OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
klopt bij ons is het een klein ander verhaaltje zoquote:Op vrijdag 24 juni 2005 19:17 schreef Brighteyes het volgende:
Ah ok. Bij jullie komen er dus 2 lijntjes met mogelijke erfelijkheden bij elkaar... Dan snap ik het wel ja...
ik weet dat veel vrouwen en wrs mannen het kennen maar irl spreek je er toch minder makkelijk over merk ik. Het is niet alleen willen spuien hoor, schreef vanmiddag gewoon ff wat van me af, ervaringen zijn altijd fijn (niet voor die persoon natuurlijk) om te lezen.quote:Ja, dat knagen wat je beschrijft... dat kennen heel veel vrouwen (en mss mannen ook wel). Geen idee eigenlijk hoe je daarmee om zou kunnen gaan.
Maar goed, daar vroeg je ook niet om. Je wilde even spuien...
Dikke dan iig voor jou!
Je wilde even spuien...
dan iig voor jou!
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
nadenken heb ik genoeg gedaan ik kan een kind heus wel gelukkig maken maar de prijs voor mij is te hoog (ivm met mijn eigen gesteldheid) en ik ga geen risico lopen op het doorgeven van iets waar iemand zijn leven lang last van heeft.quote:Op vrijdag 24 juni 2005 19:17 schreef petitlapin het volgende:
darkelf meisje, denk hier eens goed over na ... kan je een kind echt niet gelukkig maken, zijn er zulke grote risico's ...
en vooral, kan je het echt aan om een kinderloos leven aan te gaan ...
geen idee of ik dat aankan, ik zal wel moeten. klinkt simpel maar zo zie ik het ook, maar dat wil niet zeggen dat ik het niet moeilijk vind
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik (her)ken ik je gevoelens wel, en die kunnen soms gruwelijk sterk zijn.quote:Op vrijdag 24 juni 2005 19:19 schreef DarkElf het volgende:
ik weet dat veel vrouwen en wrs mannen het kennen maar irl spreek je er toch minder makkelijk over merk ik. Het is niet alleen willen spuien hoor, schreef vanmiddag gewoon ff wat van me af, ervaringen zijn altijd fijn (niet voor die persoon natuurlijk) om te lezen.
Om mij heen dus ook behoorlijk wat kleine kindjes. Vriendinnen die al een 2e hebben etc.
Het enige is dat ik wél kan dagdromen over 'later als ik groot ben'.
Mss is het eerder al ter sprake gekomen, maar in dit reactie venster kan ik even niet terugscrollen, maar zou adoptie een optie zijn voor jullie?
***
schreef ik in april 2003, en zo voelt het nog steeds.quote:Adoptie is natuurlijk een mogelijkheid omdat de erfelijke factoren dan wegvallen.
Blijft er dan wel nog steeds een moeder over die manisch depressief is en (hoe rot ik het ook vind klinken om over mezelf te zeggen) toch wel redelijk labiel is.
Ik denk niet dat dit een geschikte omgeving is voor een kindje om in op te groeien (als ik de druk die op mij komt door de opvoeding en een ongeregelder leven even buiten beschouwing laat).
Dus nee, dat kan ook niet.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
dat zal wel een verschil zijn maar toch heb je die gevoelens nu wel, niet altijd even makkelijkquote:Op vrijdag 24 juni 2005 19:23 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ik (her)ken ik je gevoelens wel, en die kunnen soms gruwelijk sterk zijn.
Om mij heen dus ook behoorlijk wat kleine kindjes. Vriendinnen die al een 2e hebben etc.
Het enige is dat ik wél kan dagdromen over 'later als ik groot ben'.
als mensen zwanger zijn in je omgeving of een babietje hebben
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
En bij terugscrollen zie ik dat ik je deze vraag in Jan '04 ook al had gesteld.quote:Op vrijdag 24 juni 2005 19:25 schreef DarkElf het volgende:
schreef ik in april 2003, en zo voelt het nog steeds.
Zondag had ik dat even heel erg. Verjaardag bij stel met kind van bijna drie en eentje van 4 maanden. Op visite waren 1 hoogzwangere en een andere vriend van ons wiens vrouw ook op knappen staat. En dan gaat het dus alleen maar over zwangerschappen, bevallingen en hoe het allemaal zal zijn en gaan enzo.quote:Op vrijdag 24 juni 2005 20:51 schreef DarkElf het volgende:
dat zal wel een verschil zijn maar toch heb je die gevoelens nu wel, niet altijd even makkelijk
als mensen zwanger zijn in je omgeving of een babietje hebben
En ik kan inmiddels best een bekkie mee praten dankzij dit forum, maar dat doe ik ook niet overal want ik wil niet als die obsessede doos overkomen. Dus ik ben maar even gaan roken, want ergens baal ik er van dat ik niet gewoon gezellig mee kan kleppen over mijn ervaringen...
Maar goed... ik lul weer eens te veel...
***
nee je lult niet te veel, snap namelijk precies wat je bedoelt en hoe frustrerend het kan zijn. Afgelopen 14 mei hadden we de vrijgezellendag van vriendinnetje die heeeel graag een kindje wilt en een vriendin van haar was zwanger. met die twee zat ik dus een uur in de auto en idd gaat alles alleen maar over kinderen, kinderen krijgen, zwanger zijn etc etc.
en dan voel je je een beetje verloren soms. en idd, ik ga geen party pooper spelen met mijn gevoelens dus laat je alles maar een beetje over je heen komen
en dan voel je je een beetje verloren soms. en idd, ik ga geen party pooper spelen met mijn gevoelens dus laat je alles maar een beetje over je heen komen
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Kun je dan niet vriendelijk aangeven dat jij (nog) niet over dat onderwerp kunt meepraten en ook wel een ander gespreksonderwerp wilt af en toe, als afwisseling?
vriendinnetje wat graag wilt houdt daar vaak ook rekening mee (uit zichzelf trouwens) maar kan me voorstellen dat in the heat of the "ik ga bijna trouwen" moment iemand gewoon erg enthousiast is, ik zou het heel vervelend vinden om dan een domper erop te zetten.quote:Op zaterdag 25 juni 2005 10:23 schreef poemojn het volgende:
Kun je dan niet vriendelijk aangeven dat jij (nog) niet over dat onderwerp kunt meepraten en ook wel een ander gespreksonderwerp wilt af en toe, als afwisseling?
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ja precies. En je wil er ook niet steeds de nadruk op leggen.
Hardop uitspreken maakt het vaak nog even net iets reeeler...
Hardop uitspreken maakt het vaak nog even net iets reeeler...
***
Exactly!quote:Op zaterdag 25 juni 2005 10:29 schreef Brighteyes het volgende:
Ja precies. En je wil er ook niet steeds de nadruk op leggen.
Hardop uitspreken maakt het vaak nog even net iets reeeler...
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Maar wat zou je dan doen als vriendin A en B steeds kletsen over meisje C, terwijl jij C niet kent? Zou je dan een ander onderwerp aansnijden, of niet? Want als je dat dan wel zou doen, is er eigenlijk toch geen reden om dat bij onderwerp baby's niet te doen (behalve dat dat voor jou gevoeliger ligt dan onbekend meisje C)?
darkelf, zoals ik je hier op het forum ken en bezig zie, denk ik echt wel dat je best wel in staat bent om een kind op te voeden ... voor ieder mens is een klein kind opvoeden lastig, misschien voor jou wat zwaarder, maar is het zo erg dat je echt je kinderdroom ervoor wil opgeven ?quote:Op vrijdag 24 juni 2005 19:21 schreef DarkElf het volgende:
nadenken heb ik genoeg gedaan ik kan een kind heus wel gelukkig maken maar de prijs voor mij is te hoog (ivm met mijn eigen gesteldheid) en ik ga geen risico lopen op het doorgeven van iets waar iemand zijn leven lang last van heeft.
geen idee of ik dat aankan, ik zal wel moeten. klinkt simpel maar zo zie ik het ook, maar dat wil niet zeggen dat ik het niet moeilijk vind
Ik denk dat je jezelf iets te zwaars oplegt hier ... dat er eigenlijk geen onoverkomelijke problemen zijn om toch aan kindjes te beginnen, en daarom vind ik het ergens wel jammer voor je
toch, sterkte met je keuze, ik zou het, denk ik, ik weet het eigenlijk zeker, niet kunnen ... dus ik vind het wel bewonderenswaardig dat je het belang van een eventueel kind boven het jouwe zet
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
ik snap je wel hoorquote:Op zaterdag 25 juni 2005 10:35 schreef poemojn het volgende:
Maar wat zou je dan doen als vriendin A en B steeds kletsen over meisje C, terwijl jij C niet kent? Zou je dan een ander onderwerp aansnijden, of niet? Want als je dat dan wel zou doen, is er eigenlijk toch geen reden om dat bij onderwerp baby's niet te doen (behalve dat dat voor jou gevoeliger ligt dan onbekend meisje C)?
maar als iemand zo enthousiast en blij is vind je dat ook leuk voor haar. wat je er zelf ook bij kan voelen
en omdat ik weet hoe zij is tegen mij vind ik dat ik dan een party pooper ben.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
"dat er eigenlijk geen onoverkomelijke problemen zijn om toch aan kindjes te beginnen"
voor een buitenstaander die alleen mijn fok kant kent misschien niet maar geloof me; ik neem dit niet té zwaar op, ik vind gewoon dat ik mijn verantwoordelijkheid moet nemen.
"toch, sterkte met je keuze, ik zou het, denk ik, ik weet het eigenlijk zeker, niet kunnen ... dus ik vind het wel bewonderenswaardig dat je het belang van een eventueel kind boven het jouwe zet"
voor mijn gevoel de enige logische keuze Logisch maar wel moeilijk
voor een buitenstaander die alleen mijn fok kant kent misschien niet maar geloof me; ik neem dit niet té zwaar op, ik vind gewoon dat ik mijn verantwoordelijkheid moet nemen.
"toch, sterkte met je keuze, ik zou het, denk ik, ik weet het eigenlijk zeker, niet kunnen ... dus ik vind het wel bewonderenswaardig dat je het belang van een eventueel kind boven het jouwe zet"
voor mijn gevoel de enige logische keuze Logisch maar wel moeilijk
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Niet om voor DE te spreken, maar ik denk dat het wel een heel verschil is om te weten dat iemand een psycische aandoening heeft en ermee te leven. Ik moet eerlijk zeggen dat DE op het forum idd heel stabiel over komt, maar ik kan me voorstellen dat zij zegt 'ik weet hoe ik ben en kan zijn'.quote:Op zaterdag 25 juni 2005 10:46 schreef petitlapin het volgende:
darkelf, zoals ik je hier op het forum ken en bezig zie, denk ik echt wel dat je best wel in staat bent om een kind op te voeden ... voor ieder mens is een klein kind opvoeden lastig, misschien voor jou wat zwaarder, maar is het zo erg dat je echt je kinderdroom ervoor wil opgeven ?
En daarnaast heeft zij volgens mij wel ook geleefd met iemand in haar omgeving met een depressie, dus ze weet ook heel goed hoe het is om daarmee op te groeien.
Die optelsom... ik kan me best voorstellen dat je zegt 'ik doe het niet'. Hoe lastig en klote ook...
***
zal je net zien, krijg ik net te horen dat zwangere vriendinnetje vannacht een miskraam gehad heeft
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
ja hoor het net, en gisteren was ze nog zo blij.
vannacht gaan bloeden en krampen en vanmorgen
was er niets meer te zien op de echo.
triest hoor voor ze.
vannacht gaan bloeden en krampen en vanmorgen
was er niets meer te zien op de echo.
triest hoor voor ze.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Darkelf.. ik heb zelf ook mds en sporen borderline ptst .. psychische klachten zitten er ook vanuit de familie banden wel in..
In het begin van de zwangerschap ben ik wel heel depressief geweest.. maar had ook veel te aken dat ik lichamelijk niet helemaal op orde was.. misschien is het een optie om met "lotgenoten" er eens over te praten.. waarom zij juist wel of juist niet kozen voor toch een kind al dan niet adoptie of van jullie zelf..
Moet zwaar voor jullie zijn.. maar denk er goed over na e dat je geen spijt krijgt van je beslissing..
sterkte met je vriendin
In het begin van de zwangerschap ben ik wel heel depressief geweest.. maar had ook veel te aken dat ik lichamelijk niet helemaal op orde was.. misschien is het een optie om met "lotgenoten" er eens over te praten.. waarom zij juist wel of juist niet kozen voor toch een kind al dan niet adoptie of van jullie zelf..
Moet zwaar voor jullie zijn.. maar denk er goed over na e dat je geen spijt krijgt van je beslissing..
sterkte met je vriendin
Ik vind het knap dat mensen het wel aandurven en hoop dat je je nu beter voelt.quote:Op zaterdag 25 juni 2005 12:49 schreef Neva het volgende:
Darkelf.. ik heb zelf ook mds en sporen borderline ptst .. psychische klachten zitten er ook vanuit de familie banden wel in..
In het begin van de zwangerschap ben ik wel heel depressief geweest.. maar had ook veel te aken dat ik lichamelijk niet helemaal op orde was.. misschien is het een optie om met "lotgenoten" er eens over te praten.. waarom zij juist wel of juist niet kozen voor toch een kind al dan niet adoptie of van jullie zelf..
Moet zwaar voor jullie zijn.. maar denk er goed over na e dat je geen spijt krijgt van je beslissing..
sterkte met je vriendin
voor mijzelf voelt het onverantwoordelijk om iemand een grote kans te geven op een
psychiatrisch leven, ik heb hier met veel mensen over gepraat en mijn beslissing is
samen met mijn man weloverwogen genomen. Die staat ook niet meer ter discussie.
En wel om de eerste reden die ik in deze post noemde. Ik ben zelf opgegroeid met een vader
die manisch depressief was, een moeder die zwaar depressief is en nog meer mankeert,
ik ken mezelf en weet hoe mijn jeugd geweest is door die factoren en door mijzelf, het
is gewoon geen optie omdat door te geven. (buiten het feit dat ik geen stabiel mens ben door mijn
eigen manisch depressiviteit , zoals ik al zei: mensen hier kennen alleen mijn fok kant....
en dat is heel anders dan weten hoe mijn leven eruit ziet.)
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
dat is het zeker.
------------------------
ergens begint bij mij steeds meer het gevoel te borrelen, en ik vind dat
echt heel egoistisch van mezelf: "en ik dan".. Ik roep altijd dat ik alles rationeel
bekijk en mensen weten dat ook en nu vandaag na een zoveelste eenzijdige spui
gesprek over dit onderwerp waarin ik braaf alles aanhoor en steun probeer te geven
heb ik besloten dat ik dat maar eens anders aan moet gaan pakken.
Ik ben de laatste tijd erg veel hiermee bezig, (kan ook niet anders door alles om me heen)
merk dat ik ook echt van slag ben steeds maar toch verzeil ik iedere keer in gesprekken
waarin mensen alles spuien en ik maar braaf aanhoor.
Lijkt me niet handig, ik moet ook eens rekening met mezelf gaan houden vind ik, en
ergens mogen anderen dat ook wel eens een beetje vind ik (oh erg he? )
Voel me echt een sekreet als ik zo denk, maar misschien is dat meer de stem van
mijn ouders: niet de aandacht op jezelf richten, anderen helpen waar het kan en zelf
gewoon altijd doorgaan zonder stil te staan.....
disclaimer, niet dat ik medelijden wil of hoef ofzo of mezelf heel zielig vind
ofzo.. maar grenzen aan kunnen geven is iets wat heel normaal moet zijn hoop ik
------------------------
ergens begint bij mij steeds meer het gevoel te borrelen, en ik vind dat
echt heel egoistisch van mezelf: "en ik dan".. Ik roep altijd dat ik alles rationeel
bekijk en mensen weten dat ook en nu vandaag na een zoveelste eenzijdige spui
gesprek over dit onderwerp waarin ik braaf alles aanhoor en steun probeer te geven
heb ik besloten dat ik dat maar eens anders aan moet gaan pakken.
Ik ben de laatste tijd erg veel hiermee bezig, (kan ook niet anders door alles om me heen)
merk dat ik ook echt van slag ben steeds maar toch verzeil ik iedere keer in gesprekken
waarin mensen alles spuien en ik maar braaf aanhoor.
Lijkt me niet handig, ik moet ook eens rekening met mezelf gaan houden vind ik, en
ergens mogen anderen dat ook wel eens een beetje vind ik (oh erg he? )
Voel me echt een sekreet als ik zo denk, maar misschien is dat meer de stem van
mijn ouders: niet de aandacht op jezelf richten, anderen helpen waar het kan en zelf
gewoon altijd doorgaan zonder stil te staan.....
disclaimer, niet dat ik medelijden wil of hoef ofzo of mezelf heel zielig vind
ofzo.. maar grenzen aan kunnen geven is iets wat heel normaal moet zijn hoop ik
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Meid ik kan alleen maar zeggen dat je gelijk hebt. Het is niet egoïstisch om voor jezelf op te komen en te zeggen 'nu even niet want ik heb er zelf teveel last van'. Je hoeft jouw gevoelens niet ondergeschikt te maken aan die van een ander en zo te lezen doe je dat wél. Hoe triest, leuk, verdrietig, geweldig het voor een ander ook is, zij hebben ook rekening te houden met jouw emoties en grenzen. Geef je grenzen aan, dat is echt niet egoïstisch. Mensen die om jou geven zullen zeker rekening met jouw gevoelens houden!
#geen
Hee DarkElf, ik heb net het hele topic gelezen en volgens mij doe je het juist heel goed. Ik denk dat, niet alleen in dit geval, je grenzen bewaken het allerbelangrijkste is. Niet alleen voor jezelf, maar zo hou je je vriendschappen ook 'puur', zij mogen ook wel een stukje van de echte DE zien. Dus ook de kant die het af en toe moeilijk vind om steeds over kinderen te praten.
Ik denk in ieder geval dat je er heel goed aan doet om er zo bewust over na te denken, er zijn zoveel situaties waar je nu (en later) weer in aanraking komt met kinderen en alles er omheen.
Ik denk in ieder geval dat je er heel goed aan doet om er zo bewust over na te denken, er zijn zoveel situaties waar je nu (en later) weer in aanraking komt met kinderen en alles er omheen.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
dank voor jullie berichtjes.
"Ik denk in ieder geval dat je er heel goed aan doet om er zo bewust over na te denken, er zijn zoveel situaties waar je nu (en later) weer in aanraking komt met kinderen en alles er omheen."
Dat is ook zo, dan kan ik er beter nu al leren goed mee om te gaan voor mezelf...
"Ik denk in ieder geval dat je er heel goed aan doet om er zo bewust over na te denken, er zijn zoveel situaties waar je nu (en later) weer in aanraking komt met kinderen en alles er omheen."
Dat is ook zo, dan kan ik er beter nu al leren goed mee om te gaan voor mezelf...
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Darkelf, wat ik me dan afvraag, heeft 1 van je ouders dezelfde soort stoornis als jij, en zo ja, ben je erg ongelukkig met de manier waarop je bent opgegroeid?
quote:Op donderdag 30 juni 2005 14:09 schreef anneja het volgende:
Darkelf, wat ik me dan afvraag, heeft 1 van je ouders dezelfde soort stoornis als jij, en zo ja, ben je erg ongelukkig met de manier waarop je bent opgegroeid?
zoals je kunt lezen heb ik twee instabiele ouders gehad, waarvan er 1, mijn vader, hetzelfde heeft gehad als ik (en hij had weer hetzelfde als zijn moeder). En opgroeien in die omstandigheden is geen pretje. je weet nooit wat je kan verwachten, leert op eieren lopen; de ene keer was mijn vader zeer depressief (sprak weken niet tegen ons bijv. of ging naar zijn werk, kwam thuis en ging in de eetkamer zitten: zei niets reageerde nergens op, bleef daar de hele nacht.. zonder enige vorm van beweging, aandacht of wat dan ook. ging 's ochtends douchen en werken en 's avonds weer precies hetzelfde..dat kon dagen lang tot soms echt meerdere weken duren), dan weer was mijn vader ineens weer helemaal opgeleefd tot het bizarre aan toe en sleepte ons mee in zijn verhalen. Dan was hij ineens een hele leuke spontane gekke vader die niets te veel was en alles leuk vond. ... Er waren ook wel rustige periodes hoor maar je bent dan continue bang dat het weer om gaat slaan want dat deed het ook altijd (de ene keer duurde dat langer dan de andere keer) En zo ging dat om en om en om, de ene keer het een, de andere keer het ander. Ontzettend onvoorspelbaar gedrag is dat, je weet niet waar je aan toe bent als kind (en volwassene trouwens).quote:Op zaterdag 25 juni 2005 12:57 schreef DarkElf het volgende:
[..]
.....
Ik ben zelf opgegroeid met een vader die manisch depressief was, een moeder die zwaar depressief is en nog meer mankeert, ik ken mezelf en weet hoe mijn jeugd geweest is door die factoren en door mijzelf, het is gewoon geen optie omdat door te geven. (buiten het feit dat ik geen stabiel mens ben door mijn eigen manisch depressiviteit)......
dus ja ik ben ermee opgegroeid en weet wat een impact dat op een kind kan hebben. En daarom, o.a. heb ik deze beslissing genomen.
[ Bericht 0% gewijzigd door DarkElf op 30-06-2005 14:39:50 ]
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar ik denk dat het een stuk helpt als je een klein beetje kan delen met anderen. Voor je eigen grenzen, maar ook om te zorgen dat je zelf niet verbitterd raakt t.o.v. mensen met kinderen waar je zelf veel om geeft. En dat lijkt mij ook zo lastig met acceptatie van kinderloosheid, het is niet alleen zwangerschap en babietjes, maar het blijft een leven lang terugkomen. Het worden pubers, ze krijgen zelf kinderen etc.quote:Op dinsdag 28 juni 2005 19:59 schreef DarkElf het volgende:
Dat is ook zo, dan kan ik er beter nu al leren goed mee om te gaan voor mezelf...
Toch vind ik het heel knap dat je juist door je verleden (en dus niet ondanks) zo bewust en verstandig die keuze kan maken. En uiteindelijk lievelings-verwen-tante worden is ook niet verkeerd!
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Wel de lusten maar niet de lastenquote:Op donderdag 30 juni 2005 16:28 schreef Étoile het volgende:
[..]
En uiteindelijk lievelings-verwen-tante worden is ook niet verkeerd!
#geen
Tering, wat lees ik slordig zeg 't was meer, als ik de kinders van mijn manisch depressieve schoonzus zie, dat ik mij afvraag of het beter was geweest als ze er maar helemaal niet waren. Ja, ze lopen deuken op en nee, hun jeugd is verre van ideaal, het leven van hun moeder is een zootje, maar ze lijken geleerd te hebben met het onvoorspelbare gedrag van hun moeder om te gaan. Maar zo extreem als jouw vader is die ook niet, tenminste, dat hoop ik.quote:Op donderdag 30 juni 2005 14:25 schreef DarkElf het volgende:
[..]
[..]
zoals je kunt lezen heb ik twee instabiele ouders gehad
Eigenlijk wil ik alleen zeggen dat ik het ontzettend sterk van je vind om deze beslissing te kunnen nemen, waarom doe ik dat dan niet gewoon
Die redenering hoor je ook altijd als anti-abortusargument: "ja, mijn ouders waren ook veertien toen ze me kregen en verslaafd en hadden geen rooie cent, en dus was mijn jeugd ellendig, maar ik ben nu wel blij dat ik leef". Ja logisch, zowat iedereen is blij dat ie leeft. Maar dat is natuurlijk totaal geen argument om dan maar bewust ervoor te kiezen in een verre van ideale situatie een kind op de wereld te zetten.quote:Op vrijdag 1 juli 2005 12:05 schreef anneja het volgende:
't was meer, als ik de kinders van mijn manisch depressieve schoonzus zie, dat ik mij afvraag of het beter was geweest als ze er maar helemaal niet waren. Ja, ze lopen deuken op en nee, hun jeugd is verre van ideaal, het leven van hun moeder is een zootje, maar ze lijken geleerd te hebben met het onvoorspelbare gedrag van hun moeder om te gaan.
Ik bedoelde eigenlijk meer dat een verre-van-ideale situatie niet perse het einde van de wereld is, en/maar dat ik het erg goed en sterk van Darkelf vind om haar beperkingen en de risico's en dergelijke te onderkennen en daar deze verstrekkende beslissing aan te verbinden. En ik kan me ook enigszins voorstellen dat het dan pijn kan doen als verder iedereen in je omgeving zo met kinderen bezig is.quote:Op vrijdag 1 juli 2005 12:11 schreef thaleia het volgende:
[..]
Maar dat is natuurlijk totaal geen argument om dan maar bewust ervoor te kiezen in een verre van ideale situatie een kind op de wereld te zetten.
"je bent nog zo jong, wie weet denk je er straks anders over"
"je hebt iig een keuze, sommige mensen helemaal niet"
"je kan iig je leven helemaal naar jezelf inrichten"
zomaar een paar opmerkingen die me altijd goed weten te raken.
Nee natuurlijk denk ik er over een paar jaar niet anders over. De genen blijven hetzelfde,
hetgeen wat je doorgeeft ook. Ik ga niet iemand willens en wetens opzadelen met wat ik
doorgeef. Ja ik heb een keuze, ik heb besloten mijn kinderen niet op te zadelen met genen
die ze ontzettend veel problemen kunnen geven maar is het dan zo omdat ikzelf een keuze
maakte (waarmee ik voor mijn eigen gevoel verantwoording neem en niet mijn kop in het
zand steek want: ik wil kinderen!) ik geen verdriet heb of minder verdriet dan iemand die
ondanks de kinderwens helaas kinderloos blijft? Je kan verdriet toch niet vergelijken?
Of situaties? Natuurlijk kan ik mijn leven nu inrichten zoals mijn man en ik graag willen en
natuurlijk is dat fijn maar dat neemt niet weg dat ik ergens in mijn hart heel graag ooit
misschien een kindje had willen krijgen om die een fijn en goed leven te geven hopelijk en dat
dat nu niet meer gaat gebeuren en dat ik daar soms gewoon verdrietig om kan zijn?.
Verdriet is verdriet en m.i. nooit vergelijkbaar.
Zomaar weer eens een gedachtespinsel van moi.
kleine edit: ik snáp wat mensen ermee willen, hoe het voelt is soms een ander verhaal
[ Bericht 3% gewijzigd door DarkElf op 14-07-2005 18:38:56 ]
"je hebt iig een keuze, sommige mensen helemaal niet"
"je kan iig je leven helemaal naar jezelf inrichten"
zomaar een paar opmerkingen die me altijd goed weten te raken.
Nee natuurlijk denk ik er over een paar jaar niet anders over. De genen blijven hetzelfde,
hetgeen wat je doorgeeft ook. Ik ga niet iemand willens en wetens opzadelen met wat ik
doorgeef. Ja ik heb een keuze, ik heb besloten mijn kinderen niet op te zadelen met genen
die ze ontzettend veel problemen kunnen geven maar is het dan zo omdat ikzelf een keuze
maakte (waarmee ik voor mijn eigen gevoel verantwoording neem en niet mijn kop in het
zand steek want: ik wil kinderen!) ik geen verdriet heb of minder verdriet dan iemand die
ondanks de kinderwens helaas kinderloos blijft? Je kan verdriet toch niet vergelijken?
Of situaties? Natuurlijk kan ik mijn leven nu inrichten zoals mijn man en ik graag willen en
natuurlijk is dat fijn maar dat neemt niet weg dat ik ergens in mijn hart heel graag ooit
misschien een kindje had willen krijgen om die een fijn en goed leven te geven hopelijk en dat
dat nu niet meer gaat gebeuren en dat ik daar soms gewoon verdrietig om kan zijn?.
Verdriet is verdriet en m.i. nooit vergelijkbaar.
Zomaar weer eens een gedachtespinsel van moi.
kleine edit: ik snáp wat mensen ermee willen, hoe het voelt is soms een ander verhaal
[ Bericht 3% gewijzigd door DarkElf op 14-07-2005 18:38:56 ]
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Omdat ze proberen je te helpen door je tot relativeren te bewegen, met blijkbaar het tegenovergestelde effectquote:Op donderdag 14 juli 2005 18:22 schreef DarkElf het volgende:
Waarom zeggen mensen zulke dingen?
relativeren kan ik zelf redelijk goed denk ik, al snap ik wat je bedoelt.
bijv dat over je leven inrichten zeggen rt en ik ook altijd tegen elkaar.
maar als je bijv al moeilijk spreekt over je emoties zijn dit de dingen die het in een gesprek moeilijk maken voor mij om niet weer te zakelijk verder te spreken erover. (iets wat ik bijna nooit doe; spreken over gevoelskwesties.)
bijv dat over je leven inrichten zeggen rt en ik ook altijd tegen elkaar.
maar als je bijv al moeilijk spreekt over je emoties zijn dit de dingen die het in een gesprek moeilijk maken voor mij om niet weer te zakelijk verder te spreken erover. (iets wat ik bijna nooit doe; spreken over gevoelskwesties.)
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Tja, ach ja, kijk, hoe mensen nu eenmaal zijn kun je niet veranderen, hoe je daar zelf op reageert misschien wel
das waar en gelukkig is dat al wat veranderd door de afgelopen maanden/jaren heen
maar ik blijf een work in progress natuurlijk
maar ik blijf een work in progress natuurlijk
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
weer eens een berichtje:
een vriendinnetje van me is zwanger! en ik ben dolblij voor ze.
Ik vind het ook allemaal erg spannend want het is de eerste zwangerschap
die tot nu toe gewoon goed loopt in mijn omgeving. (zusje mola en ander
vriendinnetje miskraam)
Het is een heel goed vriendinnetje die weet van mijn beslissing en mede door onze
gesprekken erover vroeger, met een lekker glas wijn op het terras in de zon ,
is het erg fijn dat ik gewoon mezelf kan zijn nu.
Natuurlijk maakt het heus wel iets los in me (oa. ook door de situatie van mijn zus) maar
dat lijkt me logisch eigenlijk maar blijdschap voor hun overheerst dat zeker.
ik vind het geweldig om te zien hoe blij ze zijn en merk dat ik het ook erg leuk
vind me mee te verdiepen in wat ze allemaal meemaakt.
een vriendinnetje van me is zwanger! en ik ben dolblij voor ze.
en ik ben dolblij voor ze.Ik vind het ook allemaal erg spannend want het is de eerste zwangerschap
die tot nu toe gewoon goed loopt in mijn omgeving. (zusje mola en ander
vriendinnetje miskraam)
Het is een heel goed vriendinnetje die weet van mijn beslissing en mede door onze
gesprekken erover vroeger, met een lekker glas wijn op het terras in de zon ,
is het erg fijn dat ik gewoon mezelf kan zijn nu.
Natuurlijk maakt het heus wel iets los in me (oa. ook door de situatie van mijn zus) maar
dat lijkt me logisch eigenlijk maar blijdschap voor hun overheerst dat zeker.
ik vind het geweldig om te zien hoe blij ze zijn en merk dat ik het ook erg leuk
vind me mee te verdiepen in wat ze allemaal meemaakt.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Hoewel ik lichamelijk wel een kind zou kunnen krijgen zal het nooit gebeuren. Ik zou er niet voor kunnen zorgen. En ik wil ook geen seks. Dan is het snel besloten.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Nu her en der vriendinnetjes kindjes krijgen, en mijn zusje over anderhalve maand uitgerekend is moet ik eerlijk zeggen:
ik zit in een "man wat ben ik blij dat ik dat allemaal niet ga krijgen" fase.. en dat vond ik wel even het vermelden waard (ok da's enigzins overdreven maar goed hier is de nuancering:
tuurlijk heb ik soms nog dat gevoel van "oeh" dit wil ik ook (en dat zal ik ook heus wel eens houden zo af en toe, want af en toe steekt er echt wel een gevoel de kop op dat ik ook heel graag een kindje zou willen), maar ik ben echt wel rationeel genoeg de laatste weken tot misschien wel veel langer al , om te zien dat het in mijn (onze ) situatie niet goed zou zijn en dat alles wat erbij komt kijken gewoon te veel zou vergen van me... Dus die gevoelens staan nu naast elkaar al een tijd en dat is vreemd eigenlijk maar geeft wel een zekerder gevoel.. (wat betreft keuze)
[ Bericht 4% gewijzigd door DarkElf op 23-01-2007 13:39:24 ]
ik zit in een "man wat ben ik blij dat ik dat allemaal niet ga krijgen" fase.. en dat vond ik wel even het vermelden waard (ok da's enigzins overdreven maar goed hier is de nuancering:
tuurlijk heb ik soms nog dat gevoel van "oeh" dit wil ik ook (en dat zal ik ook heus wel eens houden zo af en toe, want af en toe steekt er echt wel een gevoel de kop op dat ik ook heel graag een kindje zou willen), maar ik ben echt wel rationeel genoeg de laatste weken tot misschien wel veel langer al , om te zien dat het in mijn (onze ) situatie niet goed zou zijn en dat alles wat erbij komt kijken gewoon te veel zou vergen van me... Dus die gevoelens staan nu naast elkaar al een tijd en dat is vreemd eigenlijk maar geeft wel een zekerder gevoel.. (wat betreft keuze)
[ Bericht 4% gewijzigd door DarkElf op 23-01-2007 13:39:24 ]
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
|
|
