'doen!' maar ja, da's makkelijk gezegd als jij daar niet helemaal over uit bent.
Op het moment dat jouw interesse echt gewekt is merk je dat gauw genoeg.
Ik denk dat je vanzelf zal merken da je gedrag veranderd van een beetje dollen in een beetje serieuzer dollen etc. etc.

---

Verder spelen nog een aantal andere factoren (onzekerheid over mezelf oa. ) mee. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar tweemaal een collega, die ik toch wel erg leuk vond, mee uit gevraagd. Beide pogingen zijn jammerlijk mislukt.

Waar ik uberhaupt bijvoorbeeld al moeite mee heb is om bij die mensen in de buurt te komen. Ik ben niet zo'n figuur die overal dapper op af stapt, maar juist iemand die probeert eerst indirect contact te krijgen (bijvoorbeeld tijdens een gezamelijk project of zo, zodat ze eerst eens aan me kunnen "wennen" ).

Mijn probleem zit hem volgens mij in een algeheel gebrek aan zelfvertrouwen, wat zich uit in

Ik heb hier met meerdere mensen over gesproken en ik krijg van twee kanten te horen dat het verstandig is om eens met een professional te gaan praten. Dat is vooralsnog GEEN optie. Ik wil dat gewoon niet. Ik zie niet in wat zo'n iemand mij kan bieden.

Eigenlijk is dit best wel kut....ben je van je ex af, krijg je dit soort gezeik aan je kop!

Ik wilde alleen even toevoegen dat één van mijn ideeen over wat te doen tijdens het verwerken, is om je gevoel te volgen. Mijn ervaring is dat je in die situatie erg veel nadenkt (misschien wel te veel). Ook is er vaak een groot verschil tussen hetgeen wat je voelt en wat je denkt. Wanneer je voor keuzes komt te staan (en dat is dan vaak in mijn beleving), word je al snel besluiteloos (tenminste dat had ik). Wat bij mij geholpen heeft is om hoofdzakelijk datgene te doen waar ik me gelukkig(er) bij voelde; dus datgene wat me een beter gevoel gaf. Op die manier kwam ik er vanzelf achter welke weg ik in moest slaan en volgen.

Ook hielp het om veel te praten met anderen (heel erg veel) en hier op Fok! te posten. Je kan je ei kwijt en door de reacties van anderen kan je soms tot nieuwe inzichten komen. Erg nuttig!

Er zijn nog wel meer zaken die geholpen hebben met het verwerken. Maar de twee beschreven zaken (volg je gevoel en praten/posten) laten volgens mij blijken dat ieder op een eigen manier zijn of haar ex zal verwerken en dat het erg belangrijk is om hier op Fok! je ei kwijt te kunnen. Een ieder kan dus alleen beschrijven wat in zijn of haar situatie helpt of geholpen heeft. Er is geen standaard blauwdruk voor het verwerken. Dit topic is dus een topic waar je je ei kwijt kunt en om mensen te steunen of helpen met reacties.

Succes en sterkte allemaal!

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 23:50 schreef Bulls-Ass het volgende:
Ik moet toch ook even mijn mening kwijt i.v.m het loslaten van de liefde als een baksteen. Met alle respect maar de theorie, gewoon loslaten en verdergaan is erug mooi maar erug utopisch. De personen die dit denken zijn dujideljik nog nooit in een echte LIEFDESrelatie belandt.

Een relatie van vier jaar gehad en we waren harstikke van plan om komende maand juli gaan samen wonen (einde van haar studies). We hebbne daar UREN EN UREN over gesproken en gepland, tot zelfs enkele zaken zoals een koffiezet en dergelijke gekocht. Met andere woorden, we hadden al veel gepland en in mijn ogen en geest was zij de persoon waar ik de rest van mijn leven van zou houden ALSOOK de persoon waar ik met VEEL PLEZIER elke dag zou wakker worden en een kusje geven elke ochtend.

Dit kan je ONMOGELIJK zomaar loslaten en vergeten. Toch niet als je nog steeds boordevol liefde hebt voor de persoon in kwestie. Dat is nu net het ding, mijn vriendin had PLOTS geen gevoelens meer, en dit gaat me te boven. Nou goed, dat is haar ding. Ik weet gewoon dat het 2 maanden is geleden en ik heb het nog steeds ontichlijk hard elke dag.

Ik heb zo een enorme vrees nooit iemand te vinden waar ik gelukkig mee zal zijn. Men hele leven staat op zijn kop en moet vanaf START heropgebouwd worden, COMPLEET anders als gepland of gedroomd. Ik vind dit zo pijnlijk dat ik moet lachen met jullie (of althans sommingen) hun theorie: "gewoon" loslaten en verder gaan

---

Wat ik niet begreep, was dat het voor mijn ex ook "ineens over" was... Hoe kun je nu viereneenhalf jaar samen iets opbouwen en het dan in één keer loslaten? Was alles wat we toen samen beleefden, meemaakten en als gezamenlijke herinnering deelden, maar tijdelijk? Moet ik me dan maar niet meer hechten aan iemand waarvan ik ervan uit ga dat het de moeite waard is om me aan te hechten?

In brieven heb ik geprobeerd mijn ex duidelijk te maken wat het allemaal voor mij betekende - en nog steeds betekent - maar tevergeefs. Hij vond het ook wel jammer allemaal, maar was er toch van overtuigd dat ik me er maar overheen moest zetten om echt te kunnen genieten van de kansen die het leven mij als vrijgezel te bieden heeft. In enkele weken tijd kon hij mij zien als "gewoon een meisje", iemand met wie hij een oppervlakkig kopje thee kan drinken, mij achterlatend met mijn grote hoop emoties die ik alléén met hem kon delen omdat ik ze alléén met hem had beleefd.

Hoe moet je in godsnaam op een goede, solide basis opnieuw beginnen met een relatie, als is gebleken dat het op een gegeven moment eigenlijk allemaal van minimale waarde is geweest? Hoe kun je inschatten of een volgende partner wèl in staat is enige vorm van verdriet te tonen om het verbreken van een band die je samen hebt opgebouwd? Hoe leer ik om mezelf opnieuw onvoorwaardelijk over te geven aan iemand, met het vertrouwen dat het voor altijd zou kunnen zijn?

Tot mijn schaamte moet ik toe geven dat ik hier niet zo lang meer in gemod heb. Ik heb de vorige deel gelezen en zag het geflame. Ik zal het beter in de gaten houden.

Mijn excuses

quote:

---

Op woensdag 28 januari 2004 14:16 schreef N-joy het volgende:

[..]

*Totally agree*

Wat ik niet begreep, was dat het voor mijn ex ook "ineens over" was... Hoe kun je nu viereneenhalf jaar samen iets opbouwen en het dan in één keer loslaten? Was alles wat we toen samen beleefden, meemaakten en als gezamenlijke herinnering deelden, maar tijdelijk? Moet ik me dan maar niet meer hechten aan iemand waarvan ik ervan uit ga dat het de moeite waard is om me aan te hechten?

---

quote:

---

In brieven heb ik geprobeerd mijn ex duidelijk te maken wat het allemaal voor mij betekende - en nog steeds betekent - maar tevergeefs. Hij vond het ook wel jammer allemaal, maar was er toch van overtuigd dat ik me er maar overheen moest zetten om echt te kunnen genieten van de kansen die het leven mij als vrijgezel te bieden heeft. In enkele weken tijd kon hij mij zien als "gewoon een meisje", iemand met wie hij een oppervlakkig kopje thee kan drinken, mij achterlatend met mijn grote hoop emoties die ik alléén met hem kon delen omdat ik ze alléén met hem had beleefd.

Hoe moet je in godsnaam op een goede, solide basis opnieuw beginnen met een relatie, als is gebleken dat het op een gegeven moment eigenlijk allemaal van minimale waarde is geweest? Hoe kun je inschatten of een volgende partner wèl in staat is enige vorm van verdriet te tonen om het verbreken van een band die je samen hebt opgebouwd? Hoe leer ik om mezelf opnieuw onvoorwaardelijk over te geven aan iemand, met het vertrouwen dat het voor altijd zou kunnen zijn?

---

Ik heb tegen mezelf op een gegeven moment gezegt van, 'blijkbaar was je niet goed genoeg voor haar, NOU FOK HAAR DAN! Dan tieft ze toch lekker op? Laat haar maar iemand vinden die beter is als ik, if that floats her boat.'. En ik ben weer leuke dingen gaan doen. En zie hier ik ben dolgelukkig met mijn leven nu en die relatie komt heus wel weer .

ik heb echt veel aan jullie reactie gehad en nog steeds...

ik ben bang dat mijn zwaarste tijd nog gaat komen... zekers in de weekenden... vorig weekend voor het eerst in 3jaar en 3 maanden alleen geweest ... niet gezellig

en dan ga ik lekker meer sporten...

wil gaan fitnissen, zaalvoetballen en snowboarden dus hou mezelf wel bezig

Na een driekwart jaar verkering bleek het vermoeden van mijn kant dat ze vreemd ging bewaarheid te worden. Ik was er kapot van, heb een halfjaar met een puinhoop in mn hoofdgelopen, maar met een feest van een vriend van me zat zij daar ook.....en we raakten weer aan de praat, en besloten om het opnieuw te proberen, maar na een maand bleek het gewoon echt niet meer hetzelfde.
Het vertrouwen van mijn kant was weg (begrijpelijk, maar erg lastig), heb inmiddels al anderhalf jaar een ontzettend mooie meid naast me door het leven. Maar toch de herinneringen en het vergeten, dan wens je weleens dat je de 'kunst' van het loslaten bezit.

quote:

---

Op woensdag 28 januari 2004 14:33 schreef zwaaibaai het volgende:
hoi, hier uw mod met ook een ex verleden.

Tot mijn schaamte moet ik toe geven dat ik hier niet zo lang meer in gemod heb. Ik heb de vorige deel gelezen en zag het geflame. Ik zal het beter in de gaten houden.

Mijn excuses

---

quote:

---

Op woensdag 28 januari 2004 14:16 schreef N-joy het volgende:

[..]

*Totally agree*

Wat ik niet begreep, was dat het voor mijn ex ook "ineens over" was... Hoe kun je nu viereneenhalf jaar samen iets opbouwen en het dan in één keer loslaten? Was alles wat we toen samen beleefden, meemaakten en als gezamenlijke herinnering deelden, maar tijdelijk? Moet ik me dan maar niet meer hechten aan iemand waarvan ik ervan uit ga dat het de moeite waard is om me aan te hechten?

In brieven heb ik geprobeerd mijn ex duidelijk te maken wat het allemaal voor mij betekende - en nog steeds betekent - maar tevergeefs. Hij vond het ook wel jammer allemaal, maar was er toch van overtuigd dat ik me er maar overheen moest zetten om echt te kunnen genieten van de kansen die het leven mij als vrijgezel te bieden heeft. In enkele weken tijd kon hij mij zien als "gewoon een meisje", iemand met wie hij een oppervlakkig kopje thee kan drinken, mij achterlatend met mijn grote hoop emoties die ik alléén met hem kon delen omdat ik ze alléén met hem had beleefd.

Hoe moet je in godsnaam op een goede, solide basis opnieuw beginnen met een relatie, als is gebleken dat het op een gegeven moment eigenlijk allemaal van minimale waarde is geweest? Hoe kun je inschatten of een volgende partner wèl in staat is enige vorm van verdriet te tonen om het verbreken van een band die je samen hebt opgebouwd? Hoe leer ik om mezelf opnieuw onvoorwaardelijk over te geven aan iemand, met het vertrouwen dat het voor altijd zou kunnen zijn?

---

Het is idd moeilijk voor te stellen he, Ik heb mijn vriendin die vraag 20x gesteld op de avond dat ze het uitmaakte. Hoe kan je nu die gevoelens van 4 jaar verliezen. Ze kon er niet op antwoorden, ze was veranderd zei ze zelf, verder kwam ze niet. Onbegrijpelijk maar goed, een antwoord zal ik er jammer genoeg nooit op krijgen.

Ik heb dus ook een brief geschreven na een maand. Gewoon gemeld dat ik het nog steeds niet begreep en haar laten begrijpen dat langs mijn kant de deur nog steeds openstaat (niks melancholisch maar toch duidelijk gemaakt) maar de "lieve" dame heeft niet eens de moeite genoemen te antwoorden. We zijn nu een maand verder en het kriebelt om opnieuw een brief te sturen met een soort "reactie" op haar onverschilligheid maar ik bedaar mezelf met de gedachten dat ik mezelf niet mag verlagen door achter haar kont te rennen.

Er zijn idd erug veel onzekerheden en angsten in me opgekomen sindsdien. Ik heb in eerste instantie schrik om nooit nog iemand te vinden waar ik zo van kan houden. Ik was gek van die meid, en het voelde perfect. Ik kan me gewoon niet voorstellen wakker te worden bij iemand anders. Iedereen zegt wel, dat komt wel, je vindt wel iemand. Nou goed, maar na 4 jaar relatie en een tussendoor een baan gevonden te hebbne, hen je niet precies een perfect uitgaansleven meer. Ik heb aanzienlijk minder vrienden, en ben wel regelmatig moe in het week-end (moet vaak werken in de week-ends) om uit te gaan. Dat lijkt me ook wel een probleem

Ik zie op mijn werk veel mensen die op hun dertigste alleen wonen, en het zo gewoon zijn dat ze er niet meer aan denken iemand in hun levenhart te laten, en ik heb hier zo een angst voor want ik wil niet alleen eindigen. Ik wil nog steeds een gezin met een lieve vrouw en kinderen. Maar goed, niet depressief worden he

Onzekerheid troef dus

quote:

---

Op woensdag 28 januari 2004 14:33 schreef zwaaibaai het volgende:
hoi, hier uw mod met ook een ex verleden.

Tot mijn schaamte moet ik toe geven dat ik hier niet zo lang meer in gemod heb. Ik heb de vorige deel gelezen en zag het geflame. Ik zal het beter in de gaten houden.

Mijn excuses

---

je kan moeilijk ALLES lezen he

Jullie hebben die gevoelens nog, maar het lijkt me stug dat je nooit een relatie hebt gehad ( al was het maar een week) waarin je na een tijdje het gevoel had dat het niet klopte, dat je niet verder wil. Dat je je vinger er niet op kan leggen, maar dat dit niet zo meer gaat. En dat je het dan uitmaakt...

Hoe hard het ook klinkt, je ex heeft is niet over 1 nacht ijs gegaan, ze heeft het alleen niet van te voren gemeld. en dat had ze imo moeten doen. JULLIE zitten nog met die gevoelens, terwijl ZIJ al een eind verder zijn. Nee het is niet eerlijk, ja dat is het leven.

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 21:45 schreef Blinky het volgende:

[..]

Hoi Mickey,

Ook ik heb me het leplazerus gewerkt om maar niet alleen te zijn en om mijn gedachten te kunnen verzetten. En toch kwam het er uit, op mijn werk. Eerst zat ik me enorm in te houden, maar dat werkte niet lang. Mijn collega's wisten wel wat er aan de hand was en lieten me mijn gang gaan. Als ik wilde praten dan kon dat met een collega en de anderen kwamen heel af en toe een beetje informeren. Ik ben zo blij dat ik deze baan had...niet teveel nadenken en ik kon het zo druk maklen voor mezelf als ik wilde. Mijn baas heeft me die tijd mijn gang laten gaan, hoewel hij nu minder blij is met de overuren die ik nu nog heb staan en de vakantieuren. Maar beetje bij beetje komt dat ook goed. Ik hoop voor je dat je ook zo'n begripvolle baas hebt, die er niets van zegt als je naar het toilet loopt en er vervolgens 20 minuten blijft (en met rode ogen terugkomt). Gelukkig heb ik mezelf nu een stuk beter onder controle en gaat het echt een stuk beter. Wat ik heb geleerd is dat je vooral moet doen hoe JIJ het op dat moment prettig vindt. Het helpt (mij) niet als iemand zegt 'hoe ik het zou moeten doen'. Ik heb mijn verdriet ondergaan en dat laat ik nu nog gebeuren. Op de raarste momenten kan ik spontaan in tranen uitbarsten en daar is niets mis mee. Als je er klaar voor bent komt de rest vanzelf...als je er maar voor waakt dat je niet te lang blijft stilstaan en op tijd nieuwe uitdagingen aangaat (als je je er nu niet goed bij voelt hoe het nu gaat, weet je dat het anders moet en alleen door er goed over na te denken weet je vanzelf wel hoe je het anders kunt aanpakken). Het alleen maar haasten heeft (voor mij) geen zin want je wordt vanzelf teruggeworpen als je jezelf voorbij rent. Alles op zijn tijd...
Sterkte.
_{uiteraard wil ik niemand mijn mening opleggen, het is alleen maar hoe ik het heb ervaren...wat mensen ermee doen is aan zichzelf}

---

Misschien speelt bij mij ook wel een beetje mee dat ik "onbewust" vind dat ik niet zoveel zelfmedelijden moet hebben en dat ik niet zo moet "mauwen". Ik heb slechts een jaar een relatie gehad die voornamelijk in de weekenden plaats vond. Mijn ex woonde meer dan 100 km verderop en is 6 jaar jonger dan ik. We hadden veel ruzie, dus ik had het (vind ik zelf) gewoon moeten zien aankomen.

Het rare is dat ik het ook (verstandelijk) helemaal niet erg vind. Ik zie in dat het goed is en ik sta dan ook helemaal achter zijn beslissing(ik had m graag samen met hem gemaakt, dat is wat anders, maar zonder praten kom je niet ver...).
Ik ben nu ook veel gelukkiger dan toen ik nog met hem was. En ik geniet van de meeste momenten (met hier en daar een dipje of een dikke dip zoals nu )
Het idiote is dat toen hij de knoop eenmaal had doorgehakt, we van het ene op het andere moment niets meer met me te maken wilde hebben. van de lieve jongen die ik kende, veranderde hij ineens in een botte lompe zak.

Hij gaf me op een gegeven moment dus te kennen dat hij een week nadat hij onze relatie verbroken had, smoorverliefd op iemand anders is geworden. Ook dat deed pijn, om dat te horen. Vervolgens kreeg ik te horen dat ie geen contact meer wilde. Dat heb ik uiteraard gerespecteerd! Maar twee maanden later kreeg ineens weer mail van 'm dat ie nog wat van mij had en dat ik dat terug kon krijgen en tussen neus en lippen door dat ie inmiddels samenwoonde..

Kortom ik ben aan de kant gezet van het ene op het andere moment. dat is hard, zijn goed recht, maar wel hard na een heftig jaar waarin we lief en leed gedeeld hebben.
Dat is wat me het meeste pijn doet! Ik had graag contact met hem gehouden dan had het afscheid me wrsl. veel minder zwaar gevallen. Ik voel me nu enorm bedrogen en vraag me af of ik hem uberhaupt kende. Waarschijnlijk niet dus...

Het ene moment denk ik dat ik er helemaal over heen ben en het volgende (nu dus) zak ik weer terug...

Maar ik kom er wel en jullie ook. Het schiet alleen niet op.....

en inderdaad veel dingen doen..en dan na een poosje..of een hele poos gaat 't weg.. nou ja langzaam aan dan he

quote:

---

Op woensdag 28 januari 2004 19:44 schreef Grimm het volgende:
toen het uit ging met mijn ex heb ik alles weg gegooid of verbrand..alles wat me aan haar herrinerde weg gegooid

en inderdaad veel dingen doen..en dan na een poosje..of een hele poos gaat 't weg.. nou ja langzaam aan dan he

---

*Over 'in een keer het gevoel niet meer hebben'.
Tja zo hoor je dat vaak, maar zo gaat het in de praktijk niet, het gaat niet over een nacht ijs, en het gevoel is volgens mij ook nooit voor 100% weg, het is eigenlijk meer het gevoel dat het niet gaat werken, om wat voor een reden dan ook, het is niet te verklaren... het is keihard om dat te horen te krijgen, zeker als het onverwacht is en je kan er ook zo weinig mee: "ik hou nog van je, maar toch wil ik niet verder met je", of: "ik heb heel veel van je gehouden, maar dat voel ik niet meer zo", je hebt het er maar mee te doen...

*Over accepteren in het algemeen.
Er werd ergens gezegd dat dat de oplossing voor alles is. Naja dan zou je wel een erg passief persoon worden, tuurlijk moet je bepaalde dingen accepteren, maar niet je gevoel, dat hoef je niet te accepteren, als je je naar je eigen zin veel te lang klote voelt over je ex, dan zeg je niet, ach ik accepteer dat ik me zo voel... Dan zeg je: verdorie, het is nu wel genoeg geweest, ik accepteer niet dat ik hier nog langer onder lijd.

quote:

---

Op woensdag 28 januari 2004 17:38 schreef zwaaibaai het volgende:
zeg bull-ass en n-joy,

Jullie hebben die gevoelens nog, maar het lijkt me stug dat je nooit een relatie hebt gehad ( al was het maar een week) waarin je na een tijdje het gevoel had dat het niet klopte, dat je niet verder wil. Dat je je vinger er niet op kan leggen, maar dat dit niet zo meer gaat. En dat je het dan uitmaakt...

Hoe hard het ook klinkt, je ex heeft is niet over 1 nacht ijs gegaan, ze heeft het alleen niet van te voren gemeld. en dat had ze imo moeten doen. JULLIE zitten nog met die gevoelens, terwijl ZIJ al een eind verder zijn. Nee het is niet eerlijk, ja dat is het leven.

---

Een vrees die ik heb (jah ik heb er enkelen) is het volgende.
De relatie voelde lekker aan en is zonder signalen plots beeindigt. Voor haar ging het op een bepaald niet meer en basta. We hebbne nooit boel gemaakt (hierover) of wat dan ook, gewoon gedaan. DUS, als een perfect vredevolle en (in mijn ogen) liefdevolle relatie al stuk loopt, moet je me toch even uitleggen hoe het dan wel goed kan lopen. Je kan de vrees hebben dat je relatie zal stuklopen, maar als je een ervaring hebt als deze, dus een volledige verrassing, dan ga je toch nooit nog vertrouwen hebben? Ik wil opnieuw (OOIT) mijn volledig hart en gevoelens kunnen schenken (als het maar wederzijds is) maar ik vrees dat het niet meer gaat kunnen

Na die periode kwam ik tot besef dat ik helemaal niet van haar weg wilde. Ik wilde haar terug. En zij mij ook. Niks aan de hand zou je zo zeggen, maar op een of ander manier werkte het niet. Alle ingredienten waren aanwezig om een nieuwe relatie te beginnen, maar het gevoel bleef weg.

Nu, een jaar later, mis ik haar soms nog wel. Dat zal ook wel een tijd zo blijven. We hebben in die drie jaar een heleboel mee gemaakt, zij een tijd ernstig ziek geweest, ik mijn leven verbetert samen met haar, enz. Nee dit gooi je niet zomaar weg, maar een relatie zit er niet meer in. En dat blijft wennen.

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 10:20 schreef zwaaibaai het volgende:
Mijn relatie ging na 2 jaar samenwonen en 3 jaar een relatie uit. Het zat er al een tijdje aan te komen, maar pijn deed het wel. Na een maand heb ik een eigen appartement gevonden en was ik weg. Toen begon de ellende pas. Veel drinken, veel uitgaan, verkeerde vrouwen zoenen, enz.

Na die periode kwam ik tot besef dat ik helemaal niet van haar weg wilde. Ik wilde haar terug. En zij mij ook. Niks aan de hand zou je zo zeggen, maar op een of ander manier werkte het niet. Alle ingredienten waren aanwezig om een nieuwe relatie te beginnen, maar het gevoel bleef weg.

Nu, een jaar later, mis ik haar soms nog wel. Dat zal ook wel een tijd zo blijven. We hebben in die drie jaar een heleboel mee gemaakt, zij een tijd ernstig ziek geweest, ik mijn leven verbetert samen met haar, enz. Nee dit gooi je niet zomaar weg, maar een relatie zit er niet meer in. En dat blijft wennen.

---

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 12:00 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ja, ik wel. Althans, met een andere man dan.
Nou is het bij mij iets anders gegaan dus ik voel me niet bedrogen in mijn gevoel. Het was bij ons een gezamelijk tot de conclusie komen.

Maar een vriendinnetje van mij zit ook in dezelfde situatie en is dus nu ook weer sinds 3-4 maanden single en die heeft dus vorige week een hele leuke jongen leren kennen. En als zij dan schrijft over kriebels en zenuwen en zou het wel leuk zijn etc. etc. Helemaal leuk om te lezen en om te weten dat dat voor mij ook ooit weer een keer gaat gebeuren.
Gewoon lekker verliefd en nachtenlang ouwehoeren, volledig erdoor in beslag genomen worden, een meter boven de grond lopen. Lijkt me helemaal geweldig!

---

Blegh.

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 11:48 schreef Bulls-Ass het volgende:

[..]

Maar, kan je je inbeelden GELUKKIG te zijn meteen andere vrouw?
Dat lijkt mij (momenteel) dus niet mogelijk (spreek ik uiteraard voor mezelf).

---

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 12:02 schreef N-joy het volgende:

[..]

Sowieso heb ik op dit moment het idee dat het hele gedoe rondom de start van een nieuwe relatie mij al teveel is... Ik moet er niet aan denken: Opnieuw die eerste zenuwachtige afspraakjes, opnieuw op bezoek bij schoonouders, blijven slapen...

Blegh.

---

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 11:48 schreef Bulls-Ass het volgende:

[..]

Maar, kan je je inbeelden GELUKKIG te zijn meteen andere vrouw?
Dat lijkt mij (momenteel) dus niet mogelijk (spreek ik uiteraard voor mezelf).

---

Maar wat bright_eyes al schreef: het lijkt me wel leuk om weer totaal verliefd te worden. Ik mis het wel, maar niet in wanhopige mate.

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 12:00 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ja, ik wel. Althans, met een andere man dan.
Nou is het bij mij iets anders gegaan dus ik voel me niet bedrogen in mijn gevoel. Het was bij ons een gezamelijk tot de conclusie komen.

---

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 12:28 schreef Brighteyes het volgende:
Hij is toen een dag later heel snel tot inkeer gekomen (het oorspronkelijke uitmaken gebeurde op aangeven van zijn moeder ). En daarna hebben we het dus nog 4 jaar volgehouden.

---

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 13:05 schreef Brighteyes het volgende:
..

---

Er werd hoe langer hoe minder gepraat. Ze zat soms vlak na therapie met tranen in haar ogen. Achteraf bleek dat ze toen al aan mij twijfelde. Maar ze heeft nog een half jaar door gesudderd totdat het hoge woord er uit kwam. Daarna hebben we van allerlei pogingen gedaan om daar uit te komen, maar na een maand of drie ging het toch mis. Sexueel stelde de hele relatie al meer dan een half jaar niets voor.

Nadat ik weg ging en in mijn beroemde zwarte gat terrecht kwam, ging het ook financieel mis. Ik woon nu niet voor niets bij mijn zus in zullen we maar zeggen.
Mijn ouders gaven mijn ex de schuld en vonden dat ik maar geen contact op moest nemen met haar. Ik vond van wel, want ik kan prima met haar opschieten. Dus dat van ouders en zo snap ik ook wel van je. Met het gevolg dat ik schreeuwende ruzie met mijn ouders had, omdat ik niet vond dat je een man van 29 gaat uitleggen waar hij wel en niet mee contact kan hebben. Die ruzie is nooit bijgelegd, er wordt nu vakkundig over gezwegen, door beide partijen.

Ach, en verder: ik kom er wel, wat ik al eerder aangaf, ik sta er nu wel open voor en zie wel wat er op mijn pad komt.

Heb al een tijdje een plan voor ogen. Ik ging met mijn ex binnen enkele maanden samen wonen, maar ik keek al erg lang uit om weg te gaan bij men ouders, wel dat ben ik dus NU van plan. Ik ben naarstig op zoek naar een stulpje om mijn HELE leven OPNIEUW en ANDERS op te bouwen. Als ik nog verander van job is het compleet, maar dat is een beetje veel

Vraagje: voelt het voor jullie ook lekker als jullie je gevoelens op FOk! rammen in dit topic? Ik moet toegeven (het is eigenlijk vreselijk) dat het goed doet om te merken dat er anderen zijn in dezelfde situatie en mijn ei hier kwijt kan _sorry

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 13:41 schreef Brighteyes het volgende:
En ik ga er nu, hoe arrogant ook , vanuit dat ik vanzelf wel weer iemand tegen kom. Cliché, waarschijnlijk op het moment dat je het het minst verwacht.

---

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 15:18 schreef Brighteyes het volgende:
Het voelt supergoed om hier af en toe mijn ei kwijt te kunnen.
Ik ben dus geen dagboekenschrijver maar hier kan ik het wel heel goed van me afschrijven. Omdat je toch respons van anderen krijgt.

---

quote:

---

Ik denk zelf dat er meerdere 'ware's' zijn voor 1 persoon en dat dat weer te maken heeft met de fases in je leven. Voor sommige mensen duren die fases langer dan voor anderen en sommige mensen slaan fases over of hebben die fases niet of in mindere mate.
Iig weet ik zeker dat mijn ex mijn ware was voor de afgelopen 5 jaar, voor alles wat ik in die tijd gedaan heb.

---

Op het moment dat je samenkomt zul je over het algemeen iets hebben waardoor je het beiden uitstekend met elkaar kunt vinden. Door het groeien van personen kan er dus een ravijn ontstaan in de relatie. Dit zou je kunnen zien als het "doorstromen" naar een ander niveau.

Als ik zo eens naar mijn afgelopen relatie kijk, dan vind ik dat ik eigenlijk niet mag klagen. Ik heb een aantal ontzettende leuke jaren gehad. Het ging eigenlijk mis toen we samen gingen wonen (vier jaar voordat de relatie teneinde liep). Toen botsten we eigenlijk pas echt goed. Ik deed dingen niet of niet goed genoeg voor haar. Resultaat: best veel ruzie.

Na twee jaar besloten we dat het huis te klein was (daar weten we de ruzies aan) en we gingen op zoek naar wat groters. Toen ontstond bij mij al het gevoel dat dit misschien niet eeuwigdurend was. Op de een of andere manier heb ik dat gevoel snel verdrongen. Mijn ex beweert zelfs dat ze toen al op het punt stond om weg te gaan. Waarom ze dat niet gedaan heeft; ik weet het niet, maar het had een hoop ellende bespaard denk ik.

Het nieuwe huis werd opgeleverd en ook daar continue ruzie over de kleinste dingen. Aangezien ik nogal een heethoofdje ben, kan ik nogal fel uit de hoek komen qua boosheid. Daar waar ik het echter steeds kwijt was na zo'n uitval, bleef zij het opkroppen......

In plaats van het met mij te bespreken (ik kan best redelijk zijn hoor ) ging ze naar haar collega's toe. Op een gegeven moment kwam ik thuis vanuit de studie en zat daar een van haar collega's. Blijkbaar was die komen praten . Het gesprek kwam uiteindelijk op de verdeling van het huishouden (een van de heikelpunten) en toen werd mij verkondigd dat ik gewoon de helft van het huishouden moest doen, want ja....dat hoorde bij het samenwonen (let wel: ik deed toen een HBO-deeltijd studie die me drie avonden in de week bezighield en daar kwam dan nog het huiswerk bovenop. Ze heeft overigens wel met het doen van de studie ingestemd).

Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan met de beschrijving, maar wat ik wilde duidelijk maken is dat het tijdstip waarop deze relatie eigenlijk eindigde vlak voor het samenwonen is. Eigenlijk vraag ik mezelf nu wel eens af wat me heeft bezield zolang bij haar te blijven. Vermoedelijk omdat het toen toch een goeie vriendin was.

Ik heb bij de relatie maar spijt van twee dingen:

Ik ben pasgeleden ook heel erg boos geworden, maar dat ging meer over de manier waarop ze richting mij reageerde op een totaal onschuldige vraag. Ik stond versteld van mezelf, maar ik stuiterde op dat moment echt helemaal door de kamer heen en heb, via de mail, een verschrikkelijke scheldkannonade losgelaten op haar.

Dat had ik niet moeten doen

* PdeHoog kan zich wel voor kop slaan

Brighteyes, dit soort dingen lijken triviaal tov het nieuws van Guusje, maar......

ook dit soort gebeurtenissen kunnen een hele impact hebben op een mensenleven en daarom vind ik ze dat zeker niet.

Het is een lang verhaal geworden, en misschien niet helemaal concreet op jouw reactie gericht, maar wel iets wat ik kwijt wilde.

Bulls-Ass,

Je verhaal is echt super herkenbaar. Ik heb een relatie gehad van bijna 3 jaar. Een echte liefdesrelatie zoals jij het omschreef. Als ik 's morgens wakker werd en ik keek haar in de ogen, dan was is de gelukkigste man van de wereld. Nooit hadden wij ruzie. We konden overal perfect over praten. En ook wij hadden plannen om samen te wonden. Woonboulevard in, woonboulevard uit... En toen kwam de klap. De liefde was weg volgens haar. Onbegrijpelijk voor mij. Een enorm laffe streek om zelf maar alvast met verwerken te beginnen en als je er klaar voor bent het de ander te vertellen. Ik had het nooit zien aankomen.

Enorm veel verdriet en onzekerheid. Dit was voor mij de perfecte relatie, ik kon me niet voorstellen dat er iemand anders was bij wie ik hetzelfde zou voelen. En natuurlijk angst dat een nieuwe relatie hetzelfde zou eindigen. Ik had pas een nieuwe baan, en functioneerde slecht door mijn verdriet. Dus wat? Ontslagen.

De toekomst die ik eerst zag was niet de toekomst die zou komen. Dit toekomstbeeld moest uit mijn hersenen gewist worden, en dit heeft lang geduurt. Maar nu heb ik besloten geen nieuwe baan te zoeken. Ik ga weer studeren (ben 25). Ik gooi mijn leven drastisch om. Ik zoek mijn vrienden weer op die ik verwaarloosd heb.

Op een gegeven moment betrapte ik mezelf erop dat ik weer droomde. Stiekem 's nachts in mijn bedje droomde over een toekomst, droomde over een nieuwe vrouw.

Nog steeds heb ik af en toe huilbuien, maar ik WEET dat ik straks weer verliefd wordt. Dat ik dan het verleden vergeet. En het spel van de liefde weer overnieuw begint. Je kunt er niets aan doen...

Zoals je ziet Bulls-Ass, ik ben een klein stapje verder. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Heel veel succes, ook aan alle anderen!

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 21:14 schreef Brighteyes het volgende:
TheDarkness, wat beschrijf je het duidelijk en mooi!
Dat wilde ik even zeggen.

---

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 20:56 schreef TheDarkness het volgende:
...

---

ik hoop dat ik daar zo snel mogelijk ben

quote:

---

Op donderdag 29 januari 2004 20:56 schreef TheDarkness het volgende:
...

---

Ik ben blij dat jij je al wat beter voelt, en ik ga op een andere manier jouw weg op. Ik zoek men stulpje om me daar op te focussen en met mezelf bezig te zijn in plaats van steeds met haar bezig te zijn. Ik wens je alvast suc6 met je studies.

Ik probeer erug hard om mijn gedachtengang een beetje in goede banen te leiden. Ik denk STEEDS dat het jammer is voor MIJ dat het gedaan is met haar. Ik verklein of relativeer het positieve van mezeelf. Als ik naar mezelf luister was zij de perfecte en kan ik het nu dus schudden, maar wat ik me zou moeten kunnen voorstellen is wat ZIJ vanaf heden zal moeten missen wegens haar beslissing. Nou ik ben geen Adonis, en ver van perfect, maar ik heb zeker en vast mijn goede kanten. Ze had altijd steun en begrip bij me. We deelden alles (en dan meen ik ook ALLES). Ik dacht altijd eerst aan haar en dan pas aan mij, ik behandelde ze steeds als een prinses en ze kreeg alles wat ze maar kon wensen (iets te makkelijk soms maar goed). Ik vertrouwde haar voor 100%, ze bezat een dubbelexemplaar van mijn auto- en huissleutels, mijn bankkaart, enz... (ze had me kunnen pluimen en dan pas dumpen ) Nou ja, dat zal zij dus niet meer hebben, en met wat je tegenwoordig hoort van kerels, had ze niet te klagen
Als ik me nu dat kan inprenten in plaats van steeds te denken dat IK wat mis en zij niet dan ben ik al een stap verder. Het is jammer genoeg makkelijker gezegd dat gedaan

Nogmaals bedankt voor je verhaal TheDarkness

quote:

---

Op vrijdag 30 januari 2004 10:54 schreef Bulls-Ass het volgende:

[..]

Harstikke bedankt voor je verhaal, ik heb er idd veel aan.
Erg herkenbaar idd, bijna identiek hetzelfde zegmaar. Hoewel ik nog niet zover ben kan ik nu tenminste uitkijken naar het moment dat ik opnieuw zal beginnen dromen en vooral gelukkig wakker worden. Mijn ex is gemeend het ALLEReerste war ik aan denk als ik wakker word, en jammer genoeg ook het allerlaatste alvorens in slaap te vallen.

Ik ben blij dat jij je al wat beter voelt, en ik ga op een andere manier jouw weg op. Ik zoek men stulpje om me daar op te focussen en met mezelf bezig te zijn in plaats van steeds met haar bezig te zijn. Ik wens je alvast suc6 met je studies.

Ik probeer erug hard om mijn gedachtengang een beetje in goede banen te leiden. Ik denk STEEDS dat het jammer is voor MIJ dat het gedaan is met haar. Ik verklein of relativeer het positieve van mezeelf. Als ik naar mezelf luister was zij de perfecte en kan ik het nu dus schudden, maar wat ik me zou moeten kunnen voorstellen is wat ZIJ vanaf heden zal moeten missen wegens haar beslissing. Nou ik ben geen Adonis, en ver van perfect, maar ik heb zeker en vast mijn goede kanten. Ze had altijd steun en begrip bij me. We deelden alles (en dan meen ik ook ALLES). Ik dacht altijd eerst aan haar en dan pas aan mij, ik behandelde ze steeds als een prinses en ze kreeg alles wat ze maar kon wensen (iets te makkelijk soms maar goed). Ik vertrouwde haar voor 100%, ze bezat een dubbelexemplaar van mijn auto- en huissleutels, mijn bankkaart, enz... (ze had me kunnen pluimen en dan pas dumpen ) Nou ja, dat zal zij dus niet meer hebben, en met wat je tegenwoordig hoort van kerels, had ze niet te klagen
Als ik me nu dat kan inprenten in plaats van steeds te denken dat IK wat mis en zij niet dan ben ik al een stap verder. Het is jammer genoeg makkelijker gezegd dat gedaan

Nogmaals bedankt voor je verhaal TheDarkness

---

Nu zie ik hem morgen waarschijnlijk weer, omdat we dat allebei wilden maar ik had vorige week toch gezegd dat ik mijn twijfels heb. Waarom zou je goede vrienden kunnen zijn als je dat voor de relatie nooit was? En het lijkt heel vaak of hij me niks te vertellen heeft. Hij vraagt alleen oppervlakkige dingen. Oppervlakkige dingen waar ik het met vrienden nooit over zou hebben omdat het té oppervlakkig is... maar dan vond hij het ook weer jammer als ik geen vriendschap meer zou willen en later zei hij dat hij me soms nog mist... (mijn zwakke plek daar heb ik nou de hele week aan gedacht terwijl ik weet dat het misschien wel helemaal niet gemeend is)

en toen werd ik vanmorgen wakker na een droom. Die ging over toen we samen een dagje naar Utrecht zouden gaan als ik klaar was met de studiebeurs daar.Ik was dus veel eerder klaar dan ik verwacht had en toen ik alle winkeltjes gezien had heb ik hem maar gebeld. Lag nog in zijn bed maar zou er wel aankomen... heb ik 3 uur op het station gezeten. Ja het duurde even want zijn OV ging pas om 12uur in ik zou meteen op de trein gesprongen zijn voor hem en mij zouden die paar euro niet uitmaken.

Hmm met dat voorbeeld werd ik dus vanmorgen weer wakker en heb meteen minder zin in morgen ja gisteravond had ik weer zin om hem te zien maar ja ik snap het zelf ook niet Als ik niet ga krijg ik misschien weer spijt. Als ik wel ga ook...? Ik weet het gewoon niet.

quote:

---

Op vrijdag 30 januari 2004 10:54 schreef Bulls-Ass het volgende:

[..]

---

En zo is eigenlijk ook met mijn ex, al leek de relatie nog zo mooi, ze heeft mijn liefde niet verdiend! Al mijn herinneringen aan het verleden zijn verpletterd tot een wijze les voor de toekomst. Ik zal nooit iemand kwetsen zoals zij mij gekwetst heeft. In een nieuwe relatie zal ik gebruik maken van de lessen die ik heb geleerd, onder de roze bril doorkijken of ze het waard is van mijn liefde te mogen genieten.

Ergens op deze aarde loopt er een vrouw voor jou, een vrouw die ook alles met jou wil delen, die net zoveel liefde terug zal geven als dat jij haar geeft, een vrouw die ook jou op de eerste plaats zal zetten, een vrouw die jouw liefde wel verdient!

De droom over die vrouw zal ook bij jou komen. En je zal haar ontmoeten. Dat is de liefde, je kunt er niets aan doen...

Sterkte!

quote:

---

Op vrijdag 30 januari 2004 13:53 schreef TheDarkness het volgende:

[..]

Nog meer herkenningspunten. Freaky. Ik had ook heel veel voor mijn ex over. Wat misschien ook wel de oorzaak was dat we bijna nooit ruzie hadden. De dagen dat ik met haar in mijn gedachten naar bed ging en wakker werd zijn nu gelukkig voorbij.

En zo is eigenlijk ook met mijn ex, al leek de relatie nog zo mooi, ze heeft mijn liefde niet verdiend! Al mijn herinneringen aan het verleden zijn verpletterd tot een wijze les voor de toekomst. Ik zal nooit iemand kwetsen zoals zij mij gekwetst heeft. In een nieuwe relatie zal ik gebruik maken van de lessen die ik heb geleerd, onder de roze bril doorkijken of ze het waard is van mijn liefde te mogen genieten.

Ergens op deze aarde loopt er een vrouw voor jou, een vrouw die ook alles met jou wil delen, die net zoveel liefde terug zal geven als dat jij haar geeft, een vrouw die ook jou op de eerste plaats zal zetten, een vrouw die jouw liefde wel verdient!

De droom over die vrouw zal ook bij jou komen. En je zal haar ontmoeten. Dat is de liefde, je kunt er niets aan doen...

Sterkte!

---

DAARBOVENOP, ze heeft iemand anders gevonden AL. Het is sinds de 25 twee maanden uit en ze heeft AL iemand anders. STerker nog, ze durft het al te melden, en geloof me ze is niet de moedigste dus het is al een tijdje aan.

EN DAARBOVENOP, is het 1 van mijn BESTE VRIENDEN !!!!! Nu kan ik dus lekker inbeelden dat hij haar zit te kussen vemits ik hem al jaren ken EN ik ben niet sterk genoeg om dit te zien dus kan ik niet meer weg met mijn vaste vriendenkring. En de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik verder geen vrienden heb., Ik ben dus de pineut.

Ik zie echt niet hoe ik hieruit moet kruipen

Ik wil jaren slapen of nooit wakker worden

quote:

---

Op vrijdag 30 januari 2004 14:39 schreef Bulls-Ass het volgende:

[..]

hmmm
DE VUILE @#$%&@$#%&$@&#%@^&#

---

quote:

---

Ik heb dus NET een brief ontvangen via de post, jullie raden het al, van mijn ex.
Eerst een vrij standaard brief maar na een tijdje de serious shit. Eerst en vooral zegt ze dan ze hoe langer hoe meer het gevoel heeft dat wij niet gemaakt waren voor elkaar :s Ze voelde zich teveel opgeslorpt door de relatie en het ONS en er was niet genoeg tijd voor de IK. Nou dat had ze anders TIJDENS de realtie mogen zeggen. Ik begrijp er dus niets van he, dat is dezelfde persoon die op een voetbalavond op TV toch naar hier kwam om te studeren terwijl ik TV keek. Ze kon evenwel thuis blijven maar was liever in mijn gezelschap. Nou, zij voelde zich opgeslorpt.

---

quote:

---

EN DAARBOVENOP, is het 1 van mijn BESTE VRIENDEN !!!!! Nu kan ik dus lekker inbeelden dat hij haar zit te kussen vemits ik hem al jaren ken EN ik ben niet sterk genoeg om dit te zien dus kan ik niet meer weg met mijn vaste vriendenkring. En de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik verder geen vrienden heb., Ik ben dus de pineut.

---

quote:

---

Ik zie echt niet hoe ik hieruit moet kruipen

Ik wil jaren slapen of nooit wakker worden

---

Succes en sterkte

Waarom ben ik weer zo stom geweest??
Kan mezelf wel voor mn hoofd slaan... ik ging naar mn ex om de fotorolletjes terug te geven en morgen dan toch maar niks met hem af te spreken...hij vroeg of ik nog even bleef dus dat deed ik. Het was gezellig en daarna hebben we dus weer een tijd gezoend stomme idioot die ik ben...daarna zei hij dat ik beter kon gaan en hij begon te huilen. Dat ie wel van me houdt maar niets meer wil omdat hij het gewoon niet kan. Liefde is niet genoeg...
Waarom is liefde niet genoeg dan?
Nu hebben we maar besloten om elkaar nooit meer te zien.
Maar toch snap ik het niet. Het feit dat ik er telkens weer intrap en waarom van elkaar houden niet genoeg is snap ik helemaal niet.

quote:

---

Op zaterdag 31 januari 2004 00:43 schreef Radiohoofdje het volgende:

Waarom ben ik weer zo stom geweest??
Kan mezelf wel voor mn hoofd slaan... ik ging naar mn ex om de fotorolletjes terug te geven en morgen dan toch maar niks met hem af te spreken...hij vroeg of ik nog even bleef dus dat deed ik. Het was gezellig en daarna hebben we dus weer een tijd gezoend stomme idioot die ik ben...daarna zei hij dat ik beter kon gaan en hij begon te huilen. Dat ie wel van me houdt maar niets meer wil omdat hij het gewoon niet kan. Liefde is niet genoeg...
Waarom is liefde niet genoeg dan?
Nu hebben we maar besloten om elkaar nooit meer te zien.
Maar toch snap ik het niet. Het feit dat ik er telkens weer intrap en waarom van elkaar houden niet genoeg is snap ik helemaal niet.

---

Elkaar nooit meer zien is misschien wat lang, maar een tijdje afstand nemen is misschien wel goed..

Dit lijkt wel zelfkwelling te worden anders, misschien moet je maar gewoon voor jezelf kiezen nu?

quote:

---

Op zaterdag 31 januari 2004 00:43 schreef Radiohoofdje het volgende:

Waarom ben ik weer zo stom geweest??
Kan mezelf wel voor mn hoofd slaan... ik ging naar mn ex om de fotorolletjes terug te geven en morgen dan toch maar niks met hem af te spreken...hij vroeg of ik nog even bleef dus dat deed ik. Het was gezellig en daarna hebben we dus weer een tijd gezoend stomme idioot die ik ben...daarna zei hij dat ik beter kon gaan en hij begon te huilen. Dat ie wel van me houdt maar niets meer wil omdat hij het gewoon niet kan. Liefde is niet genoeg...
Waarom is liefde niet genoeg dan?
Nu hebben we maar besloten om elkaar nooit meer te zien.
Maar toch snap ik het niet. Het feit dat ik er telkens weer intrap en waarom van elkaar houden niet genoeg is snap ik helemaal niet.

---

We moeten vrees ik allemaal verder met ons leven, hoe hard he took is.

quote:

---

Op zaterdag 31 januari 2004 12:10 schreef Radiohoofdje het volgende:
Zo regelmatig is het niet. Hmm ja, we hebben allebei nog het gevoel als we elkaar zien. Ik weet wel dat het het beste is om elkaar een lange tijd niet meer te zien maar word je daar dan ook wel gelukkiger van?Ik probeerde het gister om gewoon als vrienden met elkaar om te gaan maar hem lukte dat helemaal niet dus toen ging het helemaal fout met me Ik had eigenlijk gillend weg moeten rennen toen hij zei dat ie me zo mooi vond en me de hele tijd zo aankeek.

---

Ik wens je harstikke veel sterkte, want je gaat een lastige periode tegemoet.

quote:

---

Op zaterdag 31 januari 2004 12:29 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Sorry voor mijn lollige post. Ik ben in een goede bui.

---

Je neemt een vriendin/ vriend om samen mee te leven, als dat misgaat, moet je gewoon op tijd kunnen zeggen, het is genoeg, zo kan het niet veder. Dan als je het goed uitpraat, kan je nog best met elkaar omgaan, het kost wat moeite om gedrag regels aan te passen, maar dan heb je ook wat en in some lucky gevallen een heel goed maatje

quote:

---

Op zaterdag 31 januari 2004 12:33 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Hele leuke avond gehad.
_{maar daarvoor moet ik in een ander topic zijn}

---

't zijn overigens geen tijden om nog wakker te zijn

Maar wel leuk hoor, daar niet van

quote:

---

Op zaterdag 31 januari 2004 15:21 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ja, hoewel dat meer een geintje was. Probeerde BrEeZaH-sletje te spelen, maar hij werd al snel gesloten.

---

quote:

---

Op zaterdag 31 januari 2004 12:29 schreef Bulls-Ass het volgende:

2.hij heeft nog gevoelens en indien er een kleine kans bestaat dat jullie samen eindigen is het enkel en alleen als je hem de ruimte geeft. Als hij je een tijdje niet ziet of hoort en hij heeft ECHT gevoelens voor jou zal hij wel snel aan jouw deur kloppen en kunnen jullie beginnen werken aan de relatie. Onder het motto, je weet pas wat je had eenmaal het weg is (of zoiets).

Ik wens je harstikke veel sterkte, want je gaat een lastige periode tegemoet.

---

heb veel verhalen gelezen in dit exen topic en het is herkenbaar. onder het motto: gedeelde smart is halve smart , hier mijn bijdrage.

ik begin door te zeggen dat het officieel nog niet uit is. ik heb dus nog geen ex en ik ben nog niet vrijgezel.
maar....je voelt hem al, zo simpel ligt het dus niet

ik heb pas een kleine 4 weken een relatie met deze dame, maar ik kan je zeggen, dat maakt het gevoel niet zoveel uit. in deze betrekkelijk korte periode was het contact behoorlijk intensief. een kleine indicatie:
binnen 4 dagen was ik al 2x bij haar blijven slapen. wat goed is komt snel zei ik nog.
wel goed ging het ook. maar ze kreeg van haar stageplek en school te horen dat haar gedrag moest veranderen.
ze deed te afstandelijk, kwam ongeinteresseerd over, nam te weinig initiatief etcetera.

dit kwam haar behoorlijk koud op haar dak vallen en ze had het er moeilijk mee. gedurende de week daarna kon ik vooral merken dat ze jegens mij ook steeds afstandelijker deed. niet meer aanhalen, niet kussen.....het moest allemaal van mijn kant komen.

dat begon me danig te irriteren en ik was me al aan het voorbereiden het hier met haar over te hebben.
maar ze was me voor.................

ik moest bij haar langskomen om te praten.
de bui voelde ik al hangen, en ik ging er met lood in m'n schoenen heen. ik ben toch behoorlijk gek op haar geworden en ik wilde het aanhouden

ze maakte me duidelijk dat ze een paar maanden had om te veranderen op haar werk/school en dat daar al haar energie in ging zitten.

ze kan me niet geven wat ik aan haar geef. het is niet eerlijk om zo door te gaan voor mij zei ze.

dat laatste moest ik wel beamen ja. de laatste week was inderdaad eenrichtingsverkeer...dat was niet prettig.

maar wat dan................haar de ruimte geven te veranderen en hopen op betere tijden, daar komt het kort gezegd op neer.

ze kan me echter niks garanderen. dus over een paar maanden is het niet vanzelfsprekend dat we op de oude voet door kunnen gaan.

ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik haar wilde steunen, dat ze haar verdriet en pijn met me kon delen en dat ik haar zou steunen. een relatie hebben gaat niet altijd over rozen.....soms moet je ervoor elkaar zijn.

ze wilt me dat niet aandoen, de pijn en verdriet. ze heeft de tijd en energie nodig voor deze problemen, een relatie daarnaast gaat niet.

de oorzaak van haar gevoelloosheid en niet kwetsbaar durven op te stellen ligt in haar jeugd. als oudste van 3 kinderen is ze vaak geslagen door haar vader, dus deze fijne mijnheer is er mede verantwoordelijk voor dat ik nu op een houtje bijt.

ik heb haar gezegd dat ik het niet uit wil maken, althans nu niet. m'n gevoelens zijn te sterk voor haar en wacht ik dus op haar, misschien zonder resultaat.

zij maakt het ook niet uit, maar ze kan me dus geen garantie geven hoe het zal gaan over 3 of 6 maanden.

sja.......dat is een beetje "beknopt" weergegeven hoe de vork in de steel zit.

ik heb haar nu 3 dagen niet gezien en het rouw of verwerkingsproces is al behoorlijk op gang gekomen. de eerste 2 dagen vooral verdrietig en vandaag vooral boos............machteloos las ik al eerder ja, dat zeker, en een algeheel gevoel van onbehagen.

ze zou dit weekend bij me zijn...over 2 weken valentijn...over 3 weken m'n verjaardag.......gezellie

ik ben dus voor mezelf ook zover dat het beter is haar niet te zien....uhm zo min mogelijk dan......inderdaad, ik had voor mezelf ook al bedacht dat het des te pijnlijker zou zijn haar weer te zien zonder de garantie dat we weer verder kunnen gaan op de oude voet

ben nu een uitgebreid "dagboek" aan het bijhouden om m'n gevoel van me af te schrijven....en misschien leest ze het zelf nog wel eens.

tot slot: ze wil me niet aan een lijntje houden zei ze..........dat doe ik bij deze dan ook zelf........time will tell....

Ik ben sinds dit weekend ook weer single. Ze vond dat we niet bij elkaar pasten. Ik denk dat iedereen het heeft maar ik had echt gedacht dat het nooit meer uit zou gaan met haar. Het moeilijkste vind ik nu vooral het feit dat alle intimiteit die we eerst hadden, nu helemaal weg is. Zo lastig als ik na ga hoe close we eerst waren. Moet echt aan dit idee wennen. Ik hoop echter wel dat we vrienden kunnen blijven en dan echte vrienden die elkaar ook nog wel eens opzoeken enzo en samen toch nog plezier kunnen hebben.

Gisterenavond was ik nog zo vol van de teleurstelling dat het uit was, dat ik niet zo'n leuk gesprek met haar heb gehad. Ik zat met vele vragen en kennelijk was de frustratie af te lezen aan mijn reacties. Hier heb ik mijn ex echt pijn mee gedaan en daar heb ik echt heel erge spijt van. Ik ben bang dat dat nog heel lang zal nadreunen. Ik heb haar altijd gesteund zoveel ik kon en dat hoopte ik ook te doen nadat het uit was. Hopelijk komt haar vertrouwen in mij nog ooit terug.

quote:

---

Ik hoop echter wel dat we vrienden kunnen blijven en dan echte vrienden die elkaar ook nog wel eens opzoeken enzo en samen toch nog plezier kunnen hebben

---

Bij mij is het nu sinds twee weken uit (na 2.5 jaar). Hij heeft het uitgemaakt omdat ik hem in een vlaag van verstandsverbijstering behoorlijk gekwetst heb. Daar heb ik natuurlijk enorm spijt van maar dat is allemaal te laat.

Heb hem nu twee weken niet gezien of gesproken en net zelf voor het eerst toch contact opgenomen, ook al wou hij niet dat ik dat deed.

Uit dat gesprek kwam duidelijk naar voren dat hij mij niet meer mist als zijn vriendin. Hij wil hoogstens af en toe weten wat ik met mijn leven doe. Dat was best hard om te horen, zeker omdat ik mijn gevoelens niet van de ene op andere dag uit kan schakelen en ergens hoopte dat hij dat ook niet zou doen. Ik zie ons eigenlijk nog steeds samen eindigen, over een tijd althans.

Hij is een persoon die het heel prettig vindt om zijn liefde te kunnen uiten aan iemand. Nu ik dit niet meer kan zijn zie ik de bui al hangen..iemand anders gaat mijn plek innemen en dat idee doet gewoon veel pijn.

Ik zit nu ook erg te twijfelen met wat ik moet gaan doen. Proberen nog ergens een vriendschap op te bouwen of al het contact verbreken uit zelfbescherming? Hij hoeft natuurlijk niet binnen no time een ander te hebben en dan zou een vriendschap wellicht gewoon mogelijk zijn. Maar aangezien ik nog gevoelens heb is het ook weer heel moeilijk om een platonische relatie met hem op te bouwen. Heeft iemand enig idee wat ik hier het beste mee kan doen?

quote:

---

Op zondag 1 februari 2004 17:35 schreef scorpion69 het volgende:
Ik wil het toch proberen omdat we toch wel een hele fijne tijd samen gehad hebben. De laatste maand niet zo meer maar daarvoor wel. Vind het zo zonde dat je iemand kwijtraakt die ooit alles voor je betekent heeft, vandaar.

---

toen het uitging met mijn vriendin 2 en een halve week geleden, gind dat goed.... voor een halve week, toen heeft ze een ander gezoent, en die klap kom je niet zomaar te boven...

tis jammer, ik zag ons ook oud worden en samen nog veel fun doen beleven. het mocht dus niet zo zijn

quote:

---

Op zondag 1 februari 2004 20:01 schreef CaLeX het volgende:

[..]

vriendachap houden...

toen het uitging met mijn vriendin 2 en een halve week geleden, gind dat goed.... voor een halve week, toen heeft ze een ander gezoent, en die klap kom je niet zomaar te boven...

tis jammer, ik zag ons ook oud worden en samen nog veel fun doen beleven. het mocht dus niet zo zijn

---

quote:

---

Op zondag 1 februari 2004 20:01 schreef CaLeX het volgende:

[..]

vriendachap houden...

toen het uitging met mijn vriendin 2 en een halve week geleden, gind dat goed.... voor een halve week, toen heeft ze een ander gezoent, en die klap kom je niet zomaar te boven...

tis jammer, ik zag ons ook oud worden en samen nog veel fun doen beleven. het mocht dus niet zo zijn

---

quote:

---

Op zondag 1 februari 2004 22:40 schreef evaarties het volgende:

[..]

Bij mij en m'n ex gaat het vooralsnog goed denk ik.. maar haar zien zoenen met haar nieuwe vriend, daar kan ik denk ik echt nog niet tegen.

---

maar toch storte me wereld in

quote:

---

The day you went away
You had to screw me over
I guess you didn't know
all the stuff you left me with
is way too much to handle
But I guess you don't care

You don't need to preach
you don't have to love me, all the time

Whatever on earth possessed you
to make this bold decision
I guess you don't need me
While whispering those words
I cried like a baby
hoping you would care

You don't need to preach
you don't have to love me, all the time

You don't have to preach
all the time

---

Vond het een bijzonder mooi nummer. Wilde het even delen met jullie.

quote:

---

Op zondag 1 februari 2004 22:47 schreef PdeHoog het volgende:

[..]

_{The Gathering - Saturnine (semi-akoestisch nummer van Sleepy Buildings)}

Vond het een bijzonder mooi nummer. Wilde het even delen met jullie.

---

quote:

---

Op zondag 1 februari 2004 22:46 schreef CaLeX het volgende:

[..]

nou ja ze vertelde me hetzelf...

maar toch storte me wereld in

---

quote:

---

Op zondag 1 februari 2004 22:33 schreef exec het volgende:

[..]

Dat is idd niet echt relaxt om te horen.
Ik heb dus vandaag hetzelfde meegemaakt.
Bel ik me ex om te feliciteren, neemt der moeder op om ff heel fijn te zeggen dat ze me niet wil spreken, en dat het niet eerlijk zou zijn tegenover haar _nieuwe_ vriend... (dat is der ex dus trouwens)
Das echt niet relaxt om te horen, echt laag gewoon. Heeft ze na 2 maanden dat het uit is al met hem.

---

quote:

---

both hands
i am walking
out in the rain
and i am listening to the low moan
of the dial tone again
and i am getting
nowhere with you
and i can't let it go
and i can't get through...
the old woman behind the pink curtains
and the closed door
on the first floor
she's listening through the air shaft
to see how long our swan song can last
and both hands
now use both hands
oh, no don't close your eyes
i am writing
graffiti on your body
i am drawing the story of
how hard we tried
i am watching your chest rise and fall
like the tides of my life,
and the rest of it all
and your bones have been my bedframe
and your flesh has been my pillow
i am waiting for sleep
to offer up the deep
with both hands
in each other's shadows we grew less and less tall
and eventually our theories couldn't explain it all
and i'm recording our history now on the bedroom wall
and when we leave the landlord will come
and paint over it all
and i am walking
out in the rain
and i am listening to the low moan of the dial tone again
and i am getting nowhere with you
and i can't let it go
and i can't get through
so now use both hands
please use both hands
oh, no don't close your eyes
i am writing graffiti on your body
i am drawing the story of how hard we tried
hard we tried
how hard we tried

---

quote:

---

Op maandag 2 februari 2004 11:17 schreef Bulls-Ass het volgende:

[..]

wat raar joh, is een carbon copy van mijn verhaal.
4jaar relatie, maakt ze het uit in no time en amper twee maanden later is ze terug me kerel waar ze net voor mij mee was Met als enige verschil dat hij 1 van mijn maten is maar goed

---

Maar damn wat is dit ontzettend moeilijk! Ik wéét dat ik geen hoop moet hebben op dat hij terugkomt ofzo, want dat is hij voorlopig niet van plan, en ik wéét dat ik eigenlijk geen contact met hem moet zoeken, maar ik mis hem zo vreselijk... Sja, van heel veel contact naar bijna geen contact (eens in de 2 weken ofzo) is best moeilijk.
Heb dan ook de hele tijd de behoefte om hem zo maar een smsje te sturen ofzo, maar dat doe ik niet. Ik stuur hem zaterdag met zijn verjaardag wel een berichtje om hem te feliciteren en dat is het.

Zucht, dit is niet leuk...

quote:

---

Op maandag 2 februari 2004 11:17 schreef Bulls-Ass het volgende:

[..]

wat raar joh, is een carbon copy van mijn verhaal.
4jaar relatie, maakt ze het uit in no time en amper twee maanden later is ze terug me kerel waar ze net voor mij mee was Met als enige verschil dat hij 1 van mijn maten is maar goed

---

Waarom klaag je dan nu over die vriend van je?
Andersom is hetzelfde in het verleden toch ook al gebeurd?

quote:

---

Op maandag 2 februari 2004 15:01 schreef Hihat het volgende:

[..]

Begrijp ik het nou verkeerd, of is ze nu weer met een jongen waarmee ze ook ging voordat jij iets met haar kreeg?
En die jongen en jij zijn vrienden?

Waarom klaag je dan nu over die vriend van je?
Andersom is hetzelfde in het verleden toch ook al gebeurd?

---

ze hadden een relatie van anderhalve maand achter de rug en hij dumpte haar omdat ie een ander had gevonden
Ik had een relatie van 4 jaar _{is toch versschillend?}

quote:

---

Op maandag 2 februari 2004 15:21 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ja, dit had ik me dus ook al bedacht. Ik zie het verschil eigenlijk niet.
Blijft natuurlijk wel dat het klote is, maar je kan hem iig niets verwijten, ik denk dat zij toch wel degene is die hier heel fout bezig is en om heel eerlijk te zeggen denk ik dat je beter af bent zo.

---

quote:

---

Op dinsdag 3 februari 2004 07:26 schreef Bulls-Ass het volgende:

[..]
ze hadden een relatie van anderhalve maand achter de rug en hij dumpte haar omdat ie een ander had gevonden
Ik had een relatie van 4 jaar _{is toch versschillend?}

---

quote:

---

Op dinsdag 3 februari 2004 10:02 schreef Hihat het volgende:

[..]

Is inderdaad anders. Ik dacht even dat jullie er een gewoonte van maakten om elkaars vriendinnen af te pakken......:)

---

Waar ik het gemeend wel moeilijk mee heb ( tot grote ergernis van mijn broer) is hoe het zich allemaal afloopt.
We hadden een erug innige, mooie relatie en toen ik het afgelopen. Ok, ze merkt op dat het niet meer gaat en wil wat anders. Niet leuk maar jah, het gras is steeds groener bij de buren, en ze wilde elders grazen. Allemaal kut, maar ik heb toch de eerste 2 maanden op de relatie teruggekeken met een glimlach. We hebben mooie momenten gehad en wilde haar steeds terug. Nu dat ze na een dikke maand met een gozer begint waarvan ik weet dat ze het niet meent heb ik alle respect voor haar verloren en het lukt me niet meer mooie zaken te denken over onze relatie. Als ik even heimwee krijg, denk ik spontaan aan dit feit en ik verlies bijna ter plaatse alle verdriet. Echt jammer dat dit zo moet eindigen. Het verdiende (volgens mij) beter mmaar zij dacht/denkt er anders over.
So be it, i guess

quote:

---

Op maandag 2 februari 2004 14:30 schreef Kittyme het volgende:
Pff, heb het weer even moeilijk... Nadat mijn vriendje het eind december uitmaakte omdat hij zijn vrijheid terugwilde en vond dat hij nog niet toe was aan een relatie (zie ook vorige deel van dit topic), hebben we een tijdje weinig contact gehad. Voornamelijk omdat ik dit niet wilde (aan de andere kant weer wel want ik miste hem vreselijk). We hebben wel twee weken terug de dinerbon die ik hem voor Sinterklaas gegeven heb, opgemaakt. Was heel erg gezellig en heb toen besloten dat ik hem los moest laten. Dat heb ik hem ook verteld.

Maar damn wat is dit ontzettend moeilijk! Ik wéét dat ik geen hoop moet hebben op dat hij terugkomt ofzo, want dat is hij voorlopig niet van plan, en ik wéét dat ik eigenlijk geen contact met hem moet zoeken, maar ik mis hem zo vreselijk... Sja, van heel veel contact naar bijna geen contact (eens in de 2 weken ofzo) is best moeilijk.
Heb dan ook de hele tijd de behoefte om hem zo maar een smsje te sturen ofzo, maar dat doe ik niet. Ik stuur hem zaterdag met zijn verjaardag wel een berichtje om hem te feliciteren en dat is het.

Zucht, dit is niet leuk...

---

mijn vriendin zegt dat ik niet op haar moet wachten, dat ik iemand verdien die wel kan teruggeven wat ik haar geef. ze heeft problemen met zichzelf maar wil daar perse alleen zien uit te komen. ze wil mij daar niet mee bezwaren en ze heeft geen energie over voor een relatie ernaast

ik twijfel ook erg.....helemaal loslaten of het maar een paar maanden aanzien......ik kies vooralsnog voor het laatste al probeer ik mezelf weinig illusies te maken.

ik hou de deur op een kiertje.....

quote:

---

Op dinsdag 3 februari 2004 11:02 schreef roffeltje27 het volgende:

[..]

ik herken dit zeker.....het gemis en de drang wat van je te laten horen, maar dat helpt niet veel.... die ander wil perse ruimte en vrij zijn, dus moet je hem dat ook maar geven ook al wil je dat zelf natuurlijk niet

mijn vriendin zegt dat ik niet op haar moet wachten, dat ik iemand verdien die wel kan teruggeven wat ik haar geef. ze heeft problemen met zichzelf maar wil daar perse alleen zien uit te komen. ze wil mij daar niet mee bezwaren en ze heeft geen energie over voor een relatie ernaast

ik twijfel ook erg.....helemaal loslaten of het maar een paar maanden aanzien......ik kies vooralsnog voor het laatste al probeer ik mezelf weinig illusies te maken.

ik hou de deur op een kiertje.....

---

hoe erg ik haar ook terug wil, het zal nooit meer hetzelfde worden, het zal zelfs nooit meer in de buurt komen als hoe het was. we hadden vrienden kunnen blijven, dat had ik echt wel aangekunt met mijn gevoelens, maar niet op deze manier.... op deze manier mogen ze allebei neervallen...

ik zoek wel iemand die me wel waard is... hoe pijn het ook doet af en toe, het beste voor mij blijft toch geen contact...

zondag heeft zij wel weer contact met mij gezocht... ik had mijn domein (die ik deels voor haar had aangeschaft) leeg gegooit en geen back up gemaakt vond ze niet zo leuk, omdat ze nu heel veel pics kwijt is heb wat mooie woordjes naar me hoofd gekregen...ik zie wel of ik die ooit nog stuur...

heb in ieder geval mijn broertje heel blij gemaakt met een site voor hem... met mij gaat het in ieder geval goed nu

waar ik alleen bang voor bent, is dat ze misschien over een tijdje op me stoep staat... dat lijkt me heel eng

4 weken later zagen we elkaar voor het eerst weer en het was heel emotioneel, hij miste me ook heel erg en wist het ook allemaal niet meer, maar bleef uiteindelijk wel bij zijn besluit. Ik bleef hem missen maar pakte wel steeds iets meer van mijn leven op en hoefde niet aldoor meer te huilen etc.

Afgelopen vrijdag hadden we afgesproken om elkaar weer even te zien, we willen allebei proberen weer normaal contact op te bouwen, ook omdat we voor de relatie al 5 jaar vrienden waren geweest. Hij kwam dus langs en hoewel ik wel had verwacht dat het voor mij zwaar zou zijn dacht ik dat ik wel aan zou kunnen en dat hij er ondertussen toch wel redelijk overheen was. Niet dus. Algauw zaten we te huilen, te knuffelen, te kussen en dat ging steeds verder. Hoewel ik steeds zei dat dat eigenlijk niet kon, konden we het allebei niet tegenhouden (ja het vlees is zwak) Uiteindelijk bleef hij slapen en voelde alles weer heel goed en vertrouwd. Toen hij zaterdag wegging stond bij mij alles op zijn kop, zou het toch weer goedkomen? Maar die hoop durfde ik eigenlijk niet te koesteren en toen hij zondag belde om langs te komen dacht ik dat hij zijn excuses zou komen aanbieden voor wat er gebeurd was en me zou komen vertellen dat ik niet moest hopen op zijn terugkomst en dat we elkaar maar weer niet moesten zien. Maar wat bleek: hij kwam langs en kuste me en we lagen gelijk in elkaars armen, hij gedroeg zich kompleet verliefd en ik natuurlijk helemaal gelukkig. Of toch niet helemaal: het was tenslotte wel nog steeds uit en ik had niet van hem gehoord dat hij weer verder met me wilde, wel dat hij nog zoveel voor me voelde en dat niet had verwacht. We vermeden het eigenlijk allebei om er echt over te praten en genoten van een superromantische avond (of de illusie daarvan).

Maandag veranderde mijn stemming van zeer gelukkig langzaam in onzekerheid en twijfel, want juist dat we er niet over hadden gepraat vond ik toch niet echt een goed teken voor een mogelijke nieuwe start. Dan zouden we zo wel een tijdje door kunnen gaan met het geklef en zou ik telkens afhankelijk zijn van wat hij nou wilde en wanneer hij er weer genoeg van zou hebben. Dat wilde ik niet dus besloot ik gisteren met hem te praten over dat ik het niet goed vond wat we hadden gedaan (of eigenlijk hij want hij wist dat ik hem nog altijd erg leuk vond en hij had het tenslotte uitgemaakt en moest mij dan geen hoop geven). Hij zei dat hij afgelopen weekend heel erg was gaan twijfelen aan zijn beslissing maar dat hij toch bang was dat als we het weer zouden proberen dat hij er toch niet voor zou kunnen gaan. Dat had ik eigenlijk wel verwacht en daarom vond ik het nog raarder van hem om dan wel zo verliefd met mij om te gaan en het ook nog bij mij neer te leggen om daarover te gaan praten. Of om het af te kappen eigenlijk want ik zei dat ik hem lange tijd niet wil (kan) zien, ik wil geen spelletjes met hem spelen, hij doet me nog veel te veel en na afgelopen weekend en de hoop die ik toen voelde nog veel meer.

Op zich voelde ik me best goed na het uitgeproken te hebben en zelf die beslissing genomen te hebben (onder het mom van: ik geef mijn liefde en energie liever aan iemand die daar niet zo over twijfelt) maar nu doet het weer zo'n pijn, alsof ik weer terug ben bij af en begin ik toch weer heel erg te twijfelen: had ik hem toch moeten vragen om ons een kans te geven, ben ik te snel met gaan praten, etc. Ergens voelt het wel als de goede beslissing om het af te kappen maar ook als een soort gemiste kans. Maar ik denk dat ik de pijn gewoon niet aankan als ik met goede hoop verderga en hij dan weer afhaakt.

Nou een heel verhaal, misschien kunnen jullie er iets mee.
Hoe vergaat het de andere fools in love?

quote:

---

Op woensdag 4 februari 2004 12:53 schreef Brighteyes het volgende:
Tsja en dan ben je lekker bezig, alles zijn gangetje, je hebt het een en ander een plekje gegeven.

En dan toch ineens komt er dat moment dat je terug gaat denken.
De dromen die je samen had, die nu ineens weer los gemaakt moeten worden. Welk deel van de droom was nou van jou? Wil je dat eigenlijk nog wel? Nou ja, misschien wel, maar het is zo moeilijk om ze los van die ex te bekijken, gewoon voor jezelf alleen... En als je je dan bedenkt dat er ook nog ooit misschien wel eens een Mr X bij komt kijken.

Vaag hoor, het is geen diep verdriet, maar toch ook weer wel. Het houdt ergens het midden tussen heimwee en met weemoed terug kijken.

---

Heb dat gevoel ook wel eens. Ik probeer het alleen asap te verdringen. Ik wil niet meer aan haar denken en me alleen nog richten op de toekomst. De plannen en dromen voor de komende tijd beginnen zich iig steeds meer te vormen en de dromen van alles wat ik nog samen met mijn ex wilde doen verdwijnen steeds meer naar de achtergrond.

Ik hou dat graag zo

quote:

---

Op woensdag 4 februari 2004 11:09 schreef Arusha het volgende:
Het is inderdaad een enorme kunst om je ex los te laten. pffff...
In mijn geval had deze ex het in december uitgemaakt na 2,5 jaar omdat ie alleen verder wou en niet wist of er een toekomst voor ons inzat. Ik dacht van wel dus deze beslissing kwam van zijn kant. Mijn kerst en oud en nieuw waren eehh.. niet echt leuk hierdoor. Ik miste hem verschrikkelijk, kon het niet accepteren en was emotioneel en psychisch een wrak.

4 weken later zagen we elkaar voor het eerst weer en het was heel emotioneel, hij miste me ook heel erg en wist het ook allemaal niet meer, maar bleef uiteindelijk wel bij zijn besluit. Ik bleef hem missen maar pakte wel steeds iets meer van mijn leven op en hoefde niet aldoor meer te huilen etc.

Afgelopen vrijdag hadden we afgesproken om elkaar weer even te zien, we willen allebei proberen weer normaal contact op te bouwen, ook omdat we voor de relatie al 5 jaar vrienden waren geweest. Hij kwam dus langs en hoewel ik wel had verwacht dat het voor mij zwaar zou zijn dacht ik dat ik wel aan zou kunnen en dat hij er ondertussen toch wel redelijk overheen was. Niet dus. Algauw zaten we te huilen, te knuffelen, te kussen en dat ging steeds verder. Hoewel ik steeds zei dat dat eigenlijk niet kon, konden we het allebei niet tegenhouden (ja het vlees is zwak) Uiteindelijk bleef hij slapen en voelde alles weer heel goed en vertrouwd. Toen hij zaterdag wegging stond bij mij alles op zijn kop, zou het toch weer goedkomen? Maar die hoop durfde ik eigenlijk niet te koesteren en toen hij zondag belde om langs te komen dacht ik dat hij zijn excuses zou komen aanbieden voor wat er gebeurd was en me zou komen vertellen dat ik niet moest hopen op zijn terugkomst en dat we elkaar maar weer niet moesten zien. Maar wat bleek: hij kwam langs en kuste me en we lagen gelijk in elkaars armen, hij gedroeg zich kompleet verliefd en ik natuurlijk helemaal gelukkig. Of toch niet helemaal: het was tenslotte wel nog steeds uit en ik had niet van hem gehoord dat hij weer verder met me wilde, wel dat hij nog zoveel voor me voelde en dat niet had verwacht. We vermeden het eigenlijk allebei om er echt over te praten en genoten van een superromantische avond (of de illusie daarvan).

Maandag veranderde mijn stemming van zeer gelukkig langzaam in onzekerheid en twijfel, want juist dat we er niet over hadden gepraat vond ik toch niet echt een goed teken voor een mogelijke nieuwe start. Dan zouden we zo wel een tijdje door kunnen gaan met het geklef en zou ik telkens afhankelijk zijn van wat hij nou wilde en wanneer hij er weer genoeg van zou hebben. Dat wilde ik niet dus besloot ik gisteren met hem te praten over dat ik het niet goed vond wat we hadden gedaan (of eigenlijk hij want hij wist dat ik hem nog altijd erg leuk vond en hij had het tenslotte uitgemaakt en moest mij dan geen hoop geven). Hij zei dat hij afgelopen weekend heel erg was gaan twijfelen aan zijn beslissing maar dat hij toch bang was dat als we het weer zouden proberen dat hij er toch niet voor zou kunnen gaan. Dat had ik eigenlijk wel verwacht en daarom vond ik het nog raarder van hem om dan wel zo verliefd met mij om te gaan en het ook nog bij mij neer te leggen om daarover te gaan praten. Of om het af te kappen eigenlijk want ik zei dat ik hem lange tijd niet wil (kan) zien, ik wil geen spelletjes met hem spelen, hij doet me nog veel te veel en na afgelopen weekend en de hoop die ik toen voelde nog veel meer.

Op zich voelde ik me best goed na het uitgeproken te hebben en zelf die beslissing genomen te hebben (onder het mom van: ik geef mijn liefde en energie liever aan iemand die daar niet zo over twijfelt) maar nu doet het weer zo'n pijn, alsof ik weer terug ben bij af en begin ik toch weer heel erg te twijfelen: had ik hem toch moeten vragen om ons een kans te geven, ben ik te snel met gaan praten, etc. Ergens voelt het wel als de goede beslissing om het af te kappen maar ook als een soort gemiste kans. Maar ik denk dat ik de pijn gewoon niet aankan als ik met goede hoop verderga en hij dan weer afhaakt.

Nou een heel verhaal, misschien kunnen jullie er iets mee.
Hoe vergaat het de andere fools in love?

---

[Dit bericht is gewijzigd door cos-micV op 04-02-2004 21:30]

goed gedaan, als je die stap kunt maken ben je al behoorlijk ver. het moet natuurlijk wel van 2 kanten komen......en als die ander teveel twijfelt dan houdt het een keer op.
als je niet zeker weet of je de liefde van de ander krijgt dan word je gek op een gegeven moment

succes!

Incubus - I Miss You

To see you when I wake up
Is a gift I didn't think could be real.
To know that you feel the same as I do
Is a three-fold, utopian dream.

You do something to me that I can't explain.
So would I be out of line if i said
I miss you.

I see your picture,
I smell your skin on the empty pillow, next to mine.
You have only been gone ten days
But already I'm wasting away.

I know I'll see you again
Whether far or soon.
But I need you to know that I care
And, I miss You.

succes ermee

quote:

---

Op donderdag 5 februari 2004 19:06 schreef Blinky het volgende:
Een week Parijs doet wonderen. Ik wil weer verder en het liefst zo snel mogelijk. Het voelt nu aan alsof ik te lang heb stilgestaan en het liefst zou ik morgen alles achter me willen laten. Ik wil weer leven!

---

Ooit ...

quote:

---

Op donderdag 5 februari 2004 19:59 schreef mickey71 het volgende:
In hoeverre heeft het los kunnen laten van een ex met je persoonlijkheid en je persoonlijke leefomstandigheden te maken?? ( vroeg ik me zomaar even af... )

---

quote:

---

Op donderdag 5 februari 2004 21:20 schreef Blinky het volgende:

[..]

Voor mij best veel! Ik ben in de plaats blijven wonen waar we hebben samengewoond en heb daar getracht 'opnieuw' te beginnen, maar ik kom er steeds meer achter dat ik liever helemaal ergens opnieuw begin. En dat kan niet beter dan in een plaats waar je je thuisvoelt en wat je vreselijk mist alsof je heimwee hebt. Sinds een tijd heb ik niet meer dat ik bij elk wissewasje aan mijn ex moet denken maar het is meer dat ik nu opeens de wil en de kracht lijk te hebben om met grote sprongen vooruit te willen gaan en eindelijk losgekomen ben (van mijn ex), maar ook van een afhankelijk en bangig Blinky...
Mijn werk gaat klote, ik ben bezig om te proberen om overplaatsing te regelen, bij hetzelfde bedrijf. Er zijn steeds minder redenen om hier te blijven en buiten een gevoel van onrust in mijn lichaam ervaar ik het als heel erg positief. Alsof ik wakker ben geworden. Ik weet weer wat ik mis...wie weet vind ik het weer in Parijs...

---

Wel grappig want ik bedoelde eigenlijk iets anders met mijn vraag (moet ik ook maar beter formuleren..). Ik vroeg me af of je psychische gesteldheid (tijdelijk danwel permanent) een rol speelt bij het loslaten van je ex. Maar eigenlijk geef je me ook antwoord op die vraag aangezien je je nu beter voelt en beter weet wat je wilt zodat je dat stuk makkelijker los kan laten?!

Eigenlijk vraag ik naar de bekende weg, want ik merk dat ik nog zo zoekende ben dat ik me "vastklamp" aan herinneringen in plaats van in het "nu" te leven. Ik vind dat moeilijk, weet niet welke kant op.

En jij komt dichterbij hetgeen je wilt en zoekt, lijkt het.. Da's positief!

Hoe ervaren anderen dit? Heeft hoe je (op dit moment) in het leven staat, invloed?

quote:

---

Op donderdag 5 februari 2004 21:41 schreef White_Wolf het volgende:
De kunst van het loslaten? Niet terugkijken naar het verleden, maar je blik richten op de toekomst. Verder stoppen met treuren over zaken die je toch niet kan veranderen. Is namelijk verloren tijd.

---

quote:

---

Op donderdag 5 februari 2004 21:41 schreef White_Wolf het volgende:
De kunst van het loslaten? Niet terugkijken naar het verleden, maar je blik richten op de toekomst. Verder stoppen met treuren over zaken die je toch niet kan veranderen. Is namelijk verloren tijd.

---

Geloof me; dan was het me allang gelukt!!!

quote:

---

Op donderdag 5 februari 2004 21:45 schreef mickey71 het volgende:

[..]

Dat klinkt inderdaad logisch en makkelijk en ik wou dat het zo ging en dat het puur om het maken van een keuze zou gaan, maar in de praktijk blijkt het helaas net iets meer gecompliceerd te liggen.

---

Ik lig nog steeds redelijk in puin, maar kan nu in elk geval zijn naam zeggen zonder te gaan huilen. We mailen nog redelijk vaak, ik pas op zijn hond die ik in april naar hem toe moet verschepen, maar ik merk dat ik in mijn mail heel zakelijk ben. Ik "gun" hem niet dat hij ziet hoe erg dit me aangrijpt, alle dromen en wensen in een keer "poef" weg. En het komt toch nooit meer goed, ik kan daar niet wonen en hij hier niet blijven.

Maar het doet nog steeds verrekte pijn, niet alleen mijn geliefde maar ook mijn stapmaatje, beste vriend en praatpaal kwijt, net of er een stuk van mij mist.

ach ik weet het ook niet meer

De ochtend na zo'n emotioneel-drank-moment blijf ik er aan denken en hoop ik stiekem dat hij me nog een keer belt. Stom, ik weet het

quote:

---

Op vrijdag 6 februari 2004 10:51 schreef Radiohoofdje het volgende:
Wanneer ik gedronken heb (zoals gisteravond dus) ga ik hem altijd ontzettend missen en heb bijna de neiging om hem te bellen.
(wat absoluut geen goed idee is want hij wil me nooit meer zien nadat we een week geleden weer gezoend hadden en het heel erg fijn was. Hij bewaard al mijn foto's nog in zijn portomonee met zelfs de liefdesbriefjes er nog bij )
Hij zegt dat hij nog van me houdt maar nee, dat kan ik niet geloven.

De ochtend na zo'n emotioneel-drank-moment blijf ik er aan denken en hoop ik stiekem dat hij me nog een keer belt. Stom, ik weet het

---

Ben een beetje perplex, sinds haar brief gelezen te hebben ging het iets beter. There is no way dat ik 'r ooit terugwil bij het weten dat ze ondertussen met een vriend van me was, maar ik durf laatste tijd wel weer aan 'r te denken en daar vrees ik voor. Ik wil gewoon verder "vies" zijn van haar, en gewoon onze relatie vergeten en verder gaan.

Het blijft blijkbaar moeilijk maar het MOET !!!

quote:

---

Op donderdag 5 februari 2004 21:41 schreef White_Wolf het volgende:
De kunst van het loslaten? Niet terugkijken naar het verleden, maar je blik richten op de toekomst. Verder stoppen met treuren over zaken die je toch niet kan veranderen. Is namelijk verloren tijd.

---

quote:

---

Death - Empty Words
Ashes and promises share a bond
Throught the winds of change
Words are blown away
When visions that should be
Are tattooed in your mind
The power to let go
Is sometimes hard to find

The answer cannot be found
In the writing of others
Or the words of a trained mind
In a precious world of memories
We find ourselves confined

Claws so rasor sharp
Ripping at the spirit

Promises a potential to hurt
Is anything real?
When forever is to be until
Deep inside, in the world of empty words...
No escaping from those haunting empty words...

Do you ever feel it ?
A craving that is so strong
To by thought rewind in order to find

Expectations that shined thought the doubt
That soon would turn into the price
Of what a word will be worth
When tomorrow comes
To be and we are left
Standing on our own -
And seeing what is real...

The answer cannot be found
In the writing of others
Or the words of a trained mind
In a precious world of memories
We find ourselves confined

Claws so rasor sharp
Ripping at the spirit

Promises a potential to hurt
Is anything real?
When forever is to be until
Deep inside, in the world of empty words...
No escaping from those haunting empty words...

---

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 17:34 schreef Ambivalent het volgende:
Het is gewoon moeilijk, maar toch heelt tijd wel veel. Er komen nieuwe ervaringen en je leert er gewoon mee leven, op welke manier dan ook.
Dit is voor mij een hele bijzondere tekst die mijn gedachten erover best wel goed uitdrukken.
[..]

Uiteindelijk komt het goed, je houd de herinnering, maar je laat het wel los. Verder kom je er achter dat er gewoon genoeg leuke mensen zijn die beter bij je passen e.d.

---

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 21:14 schreef Blinky het volgende:
Mwah... op zich kan ik alles nu wel een beetje los zien, maar dat komt vooral omdat ik weg wil. Ik heb juist iets dat ik veel mensen onecht vind, of dat ik erg twijfel aan wat ze zeggen en hoe ze zich gedragen. Morgen kan het immers allemaal weer anders zijn. Daarom wil ik proberen me niet zo snel te hechten aan mensen en tot nu toe lukt dat aardig. Anders ga ik ze toch weer missen.

---

Hoe bedoel je dat je weg wilt Blinky?

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 21:30 schreef Ambivalent het volgende:

[..]

Ohja! dat is zeker iets wat ik ook geleerd heb, niet afhankelijk worden van anderen, ik ben van mezelf leuk genoeg, daar heb ik niemand anders bij nodig. Ik sta wel open voor een relatie, maar het is geen must, voor mij zou het op dit moment niet superveel toevoegen aan mijn leven, behalve dan de beperkingen. Ik ben nog jong en geniet wel van mijn vrijheid.

Hoe bedoel je dat je weg wilt Blinky?

---

Ik had het er persoonlijk moeilijk mee, maar heb me zoveel mogelijk bezig gehouden en dat hielp uiteraard. Moest al werken overdag en 's avonds bij mijn broer gegaan, steakje eten en filmpjes kijken.

Als ik er bij stilstond deed het pijn maar goed, ik probeerde dit tot een minimum te herleiden.

Voor het overige worstel ik me wel door het dagelijks leven. Heb deze week eindelijk een appartement gevonden, men eerste. Ben eindelijk weg van bij men ouderlijk huis. Vanaf 1 april kan ik me volkomen op mezelf concentreren en dit is volgens mij een stap vooruit. Ondertussen wordt het allerhande meubels en keukengerei kopen mag ik aannemen.

Het is volgende week drie maanden geleden, maar het is nog steeds moeilijk hoor. Het feit dat ik weet dat ze met een vriend van me een relatie heeft helpt me om boos te blijven maar ik denk toch nog vaak aan haar, en aan de leuke dingen. Ik zou mezelf wel een trap kunnen geven, want er is niets moois om nog over na te denken maar goed het is sterker dan mezelf

Alles ok met jullie?

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 13:52 schreef Bulls-Ass het volgende:
Hoe is het bij iedereen verlopen (psychologisch dan vooral) gisteravond, Valentijnavond?

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 16:07 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

*knip* Heb dus nergens last van gehad. Althans niet van gedachtes of gevoelens richting mijn ex.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 13:52 schreef Bulls-Ass het volgende:
Hoe is het bij iedereen verlopen (psychologisch dan vooral) gisteravond, Valentijnavond?

---

Het zal wel een dipje zijn

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 13:52 schreef Bulls-Ass het volgende:
Hoe is het bij iedereen verlopen (psychologisch dan vooral) gisteravond, Valentijnavond?

---

Op zich miste ik hem niet meer dan anders. En ik merk zeker dat het slijt, op wat dipjes na.

Daarbij kan ik er toch beter mee omgaan dan een tijdje geleden. Ik concentreer me nu op mijn toekomst, en hoe ik wil zijn.
Ik heb hem nog wel even gesproken via msn (zijn initiatief). Was toch wel fijn.

quote:

---

Op dinsdag 27 januari 2004 23:50 schreef Bulls-Ass het volgende:
Ik moet toch ook even mijn mening kwijt i.v.m het loslaten van de liefde als een baksteen. Met alle respect maar de theorie, gewoon loslaten en verdergaan is erug mooi maar erug utopisch. De personen die dit denken zijn dujideljik nog nooit in een echte LIEFDESrelatie belandt.

Een relatie van vier jaar gehad en we waren harstikke van plan om komende maand juli gaan samen wonen (einde van haar studies). We hebbne daar UREN EN UREN over gesproken en gepland, tot zelfs enkele zaken zoals een koffiezet en dergelijke gekocht. Met andere woorden, we hadden al veel gepland en in mijn ogen en geest was zij de persoon waar ik de rest van mijn leven van zou houden ALSOOK de persoon waar ik met VEEL PLEZIER elke dag zou wakker worden en een kusje geven elke ochtend.

Dit kan je ONMOGELIJK zomaar loslaten en vergeten. Toch niet als je nog steeds boordevol liefde hebt voor de persoon in kwestie. Dat is nu net het ding, mijn vriendin had PLOTS geen gevoelens meer, en dit gaat me te boven. Nou goed, dat is haar ding. Ik weet gewoon dat het 2 maanden is geleden en ik heb het nog steeds ontichlijk hard elke dag.

Ik heb zo een enorme vrees nooit iemand te vinden waar ik gelukkig mee zal zijn. Men hele leven staat op zijn kop en moet vanaf START heropgebouwd worden, COMPLEET anders als gepland of gedroomd. Ik vind dit zo pijnlijk dat ik moet lachen met jullie (of althans sommingen) hun theorie: "gewoon" loslaten en verder gaan

---

quote:

---

Op maandag 16 februari 2004 02:11 schreef zwaaibaai het volgende:
mwah, ik kom er nu achter ( ja lekker midden in de nacht ook) dat ik toch net niet helemaal los ben van mijn ex.

Het zal wel een dipje zijn

---

Ga gewoon tussen half 12 en 12 uur naar bed

gr.

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 14:00 schreef jongen79 het volgende:
Bij mij is het sinds afgelopen juli na 2.5 jr over, en ik merk dat ik nog steeds heel veel aan haar denk (bijna dagelijks). Ik merk dat ik er nog steeds niet helemaal overheen ben en dat ik ook nog echt niet open sta voor andere relaties (wel wat gezoend enzo, maar steeds een naar gevoel aan over gehouden).
Ik vind het eigenlijk allemaal wel heel lang duren, en ik vroeg me af wat jullie ervaring is met de tijd die het duurt voordat je echt verder kunt gaan.

gr.

---

quote:

---

Op maandag 2 februari 2004 14:14 schreef exec het volgende:

[..]

Tja, ik vind het gewoon triest om eerlijk te zijn en nouja hopelijk komt ze er een keer goed achter.. dat ze weer gekwetst wordt door hem en dat ze flink spijt krijgt. Want dit is al de 5e keer dat ze met hem neemt

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 17:37 schreef Warrick het volgende:

[..]

Dat is zeer triest van j ex, wat heb j allemaal gedaan dan?? wat haar ex niet heeft gedaan?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 17:40 schreef exec het volgende:

[..]

Zij vond dat ik der stalkte enzo (dus veel bellen en dingen vragen enzo) aangezien ik soms nogal paranoia was (slechte eigenschap) maar blijkbaar was het niet voor niks want ze is toch mooi vreemdgegaan...
maarja, ik hoop dat et der nog een keer heel hard raakt wat voor verdriet ze anderen aandoet, terwijl ze zelf alleen maar klaagt dat niemand der mag etc etc blablabla...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 17:44 schreef entwined het volgende:

[..]

Tja, in principe zou ik zeggen dat je volkomen gelijk hebt, dat je haar niet vertrouwde, maar als ze je duidelijk heeft gemaakt dat zij vond dat je teveel belde (ben je daarmee gestopt?) en je stopte er niet mee, dan vind ik dat je er wel zelf om hebt gevraagd dat het fout afliep.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 17:45 schreef SolidArt het volgende:

[..]

Hoezo, je kunt het er beide toch over hebben?
Hij zal echt wel z'n redenen hebben gehad om er iets over te denken.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 17:40 schreef exec het volgende:

[..]

Zij vond dat ik der stalkte enzo (dus veel bellen en dingen vragen enzo) aangezien ik soms nogal paranoia was (slechte eigenschap) maar blijkbaar was het niet voor niks want ze is toch mooi vreemdgegaan...
maarja, ik hoop dat et der nog een keer heel hard raakt wat voor verdriet ze anderen aandoet, terwijl ze zelf alleen maar klaagt dat niemand der mag etc etc blablabla...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 17:50 schreef entwined het volgende:

[..]

Ik bedoel ook niet dat ze daarom het recht had om vreemd te gaan, dat mag nooit, maar ik kan wel begrijpen dat het uit is gegaan als hij haar echt te vaak belde. Ik zou nog wel graag willen weten of hij eraan heeft gewerkt, of dat hij gewoon doorging met bellen en vragen stellen.

---

[Dit bericht is gewijzigd door exec op 17-02-2004 18:01]

En toch...als ik dan thuiskom...er is niets. Ik ben zelf wel blij enzo, maar er is niemand met wie ik het echt kan delen en die samen met mij blij kan zijn.

Heeft misschien niet zoveel met mijn ex te maken, maar wel met het feit dat ik nu inzie dat ik dit soort dingen ook niet meer kan delen met
iemand. Zit ik nu toch weer triest te wezen. Het is ook nooit goed.

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 17:56 schreef exec het volgende:

[..]

Tja nouja op een gegeven moment heb ik (geprobeerd) te minderen.
Maar et was gewoon lastig, omdat het contact de hele tijd nogal intensief was en dan opeens isset, ja geen zin in enzo.
Maar et was voor mij gewoon nogal moeilijk omdat ik anders gewend was...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:02 schreef Warrick het volgende:

[..]

Meestal is het inderdaad anders als het uit is. Normaal is het dan dat je geen contact of iig minder contact heb met j ex. Heb het zelf ook vaak genoeg meegemaakt, mijn ex wil ook niks meer met me te maken hebben, helaas zie ik haar elke dag

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:05 schreef exec het volgende:

[..]

Das klote ja,
Ik zag mijnes van het weekend in de stad, en dan loop ik der langs en zeg nix en doe nix en dan krijg ik van der zusje te horen dat ik der stalk terwijl ik met een vriend daar was voor hem en we naar de mac gingen.
maar ik had wel een kutgevoel nadat ik der had gezien, dus kzou niet in jou schoenen willen staan...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:05 schreef exec het volgende:

[..]

Das klote ja,
Ik zag mijnes van het weekend in de stad, en dan loop ik der langs en zeg nix en doe nix en dan krijg ik van der zusje te horen dat ik der stalk terwijl ik met een vriend daar was voor hem en we naar de mac gingen.
maar ik had wel een kutgevoel nadat ik der had gezien, dus kzou niet in jou schoenen willen staan...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:11 schreef entwined het volgende:

[..]

Hoe komt haar zusje in een keer op het idee dat je haar stalkt? Best wel lullig als je ex haar zusje op je afstuurt. Maar denk je dat het anders was gelopen als je wel iets tegen haar had gezegd?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:19 schreef exec het volgende:

[..]

ik heb der zusje op msn, en daar zei ik hallo tegen, en toen kreeg ik naar me kop geslingerd dat ik niet goed bij me hoofd was.
maar ik zou het eerlijk gezegd niet weten of het anders gelopen was, ik denk dat ze me gewoon had genegeerd want ze voelt zich sinds het uit is zwaar verheven boven anderen.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:25 schreef Warrick het volgende:

[..]

Als ik jou was zou ik haar zusje weggooien van j lijst, vergeet die familie. En misschien voelt ze zich zo maar dat zal wel weer voorbij gaan, misschien probeert het zo te verwerken, misschien is het uit met die ex van der voor de zoveelste keer.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:25 schreef Warrick het volgende:

[..]

Als ik jou was zou ik haar zusje weggooien van j lijst, vergeet die familie. En misschien voelt ze zich zo maar dat zal wel weer voorbij gaan, misschien probeert het zo te verwerken, misschien is het uit met die ex van der voor de zoveelste keer.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:26 schreef exec het volgende:

[..]

ik kwam der juist tegen met der 'nieuwe' vriend...
maarja niet dat dat me zoveel boeit, maar gewoon het gevoel dat het nix voor haar heeft betekent en dat ze heeft lopen liegen tegen me zit me gewoon af en toe dwars

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:29 schreef Warrick het volgende:

[..]

Hoe weet j dat het niks heeft betekent?? En idd het is wel kut dat ze heeft lopen liegen.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:40 schreef exec het volgende:

[..]

eigenlijk gewoon assumption, want ik bedoel, ze maakte het na 2.5 maanden eerst uit voor der huidige vriend, 2 weken ertussen en toen weer genomen en nu na 5 maanden alsnog uit voor hem..
ik bedoel begin dan gewoon niks als je nog gevoelens hebt en kies eerst.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:45 schreef entwined het volgende:

[..]

Dat is niet leuk voor je, maar assumptions zijn meestal fout. Je kunt het dan beter vragen en zeker weten, maar in jouw geval zou ik dat absoluut niet doen. Laat haar maar lekker met rust, en zoek een hobby oid om je bezig te houden.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:46 schreef exec het volgende:

[..]

tja tja ben druk bezig, heb nu stage maar dan nog zit het me af en toe gewoon dwars dat het voorbij is en dat het zo moet eindigen,
al die plannen die we hadden enzo, wiped away just like that...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:53 schreef Warrick het volgende:

[..]

Wat voor een plannen hadden jullie dan?
tja, er zal toch iets geweest zijn wat je in haar ogen fout hebt gedaan. Ik kan er verder weinig over zeggen, maar dit lijkt me geen prettige situatie voor haar, om te weten dat je zo over har denkt.
Het is te begrijpen dat het je dwarszit dat het uit is gegaan, maar zag je dat op een gegeven moment niet gewoon aankomen?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:57 schreef exec het volgende:

[..]

We zouden naar amerika gaan bijv a.s. zomervakantie.
tja dat ik iets fout heb gedaan blijkt maar weer,maar ze zei tegen mij toen ze het uitmaakte dat ze niet meer verliefd op me was meer niet, dus ook niks over bellen etc.
ik zag het pas op de dag zelf aankomen maar daarvoor had ik wel door dat het slecht ging maar niet dat het uit zou gaan ofzo.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:57 schreef exec het volgende:

[..]

We zouden naar amerika gaan bijv a.s. zomervakantie.
tja dat ik iets fout heb gedaan blijkt maar weer,maar ze zei tegen mij toen ze het uitmaakte dat ze niet meer verliefd op me was meer niet, dus ook niks over bellen etc.
ik zag het pas op de dag zelf aankomen maar daarvoor had ik wel door dat het slecht ging maar niet dat het uit zou gaan ofzo.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:05 schreef entwined het volgende:

[..]

Vindt je het nou echt zo gek dat jullie niet meer samen op vakantie gaan? Ik zou dat ook niet zien zitten als ik haar was. En over dat bellen, het lijkt me logisch dat dat haar nog steeds dwarszat. Waarom zou ze er dan nog een keer over beginnen?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:10 schreef Warrick het volgende:

[..]

Amerika, dat is best kut, Amerika is altijd wel lachen om naar toe te gaan, ik kan het weten, ik heb er gewoond.
Misschien moet j voortaan beter opletten, misschien zie j het dan als j iets fouts doet. Beter op reacties van je vriendin letten, en niet als eenegoist alleen maar op wat je zelf leuk vindt en wat niet. Kan bot overkomen, maar het helpt!!!

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:12 schreef exec het volgende:

[..]

nee nu niet meer natuurlijk, ze zei tegen mij dat ik nog wel mee mocht maar van haar ouders mocht het niet enzo, maar toen we een relatie hadden zou ik meegaan naar amerika...
En over dat bellen, ze had toch gewoon eerlijk kunnen zijn tegen me over waarom ze het uitmaakte.. en me niet voorliegen dat we nog wel vrienden konden blijven..

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:12 schreef exec het volgende:

[..]

nee nu niet meer natuurlijk, ze zei tegen mij dat ik nog wel mee mocht maar van haar ouders mocht het niet enzo, maar toen we een relatie hadden zou ik meegaan naar amerika...
En over dat bellen, ze had toch gewoon eerlijk kunnen zijn tegen me over waarom ze het uitmaakte.. en me niet voorliegen dat we nog wel vrienden konden blijven..

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:18 schreef Warrick het volgende:

[..]

Van haar ouders nog meemogen, ook na al dat bellen??? Dan zijn haar ouders ook gek. En misschien wilde ze wel vrienden blijven, maar ik zou ook niet meer vriendin zijn als mijn ex me constant zou bellen met vragen als het uit is.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:20 schreef exec het volgende:

[..]

der ouders wisten van nix wat er speelde, maar ze zei dat ze vrienden wilden blijven toen ze het uitmaakte enzo, en een maand nadat het uit was zijn we gewoon nog omgegaan met elkaar.
5 dec ging het uit en ergens begin januari stopte het, kweet niet meer precies welke datum. (misschien dat ze dat even kan aanvullen want ongetwijfeld leest ze dit ook )
maar ik belde tijdens de relatie veel volgens haar, dat was het gewoon.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:22 schreef Warrick het volgende:

[..]

Hoe ben j er eigenlijk achter gekomen dat ze vreemd is gegaan?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:25 schreef exec het volgende:

[..]

gehoord van iemand. hoezo?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:27 schreef Warrick het volgende:

[..]

Is het een betrouwbaar iemand of zomaar iemand uit den haag???

---

Tis wel een beetje jammer dat je profiel teveel lijkt op iemand.
en mocht je diegene zijn, dan had je wel meer moeite mogen doen om het allemaal te verbloemen dat je diegene bent.
maar ik vind dit allemaal een beetje te vaag eerlijk gezegd...

[Dit bericht is gewijzigd door exec op 17-02-2004 19:32]

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:30 schreef exec het volgende:

[..]

Waarom zou jou dit uberhaupt intresseren?

Tis wel een beetje jammer dat je profiel teveel lijkt op iemand.
en mocht je diegene zijn, dan had je wel meer moeite mogen doen om het allemaal te verbloemen dat je diegene bent.
maar ik vind dit allemaal een beetje te vaag eerlijk gezegd...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:30 schreef exec het volgende:

[..]

Waarom zou jou dit uberhaupt intresseren?

Tis wel een beetje jammer dat je profiel teveel lijkt op iemand.
en mocht je diegene zijn, dan had je wel meer moeite mogen doen om het allemaal te verbloemen dat je diegene bent.
maar ik vind dit allemaal een beetje te vaag eerlijk gezegd...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:34 schreef Warrick het volgende:

[..]

op wie mocht ik lijke dan??

---

4 overeenkomsten, nogal vreemd vind ik dan.

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:35 schreef entwined het volgende:

[..]

Ik kan best begrijpen dat hij dit wil weten. Wie weet heb je het van een goede vriend van jou gehoord die haar niet mag. Dan kan het net zo goed onzin zijn. Kijk, als je ze nou had betrapt, ok. Maar dit klinkt heel erg dubieus.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:37 schreef exec het volgende:

[..]

die vriend van me ex...
zelfde geboortedatum,
zelfde klas,
in amerika gewoond,
jij gaat ook naar delft voor civiele bouwtechniek...
alleen woonplaats is anders.

4 overeenkomsten, nogal vreemd vind ik dan.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:41 schreef Warrick het volgende:

[..]

Ik kan er weinig aan doen dat ik ook dezelfde geboortedatum heb, geef mijn ouders maar de schuld, en btw delft, zit in de familie, opa, oom en pa hebben het gedaan, dus moet de familie eer hooghouden, aangezien mijn broer eco studeert. En zelfde klas is misschien omdat ik in Amerika 2 in 1 heb gedaan. Maar waar heeft die ex gewoond??
Misschien ken ik hem.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:38 schreef exec het volgende:

[..]

nou nee ik heb het wel van een betrouwbaar iemand...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:43 schreef exec het volgende:

[..]

geen idee waar ie heeft gewoond
maar heb je msn dan?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 18:01 schreef Blinky het volgende:
Vandaag had ik een keer echt lekker nieuws (en dat is echt heel lang geleden): ik maak wellicht kans op een soort promotie binnen het bedrijf waar ik werk. Ik was heel blij, hoewel niets nog echt zeker is, dus probeer ik me er nog niet te veel bij voor te stellen. Ik heb het meteen aan een goede vriend gemaild en die reageerde ook positief.

En toch...als ik dan thuiskom...er is niets. Ik ben zelf wel blij enzo, maar er is niemand met wie ik het echt kan delen en die samen met mij blij kan zijn.

Heeft misschien niet zoveel met mijn ex te maken, maar wel met het feit dat ik nu inzie dat ik dit soort dingen ook niet meer kan delen met
iemand. Zit ik nu toch weer triest te wezen. Het is ook nooit goed.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:45 schreef entwined het volgende:

[..]

Wie van je o zo betrouwbare vrienden heb je dan zo ver gekregen dat ze haar hotmail hebben gehackt en alle mailtjes aan jou hebben doorgestuurd?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:55 schreef exec het volgende:

[..]

bwhahahaha
beetje zielig, dat je me hier gaat opzoeken om dit soort dingen uit te vinden...

---

[Dit bericht is gewijzigd door entwined op 17-02-2004 19:58]

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:57 schreef entwined het volgende:

[..]

Eerder heel erg zielig dat je haar hotmail hackt omdat je haar wantrouwt. Het was al uit, laat het daar dan bij!

---

En waarom zou ik redelijk moeten zijn of blijven terwijl zij mij voorliegt over haar gevoelens, eerlijkheid is nog op prijs te stellen, leugens niet.

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 19:58 schreef exec het volgende:

[..]

ik heb niks gehackt, en dat ik het van iemand anders moest horen was pas ernstig, dat geeft alleen maar aan dat et zielig is dat ze het niet durfde te vertellen.
en terwijl ik net je posts zat te bekijken viel me op dat iemand je de tip gaf gerechtelijke stappen te nemen, en aangezien je de politie wilde inschakelen ofzo, was het wel beetje jammer dat het je verraadde..

En waarom zou ik redelijk moeten zijn of blijven terwijl zij mij voorliegt over haar gevoelens, eerlijkheid is nog op prijs te stellen, leugens niet.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:19 schreef Warrick het volgende:

[..]

Ik begin je ex steeds meer en meer te begrijpen

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:21 schreef exec het volgende:

[..]

grote knul..
ik bedoel ik vind het nogal lomp dat ze me eerst gaat ontwijken en dan gaat opzoeken hierzo, ik bedoel laat me gewoon met rust en verdwijn uit me leven.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:22 schreef Warrick het volgende:

[..]

Wie is dan j ex hier?? en als je zo graag wilt dat ze je met rust laat dan had j haar niet moeten bellen ten eerste!!!

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:22 schreef Warrick het volgende:

[..]

Wie is dan j ex hier?? en als je zo graag wilt dat ze je met rust laat dan had j haar niet moeten bellen ten eerste!!! En idd ik ben een grote knul 1.95m

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:26 schreef SolidArt het volgende:

[..]

ik own je

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:28 schreef Warrick het volgende:

[..]

Hoezo own j me??

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:28 schreef Warrick het volgende:

[..]

Hoezo own j me??

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:26 schreef exec het volgende:

[..]

mijn ex is entwined... maar dat wist je waarschijnlijk al.
en misschien heb ik wel me redenen om der te bellen?
misschien gewoon om te vragen hoe het gaat of zo iets?
ik vind het gewoon irritant dat ze het zo gaat lopen doen, als ze de confrontatie niet aankan omdat ze weet dat ze is vreemdgegaan en er blijkbaar nog trots op is.. mag ze van mij lekker blijven wat ze is.. een slet..

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:30 schreef SolidArt het volgende:

[..]

2.00m

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:32 schreef Warrick het volgende:

[..]

Noem is redenen om te bellen, aangezien j zo veel vrage had, en niet alleen om te bellen hoe het ging lijkt me. En waarom zou j haar hotmail checken??? Ben j egt zo zielig??

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:34 schreef exec het volgende:

[..]

waar heb ik toegegeven dat ik dat heb gedaan dan?
nergens toch?
ik zei toch dat ik het heb gehoord.
maar ik vind het zeer kansloos dat ze het me niet zelf durfde te vertellen, maarja ze blijft toch wel liegen, people never change.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:38 schreef Warrick het volgende:

[..]

Van wie heb j het dan gehoord, het lijkt me niet dat ze het rond gaat bezuinen dat ze vreemd is gegaan. Of is ze serieus zo dom? Lijkt me iig heel gek.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:39 schreef exec het volgende:

[..]

ze heeft het iig toegegeven aan iemand die ik ken.
dus als antwoord op je 2e vraag, blijkbaar wel!

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 20:58 schreef Warrick het volgende:

[..]

Hoe weet je zo zeker dat die persoon (waarvan je niks bekent wil maken) dat niet verzonnen heeft?

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:01 schreef exec het volgende:

[..]

als het niet zo zou zijn zou ze dat toch mooi kunnen vertellen hier?
ze zit me toch al te volgen hier dus ik bedoel whats the trouble dan nog als ze toch al hier zit om me te controleren wat ik schrijf.
Dus entwined! give it a shot!

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:01 schreef exec het volgende:

[..]

als het niet zo zou zijn zou ze dat toch mooi kunnen vertellen hier?
ze zit me toch al te volgen hier dus ik bedoel whats the trouble dan nog als ze toch al hier zit om me te controleren wat ik schrijf.
Dus entwined! give it a shot!

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:13 schreef Warrick het volgende:

[..]

Waarom zou ze? Geef gewoon toe dat dat je haar hebt gehackt, of zeg is wie is de persoon van wie j het heb gehoort. En misschien controleert ze je om dat j hier zelf ook lieft??

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:15 schreef entwined het volgende:

[..]

Leuk joh, dat iemand zo'n verhaal kan verzinnen. Ik heb namelijk nooit aan iemand *toegegeven* dat ik ben vreemdgegaan. Ik vind dat je nu wel heel erg laag bezig bent. En aangezien jij al die mailtjes eerst naar jezelf hebt gestuurd en vervolgens doorstuurt aan je vriendjes. Nog steeds zit ik met de vraag hoe je daaraan bent gekomen. Je hoeft je niet meer zo achterlijk te gedragen van *o ik weet nergens van en ik krijg mijn info van een vriend* we weten allebei dat je die info uit mijn hotmail hebt gehaald.
Laten we het erop houden dat je het verschil in denkniveau hier wel erg laat blijken. Ik heb ook zo mijn bronnen...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:16 schreef exec het volgende:

[..]

je hier zelf ook ....? maar er eens correct nederlands van.
en van mij hoeft ze het hier niet neer te zetten hoor, ik weet het toch al.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:19 schreef Warrick het volgende:

[..]

Sorry dat mijn Nederlands slecht is, maar helaas, ik heb in Amerika voor 5 jaar gewoond, dus mijn nederlands kan slecht zijn. Maar zeg eens eerlijk Exec, hoe heet die persoon nou? www.hotmail.com misschien??

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:23 schreef exec het volgende:

[..]

Ginder

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:24 schreef Warrick het volgende:

[..]

Wie is Ginder, my name is Warrick, het is zo moeilijk lezen

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:17 schreef exec het volgende:

[..]

zozo goh maar je bent het wel, dus durf het dan ook toe te geven...
maarja iemand die er ervaring met jou praktijken heeft zei al dat je hierom bekend stond dus tja...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:28 schreef entwined het volgende:

[..]

Fijn voor die persoon dat hij/zij dat denkt. Volgens mij weet ik namelijk al lang wie het is, en die persoon mag mij inderdaad echt niet. En als jij achter de meningen van anderen aan wilt lopen moet je dat zelf weten, maar laat mij daar dan buiten. En dan nog iets, ik jank nergens om, en al helemaal niet om jou.
Nog een puntje waar wij verschillen van elkaar: ik laat dit nu lekker rusten, aangezien jij *toch altijd alles beter weet* (nouja, je DENKT altijd alles beter te weten...)
En Warrick is niet wie je denkt, *Ginder* zit hier naast me.. Maarja, het heeft weinig zin om je dat te vertellen, je gelooft het toch niet, met al je leuke waanideen...

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:28 schreef entwined het volgende:

[..]

Fijn voor die persoon dat hij/zij dat denkt. Volgens mij weet ik namelijk al lang wie het is, en die persoon mag mij inderdaad echt niet. En als jij achter de meningen van anderen aan wilt lopen moet je dat zelf weten, maar laat mij daar dan buiten. En dan nog iets, ik jank nergens om, en al helemaal niet om jou.
Nog een puntje waar wij verschillen van elkaar: ik laat dit nu lekker rusten, aangezien jij *toch altijd alles beter weet* (nouja, je DENKT altijd alles beter te weten...)
En Warrick is niet wie je denkt, *Ginder* zit hier naast me.. Maarja, het heeft weinig zin om je dat te vertellen, je gelooft het toch niet, met al je leuke waanideen...

---

Ik vind het prachtig dat je deze slowchat met ons wilt delen. Vind alleen dat een en ander toch flink off-topic aan het raken is.

Twee pagina's (tot op heden) met alleen slowchat van jullie lijkt me niet echt de bedoeling. Daar kun je beter MSN voor gebruiken of zo.

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:33 schreef PdeHoog het volgende:
Zeg Warrick, exec en entwined.....

Ik vind het prachtig dat je deze slowchat met ons wilt delen. Vind alleen dat een en ander toch flink off-topic aan het raken is.

Twee pagina's (tot op heden) met alleen slowchat van jullie lijkt me niet echt de bedoeling. Daar kun je beter MSN voor gebruiken of zo.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:33 schreef PdeHoog het volgende:
Zeg Warrick, exec en entwined.....

Ik vind het prachtig dat je deze slowchat met ons wilt delen. Vind alleen dat een en ander toch flink off-topic aan het raken is.

Twee pagina's (tot op heden) met alleen slowchat van jullie lijkt me niet echt de bedoeling. Daar kun je beter MSN voor gebruiken of zo.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:43 schreef entwined het volgende:
Inderdaad sorry, dit is dan ook het laatste wat ik hier ga posten, aangezien ik er totaal geen zin meer in heb:
Warrick - Ginder is mijn huidige boyfriend, de persoon met wie ik ben *vreemdgegaan*
verder exec - ik laat het NU rusten, en in de stad zag ik je niet eens, ik heb het via via gehoord. Mo wist het voordat ik het wist. Je hebt ooit wel veel voor me betekend, dat heb ik je ook verteld. (hier blijkt dus maar weer dat je altijd alles denkt beter te weten)
Je maakte het jezelf er behoorlijk naar dat ik steeds minder om je ben gaan geven. Tot aan het moment dat ik hoorde dat je mijn mailtjes had doorgestuurd. Toen was voor mij de maat echt vol..
Ik kan niet zeggen dat ik er trots op ben dat ik weer ben vreemdgegaan, maar gezien hoe deze situatie loopt ben ik erg blij dat ik *Ginder* heb, en dat ik (tot op zekere hoogte) van jou af ben...
Bij deze is DIT waarom ik mijn ex NIET mis.

---

[Dit bericht is gewijzigd door exec op 17-02-2004 23:03]

Bij deze verzoek ik u vriendelijk via postduiven, rooksignalen, postkoetsen, briefwisselingen, telexen, faxen, email, msn of icq verder te gaan.

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 21:41 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Blinky, je raakte een beetje ondergesneeuwd. Ik ga je toch voorzichtig feliciteren met je bijna-misschien-eventueel promotie.
En ik kan me je gevoel zo goed voorstellen. Ik had het in kleinere mate een paar weken nadat het uit was. Ik was naar de stad gegaan en was zowaar geslaagd voor kleren, dat lukt me normaal niet zo best. Dus was in een hele goede bui, tot ik thuiskwam... Normaal gesproken had ik dus mijn spullen aan hem geshowed etc. En dat kon dus even niet.
En dat heeft idd niet zo zeer met je ex te maken, maar meer met het feit dat je gewoon keihard moet wennen aan het alleen wonen. Soms komt dat ineens weer met een klap op je af!

Ik hoop dat je sombere bui weer snel weg trekt, want een promotie is natuurlijk niet niks.

---

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 14:00 schreef jongen79 het volgende:
Bij mij is het sinds afgelopen juli na 2.5 jr over, en ik merk dat ik nog steeds heel veel aan haar denk (bijna dagelijks). Ik merk dat ik er nog steeds niet helemaal overheen ben en dat ik ook nog echt niet open sta voor andere relaties (wel wat gezoend enzo, maar steeds een naar gevoel aan over gehouden).
Ik vind het eigenlijk allemaal wel heel lang duren, en ik vroeg me af wat jullie ervaring is met de tijd die het duurt voordat je echt verder kunt gaan.

gr.

---

(Zo, op dit topic kan een slotje, we zijn eruit )

En inderdaad, zoenen met een ander en daar een rotgevoel aan overhouden... Klinkt bekend. Pas zodra je met iemand zoent en er geen rotgevoel aan overhoudt, dan begint het de goede kant uit te gaan (DUH)...

Hoop onzin hier trouwens zeg

quote:

---

Op woensdag 18 februari 2004 01:20 schreef White_Wolf het volgende:
Ben er inmiddels achter dat opnieuw verliefd worden DE manier is om alles te vergeten.

---

Het ligt natuurlijk erg aan hoe en waarom het is uitgegaan, maar als je er de tijd niet voor neemt om te laten doordringen wat er eigenlijk gebeurd is, kun je er ook niet echt van leren. De tijd die ik er nu nog mee bezig ben heb ik blijkbaar ook echt nodig ervoor. En er komt denk ik veel meer bij kijken. Want er wordt nogal wat omver gegooid als je zelf niet achter de keus staat. Ik denk bijvoorbeeld heel erg over dingen na die ik doe en wil gaan doen. Opeens ben ik geheel zelf verantwoordelijk voor mijn geluk, terwijl ik dat toch voor een groot deel (te veel, naar blijkt nu) in de handen van die ander heb gelegd. Als ik te snel weer een relatie zou aangaan met iemand, zou ik dezelfde fout maken.

Daarbij kamp ik zelf met een soort gewetensvraag: hoe zou ik weer van iemand op die manier kunnen houden, zoals van mijn ex? Dat gevoel wat ik bij hem had, krijg ik zo'n soortgelijk gevoel terug bij iemand anders? Hoe zien anderen dit trouwens?
En vooral: hoe brei ik het voor mezelf recht...en kan ik ervoor zorgen dat de ander zich niet als vervanging gaat zien?

Verliefdheid overkomt je vaak en ik denk dat je een heel sterk persoon bent als je dat bewust kunt sturen, als het om échte verliefdheid gaat... Voor jou kan het een (tijdelijke ?) oplossing zijn. In dat geval zou ik zeggen: Geniet er lekker van!

En nog even een berichtje voor Goldmember: fijn dat het goed met je gaat, echt super!
Maar heel veel mensen (ik bijvoorbeeld) hebben denk ik de behoefte om (zij het af en toe) hier nog wel te willen posten omdat zij er nog niet helemaal overheen zijn. Dus wat mij betreft mag dit topic zeker nog open blijven! Ik voel wellicht een deeltje 6 aankomen!

quote:

---

Op woensdag 18 februari 2004 14:39 schreef Blinky het volgende:
Ik moest een klant bellen die in de straat werkt waar we op uitkeken vanaf waar we eerst woonden. Mijn ex werkte daar vlakbij en ik ging hem wel eens ophalen, of een kopje koffie drinken. Ik liep dan in het zonnetje vrolijk te wezen omdat ik gelukkig was.
Toen ik de naam van die straat zag, kwam heel dat beeld even in volle hevigheid terug. Ik krijg van die rare kriebels en het is net of er niets gebeurd is in de afgelopen maanden, ik weet nog zo goed hoe fijn het voelde. GRRRRRRRRR
_{op zo'n moment wil ik echt selectief mijn geheugen wissen}

---

quote:

---

All alone now except for the memories
Of what we had and what we knew.
Every time I try to leave it behind me
I see something that reminds me of you.

---

quote:

---

Op woensdag 18 februari 2004 14:53 schreef Ambivalent het volgende:

[..]

Ja ik ken het.
De eerste vier regels van 'Eye of a stranger' van queensryche
[..]

---

quote:

---

Nou zo erg is het niet bij mij, maar soms heb ik wel weer zo'n gevoel als ik wakker wordt...
Maar aan jouw posts merk ik wel dat er veel is veranderd de afgelopen maanden. Ik weet zeker dat je nu een stuk verder bent...

---

quote:

---

En probeer het maar gewoon als een mooie herinnering te zien, ik was laatst bijvoorbeeld aan het opruimen, dus ook foto's e.d. nou dan denk ik toch meer: een leuke tijd was dat, maar nu is het gewoon een andere tijd en die is niet minder mooi!

---

Lastig hoor. Gaat het weer goed en dan dit even weer tussendoor. Ik wil dat het gewoon een keer ophoudt.

succes

quote:

---

Op woensdag 18 februari 2004 08:30 schreef Blinky het volgende:

...

En nog even een berichtje voor Goldmember: fijn dat het goed met je gaat, echt super!
Maar heel veel mensen (ik bijvoorbeeld) hebben denk ik de behoefte om (zij het af en toe) hier nog wel te willen posten omdat zij er nog niet helemaal overheen zijn. Dus wat mij betreft mag dit topic zeker nog open blijven! Ik voel wellicht een deeltje 6 aankomen!

---

...zo, even de boel genuanceerd.

quote:

---

Op woensdag 18 februari 2004 16:58 schreef Goldmember het volgende:

[..]

Dank je wel, ik had het een paar maanden geleden ook niet zo durven inzien. Het lijkt erop dat ik 'mazzel' heb en ik ben niet eens verliefd op een ander.
Natuurlijk meende ik het niet dat er een slotje op kan, laat deeltje 6 maar komen...
En met "onzin hier" doelde ik vanzelfsprekend niet op serieuze posts.

...zo, even de boel genuanceerd.

---

Ik probeer me dit steeds voor ogen te houden, maar toch ga ik steeds aan haar denken als in de "goede tijden". Ik mis haar zo ontzettend hard en dat gevoel gaat niet over moet ik opmerken.

Ik moet ook bekennen dat ik steeds angst heb als ik een persoon van iets hogere leeftijd alleen zie. Gisteren ging ik squashen met een collega en 2 van zijn vrienden. 1 van die kenissen is dus 34 jaar, is net een week verhuist van bij zijn ouders en heeft geen partner. HIERVOOR heb ik dus schrik. Ik wil absoluut niet alleen en eenzaam oud worden. Ik wil dat heerlijke gevoel van LIEFDE terugvoelen. Ik wil me goed voelen enkel en alleen bij het zien of bij een licht physiek contact (hand vasthouden in de bios bvb).

Klinkt nogal zielig, maar het is gewoon de waarheid, ik heb niet genoeg zelfvertrouwen en mijn eigenbeeld is altijd al slechte geweest, dus ik kan me gewoon niet voorstellen nog iemand te vinden.

Gelukkig moet ik straks gaan werken, want het is een slechte dag valt me op

quote:

---

Op donderdag 19 februari 2004 11:36 schreef Bulls-Ass het volgende:
ik word echt ziek van het feit dat wij hier zoveel hartpijn hebben over een persoon omdat we zoveel van die persoon houden, MAAR ondertussen zijn onze ex-partners al lekker bezig hun leven herop te bouwen, sterker nog, ze zijn ... GELUKKIG (dan spreek ik toch voor mijn ex, af te leiden uit de brief dit vorige maand kreeg).

Ik probeer me dit steeds voor ogen te houden, maar toch ga ik steeds aan haar denken als in de "goede tijden". Ik mis haar zo ontzettend hard en dat gevoel gaat niet over moet ik opmerken.

Ik moet ook bekennen dat ik steeds angst heb als ik een persoon van iets hogere leeftijd alleen zie. Gisteren ging ik squashen met een collega en 2 van zijn vrienden. 1 van die kenissen is dus 34 jaar, is net een week verhuist van bij zijn ouders en heeft geen partner. HIERVOOR heb ik dus schrik. Ik wil absoluut niet alleen en eenzaam oud worden. Ik wil dat heerlijke gevoel van LIEFDE terugvoelen. Ik wil me goed voelen enkel en alleen bij het zien of bij een licht physiek contact (hand vasthouden in de bios bvb).

Klinkt nogal zielig, maar het is gewoon de waarheid, ik heb niet genoeg zelfvertrouwen en mijn eigenbeeld is altijd al slechte geweest, dus ik kan me gewoon niet voorstellen nog iemand te vinden.

Gelukkig moet ik straks gaan werken, want het is een slechte dag valt me op

---

Ik heb nu dan weer even een tijdelijke inzinking, zie het weer een stuk somberder in allemaal en ik weet wel dat dat weer weggaat, maar als ik er zomaar tussendoor aan denk kan ik zo triest worden en lijkt de rest eromheen zo zinloos. Op mijn werk heb ik wel genoeg afleiding, maar als ik thuiskom is er gewoon niets. Ik ben sinds een tijd bij een scoutinggroep en dat is leuk en zo kom ik tenminste nog een beetje onder de mensen. Maar als ik alleen thuis ben ben ik gewoon te depri om actief mensen op te zoeken, ook als ik daar behoefte aan heb.

Ik hoop dat ik in mijn -waarschijnlijk- vernieuwde functie weer veel kan werken dat de tijd voorbij vliegt en dat ik weer tot laat kan overwerken, zodat de avonden heel snel voorbijgaan.

Joepie...is dit nu het leven?

Nou ja goed, het probleem is natuurlijk hetzelfde als voor Blinky. Eenmaal thuis, sterker nog, van zodra je in de wagen stapt (alleen) om naar huis te gaan begint mijn maag als terug te krampen, en mijn hart botst sneller. Ik kan het niet veranderen (anders deed ik dit uiteraard wel).

Ik kijk dolgraag films, dus dat helpt me soms wel thuis. Een filmpje en een biertje maar goed, ook dat deden we vaak samen met mijn ex. het probleem is en blijft het feit dat wij vier jaar alles samen hebben gedaan, en dat zorgt er uiteraard voor dat ik nu in alle situaties waar ik in beland aan haar denk. Waarschijnlijk is dat voor iedereen zo?

Ik zit nu voor me bureau waar zij zovaak heeft gezeten om aan haar verslagen en dergelijke te werken. Zo zijn er eindeloos veel voorbeelden. Het blijft jammer dat het gedaan is, ik besef het al maar hoop nog steeds wakkeer te worden.

Ik hoop wel niet dat ze nog terugkomt. Soms wel, jammer genoeg, maar van zodra ik er bewust bij nadenk weet ik nu al dat het nooit meer het zelfde zal zijn, en het zal nooit wat worden (dit in de veronderstelling dat ze me ooit mist:S) maar goed, ik MOET me erbij neerleggen dat zij niet de moeder van mijn kinderen zal worden, of m'n ochtendkusje zal geven.

quote:

---

Op donderdag 19 februari 2004 12:50 schreef Brighteyes het volgende:
Dit klinkt waarschijnlijk heel suf, maar goed.
Probeer een hobby te zoeken waar je thuis ook heel goed mee bezig kunt zijn.
Ik ben op naailes gegaan en vind dat dus echt superleuk. Ik kan avonden bezig zijn met prutsen ed. _{Heb al bijna een jasje voor mezelf in elkaar zitten} Het geeft je de kans wel na te denken, maar niet jezelf te verliezen in die gedachtes omdat je toch ergens mee bezig ben.

Iets anders waar ik mee bezig ben is een beeldje maken van klei. Gewoon lekker bezig zijn. Nou ben ik altijd wel iemand geweest die graag met haar handen bezig is, maar dit is voor mij echt dé manier geweest om mijn gedachten te verzetten. Je bent er wel mee bezig in je hoofd, want die gedachten malen maar door, maar doordat je tegelijkertijd bezig bent met iets dat je aandacht vraagt wordt je niet meegezogen.

Nogmaals, dit kan wel eens heel suf klinken en ik ben ook zeker geen promoter van geiteharesokkenfröbelclubjes, maar goed, het is maar een idee.

Als je niet thuis bent heb je idd afleiding en gaat het allemaal wel, maar niemand is hele dagen van huis. Ik heb al weken praktisch geen TV meer gekeken omdat ik alleen maar lekker aan het prutsen ben.

---

quote:

---

Op donderdag 19 februari 2004 14:59 schreef Blinky het volgende:

[..]

Ik ben juist geen creatief iemand... handvaardigheid en dergelijken vond ik al vreselijk op de basisschool en nu heb ik er nog een hekel aan (wat niet wil zeggen dat ik je advies niet waardeer hoor )
Als ik thuiskom na mijn werk, boodschappen heb gedaan, ga ik achter de computer zitten, ik fok! wat, kijk eens wat rond op andere sites... kijk naar het Jorurnaal van 20h en heel soms een film. Halverwege val ik in slaap. Soms bel ik iemand, maar ik wil niet altijd als ik me rot voel steeds iemand bellen. Anders word ik in dat opzicht afhankelijk van diegene en dat wil ik niet. Daarbij wil ik niet te hopeloos overkomen (hoewel het vaak wel zo voelt).
Ik sport niet meer (te duur), ik ga niet uit (te duur) en hoef niet zo nodig lid te worden van een club (te duur). Ik haal zo min mogelijk boodschappen en sla soms maaltijden over. (ook omdat ik echt geen trek heb hoor). Ik zorg wel dat ik een redelijke basis heb (eet elke dag minstens 4 boterhammen en een zooi vitaminepillen).
Als ik wel leuke dingen zou gaan doen (of regelmatig zou gaan doen) voel ik me daar weer schuldig over. Als ik kijk naar een jaar geleden had ik hetzelfde bedrag dat ik nu negatief sta in positief. Daar schrok ik wel van...het lijkt net of een jaar geleden alles beter was, zo voelt het ook. En dat het alleen maar meer achteruit gaat.
Ik weet wel dat er niet veel aan te doen is en dat ik het vooral zelf moet doen, maar ik heb er de energie niet meer voor.
Ik wou dat ik weer eens gewoon lekker ' onbezorgd' iets kon gaan doen, zonder dat zware gevoel in mijn maag.

---

Ik leef gemeend met je mee, maar jij hebt er blijkbaar bovenop nog financiële probs. Je sprak over een promotie. Ik hoop dat dit je situatie een beetje zal helpen.

Wie had er kunnen denken dat die partner waar we jaren gek van waren en zo een goed gevoel bij hadden ons ooit ZO VEEL pijn kan bezorgen. Had iemand me enkele maanden geleden gezegd dat mijn vriendin me zo zou behandelen dan had ik hem uitgelachen, en kijk waar ik nu ben.

Pathetic i guess...

quote:

Op donderdag 19 februari 2004 14:41 schreef Bulls-Ass het volgende:
-knip-

quote:

Op donderdag 19 februari 2004 12:43 schreef Blinky het volgende:
Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn ex gelukkig is met zichzelf, hij zegt steeds niet gelukkig te zijn met zijn leven. Hij heeft ondertussen een leuke baan gevonden en daar schijnt hij het super te hebben. Ik ben blij voor hem, maar ik vraag me zo vaak af of hij niet die momenten mist van het samen zijn, het samen discussieren, het lekkere gevoel van houden van iemand en dat er iemand van jou houdt. Dat is voornamelijk hetgeen wat ik mis. Ik heb het niet over het samenwonen zelf, maar over het bijelkaar zijn.

quote:

Ik heb nu dan weer even een tijdelijke inzinking, zie het weer een stuk somberder in allemaal en ik weet wel dat dat weer weggaat, maar als ik er zomaar tussendoor aan denk kan ik zo triest worden en lijkt de rest eromheen zo zinloos. Op mijn werk heb ik wel genoeg afleiding, maar als ik thuiskom is er gewoon niets. Ik ben sinds een tijd bij een scoutinggroep en dat is leuk en zo kom ik tenminste nog een beetje onder de mensen. Maar als ik alleen thuis ben ben ik gewoon te depri om actief mensen op te zoeken, ook als ik daar behoefte aan heb. <p>Ik hoop dat ik in mijn -waarschijnlijk- vernieuwde functie weer veel kan werken dat de tijd voorbij vliegt en dat ik weer tot laat kan overwerken, zodat de avonden heel snel voorbijgaan. <p>Joepie...is dit nu het leven? <img src="i/s/yawnee.gif" width="15" height="15">