Op dinsdag 7 oktober 2025 20:54 schreef PeterKelder het volgende:Hoe neem je afscheid van een iconisch personage dat na 35 jaar de serie verlaat? Dat geef je een even iconische, waardige exit. Op alle fronten. Blaadje Blanco en haar team hadden alle ingrediënten in huis om een homerun te slaan met de exit van Laura: de aanzet was door de Parkinson-lijn al langere tijd ingezet, ze wordt opgehaald door de geest van Arnie in de jubileumaflevering nadat ze nog op passende wijze in het zonnetje is gezet met een stoet oude bekenden om haar heen, haar familie en vrienden verzamelen zich daarna bij elkaar om Laura te herdenken en de begrafenis is een volledige aflevering vol emotie, laatste woorden en tranen, als een echte showstopper.
Oh, wacht, dat laatste is het helaas niet.
Ik maak even een bruggetje naar de Amerikaanse soap General Hospital, waar juist de afgelopen weken de serie in diepe rouw verkeerde nadat het personage Monica Quartermaine na ruim 45 jaar het loodje legde. Weliswaar noodgedwongen omdat de actrice al enkele maanden geleden overleed, dus Monica overleed off-screen, maar toch. Niet alleen was de aflevering waarin ze werd doodverklaard een emotionele rollercoaster en ging het nieuws als een schokgolf door het fictieve Port Charles, maar de makers presteerden het om de herdenkingsdienst rond de uitvaart twee volledige afleveringen te laten duren. Twee afleveringen waarin talloze andere personages speeches gaven, tranen de vrije loop lieten en herinneringen ophaalden, niet zelden ondersteund door flashbacks. En als klap op de vuurpijl grijpen de makers in het verleden en komen op de proppen met een zus die al die jaren gebrouilleerd was met Monica.
Een bruggetje naar iets dichter bij huis en iets langer geleden: de begrafenis van Guido Van den Bossche in Familie, begin 2000. De acteur was na meerdere conflicten aan de deur gezet en zijn personage werd nietsontziend vermoord. Alle redenen om de uitvaart snel af te handelen, zou je denken. Maar niets van dat alles, want Guido was een sleutelfiguur in de serie, dus trokken de makers toen alles uit de kast om het personage een memorabel afscheid te geven. De uitvaartdienst werd uitgesmeerd over twee afleveringen waarin nog een blik voormalige gezichten werd opengetrokken om aanwezig te zijn en zelfs een fictieve rouwadvertentie werd in de kranten afgedrukt. Het resultaat: een memorabel afscheid van een uniek personage. En hij draaide met veel moeite net 8 jaar mee.
Begrijp me niet verkeerd: Laura's laatste scène met Arnie was emotioneel en de aflevering erna waarin iedereen zich verzamelt in De Koning om herinneringen op te halen was bitterzoet. Daar heb ik ze ook de nodige complimenten voor gegeven, want ze leverden puik werk af. Dan zou je denken dat de schrijvers dat nog even vasthouden tot de uitvaart. Hoe is het dan in godsnaam mogelijk dat ze de uitvaart zelf nagenoeg weten te vernachelen? Want oké, de aanwezige saxofonist was mooi en de boottocht had iets sereen, maar daar bleef het bij. Emotie was minimaal en de ceremonie werd er in minder dan vier minuten doorheen gejaagd voordat we naar het reclameblok gingen, en dat was het! Ongelofelijk.
Hoe mooi en passend was het geweest als Laura bij Arnie en Lotje was begraven, haar kinderen waar ze veel te vroeg afscheid van moest nemen en waar ze altijd verdriet om heeft gehad. Symbolischer kan het bijna niet. Robert had daar met een krop in zijn keel een speech kunnen houden over zijn innige band met Laura, hoe ze van ‘veroordeelde geliefden’ tot een ijzersterke vriendschap evolueerden. Hoe hij blij is dat ze nu weer bij Arnie en Lotje is en daar de rust kan vinden. Sil had nog eens met een slap Spaans gezegde kunnen komen over hoe Laura zijn enige echte moeder is. Julian over hoe Laura hem een warm thuis gaf na jarenlang door gestoorde pleegouders te zijn opgevoed. Noud over hoe hij dankzij Laura het gevoel van familie leerde kennen en waarderen. Fuck it, ik had zelfs Dennis willen horen over wat Laura betekende voor hem. Maar nee hoor, daar werd geen enkele moeite voor gedaan, want soap is volgens Idse Grootheidswaanzin en Blaadje Blanco een reeks vol mooi-belichtte, gekwelde blikken ondersteund door een liedje van Spotify. Ik overdrijf niet als ik zeg dat Dokter Simon in seizoen 5 een meer emotionele en gedenkwaardige uitvaart kreeg TERWIJL HIJ ACHTERAF NIET EENS DOOD BLEEK TE ZIJN! Sterker nog: voor hem kwamen voormalige personages als Wies Veldman en Jules Schimmelpenninckx nog even terug in beeld. Nu hadden we drie afleveringen eerder personages als Suzanne, Tessel en Stanley – personages die allemaal een band hadden met Laura - nog eens terug en zij zijn na één middagje in Meerdijk blijkbaar alweer met de noorderzon vertrokken. Begrijpe wie begrijpen kan.
En wat kregen we, in plaats van een aflevering-durende uitvaart? Geile Henkie die de familie van Laura niet snel genoeg de deur uit kon werken want hij verlangde naar zijn nieuwe liefje Elly. Want nee, ook bij Henk geen ENKELE EMOTIE. En oké, Laura en hij waren inmiddels gescheiden en ja, hij was al aan het flikflooien met Elly, maar het is verdomme alsof hij Laura op de trein naar Middendam heeft gezet en blij is dat ze opgedonderd is. Maar ja, de schrijvers focussen zich liever op een kolderieke situatie waar Elly zich in de slaapkamer moet verstoppen als Janine onverwacht op de stoep staat want hihihi/hahaha/hohoho, wat is dat grappig. Not.
En wat in mijn optiek nu onderbelicht is maar wel tekenend voor het huidige GTST: dit was in feite het definitieve einde van de familie Alberts in de serie. Laten we wel wezen, veel ruimte of mogelijkheden om een Robert, Sil of Noud nog eens te laten terugkeren zijn er niet, want met de dood van Laura is die navelstreng ook doorgeknipt. De familie waar de serie ooit mee begon en wat jarenlang de kurk was waar de serie op dreef werd nu binnen een oogwenk de deur uitgewerkt, alsof het een stel oninteressante edelfiguranten betreft. Wat stiekem ook zo was natuurlijk want hun tekstuele bijdrage was minimaal dus ze hadden evengoed een paar paspoppen neer kunnen zetten en je had hetzelfde effect bereikt. Maar zo werkt dat dus bij het huidige GTST: ze willen het verleden wel eren, maar dan wel minimaal en met alle ruimte om feitelijke onjuistheden in het verhaal te schrijven
*kuch* Simon en Linda zaten gelijktijdig op de middelbare school
*kuch* Nick was een in-slechte vader voor Valentijn
*kuch*. Nee, focus je dan inderdaad maar liever op kolderieke kulverhalen als Nina en Bing die struggelen met hun schermtijd. Kun je ook niks aan verprutsen.
Ik zou kunnen zeggen dat ik er geen woorden voor heb, maar die heb ik dus genoeg, als ik het zelf zo lees. En alsnog kan ik het samenvatten in wat ik vorige week al zei: wat een ongekend prutswerk was dit.