R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Tja. Veel mensen kunnen dat niet.quote:Op vrijdag 12 september 2025 18:18 schreef VEM2012 het volgende:
[..]
Mijn vrouw ziet er fantastisch uit en ik kan vol trots in het openbaar met haar verschijnen. En toch praten we nu al gewoon met elkaar... ook over dingen waar ze mee zit.
Heel gek misschien.
Das een kwestie van wat je belangrijk vind in het leven ja. Persoonlijk krijg ik een meer voldaan gevoel van goed in mijn vel zitten en fysiek fit zijn, dat is een minder intens gevoel dan een korte high van een dopamine kick van een lekker snackje, maar duurt wel de hele dag door.quote:
Doe haar gegevens maar!
[..]
Dit.
Dat dwangmatige sporten en letten op voeding van fitboys en -girls, dát zou voor mij een dealbreaker zijn in een relatie. Over tig jaar ben je de pijp uit; wat heb je dan geleefd. Maar goed, ieder z'n meug natuurlijk.
Betekent niet dat ik nooit lekker eet, zeker wel, maar ik eet gewoon geen koek, snoep, taart, chips, wat dan ook, behalve soms op feestjes, maar buiten dat gewoon niet. Mis het totaal niet moet ik zeggen, je lichaam heeft het ook helemaal niet nodig. Mensen die het zeggen nodig te hebben als coping voor hun emoties, hebben gewoon niet op een gezonde manier met hun emoties leren omgaan, het is echt niet de enige manier om dat te doen. Voel me trouwens een stuk emotioneel opgeruimder na een half uurtje goede cardio dan een taartje, maar dat is inderdaad wel moeilijker, dus een weg van meer weerstand.
Dat is ook mijn advies voor iemand die wil afvallen, je hoeft echt geen rare fratsen met dieten en dat soort dingen uit te halen, haal gewoon alle calorie dichte snacks uit je dieet, dat is voor veruit de meeste mensen genoen om bakken met kilos af te vallen.
Las zo'n grappig libelle artikelje over een vrouw die gefrustreerd was dat zij dik was en haar man niet, terwijl haar man toch "gewoon lekker met haar mee at" tijdens het avondeten, oftewel ze aten net zo veel avondeten, maar hij was slank en zij was dik. Ze maakte echter twee denkfouten, de eerste is dat ze als vrouw minder caloriën nodig heeft dan haar man, dus zij eet eerder mee met haar man dan andersom. Maar daarnaast, dat avondeten is waarschijnlijk niet waar ze nat op gaat. de echte reden is vrijwel zeker gewoon de hoeveelheid snacks die ze de rest van de dag naar binnen werkt die hij niet eet, maar dat vertelde ze er natuurlijk niet bij. Mensen onderschatten vaak hoeveel caloriën daar in zitten, in twee chocolate chip cookies zitten bijvoorbeeld al ongeveer net zo veel als in een heel bord avondeten, maar het verschil is dat je die twee koekjes in een paar happen op hebt.
Moet ook altjd lachen om de term "corona kilo's", alsof corona de schuld heeft van dat mensen aangepapt zijn tijdens corona. Nee man, heb je gewoon helemaal zelf gedaan, gewoon meer thuis zitten = meer koekjes kanen, en die "kon niet sporten in de lockdown" is ook gelul, je mocht gewoon naar buiten, dus fietsen of hardlopen kon prima, de vraag is gewoon, hoe graag wil je het?
100 jaar geleden hadden ze zulke vette mensen als je tegenwoordig soms ziet rondlopen nog nooit gezien, als je toen zo dik was, dan kon je zo in het circus aan de slag als levende attractie. En onze genen zijn in de afgelopen 100 jaar echt niet verandert, het verschil is gewoon een enorm aanbod aan colarie dense food die je vroeger niet had, en mensen zijn lamlendiger geworden door kantoorbanen, waar de arbeid vroeger veel vaker fysiek was. Dus prima als je het okay vind om dik te zijn, maar ga geen externe factoren daar de schuld van geven.
Ook interessant om over na te denken: als iemands partner een alcohol verslaving heeft, en je gaat om die reden bij je partner weg, dan zullen weinig mensen je daarom veroordelen. Maar als het om een eetverslaving gaat, dan ben je (zeker als man), vaak een egoistische oppervlakkige lul als je om die reden weggaat bij je partner. Maar waarom?
Zonde. Maar dan lijkt het mij nog veel lastiger om daarmee te beginnen als je partner al in de put zit.quote:
Klopt, dat is inderdaad het enige alternatief t.o.v. een vadsige vreetzak te zijn.quote:
Doe haar gegevens maar!
[..]
Dit.
Dat dwangmatige sporten en letten op voeding van fitboys en -girls, dát zou voor mij een dealbreaker zijn in een relatie. Over tig jaar ben je de pijp uit; wat heb je dan geleefd. Maar goed, ieder z'n meug natuurlijk.
Dwaas
Er worden hier allemaal erg subjectieve zaken als feit geponeerd.
Sporten is niet voor iedereen fijn. Ik hou ervan, mijn man gaat alleen met me mee omdat het gezond is en omdat ik ga. Als ik morgen stopt, gaat hij ook niet meer.
Maar mijn man kan eten wat hij wil en komt max twee kilo aan en is dan nog steeds slank. Als ik, in vrouwenhoeveelheden, zou eten zoals hij, ben ik zo tien tot vijftien kilo zwaarder. Ik moet er echt een heel gezond voedingspatroon op na houden om op gewicht te blijven of wat af te vallen. Een vakantie met wat wijntjes en kaasplankjes leveren mij meer kilo's op dan mijn man.
En omdat we allebei gezond en op gewicht willen zijn/blijven/geraken houden we dus samen een gezond voedingspatroon aan. Hoewel hij veel meer zou kunnen snoepen of snacken of alcohol drinken doet hij dat ook niet. Uiteindelijk is het misschien voor hem gemakkelijker om slank te blijven, maar is veel snoepen en snacken en alcohol ook als je dat aan de buitenkant niet ziet voor de binnenkant alsnog niet gezond.
Sporten is niet voor iedereen fijn. Ik hou ervan, mijn man gaat alleen met me mee omdat het gezond is en omdat ik ga. Als ik morgen stopt, gaat hij ook niet meer.
Maar mijn man kan eten wat hij wil en komt max twee kilo aan en is dan nog steeds slank. Als ik, in vrouwenhoeveelheden, zou eten zoals hij, ben ik zo tien tot vijftien kilo zwaarder. Ik moet er echt een heel gezond voedingspatroon op na houden om op gewicht te blijven of wat af te vallen. Een vakantie met wat wijntjes en kaasplankjes leveren mij meer kilo's op dan mijn man.
En omdat we allebei gezond en op gewicht willen zijn/blijven/geraken houden we dus samen een gezond voedingspatroon aan. Hoewel hij veel meer zou kunnen snoepen of snacken of alcohol drinken doet hij dat ook niet. Uiteindelijk is het misschien voor hem gemakkelijker om slank te blijven, maar is veel snoepen en snacken en alcohol ook als je dat aan de buitenkant niet ziet voor de binnenkant alsnog niet gezond.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Plot twist: niemand vind sporten leuk, het zijn de effecten en resultaten die leuk zijn. En je hoeft het niet te doen he, niemand die je verplicht. Maar het is wel aan te raden als je wat meer uit het leven wilt halen.quote:Op zaterdag 13 september 2025 11:57 schreef miss_sly het volgende:
Er worden hier allemaal erg subjectieve zaken als feit geponeerd.
Sporten is niet voor iedereen fijn. Ik hou ervan, mijn man gaat alleen met me mee omdat het gezond is en omdat ik ga. Als ik morgen stopt, gaat hij ook niet meer.
Maar mijn man kan eten wat hij wil en komt max twee kilo aan en is dan nog steeds slank. Als ik, in vrouwenhoeveelheden, zou eten zoals hij, ben ik zo tien tot vijftien kilo zwaarder. Ik moet er echt een heel gezond voedingspatroon op na houden om op gewicht te blijven of wat af te vallen. Een vakantie met wat wijntjes en kaasplankjes leveren mij meer kilo's op dan mijn man.
En omdat we allebei gezond en op gewicht willen zijn/blijven/geraken houden we dus samen een gezond voedingspatroon aan. Hoewel hij veel meer zou kunnen snoepen of snacken of alcohol drinken doet hij dat ook niet. Uiteindelijk is het misschien voor hem gemakkelijker om slank te blijven, maar is veel snoepen en snacken en alcohol ook als je dat aan de buitenkant niet ziet voor de binnenkant alsnog niet gezond.
En natuurlijk kom jij meer aan als je man, als je allebei hetzelfde snackt, want hij is een man, dus heeft meer dagelijkse hoeveelheid calorien nodig. Maar ook hij komt goed aan als hij gaat snoepen en snacken en drinken hoor, dat kan ik je garanderen. Wel goed dat jullie elkaar zo inspireren om gezond te blijven leven, dat is wel een voorbeeld voor veel relaties en zou zou ik het in mijn toekomstige relatie ook graag zien
Daar gaan we weer met een mening feit maken. Ik vind sporten wél leuk en vele mensen met mij.quote:Op zaterdag 13 september 2025 12:44 schreef MultiBanaan het volgende:
[..]
Plot twist: niemand vind sporten leuk, het zijn de effecten en resultaten die leuk zijn. En je hoeft het niet te doen he, niemand die je verplicht. Maar het is wel aan te raden als je wat meer uit het leven wilt halen.
En natuurlijk kom jij meer aan als je man, als je allebei hetzelfde snackt, want hij is een man, dus heeft meer dagelijkse hoeveelheid calorien nodig. Maar ook hij komt goed aan als hij gaat snoepen en snacken en drinken hoor, dat kan ik je garanderen. Wel goed dat jullie elkaar zo inspireren om gezond te blijven leven, dat is wel een voorbeeld voor veel relaties en zou zou ik het in mijn toekomstige relatie ook graag zien
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ligt er natuurlijk ook aan welke sport, ik bedoelde eigenlijk de versie waarbij je als een hamster in een loopmolen staat, niet leuke teamsporten ofzo. Maar verder is dat niet relevant, het enige wat relevant is, is dat je lichaam beweging nodig heeft, en je die op een of andere manier moet zien te krijgen.quote:
[..]
Daar gaan we weer met een mening feit maken. Ik vind sporten wél leuk en vele mensen met mij.
Ik heb best wel wat vriendinnen gehad. Allemaal slank en meestal slanker geworden tijdens de relatie. Ten eerste moet je erop letten dat je een vrouw selecteert die al bij het begin van de relatie behoorlijk slank is en, het belangrijkste, gezond eet. Dus veel groenten, geen suiker, niet snoepen. Als er zakken snoep in de kast staan, dan is dat voor mij een red flag.
Ten tweede is het belangrijk dat jij als partner, als je dat belangrijk vindt, je verantwoordelijkheid neemt. Dus zelf gezonde dingen in huis halen en zelf zoveel mogelijk koken. Ik heb in al mijn relaties de meeste kooktaken op me genomen en omdat ik goed kan koken, aten de dames dat maar wat graag. Altijd veel vis, groenten, volkorenproducten. En altijd suikervrij.
Mijn vriendinnen wisten ook wel dat ze bij mij niet met ongezonde voeding aan moesten komen, dus als zij kookten, wisten ze ook dat ze wel wat gezonds moesten maken voor me.
Ten tweede is het belangrijk dat jij als partner, als je dat belangrijk vindt, je verantwoordelijkheid neemt. Dus zelf gezonde dingen in huis halen en zelf zoveel mogelijk koken. Ik heb in al mijn relaties de meeste kooktaken op me genomen en omdat ik goed kan koken, aten de dames dat maar wat graag. Altijd veel vis, groenten, volkorenproducten. En altijd suikervrij.
Mijn vriendinnen wisten ook wel dat ze bij mij niet met ongezonde voeding aan moesten komen, dus als zij kookten, wisten ze ook dat ze wel wat gezonds moesten maken voor me.
Mja
Ik beschrijf inderdaad twee uitersten. Het is jouw keus om te concluderen dat ik mij geen nuances kan voorstellen.quote:
[..]
Want de wereld is heel zwart en wit, meerdere scenario's als die twee zijn er inderdaad niet mogelijk nee. Dat eerste scenario die je beschrijft lijkt trouwens eerder op een ouder-kind relatie dan op een gelijkwaardige relatie tussen twee partners
Ik ben het wel met je eens dat er nogal een hypocriet taboe over heerst om waarde te hechten aan het uiterlijk van de partner. Als jij zelf iemand bent die minimaal 4x per week naar de sportschool gaat en op jouw voeding let om in shape te blijven, kan ik mij voorstellen dat je afknapt op iemand die te dik is en veel minder waarde hecht aan die gezonde levensstijl dan jij. In dat geval past zo'n iemand ook niet qua persoonlijkheid bij jou.
Maar laten we het eens omdraaien. Stel, er gebeurt wat in jouw leven, waardoor je depressief wordt of je krijgt een burn-out. Het sporten lukt je niet meer, je ligt vooral in bed of op de bank en je voelt je een loser. Omdat jij je klote voelt, verandert automatisch jouw eetpatroon: je gaat meer snacken (een depressief brein heeft ook meer glucose nodig) en je komt in vetgehalte aan en jouw spiermassa neemt af. Hoe zou jij het vinden als jouw vriendin dan eerst niet zo goed snapt wat er zo moeilijk aan is om actiever in het leven te staan en het uiteindelijk met jou uitmaakt en erbij zegt dat jullie niet bij elkaar passen, waarmee ze eigenlijk de conclusie trekt dat jij een lui karakter hebt en niet snapt dat het meer met de depressieve klachten heeft te maken?
Uit de OP krijg ik namelijk wel de indruk dat je op zo'n manier over haar oordeelt. Je schreef erbij dat ze zich zelf ook niet happy voelde met haar lichaam (anders had ze zelf ook niet gezegd dat ze zich te dik vond) en dat jij nogal ontwijkend op haar reageerde door te zwijgen over wat je echt over haar dacht.
Ik vind sporten oprecht leuk... (voor de goede orde, ik bracht het als mening, niet als feit en was primair een reactie op iemand die net deed alsof sporten hel op aarde is)quote:
[..]
Plot twist: niemand vind sporten leuk, het zijn de effecten en resultaten die leuk zijn. En je hoeft het niet te doen he, niemand die je verplicht. Maar het is wel aan te raden als je wat meer uit het leven wilt halen.
En natuurlijk kom jij meer aan als je man, als je allebei hetzelfde snackt, want hij is een man, dus heeft meer dagelijkse hoeveelheid calorien nodig. Maar ook hij komt goed aan als hij gaat snoepen en snacken en drinken hoor, dat kan ik je garanderen. Wel goed dat jullie elkaar zo inspireren om gezond te blijven leven, dat is wel een voorbeeld voor veel relaties en zou zou ik het in mijn toekomstige relatie ook graag zien
Met alle respect, maar ik heb ooit een scharrel gehad die kon eten wat ze wilde (en die at ook belachelijke hoeveelheden) en die kwam geen gram aan. Had een mooi strak lichaam. Ongelofelijk wetende wat ze at... En ok, ze was toen 17 jaar oud en dan kom je met veel meer weg, maar iets van 10 jaar geleden kwam ik haar nog eens tegen (eind 30 toen) en ze was nog steeds precies hetzelfde.quote:
Ik heb best wel wat vriendinnen gehad. Allemaal slank en meestal slanker geworden tijdens de relatie. Ten eerste moet je erop letten dat je een vrouw selecteert die al bij het begin van de relatie behoorlijk slank is en, het belangrijkste, gezond eet. Dus veel groenten, geen suiker, niet snoepen. Als er zakken snoep in de kast staan, dan is dat voor mij een red flag.
Sommige mensen hebben dat geluk. Ik helaas niet...
Je kan er nog zoveel begrip voor hebben en voor velen zou het ook nog wel een reden kunnen zijn om bij iemand te blijven, maar je hebt 0,0 invloed op fysieke aantrekkingskracht. En als die weg is... ja, wat moet je dan?quote:
Maar laten we het eens omdraaien. Stel, er gebeurt wat in jouw leven, waardoor je depressief wordt of je krijgt een burn-out. Het sporten lukt je niet meer, je ligt vooral in bed of op de bank en je voelt je een loser. Omdat jij je klote voelt, verandert automatisch jouw eetpatroon: je gaat meer snacken (een depressief brein heeft ook meer glucose nodig) en je komt in vetgehalte aan en jouw spiermassa neemt af. Hoe zou jij het vinden als jouw vriendin dan eerst niet zo goed snapt wat er zo moeilijk aan is om actiever in het leven te staan en het uiteindelijk met jou uitmaakt en erbij zegt dat jullie niet bij elkaar passen, waarmee ze eigenlijk de conclusie trekt dat jij een lui karakter hebt en niet snapt dat het meer met de depressieve klachten heeft te maken?
Begrijp mij goed, ik heb geen antwoord op die vraag, want het lijkt mij verschrikkelijk lastig om tegen een depressieve partner te zeggen dat je haar fysiek niet meer aantrekkelijk vindt en je derhalve geen seks meer met haar wil (en daarbij wel seks met anderen). Of de relatie beëindigen (op zich beter denk ik)... maar ja, relaties beëindigen is al klote genoeg, maar als je iemand achterlaat waarvan je weet dat ze zo weer een andere kerel kunnen vinden als ze dat willen is dat toch wat anders dan wanneer je iemand achterlaat in een donker gat.
Ik wil haar wel eens zien als ze 50 is. En ze bewoog waarschijnlijk ook veel of had ADHD ofzo.quote:
[..]
Met alle respect, maar ik heb ooit een scharrel gehad die kon eten wat ze wilde (en die at ook belachelijke hoeveelheden) en die kwam geen gram aan. Had een mooi strak lichaam. Ongelofelijk wetende wat ze at... En ok, ze was toen 17 jaar oud en dan kom je met veel meer weg, maar iets van 10 jaar geleden kwam ik haar nog eens tegen (eind 30 toen) en ze was nog steeds precies hetzelfde.
Sommige mensen hebben dat geluk. Ik helaas niet...
Mja
In dat geval ben ik benieuwd naar de functie van deze twee willekeurige scenario's.quote:
[..]
Ik beschrijf inderdaad twee uitersten. Het is jouw keus om te concluderen dat ik mij geen nuances kan voorstellen.
Ik ben het wel met je eens dat er nogal een hypocriet taboe over heerst om waarde te hechten aan het uiterlijk van de partner. Als jij zelf iemand bent die minimaal 4x per week naar de sportschool gaat en op jouw voeding let om in shape te blijven, kan ik mij voorstellen dat je afknapt op iemand die te dik is en veel minder waarde hecht aan die gezonde levensstijl dan jij. In dat geval past zo'n iemand ook niet qua persoonlijkheid bij jou.
Maar laten we het eens omdraaien. Stel, er gebeurt wat in jouw leven, waardoor je depressief wordt of je krijgt een burn-out. Het sporten lukt je niet meer, je ligt vooral in bed of op de bank en je voelt je een loser. Omdat jij je klote voelt, verandert automatisch jouw eetpatroon: je gaat meer snacken (een depressief brein heeft ook meer glucose nodig) en je komt in vetgehalte aan en jouw spiermassa neemt af. Hoe zou jij het vinden als jouw vriendin dan eerst niet zo goed snapt wat er zo moeilijk aan is om actiever in het leven te staan en het uiteindelijk met jou uitmaakt en erbij zegt dat jullie niet bij elkaar passen, waarmee ze eigenlijk de conclusie trekt dat jij een lui karakter hebt en niet snapt dat het meer met de depressieve klachten heeft te maken?
Uit de OP krijg ik namelijk wel de indruk dat je op zo'n manier over haar oordeelt. Je schreef erbij dat ze zich zelf ook niet happy voelde met haar lichaam (anders had ze zelf ook niet gezegd dat ze zich te dik vond) en dat jij nogal ontwijkend op haar reageerde door te zwijgen over wat je echt over haar dacht.
Verder had ik al gemeld dat uitzonderingen zijn daargelaten, dat de situatie soms ingewikkelder is, maar dat ik die in dit topic buiten beschouwing wilde laten, want laten we eerlijk zijn, veruit de meeste situaties zijn dat niet, en bovendien is het een afleidingsmanoevre om het niet over het echte onderwerp te hoeven hebben. Verder ben ik benieuwd waar je vandaan haalt dat een depressief brein meer glucose nodig heeft, want daar heb ik nog nooit van gehoord, en een snelle google opdracht kom ik dat ook niet tegen. Maar buiten dat, de meeste partners waarvan de ander depressief wordt, en vervolgens in zelf destructief gedrag blijven hangen zonder zichzelf te helpen, dat overleven de meeste relaties niet, wees eerlijk. Zou het dus niet vreemd vinden dat mijn partner dan op een gegeven moment zegt: ik kan dit niet meer. En vervang je bij de depressieve partner de eetverslaving weer voor de drankverslaving, zou je er dan nog steeds op dezelfde manier naar kijken?
Verder zoals ik al zei, heb ik het een keer opgeworpen, maar sloeg ze dit zo hard op een emotionele manier dicht, dat het geen bespreekbaar onderwerp was. Volgens mij zeg ik niets geks als ik stel dat dit onderwerp voor veel vrouwen moeilijk is om te horen, en het te makkelijk is om te stellen dat je dat gewoon even kan zeggen. Betekent niet dat ze achterlijk zijn en echt wel weten wat er aan de hand is. Ze was inderdaad niet happy met haar eigen lichaam (en ik ook niet), maar heeft nooit laten blijken op een of andere manier depressief te zijn, dus daar kan ik ook niet zo veel mee
Echt sportief was ze niet. Ja, hockey toen. Maar ik vermoed dat ze dat niet meer doet. ADHD heb ik niet ontdekt. Het was een wilde meid, maar om dat nou meteen als ADHD te diagnostiseren...quote:
[..]
Ik wil haar wel eens zien als ze 50 is. En ze bewoog waarschijnlijk ook veel of had ADHD ofzo.
Heerlijk topic, kan fijn zwelgen in zelfhaat, daarom had ik fok! weer geopend. Dit stukje brengt helaas echter toch weer een glimlach op m’n gezicht. Je beschrijft hoe verschillen in externe omstandigheden hebben geleid tot meer overgewicht en zegt in de volgende zin dat externe factoren niet de schuld hebben.quote:
[..]
100 jaar geleden hadden ze zulke vette mensen als je tegenwoordig soms ziet rondlopen nog nooit gezien, als je toen zo dik was, dan kon je zo in het circus aan de slag als levende attractie. En onze genen zijn in de afgelopen 100 jaar echt niet verandert, het verschil is gewoon een enorm aanbod aan colarie dense food die je vroeger niet had, en mensen zijn lamlendiger geworden door kantoorbanen, waar de arbeid vroeger veel vaker fysiek was. Dus prima als je het okay vind om dik te zijn, maar ga geen externe factoren daar de schuld van geven.
Ik vind hardlopen wel leuk, en nu?quote:
[..]
Ligt er natuurlijk ook aan welke sport, ik bedoelde eigenlijk de versie waarbij je als een hamster in een loopmolen staat, niet leuke teamsporten ofzo. Maar verder is dat niet relevant, het enige wat relevant is, is dat je lichaam beweging nodig heeft, en je die op een of andere manier moet zien te krijgen.
Nog een plot twist.quote:Op zaterdag 13 september 2025 15:54 schreef JopieKlaassen het volgende:
[..]
Ik vind hardlopen wel leuk, en nu?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Moet je eens vragen naar de dingen die hij haat, blijken dat dus dingen te zijn die hij leuk vindt.quote:
Appears.
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Dan is dat helemaal fantastisch, ik ben oprecht blij daarom en ik hoop dat je anderen ook kan inspireren in je enthousiasme voor deze prachtige hobbyquote:
[..]
Ik vind hardlopen wel leuk, en nu?
Ah ja, ik begrijp dat dat stukje wat verwarrend kan zijn. Het zijn inderdaad de calorie dense foods die de oorzaak zijn van ons collectief toegenomen gewicht, of eigenlijk, de wijdverspreide beschikbaarheid ervan, en het feit dat we ze massaal naar binnen proppen. Ze zijn er echter niet de schuld van, de verantwoordelijkheid om ze niet in je mond te steken ligt nog altijd bij de persoon zelf. Tussen oorzaak en schuld zit dus een subtiel verschil.quote:
[..]
Heerlijk topic, kan fijn zwelgen in zelfhaat, daarom had ik fok! weer geopend. Dit stukje brengt helaas echter toch weer een glimlach op m’n gezicht. Je beschrijft hoe verschillen in externe omstandigheden hebben geleid tot meer overgewicht en zegt in de volgende zin dat externe factoren niet de schuld hebben.
Ik krijg vooral klachten van moeder de vrouw dat ik teveel schoenen heb.quote:
[..]
Dan is dat helemaal fantastisch, ik ben oprecht blij daarom en ik hoop dat je anderen ook kan inspireren in je enthousiasme voor deze prachtige hobby
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.quote:
Daar ben je natuurlijk zelf bij.
Als de sportieve en gezond etende dame, dan opeens niet of minder sport en veel troep eet, kun je er ook wat van zeggen. Je hoeft niet te wachten tot ze het figuur van een Big Mac heeft. Hoe ouder je bent, hoe moeilijker afvallen ook is.
Om me heen zie ik het wel. Vriendin van een familielid bijvoorbeeld ook, die is in een aantal jaren een kilo of 20 aangekomen. Dat is dan gewoon niet meer degene waar haar partner ooit verliefd op is geworden.
Ik ben zelf "die vriendin" en ook wel meer dan 20 kg aangekomen (helaas) en van een gezond gewicht naar flinke obesitas gegaan. Gelukkig heeft het mijn relatie niet beïnvloed en zal ik mijn man nooit een onvertogen woord over mijn uiterlijk horen zeggen (wat hij echt denkt zal ik nooit weten
Maar hij was in ieder geval blij genoeg om met me te trouwen 
.)Anderszijds kun je je gevoelens ook maar beperkt beïnvloeden, dus als je echt een afkeer voelt van iemands uiterlijk... Tja... Dat lijkt me ook wel verwarrend voor jezelf als partner (maar ik zou iig niet op FOK! gaan posten hoe walgelijk ze was omdat ze bakken bami at. Arme meid.) Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik daar mee om zou gaan.
Toch heb ik het idee dat we zo'n afkeer bij gewicht sneller accepteren omdat we (imo iig gedeeltelijk ten onrechte) gewicht toch associeren met schuld en dus schaamte. Iets wat bij bv. kaalheid, ziekte en/of rimpels (denk ik....) veel minder is.
Teveel schoenen? Dat bestaat nietquote:
[..]
Ik krijg vooral klachten van moeder de vrouw dat ik teveel schoenen heb.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Op kaal worden of een amputatie heb je over het algemeen toch wat minder invloed dan op dik worden door te veel etenquote:
[..]
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.
Ik ben zelf "die vriendin" en ook wel meer dan 20 kg aangekomen (helaas) en van een gezond gewicht naar flinke obesitas gegaan. Gelukkig heeft het mijn relatie niet beïnvloed en zal ik mijn man nooit een onvertogen woord over mijn uiterlijk horen zeggen (wat hij echt denkt zal ik nooit weten
Anderszijds kun je je gevoelens ook maar beperkt beïnvloeden, dus als je echt een afkeer voelt van iemands uiterlijk... Tja... Dat lijkt me ook wel verwarrend voor jezelf als partner (maar ik zou iig niet op FOK! gaan posten hoe walgelijk ze was omdat ze bakken bami at. Arme meid.) Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik daar mee om zou gaan.
Toch heb ik het idee dat we zo'n afkeer bij gewicht sneller accepteren omdat we (imo iig gedeeltelijk ten onrechte) gewicht toch associeren met schuld en dus schaamte. Iets wat bij bv. kaalheid, ziekte en/of rimpels (denk ik....) veel minder is.
Kaal worden of een medische amputatie zijn dingen die buiten jouw invloed liggen, dus dan ligt dat heel anders. Maar als er een vrouw is die zegt, ik voel me niet meer aangetrokken tot mijn partner omdat hij kaal is geworden, dan is dat haar goed recht. Maar als we dat sociaal gaan accepteren, dan moeten we zeker ook sociaal accepteren dat je afknapt op je te dik geworden partner.quote:
[..]
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.
In tegenstelling tot kaal worden, heeft dik worden in een relatie daarnaast ook wel emotionele implicaties voor de relatie. Ik zie dat toch als een vorm van geen moeite willen doen voor jezelf en je relatie, je partner als vanzelfsprekend gaan zien, niet alles uit je relatie en het leven willen halen. Dat zijn niet echt dingen waar de meeste mensen warm van worden
Veruit de meeste mensen worden dik door levensstijl. Kaal worden kun je hoogstens tegengaan door behandelingen.quote:
[..]
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.
Ik ben zelf "die vriendin" en ook wel meer dan 20 kg aangekomen (helaas) en van een gezond gewicht naar flinke obesitas gegaan. Gelukkig heeft het mijn relatie niet beïnvloed en zal ik mijn man nooit een onvertogen woord over mijn uiterlijk horen zeggen (wat hij echt denkt zal ik nooit weten
Anderszijds kun je je gevoelens ook maar beperkt beïnvloeden, dus als je echt een afkeer voelt van iemands uiterlijk... Tja... Dat lijkt me ook wel verwarrend voor jezelf als partner (maar ik zou iig niet op FOK! gaan posten hoe walgelijk ze was omdat ze bakken bami at. Arme meid.) Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik daar mee om zou gaan.
Toch heb ik het idee dat we zo'n afkeer bij gewicht sneller accepteren omdat we (imo iig gedeeltelijk ten onrechte) gewicht toch associeren met schuld en dus schaamte. Iets wat bij bv. kaalheid, ziekte en/of rimpels (denk ik....) veel minder is.
Toch een wereld van verschil vind ik.
Maar sowieso: ik vind het idee van bij elkaar blijven omdat je al langer bij elkaar bent raar. Natuurlijk bouw je iets op wat maakt dat je gehecht raakt aan elkaar. En dat is op zich een goede reden om te blijven. Maar onder de streep moet je wel gelukkig zijn met elkaar. Ook al ben je 30 jaar bij elkaar, als je liever de ander kwijt dan rijk bent, dan kun je het beste zo snel mogelijk vertrekken. Want je doet de ander geen plezier met blijven in een relatie die je niet meer wil.
Ja, en tegelijkertijd kiest bijna niemand ervoor om dik te zijn. En tussen jezelf volvreten en “dik door medicatie” zit ook nog een groot grijs gebied. Dik door zwangerschap, medicatie die afvallen moeilijk (maar niet onmogelijk) maakt, emotionele problemen, hormonale problemen. Iemand die kaal wordt heeft invloed in de zin van haartransplantaties/haarstukken (je hebt hele mooie tegenwoordig die je bijna niet ziet). Maar zou je het fair vinden als iemand dat van zijn partner verwacht óf weg gaat?quote:
[..]
Kaal worden of een medische amputatie zijn dingen die buiten jouw invloed liggen, dus dan ligt dat heel anders. Maar als er een vrouw is die zegt, ik voel me niet meer aangetrokken tot mijn partner omdat hij kaal is geworden, dan is dat haar goed recht. Maar als we dat sociaal gaan accepteren, dan moeten we zeker ook sociaal accepteren dat je afknapt op je te dik geworden partner.
In tegenstelling tot kaal worden, heeft dik worden in een relatie daarnaast ook wel emotionele implicaties voor de relatie. Ik zie dat toch als een vorm van geen moeite willen doen voor jezelf en je relatie, je partner als vanzelfsprekend gaan zien, niet alles uit je relatie en het leven willen halen. Dat zijn niet echt dingen waar de meeste mensen warm van worden
Ik heb zelf als tiener een eetstoornis gehad. Toen ik mijn man leerde kennen en een gezond gewicht had zat ik nog in het staartje daarvan (ook nog ermee gediagnosticeerd). Door anti-depressiva beter geworden, en ook heel veel dikker.
Hoe dan ook, zelfs met obesitas 100x gelukkiger, 100x meer energie en ik denk ook een veel leuker persoon. Wsl dat iedereen het daarom ook wel prima vindt zo. Ik zit niet te zwelgen in zelfmedelijden ofzo want voor mij is het offer het waard geweest. Dan maar wat lelijk(er), maar wel een stuk vrolijker.
Blij dat het mijn man niet boeit. De (voor)oordelen van anderen vind ik soms ingewikkelder. Ik ben geen fat positivist ofzo (ik had het allerliefst een gezond gewicht gehad natuurlijk, ook met oog op gezondheid. Ik heb alleen geen zin meer daar obsessief mee bezig te zijn). Maar er zijn zoveel redenen en nuances waarom de ene dik is en de ander niet, dat “ieder pondje gaat door het mondje” en “eigen invloed” wel echt een te simpele voorstelling van zaken is. Dat, terwijl het vaak wel als excuus wordt gebruikt om grof op dikke mensen in te hakken of iemand erop af te wijzen. Dat dik je smaak niet is, is 100% gerechtvaardigd, maar de onderbouwing ervan vind ik soms wel kort door de bocht.
De bottom line is inderdaad dat je bij elkaar moet willen zijn. Echt willen, niet uit gewoonte. Dat dat kan veranderen door de jaren door allerlei uiterlijke en minder zichbare veranderingen lijkt me gewoon erg logisch. En sommige veranderingen heb je meer in de hand dan anderen, maar als de aantrekkingskracht of de band vermindert of zelfs verdwijnt, is het beeindigen van de relatie uiteindelijk alleen maar een logische stap.quote:
[..]
Veruit de meeste mensen worden dik door levensstijl. Kaal worden kun je hoogstens tegengaan door behandelingen.
Toch een wereld van verschil vind ik.
Maar sowieso: ik vind het idee van bij elkaar blijven omdat je al langer bij elkaar bent raar. Natuurlijk bouw je iets op wat maakt dat je gehecht raakt aan elkaar. En dat is op zich een goede reden om te blijven. Maar onder de streep moet je wel gelukkig zijn met elkaar. Ook al ben je 30 jaar bij elkaar, als je liever de ander kwijt dan rijk bent, dan kun je het beste zo snel mogelijk vertrekken. Want je doet de ander geen plezier met blijven in een relatie die je niet meer wil.
En ja, dat is kut als je aan de andere kant zit en niet het gevoel hebt dat het over is, maar dat is het grote nadeel van een relatie: de andere persoon kan te allen tijde besluiten dat het voorbij is. Jammer, maar helaas.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat laatste is ook gewoon zo. Wat dat betreft ben je überhaupt niemand verantwoording schuldig over waarom je weggaat bij een partner (hoewel je als je trouwt wel iets afspreekt over voor- en tegenspoed natuurlijk. Maarja. Als de tegenspoed chronisch is geworden….).quote:
[..]
Veruit de meeste mensen worden dik door levensstijl. Kaal worden kun je hoogstens tegengaan door behandelingen.
Toch een wereld van verschil vind ik.
Maar sowieso: ik vind het idee van bij elkaar blijven omdat je al langer bij elkaar bent raar. Natuurlijk bouw je iets op wat maakt dat je gehecht raakt aan elkaar. En dat is op zich een goede reden om te blijven. Maar onder de streep moet je wel gelukkig zijn met elkaar. Ook al ben je 30 jaar bij elkaar, als je liever de ander kwijt dan rijk bent, dan kun je het beste zo snel mogelijk vertrekken. Want je doet de ander geen plezier met blijven in een relatie die je niet meer wil.
Toch zit er wel een verschil in de algemene discourse. Als je bij je man of vrouw weggaat omdat ‘ie dik is geworden, dan “verdient” diegene dat “want leefstijl”.
Als je bij je partner weggaat omdat die een halve gezichtsverlamming heeft gekregen dan is dat zielig, en is de verlatende kortzichtig.
Ik denk dat niemand aantrekkingskracht kan forceren en dat dat in alle gevallen even tragisch en verdrietig is. Daarin hoeven dikke mensen geen speciale behandeling te krijgen omdat ze “het verdienen”. Terwijl dat volgens mij wel is waarom topics zoals dit geopend worden.
Dat is gelul. Dat je je machteloos voelt tegenover je dik zijn, betekent niet dat je machteloos bent tegenover je dik zijn. Medicijnen zoals anti depressiva kunnen iemand inderdaad flink laten aankomen, dit heb ik al benoemd in de OP als uitzonderingssituaties, en zoals ook al bewezen is, veruit de meeste mensen zijn geen uitzonderingssituaties.quote:
[..]
Ja, en tegelijkertijd kiest bijna niemand ervoor om dik te zijn. En tussen jezelf volvreten en “dik door medicatie” zit ook nog een groot grijs gebied. Dik door zwangerschap, medicatie die afvallen moeilijk (maar niet onmogelijk) maakt, emotionele problemen, hormonale problemen. Iemand die kaal wordt heeft invloed in de zin van haartransplantaties/haarstukken (je hebt hele mooie tegenwoordig die je bijna niet ziet). Maar zou je het fair vinden als iemand dat van zijn partner verwacht óf weg gaat?
Ik heb zelf als tiener een eetstoornis gehad. Toen ik mijn man leerde kennen en een gezond gewicht had zat ik nog in het staartje daarvan (ook nog ermee gediagnosticeerd). Door anti-depressiva beter geworden, en ook heel veel dikker.
Hoe dan ook, zelfs met obesitas 100x gelukkiger, 100x meer energie en ik denk ook een veel leuker persoon. Wsl dat iedereen het daarom ook wel prima vindt zo. Ik zit niet te zwelgen in zelfmedelijden ofzo want voor mij is het offer het waard geweest. Dan maar wat lelijk(er), maar wel een stuk vrolijker.
Blij dat het mijn man niet boeit. De (voor)oordelen van anderen vind ik soms ingewikkelder. Ik ben geen fat positivist ofzo (ik had het allerliefst een gezond gewicht gehad natuurlijk, ook met oog op gezondheid. Ik heb alleen geen zin meer daar obsessief mee bezig te zijn). Maar er zijn zoveel redenen en nuances waarom de ene dik is en de ander niet, dat “ieder pondje gaat door het mondje” en “eigen invloed” wel echt een te simpele voorstelling van zaken is. Dat, terwijl het vaak wel als excuus wordt gebruikt om grof op dikke mensen in te hakken of iemand erop af te wijzen. Dat dik je smaak niet is, is 100% gerechtvaardigd, maar de onderbouwing ervan vind ik soms wel kort door de bocht.
Natuurlijk moet je mensen niet de grond in trappen omdat ze dik zijn, we zijn nog steeds allemaal mensen met gevoelens. Maar mensen moeten wel kritisch naar zichzelf blijven kijken, en redenen en nuances zijn niet meer dan dat, redenen en nuances, de meeste heel goed te overkomen zolang je maar niet de handdoek in de ring gooit en opgeeft, dan meet je jezelf een brevet van onvermogen aan.
quote:
[..]
Dat is gelul. Dat je je machteloos voelt tegenover je dik zijn, betekent niet dat je machteloos bent tegenover je dik zijn. Medicijnen zoals anti depressiva kunnen iemand inderdaad flink laten aankomen, dit heb ik al benoemd in de OP als uitzonderingssituaties, en zoals ook al bewezen is, veruit de meeste mensen zijn geen uitzonderingssituaties.
Natuurlijk moet je mensen niet de grond in trappen omdat ze dik zijn, we zijn nog steeds allemaal mensen met gevoelens. Maar mensen moeten wel kritisch naar zichzelf blijven kijken, en redenen en nuances zijn niet meer dan dat, redenen en nuances, de meeste heel goed te overkomen zolang je maar niet de handdoek in de ring gooit en opgeeft, dan meet je jezelf een brevet van onvermogen aan.
Vreemd trouwens dat je kaal worden verdedigd met weinig voor de hand liggende oplossingen, terwijl er voor dik zijn een heel erg voor de hand liggende oplossing is. Haartransplantaties zijn voor veel mensen niet te betalen, en ook geen permanente oplossing, want je blijft kaal worden, dus je moet ze blijven herhalen, naast het feit dat je maar bereid moet zijn om steeds die ingreep te ondergaan. En haarstukken, daar ga ik niet eens op reageren
Heb jij zelf overgewicht gehad, ooit?quote:
[..]
Dat is gelul. Dat je je machteloos voelt tegenover je dik zijn, betekent niet dat je machteloos bent tegenover je dik zijn. Medicijnen zoals anti depressiva kunnen iemand inderdaad flink laten aankomen, dit heb ik al benoemd in de OP als uitzonderingssituaties, en zoals ook al bewezen is, veruit de meeste mensen zijn geen uitzonderingssituaties.
Natuurlijk moet je mensen niet de grond in trappen omdat ze dik zijn, we zijn nog steeds allemaal mensen met gevoelens. Maar mensen moeten wel kritisch naar zichzelf blijven kijken, en redenen en nuances zijn niet meer dan dat, redenen en nuances, de meeste heel goed te overkomen zolang je maar niet de handdoek in de ring gooit en opgeeft, dan meet je jezelf een brevet van onvermogen aan.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee, want ik let zeer goed op wat ik eet. En dat is voor mij ook echt niet makkelijk, als ik aan al mijn impulsen toe zou geven dan was ik ook een stuk zwaarder geweest, maar ik heb daar allemaal systemen voor ingebouwd om dat te voorkomenquote:
[..]
Heb jij zelf overgewicht gehad, ooit?
Er is echt een verschil tussen niet toegeven aan alle impulsen en echt aan geen impuls toe kunnen geven.quote:
[..]
Nee, want ik let zeer goed op wat ik eet. En dat is voor mij ook echt niet makkelijk, als ik aan al mijn impulsen toe zou geven dan was ik ook een stuk zwaarder geweest, maar ik heb daar allemaal systemen voor ingebouwd om dat te voorkomen
Fijn dat het je lukt met je systemen om te zorgen dat je niet zwaarder wordt. Hou dat vooral vol.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Bedankt, dat gaat me lukken. Dat is trouwens ook de reden dat het me lukt, omdat ik zo ervan overtuigd ben van de essentie ervan, dat ik het tegenover mezelf uitspreek: het gaat me lukken, koste wat het kost. Kan me voorstellen dat het een stuk moeilijker wordt als je die overtuiging niet hebt, daarom hoop ik dat de vele mensen die ermee worstelen, die overtuiging ook gaan krijgen, want ik gun ook hen gewoon het beste voor zichzelf.quote:
[..]
Er is echt een verschil tussen niet toegeven aan alle impulsen en echt aan geen impuls toe kunnen geven.
Fijn dat het je lukt met je systemen om te zorgen dat je niet zwaarder wordt. Hou dat vooral vol.
Daarom heb ik ook zo'n gloeiende hekel aan die fatflueners en fat acceptance rotzooi, omdat die mensen massaal aansporen de handdoek in de ring te gooien, en hun eigenlijk van hun kracht afhandig maakt, door ze te vertelllen dat het allemaal niet zo'n zin heeft en niet per se hoeft. Allemaal voor hun eigen gewin, eigenlijk echt verdorven en misselijkmakend als ik erover nadenk. Mag hopen dat ik er niet meer ben wanneer de film Wall-E geen science fiction meer is, vrees dat de Westerse wereld daar wel op afstevent. Inderdaad de Westerse, want in de Oosterse wereld zie ik dat niet gebeuren, die hebben dat op een of andere manier in de cultuur ingebakken, het kan dus wel, en daar kunnen wij als arrogante Westerlingen nog wat van leren
Tja eigen effectiviteit is belangrijk. Dat is ronduit onderzocht. Maargoed, het is ook maar één van de vele determinanten die je succes bepalen.quote:
[..]
Bedankt, dat gaat me lukken. Dat is trouwens ook de reden dat het me lukt, omdat ik zo ervan overtuigd ben van de essentie ervan, dat ik het tegenover mezelf uitspreek: het gaat me lukken, koste wat het kost. Kan me voorstellen dat het een stuk moeilijker wordt als je die overtuiging niet hebt, daarom hoop ik dat de vele mensen die ermee worstelen, die overtuiging ook gaan krijgen, want ik gun ook hen gewoon het beste voor zichzelf.
Daarom heb ik ook zo'n gloeiende hekel aan die fatflueners en fat acceptance rotzooi, omdat die mensen massaal aansporen de handdoek in de ring te gooien, en hun eigenlijk van hun kracht afhandig maakt, door ze te vertelllen dat het allemaal niet zo'n zin heeft en niet per se hoeft. Allemaal voor hun eigen gewin, eigenlijk echt verdorven en misselijkmakend als ik erover nadenk. Mag hopen dat ik er niet meer ben wanneer de film Wall-E geen science fiction meer is, vrees dat de Westerse wereld daar wel op afstevent. Inderdaad de Westerse, want in de Oosterse wereld zie ik dat niet gebeuren, die hebben dat op een of andere manier in de cultuur ingebakken, het kan dus wel, en daar kunnen wij als arrogante Westerlingen nog wat van leren
Ik vergelijk het zelf een beetje met een moeilijke opleiding doen (laten we advocaat even als voorbeeld nemen). Zo'n opleiding duurt eeuwen en kost veel doorzettingsvermogen om af te maken. Heel knap dus als je dat kunt, maar niet onmogelijk. Toch zijn er heel wat factoren die kunnen meezitten (als je ouders bv. advocaat zijn) en factoren die kunnen tegenzitten (als je bv. niet heel slim bent en ook geen bijles kunt betalen). Voor die groep is het dus al een stuk moeilijker, dus die moeten dat compenseren met andere skills die ze al dan niet onwikkeld hebben, en die zullen een stuk meer wilskracht nodig hebben. Dan is er ook gewoon een groep die gewoon nooit advocaat zal worden: Omdat ze echt te dom zijn, omdat ze moeten mantelzorgen, of weet ik wat.
Natuurlijk ga je niet tegen die groep zeggen "Tja Timmie. Ik zie niet gebeuren dat je met jouw IQ ooit een opleiding afrondt. Ik zou het maar opgeven". Maar je gaat ook niet zeggen "jeetje Timmie. Wat ben jij een loser dat het jou, met je IQ van 85, niet is gelukt om advocaat te worden". Je kunt immers ook niet aan de buitenkant zien of Timmie te dom was, ondanks dat hij kneiterhard gewerkt heeft. Of dat Timmie gewoon een luie flikker was zonder wilskracht.
Zo zie ik het ook met afvallen; tuurlijk ga je niet tegen iemand zeggen dat het nooit zal lukken. Maar het betekent ook niet dat iemand een loser is als het om wat voor reden niet lukt. Je weet immers niet hoe moeilijk het voor diegene is: en je weet niet welke factoren mee en tegen hebben gezeten, en hoe hard iemand zijn best doet. Tussen er niets aan kunnen doen door medicatie, en volledige controle erover hebben zit een groot grijs gebied.
Ik wis eigen invloed niet uit (als je niet je best doet wordt het nooit iets), maar ik denk wel dat die minder absoluut is dan we denken (Google eens op: fundamentele attributiefout).
Er is zoveel onderzoek geweest waaruit blijkt dat genen, je opvoeding, je sociaal ecomische klasse, intelligentie, je eetverleden en zelfs de plaats waar je woont samenhangen met de kans op overgewicht, dat je simpelweg niet kan zeggen dat iemand niet genoeg moeite doet, of het zomaar kunt relateren aan je eigen situatie en successen.
Fatfluencers die neerkijken op mensen die proberen af te vallen vind ik ook toxisch. Maar in een wereld waar social media ons doet geloven dat we allemaal gemaakt zijn voor grootsheid, terwijl 50% van de mensen lelijker dan gemiddeld is, 50% van de mensen dikker dan gemiddeld is en 50% van de mensen dommer dan gemiddeld is, kan ik moeilijk boos worden om influencers die zich hard maken voor een bepaalde mate van (zelf)acceptatie.
Eens uiteraard, maar wel een toevoeging: de meeste mensen groeien denk ik ook gewoon uit elkaar. Op het moment dat je aan de relatie begint ben je op dat moment geweldig voor elkaar. Maar mensen veranderen. Uiterlijk, maar vooral ook in dingen die ze belangrijk vinden, karaktertrekken, hoe je reageert op gebeurtenissen. Wat ooit een onbreekbare band was gaat dan scheurtjes vertonen. En het is vaak ook een optelsom.quote:
[..]
De bottom line is inderdaad dat je bij elkaar moet willen zijn. Echt willen, niet uit gewoonte. Dat dat kan veranderen door de jaren door allerlei uiterlijke en minder zichbare veranderingen lijkt me gewoon erg logisch. En sommige veranderingen heb je meer in de hand dan anderen, maar als de aantrekkingskracht of de band vermindert of zelfs verdwijnt, is het beeindigen van de relatie uiteindelijk alleen maar een logische stap.
En ja, dat is kut als je aan de andere kant zit en niet het gevoel hebt dat het over is, maar dat is het grote nadeel van een relatie: de andere persoon kan te allen tijde besluiten dat het voorbij is. Jammer, maar helaas.
Daarom: ik ga geen relatie aan om de eindstreep te halen. Ik doe dat voor het hier en nu. Want ook al is het natuurlijk fijn om een geliefde om je heen te hebben op het moment dat je gaat (wat al geen garantie is), als dat het doel is, dan ligt de lat wel heel erg laag.
Dat bedoelde ik met minder zichtbare veranderingen.quote:
[..]
Eens uiteraard, maar wel een toevoeging: de meeste mensen groeien denk ik ook gewoon uit elkaar. Op het moment dat je aan de relatie begint ben je op dat moment geweldig voor elkaar. Maar mensen veranderen. Uiterlijk, maar vooral ook in dingen die ze belangrijk vinden, karaktertrekken, hoe je reageert op gebeurtenissen. Wat ooit een onbreekbare band was gaat dan scheurtjes vertonen. En het is vaak ook een optelsom.
Daarom: ik ga geen relatie aan om de eindstreep te halen. Ik doe dat voor het hier en nu. Want ook al is het natuurlijk fijn om een geliefde om je heen te hebben op het moment dat je gaat (wat al geen garantie is), als dat het doel is, dan ligt de lat wel heel erg laag.
Ik had zelf eigenlijk niet verwacht dat ik ooit echt lang zou blijven hangen bij één persoon, maar volgende maand zijn we 20 jaar samen, en we zijn elkaar nog steeds niet zat. Als het zo blijft, worden we samen oud. Er is nog steeds niemand bij wie ik liever ben. We zij beiden niet perfect, maar in ieder geval niet uit elkaar gegroeid of dusdanig veranderd dat de aantrekkingskracht verdwenen is, qua persoonlijkheid of qua uiterlijk. Het is wat mij betreft niet verstandig om het een doel op zich te maken om maar bij elkaar te blijven omdat je niet alleen oud wil worden of welke andere reden dan ook. De enige reden om bij elkaar te blijven moet zijn omdat je graag bij die ander bent. Soms is dat met (uiterlijke) veranderingen, soms zijn dat juist redenen om te vertrekken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Natuurlijk kan de buitenwereld daar heel negatief op reageren als je weggaat bij je partner vanwege een ziekte of iets dergelijks. Echter, als een van de partners ziek wordt, zeker als de andere partner nog kerngezond is, dan verandert dat de dynamiek wel enorm.quote:
[..]
Dat laatste is ook gewoon zo. Wat dat betreft ben je überhaupt niemand verantwoording schuldig over waarom je weggaat bij een partner (hoewel je als je trouwt wel iets afspreekt over voor- en tegenspoed natuurlijk. Maarja. Als de tegenspoed chronisch is geworden….).
Toch zit er wel een verschil in de algemene discourse. Als je bij je man of vrouw weggaat omdat ‘ie dik is geworden, dan “verdient” diegene dat “want leefstijl”.
Als je bij je partner weggaat omdat die een halve gezichtsverlamming heeft gekregen dan is dat zielig, en is de verlatende kortzichtig.
Ik denk dat niemand aantrekkingskracht kan forceren en dat dat in alle gevallen even tragisch en verdrietig is. Daarin hoeven dikke mensen geen speciale behandeling te krijgen omdat ze “het verdienen”. Terwijl dat volgens mij wel is waarom topics zoals dit geopend worden.
Doet mij denken aan een relatie die ik had en op zeker moment, out of the blue, gaf ze aan dat zij nooit bij een partner kon blijven als die ziek zou worden, maar ook andersom niet zou willen dat iemand bij haar zou blijven als zij ziek zou worden. Vond ik op dat moment wat apart, maar ik dacht dat het vooral kwam door ons leeftijdsverschil. Echter, kort nadat we uit elkaar waren is ze ernstig ziek geworden. Ik vermoed dat ze het aan zag komen, maar dat heb ik haar nooit kunnen vragen, want ze had duidelijk gemaakt dat ze als het klaar is nooit meer contact wil en nou ja, dat heb ik uiteraard gerespecteerd.
Het is dus niet alleen vanuit de zorgende partner, maar ook vanuit de afhankelijke partner dat de dynamiek zo verandert dat je niet meer door zal willen. Dus waar de buitenwereld het gevoel heeft dat je je zieke partner in de steek hebt gelaten kan het ook zo zijn dat de zorgbehoevende partner de relatie heeft beëindigd, of gesaboteerd.
Hoe dan ook: van buitenaf kun je zoiets nooit beoordelen en kun je dat ook gewoon beter niet doen lijkt mij.
De een zal het niet erg vinden als de partner dikker word en de ander wel. Maar je zal ook dingen moeten accepteren in een relatie die je niet leuk vind. Anders moet je er niet eens aan beginnen lijkt mij.
Ik val niet op dik, en zou het ook niet leuk vinden als mijn partner over 10 jaar dik zou zijn denk ik. Maar... als het echte liefde is en je echt van elkaar houdt, zie je het denk ik minder of het is niet echt een ding denk ik. En waarom zou je als je ouder bent, nog altijd woest aantrekkelijk moeten zijn? Gewoon er netjes verzorgd uit zien is misschien ook gewoon oke als je ouder bent. Het is niet realistisch om als bijvoorbeeld 50 of 60 jarige nog als iemand van 20 te willen zijn en uit zien. Aantrekkingskracht verdwijnt nu eenmaal langzaam als je ouder word, met of zonder overgewicht. Heb bijvoorbeeld nog nooit een vrouw van 50 of ouder in de playboy gezien.
Als je heel lang bij elkaar bent, gaat de liefde en houden van wel dieper dan de buitenkant lijkt mij. Persoonlijk heb ik nog nooit er van gehoord dat iemand zijn of haar partner heeft verlaten vanwege het uiterlijk of gewicht. Natuurlijk, in het begin is het juist ontzettend belangrijk. Hoe oppervlakkig ook, maar zonder die aantrekkingskracht gaat het geen relatie worden, maar na zoveel jaren zou de liefde toch veel dieper moeten zitten dan die extra kilo's.
TS begint dit topic over gewicht. Maar ik vraag mij het af van al die vrouwen die niet op kaal vallen. Er zullen legio zijn die rond hun 20e een knappe jongen hebben ontmoet en oud mee geworden zijn. Terwijl de meeste mannen vroeg of laat kaal worden. Beetje het zelfde idee. Ga je iemand dumpen omdat hij kaal aan het worden is? Zou wel heel oppervlakkig zijn.
Uiteraard zit er bij gewicht nog verschil tussen een aandoening of je volvreten op de bank de hele dag. Maar dan is het niet alleen het uiterlijk en gewicht wat de afknapper is.
Ik val niet op dik, en zou het ook niet leuk vinden als mijn partner over 10 jaar dik zou zijn denk ik. Maar... als het echte liefde is en je echt van elkaar houdt, zie je het denk ik minder of het is niet echt een ding denk ik. En waarom zou je als je ouder bent, nog altijd woest aantrekkelijk moeten zijn? Gewoon er netjes verzorgd uit zien is misschien ook gewoon oke als je ouder bent. Het is niet realistisch om als bijvoorbeeld 50 of 60 jarige nog als iemand van 20 te willen zijn en uit zien. Aantrekkingskracht verdwijnt nu eenmaal langzaam als je ouder word, met of zonder overgewicht. Heb bijvoorbeeld nog nooit een vrouw van 50 of ouder in de playboy gezien.
Als je heel lang bij elkaar bent, gaat de liefde en houden van wel dieper dan de buitenkant lijkt mij. Persoonlijk heb ik nog nooit er van gehoord dat iemand zijn of haar partner heeft verlaten vanwege het uiterlijk of gewicht. Natuurlijk, in het begin is het juist ontzettend belangrijk. Hoe oppervlakkig ook, maar zonder die aantrekkingskracht gaat het geen relatie worden, maar na zoveel jaren zou de liefde toch veel dieper moeten zitten dan die extra kilo's.
TS begint dit topic over gewicht. Maar ik vraag mij het af van al die vrouwen die niet op kaal vallen. Er zullen legio zijn die rond hun 20e een knappe jongen hebben ontmoet en oud mee geworden zijn. Terwijl de meeste mannen vroeg of laat kaal worden. Beetje het zelfde idee. Ga je iemand dumpen omdat hij kaal aan het worden is? Zou wel heel oppervlakkig zijn.
Uiteraard zit er bij gewicht nog verschil tussen een aandoening of je volvreten op de bank de hele dag. Maar dan is het niet alleen het uiterlijk en gewicht wat de afknapper is.
Wees altijd een eersteklas uitgave van jezelf, nooit een tweede klas weergave van een ander
Jane Seymour was 67 in de Playboy. En Paay 60.quote:
De een zal het niet erg vinden als de partner dikker word en de ander wel. Maar je zal ook dingen moeten accepteren in een relatie die je niet leuk vind. Anders moet je er niet eens aan beginnen lijkt mij.
Ik val niet op dik, en zou het ook niet leuk vinden als mijn partner over 10 jaar dik zou zijn denk ik. Maar... als het echte liefde is en je echt van elkaar houdt, zie je het denk ik minder of het is niet echt een ding denk ik. En waarom zou je als je ouder bent, nog altijd woest aantrekkelijk moeten zijn? Gewoon er netjes verzorgd uit zien is misschien ook gewoon oke als je ouder bent. Het is niet realistisch om als bijvoorbeeld 50 of 60 jarige nog als iemand van 20 te willen zijn en uit zien. Aantrekkingskracht verdwijnt nu eenmaal langzaam als je ouder word, met of zonder overgewicht. Heb bijvoorbeeld nog nooit een vrouw van 50 of ouder in de playboy gezien.
Als je heel lang bij elkaar bent, gaat de liefde en houden van wel dieper dan de buitenkant lijkt mij. Persoonlijk heb ik nog nooit er van gehoord dat iemand zijn of haar partner heeft verlaten vanwege het uiterlijk of gewicht. Natuurlijk, in het begin is het juist ontzettend belangrijk. Hoe oppervlakkig ook, maar zonder die aantrekkingskracht gaat het geen relatie worden, maar na zoveel jaren zou de liefde toch veel dieper moeten zitten dan die extra kilo's.
TS begint dit topic over gewicht. Maar ik vraag mij het af van al die vrouwen die niet op kaal vallen. Er zullen legio zijn die rond hun 20e een knappe jongen hebben ontmoet en oud mee geworden zijn. Terwijl de meeste mannen vroeg of laat kaal worden. Beetje het zelfde idee. Ga je iemand dumpen omdat hij kaal aan het worden is? Zou wel heel oppervlakkig zijn.
Uiteraard zit er bij gewicht nog verschil tussen een aandoening of je volvreten op de bank de hele dag. Maar dan is het niet alleen het uiterlijk en gewicht wat de afknapper is.
Er zijn nog zat vrouwen van 50 en ouder die er prachtig uitzien. Kate Beckinsale bv. Die niet alleen prachtig is om te zien, maar ook nog intelligent en met humor.
Dus ja, je kan ouder worden en aantrekkelijk blijven. Sowieso verandert je smaak ook wel mee met je leeftijd.
Mijn man en ik groeien juist steeds meer naar elkaar toe. Dit is mijn 4e relatie en de vorige 3 hadden me allemaal ten huwelijk gevraagd maar ik heb 3x bedankt terwijl die relaties ook wel goed waren, op een na. Mijn huidige man heb ik zelf gevraagd. Na ruim 10 jaar krijg ik nog steeds vlinders als ik hem zie. Terwijl we de 50 zijn gepasseerd en uiterlijk ook veranderen zijn we enorm gek op elkaar. Voor hem wist ik niet dat het zo zou zijn en ik ga er wel vanuit dat 'tot de dood ons scheidt' gaat gebeuren. Voordat ik mijn man leerde kennen stond ik er net zo in als jij, dat het niet voor altijd hoeft te zijn, maar nu denk ik dat dus wel.quote:
[..]
Eens uiteraard, maar wel een toevoeging: de meeste mensen groeien denk ik ook gewoon uit elkaar. Op het moment dat je aan de relatie begint ben je op dat moment geweldig voor elkaar. Maar mensen veranderen. Uiterlijk, maar vooral ook in dingen die ze belangrijk vinden, karaktertrekken, hoe je reageert op gebeurtenissen. Wat ooit een onbreekbare band was gaat dan scheurtjes vertonen. En het is vaak ook een optelsom.
Daarom: ik ga geen relatie aan om de eindstreep te halen. Ik doe dat voor het hier en nu. Want ook al is het natuurlijk fijn om een geliefde om je heen te hebben op het moment dat je gaat (wat al geen garantie is), als dat het doel is, dan ligt de lat wel heel erg laag.
To BG or not to BG!
Ja, dat kan invloed hebben.quote:
[..]
Maar hetzelfde geldt natuurlijk als iemand kaal wordt, een (medische) borstamputatie ondergaat, rimpels krijgt, een been moet afzetten en ga maar door. Terwijl je dan toch hoopt dat het emotionele aspect van een relatie de doorslag geeft. Ik ben bij posts zoals die van de TS oprecht altijd heel benieuwd hoe die daar dan tegenover staat.
Ik ben zelf "die vriendin" en ook wel meer dan 20 kg aangekomen (helaas) en van een gezond gewicht naar flinke obesitas gegaan. Gelukkig heeft het mijn relatie niet beïnvloed en zal ik mijn man nooit een onvertogen woord over mijn uiterlijk horen zeggen (wat hij echt denkt zal ik nooit weten
Anderszijds kun je je gevoelens ook maar beperkt beïnvloeden, dus als je echt een afkeer voelt van iemands uiterlijk... Tja... Dat lijkt me ook wel verwarrend voor jezelf als partner (maar ik zou iig niet op FOK! gaan posten hoe walgelijk ze was omdat ze bakken bami at. Arme meid.) Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik daar mee om zou gaan.
Toch heb ik het idee dat we zo'n afkeer bij gewicht sneller accepteren omdat we (imo iig gedeeltelijk ten onrechte) gewicht toch associeren met schuld en dus schaamte. Iets wat bij bv. kaalheid, ziekte en/of rimpels (denk ik....) veel minder is.
Kaal wordt iemand wel geleidelijk. Op een gegeven moment zal de partner ook wel vinden dat kaalgeschoren er beter uitziet dan zo'n landingsbaan.
Amputaties zullen ook best van invloed kunnen zijn, maar dat vind ik toch wel heel wat anders dan iemand die aan tafel de teugels laat vieren en flink wat kilogrammen aankomt.
Toegegeven, ik kijk niet iedere playboy meer naquote:
[..]
Jane Seymour was 67 in de Playboy. En Paay 60.
Er zijn nog zat vrouwen van 50 en ouder die er prachtig uitzien. Kate Beckinsale bv. Die niet alleen prachtig is om te zien, maar ook nog intelligent en met humor.
Dus ja, je kan ouder worden en aantrekkelijk blijven. Sowieso verandert je smaak ook wel mee met je leeftijd.
Ben het verder met je eens dat smaak met de leeftijd wel mee veranderd. Al betrap ik mijzelf er op dat ik de dames die aardig jonger dan mij zijn gemiddeld genomen aardig aantrekkelijker vind. Maar dat is persoonlijk natuurlijk.
Wees altijd een eersteklas uitgave van jezelf, nooit een tweede klas weergave van een ander
Maar ho... als je de eindstreep haalt, prima. Natuurlijk is het fijn om met iemand te zijn waar je nooit meer vanaf wil. Ik bedoel meer te zeggen dat ik veel meer kijk naar het hier en nu. Waar andere mensen toch heel erg bezig zijn met de relatie te laten slagen en 'slagen' is voor hen dan dat die voortduurt.quote:
[..]
Mijn man en ik groeien juist steeds meer naar elkaar toe. Dit is mijn 4e relatie en de vorige 3 hadden me allemaal ten huwelijk gevraagd maar ik heb 3x bedankt terwijl die relaties ook wel goed waren, op een na. Mijn huidige man heb ik zelf gevraagd. Na ruim 10 jaar krijg ik nog steeds vlinders als ik hem zie. Terwijl we de 50 zijn gepasseerd en uiterlijk ook veranderen zijn we enorm gek op elkaar. Voor hem wist ik niet dat het zo zou zijn en ik ga er wel vanuit dat 'tot de dood ons scheidt' gaat gebeuren. Voordat ik mijn man leerde kennen stond ik er net zo in als jij, dat het niet voor altijd hoeft te zijn, maar nu denk ik dat dus wel.
Ik heb ook al heel lang geen Playboy meer ingekeken, maar ik kon mij Paay nog wel herinneren en toen ik opzocht hoe oud ze was (als fossiel, aldus Theo Maassen), zag ik Jane Seymour staan (tenminste, haar leeftijd toen ze in de Playboy stond).quote:
[..]
Toegegeven, ik kijk niet iedere playboy meer na
Ben het verder met je eens dat smaak met de leeftijd wel mee veranderd. Al betrap ik mijzelf er op dat ik de dames die aardig jonger dan mij zijn gemiddeld genomen aardig aantrekkelijker vind. Maar dat is persoonlijk natuurlijk.
En smaak van mannen verbreedt vooral. De ondergrens verandert niet zo heel veel. Als je 16 bent dan vind je 14-25 interessant, ben je 60 kijk je naar 25 (one can always hope...) - 55 ofzo.
Die valkuil heb ik al gehad en mijn man ook dus elk jaar rond kerst doen wij een 'evaluatie' en kijken we hoe het gaat. Om te voorkomen dat je om valse redenen bij elkaar blijft. Met een vette knipoog natuurlijk verklaren we plechtig dat 'het contract weer met een jaar wordt verlengd'.quote:
[..]
Maar ho... als je de eindstreep haalt, prima. Natuurlijk is het fijn om met iemand te zijn waar je nooit meer vanaf wil. Ik bedoel meer te zeggen dat ik veel meer kijk naar het hier en nu. Waar andere mensen toch heel erg bezig zijn met de relatie te laten slagen en 'slagen' is voor hen dan dat die voortduurt.
We hebben beide in het verleden te lang doorgemodderd in een relatie terwijl je als je eerlijk was al wist dat het niet ging werken. En dat is zonde van de tijd dus begrijp heel goed wat je bedoeld.
To BG or not to BG!
Die fout heb ik natuurlijk ook meermaals gemaakt. You live, you learn…quote:
[..]
Die valkuil heb ik al gehad en mijn man ook dus elk jaar rond kerst doen wij een 'evaluatie' en kijken we hoe het gaat. Om te voorkomen dat je om valse redenen bij elkaar blijft. Met een vette knipoog natuurlijk verklaren we plechtig dat 'het contract weer met een jaar wordt verlengd'.
We hebben beide in het verleden te lang doorgemodderd in een relatie terwijl je als je eerlijk was al wist dat het niet ging werken. En dat is zonde van de tijd dus begrijp heel goed wat je bedoeld.
|
|
