Grenzen stellen bij ouders

Dan vragen ze maar iemand anders hulp. Jij bent vast niet de enige op de wereld.

TS, is er niemand die jou bij kan staan tijdens het gesprek met je moeder en stiefvader?

Iemand die in kan springen wanneer ze tegen jouw wil in gaan? Ik zeg niet dat jij dat niet kan, maar ik denk dat het moeilijk is aangezien ze zichzelf al jaren boven jouw behoeftes hebben geplaatst. En ik denk ook dat misschien wel heel goed kan werken. Iemand die niet dezelfde emotionele band heeft met je moeder (en stiefvader) en met wat meer open blik naar de situatie kijkt.

Jouw moeder en stiefvader weten niet anders dan dat zij degene zijn waar het om draait. Ze moeten even flink wakker geschud worden.

[ Bericht 39% gewijzigd door Sunshine1982 op 06-10-2025 14:53:54 ]

quote:

Op maandag 6 oktober 2025 14:34 schreef Sunshine1982 het volgende:
TS, is er niemand die jou bij kan staan tijdens het gesprek met je moeder en stiefvader?

Iemand die in kan springen wanneer ze tegen jouw wil in gaan? Ik zeg niet dat jij dat niet kan, maar ik denk dat het moeilijk is aangezien ze zichzelf al jaren boven jouw behoeftes hebben geplaatst. En ik denk ook dat misschien wel heel goed kan werken. Iemand die niet dezelfde emotionele band heeft met je moeder (en stiefvader) en met wat meer open blik naar de situatie kijkt.

Jouw moeder en stiefvader weten niet anders dan dat zij degene zijn waar het om draait. Ze moeten even flink wakker geschud worden.

Zou ik inderdaad ook voor kiezen
Een soort mediator die je kan bijstaan

Het is vervelend dat je zo'n slechte jeugd gehad hebt, maar wat er op dit moment aan het gebeuren is, is niet speciaal uitzonderlijk of voorbehouden aan slechte ouders.

Je ouders worden oud, zeurderig, claimerig en hangerig. Zoals zoveel ouders-op-leeftijd.
Dat is lastig, vervelend, confronterend. Confronterend met je eigen onmacht/onwil/onbekwaamheid om dat elegant op te pakken of op te lossen. Confronterend met het feit dat je ouders een last worden.

Om dan je slechte jeugd erbij te betrekken is een keuze; het klinkt mij als een keuze om te zoeken naar een uitweg waarin je kan duiken voor de confrontatie met het leven/ouderdom/familierelaties. Dat kan je doen, de vraag is of je daar gelukkiger van wordt. Die vraag zal je voor jezelf moeten beantwoorden; wat ik of een ander daarvan vindt is weinig relevant denk ik.

quote:

Op maandag 6 oktober 2025 21:54 schreef sigme het volgende:
Het is vervelend dat je zo'n slechte jeugd gehad hebt, maar wat er op dit moment aan het gebeuren is, is niet speciaal uitzonderlijk of voorbehouden aan slechte ouders.

Je ouders worden oud, zeurderig, claimerig en hangerig. Zoals zoveel ouders-op-leeftijd.
Dat is lastig, vervelend, confronterend. Confronterend met je eigen onmacht/onwil/onbekwaamheid om dat elegant op te pakken of op te lossen. Confronterend met het feit dat je ouders een last worden.

Om dan je slechte jeugd erbij te betrekken is een keuze; het klinkt mij als een keuze om te zoeken naar een uitweg waarin je kan duiken voor de confrontatie met het leven/ouderdom/familierelaties. Dat kan je doen, de vraag is of je daar gelukkiger van wordt. Die vraag zal je voor jezelf moeten beantwoorden; wat ik of een ander daarvan vindt is weinig relevant denk ik.

Zijn moeder belt regelmatig naar zijn werk, gaat verhaal halen aan zijn deur wanneer hij naar haar zin de telefoon niet vaak genoeg op pakt. Respecteert zijn wil en keuze niet. Nee, dit is niet 'zoals zoveel ouders-op-leeftijd', dit is onacceptabel gedrag.

Lastig, toch lijkt het me zeker goed om je grenzen duidelijk aan te geven zeker bij een moeder met borderline trekjes, personen met borderline zijn vaak specialisten in her overschrijden van grenzen daar moet je herl duidelijk en consequent tegen zijn

quote:

Op maandag 6 oktober 2025 22:25 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Zijn moeder belt regelmatig naar zijn werk, gaat verhaal halen aan zijn deur wanneer hij naar haar zin de telefoon niet vaak genoeg op pakt. Respecteert zijn wil en keuze niet. Nee, dit is niet 'zoals zoveel ouders-op-leeftijd', dit is onacceptabel gedrag.

Sorry hoor, maar dat komt echt best vaak voor. Natuurlijk nog vaker niet, maar het is bepaald niet extreem uitzonderlijk ofzo.

quote:

Op maandag 6 oktober 2025 22:18 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]
Ik haal het aan om de band met mijn ouders te verklaren.

Ik denk dat ik er toch anders in zou staan als ik een geweldige fijne jeugd had gehad en waarbij mijn ouders me overal in gesteund zouden hebben.

Dan had ik een veel warmere band en wederkerige relatie met ze gehad en dan had ik dus ook veel meer intrinsiek gevoeld dat ik wat voor ze terug wil doen.

Daarom benoem ik het, omdat ik denk dat het wel degelijk relevant is voor de keuzes die ik hierin maak en hoe ik het ervaar.

Ik geloof wel dat claimerig gedrag ook voor komt bij ouders die altijd een warme band hebben gehad met hun kinderen maar ik vermoed dat die misschien toch wat beter de grenzen respecteren van de kinderen? Maar dat is een aanname.

Misschien speelt ook wel mee dat een genuanceerd gesprek met hun vrijwel niet mogelijk is. Door de borderline van mijn moeder verzandt het al gauw in zwart / wit stellingen en conclusies.

Ik vind het best complex in ieder geval.

Ik oordeel niet over je

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2025 09:04 schreef sigme het volgende:

[..]
Sorry hoor, maar dat komt echt best vaak voor. Natuurlijk nog vaker niet, maar het is bepaald niet extreem uitzonderlijk ofzo.

Of het nou vaker voor komt of niet, dit is niet normaal en gaat absoluut te ver. Ook het rondvertellen dat TS hun niet helpt vind ik extreem. Dit is geen normale moeder/kind relatie, dit is een ouder die bezig is met druk op haar kind uit te oefenen om zo gedaan te krijgen wat ze wilt en dat is gewoon niet hoe je met mensen om gaat.

TS, je kan ook overwegen om contact op te nemen met maatschappelijk werk om met hun over de situatie te praten. Hoe je je het beste voorbereidt op een gesprek en wat je het beste kunt zeggen. Je hoeft hier niet alleen in te staan

quote:

Op maandag 6 oktober 2025 22:18 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]
Ik haal het aan om de band met mijn ouders te verklaren.

Ik denk dat ik er toch anders in zou staan als ik een geweldige fijne jeugd had gehad en waarbij mijn ouders me overal in gesteund zouden hebben.

Dan had ik een veel warmere band en wederkerige relatie met ze gehad en dan had ik dus ook veel meer intrinsiek gevoeld dat ik wat voor ze terug wil doen.

Daarom benoem ik het, omdat ik denk dat het wel degelijk relevant is voor de keuzes die ik hierin maak en hoe ik het ervaar.

Ik geloof wel dat claimerig gedrag ook voor komt bij ouders die altijd een warme band hebben gehad met hun kinderen maar ik vermoed dat die misschien toch wat beter de grenzen respecteren van de kinderen? Maar dat is een aanname.

Misschien speelt ook wel mee dat een genuanceerd gesprek met hun vrijwel niet mogelijk is. Door de borderline van mijn moeder verzandt het al gauw in zwart / wit stellingen en conclusies.

Ik vind het best complex in ieder geval.

Je twijfelt dus of je wel het gesprek aan wilt gaan, de confrontatie op wilt zoeken.

Wat zie je als alternatief? Dat het blijft zoals het nu is of alle contact verbreken?

Het belangrijkste aspect van de hele situatie: is jouw moeder in staat om te kunnen begrijpen dat het op de huidige manier teveel beslag legt op jou?

Borderline is nogal een breed begrip. Het manifesteert zich bij iedereen anders. In veel gevallen gaat het ook gepaard met narcistische kenmerken en dan kan het ontzettend lastig zijn om met zo'n persoon om te gaan, omdat hij/zij dan niet in staat kan zijn om ook rekening te houden met de ander.

Ik kon van dit geen korter videofragment vinden. Maar herken jij in deze vrouw uit een Meester Frank Visser Episoide (de aanklaagster) aspecten van jouw moeder terug?

Bekijk deze YouTube-video

Hier een heel ander type (vrouw met rood haar) echter ik herken ook daar borderline in terug.

Bekijk deze YouTube-video

Is er in het gedrag van jouw moeder duidelijk sprake van negativiteit? Dramatisch reageren, zichzelf in de slachtofferrol zetten en jou de schuld geven van haar problemen?

Of is het meer heftig en dramatisch reageren vanuit de overtuiging dat ze zelf geen controle heeft over haar eigen emoties en gedrag? Is er bijvoorbeeld sprake dat zij bang is dat jij haar door alles wat je hebt meegemaakt haar nooit meer wilt zien? Raakt zij in paniek wanneer jij grenzen stelt, bijvoorbeeld dat ze reageert met "Zie je wel dat je mij haat! Ik heb het bij iedereen verpest! Ja, ik weet dat ik een kutwijf ben en een slechte moeder! Maar ik vind het wel erg dat je tegen mij liegt, de schone schijn ophoudt als je zegt dat ik mij geen zorgen hoef te maken, want in werkelijkheid haat je mij en wil je mij kapotmaken!"

Dat laatste is natuurlijk ook verschrikkelijk om mee te maken van jouw eigen moeder. Maar dan heeft het meer te maken met zelfhaat en met onvermogen om haar emoties te reguleren en niet zozeer dat ze dan haar eigen schaamte op jou projecteert, wat bij die videos wel het geval is. Dan is de kans groter dat je wel met jouw moeder kan praten over hoe jullie in het vervolg beter met elkaar omgaan.

quote:

Op maandag 6 oktober 2025 21:54 schreef sigme het volgende:
Het is vervelend dat je zo'n slechte jeugd gehad hebt, maar wat er op dit moment aan het gebeuren is, is niet speciaal uitzonderlijk of voorbehouden aan slechte ouders.

Je ouders worden oud, zeurderig, claimerig en hangerig. Zoals zoveel ouders-op-leeftijd.
Dat is lastig, vervelend, confronterend. Confronterend met je eigen onmacht/onwil/onbekwaamheid om dat elegant op te pakken of op te lossen. Confronterend met het feit dat je ouders een last worden.

Om dan je slechte jeugd erbij te betrekken is een keuze; het klinkt mij als een keuze om te zoeken naar een uitweg waarin je kan duiken voor de confrontatie met het leven/ouderdom/familierelaties. Dat kan je doen, de vraag is of je daar gelukkiger van wordt. Die vraag zal je voor jezelf moeten beantwoorden; wat ik of een ander daarvan vindt is weinig relevant denk ik.

Ik denk dat het gebrek aan wederkerigheid wel iets doet, met hoe je hier in staat. Je moeder die je, op het moment dat je haar het hardst nodig had, liet zitten verwacht nu wel dat jij voor haar zorgt. En dit soort littekens zitten vaak toch wel erg diep.

Ik heb nu een beetje hetzelfde probleem als OP, al woont mijn moeder - niet per ongeluk - 100 km van me vandaan. We zien en spreken elkaar best vaak, en dat is (tegenwoordig) 80% van de tijd best gezellig. De andere 20% van de tijd wil ik graag linea recta naar de hoogste verdieping van het Hilton. Ze is op leeftijd, wil naar me toe verhuizen, en verwacht volgens mij dat ik haar volledig ga mantelzorgen (Een partner heeft ze als bejaarde met minimaal 23 exen ook maar opgegeven). Kan ook moeilijk zeggen; wil niet dat je hierheen verhuist want je hebt hier verder niemand en heb erg veel medelijden met het tragische van haar persoonlijkheid. Maar ben echt doodsbenauwd voor de toekomst (vooral dat die 20% geen 20% blijft als de ouderdom op gaat spelen).

Heeft OP niets aan. Voel wel met hem mee.

Fijn zulke manipulatieve ouders die alleen bellen als ze wat van je willen...

quote:

Op woensdag 8 oktober 2025 16:58 schreef Saboo het volgende:

[..]
Ik denk dat het gebrek aan wederkerigheid wel iets doet, met hoe je hier in staat. Je moeder die je, op het moment dat je haar het hardst nodig had, liet zitten verwacht nu wel dat jij voor haar zorgt. En dit soort littekens zitten vaak toch wel erg diep.

Ik heb nu een beetje hetzelfde probleem als OP, al woont mijn moeder - niet per ongeluk - 100 km van me vandaan. We zien en spreken elkaar best vaak, en dat is (tegenwoordig) 80% van de tijd best gezellig. De andere 20% van de tijd wil ik graag linea recta naar de hoogste verdieping van het Hilton. Ze is op leeftijd, wil naar me toe verhuizen, en verwacht volgens mij dat ik haar volledig ga mantelzorgen (Een partner heeft ze als bejaarde met minimaal 23 exen ook maar opgegeven). Kan ook moeilijk zeggen; wil niet dat je hierheen verhuist want je hebt hier verder niemand en heb erg veel medelijden met het tragische van haar persoonlijkheid. Maar ben echt doodsbenauwd voor de toekomst (vooral dat die 20% geen 20% blijft als de ouderdom op gaat spelen).

Heeft OP niets aan. Voel wel met hem mee.

TS (Topic Starter), niet OP (Openings Post)

quote:

Op maandag 6 oktober 2025 14:12 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]
Ik probeer inderdaad een beetje halfbakken het contact goed te houden in combinatie met het "bewaken" van mijn grenzen maar doe uiteindelijk geen van beiden.

Ik probeer wel duidelijk te zijn, maar ben dan toch nog te lief denk ik. Ik heb al eens gezegd dat ik de telefoon opneem wanneer het mij uitkomt, en dat ik ook gewoon vermoeid ben na een dag werken bijvoorbeeld. Maar die boodschap komt niet aan, sterker nog daar spreken ze dan schande van.

Ik moet eigenlijk gewoon duidelijk een datum afspreken van tijdstip x tot y en that's it. Dat schept de nodige duidelijkheid. Al is dat geen garantie dat ze daarna alsnog met vele vragen komen hoor.

Ik denk dat dat een goeie is TO.
Het is denk ik echt het antwoord, en een goed begin met grenzen. En het zo voor jou ook leefbaarder te maken.
Ook al zullen ze er misschien ook eens buiten bellen, daar vind je wellicht weer een weg in.
En het kan misschien helpen om te zeggen dat als je werkt dat je dan ook met werk bezig ben en geen telefoontjes van buitenaf kan aannemen.
Heb je nog een broer of zus die kan helpen met wat dingetjes?

Denk even van tevoren na over het tijdstip. Wat werkt voor jou? Welk tijdstip is het prettigst.
Dan heb je daar al even over nagedacht en ingevoelt. En dan kun je daarna met hun praten over het tijdstip. Maar dan word je niet overdondert en heb je er al wat aandacht voor jezelf aan gegeven.

quote:

Op maandag 6 oktober 2025 14:12 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]
Ik probeer inderdaad een beetje halfbakken het contact goed te houden in combinatie met het "bewaken" van mijn grenzen maar doe uiteindelijk geen van beiden.

Ik probeer wel duidelijk te zijn, maar ben dan toch nog te lief denk ik. Ik heb al eens gezegd dat ik de telefoon opneem wanneer het mij uitkomt, en dat ik ook gewoon vermoeid ben na een dag werken bijvoorbeeld. Maar die boodschap komt niet aan, sterker nog daar spreken ze dan schande van.

Ik moet eigenlijk gewoon duidelijk een datum afspreken van tijdstip x tot y en that's it. Dat schept de nodige duidelijkheid. Al is dat geen garantie dat ze daarna alsnog met vele vragen komen hoor.

Als je duidelijk bent lijkt het me vooral een kwestie van handhaven van je grenzen. Dus gewoon niet blijven opnemen. Again, again and again. Maar dat is het allerlastigste.