Vroegah, opa verteld, keek je films op VHS, de beeldkwaliteit was niet al te best, soms ronduit kut. Die huurde je dan bij de videotheek. Je had ketens maar ook kleine onafhankelijke videotheken. Met enig geluk had jouw videotheek een Quentin Tarantino kloon in de theek, een medewerker die alles keek, had gezien en legendarische filmkennis had. Je kende hem (het was altijd een hij) en hij kende jouw smaak in films.
Lange gesprekken over films, oh, moet je dit eens kijken, dit is net uit, prachtig. Heb daar veel films door ontdekt. In de tijd nu, met streaming, is er veel aanbod, maar wat die Streamingdiensten je aanraden, kijk dit eens, is gewoon kut.
En dan had je nog
Moviedrome op de BBC, met
Alex Cox, de man van Repo Men en Sid & Nancy. Ook hij kwam met geweldige films waar je waarschijnlijk zelf nog niet op gestoten was.
Nu je duizenden en duizenden films in de aanbieding hebt op streaming diensten, heb ik de indruk dat we steeds meer hetzelfde kijken.