Vanavond om 22.45 uur en morgenavond om 22.55 uur op Ned. 3: de documentaire
No direction home uit 2005 van Martin Scorsese.
![]()
Voor het eerst praat Dylan (in heldere bewoordingen!) over zijn roemruchte beginjaren, ondersteund door de spreekwoordelijke 'nooit eerder vertoonde beelden', die zijn brille voor eens en altijd demonstreren.
In de eveneens uitstekende documentaire Don't Look Back van D.A. Pennebaker stond ook de jonge Dylan (tijdens een Engelse concerttournee in 1965) centraal. Maar Scorsese gaat verder terug, namelijk naar The Village in New York waar Dylan als zoveel aankomende singer songwriters optredens bij elkaar scharrelde en waar uiteindelijk zijn eigen stijl ontstond. Dylan vertelt er enthousiast over, en met hem veel collega's uit die tijd. Ook al heb je nog nooit een liedje van de man gehoord, de schok die hij teweegbracht in de New Yorkse muziekscene is overduidelijk.
Scorsese bestrijkt de eerste 25 jaar (1941-1966) van Dylans carrière, en maakt daarbij gebruik van filmmateriaal waar zelfs de meest devote Dylan-fan van gaat kwijlen: er zijn beelden van Bob tijdens een Civil Rights actie samen met Pete Seeger; Dylan tijdens de March on Washington en een uitvoering van Mr. Tambourine Man op een klein podiumpje tijdens het Newport Folk Festival.
No Direction Home is geen werkstuk van een trouwe fan, en de twee zijn ook geen dikke vrienden. Dylan en Scorsese delen een liefde voor New York in de jaren 50 en 60, blueslegendes en rock 'n roll. Scorsese heeft belangrijke songs als Blowin' in the Wind en Like a Rolling Stone een plek in de muziekgeschiedenis willen geven. Dat is hem in deze 3 en een half uur durende documentaire uitstekend gelukt.
Bron