Zou jij terug willen verhuizen naar je ouderlijke woning?

Ik kan me daar niets bij voorstellen, ook niet als dat een hele vooruitgang geweest zou zijn.

Qua grootte was het een flinke vooruitgang geweest. Ook wel even door mijn hoofd geschoten na het overlijden van mijn vader maar uiteindelijk niet te betalen. En te groot en teveel gedoe qua schoonmaak/onderhoud. En uiteindelijk wellicht ook teveel herinneringen

Mijn ouders hebben een prachtige en supermoderne bungalow in het buitengebied, met 1 logeerkamer. Als onze zoon dan nog thuis woont en de stad komt dichterbij, dan niet. Dus al met al is de kans niet heel erg groot. Het is waarschijnlijker dat er dan weer een nieuwe kluswoning gekocht wordt .

Nee, het staat in een buitengebied.

Nee. Ik ben daar niet opgegroeid, pas vanaf m'n 15de woonden we daar, en mijn vader is daar overleden op niet een heel prettige manier. Snap ook niet dat m'n moeder daar nog kan wonen. Maar goed, mijn gevoelens zijn de hare niet.

Qua huis is en buurt zou het prima zijn. Er wonen 4 kennissen/vriendinnen in de straat haha.

Ik heb er over gedacht, want ik hou van het huis, maar niet van de lokatie. Uiteindelijk is het huis dus verkocht.

Ik was al terug in het ouderlijk huis, om mijn vader te helpen met mijn moeder.
Toen die overleden was, werd hij al snel ook ziek, dus ik kon meteen door.
Toen hij overleden was, moest de erfenis in drieën en er bleef niet genoeg over om er te blijven wonen.
Had ik op zich graag gedaan.
BIjna mijn hele leven lag daar.

Ja wil ik wel. Maar ik denk er ook aan het tzt plat te gooien, verkoop mijn eigen huis en laat er een nieuw huis bouwen op het perceel van mijn ouwelui. Wellicht kapitaalvernietiging, maar dan woon je wel op een mooie plek met historie in je zelf ontworpen huis.

Neuh... sowieso is mijn moeder nu 2 huizen verder dan het huis waar ik van 7 tot 18 heb gewoond. Maar geen van die 3 huizen zou ik naar terug willen. Mijn vrouw en ik hebben een voorkeur voor oude huizen en mijn ouders voor nieuwbouw.

Maar @Vonkenboer, jij woont toch naast je ouderlijk huis in een 2kapper? Kan mij dat vaag herinneren van je klustopic decennia geleden.

In dat geval zou ik kijken welke van de 2 het mooiste beste is, en in het uiterst geval de 2 bij elkaar trekken als de ruimte welkom is.

Want die herinneringen zitten vooral in de buurt. En die heb je al als je er naast woont .

Nee, want mijn tv past daar niet.

Als tv wel zou passen dan had ik dat best willen doen als ik de kans kreeg.

In principe had ik er best willen wonen. Huis was qua ruimte en buurt vergelijkbaar waar ik al woonde. Als dan het moment komt om samen met je zus te moeten gaan beslissen wat je met het huis wil doen, blijft het lastig. Achteraf had ik het anders gedaan, maar op dat moment beslist om het te verkopen.

Interessant topic, ik had hier toevallig laatst een discussie over. In heel veel landen is dit normaal dat een huis generaties lang in de familie blijft. Maar ik zou me er toch een beetje onprettig bij voelen of zo. Dat jij dan in hun oude slaapkamer slaapt met je nieuwe vrouw/vriendin. Ik weet niet, het voelt toch een beetje oneerbiedig of zo.

En inderdaad alle herinneringen en zo.

Mijn ouders cq mijn vader zijn/ is al zo vaak verhuisd dat je niet meer kunt spreken van het ouderlijk huis. Het huis waar ik opgroeide was een bijzonder huis qua architectuur uit de seventies en daar heb ik wel een zwak voor, maar nee, dat is niet aan de orde, ook omdat het aan de andere kant van het land ligt.

Toen mijn schoonmoeder overleed dachten mensen dat wij wel in haar huis zouden gaan wonen, maar ik heb een hekel aan de woonsmaak van de jaren 90 en ook met veel aanpassen zou het niet het huis voor mij zijn. Er lagen daar ook weinig herinneringen omdat ze er maar een paar jaar had gewoond. Met de opbrengst en onze eigen overwaarde zijn we wel verhuisd naar een nieuwbouwhuis naar onze eigen smaak, met ruime tuin waar we erg van genieten.

Wel grappig dat het voor sommige mensen dus puur om de locatie en indeling en stijl van het huis gaat als ze het over dit onderwerp hebben en anderen die denken alleen maar aan de emotionele waarde, het respect en de herinneringen en zo.

Zegt wel een hoop.

Allereerst: gecondoleerd uiteraard.

Verder goeie vraag. Ik heb nu wel echt een beter huis, maar waar ik opgegroeid ben zal altijd mijn enige echte "thuis" zijn. Ik denk wel dat ik zou willen ruilen, als de omstandigheden het toe zouden staan wat nu helaas minder het geval lijkt te zijn.

Mijn ouders zijn na 37 jaar huwelijk uit elkaar gegaan, ong. 5 jaar later werd het huis verkocht. Voor geen goud zou ik daar willen wonen. De kop van Noord Holland kent veel bekrompen mensen, dus ben blij dat ik uberhaupt uit die provincie weg ben. Dat huis voelde in mijn tienerjaren ook niet meer als thuis.

Droom ik weleens van terugverhuizen naar het huis waar ik ben opgegroeid? Ja. Regelmatig.

In mijn hoofd nemen m’n broertje en ik het huis van onze ouders samen over. Mijn vriendin en ik bouwen boven de schuur een ruime 70m², ons eigen rustige plekje, helemaal voor ons tweeën. Hij krijgt dan het woonhuis. Maar als hij ooit een vriendin krijgt met kinderen, kan hij in het hoofdgebouw wonen en nemen wij het appartement boven de schuur. Blijft hij alleen, dan is dat appartement van 70m² voor hem, het grootste appartement dat hij ooit gehad heeft. Misschien niet super ruim, maar met die schuur er onder waar iedereen zijn spullen kan stallen is er toch genoeg ruimte voor ieder.

In de tuin een grote buitenkeuken. Pizzaoven, BBQ, lange avonden met vuur en eten, buiten zitten tot laat. Zo’n plek waar je niemand mist omdat iedereen er al is.

Van de verkoop van ons huidige huis kopen we iets op de Balkan. Waar precies maakt niet uit , als er maar rust is, natuur, en ook een plekje voor hem. Of voor zijn gezin, mocht dat ooit komen.

Maar ja... de kans is groot dat hij dit jaar een sociale huurwoning in Amsterdam krijgt. En dan zie ik hem niet meer terugkeren naar West-Friesland. Snap ik ook wel. De stad trekt, zeker als je daar eenmaal je leven opbouwt.

Toch blijft het een fijne droom. Een zachte. Eentje met ruimte, vuur, verbondenheid. En een beetje heimwee misschien.

quote:

Op woensdag 18 juni 2025 10:25 schreef Tjacka het volgende:

Toch blijft het een fijne droom. Een zachte. Eentje met ruimte, vuur, verbondenheid. En een beetje heimwee misschien.

Dit is bijna poëzie, Tjackster.

Ik heb geen ouderlijk huis, want ik heb in zoveel huizen met m’n ouders gewoond. Stuk voor stuk toffe huizen. Maar de laatste, oh de laatste. Het is jaren geleden verkocht. Af en toe ga ik er nog even langs. (Afgelopen week. )

Als ik de loterij win, doe ik een Zlatan Ibrahimovic en bel ik aan. Vraag ik wat ze ervoor willen hebben. En koop ik het.
Ik heb er de beste herinneringen aan. En het is een geweldige buurt en een tof huis.

*dubbel

Ja hoor. Groter huis dan ik nu heb. En is 5 min van waar ik nu woon.

quote:

Op woensdag 18 juni 2025 10:07 schreef SuperNeger het volgende:
Wel grappig dat het voor sommige mensen dus puur om de locatie en indeling en stijl van het huis gaat als ze het over dit onderwerp hebben en anderen die denken alleen maar aan de emotionele waarde, het respect en de herinneringen en zo.

Zegt wel een hoop.

En wat zegt dat dan volgens jou?

Zeker wel! Lekker groot huis, mooie locatie, grote tuin en vrijstaande garage én twee straten verder van waar ik nu woon. Het is echter na de scheiding van mijn ouders (30 jaar geleden) verkocht en ik geloof niet dat de Staatsloterij of Postcodeloterij mee gaan werken aan de aankoop. Maar als, als als, dan bel ik bij die mensen aan en vraag ik wat ze ervoor willen hebben ❤️

mn ouders hebben dat 2 jaar geleden verkocht, als de nieuwe eigennaar het flink opknapt wil ik er best in wonen. was top huis. alleen na 20 jaar wonen mochten er wel wat dingetjes vernieuwd worden.