Dan mijn onderwerp waar ik het over wil hebben: hoe ga je om met een partner die veel gewicht aankomt? Zelf vind ik lichamelijke gezondheid erg belangrijk en werk ik er ook hard aan om een lichaam te behouden die in zowel functie als uiterlijke presentatie er gezond uit ziet. Dus logischerwijs zoek ik dit ook in een partner. Nu wil het feit dat ik een ex heb gehad, die, toen we begonnen met daten, qua lichaamsgewicht in de gezonde range viel, zij het wel aan het rechtse uiteinde van deze range. Dit vond ik toen prima, ik vond haar een mooi lichaam hebben. Ze vertelde me dat ze vroeger dik was geweest, maar nu goed op haar gezondheid let met sporten en eten. Al met al prima, dacht ik. Echter, over een spanne van 3,5 jaar, was ze langzaam maar zeker een kilo of 23 aangekomen. Dit op een voor Nederlandse begrippen vrij korte lichaamslengte, en het feit dat ze bij het begin van daten al dichtbij maar nog net niet op overgewicht zat, maakte het dat ze inmiddels toch wel wat dikker was dan mijn persoonlijke smaak van wat ik mooi vind.
Eerste wuifde ik het weg als ze weer eens was aangekomen, dacht van, valt wel mee, en ze vind het belangrijk, dus ze zal het spoedig wel weer corrigeren. Maar dat gebeurde niet, al de gezonde gewoontes die ze me vertelde te hebben opgedaan, waren verdwenen, en de kilos slopen er langzaam bij. Tot ik op een gegeven moment merkte dat ik mijn zin in seks met haar ook begon te verliezen. Als ze dan een keer naakt uit de douche liep en op een semi grappige manier sensueel naar de kledingkast paradeerde, deed ik of ik het lekker vond, maar ik hoopte eigenlijk dat ze gewoon snel wat kleren aan deed. Uiteindelijk ging deze relatie over, ook om andere redenen die ik hier niet ga noemen, maar de constante stress over hoeveel ze nu weer was aangekomen, die vrat me uiteindelijk ook op.
Ik vind seksuele aantrekkingskracht belangrijk in een relatie, en het oog wil ook wat. Dat kan je oppervlakkig vinden, maar ik vind die mening zelf oppervlakkig, Nu zijn er natuurlijk voorbeelden te bedenken waarom iemand aankomt buiten diens schuld om, maar dat zijn uitzonderingssituaties, en die wil ik hier verder niet behandelen. Naast dat ik het dus visueel niet zo aantrekkelijk vind, was de manier waarop het gebeurde ook erg frustrerend, steeds klagen dat ze weer wat was bijgekomen, maar vervolgens gewoon verder gaan met aankomen zonder er wat aan te doen. Het schoot met ook in het verkeerde keelgat dat ze, voordat we een relatie hadden, voor al haar verschillende hook ups het schijnbaar wel belangrijk vond om er goed uit te zien, maar dat ze dat voor mij blijkbaar niet over had. De seks werd plichtmatig even een onderdeeltje die afgewerkt moest worden, omdat ik simpelweg gewoon niet zo geil van haar werd, klaarkomen lukte alleen door me de smakelijke vrouwen in te beelden waar ik me die week op had afgesjort.
Tegenwoordig ben ik er dus wel achter dat dit echt een dealbreaker voor mij is, ik wil me echt alleen nog aan iemand binden als ik zeker weet dat diegene lichamelijke gezondheid net zo belangrijk vind als ik, en ik met een gerust hard kan slapen dat er niet weer wat pondjes bij zijn gekomen, want dit was iets wat ik echt nooit meer in mijn leven hoop mee te maken
Ik wil met dit topic dan ook een discussie starten over dit onderwerp, en ook het onderwerp uit de taboesfeer halen, want er gaan te veel relaties naar de klote omdat dit nog altijd een onbespreekbaar onderwerp is. Als volwassen mensen zou je het gewoon hierover moeten kunnen hebben zonder dat alles ongelooflijk ingewikkeld wordt
Ik vind dit een beetje kortzichtig eerlijk gezegd. Ben je ooit nadat ze klaagde dat ze was aangekomen het gesprek met haar aangegaan hoe het komt dat ze wat meer eet? Hoe ze zich voelt en hoe het met haar gaat? Veel mensen zijn emotie eters en misschien zat ze wel slecht in haar vel (mede door haar lichaam?) waardoor ze meer at?
Hier moest ik wel een beetje om giechelen.quote:Als ze dan een keer naakt uit de douche liep en op een semi grappige manier sensueel naar de kledingkast paradeerde, deed ik of ik het lekker vond, maar ik hoopte eigenlijk dat ze gewoon snel wat kleren aan deed.
Ze heeft in de jaren ook wel eens periodes gehad dat het sporten helemaal afzakte en het snacken voor de TV toenam. Maar over het algemeen was/is zeggen; "Je lijkt wel aan te komen" Genoeg trigger voor haar om het niet uit de hand te laten lopen.
Ben het wel met andere eens, dat als het wel uit de hand loopt, je er ook even na moet denken wat er nog meer aan de hand kan zijn (mentaal)
Uitvoerig blijkbaar:quote:Op donderdag 11 september 2025 13:08 schreef miss_sly het volgende:
De grote vraag is natuurlijk: heb je het met je ex besproken? Want het is kennelijk een dealbreaker voor je, maar heb je daar dan ook wat mee gedaan? Dat is wel zo netjes binnen een relatie.
quote:Op donderdag 11 september 2025 11:51 schreef MultiBanaan het volgende:
Als volwassen mensen zou je het gewoon hierover moeten kunnen hebben zonder dat alles ongelooflijk ingewikkeld wordt
Maar je moet jezelf wel afvragen wat netjes is, heb je haar er mee geconfronteerd toendertijd?
Ik zou het ook niets vinden , maar zou er zeker wel aan de bel gaan trekken.
En inderdaad: als iemand veel aankomt (en 23 kg is veel!), dan vind ik haar niet meer fysiek aantrekkelijk. Stuk sneller dan 23 kg ook.
Hoezo zou dit een taboe zijn? Het werkt toch ook andersom? Als ik even 23 kg erbij krijg zie ik er ook uit als een vet varken en zou ik het ook normaal vinden als mijn vrouw de advocaat belt.
Als je het volwassen bespreekt gaat het waarschijnlijk nog steeds mis, want als de ander het ook een probleem vindt was het niet zo ver gekomen.quote:Ik wil met dit topic dan ook een discussie starten over dit onderwerp, en ook het onderwerp uit de taboesfeer halen, want er gaan te veel relaties naar de klote omdat dit nog altijd een onbespreekbaar onderwerp is. Als volwassen mensen zou je het gewoon hierover moeten kunnen hebben zonder dat alles ongelooflijk ingewikkeld wordt
Ik vraag me dagelijks af hoe mensen zo dik kunnen worden en nog steeds zonder schaamte rondlopen.
Ga sporten.
Neem de trap.
Let op je voeding (en 'tussendoor' snacks)
Ga op wandelvakantie.
Koop nét iets te kleine kleding ter motivatie.
Heb meer sex.
Stay fit.
Maak iedere avond een wandeling (30 minuten)
Kortom : Gooi je levensstijl om.
En natuurlijk, praat met elkaar. (het liefst tijdens de avondwandeling)
Ja, was het maar zo makkelijk.quote:Op donderdag 11 september 2025 19:24 schreef YoopY het volgende:
Dik zijn of worden (buiten medische oorzaken) is een keuze.
Ik vraag me dagelijks af hoe mensen zo dik kunnen worden en nog steeds zonder schaamte rondlopen.
Ga sporten.
Neem de trap.
Let op je voeding (en 'tussendoor' snacks)
Ga op wandelvakantie.
Koop nét iets te kleine kleding ter motivatie.
Heb meer sex.
Stay fit.
Maak iedere avond een wandeling (30 minuten)
Kortom : Gooi je levensstijl om.
En natuurlijk, praat met elkaar. (het liefst tijdens de avondwandeling)
Simplistisch denken is ook een keuze.
Ja sorry hoor; heb je een beter idee?quote:
[..]
Ja, was het maar zo makkelijk.
Simplistisch denken is ook een keuze.
Ja, dat wilskracht maar een kleine rol speelt en deze rol vaak wordt overschat. Zie b.v. Good Habits, Bad Habits van Wendy Wood.quote:
[..]
Ja sorry hoor; heb je een beter idee?
Alles leuk en aardig, maar hoe is dat relevant? Als jouw partner niet meer aantrekkelijk is voor jou, dan is het toch klaar?quote:
[..]
Ja, dat wilskracht maar een kleine rol speelt en deze rol vaak wordt overschat. Zie b.v. Good Habits, Bad Habits van Wendy Wood.
En dan nog: waarom moet alles gemakkelijk zijn?
Het hoeft ook niet makkelijk te zijn en als mijn partner aan zou komen zou ik haar ook niet het huis uitschoppen omdat ze af moet vallen.quote:
[..]
Ja, was het maar zo makkelijk.
Simplistisch denken is ook een keuze.
Sterker nog, ik zou zelf de regie in handen nemen wat betreft boodschappen zodat de ongezonde shit buiten de deur blijft. Uiteindelijk is de drempel tot ongezond eten een stuk hoger als het niet binnen handbereik is.
Daarnaast zou ik met haar elke dag iets van sport doen (al is het maar 45min fietsen). Elke dag is namelijk een stuk makkelijker dan 3x per week.
Omdat de claim wasquote:
[..]
Alles leuk en aardig, maar hoe is dat relevant?
Dat klinkt heel aanlokkelijk, want dan kun je alle verantwoordelijkheid bij de persoon in kwestie leggen, maar uit wetenschappelijk onderzoek volgt dat die "keuzevrijheid" een kleine rol speelt en de omgeving een veel belangrijkere rol speelt.quote:Dik zijn of worden (buiten medische oorzaken) is een keuze.
Geen idee, ik claim dat nergens. Ik zeg dat het slechts te makkelijk gedacht is. Maar afvallen puur op basis van "wilskracht" heeft slechts een kleine kans van slagen.quote:
En dan nog: waarom moet alles gemakkelijk zijn?
Zo vaak gezegd dat ze minder moest eten.
1x was echt te erg!
Kocht ze een kiloverpakking bami uit de koeling en dat at ze echt in 1 dag op!De laatste happen gingen echt met moeite en ze zei dat ze echt te veel gegeten had en van zichzelf walgde!
Nou, dat waren dus 2 van ons die dat sentiment hadden!
"Nee het komt echt niet door het eten dat ik dikker word, ik snoep alleen wat meer dan voorheen."
Toen ik haar leerde kennen was ze 80 kilo. Ze zei ook dat ze nooit meer dan 100 kilo zou wegen; ze verzekerde mij dat ze dan echt wel op dieet zou gaan.
Bij de 99 kilo is ze gestopt met op de weegschaal te gaan staan. Ze is overduidelijk echt FLINK aangekomen in de periode daarna, maar ze bleef er bij: "De laatste keer dat ik op de weegschaal stond was ik 99 kilo, dus ik heb mijn woord gehouden: ik weeg niet meer dan 100 kilo!"
Het was sowieso een zeer instabiel persoon met mentale problemen. Daar had ik op een gegeven moment echt genoeg van.
Edit: rectificatie: het was macaroni, niet bami.
[ Bericht 2% gewijzigd door ToT op 12-09-2025 12:19:40 ]
Mits men weet wat men moet doen is het prima mogelijk voor iedereen om een gezond gewicht te houden, tenzij je een specifieke ziekte hebt.quote:
[..]
Omdat de claim was
[..]
Dat klinkt heel aanlokkelijk, want dan kun je alle verantwoordelijkheid bij de persoon in kwestie leggen, maar uit wetenschappelijk onderzoek volgt dat die "keuzevrijheid" een kleine rol speelt en de omgeving een veel belangrijkere rol speelt.
[..]
Geen idee, ik claim dat nergens. Ik zeg dat het slechts te makkelijk gedacht is. Maar afvallen puur op basis van "wilskracht" heeft slechts een kleine kans van slagen.
Door met kleine stapjes gewoontes in te bouwen, bijvoorbeeld standaard de trap nemen ipv een roltrap of lift, bouw je deze wilskracht op. Het wordt een habit, je weet niet beter.quote:
[..]
Ja, dat wilskracht maar een kleine rol speelt en deze rol vaak wordt overschat. Zie b.v. Good Habits, Bad Habits van Wendy Wood.
Daar moet je inderdaad wat voor doen, ja. Maar je kan onmogelijk zeggen dat wanneer je relatie op het spel staat dat dit niet motiveerd. Anders is dat ook niet veel waard en heeft met elkaar praten over zo'n probleem ook niet veel zin.
Dat vind ik echt wat te kort door de bocht. Geen gezond gewicht door teveel eten/snoepen is niet alleen een rationeel probleem, waarbij weten wat je wel of niet moet doen het kan oplossen. Het gaat veel verder dan dat. Als je al eerder zwaarder bent geweest, is het lichamelijk moeilijker af te vallen. Ouder worden maakt het ook lastiger. Hormonen kunnen heel nare bijwerkingen hebben. En dan is er nog het stuk tussen de oren. Het is niet alleen een kwestie van wilskracht.quote:
[..]
Mits men weet wat men moet doen is het prima mogelijk voor iedereen om een gezond gewicht te houden, tenzij je een specifieke ziekte hebt.
Als je als partner merkt dat je vriend(in) zwaarder wordt, zou het inderdaad een onderwerp van gesprek moeten kunnen zijn. En in een goede relatie kun je de ander dan helpen, bijvoorbeeld door samen te bewegen, een gezond eetpatroon aan te houden en geen of heel weinig ongezonde dingen in huis te halen. Samen doen maakt het dan weer gemakkelijker.
Maar altijd heeft iemand het recht een relatie te beëindigen. Of dat nu is omdat de aantrekkingskracht verminderd is door gewichtstoename, of omdat je iemand anders bent tegengekomen, of omdat het gevoel er niet meer is, dat is allemaal niet van belang. En tevens het risico met relaties: de ander is te allen tijde gerechtigd een eind te maken aan de relatie.
Ik schreef niet voor niets ‘een gezond gewicht behouden’.quote:
[..]
Dat vind ik echt wat te kort door de bocht. Geen gezond gewicht door teveel eten/snoepen is niet alleen een rationeel probleem, waarbij weten wat je wel of niet moet doen het kan oplossen. Het gaat veel verder dan dat. Als je al eerder zwaarder bent geweest, is het lichamelijk moeilijker af te vallen. Ouder worden maakt het ook lastiger. Hormonen kunnen heel nare bijwerkingen hebben. En dan is er nog het stuk tussen de oren. Het is niet alleen een kwestie van wilskracht.
Als je als partner merkt dat je vriend(in) zwaarder wordt, zou het inderdaad een onderwerp van gesprek moeten kunnen zijn. En in een goede relatie kun je de ander dan helpen, bijvoorbeeld door samen te bewegen, een gezond eetpatroon aan te houden en geen of heel weinig ongezonde dingen in huis te halen. Samen doen maakt het dan weer gemakkelijker.
Maar altijd heeft iemand het recht een relatie te beëindigen. Of dat nu is omdat de aantrekkingskracht verminderd is door gewichtstoename, of omdat je iemand anders bent tegengekomen, of omdat het gevoel er niet meer is, dat is allemaal niet van belang. En tevens het risico met relaties: de ander is te allen tijde gerechtigd een eind te maken aan de relatie.
En ik had het over kennis. Die zelfs bij veel artsen ontbreekt (niet dat een cardioloog daar nou per sé verstand van hoeft te hebben natuurlijk).
Dus ik vermoed dat je mijn nuance niet als zodanig hebt opgevat.
De zin op zichzelf leek inderdaad niet veel nuance te bevatten en was voor velerlei uitleg vatbaar. Ik vind je verduidelijking niet veel toevoegen. Het blijft kort door de bocht.quote:
[..]
Ik schreef niet voor niets ‘een gezond gewicht behouden’.
En ik had het over kennis. Die zelfs bij veel artsen ontbreekt (niet dat een cardioloog daar nou per sé verstand van hoeft te hebben natuurlijk).
Dus ik vermoed dat je mijn nuance niet als zodanig hebt opgevat.
Daar gaat het topic niet over. Het gaat over partners in een relatie.quote:
Ik kan een verzorgde, voluptueuze vrouw erg mooi vinden, zeker als ze een leuke uitstraling heeft maar echte vieze dikke wijven sla ik over
Bekijk deze YouTube-video
Enorm ondergewicht en enorm overgewicht zijn beiden gewoon niet gezond, maar persoonlijk vind ik slank toch wel mooier.
Mijn vriendin heeft het liefst dat ik wat meer een buikje heb, maar ik zat tegen de 80 kilo aan te hikken en vind dat echt niet mooi staan bij mij, ook de onderkin niet. Ik zit nu op 77.
Ik moet wel weer wat meer sporten, want een jaar geleden had ik wel duidelijk beter gevormde spieren dan nu.
Je kent het spreekwoord: "wie vrijt met zin, groeit er dik tegenin"?.quote:
Ik had ooit een vriendin die tijdens de relatie ook (VEEL) meer dan 20 kilo aan kwam.
Zo vaak gezegd dat ze minder moest eten.
1x was echt te erg!
De laatste happen gingen echt met moeite en ze zei dat ze echt te veel gegeten had en van zichzelf walgde!
Nou, dat waren dus 2 van ons die dat sentiment hadden!
"Nee het komt echt niet door het eten dat ik dikker word, ik snoep alleen wat meer dan voorheen."
Toen ik haar leerde kennen was ze 80 kilo. Ze zei ook dat ze nooit meer dan 100 kilo zou wegen; ze verzekerde mij dat ze dan echt wel op dieet zou gaan.
Bij de 99 kilo is ze gestopt met op de weegschaal te gaan staan. Ze is overduidelijk echt FLINK aangekomen in de periode daarna, maar ze bleef er bij: "De laatste keer dat ik op de weegschaal stond was ik 99 kilo, dus ik heb mijn woord gehouden: ik weeg niet meer dan 100 kilo!"
Het was sowieso een zeer instabiel persoon met mentale problemen. Daar had ik op een gegeven moment echt genoeg van.
Edit: rectificatie: het was macaroni, niet bami.
De grote vraag is natuurlijk: heb je het met je ex besproken? Want het is kennelijk een dealbreaker voor je, maar heb je daar dan ook wat mee gedaan? Dat is wel zo netjes binnen een relatie.quote:
'Naast dat ik het dus visueel niet zo aantrekkelijk vind, was de manier waarop het gebeurde ook erg frustrerend, steeds klagen dat ze weer wat was bijgekomen, maar vervolgens gewoon verder gaan met aankomen zonder er wat aan te doen.'
Ik vind dit een beetje kortzichtig eerlijk gezegd. Ben je ooit nadat ze klaagde dat ze was aangekomen het gesprek met haar aangegaan hoe het komt dat ze wat meer eet? Hoe ze zich voelt en hoe het met haar gaat? Veel mensen zijn emotie eters en misschien zat ze wel slecht in haar vel (mede door haar lichaam?) waardoor ze meer at?
[/quote]
Uiteraard heb ik dit wel een keer laten vallen, maar de enorme drama waar dit mee gepaard ging, leerden me wel dat dit onderwerp dus eigenlijk niet echt bespreekbaar was binnen mijn relatie, achteraf gezien ook wel een red flag, in een gezonde relatie is alles bespreekbaar. Ook vroeg ik vaak hoe het met haar ging, en het ging altijd prima zei ze, beetje stress soms, maar dat hoort erbij. Maar ik vind eerlijk gezegd, dat wanneer ik gewoon in het algemeen er naar vraag, niet mijn taak om als een soort psycholoog door te gaan vragen en de onderste steen boven zou moeten peuteren. In een gezonde relatie neem je daarin ook eigen verantwoordelijkheid om te vertellen als je ergens mee zit, zeker als je partner zich belangstellend en hulpwillend opstelt. Dat is een deel gelijkwaardigheid die een relatie wel nodig heeft wat mij betreft
Ehhhh....nee?quote:
[..]
Je kent het spreekwoord: "wie vrijt met zin, groeit er dik tegenin"?.
Met die ex van me: "Schat, misschien kun je toch een keer beetje letten op wat je allemaal eet? Dit gaat echt de verkeerde kant op zo."quote:Op vrijdag 12 september 2025 12:26 schreef MultiBanaan het volgende:
[..]
Uiteraard heb ik dit wel een keer laten vallen, maar de enorme drama waar dit mee gepaard ging, leerden me wel dat dit onderwerp dus eigenlijk niet echt bespreekbaar was binnen mijn relatie, achteraf gezien ook wel een red flag, in een gezonde relatie is alles bespreekbaar. Ook vroeg ik vaak hoe het met haar ging, en het ging altijd prima zei ze, beetje stress soms, maar dat hoort erbij. Maar ik vind eerlijk gezegd, dat wanneer ik gewoon in het algemeen er naar vraag, niet mijn taak om als een soort psycholoog door te gaan vragen en de onderste steen boven zou moeten peuteren. In een gezonde relatie neem je daarin ook eigen verantwoordelijkheid om te vertellen als je ergens mee zit, zeker als je partner zich belangstellend en hulpwillend opstelt. Dat is een deel gelijkwaardigheid die een relatie wel nodig heeft wat mij betreft
- "JE WIL DAT IK DUN WORD!!!! IK ZAL NOOIT DUN KUNNEN ZIJN!!!!"
Ja maar er is wel een redelijk verschil tussen ruim boven de 100 kilo wegen en "DUN" zijn....
Gewoon ff wat minder ongecontroleerd schransen zou al wel fijn geweest zijn.
Ze at echt serieus minstens 3x zo veel dan ik.
Maar goed, zoals gezegd was ze sowieso ook echt heel instabiel.
Het is vooral wetenschappelijk correct.quote:
[..]
De zin op zichzelf leek inderdaad niet veel nuance te bevatten en was voor velerlei uitleg vatbaar. Ik vind je verduidelijking niet veel toevoegen. Het blijft kort door de bocht.
Zodra je eenmaal ongezonde gewoontes hebt wordt het inderdaad lastiger. En ook dan kun je prima gewicht verliezen als je het goed doet. Vaak gaat het niet goed en kiest men simpelweg voor minder eten. En daarmee krijg je je lichaam in een spaarmodus. Niet noodzakelijk in een vetverbrandingsmodus.
En dus ga je nog steeds volledig voorbij aan de andere factoren die van belang zijn, behalve goede gewoontes, kennis en wilskracht.quote:
[..]
Het is vooral wetenschappelijk correct.
Zodra je eenmaal ongezonde gewoontes hebt wordt het inderdaad lastiger. En ook dan kun je prima gewicht verliezen als je het goed doet. Vaak gaat het niet goed en kiest men simpelweg voor minder eten. En daarmee krijg je je lichaam in een spaarmodus. Niet noodzakelijk in een vetverbrandingsmodus.
Als jij jouw partner veroordeelt om zijn/haar uiterlijk terwijl hij/zij om welke reden dan ook niet gelukkig is en het om die reden niet voldoende kan opbrengen een gezonde levensstijl aan te houden ... dan ben je wel een enorme eikel. En als je daarover gaat liegen om haar niet te willen kwetsen, ben je nog meer een eikel.
Je had haar ook kunnen helpen: niet omdat jij wilde dat ze er slank uitzag, maar omdat ze het zelf wilde + zich geen zorgen hoefde te maken dat jij voorwaarden stelde aan jouw liefde voor haar en het gaat uitmaken als ze te dik zou worden.
Vertel eens, want zonder dat je concreet bent kan ik er niet veel mee.quote:
[..]
En dus ga je nog steeds volledig voorbij aan de andere factoren die van belang zijn, behalve goede gewoontes, kennis en wilskracht.
Ik denk dat het vrij naïef is om te denken dat als je bij het begin van de relatie een goed lichaam hebt en je daarna ieder jaar er 5 kg bij eet, dat het dan geen invloed heeft op hoe jouw partner jou ziet. Andersom ook natuurlijk. Je wil toch je beste zelf zijn voor jouw partner. En dat is meer dan alleen uiterlijk, maar zeker niet allesbehalve uiterlijk.quote:
zich geen zorgen hoefde te maken dat jij voorwaarden stelde aan jouw liefde voor haar en het gaat uitmaken als ze te dik zou worden.
Dat heb ik in mijn eerdere langere post gedaan. Ik ga mezelf niet herhalen.quote:
[..]
Vertel eens, want zonder dat je concreet bent kan ik er niet veel mee.
Als de sportieve en gezond etende dame, dan opeens niet of minder sport en veel troep eet, kun je er ook wat van zeggen. Je hoeft niet te wachten tot ze het figuur van een Big Mac heeft. Hoe ouder je bent, hoe moeilijker afvallen ook is.
Om me heen zie ik het wel. Vriendin van een familielid bijvoorbeeld ook, die is in een aantal jaren een kilo of 20 aangekomen. Dat is dan gewoon niet meer degene waar haar partner ooit verliefd op is geworden.
Een goede vent zou denken: "Mijn meissie ziet er niet zo goed uit. Ze is wat aangekomen. Ze heeft niet tegen mij gezegd dat ze zich ergens zorgen over maakt, maar even nagaan hoe het met haar is uit alles wat ik van haar meemaak. Ik zie haar steeds vaker snacken, ze zit meer thuis op de bank terwijl ze eerst meer sportte en ook met vrienden en vriendinnen afspreekte. Ze draagt ook wat slobberige kleding zoals wijde truien en sportbroeken. Volgens mij zit ze niet goed in haar vel..."quote:
[..]
Ik denk dat het vrij naïef is om te denken dat als je bij het begin van de relatie een goed lichaam hebt en je daarna ieder jaar er 5 kg bij eet, dat het dan geen invloed heeft op hoe jouw partner jou ziet. Andersom ook natuurlijk. Je wil toch je beste zelf zijn voor jouw partner. En dat is meer dan alleen uiterlijk, maar zeker niet allesbehalve uiterlijk.
Een slechte vent denkt dan: "Tijdens het begin van onze relatie dacht ik een lekker wijf aan de haak geslagen te hebben. Ik kreeg daarover complimenten van mijn matties. Maar nu wil ik me liever niet met haar in het openbaar vertonen, want ze begint eruit te zien als een vadsige koe en ik schaam mij dood voor haar. Ik heb ook geen zin meer om daar overheen te gaan. Godverdomme zeg, ik download nog meer porno tegenwoordig dan toen ik nog single was!
Ik heb honderden euro's uitgegeven aan cadeau's inclusief sieraden van goud met diamantjes erin. Toen zei ze dat ik zo lief was voor haar ... maar ze is een ondankbare hoer! En wat ben ik zielig, want ik geef haar cadeautjes en zij zit te vreten als een varken! 
Zegt ze ook nog eens dat ik haar niet genoeg aandacht geef. Ik begrijp helemaal niks van vrouwen zeg! Ik ben een echte vent, dus ik ga echt niet met haar winkelen ofzo en ik ga ook niet met haar naar de bioscoop, want alle vrouwen kijken alleen maar jankfilms en daar hou ik echt niet van, want ik ben geen homo zeg! "Daar staat echt niet het antwoord in op mijn vraag, maar goed, wat jij wil.quote:
[..]
Dat heb ik in mijn eerdere langere post gedaan. Ik ga mezelf niet herhalen.
Mijn vrouw ziet er fantastisch uit en ik kan vol trots in het openbaar met haar verschijnen. En toch praten we nu al gewoon met elkaar... ook over dingen waar ze mee zit.quote:
[..]
Een goede vent zou denken: "Mijn meissie ziet er niet zo goed uit. Ze is wat aangekomen. Ze heeft niet tegen mij gezegd dat ze zich ergens zorgen over maakt, maar even nagaan hoe het met haar is uit alles wat ik van haar meemaak. Ik zie haar steeds vaker snacken, ze zit meer thuis op de bank terwijl ze eerst meer sportte en ook met vrienden en vriendinnen afspreekte. Ze draagt ook wat slobberige kleding zoals wijde truien en sportbroeken. Volgens mij zit ze niet goed in haar vel..."
Een slechte vent denkt dan: "Tijdens het begin van onze relatie dacht ik een lekker wijf aan de haak geslagen te hebben. Ik kreeg daarover complimenten van mijn matties. Maar nu wil ik me liever niet met haar in het openbaar vertonen, want ze begint eruit te zien als een vadsige koe en ik schaam mij dood voor haar. Ik heb ook geen zin meer om daar overheen te gaan. Godverdomme zeg, ik download nog meer porno tegenwoordig dan toen ik nog single was!
Heel gek misschien.
Want de wereld is heel zwart en wit, meerdere scenario's als die twee zijn er inderdaad niet mogelijk nee. Dat eerste scenario die je beschrijft lijkt trouwens eerder op een ouder-kind relatie dan op een gelijkwaardige relatie tussen twee partnersquote:
[..]
Een goede vent zou denken: "Mijn meissie ziet er niet zo goed uit. Ze is wat aangekomen. Ze heeft niet tegen mij gezegd dat ze zich ergens zorgen over maakt, maar even nagaan hoe het met haar is uit alles wat ik van haar meemaak. Ik zie haar steeds vaker snacken, ze zit meer thuis op de bank terwijl ze eerst meer sportte en ook met vrienden en vriendinnen afspreekte. Ze draagt ook wat slobberige kleding zoals wijde truien en sportbroeken. Volgens mij zit ze niet goed in haar vel..."
Een slechte vent denkt dan: "Tijdens het begin van onze relatie dacht ik een lekker wijf aan de haak geslagen te hebben. Ik kreeg daarover complimenten van mijn matties. Maar nu wil ik me liever niet met haar in het openbaar vertonen, want ze begint eruit te zien als een vadsige koe en ik schaam mij dood voor haar. Ik heb ook geen zin meer om daar overheen te gaan. Godverdomme zeg, ik download nog meer porno tegenwoordig dan toen ik nog single was!
Dat past niet in het erg zwart-witte wereldje van PuistBlueRibbon.quote:
[..]
Mijn vrouw ziet er fantastisch uit en ik kan vol trots in het openbaar met haar verschijnen. En toch praten we nu al gewoon met elkaar... ook over dingen waar ze mee zit.
Heel gek misschien.
Dit.quote:
Ik heb er minder moeite mee omdat ik van rond en curvy houd. Ik denk dat ik juist andersom problemen zou krijgen, als een vrouw extreem afvalt. Ik houd volstrekt niet van magere types.
Dat dwangmatige sporten en letten op voeding van fitboys en -girls, dát zou voor mij een dealbreaker zijn in een relatie. Over tig jaar ben je de pijp uit; wat heb je dan geleefd. Maar goed, ieder z'n meug natuurlijk.
Sorry.quote:
[..]
Dat past niet in het erg zwart-witte wereldje van PuistBlueRibbon.
(not sorry)
Sporten is leuk, dus waar heb je het over.quote:
Dat dwangmatige sporten en letten op voeding van fitboys en -girls, dát zou voor mij een dealbreaker zijn in een relatie. Over tig jaar ben je de pijp uit; wat heb je dan geleefd. Maar goed, ieder z'n meug natuurlijk.
Het is ook niet zo dat wij hier als konijnen leven. We houden absoluut van lekker eten. Maar dat kan ook zonder moddervet te worden.
Dat is een mening natuurlijk. Je hebt je tijdens die tig jaar misschien wel goed gevoeld. Ik voel me prima als ik sport.quote:
Doe haar gegevens maar!
[..]
Dit.
Dat dwangmatige sporten en letten op voeding van fitboys en -girls, dát zou voor mij een dealbreaker zijn in een relatie. Over tig jaar ben je de pijp uit; wat heb je dan geleefd. Maar goed, ieder z'n meug natuurlijk.
Plus dat het me ook geen pretje lijkt als je als vetklep amper kleding hebt die normaal zit, je alles heel donker en oversized moet kopen zodat het er nog een beetje mee door kan, als je naar het zwembad gaat met 'n pens zo groot dat je je pik niet meer ziet als je moet pissen, etc.
Voeding af gaan wegen met een weegschaaltje gaat me te ver, maar minder erg dan iemand die echt 'n paar keer per week fast food shots moet hebben.
Tja. Veel mensen kunnen dat niet.quote:
[..]
Mijn vrouw ziet er fantastisch uit en ik kan vol trots in het openbaar met haar verschijnen. En toch praten we nu al gewoon met elkaar... ook over dingen waar ze mee zit.
Heel gek misschien.
Das een kwestie van wat je belangrijk vind in het leven ja. Persoonlijk krijg ik een meer voldaan gevoel van goed in mijn vel zitten en fysiek fit zijn, dat is een minder intens gevoel dan een korte high van een dopamine kick van een lekker snackje, maar duurt wel de hele dag door.quote:
Doe haar gegevens maar!
[..]
Dit.
Dat dwangmatige sporten en letten op voeding van fitboys en -girls, dát zou voor mij een dealbreaker zijn in een relatie. Over tig jaar ben je de pijp uit; wat heb je dan geleefd. Maar goed, ieder z'n meug natuurlijk.
Betekent niet dat ik nooit lekker eet, zeker wel, maar ik eet gewoon geen koek, snoep, taart, chips, wat dan ook, behalve soms op feestjes, maar buiten dat gewoon niet. Mis het totaal niet moet ik zeggen, je lichaam heeft het ook helemaal niet nodig. Mensen die het zeggen nodig te hebben als coping voor hun emoties, hebben gewoon niet op een gezonde manier met hun emoties leren omgaan, het is echt niet de enige manier om dat te doen. Voel me trouwens een stuk emotioneel opgeruimder na een half uurtje goede cardio dan een taartje, maar dat is inderdaad wel moeilijker, dus een weg van meer weerstand.
Dat is ook mijn advies voor iemand die wil afvallen, je hoeft echt geen rare fratsen met dieten en dat soort dingen uit te halen, haal gewoon alle calorie dichte snacks uit je dieet, dat is voor veruit de meeste mensen genoen om bakken met kilos af te vallen.
Las zo'n grappig libelle artikelje over een vrouw die gefrustreerd was dat zij dik was en haar man niet, terwijl haar man toch "gewoon lekker met haar mee at" tijdens het avondeten, oftewel ze aten net zo veel avondeten, maar hij was slank en zij was dik. Ze maakte echter twee denkfouten, de eerste is dat ze als vrouw minder caloriën nodig heeft dan haar man, dus zij eet eerder mee met haar man dan andersom. Maar daarnaast, dat avondeten is waarschijnlijk niet waar ze nat op gaat. de echte reden is vrijwel zeker gewoon de hoeveelheid snacks die ze de rest van de dag naar binnen werkt die hij niet eet, maar dat vertelde ze er natuurlijk niet bij. Mensen onderschatten vaak hoeveel caloriën daar in zitten, in twee chocolate chip cookies zitten bijvoorbeeld al ongeveer net zo veel als in een heel bord avondeten, maar het verschil is dat je die twee koekjes in een paar happen op hebt.
Moet ook altjd lachen om de term "corona kilo's", alsof corona de schuld heeft van dat mensen aangepapt zijn tijdens corona. Nee man, heb je gewoon helemaal zelf gedaan, gewoon meer thuis zitten = meer koekjes kanen, en die "kon niet sporten in de lockdown" is ook gelul, je mocht gewoon naar buiten, dus fietsen of hardlopen kon prima, de vraag is gewoon, hoe graag wil je het?
100 jaar geleden hadden ze zulke vette mensen als je tegenwoordig soms ziet rondlopen nog nooit gezien, als je toen zo dik was, dan kon je zo in het circus aan de slag als levende attractie. En onze genen zijn in de afgelopen 100 jaar echt niet verandert, het verschil is gewoon een enorm aanbod aan colarie dense food die je vroeger niet had, en mensen zijn lamlendiger geworden door kantoorbanen, waar de arbeid vroeger veel vaker fysiek was. Dus prima als je het okay vind om dik te zijn, maar ga geen externe factoren daar de schuld van geven.
Ook interessant om over na te denken: als iemands partner een alcohol verslaving heeft, en je gaat om die reden bij je partner weg, dan zullen weinig mensen je daarom veroordelen. Maar als het om een eetverslaving gaat, dan ben je (zeker als man), vaak een egoistische oppervlakkige lul als je om die reden weggaat bij je partner. Maar waarom?
Zonde. Maar dan lijkt het mij nog veel lastiger om daarmee te beginnen als je partner al in de put zit.quote:
Klopt, dat is inderdaad het enige alternatief t.o.v. een vadsige vreetzak te zijn.quote:
Doe haar gegevens maar!
[..]
Dit.
Dat dwangmatige sporten en letten op voeding van fitboys en -girls, dát zou voor mij een dealbreaker zijn in een relatie. Over tig jaar ben je de pijp uit; wat heb je dan geleefd. Maar goed, ieder z'n meug natuurlijk.
Dwaas
Sporten is niet voor iedereen fijn. Ik hou ervan, mijn man gaat alleen met me mee omdat het gezond is en omdat ik ga. Als ik morgen stopt, gaat hij ook niet meer.
Maar mijn man kan eten wat hij wil en komt max twee kilo aan en is dan nog steeds slank. Als ik, in vrouwenhoeveelheden, zou eten zoals hij, ben ik zo tien tot vijftien kilo zwaarder. Ik moet er echt een heel gezond voedingspatroon op na houden om op gewicht te blijven of wat af te vallen. Een vakantie met wat wijntjes en kaasplankjes leveren mij meer kilo's op dan mijn man.
En omdat we allebei gezond en op gewicht willen zijn/blijven/geraken houden we dus samen een gezond voedingspatroon aan. Hoewel hij veel meer zou kunnen snoepen of snacken of alcohol drinken doet hij dat ook niet. Uiteindelijk is het misschien voor hem gemakkelijker om slank te blijven, maar is veel snoepen en snacken en alcohol ook als je dat aan de buitenkant niet ziet voor de binnenkant alsnog niet gezond.
Plot twist: niemand vind sporten leuk, het zijn de effecten en resultaten die leuk zijn. En je hoeft het niet te doen he, niemand die je verplicht. Maar het is wel aan te raden als je wat meer uit het leven wilt halen.quote:
Er worden hier allemaal erg subjectieve zaken als feit geponeerd.
Sporten is niet voor iedereen fijn. Ik hou ervan, mijn man gaat alleen met me mee omdat het gezond is en omdat ik ga. Als ik morgen stopt, gaat hij ook niet meer.
Maar mijn man kan eten wat hij wil en komt max twee kilo aan en is dan nog steeds slank. Als ik, in vrouwenhoeveelheden, zou eten zoals hij, ben ik zo tien tot vijftien kilo zwaarder. Ik moet er echt een heel gezond voedingspatroon op na houden om op gewicht te blijven of wat af te vallen. Een vakantie met wat wijntjes en kaasplankjes leveren mij meer kilo's op dan mijn man.
En omdat we allebei gezond en op gewicht willen zijn/blijven/geraken houden we dus samen een gezond voedingspatroon aan. Hoewel hij veel meer zou kunnen snoepen of snacken of alcohol drinken doet hij dat ook niet. Uiteindelijk is het misschien voor hem gemakkelijker om slank te blijven, maar is veel snoepen en snacken en alcohol ook als je dat aan de buitenkant niet ziet voor de binnenkant alsnog niet gezond.
En natuurlijk kom jij meer aan als je man, als je allebei hetzelfde snackt, want hij is een man, dus heeft meer dagelijkse hoeveelheid calorien nodig. Maar ook hij komt goed aan als hij gaat snoepen en snacken en drinken hoor, dat kan ik je garanderen. Wel goed dat jullie elkaar zo inspireren om gezond te blijven leven, dat is wel een voorbeeld voor veel relaties en zou zou ik het in mijn toekomstige relatie ook graag zien
Daar gaan we weer met een mening feit maken. Ik vind sporten wél leuk en vele mensen met mij.quote:
[..]
Plot twist: niemand vind sporten leuk, het zijn de effecten en resultaten die leuk zijn. En je hoeft het niet te doen he, niemand die je verplicht. Maar het is wel aan te raden als je wat meer uit het leven wilt halen.
En natuurlijk kom jij meer aan als je man, als je allebei hetzelfde snackt, want hij is een man, dus heeft meer dagelijkse hoeveelheid calorien nodig. Maar ook hij komt goed aan als hij gaat snoepen en snacken en drinken hoor, dat kan ik je garanderen. Wel goed dat jullie elkaar zo inspireren om gezond te blijven leven, dat is wel een voorbeeld voor veel relaties en zou zou ik het in mijn toekomstige relatie ook graag zien
Ligt er natuurlijk ook aan welke sport, ik bedoelde eigenlijk de versie waarbij je als een hamster in een loopmolen staat, niet leuke teamsporten ofzo. Maar verder is dat niet relevant, het enige wat relevant is, is dat je lichaam beweging nodig heeft, en je die op een of andere manier moet zien te krijgen.quote:
[..]
Daar gaan we weer met een mening feit maken. Ik vind sporten wél leuk en vele mensen met mij.
Ten tweede is het belangrijk dat jij als partner, als je dat belangrijk vindt, je verantwoordelijkheid neemt. Dus zelf gezonde dingen in huis halen en zelf zoveel mogelijk koken. Ik heb in al mijn relaties de meeste kooktaken op me genomen en omdat ik goed kan koken, aten de dames dat maar wat graag. Altijd veel vis, groenten, volkorenproducten. En altijd suikervrij.
Mijn vriendinnen wisten ook wel dat ze bij mij niet met ongezonde voeding aan moesten komen, dus als zij kookten, wisten ze ook dat ze wel wat gezonds moesten maken voor me.
Ik beschrijf inderdaad twee uitersten. Het is jouw keus om te concluderen dat ik mij geen nuances kan voorstellen.quote:
[..]
Want de wereld is heel zwart en wit, meerdere scenario's als die twee zijn er inderdaad niet mogelijk nee. Dat eerste scenario die je beschrijft lijkt trouwens eerder op een ouder-kind relatie dan op een gelijkwaardige relatie tussen twee partners
Ik ben het wel met je eens dat er nogal een hypocriet taboe over heerst om waarde te hechten aan het uiterlijk van de partner. Als jij zelf iemand bent die minimaal 4x per week naar de sportschool gaat en op jouw voeding let om in shape te blijven, kan ik mij voorstellen dat je afknapt op iemand die te dik is en veel minder waarde hecht aan die gezonde levensstijl dan jij. In dat geval past zo'n iemand ook niet qua persoonlijkheid bij jou.
Maar laten we het eens omdraaien. Stel, er gebeurt wat in jouw leven, waardoor je depressief wordt of je krijgt een burn-out. Het sporten lukt je niet meer, je ligt vooral in bed of op de bank en je voelt je een loser. Omdat jij je klote voelt, verandert automatisch jouw eetpatroon: je gaat meer snacken (een depressief brein heeft ook meer glucose nodig) en je komt in vetgehalte aan en jouw spiermassa neemt af. Hoe zou jij het vinden als jouw vriendin dan eerst niet zo goed snapt wat er zo moeilijk aan is om actiever in het leven te staan en het uiteindelijk met jou uitmaakt en erbij zegt dat jullie niet bij elkaar passen, waarmee ze eigenlijk de conclusie trekt dat jij een lui karakter hebt en niet snapt dat het meer met de depressieve klachten heeft te maken?
Uit de OP krijg ik namelijk wel de indruk dat je op zo'n manier over haar oordeelt. Je schreef erbij dat ze zich zelf ook niet happy voelde met haar lichaam (anders had ze zelf ook niet gezegd dat ze zich te dik vond) en dat jij nogal ontwijkend op haar reageerde door te zwijgen over wat je echt over haar dacht.
Ik vind sporten oprecht leuk... (voor de goede orde, ik bracht het als mening, niet als feit en was primair een reactie op iemand die net deed alsof sporten hel op aarde is)quote:
[..]
Plot twist: niemand vind sporten leuk, het zijn de effecten en resultaten die leuk zijn. En je hoeft het niet te doen he, niemand die je verplicht. Maar het is wel aan te raden als je wat meer uit het leven wilt halen.
En natuurlijk kom jij meer aan als je man, als je allebei hetzelfde snackt, want hij is een man, dus heeft meer dagelijkse hoeveelheid calorien nodig. Maar ook hij komt goed aan als hij gaat snoepen en snacken en drinken hoor, dat kan ik je garanderen. Wel goed dat jullie elkaar zo inspireren om gezond te blijven leven, dat is wel een voorbeeld voor veel relaties en zou zou ik het in mijn toekomstige relatie ook graag zien
Met alle respect, maar ik heb ooit een scharrel gehad die kon eten wat ze wilde (en die at ook belachelijke hoeveelheden) en die kwam geen gram aan. Had een mooi strak lichaam. Ongelofelijk wetende wat ze at... En ok, ze was toen 17 jaar oud en dan kom je met veel meer weg, maar iets van 10 jaar geleden kwam ik haar nog eens tegen (eind 30 toen) en ze was nog steeds precies hetzelfde.quote:
Ik heb best wel wat vriendinnen gehad. Allemaal slank en meestal slanker geworden tijdens de relatie. Ten eerste moet je erop letten dat je een vrouw selecteert die al bij het begin van de relatie behoorlijk slank is en, het belangrijkste, gezond eet. Dus veel groenten, geen suiker, niet snoepen. Als er zakken snoep in de kast staan, dan is dat voor mij een red flag.
Sommige mensen hebben dat geluk. Ik helaas niet...
Je kan er nog zoveel begrip voor hebben en voor velen zou het ook nog wel een reden kunnen zijn om bij iemand te blijven, maar je hebt 0,0 invloed op fysieke aantrekkingskracht. En als die weg is... ja, wat moet je dan?quote:
Maar laten we het eens omdraaien. Stel, er gebeurt wat in jouw leven, waardoor je depressief wordt of je krijgt een burn-out. Het sporten lukt je niet meer, je ligt vooral in bed of op de bank en je voelt je een loser. Omdat jij je klote voelt, verandert automatisch jouw eetpatroon: je gaat meer snacken (een depressief brein heeft ook meer glucose nodig) en je komt in vetgehalte aan en jouw spiermassa neemt af. Hoe zou jij het vinden als jouw vriendin dan eerst niet zo goed snapt wat er zo moeilijk aan is om actiever in het leven te staan en het uiteindelijk met jou uitmaakt en erbij zegt dat jullie niet bij elkaar passen, waarmee ze eigenlijk de conclusie trekt dat jij een lui karakter hebt en niet snapt dat het meer met de depressieve klachten heeft te maken?
Begrijp mij goed, ik heb geen antwoord op die vraag, want het lijkt mij verschrikkelijk lastig om tegen een depressieve partner te zeggen dat je haar fysiek niet meer aantrekkelijk vindt en je derhalve geen seks meer met haar wil (en daarbij wel seks met anderen). Of de relatie beëindigen (op zich beter denk ik)... maar ja, relaties beëindigen is al klote genoeg, maar als je iemand achterlaat waarvan je weet dat ze zo weer een andere kerel kunnen vinden als ze dat willen is dat toch wat anders dan wanneer je iemand achterlaat in een donker gat.
Ik wil haar wel eens zien als ze 50 is. En ze bewoog waarschijnlijk ook veel of had ADHD ofzo.quote:
[..]
Met alle respect, maar ik heb ooit een scharrel gehad die kon eten wat ze wilde (en die at ook belachelijke hoeveelheden) en die kwam geen gram aan. Had een mooi strak lichaam. Ongelofelijk wetende wat ze at... En ok, ze was toen 17 jaar oud en dan kom je met veel meer weg, maar iets van 10 jaar geleden kwam ik haar nog eens tegen (eind 30 toen) en ze was nog steeds precies hetzelfde.
Sommige mensen hebben dat geluk. Ik helaas niet...
In dat geval ben ik benieuwd naar de functie van deze twee willekeurige scenario's.quote:
[..]
Ik beschrijf inderdaad twee uitersten. Het is jouw keus om te concluderen dat ik mij geen nuances kan voorstellen.
Ik ben het wel met je eens dat er nogal een hypocriet taboe over heerst om waarde te hechten aan het uiterlijk van de partner. Als jij zelf iemand bent die minimaal 4x per week naar de sportschool gaat en op jouw voeding let om in shape te blijven, kan ik mij voorstellen dat je afknapt op iemand die te dik is en veel minder waarde hecht aan die gezonde levensstijl dan jij. In dat geval past zo'n iemand ook niet qua persoonlijkheid bij jou.
Maar laten we het eens omdraaien. Stel, er gebeurt wat in jouw leven, waardoor je depressief wordt of je krijgt een burn-out. Het sporten lukt je niet meer, je ligt vooral in bed of op de bank en je voelt je een loser. Omdat jij je klote voelt, verandert automatisch jouw eetpatroon: je gaat meer snacken (een depressief brein heeft ook meer glucose nodig) en je komt in vetgehalte aan en jouw spiermassa neemt af. Hoe zou jij het vinden als jouw vriendin dan eerst niet zo goed snapt wat er zo moeilijk aan is om actiever in het leven te staan en het uiteindelijk met jou uitmaakt en erbij zegt dat jullie niet bij elkaar passen, waarmee ze eigenlijk de conclusie trekt dat jij een lui karakter hebt en niet snapt dat het meer met de depressieve klachten heeft te maken?
Uit de OP krijg ik namelijk wel de indruk dat je op zo'n manier over haar oordeelt. Je schreef erbij dat ze zich zelf ook niet happy voelde met haar lichaam (anders had ze zelf ook niet gezegd dat ze zich te dik vond) en dat jij nogal ontwijkend op haar reageerde door te zwijgen over wat je echt over haar dacht.
Verder had ik al gemeld dat uitzonderingen zijn daargelaten, dat de situatie soms ingewikkelder is, maar dat ik die in dit topic buiten beschouwing wilde laten, want laten we eerlijk zijn, veruit de meeste situaties zijn dat niet, en bovendien is het een afleidingsmanoevre om het niet over het echte onderwerp te hoeven hebben. Verder ben ik benieuwd waar je vandaan haalt dat een depressief brein meer glucose nodig heeft, want daar heb ik nog nooit van gehoord, en een snelle google opdracht kom ik dat ook niet tegen. Maar buiten dat, de meeste partners waarvan de ander depressief wordt, en vervolgens in zelf destructief gedrag blijven hangen zonder zichzelf te helpen, dat overleven de meeste relaties niet, wees eerlijk. Zou het dus niet vreemd vinden dat mijn partner dan op een gegeven moment zegt: ik kan dit niet meer. En vervang je bij de depressieve partner de eetverslaving weer voor de drankverslaving, zou je er dan nog steeds op dezelfde manier naar kijken?
Verder zoals ik al zei, heb ik het een keer opgeworpen, maar sloeg ze dit zo hard op een emotionele manier dicht, dat het geen bespreekbaar onderwerp was. Volgens mij zeg ik niets geks als ik stel dat dit onderwerp voor veel vrouwen moeilijk is om te horen, en het te makkelijk is om te stellen dat je dat gewoon even kan zeggen. Betekent niet dat ze achterlijk zijn en echt wel weten wat er aan de hand is. Ze was inderdaad niet happy met haar eigen lichaam (en ik ook niet), maar heeft nooit laten blijken op een of andere manier depressief te zijn, dus daar kan ik ook niet zo veel mee
Echt sportief was ze niet. Ja, hockey toen. Maar ik vermoed dat ze dat niet meer doet. ADHD heb ik niet ontdekt. Het was een wilde meid, maar om dat nou meteen als ADHD te diagnostiseren...quote:
[..]
Ik wil haar wel eens zien als ze 50 is. En ze bewoog waarschijnlijk ook veel of had ADHD ofzo.
Heerlijk topic, kan fijn zwelgen in zelfhaat, daarom had ik fok! weer geopend. Dit stukje brengt helaas echter toch weer een glimlach op m’n gezicht. Je beschrijft hoe verschillen in externe omstandigheden hebben geleid tot meer overgewicht en zegt in de volgende zin dat externe factoren niet de schuld hebben.quote:
[..]
100 jaar geleden hadden ze zulke vette mensen als je tegenwoordig soms ziet rondlopen nog nooit gezien, als je toen zo dik was, dan kon je zo in het circus aan de slag als levende attractie. En onze genen zijn in de afgelopen 100 jaar echt niet verandert, het verschil is gewoon een enorm aanbod aan colarie dense food die je vroeger niet had, en mensen zijn lamlendiger geworden door kantoorbanen, waar de arbeid vroeger veel vaker fysiek was. Dus prima als je het okay vind om dik te zijn, maar ga geen externe factoren daar de schuld van geven.
Ik vind hardlopen wel leuk, en nu?quote:
[..]
Ligt er natuurlijk ook aan welke sport, ik bedoelde eigenlijk de versie waarbij je als een hamster in een loopmolen staat, niet leuke teamsporten ofzo. Maar verder is dat niet relevant, het enige wat relevant is, is dat je lichaam beweging nodig heeft, en je die op een of andere manier moet zien te krijgen.
Nog een plot twist.quote:
[..]
Ik vind hardlopen wel leuk, en nu?
Moet je eens vragen naar de dingen die hij haat, blijken dat dus dingen te zijn die hij leuk vindt.quote:
Dan is dat helemaal fantastisch, ik ben oprecht blij daarom en ik hoop dat je anderen ook kan inspireren in je enthousiasme voor deze prachtige hobbyquote:
[..]
Ik vind hardlopen wel leuk, en nu?
Ah ja, ik begrijp dat dat stukje wat verwarrend kan zijn. Het zijn inderdaad de calorie dense foods die de oorzaak zijn van ons collectief toegenomen gewicht, of eigenlijk, de wijdverspreide beschikbaarheid ervan, en het feit dat we ze massaal naar binnen proppen. Ze zijn er echter niet de schuld van, de verantwoordelijkheid om ze niet in je mond te steken ligt nog altijd bij de persoon zelf. Tussen oorzaak en schuld zit dus een subtiel verschil.quote:
[..]
Heerlijk topic, kan fijn zwelgen in zelfhaat, daarom had ik fok! weer geopend. Dit stukje brengt helaas echter toch weer een glimlach op m’n gezicht. Je beschrijft hoe verschillen in externe omstandigheden hebben geleid tot meer overgewicht en zegt in de volgende zin dat externe factoren niet de schuld hebben.
Ik krijg vooral klachten van moeder de vrouw dat ik teveel schoenen heb.quote:
[..]
Dan is dat helemaal fantastisch, ik ben oprecht blij daarom en ik hoop dat je anderen ook kan inspireren in je enthousiasme voor deze prachtige hobby
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.quote:
Daar ben je natuurlijk zelf bij.
Als de sportieve en gezond etende dame, dan opeens niet of minder sport en veel troep eet, kun je er ook wat van zeggen. Je hoeft niet te wachten tot ze het figuur van een Big Mac heeft. Hoe ouder je bent, hoe moeilijker afvallen ook is.
Om me heen zie ik het wel. Vriendin van een familielid bijvoorbeeld ook, die is in een aantal jaren een kilo of 20 aangekomen. Dat is dan gewoon niet meer degene waar haar partner ooit verliefd op is geworden.
Ik ben zelf "die vriendin" en ook wel meer dan 20 kg aangekomen (helaas) en van een gezond gewicht naar flinke obesitas gegaan. Gelukkig heeft het mijn relatie niet beïnvloed en zal ik mijn man nooit een onvertogen woord over mijn uiterlijk horen zeggen (wat hij echt denkt zal ik nooit weten
Maar hij was in ieder geval blij genoeg om met me te trouwen .)Anderszijds kun je je gevoelens ook maar beperkt beïnvloeden, dus als je echt een afkeer voelt van iemands uiterlijk... Tja... Dat lijkt me ook wel verwarrend voor jezelf als partner (maar ik zou iig niet op FOK! gaan posten hoe walgelijk ze was omdat ze bakken bami at. Arme meid.) Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik daar mee om zou gaan.
Toch heb ik het idee dat we zo'n afkeer bij gewicht sneller accepteren omdat we (imo iig gedeeltelijk ten onrechte) gewicht toch associeren met schuld en dus schaamte. Iets wat bij bv. kaalheid, ziekte en/of rimpels (denk ik....) veel minder is.
Teveel schoenen? Dat bestaat nietquote:
[..]
Ik krijg vooral klachten van moeder de vrouw dat ik teveel schoenen heb.
Op kaal worden of een amputatie heb je over het algemeen toch wat minder invloed dan op dik worden door te veel etenquote:
[..]
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.
Ik ben zelf "die vriendin" en ook wel meer dan 20 kg aangekomen (helaas) en van een gezond gewicht naar flinke obesitas gegaan. Gelukkig heeft het mijn relatie niet beïnvloed en zal ik mijn man nooit een onvertogen woord over mijn uiterlijk horen zeggen (wat hij echt denkt zal ik nooit weten
Anderszijds kun je je gevoelens ook maar beperkt beïnvloeden, dus als je echt een afkeer voelt van iemands uiterlijk... Tja... Dat lijkt me ook wel verwarrend voor jezelf als partner (maar ik zou iig niet op FOK! gaan posten hoe walgelijk ze was omdat ze bakken bami at. Arme meid.) Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik daar mee om zou gaan.
Toch heb ik het idee dat we zo'n afkeer bij gewicht sneller accepteren omdat we (imo iig gedeeltelijk ten onrechte) gewicht toch associeren met schuld en dus schaamte. Iets wat bij bv. kaalheid, ziekte en/of rimpels (denk ik....) veel minder is.
Kaal worden of een medische amputatie zijn dingen die buiten jouw invloed liggen, dus dan ligt dat heel anders. Maar als er een vrouw is die zegt, ik voel me niet meer aangetrokken tot mijn partner omdat hij kaal is geworden, dan is dat haar goed recht. Maar als we dat sociaal gaan accepteren, dan moeten we zeker ook sociaal accepteren dat je afknapt op je te dik geworden partner.quote:
[..]
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.
In tegenstelling tot kaal worden, heeft dik worden in een relatie daarnaast ook wel emotionele implicaties voor de relatie. Ik zie dat toch als een vorm van geen moeite willen doen voor jezelf en je relatie, je partner als vanzelfsprekend gaan zien, niet alles uit je relatie en het leven willen halen. Dat zijn niet echt dingen waar de meeste mensen warm van worden
Veruit de meeste mensen worden dik door levensstijl. Kaal worden kun je hoogstens tegengaan door behandelingen.quote:
[..]
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.
Ik ben zelf "die vriendin" en ook wel meer dan 20 kg aangekomen (helaas) en van een gezond gewicht naar flinke obesitas gegaan. Gelukkig heeft het mijn relatie niet beïnvloed en zal ik mijn man nooit een onvertogen woord over mijn uiterlijk horen zeggen (wat hij echt denkt zal ik nooit weten
Anderszijds kun je je gevoelens ook maar beperkt beïnvloeden, dus als je echt een afkeer voelt van iemands uiterlijk... Tja... Dat lijkt me ook wel verwarrend voor jezelf als partner (maar ik zou iig niet op FOK! gaan posten hoe walgelijk ze was omdat ze bakken bami at. Arme meid.) Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik daar mee om zou gaan.
Toch heb ik het idee dat we zo'n afkeer bij gewicht sneller accepteren omdat we (imo iig gedeeltelijk ten onrechte) gewicht toch associeren met schuld en dus schaamte. Iets wat bij bv. kaalheid, ziekte en/of rimpels (denk ik....) veel minder is.
Toch een wereld van verschil vind ik.
Maar sowieso: ik vind het idee van bij elkaar blijven omdat je al langer bij elkaar bent raar. Natuurlijk bouw je iets op wat maakt dat je gehecht raakt aan elkaar. En dat is op zich een goede reden om te blijven. Maar onder de streep moet je wel gelukkig zijn met elkaar. Ook al ben je 30 jaar bij elkaar, als je liever de ander kwijt dan rijk bent, dan kun je het beste zo snel mogelijk vertrekken. Want je doet de ander geen plezier met blijven in een relatie die je niet meer wil.
Ja, en tegelijkertijd kiest bijna niemand ervoor om dik te zijn. En tussen jezelf volvreten en “dik door medicatie” zit ook nog een groot grijs gebied. Dik door zwangerschap, medicatie die afvallen moeilijk (maar niet onmogelijk) maakt, emotionele problemen, hormonale problemen. Iemand die kaal wordt heeft invloed in de zin van haartransplantaties/haarstukken (je hebt hele mooie tegenwoordig die je bijna niet ziet). Maar zou je het fair vinden als iemand dat van zijn partner verwacht óf weg gaat?quote:
[..]
Kaal worden of een medische amputatie zijn dingen die buiten jouw invloed liggen, dus dan ligt dat heel anders. Maar als er een vrouw is die zegt, ik voel me niet meer aangetrokken tot mijn partner omdat hij kaal is geworden, dan is dat haar goed recht. Maar als we dat sociaal gaan accepteren, dan moeten we zeker ook sociaal accepteren dat je afknapt op je te dik geworden partner.
In tegenstelling tot kaal worden, heeft dik worden in een relatie daarnaast ook wel emotionele implicaties voor de relatie. Ik zie dat toch als een vorm van geen moeite willen doen voor jezelf en je relatie, je partner als vanzelfsprekend gaan zien, niet alles uit je relatie en het leven willen halen. Dat zijn niet echt dingen waar de meeste mensen warm van worden
Ik heb zelf als tiener een eetstoornis gehad. Toen ik mijn man leerde kennen en een gezond gewicht had zat ik nog in het staartje daarvan (ook nog ermee gediagnosticeerd). Door anti-depressiva beter geworden, en ook heel veel dikker.
Hoe dan ook, zelfs met obesitas 100x gelukkiger, 100x meer energie en ik denk ook een veel leuker persoon. Wsl dat iedereen het daarom ook wel prima vindt zo. Ik zit niet te zwelgen in zelfmedelijden ofzo want voor mij is het offer het waard geweest. Dan maar wat lelijk(er), maar wel een stuk vrolijker.
Blij dat het mijn man niet boeit. De (voor)oordelen van anderen vind ik soms ingewikkelder. Ik ben geen fat positivist ofzo (ik had het allerliefst een gezond gewicht gehad natuurlijk, ook met oog op gezondheid. Ik heb alleen geen zin meer daar obsessief mee bezig te zijn). Maar er zijn zoveel redenen en nuances waarom de ene dik is en de ander niet, dat “ieder pondje gaat door het mondje” en “eigen invloed” wel echt een te simpele voorstelling van zaken is. Dat, terwijl het vaak wel als excuus wordt gebruikt om grof op dikke mensen in te hakken of iemand erop af te wijzen. Dat dik je smaak niet is, is 100% gerechtvaardigd, maar de onderbouwing ervan vind ik soms wel kort door de bocht.
De bottom line is inderdaad dat je bij elkaar moet willen zijn. Echt willen, niet uit gewoonte. Dat dat kan veranderen door de jaren door allerlei uiterlijke en minder zichbare veranderingen lijkt me gewoon erg logisch. En sommige veranderingen heb je meer in de hand dan anderen, maar als de aantrekkingskracht of de band vermindert of zelfs verdwijnt, is het beeindigen van de relatie uiteindelijk alleen maar een logische stap.quote:
[..]
Veruit de meeste mensen worden dik door levensstijl. Kaal worden kun je hoogstens tegengaan door behandelingen.
Toch een wereld van verschil vind ik.
Maar sowieso: ik vind het idee van bij elkaar blijven omdat je al langer bij elkaar bent raar. Natuurlijk bouw je iets op wat maakt dat je gehecht raakt aan elkaar. En dat is op zich een goede reden om te blijven. Maar onder de streep moet je wel gelukkig zijn met elkaar. Ook al ben je 30 jaar bij elkaar, als je liever de ander kwijt dan rijk bent, dan kun je het beste zo snel mogelijk vertrekken. Want je doet de ander geen plezier met blijven in een relatie die je niet meer wil.
En ja, dat is kut als je aan de andere kant zit en niet het gevoel hebt dat het over is, maar dat is het grote nadeel van een relatie: de andere persoon kan te allen tijde besluiten dat het voorbij is. Jammer, maar helaas.
Dat laatste is ook gewoon zo. Wat dat betreft ben je überhaupt niemand verantwoording schuldig over waarom je weggaat bij een partner (hoewel je als je trouwt wel iets afspreekt over voor- en tegenspoed natuurlijk. Maarja. Als de tegenspoed chronisch is geworden….).quote:
[..]
Veruit de meeste mensen worden dik door levensstijl. Kaal worden kun je hoogstens tegengaan door behandelingen.
Toch een wereld van verschil vind ik.
Maar sowieso: ik vind het idee van bij elkaar blijven omdat je al langer bij elkaar bent raar. Natuurlijk bouw je iets op wat maakt dat je gehecht raakt aan elkaar. En dat is op zich een goede reden om te blijven. Maar onder de streep moet je wel gelukkig zijn met elkaar. Ook al ben je 30 jaar bij elkaar, als je liever de ander kwijt dan rijk bent, dan kun je het beste zo snel mogelijk vertrekken. Want je doet de ander geen plezier met blijven in een relatie die je niet meer wil.
Toch zit er wel een verschil in de algemene discourse. Als je bij je man of vrouw weggaat omdat ‘ie dik is geworden, dan “verdient” diegene dat “want leefstijl”.
Als je bij je partner weggaat omdat die een halve gezichtsverlamming heeft gekregen dan is dat zielig, en is de verlatende kortzichtig.
Ik denk dat niemand aantrekkingskracht kan forceren en dat dat in alle gevallen even tragisch en verdrietig is. Daarin hoeven dikke mensen geen speciale behandeling te krijgen omdat ze “het verdienen”. Terwijl dat volgens mij wel is waarom topics zoals dit geopend worden.
Dat is gelul. Dat je je machteloos voelt tegenover je dik zijn, betekent niet dat je machteloos bent tegenover je dik zijn. Medicijnen zoals anti depressiva kunnen iemand inderdaad flink laten aankomen, dit heb ik al benoemd in de OP als uitzonderingssituaties, en zoals ook al bewezen is, veruit de meeste mensen zijn geen uitzonderingssituaties.quote:
[..]
Ja, en tegelijkertijd kiest bijna niemand ervoor om dik te zijn. En tussen jezelf volvreten en “dik door medicatie” zit ook nog een groot grijs gebied. Dik door zwangerschap, medicatie die afvallen moeilijk (maar niet onmogelijk) maakt, emotionele problemen, hormonale problemen. Iemand die kaal wordt heeft invloed in de zin van haartransplantaties/haarstukken (je hebt hele mooie tegenwoordig die je bijna niet ziet). Maar zou je het fair vinden als iemand dat van zijn partner verwacht óf weg gaat?
Ik heb zelf als tiener een eetstoornis gehad. Toen ik mijn man leerde kennen en een gezond gewicht had zat ik nog in het staartje daarvan (ook nog ermee gediagnosticeerd). Door anti-depressiva beter geworden, en ook heel veel dikker.
Hoe dan ook, zelfs met obesitas 100x gelukkiger, 100x meer energie en ik denk ook een veel leuker persoon. Wsl dat iedereen het daarom ook wel prima vindt zo. Ik zit niet te zwelgen in zelfmedelijden ofzo want voor mij is het offer het waard geweest. Dan maar wat lelijk(er), maar wel een stuk vrolijker.
Blij dat het mijn man niet boeit. De (voor)oordelen van anderen vind ik soms ingewikkelder. Ik ben geen fat positivist ofzo (ik had het allerliefst een gezond gewicht gehad natuurlijk, ook met oog op gezondheid. Ik heb alleen geen zin meer daar obsessief mee bezig te zijn). Maar er zijn zoveel redenen en nuances waarom de ene dik is en de ander niet, dat “ieder pondje gaat door het mondje” en “eigen invloed” wel echt een te simpele voorstelling van zaken is. Dat, terwijl het vaak wel als excuus wordt gebruikt om grof op dikke mensen in te hakken of iemand erop af te wijzen. Dat dik je smaak niet is, is 100% gerechtvaardigd, maar de onderbouwing ervan vind ik soms wel kort door de bocht.
Natuurlijk moet je mensen niet de grond in trappen omdat ze dik zijn, we zijn nog steeds allemaal mensen met gevoelens. Maar mensen moeten wel kritisch naar zichzelf blijven kijken, en redenen en nuances zijn niet meer dan dat, redenen en nuances, de meeste heel goed te overkomen zolang je maar niet de handdoek in de ring gooit en opgeeft, dan meet je jezelf een brevet van onvermogen aan.
quote:
[..]
Dat is gelul. Dat je je machteloos voelt tegenover je dik zijn, betekent niet dat je machteloos bent tegenover je dik zijn. Medicijnen zoals anti depressiva kunnen iemand inderdaad flink laten aankomen, dit heb ik al benoemd in de OP als uitzonderingssituaties, en zoals ook al bewezen is, veruit de meeste mensen zijn geen uitzonderingssituaties.
Natuurlijk moet je mensen niet de grond in trappen omdat ze dik zijn, we zijn nog steeds allemaal mensen met gevoelens. Maar mensen moeten wel kritisch naar zichzelf blijven kijken, en redenen en nuances zijn niet meer dan dat, redenen en nuances, de meeste heel goed te overkomen zolang je maar niet de handdoek in de ring gooit en opgeeft, dan meet je jezelf een brevet van onvermogen aan.
Vreemd trouwens dat je kaal worden verdedigd met weinig voor de hand liggende oplossingen, terwijl er voor dik zijn een heel erg voor de hand liggende oplossing is. Haartransplantaties zijn voor veel mensen niet te betalen, en ook geen permanente oplossing, want je blijft kaal worden, dus je moet ze blijven herhalen, naast het feit dat je maar bereid moet zijn om steeds die ingreep te ondergaan. En haarstukken, daar ga ik niet eens op reageren
Heb jij zelf overgewicht gehad, ooit?quote:
[..]
Dat is gelul. Dat je je machteloos voelt tegenover je dik zijn, betekent niet dat je machteloos bent tegenover je dik zijn. Medicijnen zoals anti depressiva kunnen iemand inderdaad flink laten aankomen, dit heb ik al benoemd in de OP als uitzonderingssituaties, en zoals ook al bewezen is, veruit de meeste mensen zijn geen uitzonderingssituaties.
Natuurlijk moet je mensen niet de grond in trappen omdat ze dik zijn, we zijn nog steeds allemaal mensen met gevoelens. Maar mensen moeten wel kritisch naar zichzelf blijven kijken, en redenen en nuances zijn niet meer dan dat, redenen en nuances, de meeste heel goed te overkomen zolang je maar niet de handdoek in de ring gooit en opgeeft, dan meet je jezelf een brevet van onvermogen aan.
Nee, want ik let zeer goed op wat ik eet. En dat is voor mij ook echt niet makkelijk, als ik aan al mijn impulsen toe zou geven dan was ik ook een stuk zwaarder geweest, maar ik heb daar allemaal systemen voor ingebouwd om dat te voorkomenquote:
[..]
Heb jij zelf overgewicht gehad, ooit?
Er is echt een verschil tussen niet toegeven aan alle impulsen en echt aan geen impuls toe kunnen geven.quote:
[..]
Nee, want ik let zeer goed op wat ik eet. En dat is voor mij ook echt niet makkelijk, als ik aan al mijn impulsen toe zou geven dan was ik ook een stuk zwaarder geweest, maar ik heb daar allemaal systemen voor ingebouwd om dat te voorkomen
Fijn dat het je lukt met je systemen om te zorgen dat je niet zwaarder wordt. Hou dat vooral vol.
Bedankt, dat gaat me lukken. Dat is trouwens ook de reden dat het me lukt, omdat ik zo ervan overtuigd ben van de essentie ervan, dat ik het tegenover mezelf uitspreek: het gaat me lukken, koste wat het kost. Kan me voorstellen dat het een stuk moeilijker wordt als je die overtuiging niet hebt, daarom hoop ik dat de vele mensen die ermee worstelen, die overtuiging ook gaan krijgen, want ik gun ook hen gewoon het beste voor zichzelf.quote:
[..]
Er is echt een verschil tussen niet toegeven aan alle impulsen en echt aan geen impuls toe kunnen geven.
Fijn dat het je lukt met je systemen om te zorgen dat je niet zwaarder wordt. Hou dat vooral vol.
Daarom heb ik ook zo'n gloeiende hekel aan die fatflueners en fat acceptance rotzooi, omdat die mensen massaal aansporen de handdoek in de ring te gooien, en hun eigenlijk van hun kracht afhandig maakt, door ze te vertelllen dat het allemaal niet zo'n zin heeft en niet per se hoeft. Allemaal voor hun eigen gewin, eigenlijk echt verdorven en misselijkmakend als ik erover nadenk. Mag hopen dat ik er niet meer ben wanneer de film Wall-E geen science fiction meer is, vrees dat de Westerse wereld daar wel op afstevent. Inderdaad de Westerse, want in de Oosterse wereld zie ik dat niet gebeuren, die hebben dat op een of andere manier in de cultuur ingebakken, het kan dus wel, en daar kunnen wij als arrogante Westerlingen nog wat van leren
Tja eigen effectiviteit is belangrijk. Dat is ronduit onderzocht. Maargoed, het is ook maar één van de vele determinanten die je succes bepalen.quote:
[..]
Bedankt, dat gaat me lukken. Dat is trouwens ook de reden dat het me lukt, omdat ik zo ervan overtuigd ben van de essentie ervan, dat ik het tegenover mezelf uitspreek: het gaat me lukken, koste wat het kost. Kan me voorstellen dat het een stuk moeilijker wordt als je die overtuiging niet hebt, daarom hoop ik dat de vele mensen die ermee worstelen, die overtuiging ook gaan krijgen, want ik gun ook hen gewoon het beste voor zichzelf.
Daarom heb ik ook zo'n gloeiende hekel aan die fatflueners en fat acceptance rotzooi, omdat die mensen massaal aansporen de handdoek in de ring te gooien, en hun eigenlijk van hun kracht afhandig maakt, door ze te vertelllen dat het allemaal niet zo'n zin heeft en niet per se hoeft. Allemaal voor hun eigen gewin, eigenlijk echt verdorven en misselijkmakend als ik erover nadenk. Mag hopen dat ik er niet meer ben wanneer de film Wall-E geen science fiction meer is, vrees dat de Westerse wereld daar wel op afstevent. Inderdaad de Westerse, want in de Oosterse wereld zie ik dat niet gebeuren, die hebben dat op een of andere manier in de cultuur ingebakken, het kan dus wel, en daar kunnen wij als arrogante Westerlingen nog wat van leren
Ik vergelijk het zelf een beetje met een moeilijke opleiding doen (laten we advocaat even als voorbeeld nemen). Zo'n opleiding duurt eeuwen en kost veel doorzettingsvermogen om af te maken. Heel knap dus als je dat kunt, maar niet onmogelijk. Toch zijn er heel wat factoren die kunnen meezitten (als je ouders bv. advocaat zijn) en factoren die kunnen tegenzitten (als je bv. niet heel slim bent en ook geen bijles kunt betalen). Voor die groep is het dus al een stuk moeilijker, dus die moeten dat compenseren met andere skills die ze al dan niet onwikkeld hebben, en die zullen een stuk meer wilskracht nodig hebben. Dan is er ook gewoon een groep die gewoon nooit advocaat zal worden: Omdat ze echt te dom zijn, omdat ze moeten mantelzorgen, of weet ik wat.
Natuurlijk ga je niet tegen die groep zeggen "Tja Timmie. Ik zie niet gebeuren dat je met jouw IQ ooit een opleiding afrondt. Ik zou het maar opgeven". Maar je gaat ook niet zeggen "jeetje Timmie. Wat ben jij een loser dat het jou, met je IQ van 85, niet is gelukt om advocaat te worden". Je kunt immers ook niet aan de buitenkant zien of Timmie te dom was, ondanks dat hij kneiterhard gewerkt heeft. Of dat Timmie gewoon een luie flikker was zonder wilskracht.
Zo zie ik het ook met afvallen; tuurlijk ga je niet tegen iemand zeggen dat het nooit zal lukken. Maar het betekent ook niet dat iemand een loser is als het om wat voor reden niet lukt. Je weet immers niet hoe moeilijk het voor diegene is: en je weet niet welke factoren mee en tegen hebben gezeten, en hoe hard iemand zijn best doet. Tussen er niets aan kunnen doen door medicatie, en volledige controle erover hebben zit een groot grijs gebied.
Ik wis eigen invloed niet uit (als je niet je best doet wordt het nooit iets), maar ik denk wel dat die minder absoluut is dan we denken (Google eens op: fundamentele attributiefout).
Er is zoveel onderzoek geweest waaruit blijkt dat genen, je opvoeding, je sociaal ecomische klasse, intelligentie, je eetverleden en zelfs de plaats waar je woont samenhangen met de kans op overgewicht, dat je simpelweg niet kan zeggen dat iemand niet genoeg moeite doet, of het zomaar kunt relateren aan je eigen situatie en successen.
Fatfluencers die neerkijken op mensen die proberen af te vallen vind ik ook toxisch. Maar in een wereld waar social media ons doet geloven dat we allemaal gemaakt zijn voor grootsheid, terwijl 50% van de mensen lelijker dan gemiddeld is, 50% van de mensen dikker dan gemiddeld is en 50% van de mensen dommer dan gemiddeld is, kan ik moeilijk boos worden om influencers die zich hard maken voor een bepaalde mate van (zelf)acceptatie.
Eens uiteraard, maar wel een toevoeging: de meeste mensen groeien denk ik ook gewoon uit elkaar. Op het moment dat je aan de relatie begint ben je op dat moment geweldig voor elkaar. Maar mensen veranderen. Uiterlijk, maar vooral ook in dingen die ze belangrijk vinden, karaktertrekken, hoe je reageert op gebeurtenissen. Wat ooit een onbreekbare band was gaat dan scheurtjes vertonen. En het is vaak ook een optelsom.quote:
[..]
De bottom line is inderdaad dat je bij elkaar moet willen zijn. Echt willen, niet uit gewoonte. Dat dat kan veranderen door de jaren door allerlei uiterlijke en minder zichbare veranderingen lijkt me gewoon erg logisch. En sommige veranderingen heb je meer in de hand dan anderen, maar als de aantrekkingskracht of de band vermindert of zelfs verdwijnt, is het beeindigen van de relatie uiteindelijk alleen maar een logische stap.
En ja, dat is kut als je aan de andere kant zit en niet het gevoel hebt dat het over is, maar dat is het grote nadeel van een relatie: de andere persoon kan te allen tijde besluiten dat het voorbij is. Jammer, maar helaas.
Daarom: ik ga geen relatie aan om de eindstreep te halen. Ik doe dat voor het hier en nu. Want ook al is het natuurlijk fijn om een geliefde om je heen te hebben op het moment dat je gaat (wat al geen garantie is), als dat het doel is, dan ligt de lat wel heel erg laag.
Dat bedoelde ik met minder zichtbare veranderingen.quote:
[..]
Eens uiteraard, maar wel een toevoeging: de meeste mensen groeien denk ik ook gewoon uit elkaar. Op het moment dat je aan de relatie begint ben je op dat moment geweldig voor elkaar. Maar mensen veranderen. Uiterlijk, maar vooral ook in dingen die ze belangrijk vinden, karaktertrekken, hoe je reageert op gebeurtenissen. Wat ooit een onbreekbare band was gaat dan scheurtjes vertonen. En het is vaak ook een optelsom.
Daarom: ik ga geen relatie aan om de eindstreep te halen. Ik doe dat voor het hier en nu. Want ook al is het natuurlijk fijn om een geliefde om je heen te hebben op het moment dat je gaat (wat al geen garantie is), als dat het doel is, dan ligt de lat wel heel erg laag.
Ik had zelf eigenlijk niet verwacht dat ik ooit echt lang zou blijven hangen bij één persoon, maar volgende maand zijn we 20 jaar samen, en we zijn elkaar nog steeds niet zat. Als het zo blijft, worden we samen oud. Er is nog steeds niemand bij wie ik liever ben. We zij beiden niet perfect, maar in ieder geval niet uit elkaar gegroeid of dusdanig veranderd dat de aantrekkingskracht verdwenen is, qua persoonlijkheid of qua uiterlijk. Het is wat mij betreft niet verstandig om het een doel op zich te maken om maar bij elkaar te blijven omdat je niet alleen oud wil worden of welke andere reden dan ook. De enige reden om bij elkaar te blijven moet zijn omdat je graag bij die ander bent. Soms is dat met (uiterlijke) veranderingen, soms zijn dat juist redenen om te vertrekken.
Natuurlijk kan de buitenwereld daar heel negatief op reageren als je weggaat bij je partner vanwege een ziekte of iets dergelijks. Echter, als een van de partners ziek wordt, zeker als de andere partner nog kerngezond is, dan verandert dat de dynamiek wel enorm.quote:
[..]
Dat laatste is ook gewoon zo. Wat dat betreft ben je überhaupt niemand verantwoording schuldig over waarom je weggaat bij een partner (hoewel je als je trouwt wel iets afspreekt over voor- en tegenspoed natuurlijk. Maarja. Als de tegenspoed chronisch is geworden….).
Toch zit er wel een verschil in de algemene discourse. Als je bij je man of vrouw weggaat omdat ‘ie dik is geworden, dan “verdient” diegene dat “want leefstijl”.
Als je bij je partner weggaat omdat die een halve gezichtsverlamming heeft gekregen dan is dat zielig, en is de verlatende kortzichtig.
Ik denk dat niemand aantrekkingskracht kan forceren en dat dat in alle gevallen even tragisch en verdrietig is. Daarin hoeven dikke mensen geen speciale behandeling te krijgen omdat ze “het verdienen”. Terwijl dat volgens mij wel is waarom topics zoals dit geopend worden.
Doet mij denken aan een relatie die ik had en op zeker moment, out of the blue, gaf ze aan dat zij nooit bij een partner kon blijven als die ziek zou worden, maar ook andersom niet zou willen dat iemand bij haar zou blijven als zij ziek zou worden. Vond ik op dat moment wat apart, maar ik dacht dat het vooral kwam door ons leeftijdsverschil. Echter, kort nadat we uit elkaar waren is ze ernstig ziek geworden. Ik vermoed dat ze het aan zag komen, maar dat heb ik haar nooit kunnen vragen, want ze had duidelijk gemaakt dat ze als het klaar is nooit meer contact wil en nou ja, dat heb ik uiteraard gerespecteerd.
Het is dus niet alleen vanuit de zorgende partner, maar ook vanuit de afhankelijke partner dat de dynamiek zo verandert dat je niet meer door zal willen. Dus waar de buitenwereld het gevoel heeft dat je je zieke partner in de steek hebt gelaten kan het ook zo zijn dat de zorgbehoevende partner de relatie heeft beëindigd, of gesaboteerd.
Hoe dan ook: van buitenaf kun je zoiets nooit beoordelen en kun je dat ook gewoon beter niet doen lijkt mij.
Ik val niet op dik, en zou het ook niet leuk vinden als mijn partner over 10 jaar dik zou zijn denk ik. Maar... als het echte liefde is en je echt van elkaar houdt, zie je het denk ik minder of het is niet echt een ding denk ik. En waarom zou je als je ouder bent, nog altijd woest aantrekkelijk moeten zijn? Gewoon er netjes verzorgd uit zien is misschien ook gewoon oke als je ouder bent. Het is niet realistisch om als bijvoorbeeld 50 of 60 jarige nog als iemand van 20 te willen zijn en uit zien. Aantrekkingskracht verdwijnt nu eenmaal langzaam als je ouder word, met of zonder overgewicht. Heb bijvoorbeeld nog nooit een vrouw van 50 of ouder in de playboy gezien.
Als je heel lang bij elkaar bent, gaat de liefde en houden van wel dieper dan de buitenkant lijkt mij. Persoonlijk heb ik nog nooit er van gehoord dat iemand zijn of haar partner heeft verlaten vanwege het uiterlijk of gewicht. Natuurlijk, in het begin is het juist ontzettend belangrijk. Hoe oppervlakkig ook, maar zonder die aantrekkingskracht gaat het geen relatie worden, maar na zoveel jaren zou de liefde toch veel dieper moeten zitten dan die extra kilo's.
TS begint dit topic over gewicht. Maar ik vraag mij het af van al die vrouwen die niet op kaal vallen. Er zullen legio zijn die rond hun 20e een knappe jongen hebben ontmoet en oud mee geworden zijn. Terwijl de meeste mannen vroeg of laat kaal worden. Beetje het zelfde idee. Ga je iemand dumpen omdat hij kaal aan het worden is? Zou wel heel oppervlakkig zijn.
Uiteraard zit er bij gewicht nog verschil tussen een aandoening of je volvreten op de bank de hele dag. Maar dan is het niet alleen het uiterlijk en gewicht wat de afknapper is.
Jane Seymour was 67 in de Playboy. En Paay 60.quote:
De een zal het niet erg vinden als de partner dikker word en de ander wel. Maar je zal ook dingen moeten accepteren in een relatie die je niet leuk vind. Anders moet je er niet eens aan beginnen lijkt mij.
Ik val niet op dik, en zou het ook niet leuk vinden als mijn partner over 10 jaar dik zou zijn denk ik. Maar... als het echte liefde is en je echt van elkaar houdt, zie je het denk ik minder of het is niet echt een ding denk ik. En waarom zou je als je ouder bent, nog altijd woest aantrekkelijk moeten zijn? Gewoon er netjes verzorgd uit zien is misschien ook gewoon oke als je ouder bent. Het is niet realistisch om als bijvoorbeeld 50 of 60 jarige nog als iemand van 20 te willen zijn en uit zien. Aantrekkingskracht verdwijnt nu eenmaal langzaam als je ouder word, met of zonder overgewicht. Heb bijvoorbeeld nog nooit een vrouw van 50 of ouder in de playboy gezien.
Als je heel lang bij elkaar bent, gaat de liefde en houden van wel dieper dan de buitenkant lijkt mij. Persoonlijk heb ik nog nooit er van gehoord dat iemand zijn of haar partner heeft verlaten vanwege het uiterlijk of gewicht. Natuurlijk, in het begin is het juist ontzettend belangrijk. Hoe oppervlakkig ook, maar zonder die aantrekkingskracht gaat het geen relatie worden, maar na zoveel jaren zou de liefde toch veel dieper moeten zitten dan die extra kilo's.
TS begint dit topic over gewicht. Maar ik vraag mij het af van al die vrouwen die niet op kaal vallen. Er zullen legio zijn die rond hun 20e een knappe jongen hebben ontmoet en oud mee geworden zijn. Terwijl de meeste mannen vroeg of laat kaal worden. Beetje het zelfde idee. Ga je iemand dumpen omdat hij kaal aan het worden is? Zou wel heel oppervlakkig zijn.
Uiteraard zit er bij gewicht nog verschil tussen een aandoening of je volvreten op de bank de hele dag. Maar dan is het niet alleen het uiterlijk en gewicht wat de afknapper is.
Er zijn nog zat vrouwen van 50 en ouder die er prachtig uitzien. Kate Beckinsale bv. Die niet alleen prachtig is om te zien, maar ook nog intelligent en met humor.
Dus ja, je kan ouder worden en aantrekkelijk blijven. Sowieso verandert je smaak ook wel mee met je leeftijd.
Mijn man en ik groeien juist steeds meer naar elkaar toe. Dit is mijn 4e relatie en de vorige 3 hadden me allemaal ten huwelijk gevraagd maar ik heb 3x bedankt terwijl die relaties ook wel goed waren, op een na. Mijn huidige man heb ik zelf gevraagd. Na ruim 10 jaar krijg ik nog steeds vlinders als ik hem zie. Terwijl we de 50 zijn gepasseerd en uiterlijk ook veranderen zijn we enorm gek op elkaar. Voor hem wist ik niet dat het zo zou zijn en ik ga er wel vanuit dat 'tot de dood ons scheidt' gaat gebeuren. Voordat ik mijn man leerde kennen stond ik er net zo in als jij, dat het niet voor altijd hoeft te zijn, maar nu denk ik dat dus wel.quote:
[..]
Eens uiteraard, maar wel een toevoeging: de meeste mensen groeien denk ik ook gewoon uit elkaar. Op het moment dat je aan de relatie begint ben je op dat moment geweldig voor elkaar. Maar mensen veranderen. Uiterlijk, maar vooral ook in dingen die ze belangrijk vinden, karaktertrekken, hoe je reageert op gebeurtenissen. Wat ooit een onbreekbare band was gaat dan scheurtjes vertonen. En het is vaak ook een optelsom.
Daarom: ik ga geen relatie aan om de eindstreep te halen. Ik doe dat voor het hier en nu. Want ook al is het natuurlijk fijn om een geliefde om je heen te hebben op het moment dat je gaat (wat al geen garantie is), als dat het doel is, dan ligt de lat wel heel erg laag.
Ja, dat kan invloed hebben.quote:
[..]
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.
Ik ben zelf "die vriendin" en ook wel meer dan 20 kg aangekomen (helaas) en van een gezond gewicht naar flinke obesitas gegaan. Gelukkig heeft het mijn relatie niet beïnvloed en zal ik mijn man nooit een onvertogen woord over mijn uiterlijk horen zeggen (wat hij echt denkt zal ik nooit weten
Anderszijds kun je je gevoelens ook maar beperkt beïnvloeden, dus als je echt een afkeer voelt van iemands uiterlijk... Tja... Dat lijkt me ook wel verwarrend voor jezelf als partner (maar ik zou iig niet op FOK! gaan posten hoe walgelijk ze was omdat ze bakken bami at. Arme meid.) Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik daar mee om zou gaan.
Toch heb ik het idee dat we zo'n afkeer bij gewicht sneller accepteren omdat we (imo iig gedeeltelijk ten onrechte) gewicht toch associeren met schuld en dus schaamte. Iets wat bij bv. kaalheid, ziekte en/of rimpels (denk ik....) veel minder is.
Kaal wordt iemand wel geleidelijk. Op een gegeven moment zal de partner ook wel vinden dat kaalgeschoren er beter uitziet dan zo'n landingsbaan.
Amputaties zullen ook best van invloed kunnen zijn, maar dat vind ik toch wel heel wat anders dan iemand die aan tafel de teugels laat vieren en flink wat kilogrammen aankomt.
Toegegeven, ik kijk niet iedere playboy meer naquote:
[..]
Jane Seymour was 67 in de Playboy. En Paay 60.
Er zijn nog zat vrouwen van 50 en ouder die er prachtig uitzien. Kate Beckinsale bv. Die niet alleen prachtig is om te zien, maar ook nog intelligent en met humor.
Dus ja, je kan ouder worden en aantrekkelijk blijven. Sowieso verandert je smaak ook wel mee met je leeftijd.
Ben het verder met je eens dat smaak met de leeftijd wel mee veranderd. Al betrap ik mijzelf er op dat ik de dames die aardig jonger dan mij zijn gemiddeld genomen aardig aantrekkelijker vind. Maar dat is persoonlijk natuurlijk.
Maar ho... als je de eindstreep haalt, prima. Natuurlijk is het fijn om met iemand te zijn waar je nooit meer vanaf wil. Ik bedoel meer te zeggen dat ik veel meer kijk naar het hier en nu. Waar andere mensen toch heel erg bezig zijn met de relatie te laten slagen en 'slagen' is voor hen dan dat die voortduurt.quote:
[..]
Mijn man en ik groeien juist steeds meer naar elkaar toe. Dit is mijn 4e relatie en de vorige 3 hadden me allemaal ten huwelijk gevraagd maar ik heb 3x bedankt terwijl die relaties ook wel goed waren, op een na. Mijn huidige man heb ik zelf gevraagd. Na ruim 10 jaar krijg ik nog steeds vlinders als ik hem zie. Terwijl we de 50 zijn gepasseerd en uiterlijk ook veranderen zijn we enorm gek op elkaar. Voor hem wist ik niet dat het zo zou zijn en ik ga er wel vanuit dat 'tot de dood ons scheidt' gaat gebeuren. Voordat ik mijn man leerde kennen stond ik er net zo in als jij, dat het niet voor altijd hoeft te zijn, maar nu denk ik dat dus wel.
Ik heb ook al heel lang geen Playboy meer ingekeken, maar ik kon mij Paay nog wel herinneren en toen ik opzocht hoe oud ze was (als fossiel, aldus Theo Maassen), zag ik Jane Seymour staan (tenminste, haar leeftijd toen ze in de Playboy stond).quote:
[..]
Toegegeven, ik kijk niet iedere playboy meer na
Ben het verder met je eens dat smaak met de leeftijd wel mee veranderd. Al betrap ik mijzelf er op dat ik de dames die aardig jonger dan mij zijn gemiddeld genomen aardig aantrekkelijker vind. Maar dat is persoonlijk natuurlijk.
En smaak van mannen verbreedt vooral. De ondergrens verandert niet zo heel veel. Als je 16 bent dan vind je 14-25 interessant, ben je 60 kijk je naar 25 (one can always hope...) - 55 ofzo.
Die valkuil heb ik al gehad en mijn man ook dus elk jaar rond kerst doen wij een 'evaluatie' en kijken we hoe het gaat. Om te voorkomen dat je om valse redenen bij elkaar blijft. Met een vette knipoog natuurlijk verklaren we plechtig dat 'het contract weer met een jaar wordt verlengd'.quote:
[..]
Maar ho... als je de eindstreep haalt, prima. Natuurlijk is het fijn om met iemand te zijn waar je nooit meer vanaf wil. Ik bedoel meer te zeggen dat ik veel meer kijk naar het hier en nu. Waar andere mensen toch heel erg bezig zijn met de relatie te laten slagen en 'slagen' is voor hen dan dat die voortduurt.
We hebben beide in het verleden te lang doorgemodderd in een relatie terwijl je als je eerlijk was al wist dat het niet ging werken. En dat is zonde van de tijd dus begrijp heel goed wat je bedoeld.
Die fout heb ik natuurlijk ook meermaals gemaakt. You live, you learn…quote:
[..]
Die valkuil heb ik al gehad en mijn man ook dus elk jaar rond kerst doen wij een 'evaluatie' en kijken we hoe het gaat. Om te voorkomen dat je om valse redenen bij elkaar blijft. Met een vette knipoog natuurlijk verklaren we plechtig dat 'het contract weer met een jaar wordt verlengd'.
We hebben beide in het verleden te lang doorgemodderd in een relatie terwijl je als je eerlijk was al wist dat het niet ging werken. En dat is zonde van de tijd dus begrijp heel goed wat je bedoeld.
Heeft zoiets niet vooral te maken met het idee wat je erbij associeert?quote:
[..]
Ik heb ook al heel lang geen Playboy meer ingekeken, maar ik kon mij Paay nog wel herinneren en toen ik opzocht hoe oud ze was (als fossiel, aldus Theo Maassen), zag ik Jane Seymour staan (tenminste, haar leeftijd toen ze in de Playboy stond).
En smaak van mannen verbreedt vooral. De ondergrens verandert niet zo heel veel. Als je 16 bent dan vind je 14-25 interessant, ben je 60 kijk je naar 25 (one can always hope...) - 55 ofzo.
Als Paay destijds met veel media-aandacht aankondigde dat zij met haar 60 jaar nog net zo sexy en begeerlijk is als een rondborstige blondine van 25 jaar en een record breekt als het oudste Playboy-model, denk ik dat vooral dat heel veel aversie en weerstand oproept bij mannen. Alsof zij inbreuk maakt op de mannelijke seksualiteit en voor hen meent te bepalen dat mannen voortaan alleen maar geil worden van een vrouw die hun moeder had kunnen zijn + aandacht en controle wilt hebben over hen.
Bij iemand als Madonna net zo:
Ze doet haar uiterste best om te lijken op die 25-jarige rondborstige blondine en met heel veel plastische chirurgie in combinatie met veel bewerkingen met Photoshop lukt het haar nog vrij goed ook. Maar omdat je weet dat ze in werkelijkheid 40 jaar ouder is, wordt hetgeen wat bij natuurlijke jonge vrouwen juist opwindend is bij haar juist ranzig.
De een zal het wel prima vinden, dat zal me een worst weten wat anderen vinden, ik vind het niet prima, daar gaat het om (daar ben ik verre van de enige in). Je moet ook niet leuke dingen accepteren is natuurlijk een dooddoener, ik mag helemaal zelf bepalen welke dingen ik wil accepteren en welke niet, En er is nogal een verschil tussen "partner laat wel eens wat dingen slingeren" of "partner heeft een andere levensvisie op iets wat ik ontzettend belangrijk vind ik het leven"quote:
De een zal het niet erg vinden als de partner dikker word en de ander wel. Maar je zal ook dingen moeten accepteren in een relatie die je niet leuk vind. Anders moet je er niet eens aan beginnen lijkt mij.
Ik val niet op dik, en zou het ook niet leuk vinden als mijn partner over 10 jaar dik zou zijn denk ik. Maar... als het echte liefde is en je echt van elkaar houdt, zie je het denk ik minder of het is niet echt een ding denk ik. En waarom zou je als je ouder bent, nog altijd woest aantrekkelijk moeten zijn? Gewoon er netjes verzorgd uit zien is misschien ook gewoon oke als je ouder bent. Het is niet realistisch om als bijvoorbeeld 50 of 60 jarige nog als iemand van 20 te willen zijn en uit zien. Aantrekkingskracht verdwijnt nu eenmaal langzaam als je ouder word, met of zonder overgewicht. Heb bijvoorbeeld nog nooit een vrouw van 50 of ouder in de playboy gezien.
Als je heel lang bij elkaar bent, gaat de liefde en houden van wel dieper dan de buitenkant lijkt mij. Persoonlijk heb ik nog nooit er van gehoord dat iemand zijn of haar partner heeft verlaten vanwege het uiterlijk of gewicht. Natuurlijk, in het begin is het juist ontzettend belangrijk. Hoe oppervlakkig ook, maar zonder die aantrekkingskracht gaat het geen relatie worden, maar na zoveel jaren zou de liefde toch veel dieper moeten zitten dan die extra kilo's.
TS begint dit topic over gewicht. Maar ik vraag mij het af van al die vrouwen die niet op kaal vallen. Er zullen legio zijn die rond hun 20e een knappe jongen hebben ontmoet en oud mee geworden zijn. Terwijl de meeste mannen vroeg of laat kaal worden. Beetje het zelfde idee. Ga je iemand dumpen omdat hij kaal aan het worden is? Zou wel heel oppervlakkig zijn.
Uiteraard zit er bij gewicht nog verschil tussen een aandoening of je volvreten op de bank de hele dag. Maar dan is het niet alleen het uiterlijk en gewicht wat de afknapper is.
Je kan het ook omdraaien he: als het echte liefde is, dan doe je je best voor je partner om de aantrekkingskracht te behouden (en bij een gezonde eigenwaarde past ook een gezonde zelfzorg, je doet het ook gewoon voor jezelf). Ik zeg nergens dat ik verwacht dat mijn partner er na 20 jaar nog als een woest aantrekkelijke filmster moet uitzien, die woorden leg je in mijn mond. Onder netjes en verzorgd versta ik trouwens echt geen retestrakke sixpack, maar ook zeker geen hangbuik die volledig over je genitaliën heen hangt. Weet niet wat voor zwartgallige visie jij hebt over relaties op latere leeftijd, maar ik ken zat stellen van 50+ die elkaar nog gewoon uit elkaar willen trekken. Sterker, ik denk dat, als je dat gevoel niet meer hebt, er iets mis is in je relatie. Dat van die Playboy heeft iemand onder me al rechtgezet, maar ik zie dagelijks genoeg vrouwen van 50+ die ik erg aantrekkelijk vind, dat zijn echt geen sportschool types, wel hebben ze allemaal als gemene deler dat ze nog op een gezond gewicht zitten.
Er is verder ook een verschil tussen liefde en aantrekking tot elkaar. Natuurlijk is die liefde tussen mensen echt niet weg als de aantrekking weg is (normaal gesproken dan), maar alleen liefde is niet genoeg in een relatie die niet van aseksuele aard is. Dat er verder zat compleet uitgebluste stellen uit pure gemakzucht bij elkaar blijven en net doen alsof alles prima is, dat moeten ze lekker zelf weten, daar heb ik verder niks mee te maken.
Heb al in een eerdere post uitgelegd waarom ik kaal worden en dik worden totaal niet vergelijkbaar vind, lees maar even terug, maar ook daarbij geld, als een vrouw een man niet meer wil omdat ie kaal word, is dat haar goed recht. Dat zou ik trouwens wel als een stuk oppervlakkiger omschrijven dan dik worden, maar dat terzijde. Dit topic gaat trouwens niet over mannen vs vrouwen he? Want voor het geval je het nog niet doorhad, mannen kunnen ook dik worden, en net zoveel vrouwen als mannen knappen daar ook op af, dat vrouwen dat minder erg vinden is een misvatting
Dat was trouwens mijn insteek van het topic, dat ik het bespreekbaar wilde maken dat niet alleen het gedrag waardoor iemand dik word een dealbreaker mag zijn, maar ook het feit op zich