Het enige dat ons motiveert is gevoel, klein en groot, in alles. Je kan niks anders ervaren. Je vlucht ervan en ernaar
Het probleem is niet het gevoel, maar gebrek aan zelfkennis.
De enige oplossing is het erkennen van gevoel.
Het andere probleem is onzekerheid in kennis. Ook dit probleem is gevoel. We willen zekerheid, het bestaat niet.
De enige oplossing is het erkennen van onzekerheid.
Je wilt een goed gevoel, je kan niet omgaan met een mate van pijn, angst en onzekerheid.
Totdat we eerlijk zijn met onszelf en erkennen wat we voelen, blijven we ongeleide emotionele projectielen en blijven we dezelfde fouten maken
Hoe zetten we als maatschappij deze volgende stap?
Ik geloof dat we als wereld evolueren en we dit zeker niet in 1 leven kunnen maar dat we meerdere levens (lees veel) ervaren en naar mijn idee moet collektief onze schaduwzijde nu naar voren komen en uitgewerkt worden. Er zit zoveel pijn achter.
We kunnen als mens niet onze allerkwetsbaarste gevoelens laten zien zolang er geen veilige plek is voor.
Een reaktie! Mijn dankquote:Op donderdag 3 juli 2025 13:43 schreef FrequentieHouder het volgende:
Mooi geschreven stukje.
Ik geloof dat we als wereld evolueren en we dit zeker niet in 1 leven kunnen maar...
Dat zou zo kunnen zijn, maar ik denk dat die stap sneller gemaakt kan worden. We weten hoe de mens werkt, waarom niet die kennis gebruiken en ons forceren tot evolutie?
Ik denk dat je gelijk hebt dat we ons alleen in een veilige omgeving durven laten zien. En de beste plek ben jezelf. Dat is niet spiritueel, of religieus, het is puur praktijk.
Door te erkennen wat je daadwerkelijk bent, wat je voelt, creëer je acceptatie voor jezelf. Met al je gebreken en pijn. Het is niet zaligmakend. Het is ware zelfcontrole.
Ik denk dat dit de enige manier vooruit is. Ik zoek mensen om mee te sparren over het realiseren van dit idee.
Ik geloof hier echt in, maar misschien heb ik het verkeerd
Haha, ik hoop dat ik goed heb gequote.quote:
[..] We weten hoe de mens werkt, waarom niet die kennis gebruiken en ons forceren tot evolutie?
Ik heb het idee dat als we ‘geforceerd’ zouden worden, dat het principe van de ‘vrije wil’ voor de mens weg is.
De basis van de mens.
Dat we dan in een soort vorm worden gemodelleerd. En de ontwikkeling niet volledig verloopt zeg maar.
Waarschijnlijk is het heel uitnodigend voor iemand om zich te uiten als hij andere mensen tegenkomt die geen oordeel hebben. En dat is een hele lastige.
De contradictie van vrije wil is dat je die niet daadwerkelijk hebt tot je controle hebt over jezelf, en je kan pas controle hebben als je erkent wat je bent en doet. En nogmaals je enige motivatie is gevoel. Je hebt controle nodig over je gevoel om vrije wil te hebben.quote:
[..]
Haha, ik hoop dat ik goed heb gequote.
Ik heb het idee dat als we ‘geforceerd’ zouden worden, dat het principe van de ‘vrije wil’ voor de mens weg is.
De basis van de mens.
Dat we dan in een soort vorm worden gemodelleerd. En de ontwikkeling niet volledig verloopt zeg maar.
Daarnaast is vrije wil maar een concept, een idee.
Het forceren dat ik noem, daar bedoel ik mee dat we als maatschappij ophouden met onszelf voor de gek te houden over wat we zijn en waarom we doen wat we doen. Dat we onszelf dwingen de pijnlijkste gevoelens te confronteren.
De ironie wil dat daarin ook de verbinding zit met elkaar. Jij moet omgaan met dezelfde gevoelens en onzekerheden als ik. Jij hebt geen antwoorden of zekerheid, net als ik.
Ik hoop dat ik niet als een asshole overkom trouwens
ik waardeer je reaktieJa helemaal mee eens, het probleem zit m in het ongemak, hoe krijg je iemand zo ver doelbewust een onprettig gevoel te confronteren.quote:
Ik geloof ook dat de vrijheid in de mens zijn zit in het eerlijk naar jezelf worden en erkennen van alle gevoel in je. Het moeilijkste is denk ik de emoties die je zelf het meeste veroordeeld in jezelf. Al dan of niet geleerd van je ouders en van generatie op generatie speelt. En vaak onbewust speelt. Tot de boel wellicht ontploft.
Waarschijnlijk is het heel uitnodigend voor iemand om zich te uiten als hij andere mensen tegenkomt die geen oordeel hebben. En dat is een hele lastige.
Maar misschien is dat niet nodig. Het gaat om actief blijven onderzoeken. Ik voel iets, hoe komt dat, klopt dat? Hoe meer je dat doet zal je dichterbij je grote nare gevoelens komen en deze beter in context kunnen zetten.
Denk ik.
Ik vind het ook wel leuk om er een beetje over te sparren. En nee, je komt niet over als asshole hoor 😄quote:
[..]
De contradictie van vrije wil is dat je die niet daadwerkelijk hebt tot je controle hebt over jezelf, en je kan pas controle hebben als je erkent wat je bent en doet. En nogmaals je enige motivatie is gevoel. Je hebt controle nodig over je gevoel om vrije wil te hebben.
Daarnaast is vrije wil maar een concept, een idee.
Het forceren dat ik noem, daar bedoel ik mee dat we als maatschappij ophouden met onszelf voor de gek te houden over wat we zijn en waarom we doen wat we doen. Dat we onszelf dwingen de pijnlijkste gevoelens te confronteren.
De ironie wil dat daarin ook de verbinding zit met elkaar. Jij moet omgaan met dezelfde gevoelens en onzekerheden als ik. Jij hebt geen antwoorden of zekerheid, net als ik.
Ik hoop dat ik niet als een asshole overkom trouwens
We hebben in de westerse wereld wel wat meer de mogelijkheid, de luxe zeg maar, om hier over na te denken. In wat minder welvarende landen is de focus toch vooral op eten op je bord krijgen en inkomsten hebben. Veel meer overlevingsgericht. En dat is eigenlijk best een groot deel van de wereld.
Het is best bijzonder zoals jij erin staat en zo open naar jezelf bent.
Ik probeer open te zijn naar mezelf maar kom vele complexe dingen in mezelf tegen.
Vind je het goed als ik je wat vraag over jezelf? En het is helemaal ok als je de vragen niet beantwoord.
Ben je uit jezelf zo open naar jezelf? Of hebben je ouders je veel gestimuleerd om veel in te voelen als kind? Heb je het als het ware meegekregen in je opvoeding?
Zijn je ouders beide ook zo?
Als ik teveel vragen stelde, het is prima als je geen antwoord geeft.
Hi, ben ik weer, fijn dat ik niet zo over kom, ik weet dat ik nogal stellig ben als het hier over gaat. Ik ben het met je eens, dat wij die luxe idd hebben hier. Ik zie dit ook als een project voor Nederland, simpelweg omdat ik hier woon. Ik heb het idee dat als een groep mensen daadwerkelijk dit zou doen, het zich snel kan verspreiden. Dat gezegd hebbende, de reden dat ik hiermee bezig ben is vanwege de onrust in de wereld maar ik ben niet zo naief om te denken dat dit kan stoppen wat komen gaatquote:
[..]
Ik vind het ook wel leuk om er een beetje over te sparren. En nee, je komt niet over als asshole hoor 😄
We hebben in de westerse wereld wel wat meer de mogelijkheid, de luxe zeg maar, om hier over na te denken. In wat minder welvarende landen is de focus toch vooral op eten op je bord krijgen en inkomsten hebben. Veel meer overlevingsgericht. En dat is eigenlijk best een groot deel van de wereld.
Leuke vragen! Ja ik probeer zo open en eerlijk te zijn met mezelf, zodra ik door de bubbel van mn ego heen prikte en zag hoeveel angst en onzekerheid en pijn onder al mn leugens over mezelf zaten, was het makkelijker om mezelf te corrigeren als ik weer in mn trots of boosheid zat.quote:
Je kunt in onze westerse wereld wel een ontwikkeling zien van anders naar het leven en jezelf leren kijken door dingen als meditatie, mindfullness, yoga, tai chi, retraites en andere dingen gericht op persoonlijke ontwikkeling.
Het is best bijzonder zoals jij erin staat en zo open naar jezelf bent.
Ik probeer open te zijn naar mezelf maar kom vele complexe dingen in mezelf tegen.
Vind je het goed als ik je wat vraag over jezelf? En het is helemaal ok als je de vragen niet beantwoord.
Ben je uit jezelf zo open naar jezelf? Of hebben je ouders je veel gestimuleerd om veel in te voelen als kind? Heb je het als het ware meegekregen in je opvoeding?
Zijn je ouders beide ook zo?
Het is elke dag alert blijven denk ik en de ene dag gaat t makkelijker dan de andere.
De initiële doorbraak kwam vanuit therapie, terwijl ik altijd overtuigd was dat ik mezelf wel kende, maar alleen de delen die ik wilde kennen zo bleek.
Mijn ouders zijn het tegenovergestelde, zeer gesloten, wat volgens mij zelfs de oorzaak is van mijn grootste tekortkomingen.
Ik maak me oprecht grote zorgen om de staat van de wereld. Niet alleen de dreiging van oorlog en amerika die ons in de steek laat. Maar nog meer hoe we het niet meer eens kunnen zijn met elkaar.
Ik ken jongeren die in de manosphere zitten, die o.a. geloven dat putin het beste voor heeft met de wereld.
Wat ik wil bereiken is eigenlijk emotioneel onderwijs. Maar ik heb het gevoel dat hier geen tijd voor is.
Ik zoek een manier om mensen te confronteren met hoe hopeloos gevoelig we zijn. En het aanbieden van de oplossing, het erkennen van gevoel.
Onze stelligheid van mening heeft nagenoeg niks te maken met zekerheid van informatie of ratio.
Ik pleit niet voor emotieloosheid, of perfectie, ik pleit voor het erkennen van gevoel en onzekerheid.
Dit is de kern van ons. Het is ook het enige waar we geen onderwijs in geven omdat de meeste van ons geen antwoord hebben op vragen omtrent gevoel en de eeuwige onzekerheid die overblijft.
Nogmaals, best bijzonder wat je hebt meegemaakt en je eigen ontdekking in jezelf over je gevoelens, muren en hoe dat af te breken.
Bijzonder en mooi. Maar ik besef ook dat er best wat aan vooraf zal zijn gegaan, gezien de dynamiek die er wellicht was toen je opgroeide met je ouders en jouzelf.
Ik denk dat je op een bepaalde manier de wereld flink voor bent. In dat je een innerlijke bereidheid hebt naar jezelf om naar jezelf te kijken. Best een grote kwaliteit, en wellicht kun je op een bepaalde manier een pionier worden hierin.
Ik ben het helemaal met je eens dat het onderwijssysteem helemaal niet is gericht op emotionele gezondheid. Ik kan me herinneren dat ik op het voortgezet onderwijs 1 keer een uur ontspanningsklas kreeg. Waarbij we oefeningen deden hoe je kunt ontspannen. Toendertijd was ik daar best van onder de indruk
Manosphere moest ik even opzoeken.quote:
Ik ken jongeren die in de manosphere zitten, die o.a. geloven dat putin het beste voor heeft met de wereld.
Wat ik wil bereiken is eigenlijk emotioneel onderwijs. Maar ik heb het gevoel dat hier geen tijd voor is.
Ik zoek een manier om mensen te confronteren met hoe hopeloos gevoelig we zijn. En het aanbieden van de oplossing, het erkennen van gevoel.
Onze stelligheid van mening heeft nagenoeg niks te maken met zekerheid van informatie of ratio.
Ik pleit niet voor emotieloosheid, of perfectie, ik pleit voor het erkennen van gevoel en onzekerheid.
Dit is de kern van ons. Het is ook het enige waar we geen onderwijs in geven omdat de meeste van ons geen antwoord hebben op vragen omtrent gevoel en de eeuwige onzekerheid die overblijft.
En ik begrijp nu wat de term betekent. En heb er ‘t een en ander over gehoord. Ook over een mannelijke blogger die die allemaal verkondigt en veel aandacht krijgt.
Ik begrijp je zorgen.
Vanuit mijn beleving kijk ik iets anders naar de ontwikkelingen en merk dat het een combinatie is van de reincarnatie gedachte, evolutie, de algehele menselijke ontwikkeling en denken te begrijpen dat de ontwikkeling die we nu doormaken en door gaan maken eentje is die bij onze evolutie hoort.
Het klinkt waarschijnlijk vrij afstandelijk maar dit zijn dan even de woorden die ik er ‘snel’ aan geef.
In mijn binnenwereld is het kloppend, ook al is het niet iets persee ‘prettigs’.
Ik denk dat we grote veranderingen gaan krijgen in politiek, besturingssysteem in de landen, schoolsysteem. Juist omdat die systemen achterhaald zijn. En we meer een samenleving moeten waarbij we niet afhankelijk zijn van een groep ministers die een land ‘runt’, een rechtsysteem waarbij we afhankelijk zijn van wetten en rechten om te verklaren wie schuldig of onschuldig is enzo. Maar dat we veel meer gaan leren vanuit ons gevoel te leven. En dat gevoel veel meer verfijnt wordt en we onze eigen rechter worden, onze eigen politieagent. In samenwerking met mensen om ons heen.
Maar zo’n verandering is groot. En het oude systeem moet eerst ‘afglijden’ voor het nieuwe kan komen.
Ik denk we aan de vooravond staan van deze verandering.
Ik denk dat je misschien wel hebt ervaren veel tegen weerstand aan te lopen als je de dingen bespreekt waarover je schreef in je openingspost, met vrienden.
Wat ik zelf heb gemerkt dat je best wat opening kan maken bij iemand als je open en eerlijk over jezelf vertelt. Een bepaalde kwetsbaarheid blootlegt en dat dat direkt een uitnodiging geeft voor een ander om zich meer te openen.
Dat gaat het beste in een 1 op 1 ontmoeting.
[ Bericht 0% gewijzigd door FrequentieHouder op 08-07-2025 07:25:10 ]
Ik ben 44 en kan me niet heugen dat ik ooit iets als een ontspanningsklas gehad heb.quote:
Dank je voor je uitleg en ook je verhaal over wat er in je omgaat.
Nogmaals, best bijzonder wat je hebt meegemaakt en je eigen ontdekking in jezelf over je gevoelens, muren en hoe dat af te breken.
Bijzonder en mooi. Maar ik besef ook dat er best wat aan vooraf zal zijn gegaan, gezien de dynamiek die er wellicht was toen je opgroeide met je ouders en jouzelf.
Ik denk dat je op een bepaalde manier de wereld flink voor bent. In dat je een innerlijke bereidheid hebt naar jezelf om naar jezelf te kijken. Best een grote kwaliteit, en wellicht kun je op een bepaalde manier een pionier worden hierin.
Ik ben het helemaal met je eens dat het onderwijssysteem helemaal niet is gericht op emotionele gezondheid. Ik kan me herinneren dat ik op het voortgezet onderwijs 1 keer een uur ontspanningsklas kreeg. Waarbij we oefeningen deden hoe je kunt ontspannen. Toendertijd was ik daar best van onder de indruk
Je hebt gelijk denk ik, dat er meer aan vooraf ging bij mij. Maar dat zou mn plan niet in de weg moeten staan.
Het idee begon als een pamflet dat ik zou maken met daarop een korte tekst die de lezer direct, als hij eerlijk is met zichzelf, doet beseffen dat hij hopeloos emotioneel is en niet met onzekerheid om kan gaan. En daar de oplossing voor bieden, erkennen en bevragen. Door de eeuwige twijfel te erkennen blijven we het dichtst bij wat waar is. Maar wat dan? Leuk zo'n pamflet, ik heb mn zegje gedaan, mijn handen zijn schoon? Ik weet misschien niet eens wat ik wil. Daarom zoek ik n sparpartner denk ik.
Geloof je dat omdat het prettig is te geloven, brengt het rust? Denk je dan dat patronen vanzelf evolueren en we nu als mens andere dingen doen dan 200 jaar geleden? Ik hoop niet dat ik aanvallend overkom, ben nieuwsgierigquote:
[..]
Manosphere moest ik even opzoeken.
En ik begrijp nu wat de term betekent. En heb er ‘t een en ander over gehoord. Ook over een mannelijke blogger die die allemaal verkondigt en veel aandacht krijgt.
Ik begrijp je zorgen.
Vanuit mijn beleving kijk ik iets anders naar de ontwikkelingen en merk dat het een combinatie is van de reincarnatie gedachte, evolutie, de algehele menselijke ontwikkeling en denken te begrijpen dat de ontwikkeling die we nu doormaken en door gaan maken eentje is die bij onze evolutie hoort.
Het klinkt waarschijnlijk vrij afstandelijk maar dit zijn dan even de woorden die ik er ‘snel’ aan geef.
In mijn binnenwereld is het kloppend, ook al is het niet iets persee ‘prettigs’.
Ik heb een soort gelijk idee. Mijn theorie leidt ook naar gevoel als kompas, door erkenning van gevoel, maar hand in hand met ratio. Zelf(er)kennis als basis voor een beter leven, een betere maatschappij, want zelfkennis leidt tot empathie. T lijkt allemaal verbonden. Is dit nog te volgen, soms leg ik dit uit aan mensen en kan ik voorstellen dat ze het plot kwijt zijnquote:
Ik denk dat we grote veranderingen gaan krijgen in politiek, besturingssysteem in de landen, schoolsysteem. Juist omdat die systemen achterhaald zijn. En we meer een samenleving moeten waarbij we niet afhankelijk zijn van een groep ministers die een land ‘runt’, een rechtsysteem waarbij we afhankelijk zijn van wetten en rechten om te verklaren wie schuldig of onschuldig is enzo. Maar dat we veel meer gaan leren vanuit ons gevoel te leven. En dat gevoel veel meer verfijnt wordt en we onze eigen rechter worden, onze eigen politieagent. In samenwerking met mensen om ons heen.
Een ander ding waar ik aan denk is een vertegenwoordiging van het volk zelf. Met een missie die elk redelijk mens kan beamen. Deze raad zou kunnen aangeven wanneer collectief iets weigeren te doen. Een duidelijk, simpel en transparant informatiepunt voor collectieve actie en samenwerking. Bedrijven en politiek hebben teveel macht, wij zijn met meer en moeten dit in kunnen zetten wanneer nodig. Ik begrijp dat hier altijd haken en ogen aan zitten, maar de tijd zit ons wellicht tegen. Geen actie is ook geen optie.
[ Bericht 16% gewijzigd door Dunn02 op 10-07-2025 21:34:39 ]
Helemaal mee eens, het is veel uitnodigender om in persoon kwetsbaarheid te tonen. Dat is ook zeker een ingang als het gaat om het idee van de pamfletten. Uitnodigen om verder te lezen door een kwetsbaarheid te tonen. Ik heb ook wat meer provocerende teksten ondertussen.quote:
Maar zo’n verandering is groot. En het oude systeem moet eerst ‘afglijden’ voor het nieuwe kan komen.
Ik denk we aan de vooravond staan van deze verandering.
Ik denk dat je misschien wel hebt ervaren veel tegen weerstand aan te lopen als je de dingen bespreekt waarover je schreef in je openingspost, met vrienden.
Wat ik zelf heb gemerkt dat je best wat opening kan maken bij iemand als je open en eerlijk over jezelf vertelt. Een bepaalde kwetsbaarheid blootlegt en dat dat direkt een uitnodiging geeft voor een ander om zich meer te openen.
Dat gaat het beste in een 1 op 1 ontmoeting.
Ik denk ook, dat we het nieuwe systeem kunnen forceren. Als ik gelijk heb in wat ik zeg, dan bewijst het zichzelf. Evolutie forceren. Actieve collectieve verandering gebaseerd op 2 regels tekst. Ik type dit en besef me hoe hoogdravend en hopeloos naief ik overkom. Maar zolang ik niet zeker weet of ik iets kan betekenen hiermee, is het de moeite waard. Hoe moet ik anders met mn onrust en angst omgaan?
Als ik dit idee eens coherent kan uitleggen aan een vriend dan erkennen ze na een tijd het concept, maar noemen het ook wat simplistisch, wat ik niet kan ontkennen, maar dat zou ook de kracht kunnen zijn.
Dat is best pionierend, wouw. Interessant en straight forward.quote:
[..]
Ik ben 44 en kan me niet heugen dat ik ooit iets als een ontspanningsklas gehad heb.
Je hebt gelijk denk ik, dat er meer aan vooraf ging bij mij. Maar dat zou mn plan niet in de weg moeten staan.
Het idee begon als een pamflet dat ik zou maken met daarop een korte tekst die de lezer direct, als hij eerlijk is met zichzelf, doet beseffen dat hij hopeloos emotioneel is en niet met onzekerheid om kan gaan. En daar de oplossing voor bieden, erkennen en bevragen. Door de eeuwige twijfel te erkennen blijven we het dichtst bij wat waar is. Maar wat dan? Leuk zo'n pamflet, ik heb mn zegje gedaan, mijn handen zijn schoon? Ik weet misschien niet eens wat ik wil. Daarom zoek ik n sparpartner denk ik.
Als vorige levens bestaan zie ik je als een wijze man die vroeger zich terugtrok in een grot en volledig naar binnen keerde om over zichzelf te leren.
Dat had je vroeger wel, van die monikken of oosterse kloosterlingen die tijden in isolatie naar binnen gingen, in zichzelf. Vaak in een afgelegen grot. Om over zichzelf te leren. Zonder afleiding van de buitenwereld.
Vind je het goed als ik vraag wat de tekst op je pamflet zou zijn?
Nee hoor, je komt niet aanvallend over. En leuk dat je nieuwsgierig bent.quote:
[..]
Geloof je dat omdat het prettig is te geloven, brengt het rust? Denk je dan dat patronen vanzelf evolueren en we nu als mens andere dingen doen dan 200 jaar geleden? Ik hoop niet dat ik aanvallend overkom, ben nieuwsgierig
Mijn denkwijze geeft me geen rust. Het is meer een verinnerlijkte manier van kijken en ervaren van de wereld en het dagelijkse leven dat ik al van kinds af aan had.
Ik dacht vaak hoe alles met elkaar verweven is. De mensen, dieren, planten, de aarde en het universum.
Je kan het ene niet los zien van het andere.
Als kind was ik al volwassen in best wat opzichten terwijl ik een goede normale jeugd heb gehad ( ik bedoel ermee te zeggen dat ik niet vanwege onveiligheid eerder volwassen moest worden).
Nu komt er soms wat meer kind in me naar boven.
Van nature was ik enorm geintereseerd in energieen, zienders, paliatieve mensen, de overgang van leven naar dood, mensen die uittreden, astraal reizen.
Ik kreeg het mede mee van mijn ouders die hier ook interesse in hadden en over praaten maar onafhankelijk daarvan merkte ik mijn eigen zienswijze en bevindingen ook in me op.
Ik merkte dat ik vaak dacht in termen als evolueren als groep, groep karma, land karma. Elk land draagt een bepaalde energie bij zich en mensen komen daar met hun uitwerkende, passende energie.
Nou, dit is iets wat logisch veel bedenkingen bij mensen kan geven, zeker met oorlogen, honger. Dus dat is niet iets waar ik vaak over praat. Vrijwel nooit eigenlijk.
Ik geloof niet dat patronen vanzelf evolueren. Daar moeten we hard voor werken en dingen ervaren. Maar in mijn beleving staan de patronen van de mens niet los van de evolutie van de aarde. Die heeft ook een ontwikkeling en wij passen daar goed bij in zeg maar.
Daarnaast zijn we een bestaansvorm van dualiteiten. De mens bestaat uit en door dualiteit. Dat zijn enorme tegenhangers van elkaar en ook die moeten we tot in den uitersten ervaren om te evolueren.
Dat kost veel ‘tijd’ in ons bestaan.
Ja, ik kan je bovenste alinea goed volgen. Mooiquote:Op donderdag 10 juli 2025 21:26 schreef Dunn02 het volgende:
[..]
Ik heb een soort gelijk idee. Mijn theorie leidt ook naar gevoel als kompas, door erkenning van gevoel, maar hand in hand met ratio. Zelf(er)kennis als basis voor een beter leven, een betere maatschappij, want zelfkennis leidt tot empathie. T lijkt allemaal verbonden. Is dit nog te volgen, soms leg ik dit uit aan mensen en kan ik voorstellen dat ze het plot kwijt zijn
Een ander ding waar ik aan denk is een vertegenwoordiging van het volk zelf. Met een missie die elk redelijk mens kan beamen. Deze raad zou kunnen aangeven wanneer collectief iets weigeren te doen. Een duidelijk, simpel en transparant informatiepunt voor collectieve actie en samenwerking. Bedrijven en politiek hebben teveel macht, wij zijn met meer en moeten dit in kunnen zetten wanneer nodig. Ik begrijp dat hier altijd haken en ogen aan zitten, maar de tijd zit ons wellicht tegen. Geen actie is ook geen optie.
Je tweede alinea trouwens ook. Het klinkt als een heel goed systeem zodra we opener zijn en dichter bij onszelf.
Een van de redenen waarom dingen zo lastig zijn te doordringen is naar mijn beleving de energiewereld. We zijn enorm in interaktie met de energieen om ons heen, in ons zelf. Er wordt veel te weinig aandacht aan gegeven naar mijn idee. Alles is vooral toch wat het oog kan zien en de bewijzen door de wetenschap. Zolang iemand zo de wetenschap naleeft, en bewijzen is er al een afsluiting naar hun natuurlijke wezen.
Want alles in en om ons is energie. En energie doet ontzettend veel met mensen, of we dat nou willen inzien of niet.
En tegelijkertijd is het ongeziene het lastige euvel wat ons doet doordrijven op een blinde manier.
Ik ben 52. Ik woon trouwens niet in Nederland.quote:
[..]
Ik ben 44 en kan me niet heugen dat ik ooit iets als een ontspanningsklas gehad heb.
Maakt voor ons gesprek niks uit maar ik dacht, laat ik het maar even melden.
Shadow heet dit fenomeen.quote:
Het is altijd hetzelfde geweest.
Het enige dat ons motiveert is gevoel, klein en groot, in alles. Je kan niks anders ervaren. Je vlucht ervan en ernaar
Het probleem is niet het gevoel, maar gebrek aan zelfkennis.
De enige oplossing is het erkennen van gevoel.
Het andere probleem is onzekerheid in kennis. Ook dit probleem is gevoel. We willen zekerheid, het bestaat niet.
De enige oplossing is het erkennen van onzekerheid.
Je wilt een goed gevoel, je kan niet omgaan met een mate van pijn, angst en onzekerheid.
Totdat we eerlijk zijn met onszelf en erkennen wat we voelen, blijven we ongeleide emotionele projectielen en blijven we dezelfde fouten maken
Hoe zetten we als maatschappij deze volgende stap?
En dit bepaalt idd ons hele leven, weinigen hebben het door. Ik heb hier een behoorlijk stuk erover geschreven waar ik vaker naar verwijs. En voor mensen die zich serieus met de psyche bezig houden zoals jij lijkt te doen hier, is dit ook een belachelijk interessant stuk..
Wat er gebeurt is dat het ego hele dagen de shadow aan het ontwijken is, en dit gebeurt onbewust want de shadow is vrijwel in z'n geheel onbewust. Men gaat de hele dag pijn uit de weg, naarmate die shadows groter worden, wordt het pad voor ego om daar tussendoor te navigeren als schip wat tussen rotsen door navigeert, steeds lastiger. Daar ego bang is voor shadow zie je dit ook terug in het gedrag, mensen komen soms héél raar uit de hoek op bepaalde momenten waarvan je denkt "hm, wat een vreemde reactie" omdat er ogenschijnlijk voor jou geen reden is om zo raar uit de hoek te komen voor de ander. Dan zie je dat zo'n shadow geraakt wordt.
Pas bij bewustwording hiervan, en erkenning hiervan, en het idd DOORVOELEN hiervan, komt er meer rust en vrijheid in dat gedeelte.
Wat hier gezegd wordt over kwetsbaarheid tonen, dát is inderdaad kracht. Dát is het ego opzij zetten en letterlijk vanuit de Self reageren. Als iedereen dit ineens morgen zou gaan doen als ze opstaan, iedereen zou tegelijk voorbij dat ego stappen en dus schaamtes/angsten enzovoorts overboord zou gooien (of er vrede mee maken want dat is wat nodig is), dan zou er wereldvrede ontstaan. Dit zou je ook wel "the 2nd coming of Christ" kunnen noemen, want die staat is imo waar Jezus het over had.
Interessant topic wel, ik kan hier nog wel een behoorlijk groter stuk over schrijven, voor nu verwijs ik even naar bovenstaande links omdat sterke raakvlakken.
Bedankt voor t topic.
Tja, zonder zelfkennis en emotionele regulatie reageren we impulsief op prikkels. Dit leidt tot herhaling van destructieve gedragspatronen, zowel individueel als collectief. Zelfinzicht en introspectie zijn cruciaal voor persoonlijke ontwikkeling. Als mensen zichzelf blijven voorliegen of emoties onderdrukken, blijven ze handelen op de automatische piloot, vaak gestuurd door onbewuste patronen. Roos Vonk, hoogleraar psychologie, heeft er een inzichtelijk boek over geschreven, gebaseerd op honderdduizenden waarnemingen van binnen- en buitenlands wetenschappelijk onderzoek. Heel wat anders dan dat domme onwetenschappelijk gefantaseer over 'hoger bewustzijn' dat op dit subforum veelvuldig aan de orde komt.quote:
Totdat we eerlijk zijn met onszelf en erkennen wat we voelen, blijven we ongeleide emotionele projectielen en blijven we dezelfde fouten maken
Hoe zetten we als maatschappij deze volgende stap?
Wat de maatschappij moet doen om de volgende stap te zetten. Ik denk aan:
Onderwijs: les in emotionele intelligentie
Normaliseren van kwetsbaarheid: politici en rolmodellen moeten kunnen zeggen "ik weet het niet" ipv onzin als stoere praatjes verkopen
Echte democratie stimuleren: reflexiviteit in debat, naar elkaar luisteren ipv snelle meningen uitbraken; burgerfora al dan niet in AI-gefaciliteerde gespreksruimtes kunnen helpen om echt naar elkaar te luisteren
Kunst, literatuur en filosofie opnieuw waarderen: kunst daagt uit tot zelfreflectie en empathie, het raakt iets waar feiten alleen niet bij kunnen; een samenleving die haar kunstenaars, schrijvers en denkers serieus neemt, vergroot haar vermogen tot introspectie.
Het gaat in de basis om de moed om naar binnen te kijken, individueel én collectief. Moeilijk, moeilijk, moeilijk ...... maar noodzakelijk.
[ Bericht 0% gewijzigd door Bassie48 op 13-07-2025 05:13:54 ]
Hi, ik was even stil, kunnen we 1 op 1 praten of gaat dat tegen de regels van fok in?quote:Op zaterdag 12 juli 2025 12:19 schreef Mijk het volgende:
[..]
Shadow heet dit fenomeen.
Bedankt voor t topic.
Waarom zou dat tegen de regels zijn? Je kunt PM sturen als je wilt.quote:
[..]
Hi, ik was even stil, kunnen we 1 op 1 praten of gaat dat tegen de regels van fok in?
i dunnoquote:
[..]
Waarom zou dat tegen de regels zijn? Je kunt PM sturen als je wilt.
Heel erg bedankt nog voor je reactie!quote:
[..]
Tja, zonder zelfkennis en emotionele regulatie reageren we impulsief op prikkels. Dit leidt tot herhaling van destructieve gedragspatronen, zowel individueel als collectief. Zelfinzicht en introspectie zijn cruciaal voor persoonlijke ontwikkeling. Als mensen zichzelf blijven voorliegen of emoties onderdrukken, blijven ze handelen op de automatische piloot, vaak gestuurd door onbewuste patronen. Roos Vonk, hoogleraar psychologie, heeft er een inzichtelijk boek over geschreven, gebaseerd op honderdduizenden waarnemingen van binnen- en buitenlands wetenschappelijk onderzoek. Heel wat anders dan dat domme onwetenschappelijk gefantaseer over 'hoger bewustzijn' dat op dit subforum veelvuldig aan de orde komt.
Wat de maatschappij moet doen om de volgende stap te zetten. Ik denk aan:
Onderwijs: les in emotionele intelligentie
Normaliseren van kwetsbaarheid: politici en rolmodellen moeten kunnen zeggen "ik weet het niet" ipv onzin als stoere praatjes verkopen
Echte democratie stimuleren: reflexiviteit in debat, naar elkaar luisteren ipv snelle meningen uitbraken; burgerfora al dan niet in AI-gefaciliteerde gespreksruimtes kunnen helpen om echt naar elkaar te luisteren
Kunst, literatuur en filosofie opnieuw waarderen: kunst daagt uit tot zelfreflectie en empathie, het raakt iets waar feiten alleen niet bij kunnen; een samenleving die haar kunstenaars, schrijvers en denkers serieus neemt, vergroot haar vermogen tot introspectie.
Het gaat in de basis om de moed om naar binnen te kijken, individueel én collectief. Moeilijk, moeilijk, moeilijk ...... maar noodzakelijk.