Het peutertopic (2-4 jaar) deel 283

Mijn jongste is enorm makkelijk en open in het contact, babbelt met wildvreemden en praat ook spontaan met bijvoorbeeld de juffen/meesters van gym- of muziekles. Mijn oudste had dat allemaal helemaal niet, die had (en heeft ) de schurft aan onbekenden. Inderdaad vaak gedoe bij het brengen bij het KDV, tot ik hem gewoon veel vroeger gaan brengen. Dan kwam de groep bij hem in plaats van er midden in en ging het duidelijk beter. Zolang een kind wel "opwarmt" in een bekende omgeving, zou ik me om de schoolsoort niet zo druk maken. Een klas wordt vaak vanzelf vertrouwd als ze er langer in zijn. Het nadeel van vormen als Jenaplan en Montessori is dat de de verticale groepen ervoor zorgen dat de stamklas elk jaar wisselt. Het voordeel dan weer is dat de leerkracht meerdere jaren blijft. Ik zou vooral de sfeer op school willen proeven en kijken hoe er met pestgedrag wordt omgegaan.

En verder zou ik het vooral loslaten en je peuter steunen in de sociale situaties. Ik weet nu dat het feit dat andere kinderen meer open zijn niets met mijn opvoedkunsten te maken hebben maar dat het temperament is. Ik sprak met mijn oudste af wat ik van hem verwachtte in sociale situaties (bijvoorbeeld dat we bij bezoek mensen begroeten met oogcontact en "hallo", kussen en knuffels moeten nooit, en in een groep is even zwaaien ook voldoende) en verder mocht hij altijd zoveel bij mij steun zoeken als hij wilde. Hij zit inmiddels op de middelbare school en is een leuk en sociaal kind met fijne vrienden. Daarin is hij nog steeds selectief en hij loopt echt niet met iedereen weg, maar dat waardeer ik ook wel in hem.

ALS het wel/niet open zijn al te maken heeft met opvoedskills, is het volgens mij vooral dat je kind wel steun bieden en aanwezig blijven bij moeilijke momenten, meer zelfvertrouwen geeft en het idee dat je altijd hulp mag zoeken als het nodig is.

Thanks. Misschien als toevoeging. Het is ook echt vervelend als mensen direct zeggen; och kijk ze is heel verlegen. Dat werkt echt negatief en het woord zelf heeft ook geen positieve lading. Nu weet ze gelukkig nog niet goed wat verlegen betekent.

Je trekt de aandacht van jezelf naar een kind die het al moeilijk heeft.

quote:

Op woensdag 17 september 2025 14:38 schreef Soldier2000 het volgende:
Thanks. Misschien als toevoeging. Het is ook echt vervelend als mensen direct zeggen; och kijk ze is heel verlegen. Dat werkt echt negatief en het woord zelf heeft ook geen positieve lading. Nu weet ze gelukkig nog niet goed wat verlegen betekent.

Je trekt de aandacht van jezelf naar een kind die het al moeilijk heeft.

Klopt, laten we met zijn allen focussen op dat kind wat het al lastig vindt in een groep mensen . Heel sneu is dat voor die kleintjes!

quote:

Op woensdag 17 september 2025 14:40 schreef Debsterr het volgende:

[..]
Klopt, laten we met zijn allen focussen op dat kind wat het al lastig vindt in een groep mensen . Heel sneu is dat voor die kleintjes!

Ja precies. Ik vraag me ook ooit af hoe ik hier heel tactisch op kan reageren. Ik heb geen zin in een discussie en ik wil dan ook niet aanvallend overkomen. Aangeven dat ieder kind speciaal/anders is, komt ook weer cliché achtig over. Negeren kan ook maar ik merk dat familieleden dat er ook wel eens kunnen uitflappen, en die zie je toch vaker.

quote:

Op woensdag 17 september 2025 14:50 schreef Soldier2000 het volgende:

[..]
Ja precies. Ik vraag me ook ooit af hoe ik hier heel tactisch op kan reageren. Ik heb geen zin in een discussie en ik wil dan ook niet aanvallend overkomen. Aangeven dat ieder kind speciaal/anders is, komt ook weer cliché achtig over. Negeren kan ook maar ik merk dat familieleden dat er ook wel eens kunnen uitflappen, en die zie je toch vaker.

Ik zou het op een ander moment, zonder aanwezigheid van het kind, uitleggen dat het focussen op de verlegenheid alleen maar versterkt en wellicht de vraag terugleggen: hoe fijn vinden zij het als een onzekerheid of ongemakkelijkheid zo vergroot wordt?

Onze bijna 4-jarige heeft ook tijd nodig om te landen. En als ze zich niet veilig/zeker genoeg voelt in een situatie kan ze het ook een hele dag volhouden om niet te praten. Bij bijvoorbeeld nieuwe medewerkers op het kdv geef ik dan ook altijd aan dat ze er geen nadruk op moeten leggen en dat L vanzelf gaat praten wanneer ze zich veilig voelt. Hoe lang ze hier voor nodig heeft verschilt per persoon. Er zijn medewerkers waar ze binnen een uur tegen kletst, er is ook een medewerker waar ze na bijna 4 jaar nog geen woord zegt.

quote:

Op woensdag 17 september 2025 14:38 schreef Soldier2000 het volgende:


Je trekt de aandacht van jezelf naar een kind die het al moeilijk heeft.

Dat inderdaad. Mijn oudste heeft echt een flinke periode gehad dat hij dan gewoon weigerde te praten uit verlegenheid, gaf dan antwoord via ons (in je oor fluisteren) of praatte heel erg zacht. Vinden mensen ook heel vaak wat van, maar vanuit logopedie echt ook tips gekregen om vooral niet te forceren. Inmiddels zijn we alweer 2 jaar verder en kletst hij volop op school
Geef vooral veiligheid en geborgenheid voor ze om te landen en laat ze zichzelf asjeblieft even verstoppen als ze er geen behoefte aan hebben. Is helemaal ok.

En het is voor m'n oudste ook wel makkelijker geworden sinds zijn zusje gewoon gelijk overal de aandacht opeist. Dat is een soort glitterende unicorn elsa explosie met volume en geklets.

quote:

Op woensdag 17 september 2025 19:11 schreef douche-eendje het volgende:
En het is voor m'n oudste ook wel makkelijker geworden sinds zijn zusje gewoon gelijk overal de aandacht opeist. Dat is een soort glitterende unicorn elsa explosie met volume en geklets.

Ik moest hard lachen om de beschrijving van je jongste

Onze oudste, 7 jaar, praat dus overal en tegen iedereen. Die heeft wel ook de neiging om dan voor haar zusje te praten. Of ze zegt tegen mensen; “L voelt zich bij jou niet fijn daarom zegt ze niks”. Daar heeft ze natuurlijk gelijk in maar het levert soms wel een pijnlijke stilte op…

quote:

Op woensdag 17 september 2025 14:38 schreef Soldier2000 het volgende:
Thanks. Misschien als toevoeging. Het is ook echt vervelend als mensen direct zeggen; och kijk ze is heel verlegen. Dat werkt echt negatief en het woord zelf heeft ook geen positieve lading. Nu weet ze gelukkig nog niet goed wat verlegen betekent.

Je trekt de aandacht van jezelf naar een kind die het al moeilijk heeft.

Dat iemand benoemt dat ze verlegen is hoeft niet meer te zijn dan een observatie. Er is niets mis met even de kat uit de boom kijken. Je hangt nu zelf een negatieve lading aan het woord. Probeer eens de positieve kanten te zoeken en heb het daar met haar over zodat ze leert dat er niets mis is met verlegen zijn.

Mijn eigen kinderen hebben daar niet veel last van. Ikzelf veel meer, vooral op nieuwe plekken.

[ Bericht 0% gewijzigd door Elleska op 17-09-2025 20:40:19 ]

Heeft iemand hier nog tips hoe te dealen met een terror peuter aan tafel. Het is altijd al een thema geweest. Ook als dreumes maar als peuter wordt het alleen maar erger.

Hij zit te klieren en maait om zich heen. Zoekt naar een conflict met ons. Door ons te slaan bijv. En als de bom dan is gebarsten komt ie er op terug en gaat ie pas verder met eten. Vooral de ochtend is erg. Middag gaat soms iets beter. Avond lukt het vreemd genoeg wel.

Echt geen idee wat het is. In de basis is het een lieve gevoelige jongen maar aan tafel is het de duivel.

Als de ochtend het ergst is: heeft ie teveel honger voordat jullie aan tafel gaan misschien? Dus bijvoorbeeld na wakker worden meteen een (halve) banaan of iets geven?

Terug in de kinderstoel? En die banaan of iets anders om snel wat energie binnen te krijgen is ook een goede.

S zit nog wel in de kinderstoel. na de herfstvakantie eens zien hoe het gaat zonder zitje maar we gaan eerst nog weekje weg en ik gun mezelf dan nog even rust van een kind dat niet zelfstandig van tafel kan.
Bij ons zijn het meer de avonden die soms moeilijker gaan. Dat komt door vermoeidheid. De dagen met een middagslaapje gaat het eten wel goed maar dan slaapt hij savonds weer moeilijk dus we wisselen dat momenteel even af en hopelijk kan hij snel helemaal zonder middagslaapje.

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 12:17 schreef alpeko het volgende:
Heeft iemand hier nog tips hoe te dealen met een terror peuter aan tafel. Het is altijd al een thema geweest. Ook als dreumes maar als peuter wordt het alleen maar erger.

Hij zit te klieren en maait om zich heen. Zoekt naar een conflict met ons. Door ons te slaan bijv. En als de bom dan is gebarsten komt ie er op terug en gaat ie pas verder met eten. Vooral de ochtend is erg. Middag gaat soms iets beter. Avond lukt het vreemd genoeg wel.

Echt geen idee wat het is. In de basis is het een lieve gevoelige jongen maar aan tafel is het de duivel.

Is het ook huilen enzo, of dat helemaal niet?

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 13:37 schreef Anne het volgende:

[..]
Is het ook huilen enzo, of dat helemaal niet?

Uiteindelijk wel. Als we reageren op zijn gedoe.

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 13:38 schreef alpeko het volgende:

[..]
Uiteindelijk wel. Als we reageren op zijn gedoe.

Het zou inderdaad (té erge) honger kunnen zijn.
Dan wordt die van ons ook altijd een beetje vervelend, al is het in ons geval vaak huilerig, is alles nee en lukt het hem niet om zelf te eten. Dus wellicht is de banaan van hierboven inderdaad het proberen waard!



Oh en nog even over het gesprek hierboven ergens;

Onze peuter praat nu ook eindelijk op de kinderopvang .

Ze vroegen zich daar al een tijdje af of ie überhaupt kon praten en dat kan ie dus al zeker een jaar, maar het kwam er op de opvang (door verlegenheid denk ik) niet uit.
Tijdens onze vakantie heeft ie ineens weer zo'n stappen gemaakt met zinnetjes van minimaal 6 woorden en ik merk dat steeds meer mensen hem heel goed verstaan, dat ik al zo'n vermoeden had dat het gisteren dan eindelijk de dag was!

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 13:35 schreef Elleska het volgende:
Terug in de kinderstoel? En die banaan of iets anders om snel wat energie binnen te krijgen is ook een goede.

S zit nog wel in de kinderstoel. na de herfstvakantie eens zien hoe het gaat zonder zitje maar we gaan eerst nog weekje weg en ik gun mezelf dan nog even rust van een kind dat niet zelfstandig van tafel kan.
Bij ons zijn het meer de avonden die soms moeilijker gaan. Dat komt door vermoeidheid. De dagen met een middagslaapje gaat het eten wel goed maar dan slaapt hij savonds weer moeilijk dus we wisselen dat momenteel even af en hopelijk kan hij snel helemaal zonder middagslaapje.

Hij zit nog gewoon in de kinderstoel. Geen denken aan dat hij de vrijheid krijgt van een normale stoel. Dat kan hij absoluut nog niet.

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 13:31 schreef Debsterr het volgende:
Als de ochtend het ergst is: heeft ie teveel honger voordat jullie aan tafel gaan misschien? Dus bijvoorbeeld na wakker worden meteen een (halve) banaan of iets geven?

Zou eventueel wel kunnen verklaren waarom het in de avond niet zo is. Dan heeft ie over de dag vaak wel genoeg binnen gehad. En vaak gaat het na de eerste meltdown met de daar op volgende 1e boterham ook wat beter met de 2e. We ontbijten ivm vakantie nu ook wat later dan normaal. Hij komt er ook wat later uit zelf. Maar avondeten doen wel op dezelfde tijd.

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 13:35 schreef Elleska het volgende:
Terug in de kinderstoel? En die banaan of iets anders om snel wat energie binnen te krijgen is ook een goede.

S zit nog wel in de kinderstoel. na de herfstvakantie eens zien hoe het gaat zonder zitje maar we gaan eerst nog weekje weg en ik gun mezelf dan nog even rust van een kind dat niet zelfstandig van tafel kan.
Bij ons zijn het meer de avonden die soms moeilijker gaan. Dat komt door vermoeidheid. De dagen met een middagslaapje gaat het eten wel goed maar dan slaapt hij savonds weer moeilijk dus we wisselen dat momenteel even af en hopelijk kan hij snel helemaal zonder middagslaapje.

Dat laatste herkennen we ook wel. Zonder middagslaapje kan het avondeten ook pittig zijn. Moeilijke fase.

Ontbijten aan tafel heb ik hier opgegeven
Meneer (2j2mnd) zit al maanden op een gewone stoel (triptrap) en kan dus gaan en staan waar ie wil. 's Ochtends veel te druk met gaan spelen, dus na een halve boterham vindt ie het wel mooi. En dan loopt ie rond met z'n boterham.
Erge honger is wel een ding ja, hier vooral 's avonds. Als we dan te laat gaan eten (18.00u ipv 17.30u) is het drama. Moe en hongerig is een slechte combi dan
Deze week helemaal, maar dat kwam door een kies die doorkomt...

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 13:49 schreef alpeko het volgende:

[..]
Hij zit nog gewoon in de kinderstoel. Geen denken aan dat hij de vrijheid krijgt van een normale stoel. Dat kan hij absoluut nog niet.

Hoe kan hij je dan slaan? Je kan net buiten bereik gaan zitten. Dingen die hij van tafel maait kunnen even buiten bereik worden gezet met uitleg dat hij het terug krijgt als hij wil eten.

Negatieve aandacht is ook aandacht dus soms werkt negeren en ze even laten uitrazen beter. In de kinderstoel zitten ze veilig dus daar kan dat en je kan zelf alvast eten, goede voorbeeld geven enzo.

Ik ben sowieso van eerst zelf eten en dan kind helpen maar dat komt denk ik nog vanuit het Rapley methode waarmee we vast voedsel hebben geïntroduceerd.

Wij starten de dag nog altijd met een fles volle melk. Mijn kinderen zijn snel hangry

Helpt het als je hem betrekt bij ontbijt klaarmaken, bijvoorbeeld meehelpen de tafel dekken? Verder mag er bij ons best een klein speelgoedje mee aan tafel (een auto of een boekje). Veel boosheid komt ook uit het onderbreken van leuke dingen voor zoiets futiels als eten als hij dan aan tafel nog een beetje mag prutsen dan gaan er vanzelf hapjes in en gaat het steeds wat makkelijker.

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 15:29 schreef Clubsoda het volgende:
Wij starten de dag nog altijd met een fles volle melk. Mijn kinderen zijn snel hangry

Hij kan ook al zo boos doen als ie wakker is en je hem uit bed wilt halen. Ook in de middag. Alle momenten van verandering eigenlijk. Van bed naar aankleden. Van spelen naar tafel. Van spelen naar boven. Van de douche naar aankleden. Vaak helpt regie wel. Dus zelf de douche uitzetten bijv. Zelf zijn stoel in (eerste stap dan, zonder hulp gaat dat nog niet). Het is aan tafel wel echt zoeken want daar heeft ie de regie zelf maar ja als we weinig ingrijpen dan zit ie dus vooral te klooien. En zit er na 30 min nog nauwelijks iets van eten in.

quote:

Helpt het als je hem betrekt bij ontbijt klaarmaken, bijvoorbeeld meehelpen de tafel dekken? Verder mag er bij ons best een klein speelgoedje mee aan tafel (een auto of een boekje). Veel boosheid komt ook uit het onderbreken van leuke dingen voor zoiets futiels als eten als hij dan aan tafel nog een beetje mag prutsen dan gaan er vanzelf hapjes in en gaat het steeds wat makkelijker.

Tafel dekken doet hij al. Vindt ie leuk. Speeltje laten we vaak wel toe. Hij gaat nl vaak zelf iets pakken als we hem aan tafel willen hebben. Of een knuffel mee. Soms werkt dat wel. Soms geeft het extra afleiding en weer reden voor een conflict.

De conflicten snap ik. Maar zijn reactie daarbij is zo heftig. Hij reageert zo fel op alleen een blik of een goed bedoeld woord.

quote:

Op vrijdag 26 september 2025 15:40 schreef alpeko het volgende:
Alle momenten van verandering eigenlijk.

Is / was hier ook Merkten we vooral op vakantie, omdat daar de structuur weg was.
Bij R. lijkt het te helpen om dingen tijdig aan te kondigen ('vandaag is het vrijdag en ga je naar de opvang, dus we gaan zo tanden poetsen en aankleden, en dan weg').
Op vakantie zetten 'm nog wel eens onaangekondigd in de auto om iets leuks te gaan doen, maar dat is dan te abrupt blijkbaar.