Echt top hoor! 
quote:Zijn de andere verhalen echt gebeurd?
Op maandag 10 november 2003 22:28 schreef Keromane69 het volgende:
(c)2003 e.koreman @ caesar.nl (yep, dit was fictie)
quote:Halverwege het topic ergens beschrijft hij hoe hij dit alles ziet en meemaakt.
Op dinsdag 11 november 2003 20:41 schreef cup_a_soup het volgende:[..]
Zijn de andere verhalen echt gebeurd?
Het is welke draai je geeft aan gebeurtenissen en/of situaties. Ik gaf het al eerder aan: Het is de ervaring die telt, niet de droge uitleg achteraf. Tenminste niet als je enge verhalen wilt pennen. Iedereen is als kind wel eens bang in het donker geweest terwijl je nu weet dat er niets was. Maar dat maakt niets uit voor de ervaring. Wat Metallica zo treffend uitbeeldt in 'Enter Sandman' en 'Sad but True'.
Ik heb de verhalen geschreven vanuit het gevoel. De dingen die ik zelf meemaakte op de manier zoals ik ze toen voelde en hoe ik ze herinner(de). En zo ook dingen die ik hoorde van anderen. Vanzelf vul je dingen aan om het plaatje compleet te krijgen. Dat doet iedereen, anders heb je sowieso geen verhaal. Sterker nog, het is volgens mij de manier waarop spookverhalen ontstaan.
Een griezelverhaal op z'n tijd kan best leuk zijn. Persoonlijk ben ik veel te nuchter voor dit soort dingen, no offense aan mensen die er stellig in geloven hoor. Mijn mening erover: soms lijken dingen welliswaar té toevallig om waar te zijn, maar als je statistisch gaat kijken dan zou het juist vreemd zijn als die té toevallige dingen niet zouden voorkomen. Verder doet sfeer veel. Het is een bonte combinatie van factoren die een verhaal vormen.
Neem het huis in Amsterdam. Mooi pand, echt schitterend. Ik was onder de indruk van de grootsheid. Natuurlijk probeer je je voor te stellen wat er allemaal is gebeurd en natuurlijk voel je je een vreemde eend in de bijt. Zeker als je zomaar op bezoek bent. Maar pas toen anderen met verhalen kwamen ging ik me een beeld vormen. En daar heb je het over met anderen, en voor je het weet ben je elkaar in een wisselwerking aan het aanvullen terwijl er concreet gezien eigenlijk niets gebeurde. Een lamp kan gaan knipperen als de leidingen oud zijn en het is een bloedhete dag geweest. Batterijen kunnen leeg lijken door condensvorming. En als je vriendje sowieso een sloddervos is dan kunnen de sleutels ineens ergens anders liggen. Niet zo bijzonder. Maar al met al genoeg stof voor een spannend verhaal. Zonder bewust dingen te verzinnen hoor, het geheel maakte het tot een erg spannende belevenis. Totaan kippenvel in je nek, tenminste, als je alles op papier aan het zetten bent.
Wat betreft stervensgevallen in de familie, daar gaat een zwaar emotioneel aspect meetellen natuurlijk. Oude en/of zieke mensen die je dierbaar zijn zullen bewust of onbewust je voorbereiden op een einde. Dat dit zich vertaalt in dromen of gevoelens is helemaal niet zo vreemd. Zeker als je familie bent lijk je toch veel op elkaar. Onbewust en bewust weet je misschien meer van elkaar dan je denkt.
Het huis met de drie Duitsers: substitutie. Iemand heeft levensechte nachtmerries. Niet alleen in dat huis hoor, in zo'n beetje elk huis. Je vraagt aan een oude persoon of er ooit iets met een oud huis gebeurd is en 'wonder boven wonder' blijkt er in de afgelopen 100 jaar inderdaad wel iets te zijn gebeurd. Wat precies is niet duidelijk, maar genoeg stof voor een kippenvel verhaal.
Het verhaal van die kelder bij dat Chinese restaurant: als je in het donker in een straatlicht hebt gekeken en je gaat daarna een stikdonkere ruimte in kan zich (soms pas na enkele ogenblikken) een lichtvlek vormen op het netvlies. Probeer het maar eens uit met een bureaulamp in een donkere kamer: eerst een tijdje uit, dan even aan, en daarna uit. Als tiener maakte ik er een spelletje van: hoe precies ik het spookbeeld van de lamp ik kon zien op m'n netvlies in het stikkedonker. Nou ja, terug naar de Chinees, ben je sowieso een beetje zenuwachtig als meisje alleen in het donker en je ziet zo'n vlek, en het blijkt ook nog eens dat iemand anders 'ook al een gevoel had', en -zoals dat gaat met oude gebouwen- er blijkt ook nog eens ooit iets te zijn gebeurd, dan is er weer een nieuw verhaal geboren.
Het verhaal van Wageningen, dat is een urban legend die in essentie wereldwijd rondgaat in allerlei variaties. Denk bijv. aan 'Stille Willie', een hitje uit 1981 of zo. Een andere versie is er eentje uit de US waar lang geleden een verdwaalde wildvreemde mevrouw aanklopte in een saloon, een feestje bouwde met iedereen, en ten slotte dood neerviel. Is nog een programma op Discovery Channel over geweest. Het verhaal van Wageningen is een horrorstory die rondgaat bij studenten daar. De verhalen die ik hoorde waren eigenlijk heel saai. Iedereen had slechts een fragmentje zeg maar. De een zei dat je je op die weg bekeken voelt, de volgende zegt dat sommigen een vrouw hebben waargenomen die achterop wil en weer verdwijnt, weer iemand anders wist te vertellen dat een ontsnapte gestoorde ooit iemand gedood had in die bossen, weer iemand anders vertelde over Gerrit-Jan Heijn die er werd gevonden, etc. etc. In één versie hoorde ik zelfs dat de plaatselijke politie een dossier heeft van meldingen. Alsof meerdere mensen nog even langs het politiebureau gaan om aangifte te doen van het feit dat er iemand van je fiets is gesprongen. 
Nah, ik hoop niet dat het een domper is, maar mijn bedoeling met de verhalen was in de eerste plaats om te proberen of ik een bepaald gevoel kon weergeven. Waarom spookverhalen en kippenvel? Tja, voor hetzelfde geld waren het romances geweest, of verhalen over burenruzies of zo. En dan op een ander forum. Nee, het leek me leuk om de verhalen die ik kende eens neer te pennen, en dit was het resultaat. Echt goede spookverhalen zijn m.i. op een hand te tellen. Sixth sence vind ik een spannend verhaal bijvoorbeeld. En uiteraard de enge verhalen uit grootmoeders tijd of nog eerder. De mythes en sagen.
Het laatste verhaal was een poging om te zien of ik zelf een eng verhaal kon verzinnen, maar eerlijk gezegd vond ik het resultaat slecht. Dit soort 'horror' vind ik erg goedkoop. Een te hoog twilight zone gehalte. Geef mij maar mooie suspense met liefst een tedere afloop.
Ik hoop dat je iets aan het antwoord hebt. De meeste verhalen zijn dus waargebeurd, maar het zijn geen opeenstapeling van feiten. Het zijn ideeen en gevoelens van gehelen die een bepaald jasje zijn gestoken om er spannend leesvoer van te maken. Iedereen nogmaals bedankt voor de complimenten hoor.
Etienne
Groetjes Willeke en Michel.
is 6 uur aan allerhande materiaal.
Plaats svp een link naar jullie site, dan bookmark ik hem.
Van de week heb ik met die vrienden die er woonden gesproken, het huis is intussen verbouwd. 
Een aantal jaar geleden ging ik vaak naar mn tante om geesten op te roepen dmv schrijven.
Je stelt dus een vraag op papier en door jezelf te concentreren gaat de pen in je hand vanzelf schrijven.(Soort van glaasje draaien dus).
Aangezien ik zelf redelijk sceptisch sta / stond tegenover dit soort dingen, deed ik in het begin een beetje lacherrig erover.
Ik geloofde er ook niet echt in , ondanks dat ik zo af en toe een koude windvlaag lang me heen kreeg en het af en toe naast me ineens helemaal ijskoud was (Ramen waren abslúút gesloten, en kachel stond aan). Geloven deed ik er nog steeds niet in .
Het bewijs werd voor mij geleverd toen ik een willekeurige foto voor mij hield.( Een vakantie foto , 1 uit een stapel van tig foto's ) en tegenover mijn tante zat. Van uit het niets begon ze de foto op papier na te tekenen terwijl ze de foto niet kon zien en niet had gezien (Ook niet via spiegels enz)
Elke zondagavond gingen zij, samen met een tante en haar toenmalige vriend, geesten oproepen met zo'n boord en een glas.
In het begin vonden ze het allemaal wel spannend en bleven ze het doen. Zo had 'de geest' tegen mijn moeder gezegt dat ze mijn schommel na moest kijken. Ik had toendertijd een schommel in de huiskamer hangen, waarin je als klein kind dan heen en weer gewiebeld wordt. Maar goed, mijn moeder ging dus kijken naar deze schommel en wat bleek, er zat een haakje half los in het plafond. Nou had ik daar niet dood aangegaan wanneer deze los zou gaan, maar toch,,
Hierdoor vond het genootschap het leuk om hiermee door te gaan, zich niet bewust van de gevaren die het met zich meebrengt.
Totdat mijn tante vroeg hoe het met haar ex-man ging die in een verpleeghuis in Duitsland zit. Waarop de geest vertelde dat deze man van de trap gevallen was en zijn nek had gebroken. Totaal van de rel belde mijn tante de volgende dag naar het tehuis. Gelukkig bleek alles okay met hem en de geest had haar dus enkel bang gemaakt.
Twee weken later werd mijn tante gebelt door het tehuis. Der ex-man was van de trap gevallen en had zijn nek gebroken,,
Je zou het als je heel ongelovig bent aan toeval kunnen wijten, maar ik denk daar anders over. Zelf ben ik normaal gesproken vrij nuchter me dit soort verhalen, maar wanneer je bloed eigen moeder dit aan je vertelt ga je er anders over denken.
Enfin, ze waren er meteen mee gestopt want ze vonden het te gevaarlijk worden. Dit stoppen deden ze met gemengde gevoelens, want ze waren op een bepaalde manier toch verslaafd geraakt aan het glaasje draaien. Mijn moeder vertelt dat het rare dingen met je doet.
Maar nadat ze gestopt waren voelde mijn moeder zich niet meer lekker in der eigen huis. De al veel besproken aanwezigheid leek constant in de buurt. Mijn moeder heeft een goede vriendin die erg spiritueel is. Deze vrouw vertelde mijn moeder dat ze der raam open moest zetten en moest vertellen dat 'hij'' weg moest gaan..
Hierna voelde ze zich weer lekker..
Dit laatste kan natuurlijk tussen de oren zitten, maar toch,,
Dit was mijn verhaal.
Ik kan me voorstellen dat mensen die 'in to' geesten/religie/??? zijn dit op eenzelfde manier projecteren. Gewoon hun eigen gevoel eigenlijk.
en het het 11e gebod geld : gij zult niet gesnaaid worden
ik zie hier trouwens verhalen die precies op tripreports lijken www.dreamfish.nl/paddo 
daar heb je meer aan ken je zelf ook nog es proberen
[Dit bericht is gewijzigd door gl00winw00d op 27-11-2003 23:12]
(Eehm, relevantie: psychologie. Volgens mij maakt een goed verhaal gebruik van dezelfde principes die op de in de topic genoemde site staan)
Kippevel tot tussen mijn tenen...
Ik keek naar de ficus bij de bank en zag de bladeren bewegen. En door de plant heen zag ik het beeldscherm van de PC. Het trilde. Langzaam liep ik erop af met de koffie in mijn handen, nog steeds half slaapdronken, en ik ontwaarde teksten. Enorme teksten. En ik zag complimenten. Ik nam een slok en m'n dag was weer goed.
'Ze zouden eens moeten weten', dacht ik nog. Maar dat klonk wel heel erg cliché. Al was het dichter bij de waarheid dan ooit iemand zou kunnen bevroeden.
Ze is bij ons, het verleden. Ze woont bij ons in en weet van geen wijken. Ze wil niet weg, net als bij al die andere mensen. Ze zit verscholen in de instinctieve angsten die we hebben, ze zijn een last die we meedragen. De vertwijfeling, schuld. De gezamenlijke lasten zo je wilt, films en boeken worden ervan gemaakt. Smakeloos zelfs. Hetgeen waarmee we worden geconfronteerd als we iets minder zeker van onze zaken zijn. Als we met haar worden geconfronteerd. Daar staan we dan, vroeg of laat, oog in oog. En ze kijkt ons aan. Ze kent onze ziel, weet onze waarheden, voelt ons verstand. En ze weet immer de vertwijfeling aan te roepen. Dat is ze immers, ons verleden.
Kijk haar aan, de volgende keer. We zijn het zelf. In alle pracht en in alle gruwelijkheden. De boodschap van ieder spookverhaal. En er is geen ontsnappen aan.
ET
[Dit bericht is gewijzigd door Keromane69 op 07-12-2003 06:38]
http://members.chello.nl/~e.koreman
De footage moet nog komen, ben even bezig met belangrijkere zaken helaas.
Bedankt.
Gevoelig voor sfeer: goede eigenschap.
Kermit Q.
De verhalen staan nu op een aparte pagina. De oude pagina was veel te groot zag ik toen ik hem met een 56k modem probeerde te bekijken. Ik hoop binnenkort weer aan de slag te kunnen met annekdotes.
jaren later hoor ik van mn moeder dat zij het ook altijd zag... mensen die door muren liepen en een praatje met haar probeerde te maken...
later zijn we verhuisd naar een nieuwbouw wijk... daar voelde ik altijd een anwezigheid van een geest of entiteit... later bleek dat de polder waar de wijk in gebouwd was vroeger het landgoed van een heks is geweest... verhaal gaat dat zij in de middeleeuwen verbrand is en haar rust niet kon vinden en dus terug keerde naar haar landgoed... ze kon er schijnbaar niet tegen dat het niet meer van haar was en ging spoken...
op mijn werk waart een entiteit rond.. heb meerdere malen contact met haar gehad.. blijkt dat zij een vorrige bewoonster van het huis is geweest en de boel in de gaten houd...
quote:Mensen horen praten deed ik ook wel eens als ik op mijn vroegere zolderkamertje zat maar meestal waren dit de buren die je heel goed kon horen praten omdat we in een rijtjes woning wonen en al het geluid kan heel gemakkelijk door de muren omhoog en boven op de zolder is de muur dus weer los waardoor je het heel gemakkelijk hoort!
Op dinsdag 23 december 2003 03:30 schreef gl00winw00d het volgende:
Ik had een keer ee norb gezien in de badkamer en een keer dat de deur naast me werd dicht geslagen en deur op slot gedraaid terwijl ik op de plee zat en ngo wat dingetje dat vond ik niet erg maar het is nu half 4 snachts en ik hoorde beneden mensen vergadering? praten dit is eerste keer trouwens dit is nog steeds aan de gang ik zit op zolder je hoort het als je een trap naar beneen gaat en goed luister best eng we hebben en een hond en alarm dit is ech vaag!
Maar wellicht is er echt wat?
.. .ik ging maar pitte en toen het licht was was het doodstil (waren die geesten weg) en trouwens die nacht sliep hier een vriendin van me zusje en ik zweer je ik hoorde dingen soms zelf net zo duidelijk als dat iemand een paar meter naast je staat te praten, het is nu 2 uur snachts en ik hoor nu niets het is muis stil zo hoort het en die meid is weg best freaky deze shit
Op de hei zijn grafheuvels. Ik heb al genoeg mensen die affiniteit hebben met geesten en dat soort dingen horen praten over dat ze daar wel eens dingen 'gevoeld' hebben. Hoewel ik zelf op de hei dat soort dingen nog nooit heb meegemaakt, heb ik op andere locaties wel eens dingen gezien, gevoeld en gehoord. Ik ben dus iemand die tussen scepsis en geloof in hangt. Aan de ene kant kan ik dat soort dingen gewoonweg niet verklaren, en aan de andere kant kunnen ze uberhaupt niet gebeuren.
Deze nacht, liepen we over het fietspad richting het bos. Er zit op een gegeven moment een knik in het pad, waar een boom met een bankje stond. In eerste instantie had ik de neiging om even te gaan zitten, maar ik kreeg na die gedachte meteen een scheut in m'n nek. Alsof ik iets verrekte, zeg maar. Ik besloot dus door te lopen. Vriend van me vraagt of ik dat ook voelde. Ik vraag utieraard waar hij op doelt. 'Die rilling'. Ik zeg nee, maar dat ik wel het gevoel heb dat er iets niet lekker zit.
We lopen langs het bankje, en als we er langs zijn kijk ik nog even over mijn schouder terug. Op dat moment zie ik een figuur zitten op het bankje, man, rond de 30-40 ofzo, met vodden als kleren en een boerenpetje, die me boos aan zit te kijken. En dan bedoel ik niet 'je stond op mijn teen' boos, maar 'je hebt mijn kinderen vermoord' boos. In andere woorden; woorden die ik schreef, nadat ik thuis was gekomen;
"The guy on the bench was angry. Fucking hell he was angry. I only saw him for a split second, but if looks could kill I'd have been a spirit myself. A look full of contempt, anger, sadness, hatred, murderous rage, disappointment, self pity, helplessness, desperation and most of all; loneliness. Not blaming me, but wishing he could."
Ik heb me snel weer omgedraaid, ik was me dood geschrokken, maar toen ik weer terugkeek was hij weg. Een minuut later ofzo, vroeg ik m'n compaan waar hij dacht die rilling van gekregen te hebben. Hij zei 'van dat bankje, denk ik. Ik wilde voorstellen er te gaan zitten maar ik had het gevoel dat het beter was door te lopen'. Toen wist ik het zeker; er was iets mis.
We zijn doorgelopen, en hoewel ik verder niks gezien heb, hoor je op de hei, om 4 uur 's nachts, geen duidelijke voetstappen te horen, of het geruis en gehijg van iemand die in paniek op je afrent. We zijn niet lang daarna maar weer op huis aangegaan. Ik heb niet geslapen die nacht.
Wat is SHERMAN leuk he Bloes O+
Hier heb ik een vreemde ervaring van overgehouden die mij nogsteeds bezighoud. na een dag fietsten met verschrikkelijk mooi weer hebben we uiteindelijk een schuilplaats moeten zoeken omdat het uit het niets erg hard ging regenen, we fietsten op een oud boeren weggetje en daar zagen wij een boerderij, een hele oude zo te zien, wel een kast van een huis trouwens.
echt nog van die mest kelders enzo. we gingen daar dus schuilen onder een afdakje. ik en die vriend van me gingen even kijken rondom het huis. geen meubels en dergelijke dus wij dachten dat het leeg stond. we liepen even om het huis heen en ik was ineens die jongen kwijt. naja ik keek nog even rond, wat me ook opviel toen ik door de ramen keek was dat alle deuren open stonden,
je kon dus ook gedeeltelijk in de achterliggende kamers kijken, en daar zag ik wat, een man leek het, het had echt duidelijk de vorm van een menselijk gestalte, het stond dood stil maar toch bleef ik er naar kijken, het stond met zijn rug naar me toe misschien een meter van een andere muur af waar hij naartoe keek. die jongen kwam op dat moment weer terug en zij wat tegen me, ik draaide me om om hem het te vertellen maar toen hij ook kwam kijken was het er niet meer. het lijkt een beetje op de eind scene van het blairwitch project. alleen dan niet zo overduidelijk. ik hoop dat het me verbeelding was. sinds dien ben ik anders gaan denken over spoken en dergelijken, soms droom ik wel eens van dit soort dingen en telkens als ik het me kan herrineren is het met de zelfde gestalte die mij bekend voorkomt, alleen zou ik niet weten wie het is.
onbeschrijfelijk, ik weet niet wat ik van moet denken.
maar het is zeker geen leugen
Zomaar een vriendin van me, 30 alweer. Getrouwd, twee kinderen. Ze wonen in zomaar een rijtjeshuis in zomaar een dorp. Een hoekhuis op het einde van een hofje dat gebouwd werd in de jaren 60. Naast het huis loopt een voetpad waarvan de jeugd op scooters ook graag gebruik maakt. Daarnaast liggen struiken, een vennetje, en daar weer achter tennisbanen en hockeyvelden.
De jongste was amper een jaar. Het was een stralende zomerdag geweest en de warmte hing in huis. De ramen waren dicht vanwege de muggen, een zomers nadeel als je vlakbij een watertje woont. Het was gezellig en we zaten met z'n allen aan een biertje, het was elf uur 's avonds. Het gesprek ging over spookverschijnselen, en ik vroeg of er in huis ook iets gebeurd was. Die vriendin van me zegt namelijk gevoelig te zijn voor dingen. Ze ziet mensen. In huis was het rustig, zei ze. Behalve de zolder. Daar kon je een baby horen huilen. Soms. Jaren geleden hadden de buren een kindje gekregen. Lief, teder, klein. En ziek. Een zeldzame hartafwijking. De dokters hadden het jochie een jaar gegeven, maar zelfs dat bleek te hoog gegrepen. De jonge ouders stonden 7 maanden na de geboorte bij een klein kistje. Na het overlijden waren de buren verhuisd en er waren oudere mensen komen wonen. En soms huilde er een kind op zolder.
We luisterden aandachtig totdat we ineens opschrokken van een vreemd geluid. De babyfoon stond aan, zo'n ding dat zich met veel geruis ineens kenbaar maakt als ie een geluid registreert op de kinderkamer. De kleine was het niet, die hoorde je zachtjes slapen. Nee, het geluid leek op een stem. Een kreet. In de babykamer. Het haar in m'n nek ging overeind staan, en ondanks de zwoele warmte rilde ik. Ik keek de anderen aan en ik zag grote ogen. De babyfoon schakelde weer uit en de vriend van me ging toch even boven kijken. Toen hij terugkwam moest hij vertellen dat de kleine inderdaad gewoon sliep, en er was niets vreemds te bekennen.
De babyfoon kraakte weer, en iedereen hield de adem in. De kreet hoorden we weer. Het leek op 'mama'. Het woord werd een paar keer herhaald, en het was nu duidelijk dat het geluid niet uit de babykamer kwam. Het klonk verder weg. Die vriend ging weer naar boven en ik ging mee de trap op, half struikelend over kinderspeelgoed. Boven was het warmer dan beneden en zachtjes deden we de slaapkamerdeur open. In het schemer zag ik een kinderledikantje, een paar veel te grote knuffelberen, een open raam met een hor ervoor, en een nachtkastje met een apparaatje met een rood lampje aan. De babyfoon. De kleine lag diep te slapen en was niet gewekt door het geluid dat we beneden hadden gehoord.
We gingen terug en het duurde niet lang of de babyfoon kondigde zich met veel gekraak weer aan. Weer die kreet, maar nu ook met andere geluiden. Geen kippenvel meer, maar ik stond op om even naar buiten te lopen. Terwijl ik een sigaretje opstak onder een diepzwartblauwe avondhemel hoorde ik muziek, een eind verderop. Het kwam uit de richting van de sportvelden. Een feestje dus. En af en toe klonk het geluid helder. Zeker als iemand de microfoon pakte en mee-blerde met de muziek.
Geen spoken dus, maar wel genoeg stof om er ooit nog een verhaaltje van te maken. En die zolder... ik heb er vaak overnacht als we weer eens veel te diep in het glaasje hadden gekeken. En ik werd er wel eens veel te vroeg wakker van huilende kinderen. Maar die zaten beneden. En toch heb ik genoeg redenen om die vriendin van me te geloven. Soms weet ze dingen die je liever niet wil weten.
Etienne
Blijkt m'n kat de stekker van de kabel eruit te hebben getrokken.
Mooie verhalen Keromane69.
quote:Hee Hilversummer
Op zaterdag 27 december 2003 01:46 schreef voh het volgende:
Ik was op een gegeven moment met een vriend van me op de hei hier in Hilversum. Ik heb daar al vaker 's nachts gelopen, maar deze nacht was nogal raar. Er was totaal geen maan, maar het was wel heel erg licht, met een dikke mist die ongeveer 1 meter hoog was, dus feitelijk de grond bedekte. Het leek alsof de mist ten alle tijden een afstand van ongeveer 5 meter van ons hield, dus het ging heel plotseling van helemaal geen mist naar compleet onzichtbaar.Op de hei zijn grafheuvels. Ik heb al genoeg mensen die affiniteit hebben met geesten en dat soort dingen horen praten over dat ze daar wel eens dingen 'gevoeld' hebben. Hoewel ik zelf op de hei dat soort dingen nog nooit heb meegemaakt, heb ik op andere locaties wel eens dingen gezien, gevoeld en gehoord. Ik ben dus iemand die tussen scepsis en geloof in hangt. Aan de ene kant kan ik dat soort dingen gewoonweg niet verklaren, en aan de andere kant kunnen ze uberhaupt niet gebeuren.
Deze nacht, liepen we over het fietspad richting het bos. Er zit op een gegeven moment een knik in het pad, waar een boom met een bankje stond. In eerste instantie had ik de neiging om even te gaan zitten, maar ik kreeg na die gedachte meteen een scheut in m'n nek. Alsof ik iets verrekte, zeg maar. Ik besloot dus door te lopen. Vriend van me vraagt of ik dat ook voelde. Ik vraag utieraard waar hij op doelt. 'Die rilling'. Ik zeg nee, maar dat ik wel het gevoel heb dat er iets niet lekker zit.
We lopen langs het bankje, en als we er langs zijn kijk ik nog even over mijn schouder terug. Op dat moment zie ik een figuur zitten op het bankje, man, rond de 30-40 ofzo, met vodden als kleren en een boerenpetje, die me boos aan zit te kijken. En dan bedoel ik niet 'je stond op mijn teen' boos, maar 'je hebt mijn kinderen vermoord' boos. In andere woorden; woorden die ik schreef, nadat ik thuis was gekomen;
"The guy on the bench was angry. Fucking hell he was angry. I only saw him for a split second, but if looks could kill I'd have been a spirit myself. A look full of contempt, anger, sadness, hatred, murderous rage, disappointment, self pity, helplessness, desperation and most of all; loneliness. Not blaming me, but wishing he could."
Ik heb me snel weer omgedraaid, ik was me dood geschrokken, maar toen ik weer terugkeek was hij weg. Een minuut later ofzo, vroeg ik m'n compaan waar hij dacht die rilling van gekregen te hebben. Hij zei 'van dat bankje, denk ik. Ik wilde voorstellen er te gaan zitten maar ik had het gevoel dat het beter was door te lopen'. Toen wist ik het zeker; er was iets mis.
We zijn doorgelopen, en hoewel ik verder niks gezien heb, hoor je op de hei, om 4 uur 's nachts, geen duidelijke voetstappen te horen, of het geruis en gehijg van iemand die in paniek op je afrent. We zijn niet lang daarna maar weer op huis aangegaan. Ik heb niet geslapen die nacht.
klopt wel de hei spookt wel hoor ik voel er ook regelmatig wat als ik er ben
1. 's Nachts als we thuiskomen of liggen te slapen gaat soms een box heel hard aan op een radiozender de radio staat dan niet aan
2. Autoalarm gaat soms onverwacht 's nachts af
Toch is er iets raars voorgevallen alweer een paar jaar terug. Het was overdag. Ik zat met mijn (toen) vriendin te praten over geesten en andere zaken van die aard. Na een tijdje er heftig over te hebben gepraat begon mijn stereotoren ineens raar te doen. Hij sprong namelijk zonder dat ik op mijn afstandsbediening ofzo zat te drukken van de ene source naar de andere (cd, tape, vcr etc). Het ledje op mijn volume knop ging knipperen (doet ie normaal alleen als ik de mute knop indruk en dan zie je de volume knop ook naar de min draaien, wat ie dus op dat ,moment niet deed). Ik keek mijn vriendin vaag aan, liep naar de stereo en drukte de goede source weer in. Toen was het afgelopen. Of het die man was weet ik niet maar het was in ieder geval wel heel vreemd en het is nooit eerder gebeurd en daarna ook nooit meer.
We hebben toen maar besloten om het maar even niet meer erover te hebben....
ik heb zelf geen grote verhalen er over.. maar weet wel dat er soms iemand in huis is.. mijn man heeft er vaker last van als ik.. die hoort ze zelfs roepen... en ziet soms een schim..
ik heb het eens gehad.. is nu zo'n jaar geleden.. mijn hond was overleden, een husky die zo lekker kan woelen/huilen... en een week na zijn overlijden zaten we op de bank en we hoorde een hond huilen.. precies mijn hond zijn geluid.. we hebben alles afgezocht.. binnen in huis.. buiten in de buurt.. nergens een hond te bekennen.. maar het heeft zo'n half uur geduurd voordat het ophield en daarna hebben we het nooit meer gehoord..
toevallig van de week.
het past niet echt in de categorie spook, maar wel in het vakje vreemd toeval.
woensdag hoorden we dat een goeie vriend van mn moeder overleden was aan een hartaanval. dinsdag avond waren we bij hem in het ziekenhuis, dinsdag nacht overleden 
maargoed, donderdag kwam een vriendin van mn moeder op bezoek om erover te praten.
ze hadden het er zo over, ik zit achter de pc bubbels te spelen/te Fok!ken
terwijl ik erover na zit te denken, gebeurt het volgende:
wij hebben boven de pc, aan de muur, een weerglas hangen, met blauw water erin. hoe hoger het water, hoe hoger de luchtdruk enz.
dat ding spuwt ineens een lading water uit, hele pc en het behang onder.
niet echt spokig, maar wel vreemd toeval dacht ik zo, gezien dat ding zoiets nooit heeft gedaan, en dat ook niet hoort te doen.
Op een gegeven moment hebben we het over geesten.. Zien we opeens lichtflitsen.. het gevoel dat er iemand achterin de auto zit, even later het gevoel dat er allemaalmensen om de auto heen staan. Figuren die spontaan begonnen de ontstaan op het raam.. Heel creepy, haren op m'n nek gingen omhoog staan..
Wij dus een stukje verder karren, en weer stilstaan.. Horen we opeens geklop uit de kofferbak, het geluid alsof iemand de zijdeuren open probeert te trekken. Echt echt heel erg creepy..
Tis net alsof er geesten waren die dachten van ey, ze weten teveel, laten we ze intimideren 
Deze lifter is door vele mensen opgepikt en spontaan verdwenen tijdens hun rit 
Maargoed er gebeurde over het algemeen vrij weinig in dat huis. Heb wel een keer met die jongen meegemaakt dat er ineens een deur dichtviel. Er stonden geen ramen open of wat dan ook dus het kwam niet door wind of luchtdruk. Verder was de kelder daar gewoon naar om in te gaan. Het was er anders koud en altijd koud. Nou is een kelder over het algemeen geen warme plek omdat er natuurlijk nooit zon schijnt en het onder de grond ligt, maar toch, er was iets met die kelder.
Die vriend van mij had overigens nog wel wat vreemde dingetjes, maar dat weet ik allemaal niet precies meer. In ieder geval hing er wat rond daarzo
quote:Kort maar krachtig
Op zondag 11 januari 2004 15:36 schreef Darksoulz het volgende:
Doet me een beetje denken aan dat verhaal van de spooklifter van jaren terug. Was best nog groot nieuws. Weet niet meer langs welke snelweg dat was. Verhaal van een man die een lifter meenam op die snelweg. Na een tijdje gereden te hebben vond de man dat ie maar weinig feedback kreeg op zijn praten. Hij keek achterom naar de achterbank...............de lifter was weg......Deze lifter is door vele mensen opgepikt en spontaan verdwenen tijdens hun rit
Zeer amusant topic 
Na een paar dagen semi-illegaal op de campus te hebben vertoefd vertrokken we drie dagen voor de kerst naar Charlotte NC, daar waar de ouders van die vriend woonden. Ik had in Nederland al met ze kennisgemaakt. Respectabele architecten met grote projecten op hun naam. Aardige mensen die wisten hoe goede koffie moet smaken, een zwaar accent, maar verre van het 'prototype' Amerikaan. We reden een uitgestrekte buitenwijk van Charlotte binnen. Zo'n wijk die je kent van TV. Allemaal grote vrijstaande huizen, brede lanen, hier en daar bossen, beetje heuvelachtig. We stopten op de oprit van zo'n groot huis en liepen naar binnen. De voordeur was niet op slot, iets wat ondanks de misdaadcijfers gebruikelijk is in gegoede suburbs. Deuren draai je alleen op slot als je weggaat en auto's blijven sowieso meestal onafgesloten.
Ik had moeite de leeftijd van het huis in te schatten, maar gezien de staat van de rest van de wijk met oude begroeing moest het er al een hele tijd hebben gestaan. Het was groot, luxe en comfortabel. Wat typisch was, je liep via de voordeur eigenlijk zo de keuken binnen. Maar als je naar achteren doorliep, door een lange woonkamer, dan zag je door het serreraam dat je 1 hoog zat. Het huis was tegen een heuvel opgebouwd en bood zo een prachtig uitzich over een wijde vallei. De skyline van Charlotte aan de horizon, talloze lichtjes van vliegtuigen in de lucht. Een respectabele miljoenenstad.
North Carolina, een staat met een lange geschiedenis. De katoengordel, de slavernij, de burgeroorlog, de tar-heeled, de rednecks, de minute men. In de dagen ervoor hadden we tal van plaatsen bezocht en ik was onder de indruk. Van die statige huizen die zo als decor hadden kunnen worden gebruikt in North and South, adembenemende zonsondergangen, prachtige bossen in herfstkleuren, een vrij warm winterzonnetje, overal bloemen... Echt winteren doet het er niet vaak. Een zachte herfst gaat geruisloos over in een lange lente. De zomers zijn er lang en heet.
Het huis. Er waren verschillende woonvertrekken. Op de 'begane grond' voor het gemak, zelfde verdieping als de voordeur, daar zat de familie. Op diezelfde verdieping was nog een andere woonkamer met alles erop en eraan. En beneden, 'the basement' daar was ook een woonkamer, jaren 70 stijl. Die vriend van me kwam uit een redelijk groot gezin. Zijn vader had drie kinderen, zijn stiefmoeder ook. Een groot huis is dan geen luxe. De woonkamer beneden werd alleen gebruikt door de kinderen. Er stonden oude banken, een TV set met video, een poolbiljart en nog wat meer. En er was een deur naar buiten, de tuin in.
In Nederland had ik al kennisgemaakt met de ouders. En we hadden het over van alles en nog wat gehad, maar zeker ook architectuur en ouderdom van gebouwen in Europa. Op een gegeven moment hadden we het over spookverschijnselen gehad en mij was verteld dat ze 'back home' ook iets hadden zitten: Mr Wilson. De geest van de vorige bewoner, een gepensioneerde nachtwaker. Een aardige geest was het, want deuren gingen soms zomaar op slot. Nou ja, ik was erg skeptisch aangezien dergelijke spookverschijnselen meestal eenvoudig te verklaren zijn als je 6 kinderen hebt rondlopen.
Ik had er verder niet meer over nagedacht, tot de avond voor kerstavond. We hadden een kerstvideo gehaald, wat Belgische biertjes die ik tot m'n verbazing was tegengekomen in de supermarkt, en we gingen er eens lekker voor zitten. Na een tijdje stond die vriend op en ging even naar boven, en ik zat in m'n eentje in die grote living. De video gepauzeerd. Omdat ik zin had in een sigaretje besloot ik van de gelegenheid gebruik te maken, en ik opende de deur, liep in het stikkedonker naar buiten en stak een sigaret op. Ik staarde naar de kniperende lichtjes in de zwarte lucht en dacht na over het land waarmee ik kennis had gemaakt. Een mooi land, totaal niet te vergelijken met dingen op TV. De afstand tussen wat op TV wordt getoond en de realiteit gold ook in de US.
Nou ja, ik denk dat het nog geen minuut heeft geduurd voordat de haren in m'n nek overeind gingen staan en een rilling door m'n lijf ging. Alsof ik ineens van alle kanten belaagd kon gaan worden, alsof iets me vanuit het donker wilde bespringen. Ik moest als de donder terug naar binnen en er was geen tijd te verliezen. Snel drukte ik de sigaret uit, rende naar binnen, gooide de deur achter me dicht en plofte neer op de bank. Ik keek naar het bevroren videobeeld, nam een slok van het bier, en probeerde m'n gedachten te verzetten. Het lukte niet echt want in m'n ooghoek zag ik de deur met iets van halfgeopend luxaflex ervoor. Het spul bewoog nog na van m'n heldhaftige actie van even ervoren. Een paar keer heb ik gekeken vanaf een veilige afstand.
Die vriend kwam naar beneden en verontschuldigde dat het langer had geduurd, iemand had gebeld. Ik wees op de deur en vertelde wat ik in de minuten ervoor had gevoeld toen ik naar buiten was gelopen. Het beklemmende benauwende gevoel, de aandrang om snel naar binnen te gaan en de deur op slot te draaien. 'Ah, that's Mr Wilson' klonk het op een manier alsof het de buurman betrof. Ik keek de vriend aan, maakte hij nu een geintje? Z'n gezicht stond heel serieus. Mr Wilson was de vorige bewoner. Het was een aardige man geweest, een nachtwaker. Hij was door buren doodgevonden op de veranda. Precies waar ik had gestaan. En ondanks dat het het gebruik is in zo'n wijk dat mensen de buitendeuren openlaten als ze thuis zijn gebeurt het regelmatig dat de deuren toch op slot gedraaid zijn.
Tja. De deur waardoor ik naar binnen was gerend was niet op slot. Gelukkig. We keken de video verder af. En sigaretten? Die rookte ik voortaan boven wel, op de oprit. Zonder Mr Wilson.
quote:Dit had ik vroeger vooral veel. Nu heb ik er al jaren geen last meer van. Mss komt dit omdat we verhuisd zijn.
Op zondag 2 november 2003 11:38 schreef servowire het volgende:
Iemand naar je ouders kamer zien 'rennen' in je ooghoek, er heen lopen en denken dat je zusje het was, maar die zat beneden
Mar ik zou hier ook eens mijn ervaring posten:
kom 's nachts rond 2uur slapen. Bij ons hangen er rolluiken en het is dus niet donker maar zwart. Je ziet niks. Ik ga onder eerst nog een naar wc en ga dan via de trap naarboven richting badkamer. Als ik de badkamer terug uitkwam liggen de slaapkamers links en de trap rechts. Ik kom er dus buiten en hoor iemand hevig ademen op de trap. Ik dachte dat het misschien mijn zus was omdat die midden in de nacht altijd wel naar wc gaat. Ik roep dus maar geen antwoord.
Ik loop naar mijn kamer, doe de deur dicht en probeer te slapen.
De volgende morgen vraag ik of iemand rond 2u naar wc was gegaan.
Niemand thuis was die nacht opgestaan, zelfs mijn zus niet.
Toen begon ik wel even na te denken
(leuk, dit is mijn eerste post op het Fok!-forum)
quote:Welkom!
Op zondag 11 januari 2004 21:17 schreef El_Bartos het volgende:
(leuk, dit is mijn eerste post op het Fok!-forum)
.Ik had gisteravond nog 'bezoek'.
Ik stond in mijn badkamer en ik was met de was bezig. Ik stond in mijn wasmand te graaien (met mijn hoofd wat naar beneden dus) en ik zag in de tuin een schim voorbij lopen. (benedenwoning)
Ik heb van die lampjes in de tuin en er liep duidelijk iemand net voorbij 1 van de lampjes. (groot figuur en dus geen kat oid) Ik stond nog even heel suf te denken van : "Maar da ken helemaal nie!" en toen hoorde ik nog wat gerommel. Ik gooide meteen mijn tuindeur open, maar er was (uiteraard) niemand.
Maar goed, mijn tuin wordt nogal vaak 'bezocht', dus ik stond er niet raar meer van te kijken. .
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
quote:Dit heb ik ook wel es meegemaakt. Het was halverwege de jaren negentig, en ik woonde nog bij mijn ouders. Ik sliep op de tweede verdieping, en mijn ouders op de eerste verdieping. Elke nacht werd ik wakker om naar de WC te gaan, die een verdieping lager was, op de verdieping waar mijn ouders sliepen. Ook die nacht. Ik werd wakker, en wilde het licht aan doen. Maar het licht ging niet aan. ik keek naar de wekker, en ook die deed het niet. De stroom was uitgevallen.Ik moest toch nodig naar de WC, dus ik ging naar beneden, in het pikkedonker.
Op zondag 11 januari 2004 21:17 schreef El_Bartos het volgende:[..]
Dit had ik vroeger vooral veel. Nu heb ik er al jaren geen last meer van. Mss komt dit omdat we verhuisd zijn.
Mar ik zou hier ook eens mijn ervaring posten:
kom 's nachts rond 2uur slapen. Bij ons hangen er rolluiken en het is dus niet donker maar zwart. Je ziet niks. Ik ga onder eerst nog een naar wc en ga dan via de trap naarboven richting badkamer. Als ik de badkamer terug uitkwam liggen de slaapkamers links en de trap rechts. Ik kom er dus buiten en hoor iemand hevig ademen op de trap. Ik dachte dat het misschien mijn zus was omdat die midden in de nacht altijd wel naar wc gaat. Ik roep dus maar geen antwoord.
Ik loop naar mijn kamer, doe de deur dicht en probeer te slapen.De volgende morgen vraag ik of iemand rond 2u naar wc was gegaan.
Niemand thuis was die nacht opgestaan, zelfs mijn zus niet.Toen begon ik wel even na te denken
(leuk, dit is mijn eerste post op het Fok!-forum)
Toen zag ik op de overloop ineens mijn vader staan. Hij had zijn badjas aan, dus ik nam aan dat hij even had gekeken of er misschien een stop was doorgeslagen Ik vroeg:"Pa, is de stroom uitgevallen ?" Maar hij reageerde niet. Dus ik vroeg het nogmaals, maar geen respons. Ik probeerde hem aan te raken, maar ik ging er dwars doorheen. Ik ben naar boven gegaan, zonder te plaasen. De volgende morgen vroeg ik aan mijn vader of hij er 's nachts nog was uit geweest. Nee, hij had heerlijk doorgeslapen de hele nacht. ik voelde me ineens ijskoud worden...
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poëtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
quote:
Op maandag 12 januari 2004 16:04 schreef MUUS het volgende:[..]
Maar goed, mijn tuin wordt nogal vaak 'bezocht', dus ik stond er niet raar meer van te kijken.
Weet je waarom je tuin zo vaak wordt bezocht? Ik bedoel, is er ooit es iets gebeurd of zo wat het makkelijker maakt voor "bezoek" om zich te manifesteren?
En kunnen anderen het ook zien?
quote:Geen idee of er iets in mijn tuin is gebeurd eigenlijk, maar dat is voor mij ook eigenlijk helemaal niet zo interessant. Ik weet gewoon dat ze komen voor mij, omdat ik in dat huis woon.
Op dinsdag 13 januari 2004 08:41 schreef ReCreative het volgende:[..]
Weet je waarom je tuin zo vaak wordt bezocht? Ik bedoel, is er ooit es iets gebeurd of zo wat het makkelijker maakt voor "bezoek" om zich te manifesteren?
En kunnen anderen het ook zien?
. In huis is er ook vaak genoeg wat te merken, maar op bepaalde momenten trek ik het niet om ze in huis te hebben en dan wil een vriendelijk verzoekje nog wel eens helpen. .Er is ook 1 'iemand' die al jaren bij me is, maar zij is niet zo prettig. Zij mag ook niet binnenkomen en dat gebeurt ook niet.
Zeker als zij in de buurt is, merken mensen dat.
En ja, anderen merken het dus ook. Mijn dochter babbelt 's nachts regelmatig met een oude meneer en ook staat ze vaak 's avonds de tuin in te babbelen vanaf de schuifpui.
Zelfs mijn zeer sceptische vader en moeder hebben al eens iets in mijn tuin gezien. (Zelfde verhaal als ik hierboven schreef, alleen heb ik het toen niet gezien, omdat ik in een andere kamer was.)
Mja, ik zit het heel droog te typen, maar ik heb dit al jaren om me heen en daarom kijk ik er dus niet meer van op. .
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
D'r was ook een trappetje naar nog een verdieping hoger.. Al jaren is daar niemand opgeweest, het is onveilig om daar rond te lopen, je zakt zo door de vloer etc. Ik kijk ernaar, en zie ik opeens iemand die trap af flikkeren. Ik schrik me echt helemaal kapot, want ik zie het dus zo gebeuren voor m'n neus dat er iemand die trap af flikkert en vervolgens met een bebloed hoofd onderaan de trap ligt.. Rare kleren had diegene aan btw. Ik draai me om, wil weglopen om er ff iemand bij te halen. Krijg ik het gevoel dat er iets niet klopt. En ik draai me weer terug en er ligt opeens niemand meer. Plas bloed dat zich aan het vormen was is ook spontaan weg.
En het rare is. een half uur of wat later, toen ik er weer langskwam (moest allemaal kratten uit de winkel daarboven stapelen in een kamer waardoor ik dus steeds langs die trap kom) gebeurde precies hetzelfde. Ik bleef er naar kijken en het bloed werdt meer enzo. Ik ernaar toe, probeer die vent om te draaien zodat ik z'n gezicht zie. Lukt ook nog, heel gat in z'n hoofd en hij keek vet creepy. Zweet stond me op de handen. Dus ik denk van nu is het menes.. Ik draai me om om iemand erbij te halen en jahoor. Ik kijk voor de zekerheid ff terug en die vent is wéér weg. En weer geen spoortje dat er iemand is geweest, ookal heb ik m zelf aangeraakt!
Erg creepy. Ze waren tevreden over me, en ik kreeg het aanbod daarheen overgeplaatst te worden. Vond het daar gezelliger dan in m'n eigen filliaal maar heb het toch maar niet gedaan. Jezus wat ben ik me rotgeschrokken daaro.
Zie je ook opeens iemand rond"lopen" waarna je er achteraan gaat en opeens draait die persoon zich om, word geraakt in het hoofd, jij vuurt je M4 leeg in het niks achter hem, loopt naar hem toe, doorzoekt hem of iig heal.
je draait je om want je hoort hevig geschreeuw en gehuil, kindertjes, alsof hun ouders worden doodgeschoten voor hun gezicht dus jij rennen, NIKS.
terug, man weg. en het was dus NMIET zo dat lichamen en spullen zomaar verdwijnen.
weet niet meer wat het was, maar vreemd wel.
