TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
die '88 in je email is dat je geboortejaar ?quote:Op zaterdag 10 april 2004 06:39 schreef Thrilled het volgende:
die eerste is niet verzonnen.... , die 2e is wel verzonnen, en die is automatisch ook minder natuurlijk...
maar ik heb nog wel meer gebeurtenissen meegemaakt, maar dat komt binnekort wel weer....
nah mooie verhalen hoor
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
whaha , dan zou ik 16 ofzow zijn? neeej, ik ben niet in 88 geboren, maar mn leeftijd krijg je niet te wetenquote:Op zaterdag 10 april 2004 20:05 schreef 2NutZ het volgende:
[..]
die '88 in je email is dat je geboortejaar ?
nah mooie verhalen hoor
Ja.. maar hij zit al bijna een half jaar te zeuren over die film...quote:Op zaterdag 10 april 2004 16:54 schreef Flying het volgende:
Iedereen roept steeds om de video.
Keromane zei nog dat de mensen met de camera opreis waren dus dat hij de film pas kon hebben als ze terug zouden zijn.
Zei ik wat?
quote:Op zondag 11 april 2004 16:27 schreef martijntjuhh het volgende:
[..]
Ja.. maar hij zit al bijna een half jaar te zeuren over die film...
quote:Op zaterdag 10 april 2004 18:32 schreef caradoc het volgende:
zou die video dan niet bestaan?
En hij zei: "Ik ben de trotse bezitter van een lege ondertitel."
die video zal heus wel bestaan, maar als het idd zo is dat die band ook bestaat uit onzin, materiaal waar niks gebeurt in een paar uur, dan is het idd wel zo dat er het een en ander veranderd moet worden. en als dan ook nog de apparatuur weg is. . . tjah,dan kan het ff duren...enne keromane, als je dit leest, er zal heus nog wel ander apparatuur zijn hoor plz hurry!
plz hurry!
Vorig jaar is mij ook iets overkomen, ik zal er eens over vertellen.
Sinds 2002 volg ik in Zwolle de opleiding journalistiek. Dit gebeurt in het Windesheim, één van de grotere HBO scholen van Nederland. Na het eerste jaar succesvol te hebben afgerond koos ik voor de audiovisuele kant van de journalistiek, dit heeft dus te maken met radio en televisie. Meteen in het eerste blok van het nieuwe jaar moesten we een radioprogramma maken met de gehele klas. Hiervoor moesten we nogal eens de straat op en je komt de meest aparte mensen tegen, erg leuk allemaal.
Omdat we twee uitzendingen in de week hadden, waren we altijd aan het stressen. Op een druilerige dag tegen het einde van september waren we al uren aan het zoeken naar een verhaal om een leuk radio-item van te maken, maar het wilde maar niet lukken. Rond een uur of vier ’s middags kregen we te horen dat het Celeanen Lyceum was gekraakt. Hierin roken wij wel een verhaal, dus ik ging met één van mijn groepsgenoten op pad, omdat we simpelweg een verhaal moesten hebben.
Eenmaal aangekomen bij het lyceum was het zachtjes beginnen te regenen en de zon gaf niet veel licht meer. Voor ons verrees het imposante gebouw dat al rond de eeuwwisseling was gebouwd, een stukje historie dus. Vol goede moed belden wij aan en werden hartelijk onthaald door de krakers. Zij stemden in met een rondleiding door het gebouw, terwijl ik de apparatuur gewoon door lieten draaien, zo hadden we flink wat materiaal om mee te werken.
Zo begon de rondleiding, langs de oude WC’s die niet allemaal meer werkten, het glas in lood raam dat een beeld gaf van het oude Zwolle en de vele leegstaande kamers die nog gevuld moesten worden met enthousiaste mensen. De grootte van het gebouw en de leegte ervan vormden samen een aparte sfeer. Overal was echo en de geluiden van wind en regen waren onmiskenbaar aanwezig, ook het licht liet het steeds meer afweten en toen we eenmaal op de bovenste verdieping van het enorme gebouw waren beland, was alles bedekt onder een deken van grauw, diffuus licht.
Op de bovenste verdieping was het merkbaar kouder. Misschien was dit doordat hier nog niemand woonde of door de enorme zolder die er boven lag, waar de elementen bijna vrij spel kregen. Op een gegeven moment liepen we daar en ik keek wat rond, waardoor ik de anderen even uit het oog verloor. Vanuit een smalle gang, waar bijna geen licht doordrong voelde ik een wel heel koude luchtstroom komen. Even bleef ik hier stilstaan, het was bijna alsof iets aan het voor mij onzichtbare einde van de gang me riep. Het leek of er iets was in die duisternis waarin ik mezelf herkende, of waarin iets mij herkende. Ik weet niet hoe lang ik daar zou hebben gestaan als mijn groepsgenoot me niet had geroepen om weer naar beneden te gaan. Nog een beetje afwezig maakte ik mij los van het gangetje en haastte me in de vallende duisternis naar beneden. We namen afscheid van de krakers en spoedden ons naar het station, het gangetje was ik al lang weer vergeten. De volgende ochtend zouden we gaan monteren, we vonden dat we nu wel eens op huis aan mochten gaan.
De volgende dag waren we al om negen uur op school aangekomen en vol goede moed laadden we de opnames in de computer, zodat we deze konden gaan knippen en plakken. Alles ging net als normaal, tot we op de derde verdieping kwamen. Hier was merkbaar meer ruis op de opname en het werd ook steeds sterker. We zetten het volume wat harder, zodat we toch nog konden horen wat er gezegd werd, maar dit was al niet meer bruikbaar voor de uitzending. Op een gegeven moment stopte de opname met afspelen. Dit is erg vreemd omdat we opnemen met Minidisks, die dingen werken zo goed als altijd.
Dit pikte ik natuurlijk niet, dus heb de opname doorgespoeld, weer teruggespoeld en een stukje na het stoppen van de opname weer afgespeeld. We weten nog steeds niet zeker wat we toen hebben gehoord, de ruis was nog steeds aanwezig, maar het leek opeens meer op een ademhaling. Een diepe rafelige ademhaling die uit de diepte van een put leek te komen. Even dachten we zelfs iets te kunnen horen, het leek of mijn naam werd geroepen, ergens vanuit de duisternis, vanuit het onbekende. Toen met een hels kabaal stopte de opname weer en dit keer lukte het niet om nog eens af te spelen.
Ik bedenk me maar dat het gewoon mijn groepsgenoot was die mijn naam riep, maar in mijn achterhoofd weet ik wel beter. Het was dat gangetje waar ik in staarde, waar iets terug staarde naar mij.
Sinds 2002 volg ik in Zwolle de opleiding journalistiek. Dit gebeurt in het Windesheim, één van de grotere HBO scholen van Nederland. Na het eerste jaar succesvol te hebben afgerond koos ik voor de audiovisuele kant van de journalistiek, dit heeft dus te maken met radio en televisie. Meteen in het eerste blok van het nieuwe jaar moesten we een radioprogramma maken met de gehele klas. Hiervoor moesten we nogal eens de straat op en je komt de meest aparte mensen tegen, erg leuk allemaal.
Omdat we twee uitzendingen in de week hadden, waren we altijd aan het stressen. Op een druilerige dag tegen het einde van september waren we al uren aan het zoeken naar een verhaal om een leuk radio-item van te maken, maar het wilde maar niet lukken. Rond een uur of vier ’s middags kregen we te horen dat het Celeanen Lyceum was gekraakt. Hierin roken wij wel een verhaal, dus ik ging met één van mijn groepsgenoten op pad, omdat we simpelweg een verhaal moesten hebben.
Eenmaal aangekomen bij het lyceum was het zachtjes beginnen te regenen en de zon gaf niet veel licht meer. Voor ons verrees het imposante gebouw dat al rond de eeuwwisseling was gebouwd, een stukje historie dus. Vol goede moed belden wij aan en werden hartelijk onthaald door de krakers. Zij stemden in met een rondleiding door het gebouw, terwijl ik de apparatuur gewoon door lieten draaien, zo hadden we flink wat materiaal om mee te werken.
Zo begon de rondleiding, langs de oude WC’s die niet allemaal meer werkten, het glas in lood raam dat een beeld gaf van het oude Zwolle en de vele leegstaande kamers die nog gevuld moesten worden met enthousiaste mensen. De grootte van het gebouw en de leegte ervan vormden samen een aparte sfeer. Overal was echo en de geluiden van wind en regen waren onmiskenbaar aanwezig, ook het licht liet het steeds meer afweten en toen we eenmaal op de bovenste verdieping van het enorme gebouw waren beland, was alles bedekt onder een deken van grauw, diffuus licht.
Op de bovenste verdieping was het merkbaar kouder. Misschien was dit doordat hier nog niemand woonde of door de enorme zolder die er boven lag, waar de elementen bijna vrij spel kregen. Op een gegeven moment liepen we daar en ik keek wat rond, waardoor ik de anderen even uit het oog verloor. Vanuit een smalle gang, waar bijna geen licht doordrong voelde ik een wel heel koude luchtstroom komen. Even bleef ik hier stilstaan, het was bijna alsof iets aan het voor mij onzichtbare einde van de gang me riep. Het leek of er iets was in die duisternis waarin ik mezelf herkende, of waarin iets mij herkende. Ik weet niet hoe lang ik daar zou hebben gestaan als mijn groepsgenoot me niet had geroepen om weer naar beneden te gaan. Nog een beetje afwezig maakte ik mij los van het gangetje en haastte me in de vallende duisternis naar beneden. We namen afscheid van de krakers en spoedden ons naar het station, het gangetje was ik al lang weer vergeten. De volgende ochtend zouden we gaan monteren, we vonden dat we nu wel eens op huis aan mochten gaan.
De volgende dag waren we al om negen uur op school aangekomen en vol goede moed laadden we de opnames in de computer, zodat we deze konden gaan knippen en plakken. Alles ging net als normaal, tot we op de derde verdieping kwamen. Hier was merkbaar meer ruis op de opname en het werd ook steeds sterker. We zetten het volume wat harder, zodat we toch nog konden horen wat er gezegd werd, maar dit was al niet meer bruikbaar voor de uitzending. Op een gegeven moment stopte de opname met afspelen. Dit is erg vreemd omdat we opnemen met Minidisks, die dingen werken zo goed als altijd.
Dit pikte ik natuurlijk niet, dus heb de opname doorgespoeld, weer teruggespoeld en een stukje na het stoppen van de opname weer afgespeeld. We weten nog steeds niet zeker wat we toen hebben gehoord, de ruis was nog steeds aanwezig, maar het leek opeens meer op een ademhaling. Een diepe rafelige ademhaling die uit de diepte van een put leek te komen. Even dachten we zelfs iets te kunnen horen, het leek of mijn naam werd geroepen, ergens vanuit de duisternis, vanuit het onbekende. Toen met een hels kabaal stopte de opname weer en dit keer lukte het niet om nog eens af te spelen.
Ik bedenk me maar dat het gewoon mijn groepsgenoot was die mijn naam riep, maar in mijn achterhoofd weet ik wel beter. Het was dat gangetje waar ik in staarde, waar iets terug staarde naar mij.
Vind ik
Laatste had ik iets gehoord van een vriendin van mij dat echt heel erg spooky klinkt.
Bij ons in de stad is er een gangetje dat heet de joden gang. Een klein nauw straatje tussen oude huizen. Ik ben daar zelf ook wel eens een paar keer doorheen gefietst en dat was nog voordat ik hoorden. Daar is een kleine begraafplaatjes voor overleden mensen uit de 2e wereldoorlog. Een vriendin van mij die heeft daar kennissen wonen en die hebben weleens een hele leger doorheen zien marcheren........
Het is maar een kort stukje maar alleen van de gedacht krijg ik al kippenvel.
Bij ons in de stad is er een gangetje dat heet de joden gang. Een klein nauw straatje tussen oude huizen. Ik ben daar zelf ook wel eens een paar keer doorheen gefietst en dat was nog voordat ik hoorden. Daar is een kleine begraafplaatjes voor overleden mensen uit de 2e wereldoorlog. Een vriendin van mij die heeft daar kennissen wonen en die hebben weleens een hele leger doorheen zien marcheren........
Het is maar een kort stukje maar alleen van de gedacht krijg ik al kippenvel.
The End!
Klopt.quote:Op dinsdag 13 april 2004 16:05 schreef Thrilled het volgende:
Hey Yanggie, die jodengang, is dat in Middelburg?
The End!
Ik heb een leuk boek gevonden mbt dit topic
Spookhuizen en geestverschijningen van Jan C. van der Heide & Richard Krebber
Spookhuizen en geestverschijningen van Jan C. van der Heide & Richard Krebber
quote:Recensie(s):
Kinderen en overgevoelige volwassenen kunnen schrikken als ze ongewone dingen ruiken, ongewone tocht voelen, stemmen horen of lichtflitsen 'zien'. Vaak gebonden aan oude meubels, wapens of huizen zijn er kennelijk in spokenland veel vreemde wezens, meestal tragisch overledenen, die als verschijningen aandacht voor hun problemen in de andere wereld vragen. Reacties als allergie of exceem zouden een soort afweer kunnen zijn. Wie met bijvoorbeeld glaasje draaien of met een Ouija-bord akelig spiritistisch bezoek uitlokt, moet soms later boeten. Ondergrondse waterlopen, elektromagnetische aardstralen en meer natuurkundige fenomenen kunnen eveneens onbehagelijk het woongenot aantasten. Zeer sterke 'restenergieën' overrompelen zelfs ongevoelige, nuchtere lieden. Een parapsycholoog en een bekende paragnost bundelden hun wetenschappelijke kennis en recente praktijkverhalen (allemaal van na 1994) over spookhuizen en paranormale schrikeffecten, hetgeen een makkelijk leesbaar boekje heeft opgeleverd. Helaas heeft deel 2 (v/d H) een wat hoog Paravisie-gehalte met veel onnodige puntjes en uitroeptekens. Geheimzinnig abstracte omslag schildering in bruintinten van Van der Heide. Grote letter.
Info:quote:Op dinsdag 13 april 2004 16:22 schreef yanggie het volgende:
[..]
Klopt.
De joodse begraafplaatsen in Zeeland
De Sefardische begraafplaats aan de Jodengang in Middelburg
Er zijn twee joodse begraafplaatsen in Middelburg: De hoogduitse, aan de Walensingel en de Portugese aan de jodengang.
De sefardische begraafplaats in de jodengang is een van de oudste joodse begraafplaatsen van Nederland. Hij dateert uit 1655. De Spaanse joden vluchtten voor de inquisitie. Zij hadden zich aanvankelijk in Antwerpen verzameld. Toen Antwepen in 1585 in Spaanse handen viel kregen zij in Middelburg asiel. Een Synagoge werd toen niet toegestaan, maar er werd wel een begraafplaats gesticht.
Deze is in 1998 gerestaureerd, waarbij een nieuw hek en poorten zijn geplaatst van de hand van de Maastrichtse kunstenaar Appie Drielsma.
Bron met plaatjes: http://www.xs4all.nl/~vriespr/joga.html
Keromane69 is mij net ietsje te stilquote:Op woensdag 14 april 2004 20:49 schreef martijntjuhh het volgende:
Hoe zit het nou met die video dan...?
ik vrees dat die video's gewoon niet bestaan
dat is wel freaky dan daar fiets ik regelmatig doorheen, ik voelde me ook wel vreemd daar maar dacht dat dat kwam door die oude smalle straat, dr past net één auto door....enne, ik heb volgens mij nog 2 foto's van het huis uit "Veere"quote:Op dinsdag 13 april 2004 16:22 schreef yanggie het volgende:
[..]
Klopt.
Moet. Oude. Huis. Van. Thrilled. Zien.
Hnnnnng! .
Hnnnnng! .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
whahaha muus, het is gewoon overdag foto dus niks spooky aan ofzo maar ze zijn nogal groot...1280 bij 960 , 2 foto's , rond de 200 kb....
Ik bedoelde dat ik jouw oude huis live wil zien. .
Ik krijg altijd hele prettige jeuk van dat soort verhalen namelijk. .
. Ik krijg altijd hele prettige jeuk van dat soort verhalen namelijk. .
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op een avond kwam er bezoek,
we zaten aan de tafel te keuvelen over alles en nog wat ,tot het gesprek kwam op een bepaald onderwerp, dat mijn nogal dwars zat in those days.
Mijn bezoeker begon dingen te vertellen en het klonk waarlijk goed qua oplossing..
Ineens begint de lamp die van mijn moeder was te vervaarlijk knipperen..
Het is een staande hallogeen lamp..
Ik verbaas me hierover en ik zeg hardop..
Oh mijn moeder komt even langs...
Na een maand overlijdt mijn neefje en als ik in de week na het overlijden terugdenk aan deze intens goeie jongen, begint eveneens de lamp van mijn moeder intensief te flikkeren....
Elke keer opnieuw als er emotie komt...begint die lamp weer opnieuw..
Oke alles kan toeval zijn maar.. de lamp is nu telkens een soort barometer zowel waarschuwing voor mij.
Ik kreeg een uur voordat er problemen zouden ontstaan tevens een flikkerende lamp...
ik heb daardoor op mijn hoede dingen nagelaten die beter waren dan als ik gedaan had wat ik normaal zou doen.
Ik geloof in de lamp van mijn moeder..en let er altijd op dus..
*bye the way, de lamp is nog steeds niet stuk oid en dat flikkerende licht gebeurd enkel bij bepaalde situaties*
Ook heb ik eenmaal een lichtende gestalte in mijn intens donkere gang beneden waargenomen...
Het was een lichtgroene gestalte,
ergens best heel mooi om mee te maken ,
die zich materialiseerde toen ik op de tast naar beneden ging,
eerlijk gezegd brak het zweet me aan alle kanten uit en heb ik met mijn ogen dicht het lichtknopje aangezet.
Toen was het weg.
Vroeger zag ik ook altijd energiebollen langs mijn plafond vliegen toen ik op kamers woonde gek werd ik ervan...vond het doodeng..nml
Als ik dan soms mijn ogen sloot als ik op bed lag, leek het alsof ik zo over de kop duikelde uit mijn lichaam, denk een soort uittreding oid?
we zaten aan de tafel te keuvelen over alles en nog wat ,tot het gesprek kwam op een bepaald onderwerp, dat mijn nogal dwars zat in those days.
Mijn bezoeker begon dingen te vertellen en het klonk waarlijk goed qua oplossing..
Ineens begint de lamp die van mijn moeder was te vervaarlijk knipperen..
Het is een staande hallogeen lamp..
Ik verbaas me hierover en ik zeg hardop..
Oh mijn moeder komt even langs...
Na een maand overlijdt mijn neefje en als ik in de week na het overlijden terugdenk aan deze intens goeie jongen, begint eveneens de lamp van mijn moeder intensief te flikkeren....
Elke keer opnieuw als er emotie komt...begint die lamp weer opnieuw..
Oke alles kan toeval zijn maar.. de lamp is nu telkens een soort barometer zowel waarschuwing voor mij.
Ik kreeg een uur voordat er problemen zouden ontstaan tevens een flikkerende lamp...
ik heb daardoor op mijn hoede dingen nagelaten die beter waren dan als ik gedaan had wat ik normaal zou doen.
Ik geloof in de lamp van mijn moeder..en let er altijd op dus..
*bye the way, de lamp is nog steeds niet stuk oid en dat flikkerende licht gebeurd enkel bij bepaalde situaties*
Ook heb ik eenmaal een lichtende gestalte in mijn intens donkere gang beneden waargenomen...
Het was een lichtgroene gestalte,
ergens best heel mooi om mee te maken ,
die zich materialiseerde toen ik op de tast naar beneden ging,
eerlijk gezegd brak het zweet me aan alle kanten uit en heb ik met mijn ogen dicht het lichtknopje aangezet.
Toen was het weg.
Vroeger zag ik ook altijd energiebollen langs mijn plafond vliegen toen ik op kamers woonde gek werd ik ervan...vond het doodeng..nml
Als ik dan soms mijn ogen sloot als ik op bed lag, leek het alsof ik zo over de kop duikelde uit mijn lichaam, denk een soort uittreding oid?
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
whahaa nee thnx, van die server heb ik al honderden plaatjes gezien , eigenlijk niet gezien, omdat er zo'n melding staat dat ie niet beschikbaar is, nee, ik vroeg om een goede upload server/site...
Die worden unavailable als je ze verwijderd jaquote:Op vrijdag 16 april 2004 08:04 schreef Thrilled het volgende:
whahaa nee thnx, van die server heb ik al honderden plaatjes gezien , eigenlijk niet gezien, omdat er zo'n melding staat dat ie niet beschikbaar is, nee, ik vroeg om een goede upload server/site...
