Favoriete nummers uit het blokje 1250-1226:
1226 The Beatles - Hey Jude: Ja, de Beatles gaan voor mij wel alle kanten op, van heel hoog naar heel laag. Deze is wat mij betreft weer een schot in de roos, een grote klassieker die aantoont waarom hun rol in de muziekgeschiedenis zo belangrijk is geweest. De outro gaat inderdaad wel lang door maar ik vind dat-ie het goed kan hebben, zowel de muzikale als vocale opbouw evolueert voldoende door om interessant te blijven.
1227 De Jeugd van Tegenwoordig – Watskeburt?!: Ik herinner me de hype nog wel van deze plaat, niemand had een fucking flauw idee wat ze nu eigenlijk zeiden maar bijna iedereen vond het fantastisch. Nou ja, uitgezonderd de hele volksstammen die natuurlijk wel over het veelvuldig gebruik van het woord 'kanker' vielen (met name in de langere versie, dat wel). Verder herinner ik me die vage Sinterklaas-outfits bij, wat zal het zijn geweest, Top of the Pops? Heel erg cult maar toch ook wel heel erg tof, en verrassend genoeg bleken ze later ook nog eens geen eendagsvlieg te zijn. Het gaf ook deze plaat net wat meer eeuwigheidswaarde.
1248 Muse – Resistance: Map of the Problematique was gemakkelijk mijn favoriet geweest in dit blokje, maar ook Resistance is solide genoeg om de top-3 te halen. De wat spookachtige intro is vooral heel erg lekker, inclusief de drumpartij, maar de rest van het nummer mag er ook zijn.
Minst favoriete nummers uit het blokje 1250-1226:
1239 The Specials - A Message to You, Rudy: Weer een heel solide blokje, op zich logisch dat er daar steeds meer van komen naarmate we hoger komen, dus niets te vinden waar ik echt pijnlijke oren van krijg. Als ik een minst favoriete moet aanwijzen is het toch deze, met een vrij badinerende boodschap en een niet al te indrukwekkend stemgeluid.
1241 Lady Gaga – Paparazzi: Die sound van Lady Gaga, mwah, ik voel hem eigenlijk nog steeds niet helemaal. Ik snap op zich wel dat het scoort en het is nog wel catchy vaak, maar het zijn ook wel heel veel geluidseffecten. Een soort auditief rariteitenkabinet, zeker het wat oudere werk. Daarnaast vind ik haar ook niet de allerbeste zangeres.
1250 Annie Lennox - No more "I love you"s: Het 'dub-a-dub-a-dubdubdub' op de achtergrond is wel een klein irritatiefactortje, dat de fijne melodieuze flow ietwat verstoort. Daardoor haalt ook deze nog de onderste drie in dit blokje.
Favoriete nummers uit het blokje 1225-1201:
1205 Chicago - Hard to Say I'm Sorry: Aquagen, jawel! Eenzelfde soort ervaring als laatst met Jan Wayne. Het verschil is wel dat Jan Wayne nog iets meer een eigen draai eraan gaf, terwijl Aquagen wel heel opzichtig gewoon het origineel samplede. Maar het is dan ook een erg goed origineel.
1204 Jan Hammer - Crockett's Theme: Oh ja, verrek. Hier was ik het bestaan bijna van vergeten. Een van de betere non-vocale nummers uit de Top 2000-geschiedenis, als je het mij vraagt. Bijzonder sfeervol, het zou ook zomaar gamemuziek kunnen zijn, ik krijg er wat Jazz Jackrabbit-vibes van bijvoorbeeld (niet lachen, die soundtrack is onironisch heel goed).
1213 Electric Light Orchestra - Livin' Thing: Je kan van het WNF/WWF een heleboel vinden, maar ze hebben er best een lekkere muzieksmaak. Old and Wise, Morning Has Broken, maar toch zeker ook deze.
Minst favoriete nummers uit het blokje 1225-1201:
1225 The Rolling Stones - Street Fighting Man: Er zijn zeker momenten geweest dat ik me schuldig heb gevoeld om alwéér een plaat van de Stones bij de minst favorieten neer te zetten, maar deze vind ik wel écht heel zwak, dus nu ontkom ik er niet aan. De zang is vaak al niet briljant bij ze, maar hier vind ik het wel echt tenenkrommend worden, met diezelfde twee toonhoogtes die continu worden afgewisseld en dan dat gerasp... yikes. Ik denk dat-ie bij mij dik boven de 4000 zou eindigen.
1224 Marianne Faithfull - The Ballad of Lucy Jordan: Nou, meteen de eerste twee van het blokje, gaat lekker. Ook hier is het vooral de zang waar ik over val, of eigenlijk nog meer het stemgeluid. Ze heeft een vrij lijzige stem en ook nog een vreemd soort slis, en de combinatie daarvan valt bij mij niet zo lekker. Die slis heeft Cyndi Lauper trouwens ook, maar bij haar vind ik het juist aandoenlijk. Vreemd hoe dat soms kan werken.
1210 Post Malone – Circles: Typische festivalmuziek van vorig decennium die me normaliter goed zou moeten liggen, maar die ik om niet direct duidelijke redenen toch niet mooi vind. Ik zie ook niet helemaal de gelijkenis met Tame Impala eigenlijk. Misschien zijn het de R&B-invloeden, binnen dat genre ben ik wel vrij kieskeurig (al ging ik laatst dus wel in positieve zin helemaal los op Starboy...).