[Centraal] Herenkleding voor ware fijnproevers

Ik verwacht niet dat er op Fok! veel ware liefhebbers van dit soort meesterwerken rondhangen, maar een centraal topic hiervoor is toch wel op zijn plaats.

We kunnen het hebben over bv:
- Handgemaakte hemden van Borrelli, met o.a. handgestikte knoopsgaten en echte paarlemoeren knoopjes
- Hemden uit Jermyn Street, Londen (dus bv Pink, Lewin, Hackett, Turnball and Asser
-Schoenen van Church, Crockett&Jones, Cheaney...
- Pakken van Brioni, Borrelli, Caraceni....
- Waar is al dit moois te zien/te koop?
- Allerhande kleermakerswetenswaardigheden...

Wie kan ook zo van deze kleding genieten? (je hoeft dergelijke stukken niet te bezitten, een Rembrandt is ook mooi om van te genieten zonder dat ie aan je eigen muur hoeft te hangen)

Vandaag heb ik de 3de Borrelli aan mijn collectie toegevoegd....da's wer zwaar genieten

Mooie site ter intro is bv www.yvra.nl

quote:

---

Op donderdag 26 juni 2003 19:06 schreef janssen15 het volgende:
Ja, inderdaad is hier te weinig over op Fok! helemaal mee

VERHAAL

Ik vind het ook een must om te zien, die prachtige (grotendeels) handgemaakte pakken, bij voorkeur Italiaans.

Ik hoop dat meerdere mensen bereid zijn hún visie te geven op het mooiste (en ook zowat het enige) kledingstuk van de man...

---

Helaas kwa pakken blijft mijn belangstelling van theoretische aard, omdat ik met niet in goedkoop confectiewerk wil hijsen, maar geen geld heb om een mooi pak te laten maken. Dus nog ff doorsparen.

Ik concentreer me voorlopig op hemden en schoenen....

quote:

---

Op vrijdag 27 juni 2003 17:53 schreef lazlow het volgende:

[..]

Dat 't 2 verschillende begrippen zijn hoef je me niet uit te leggen. Maar ik vraag me gewoon af hoe ze die pakken maken. Volgens mij plakken ze bij Suit Supply die pakken gewoon aan elkaar en worden ze gewoon onzettend goedkoop afgewerkt. Straks bestel je daar een pak van kasjmier of een een goede merinowol en wordt de voering aan 't jasje geplakt. Dat is dan toch erg zonde van die mooie stoffen nietwaar?

---

quote:

---

Op vrijdag 27 juni 2003 19:43 schreef lazlow het volgende:

[..]

Maar die Borrelli's van je. Je zei dat 't geen maatpakken zijn. Maar het zijn dan op z'n minst toch wel maatconfectie pakken neem ik aan? Koop je die dan bij Oger of verkopen ze 't ook in andere winkels?

---

Ik koop mijn Borrelli's altijd bij Dennis Mode, Breestraat, Leiden, in de uitverkoop (van 211 voor 105 EUR)

Mijn schoenen zijn Church en Crockett&Jones....

Ik stond afgelopen zaterdag met een Brioni hemd in mijn handen, maar 175 Pond vond ik toch wat te veel.....wel erg fraai gemaakt....

Ik zal binnekort eens wat foto's van de details van een Borrelli posten.......handwerk..njum! De liefde waarmee zo'n shirt gemaakt is, dat vind ik echt helemaal dingdong all the way!!!!Ik probeer die hemden ook altijd van een andere naaister te kopen (staat op het shirt)...die dames rulen wreed!

quote:

---

Op zaterdag 28 juni 2003 10:47 schreef lazlow het volgende:

[..]

Ik heb eens een artikel over die Fabio Borrelli gelezen, wat was die kerel bezig over Brioni etc. Ze konden niets goed doen volgens hem 't lijkt me echt zo'n typische italiaan, als 't niet bij hem vandaan komt, is het niet goed.

---

Die Fabio klinkt inderdaad erg "excentriek"

"Then, there is the prince's mate, eccentric perfectionist Fabio Borrelli. He is the grandson of the first Borrelli, Anna, who from 1900 made the fashion house's hand-tailored suits, shirts and accessories for men in the preferred sartorial style of Italian royalty and Mafia gangsters.

Fabio himself boasts a wardrobe of 400-plus hand-made Borrelli suits and 300 pairs of shoes "broken in" by regular hand-polishing for two years before he'll wear them. "I don't like things that are too slick."

By Jo Durden-Smith
In Naples, the passage of time seems irrelevant. There are few clocks in the streets, and they are almost always wrong. It's as if Neapolitans were totally unconcerned with plans or appointments, and existed instead in an eternal present where all that matters is the show. Each Neapolitanand there are more than a million of themappears completely absorbed in the production of a one-person street theater in which everybody else is either an extra or a foil. Beckoning outside sunlit gateways of Renaissance palaces, they buttonhole each other in a competitive drama of prods and moues and whirling gestures. In the markets, under old walls and ancient fortresses, they barter and banter like stand-up comedians waiting for the opportunity to deliver some knock-'em-dead line. In the evening and on weekends, as if every eye were upon them, they peacock along esplanades and down avenues built by long-dead kings. And on weekdays, pell-mell and wheel-yanking, they defy the narrow street-plan the Greeks and Romans bequeathed the city, willing its squares into circles and treating the grinding, screeching traffic jam that's the inevitable result as if it were both a surprise and a personal tragedy.

They tend to ignore the history all around them, these scooter-hurtling, anarchic, operatic Neapolitans. Instead, they carry it inside, in the blood and in the bone. For however much citizens of the 20th century they may appear on the surface, they are still recognizably the children of old Vesuvius, the threatening volcano that looms over their citysuperstitious, fate-full, given to lotteries, the cabala, and books of dreams. They're also the pleasure-loving creatures of a bay that long ago invented the holiday. (The oldest vacation home dug out from Vesuvius' lava dates from the early second century b.c.) So they love idleness and fireworks and dressing up for feast-day processions rooted in pagan times. Even the Italian dialect they speak with bewildering speed and intensity brims over with living echoes of the past. For it has the lazy gutturality of Arabic, the language of the traders and Barbary pirates they once hobnobbed with. And it bristles with a slew of words and phrases derived from German, French, and Spanish, a relic of the city's golden age, when foreign kings and emperors competed for the prize that controlled the central southern Mediterranean, the strategic key to world power in the Middle Ages. However sullied it may be today by its reputation for poverty and corruption, for 700 years Naples was a royal capital, full of castles and palaces, with a powerful local aristocracy. In the 17th century it was the largest city in Europe; in the 18th, the undisputed center of Italy; and even in the 19thafter Garibaldi's unification, when the last king abdicatedit remained the engine room of Italian culture. A proud place, it nurtured philosophers, playwrights, painters, and opera composers; and it was full of skilled artisans who, since anyone could remember, supplied the court with hats and gloves, shirts and bagsall the most up-to-date fashions. It comes as no surprise, then, to anyone who knows Neapolitan history, that today five menswear companies (Kiton, Luigi Borrelli, Isaia, Attolini, and Mariano Rubinacci) are making clothes that set the standard for unforced sartorial elegance in Europe, Japan, and the United States. For what the last half of the 20th century has seen is the successful revival of Naples' ancient but moribund artisanal tailoring traditionone which led a turn-of-the-century visitor to say with truth, "The young smart-set in Naples is the best-dressed in Italy."

Not only are the largely handmade (or hand-finished) suits that these companies produce paradigms of the tailor's craft: With their high-set armholes, long and lean yet unrestricting silhouettes, and softly defined shoulders they're also touchstones in modern menswear design. The style is as Neapolitan as Pulcinella or Caruso, which is to say it mixes a certain classical formality (the cut was influenced by Savile Row) with a touch of theatricality (the fabrics are chosen with flair) and a decidedly Mediterranean insouciance (the construction is light, the effect easy-breathing). The appeal of the sartorial synthesis perfected by these five firms has proved to be universal; nowadays Neapolitan style is emulated even by northern Italian fashion houses.

The first of these Naples-based companies is Mariano Rubinacci, not necessarily because it's the bestwho would dare judge among these passionate, explosive Neapolitans?but because it's with the Rubinacci family that this story begins. They had been merchants in the 19th century, when they'd traded in Indian silks. "My great grandfather had become rich," says Mariano Rubinacci in his atelier and shop in the heart of the city. But Naples had not, and with unification in 1860 it began to sink into a slow but steady decline. By the beginning of the 1930s, far from being the center of an empire, the city had become a neglected, backward, provincial place.

"Neapolitans were still proud," says Rubinacci. "They tended to dress formally, wearing jackets even in high summer." But the court and its money had disappeared, and with them the high days of the luxury-goods trade. The tailor, hat-, glove-, and shoemaker had gone into retreat, condemned to the general poverty that settled over the city with the Depression. Certainly they were in no position to buy the rich fabrics that were the young Gennaro Rubinacci's special field. In 1931 he decided he'd have to set himself up as what his son Mariano calls "a personal stylist."

"But for this he needed a tailor," says Massimiliano Attolini, standing on the production floor of one of the two large factory-workshops the Attolini family owns in the city's suburbs. "Mr. Rubinacci'Bebè,' as he was calledwas a man of great taste, a connoisseur, who knew everyone. However, he needed someone with the technical ability to translate his ideas into reality. So he advertised in the newspapers. My grandfather, Vincenzo Attolini, who was working as a tailor with Caraceni in Rome, saw the notice and came back to Naples for an interview. He wore his best clothesa double-breasted suit, spats, glovesand carried a cane. They thought he was a rich customer!" Attolini pauses, juts his chin forward, flinging his hands wide. "It was a marriage," he says slowly, as the sewing machines whir around him, "made in heaven!"

It was also the beginning of the modern "Neapolitan" style. The fashion of the time was "very much influenced by English tailoring," explains Mariano Rubinacci, walking through his cutting room and waving up at the bolts of cloth piled almost to the ceiling. "It was stiff and constricting, like a uniform, with a lot of canvas and padding. My father created something entirely new: a jacket that had very little canvas, no shoulder pads, and no lining. The suit was draped directly on the body. It wasn't rigid. It was totally supple."

This may not sound like much. But the creation of the giacca was in its way as revolutionary a step as that taken by the first Roman who, on holiday in Naples, threw off his toga to take up the short mantle of the Greeks, the chlamys. It also required the sort of tailoring wizardry that was no longer routine in more industrialized locations. "Look," says Rubinacci, picking up an unfinished jacket from one of his tailors. "You see? The armhole is cut high and quite small; on the other hand, the sleeve is wider than usual, so to accommodate it there has to be gathered pleating at the shoulder. There are also three or four more centimeters' fabric at the back than in the front to allow for freer arm movement. Handsewing is essential to give the jacket greater flexibility. All these things allow it to settle more and more comfortably on the torso it's made for, like a second skin.

"The jacket was a brand-new stylein effect a new style of life," continues Rubinacci as he leads the way to the front of the shop. "It was soft and luxurious, like a beautiful sweater, and like a sweater it allowed for total freedom of movement." He veers aside suddenly to greet two marchesione in for a fitting, the other apparently just for a chatand as I watch them talking, I realize how perfectly adapted to the ethos of the city his father's innovation remains: Appropriately for the climate, the Rubinacci jackets on all three men are lightweight, with almost no apparent substructure, and yet they're so beautifully molded to the body that the fabric stays unwrinkled and smooth. At the same time, I notice that their wide sleeves and high armholes allow the arms free movement, without any wrenching at the shoulder. These jackets elegantly accommodate the second language of Naples: the gesturing hands, waving arms, shrugging shoulders that I see being deployed here too.

The message in all this was not lost on a family called BorrelliAnna, the matriarch, who handmade shirts for Rubinacci, and Luigi, her son. The Borrellis saw how successful the new style had become, attracting clients like Italy's King Victor Emmanuel III, actor-director Vittorio De Sica, even Edward, the Duke of Windsor to-be. They saw, too, how many tailors had been employed over the years by Bebè Rubinacci to meet the demand. So in 1957 they set up a shirtmaking company, doing what Rubinacci had done more than 25 years earlier: gathering highly skilled craftspeople into a common enterprise.

The atmosphere at the Borrelli workshop in San Sebastiano al Vesuvio is a world away from the plush calm of the Rubinacci atelier. Seventy or so mostly young women are deployed down the length of a long sunlit room, either crouched over sewing machines or bent over steam presses of various configurations. What's happening here is the first part of the shirt's assemblage, explains Fabio Borrelli, who has largely taken over the business from his father, Luigi: "A semi-industrialization" of the shirt's early manufacturing stages via "the perfect control of the machine." After the first four stages, he says, the shirts made under the Luigi Borrelli label are hand-finished by seamstresses, mostly working from home, "whose skills have been handed down from mother to daughter."

The results are extraordinarily beautiful. The shirts are tailored from exquisite fabrics: linens from northern Ireland and Switzerland, medium-weight poplins and dense silklike cottons designedoften in collaboration with the great textile company Riva in Comofor both summer and winter wear. The finish of each shirt is superb, as is its close-to-the-body drape. By the time a shirt is consigned to the seamstresses it has been ironed, in the words of one of the 70 assemblers, "extremely passionately" to preserve its ultimate shape. At this point handstitching is used to attach the collar, sew the yoke, and join the sleeve to the torso, "for flexibility," says Fabio, "and to allow the garment to breathe." The high-throated buttons are handsewn too, as are the buttonholes and those potent signifiers of the 100 percent handmade shirtthe triangular gussets that reinforce the bottom of the two side seams and the bar-tabs that strengthen the sleeve vents between elbow and wrist. All in all, the finished Borrelli shirt is a continuation of the Rubinacci jacket by other means. And it reminds me in an odd way of the Baroque palaces and churches in central Naples. For the best definition I have read of the Neapolitan Baroque is "the fusion of architecture, sculpture, and painted décor, and the absorption of detail into a spectacular and theatrical whole."

"Now," demands Ciro Paone, the owner of Kiton, "do you know Neapolitan history? The Spanish, the French, the coming of the English on the Grand Tour?" Paone could very well be one of the aristocrats who greeted them all in turnand the Kiton factory his palazzo. For the entrance to the company's main building in the suburb of Arzano is floored and staired in marble, its atrium pillared, and the walls of Paone's first-floor executive offices lined with antiques and old pictures. Largely because of Paone's obstinate insistence on using only the most luxurious of materials and having all tailoring done completely by hand, Kiton (whose name derives from chiton, the Greek word for a tunic) has been the chief international standard-bearer for what Neapolitans call sartoria, or the art of dress. Charging the highest prices and aiming for the most exclusive audience, Paone has persistently refused to take his company down-market, to compromise its standards in any way. (In 1997 Kiton made fewer than 17,000 suitsthat amounts to around 55 suits per dayabout 3,500 of which were sold in the United States.) He appears to believe firmly that he is the one true inheritorand curatorof Naples' sartorial legacy, and even recently purchased a morning suit made for the Duke of Windsor as if to prove it. By acquiring part of the wardrobe of Vincenzo Attolini's most famous international client, Paone was, in effect, claiming his mantle.

"Well? Do you want to see my tailors, then?" Paone says challengingly. And for the next hour and more he leads me on a conducted tour of the huge, perhaps 150-yard-long workshop in which 250 people busy themselves, from the cutters at long tables to the handsewers of the final assembly, where "the separated parts of the jacket come together like an old love affair." Along the waysometimes darting forwards, then backwards, in the lines of tailors and pressershe introduces me to every stage of the process "that makes the sensibility, the softness, and the elasticity of the real Neapolitan giacca": the soaking of the canvas to soften it; the rest periods that lightweight cloth needs between processes; and above all, the handsewing of the sleeves to the body, of the collar, and of the half-moon-shaped breast pocket, the barchetta, that's a hallmark of Neapolitan tailoring. Throughout the tour he makes constant reference to his city's past. "What's being done here is simply a truthful continuation," he says. "This approach is at least two centuries old. All the nobility, all the court, had their influence." He talks about Lo Struscio, the parade on the days before Easterdating back to the time of the Spanish kingswhen Neapolitans still dress up in their finest. He says he wants to found a museum of Neapolitan costume through the agesto show the city and the world.

It is an extraordinary performance, in part coolly arrogant, but mostly infused by a quiet, humming, well-justified pride. For Paonewhose craggy, old-coin profile, long eyelashes, downset mouth, and thick, backswept mane are eerily reminiscent of Al Pacino in Scent of a Womanhas managed by sheer force of will to build Kiton into a leading international benchmark of quality without ever cutting any corners. The fabrics he uses90 percent of them exclusiveare the best in the world: Scottish weaves loomed on old machines; Super 150 and 180 lightweights; even rare white vicuña, made from the chest-beard of the protected animal. Everything Kiton produces, moreover, is of the same no-expense-spared lavishness. Their ties are seven-fold; their shirts have handsewn collar-stiffener sheaths and hand-formed ruching at the top of the shoulders (as well as all the other, more routine detailing found in quality shirts). As he handles one of his shirts, Paone seems like an old Naples merchant-prince, one of those who must once have supplied the court with spices, precious stones, and silk damasks. And I'm reminded, as a further principle of Neapolitan style, of something Luigi Barzini, author of The Italians, once wrote about the southern Italian male: "He wants to be obeyed, admired, respected, feared, and envied."

After the imperial theater of Kiton, Isaia's workshop in nearby Casalnuovo is an altogether more familiar world; it's rather like visiting the early days of the industrial revolution, which Naples, under the empire, never really had. Though, like Kiton, Isaia was founded after World War IIby a trader in fabrics who organized local tailorsthe company took a rather different direction. "My grandfather started to mix tail- oring and technology," says Gianluca Isaia, "combining handstitching with simple machine-stitching. Flexibility of this kindthe ability to do everythingwas at the time very unusual," and it has since paid considerable dividends: Today Isaia makes clothes for Brooks Brothers, Paul Stuart, and Valentino Boutique (just as Borrelli does shirts for Valentino Boutique). Isaia also produces three separate lines of its own menswear, each with different degrees of hand-tailoring. The small Enrico Isaia line is almost entirely handmade, while the Isaia and Gianluca Isaia lines are machine-made but hand-finished. With Gianluca's collection aimed at the younger, more fashion-conscious buyer, the company covers the sartorial waterfront.

But even though they are top-quality, few of the fabrics used in these lines are exclusive. Gianluca, a dark, intense young man with a degree in economics from Bocconi University in Milan, believes this is unimportant. What is important for him, it's clear as he takes me round the cheerfully humming work floor, is "the look," and finding ways to deliver that look at a reduced cost without losing qualityout-sourcing presoaked light canvas rather than processing it himself, for example, or using old sewing machines that operate slowly enough to act as extensions of the human hand. In this, it seems to me, he's no less a proselytizer for the Naples style than Ciro Paone. But his instinct is that the most powerful tools are marketing and consumer education.

"We're doing better and better in the United States," he says, "precisely because Americans are getting to know more and more about craftsmanship, style, and quality." Certainly it is with Gianluca's helphe has me try on a plethora of Isaia jacketsthat I understand some of the subtler effects (rules, almost) of sartoria. The chest of the giacca is rounded, the waist fitted, and the lapel-collar joined almost on the collarbone, which makes the torso look longer. But this combination of design elements also draws the eye to the upper part of the body, where it's seized by the large tie-knot made possible by the fact that the shirt typically has a spread collar. The entire ensemble, in other words, is perfectly adapted to a society that's characteristically involved in close face-to-face encounterswhich could be a description of the whole world of modern business: Clearly all old Naples (and Isaia) had to do to succeed internationally was to wait for the new corporate culture to be born.

Which brings us back to the story of Bebè Rubinacci, the stylist, and Vincenzo Attolini, the tailor. By 1971, both men had died, leaving their respective sons to carry on their special legacy. Since then, Bebè's son, Marianotall and bespectacled; half-panther, half-owlhas joined the industrial age too. He produces a line of hand-finished, ready-to-wear suits and shirts that are sold in the United States and other markets. But one senses, as he prowls his emporium on Via Filangieri, his heart lies elsewhere; not in off-the-peg garments, however sophisticated, but in 100 percent hand-tailored bespoke suits that allow the exact matching of the individual customer to a fabric, a pattern, a style. Rubinacci remains, in other words, very much what his father wasa "personal stylist." He has added to his father's client list the names of such luminaries as Luciano Pavarotti and members of the Saudi royal family. He is reputed to use, for his clients' overcoats alone, fully 10 percent of the world's annual supply of vicuña.

Vincenzo's boy, Cesare Attolini, however, followed a different paththough his life, too, runs like a thread through the modern history of sartoria. In 1957, after having trained with his father, Cesare traveled north to become head tailor at a large menswear plant in Turin. But six years later, still only 32 but by now an experienced modellista (designer) and technician, he returned to Naples. There, at a firm called Falco, Attolini developed a method of canvas construction and loose stitching that allowed the production of the Neapolitan giacca by machine. Around 1970, because of his awesome tailoring skills, he was taken on by Ciro Paone, at the time Kiton was readying to introduce itself to the American market in 1975. Attolini then joined Isaia as technical and design advisor, further spreading the knowledge of how to produce the jacket by machine. Only in 1989, chivvied, one suspects, by his three sons and encouraged, perhaps, by the success of the other companies, did he finally decide to set up on his own. In the nine years since then, Attolini has been transformed from a small four-man atelier into a two-factory enterprise employing 170 people, producing suits and jackets for other clients and three special collections of its own: Cesare Attolini (a completely handmade bespoke line of high quality), Sartoria Attolini (a completely handmade ready-to-wear line), and Sartorio (a hand-finished line, designed for a younger market, to be introduced in the United States in the near future).

They're an extraordinary family, the AttolinisCesare, the old master-tailor who can still draw a suit pattern straight onto the cloth by eye alone, and his three sons: Vincenzo (who also trained as a tailor and designer), Massimiliano, and Giuseppe, who between them take care of personnel, quality control, fabrics, styling, and sales. They all talk constantly, touching each other and bristling with ideas. When I visit the two workshops I feel like a net in a tennis match, with comments being batted across me in rallies. ("Look at this cellular cashmere." "No one does cashmere like us, with our workmanship." "Cashmere, Super 100, 150, 180all slippery like an eel." "Americans like Super 100they think lightness is important." "But Super 120s travel better." And so on.) On family occasions, it is said, their wives have to separate them forcibly, simply to prevent them from talking shop the whole time.

I spend a day touring the two Attolini factories, going once more through the details of the Neapolitan lookthe unengineered shoulders, the gathering at the top of the sleeve, the barchetta-shaped pocket, and the high armhole that they assure me "no northern tailor has the skill to achieve anymore." By the time I say goodbye to them, after a long and very merry restaurant dinner, wives and all, I recognize that I have fallen a little in love with their city that is so in love with its own look, its own show.

Later, as I gaze out from my hotel balcony towards Vesuvius and Capri, I ponder the strange confluence of substance and accidentthe weather; the dramatic geography; the Baroque sensibility; the English visitors; the Norman, German, French, Spanish, and conquerors; the royal courts; the street theater; the love of display; the tradition of craftsmanshipthat has contrived to produce Neapolitan sartoria. And then, as I look back over the lights of the still hustling, bustling city, I remember that even the local Mafia, the Camorra, is named for the short jackets once worn by its footsoldiers when they walked the Naples back streets in the time of kings, of princes.

quote:

---

Op zaterdag 28 juni 2003 20:18 schreef lazlow het volgende:
Lang verhaal, maar wel leuk om te lezen. Ik wil al tijden een paar overhemden van Borrelli ofzo kopen, maar ze zijn behoorlijk duur zoals je zelf weet.

Maar aan de andere kant, ik heb veel overhemden van Jacquess Britt dan zou je beter dat beetje meer uit kunnen geven voor een Borrelli nietwaar?

---

Ik koop er denk ik gemiddeld 1 per jaar, want het blijft veel geld.

Op de Nieuwe Rijn hier in Leiden zit deze winkel
http://www.kleermakerij.it/

Verkopen ook veel Italiaans maatwerk, met oa. hemden van Barba (zeer fraai, erg Borrelli-like) en pakken van Nervesa.

"De snit is strak, gesneden zodat het perfect onder een handgemaakt pak past. Waar een duits hemd een snit heeft waar men met gemak twee bierpullen onder de oksels kan meedragen, zit een Italiaans shirt "aan". In combinatie met een strak pak levert dat een tweede huid, wat altijd comfortabeler is dan wanneer men bij de minste gerinste beweging meters stof moet mee trekken."

[Dit bericht is gewijzigd door Solitarias op 28-06-2003 23:31]

www.thomaspink.com

GEWELDIGE service, kreeg shirt in een erg mooie roze/zwarte doos met grote strik eromheen! NJUM!

Foto's

(staan op eigen server, kan dus wat traag zijn)

[Dit bericht is gewijzigd door Solitarias op 29-06-2003 22:39]

quote:

---

Op zondag 29 juni 2003 12:36 schreef lazlow het volgende:
Ik vind van der Heijden in Amstelveen zelf een érg prettige winkel altijd.
De website is niet echt bijzonder, maar je ziet wel 'n beetje wat ze hebben: http://www.vanderheijdenmode.nl/

---

quote:

---

Op zondag 29 juni 2003 23:14 schreef lazlow het volgende:
'k heb even op die website van Thomas Pink gekeken en die hemden van ze zien er idd prima uit. Maar ik zag op de site alleen winkels in de UK, US en een paar Europese steden.

Verkopen ze die hemden ook gewoon in winkels? En je zei dat je die Borrelli shirts in de uitverkoop had gekocht? Was dat ook bij Dennismode? Tot wanneer duurt die uitverkoop dan?

Over 1,5 week ben ik namelijk weer eventjes in NL en nog in de buurt van Leiden ook. Dus dan zou ik er even langs kunnen gaan. Maar ik kan (of eigenlijk wil) geen ¤200,- per hemd betalen dus als die uitverkoop er nog is zou dat prima uitkomen.

---

Kwa Borrelli's in de uitverkoop bij Dennis: ze hebben inmiddels nog alleen maar hemden met tab-boord (100 EUR), dus als je er van houdt......je moet best geluk hebben in de uitverkoop. Bij de vorige uitverkoop hadden ze niks van mijn gading...nu wel dus

Als je in Leiden ben, zoals ik al zei: ga zeker kijken bij Alessandro op de Nieuwe Rijn....

quote:

---

Op maandag 30 juni 2003 15:15 schreef BTM het volgende:
Ha, prachttopic Solitarias!

Zelf ben ik al geruime tijd stukje bij beetje mijn garderobe aan het upgraden, hoewel ook voor mij een handgemaakt maatpak voorlopig nog buiten bereik ligt. Grappig dat je Alessandro's in Leiden noemt; daar heb ik inmiddels 2 Barba handgenaaide overhemden vandaan, waarvan de laatste in boterzacht Sea Island katoen. Ik word van weinig zaken zo blij als van het voelen van de millimeters dikke parelmoeren knopen die zich onder druk van mijn vingers door de nauwe, met de hand omzoomde knoopsgaten wurmen. Verder heb ik nog een met grote zorg gefabriceerd shirt van Charvet, de oudste hemdenmakers van Parijs, gevestigd aan de Place Vendôme. Niet handgemaakt, maar in heerlijk crisp poplin en op de micrometer aansluitende streepjes, de 200 euro die ik ervoor betaalde meer dan waard. Ook heb ik er natuurlijk een van hun beroemde dassen gekocht. Verder bezit ik nog: een op maat gemaakt Zegna overhemd, in een piqué weving, een flinterdun perfect gesneden shirt van Principe in Florence, een wit linnen shirt van linnen- en kasjmierspecialist Lepri in Florence, een superstrak fel gestreept shirt uit Londen van het mij verder onbekende Duffer of St. George (het enige beetje modieuze shirt dat ik heb) en ook een Pink (herringbone, roze), gekocht in Parijs (gewoon op de herenafdeling van Lafayette). Over die Pink ben ik eigenlijk het minst tevreden: teveel overtollige stof.

O, en wat je verder ook doet: NOOIT meer iets anders dan natuurlijke materialen dragen, en NOOIT meer shirts met borstzakjes!!!

---

Bij de Borrelli's zit ook een handgeschreven kaartje van de naaister die het hemd in elkaar heeft gezet: ik ga zelfs zo ver dat ik probeer verschillende naaisters "te verzamelen".

Maar een echt maatpak: dat koop ik als kadootje voor mezelf zodra ik een vast contract bij mijn werkgever krijg (misschien wel eerder dan ik denk)....

Ik heb een paar dagen geleden eens die Borreli's minitieus bestudeerd: je ziet GEEN naden bij de handgestikte stukken, het lijkt wel geplakt!

Charvet: ZUCHT! HELD! Ik was daar in 1997 (toen ik nog geen goedbetaalde baan had). Gelukkig heb ik een baan waarin ik redelijk vaak reis, dus Parijs komt wel weer een keer aan de beurt. Dan wordt Charvet ZEKER bezocht met koop-intenties. Alhoewel de statigheid van de PVendome wel wat afschrikt! Hebben ze bij Chravet ook "sept-pieges"-dassen?

Vorige week was ik in Jermyn Street in Londen : mijn VISA-kaart heeft zwaar moeten afzien (o.a. de eerder genoemde Pink). Idd, die hemden van Pink zijn wel erg lang, maar wel mooi! En ik was bij John Lobb, het Mekka voor de schoenliefhebber (vanaf 1200 pond). KWIJLEN!!! Ik zal eens wat foto's posten als ik tijd heb deze week

Die URL die je noemt: Inderdaad. Ik zal daar tzt mijn Church's en Crockett&Jones heenbrengen (of ik stuur ze terug naar Engeland)

Nu nog een keer naar Italie! Dan kom ik zeker erg arm terug (maar wel met goedgevulde koffer!)

Borstzakjes?? U zei??

quote:

---

[b] En de verplichte batterij dassen natuurlijk, hoewel nog geen handgemaakte, zoals bijvoorbeeld die van E. Marinella in Napels

---

quote:

---

Op dinsdag 1 juli 2003 10:16 schreef BTM het volgende:

[..]

Verrek, dat zijn die Anonimo-dassen! Erg mooi idd, wist niet dat ze ook handgemaakt waren...is het wel sette pieghe-werk? Daar ga ik dan nog eens naar kijken, is geen geld! Die Charvet-dassen zijn ook 100 e-tjes, maar zeker geen sette pieghe. Je betaalt er toch ook voor de traditie, wat niet wegneemt dat het prachtwerk is...maar de shirt-afdeling op de 1ste verdieping moet je gezien hebben, mooi sfeertje daar.
Die Nervesa-pakken bij Alessandro zijn trouwens prima betaalbaar, daar zal denk ik toch mijn eerste maatpak vandaan komen. Borrelli, Kiton en Attolini moeten nog even wachten...

Andere tip voor als je weer in Parijs bent en tegen een 'John Lobb'-winkel aanloopt: die hebben dus niks te maken met John Lobb in Londen, behalve dan dat die laatste een rechtszaak heeft verloren om zijn naam te beschermen! Maar goed, dat zie je ook wel als je de schoenen wat kritischer bekijkt.

Nog een mooi adresje hier in Nederland: shirtmakers F.G. van de Heuvel in Den Haag, vlakbij het Lange Voorhout geloof ik. Je moet er niet wezen voor Italiaanse elegantie, wel voor het traditionele Engelse werk, ook voor bijvoorbeeld Brigg-paraplu's.

---

Over de pakken bij Allesandro : zijn semi-maatpakken. Basisvorm ligt vast, maar e.e.a. wordt bijgesneden indien nodig. Ik ben eens gaan informeren: reken op 1250 EUR

VdHeuvel: kom ik dagelijk langs (tijdens mijn middagwandeling in de pauze). Vind ik persoonlijk wat te stijfjes/netjes. Zo'n Brigg plu is wel leuk (en erg mooi gemaakt, die zaak heb ik ook bezocht in Londen), maar plu's vergeet ik altijd of laat ik in de trein liggen, dus daar ga ik geen geld aan besteden.

Qua Lobb: je bedoelt dus dat

en

niets met elkaar te maken hebben? Ik dacht dat de eerste "de confectietak" van de 2e was?

Hackett & Pink in Jermyn Street

Bij Lobb : Staat leesten met de hand te schaven en controleert de maten

Ook olifanten- en hagedissenleer is te bestellen

Interieur bij Lobb (let op ambachtsman!)

Bij Lobb: de leesten van Queen Victoria & Mountbatten

NJUMMIE!!! (Staat dus in deze kast voor 200.00 EUR aan schoenen!)

Royal warrants

quote:

---

Op dinsdag 1 juli 2003 10:16 schreef BTM het volgende:

[..]

Verrek, dat zijn die Anonimo-dassen! Erg mooi idd, wist niet dat ze ook handgemaakt waren...is het wel sette pieghe-werk? Daar ga ik dan nog eens naar kijken, is geen geld!

---

Prachtig staaltje handwerk uit Northampton

quote:

---

Op zaterdag 9 augustus 2003 00:27 schreef Steppingout het volgende:
_{ik weet niet of ik het hier mag plaatsen (Daar het budget vrij laag is), maar ik probeer het toch maar aangezien ik alleen hier een paar zelfzame mensen met smaak zal treffen.}

Ik ben al enige tijd opzoek naar een mooie riem, ik draag kleding als in mijn icon ( rugbyshirt / shirt / polo + chino / bermuda) maar vooral wanneer ik een shirt draag mis ik een goede riem (om eerlijk te zijn: ik heb er niet eens een, en dat kan natuurlijk niet.
Budget is in princiepe (maar) tot 50E o.i.d. maar ik ben hoe dan ook geintresseerd in kenmerken van een mooi en goede kwaliteits riem. Zodat ik - ook wanneer het niet binnen het budget valt - opzoek kan naar iets vergelijkbaars

---

quote:

---

Op woensdag 20 augustus 2003 16:57 schreef Steppingout het volgende:

[..]

Spaans handwerk voor E 50 ?
Toen ik afgelopen weekeind ging kijken voor riemen ben ik alleen een mooie van Gant tegen gekomen voor E60
Maar als je voor 10 euro minder handwerk hebt, neem ik aan dat de prijzen die Gant hanteerd dus belachelijk zijn ?
(nogmaals ik hoor hier niet echt thuis aangezien ik maar confectie draag, dus reken mij eventuele domme uitspraken niet te zwaar aan )

---

Qua Leyva: te koop bij o.a. John Edward in Den Haag (Buitenhof) of Bert Schier in Leiden (Breestraat). Mooi Spaans leer. Ik kocht daar een jaartje terug een erg mooie riem voor 60 EUR. Prijs is gunstig omdat het een relatief onbekend merk is.

quote:

---

Op woensdag 3 september 2003 07:44 schreef dr.Tesla het volgende:

BTW Solitarias, de plaatsjes doen het niet meer

---

quote:

---

Op woensdag 3 september 2003 16:06 schreef ForeverEternalFreak het volgende:

[..]

Ik ben het wel met je eens ja. Toen ik laatst in de P.C. bij Botticelli was had ik gelijk al een paar schoenen aan omdat mevrouw dacht dat die me perfect zouden staan. Nu zullen ze het met de huidige economie wel moeten, maar het valt wel op ja.

---

quote:

---

Op woensdag 3 september 2003 16:58 schreef dr.Tesla het volgende:
Ik denk dat ik er maar eens eentje bij Eduard Pelger op z'n plek ga zetten zodra ik het weer merk.
Tis gewoon niet netjes, zeker voor ZO'N zaak lijkt mij.

---

Goed verhaal, kan ik voor het grootste deel onderschrijven

Over die schoenen: die van Zierikzee worden niet meer in Leiden maar in Groningen of Friesland (ben ik even kwijt) gemaakt en worden helaas niet GEHEEL genaaid (de zgn brug wordt nog geplakt, i.t.t. de schoenen van Bergshoeff uit Gouda (laatst nog een 2.5 uur durende rondleiding gehad daar)). De winkel van Zierikzee in de Bakkersteeg is gewoon een etalge ter decoratie, je kunt er ook niet naar binnen.....

Wat betreft d'Allesandro in Leiden: ik ga er binnekort heen voor een pak, ik zal het allemaal eens vragen

quote:

---

Op maandag 12 januari 2004 00:21 schreef Two_Tribes het volgende:
Ik heb vandaag een lichtroze Brioni hemd gekocht. Werd tijd dat ik me toch maar wat meer up-market ga kleden

De RL en TH fase ben ik inmiddels ook al ontgroeit

---

quote:

---

Op maandag 12 januari 2004 13:28 schreef Two_Tribes het volgende:

[..]

Ook bij die zaak

Het is wel gewoon katoen (weliswaar geen idee wat voor soort)

Klopt het dat het alleen handwas is die hemden?

---

Handwas? Ik doe gewoon 30 graden fijnwas....en niet centrifugeren (en ZEKER NIET in de droger..)

quote:

---

Op maandag 12 januari 2004 18:13 schreef janssen15 het volgende:
schoenenwinkels. Ik heb al een hoop Engels schoenenwerk voorbij zien komen, maar (Solitarias weet er alles van) mijn voorkeur gaat nog steeds uit naar dé Italiaanse schoen; Santoni en Ferragamo

---

Janssen15, hoe zou jij de kwaliteit van Ferragamo willen omschrijven? Even goed al Santoni??

quote:

---

Op dinsdag 13 januari 2004 14:56 schreef janssen15 het volgende:
. En toch ook wel weer onmiskenbaar Italiaans. Ik bedoel, zet er eens een Engelse schoen naast ..

[afbeelding]

Conclusie; prachtige schoenen als je op zoek bent naar Italiaanse elegantie en tevens houd van een traditioneel model, maar wel met oog voor detail. Suède hebben ze bijvoorbeeld bijna altijd in de collectie en ook een aantal sportievere modellen, hoewel deze lijn van mij vervangen had mogen worden door een groter aantal 'klassieke' (voor zover ik het zo kan noemen) modellen.

---

quote:

---

Op dinsdag 13 januari 2004 19:32 schreef janssen15 het volgende:

Maar, aangezien je vertelde dat je nog wel regelmatig reist, zul je genoeg steden tegenkomen waar het niet al te moeilijk zal zijn om dit merk te vinden; Rome (prachtige winkel ), maar ook Berlijn waar ik met de kerst ben geweest en London zul je slagen..

---

quote:

Op zondag 14 maart 2004 12:28 schreef TCT_Nexus het volgende:

[..]

Met andere woorden, misschien is het eens interessant om er tijdens een maatsessie te gaan kijken, even de stoffen voelen en pakken nader bekijken...? Of lijkt het jullie geen zuivere koffie?

quote:

Op zondag 14 maart 2004 14:03 schreef TCT_Nexus het volgende:
Ohja, meteen even mijn eigen kledingsmaak posten


Wat pakken betreft, helaas nog niet het budget om me in handgemaakte maatkostuums te kleden.

quote:

Bij verzorgde kleding hoort natuurlijk ook een verzorgd uiterlijk. Dus goed geschoren, passend verzorgd kapsel, verzorgde nagels, etc.

quote:

Op zondag 14 maart 2004 19:30 schreef SjaakieV het volgende:
Leuk topic.

Bij goede kleding horen ook goede assecoires. Denk hierbij aan een tas(Geen plastic koffer), money-clip, (handig als je uitgaat) een knappe paraplu(zeer functioneel in NL), een portemonnee waarin alleen het grootgeld zit en alleen de noodzakelijke pasjes. Het kleingeld in separaat knipje. Zo gaat de portemonnee niet kapot. Deze gaat in de binnenzak en niet in de kontzak. Ook een goed horloge hoort erbij. Heb zelf twee horloges. Een voor bij de casual kleding en de kleding waarin de aarde kleuren naar voren komen, en een horloge voor bij de zwarte, grijze en donkerblauwe kleding.

quote:

Op maandag 15 maart 2004 20:38 schreef _TK het volgende:
Smakelijk topic ! Al zal het nog heel wat jaartjes duren voordat mijn bankrekening zulke producten toestaat !

quote:

Op donderdag 18 maart 2004 09:33 schreef TCT_Nexus het volgende:
Solitarias, nog langsgeweest bij d'Alessandro in Leiden voor een maatpak? Ben wel eens benieuwd wat hij er ongeveer voor vraagt.

quote:

Op maandag 5 april 2004 12:27 schreef davido het volgende:
Excellenza is inderdaad een mooie site, niet in de laatste plaats omdat ik er zelf nauw betrokken bij ben. Waarom chasens zo goedkoop is? Ik met mijn achtergrond (inkoper bij Pauw) weet iets van marges. Een Borrelli hemd gaat zeker drie keer over de kop. Dus maak je geen zorgen ze verdienen er genoeg op. Borrelli wordt kunstmatig duur gehouden. Er zijn ook kwalitatief betere hemden (merkloos) te verkrijgen, alleen dan staat er geen merkje op en dan komt het uit een klein atelier in italie die niet de naam heeft die Borrelli wel heeft. Maik de Boer (stylist van o.a Jack Spijkerman) kan je daar meer over vertellen, zie zijn site. Trouwens als je een maathemd van Borrelli wilt dan kan dat ook bij Chasens. Dan betaal je 200 euro. En dat is gezien de kwaliteit niet duur. Betaal je meer dan 200 voor een confectiehemd dan is dat prijzig. Voor maatwerk hanteer ik als vanzelfsprekend andere normen. Maar je bent echt gekke henk als je 300 euro neertelt voor een confectie hemd, dat weliswaar handgemaakt is, maar dat rechtvaardigt de prijs en de bijbehorende winstmarge echt niet.

quote:

Op maandag 5 april 2004 22:05 schreef SjaakieV het volgende:
Nou, zal ik Frans Molenaar, Mart Visser, Peter van Holland, Vincent Dröge en Paul Dierckx dan ook maar een mailtje sturen ????

quote:

Op dinsdag 6 april 2004 12:38 schreef El-Rico het volgende:

[..]

Tuurlijk zijn dat mooie schoenen, maar om altijd van die super nette dingen dragen vind ik ook een beetje afgezaagd

quote:

Op dinsdag 6 april 2004 14:48 schreef El-Rico het volgende:

[..]

Op dat plaatje kan ik anders vrij weinig afwisseling vinden qua vorm.. Pak een site als www.yoox.com, ook genoeg unieke kleding maar wel iets gewaagder cq. origineler.

quote:

Op woensdag 7 april 2004 14:05 schreef El-Rico het volgende:

[..]

Allemaal 1 pot nat, t lijkt te veel op elkaar.

quote:

Op donderdag 8 april 2004 10:39 schreef ramsesii het volgende:

[..]

Dus jij wil zeggen dat al deze schoenen bijna 1700 euro per paarzijn ??

quote:

Op donderdag 8 april 2004 09:36 schreef davido het volgende:
zie askandyaboutclothes.com

quote:

Op donderdag 8 april 2004 14:38 schreef ramsesii het volgende:

[..]

en wie maakt het dan... de kongin van nederland ofzo... dit zijn dus schoenen voor iemand die niet meer hoeft te werken... wat is wel redelijk betaalbaar ??

quote:

Op donderdag 8 april 2004 21:52 schreef Two_Tribes het volgende:

[..]

Heeft Borrelli schoenen?

quote:

Op donderdag 8 april 2004 21:52 schreef Two_Tribes het volgende:

[..]

Hij heeft het over Lobb in Parijs, die is toch niet verwant aan de Lobb in Engeland?

quote:

Op donderdag 8 april 2004 22:40 schreef Two_Tribes het volgende:

[..]

En bespoke is?

quote:

Op donderdag 8 april 2004 22:56 schreef Two_Tribes het volgende:

[..]

Dus mijn Church's zijn semi bespoke? Of bestaat dat dan weer niet?

quote:

Op dinsdag 13 april 2004 14:10 schreef FKK het volgende:
Oh ja, heeft iemand praktische tips wat betreft onderhoud? Met name voor pakken, ik krijg nooit die vouw in de broek goed terug. Met broekenpers komt er altijd een tweede vouw naast. Ben ook op zoek naar een goeie stomerij (Leiden, of Utrecht), eentje die niet rucksichtlos je dure pak door een strijkmachine jast (of wat ze 'r ook mee doen). Ben echt panisch geworden voor vlekken enzo sinds een van mijn goeie pakken door een stomerij is verkracht...

quote:

Op dinsdag 13 april 2004 16:22 schreef janssen15 het volgende:

evenals de pasvorm, die kan voor mij ook niet strak genoeg zijn. Helemaal door mijn relatief kleine lengte, heb ik inmiddels een diep gewortelde afkeer van shirts die te groot zijn, (ik noem het 'slobberen' vooral bij de bovenarmen.

quote:

Op dinsdag 13 april 2004 14:10 schreef FKK het volgende:
Oh ja, heeft iemand praktische tips wat betreft onderhoud? Met name voor pakken, ik krijg nooit die vouw in de broek goed terug.

quote:

Op woensdag 26 mei 2004 23:34 schreef SjaakieV het volgende:

[..]

En krokodillenleer vind ik afschuwelijk lelijk.

quote:

Op zondag 30 mei 2004 16:25 schreef MrHoogeveen het volgende:
. Wat ik me nou afvraag, behandelen mensen jullie anders als je helemaal perfect eruit ziet (qua kleding/accesoires) of zien de meeste mensen het verschil niet eens.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2004 10:21 schreef TCT_Nexus het volgende:
Vandaag zou hier in Maastricht een nieuwe SuitSupply openen. Normaliter een plaats voor massa's minder afgewerkte confectieplakpakken (maar in de uitverkoop zeer goedkoop). Deze winkel zal ook maatkleding gaan voeren. En zoals ze het zelf stellen: "op volledig artisanale wijze", dus geen geplakte binnenvoering, maar met de hand gestikt. In ateliers in Italie en Engelend gedaan.

Denk dat ik er zo even een kijkje ga nemen.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2004 12:37 schreef TCT_Nexus het volgende:
Moet nog zomerkleren (broeken, polo's, etc.) en schoenen kopen. Qua schoenen heeft Solitarias vast tips voor me (sneakers staan me niet..)

quote:

Op dinsdag 1 juni 2004 16:20 schreef TCT_Nexus het volgende:

[..]
Ken je bijv. Shoes & Shirts? Is denk ik wel 'n winkel voor jou. Hebben oa. C&J, Edward Green, Alden, Church's, JP Tod's, ook op maat. Italiaanse overhemden ook op maat schijnbaar. Nog nooit binnengeweest, ben bang voor m'n creditcard.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2004 20:00 schreef sartoria het volgende:

[..]

Shirt & Shoes is een prima zaak daar komen mijn Latanzi schoenen vandaan je kent ze wel solitarias.Voor mij geen Suit Suply gewoon Borelli-Isaia-Partenopea en dergelijke Napolitaanse juwelen moeten jullie toch weten voor minder moet je niet gaan.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 14:11 schreef TCT_Nexus het volgende:
Net bij SuitSupply Maastricht naar binnen geweest. Keurig verzorgde winkel. Even met de adviseur maatkleding gesproken. De maatpakken worden met de hand gemaakt in Italie. Ook bij de vanaf-prijs van 350 euro heb je al een gestikte binnenvoering (!). Alleen de stofkeuze bepaalt de prijs. Details die je zelf kiest (aantal knoops etc.) hebben geen invloed op de prijs. Qua stoffen kun je ook terecht bij o.a. Loro Piana en Zegna.

Ik overweeg serieus daar een maatpak te laten maken...

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 17:24 schreef 205_Lacoste het volgende:
Aangezien ik zo gauw even niet weet waar ik deze vraag kwijt moet, en een nieuw topic openen ook weer zo wat is stel ik m'n vraag hier omdat hij wel een heel klein beetje past gezien het pak van PAUW mannen is

Eigenlijk is het pak iets te kort geworden (pakbroek dus). Is het mogelijk om de zoom er uit te laten halen om hem wat langer te maken, of is dit niet mogelijk door de scherpe vouw die er nu al in zit?

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 17:57 schreef 205_Lacoste het volgende:
Neem je me nou in de zeik?

Maar jij weet vast wel of 't pak iets langer gemaakt kan worden... of toch niet?

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 21:16 schreef TCT_Nexus het volgende:
Overhemd is maatwerk. Witte italiaanse katoen met visgraat motief in de stof, dubbele manchet, manchetknopen in kleur van horloge en ring (mat zilver), parelmoer knopen, hoge cut away collar,

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 20:48 schreef sartoria het volgende:

[..]

Dat lijkt mij een goed idee Solitarias als eerste dan maar

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 16:23 schreef TCT_Nexus het volgende:

[..]

Tja helaas heb ik niks duidelijkers .. komt misschien nog.

Als je trouwens nog leuke loafer-tips hebt hoor ik ze wel

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 20:53 schreef TCT_Nexus het volgende:

[..]

Inderdaad!
[..]


Ik denk dat ik voor de zomerse casual loafers ga. Natuurlijk is een paar Tod's geweldig, bvb:
[afbeelding]
...maar wellicht kun je me adviseren over mogelijke alternatieven in de lagere prijsklassen.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 20:05 schreef TCT_Nexus het volgende:
@Solitarias: ja de loafers zijn uiteraard ook alleen casual bedoeld. Bijv. onder een linnen broek en polo. Nonchalant en zonder sokken.
[..]

Precies! Vandaar mijn vraag . Loafers lijken me zeer geschikt. Zie ook het boek van Laszlo Vass. Wellicht dat onze Brabantse merken (VL, VB) redelijke loafers hebben qua kwaliteit en prijs, zal binnenkort eens kijken.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 19:21 schreef moker het volgende:
Het is weer (pre) Sale bij Oger!

Net twee mooie overhemden van het huismerk gehaald. Toch voor die prijs mooie stof, 100% katoen en goed afgewerkte knoopjes.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 20:05 schreef TCT_Nexus het volgende:
@Solitarias: ja de loafers zijn uiteraard ook alleen casual bedoeld. Bijv. onder een linnen broek en polo. Nonchalant en zonder sokken.
[..]

Precies! Vandaar mijn vraag . Loafers lijken me zeer geschikt. Zie ook het boek van Laszlo Vass. Wellicht dat onze Brabantse merken (VL, VB) redelijke loafers hebben qua kwaliteit en prijs, zal binnenkort eens kijken.

quote:

Op maandag 7 juni 2004 17:24 schreef TCT_Nexus het volgende:
Net nog even in de stad gaan kijken naar loafers. Floris vam Bommel heeft inderdaad wat modernere modellen. Echter krijg ik daarbij een kwalitatief veel minder goed gevoel dan bij de modellen van 'zijn vader'. Waar VB werkt met een genaaide zool is die bij Floris vaak geplakt, waarbij de lijmresten langs de zool zelfs nog zichtbaar zijn. En als ik ergens een hekel aan heb bij schoenen... zeker voor die prijs laat ik ze dan liggen.

Waar ik met interesse naar keek was een paar loafers van het mij geheel onbekende merk JOSS. De schoenen waren handgemaakt in Italie, voelden kwalitatief ook goed aan. Volgens de verkoopster kwamen ze uit de Jaguar fabriek. Nu weet ik niet of dat garant staat voor kwaliteit (autofabrikant blijf bij je leest :S..). Maar voor 110 euro zag het er prima uit. Solitarias, jij enig idee van dit merk?

quote:

Op dinsdag 8 juni 2004 19:45 schreef Erasmusch het volgende:
[off-topic]
Solitarias, ik had wat vraagjes voor je in het polo-topic, maar zie dat die vol is. Hier dan maar ff: jij had toch op eBay bij 'greatlittlegift' een aantal van die Ralph Lauren polo's gekocht? Die zijn volgens jou 100% echt? Na wassen blijven ze ook goed e.d.? Benvan plan dr 25 te bestellen, dus moet het wel ff zeker weten
[/off-topic]

quote:

Op donderdag 10 juni 2004 11:34 schreef Pietverdriet het volgende:
En een heer draagt geen button down onder een pak

quote:

Op donderdag 10 juni 2004 12:03 schreef TCT_Nexus het volgende:

[..]

Ja idd, op jouw aanraden al wat gezocht naar La Zetagi. Kan echter geen lijst van verkooppunten o.i.d. vinden. Laat staan een website van het merk. Enig idee of het ook in regio Maastricht te krijgen is?

quote:

Op donderdag 10 juni 2004 15:38 schreef AltamirA het volgende:

[..]


Ben er al, met dank aan mn ma, was zo'n raar sluitinkje

quote:

Op donderdag 10 juni 2004 16:57 schreef Chillmeister het volgende:

[..]

in dit topic moet je niet aankomen met een four-in-hand knoop, maar met een full windsor of half windsor knoop

quote:

Op donderdag 10 juni 2004 17:11 schreef Chillmeister het volgende:

[..]

klopt, ik doe vaak een windsor met een breede collar (nederlandse woord even vergeten), en een half windsor met een normale shirt. De standaard vind ik niet mooi (asymetrisch)