WLR Wielrennen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
In dit geval is het Imgur denk ik, je moet de directe link naar het plaatje hebben, niet de link naar de pagina van het plaatje.quote:Op maandag 14 april 2025 18:51 schreef Immerdebestebob het volgende:
[..]
Fok is totaal niet gebruiksvriendelijk. Wie kan het me eens uitleggen
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Op 
Ik ben bidongesteld.quote:Op maandag 14 april 2025 18:50 schreef Felagund het volgende:
[..]
Hier gaat iets (meermaals) mis.
[ afbeelding ]
Op 
MSR 2023 was ook nadat Pogacar eerst alles uit elkaar had gereden, daarna ging Mathieu er nog overheen op het laatste stukje. Dat zou wel lastiger zijn geworden als hij alleen het verschil moet maken met nog 30/40 renners in z’n wiel (maar ook weer niet onmogelijk inderdaad)quote:
[..]
Dat klopt. Pogacar initieerde in MSR, maar een van der Poel in vorm, kan ook wel voldoende verschil maken. Maar dat had dan op de Poggio moeten gebeuren. Hij heeft in 2023 al eens gewonnen met een solo. Denk dat hij Ganna op de Poggio wel los kan rijden. Die kwam dit jaar wel sterk terug steeds op Pogacar en v/d Poel, maar in de sprint zou Ganna geen probleem mogen zijn.
Vlaanderen kan hij zonder Pogacar met een solo ook wel winnen. Hij kan daar best weg rijden van Pedersen en van Aert.
Gisteren liep hij ook uit op de groep achter Pogacar. Vorig jaar reed hij daar ook iedereen op grote achterstand. Zou nu zonder Pogacar ook wel zijn gebeurd. Misschien zou hij Philipsen wat langer mee hebben moeten of willen slepen.
Om even advocaat van de duivel te spelen: Valpartij niet in beeld geweest, geen hoofdwond, renner weet gewoon z'n naam en geboortedatum, renner zegt dat hij ok is. Dan is hete lastig om zo'n renner uit koers te halen.quote:Op maandag 14 april 2025 18:03 schreef Pistolero het volgende:
[..]
Was het bij Vingegaard zelfs niet zo dat de koersdokter hem helemaal had gecheckt en groen licht had gegeven om verder te fietsen? Als zelfs dat soort neutrale figuren renners die keihard op hun hoofd gestuiterd zijn weer op de fiets zetten gaat er wel iets gruwelijks mis.
Eens. Hij kan het zonder Pogacar, maar de aanwezigheid van Pogacar speelt 'm wel in de kaart. Mits er niet al teveel hoogtemeters zijn, zoals in bv. Vlaanderen (en LBL).quote:
[..]
MSR 2023 was ook nadat Pogacar eerst alles uit elkaar had gereden, daarna ging Mathieu er nog overheen op het laatste stukje. Dat zou wel lastiger zijn geworden als hij alleen het verschil moet maken met nog 30/40 renners in z’n wiel (maar ook weer niet onmogelijk inderdaad)
quote:
Niet met Joe hè.quote:LEVE DE LAATSTE. “Het ergste? Omdat ik er zelf tussen reed, kon ik Parijs-Roubaix niet op tv volgen”: broer van Tom Pidcock eindigde zondag buiten tijd
En wij maar schrijven over lichtgewicht ‘Pogacar’. Niemand die eraan dacht dat er zondag nog een veel lichtere renner naar Roubaix dokkerde. Al was zijn uitslag helaas navenant. Reed net voor sluitingstijd de velodroom op: Joe Pidcock. Broer van, 59 kilo droog aan het haakje en een man met een aparte maandagochtendkwaal: “Wat het meest zeer doet? Euh, my ass.” Zijn gat dus.
Goed geslapen?
“Als een baby. Hoe zwaar de wedstrijd ook geweest is, hoe moe ik ook ben, doorgaans ben ik van het idee: er is altijd nog energie voor Netflix. Maar deze keer lukte zelfs dat mij amper. Half elf lag ik in mijn bed. Vatje af.”
Alles deed zeer?
“Niet alles. Mijn grote probleem is, euh, my ass. Mijn achterste. Op kasseien kan je niet rechtstaan op je fiets. Je moet blijven zitten. Ik zweer je: dat voel je de dag nadien. Op een stoel zitten lukt nog wel, maar ik ben zo net een uurtje gaan rijden. Dik dertig kilometer, weer op dat zadel. Not the best feeling.”
Laatste in Roubaix, Joe. Laat de verhalen over spectaculaire crashes en eindeloze lekke banden dus maar komen…
“Helaas voor je verhaal: ik moet de eerste laatste zijn die niet één keer heeft lekgereden of niet één keer is gevallen. Wel drie keer bijna. Nog voor het Bos van Wallers. Die crash van Van Aert? Ik reed op dat moment vlak in zijn buurt. We hebben mekaar zelfs geraakt. Op dat moment heb ik beslist: geen gekke dingen meer nu. Winnen zou ik toch niet doen, en mijn leven riskeren om een plaatsje op te schuiven? Nee, dank u. Ik was de wedstrijd gestart met twee doelen: niet vallen en uitrijden. Kortom: missie geslaagd.”
Er staat wel OTL achter je naam: out of time limit. Buiten tijd. Geen probleem?
“Helemaal niet. Al geef ik toe dat ik op zeker ogenblik bang werd dat het donker zou zijn tegen dat ik zou aankomen. Maar zelfs dan ben ik gewoon blijven doorrijden. Nadien kreeg ik schrik dat de poort van de piste al gesloten zou zijn. Maar opnieuw: ik moest en zou finishen. (lacht) Misschien kon ik er nog over kruipen. Maar mijn grootste angst was net voor de piste lekrijden. Toen reden al een hele tijd alleen nog de bezemwagen en een ambulance achter mij. Een nieuw wiel, laat staan een andere fiets, zat er niet meer in. Eén lekke band, zelfs vlakbij de finish, en het was alsnog game over. Een nachtmerrie.”
Toen jij de velodroom binnenreed, zat winnaar Van der Poel al bijna met zijn voetjes onder tafel op restaurant. Waarom wilde je per se uitrijden?
“Er is mij verteld dat ze op de piste ook overal de reclamepanelen al aan het verwijderen waren. Maar eerlijk: dat weet ik dus niet. Op dat moment denk je nog amper, laat staat dat je om je heen kijkt. Wat ik wel weet: de man die de bel luidt voor de laatste ronde op de piste was er nog wel. Ik heb alleszins een bel gehoord. Sympathiek. Die had dus bijna een uur gewacht. Maar om op je vraag te antwoorden: hoeveel mensen krijgen de kans om ooit Roubaix te rijden? Dan geef je dus niet op. Roubaix is al mijn hele leven mijn favoriete race. Dat vond ik trouwens het ergste zondag: omdat ik er zelf tussen reed, kon ik de wedstrijd niet op tv volgen.”
Omdat er in deze rubriek ook plaats is voor mildheid: graag merken we op Parijs-Roubaix aanvankelijk helemaal niet op je planning stond .
“Thank you. Maar het team kampte met zoveel uitvallers – door crashes, door ziekte – dat ik een tiental dagen geleden aan de ploeg ben toegevoegd. Ik had drie weken aan de kant gestaan, was net weer twee weken aan het trainen en plots moest ik naar Roubaix. Dan ben je dus niet in je beste vorm. Al van bij de start leken mijn benen niet helemaal wakker. Bovendien was ik ook nog eens een van de allerkleinste en lichtste renners aan de start. Amper 59 kilo. Ook geen voordeel. (denkt na) Hoewel, Tom, mijn broer, is nog lichter. En die deed het vorig jaar wel beter dan ik (17de, red.).”
Over je broer, niemand minder dan Tom Pidcock, gesproken: iemand al opgemerkt dat jullie wel heel erg op mekaar lijken.
“Dat zegt dus iedereen. Terwijl ik dat zelf helemaal niet zie. En er zijn ook best wat verschillen tussen ons.”
Zoals het feit dat hij een gewezen wereldkampioen veldrijden is, en jij…
“… niet bepaald van veldrijden houdt. Fietsen in de winter? No thanks. Veel te nat, te koud en te vuil.”
Naar verluidt hou je niet van de veel gemaakte vergelijking met je broer.
“Vroeger niet. Ik heb wel eens gezegd dat ik de naamstickers van mijn helm en mijn fiets aftrok, simpelweg omdat er Pidcock op stond. Wat klopt. Ik heb het er lang lastig mee gehad. Ik dacht altijd dat het aan mij lag dat ik niet zo goed was als hij. Dat ik niet genoeg mijn best deed. Dat ik daardoor pech had, de ene na de andere hersenschudding opliep en maar geen regelmaat in mijn prestaties kreeg. Maar intussen heb ik dat losgelaten. Ik geloof nog altijd in mezelf, maar ik probeer vooral te genieten van mijn races. Zoals zondag.”
Laatste vraag: heb jij zondag ook voor een vleugje kunst gezorgd in Roubaix?
“Kunst? Ik?”
Je bent al een paar keer met fraai beschilderde koersschoenen gesignaleerd.
“Ah, dat? Ja, een paar jaar geleden schilderde ik mijn schoenen soms. Comic-stijl. Ik zal je straks een fotootje sturen. Al zeg ik het zelf: daar waren best een paar mooie bij. Het was een uitlaatklep. Tot ik een keer zwaar gecrasht ben met zo’n paar schoenen. Dan ben ik ermee gestopt. Dacht dat het ongeluk bracht. Maar nu je het zegt: misschien moest ik er eens opnieuw mee beginnen. Goed idee.”
Dit is de reden dat ik geen topsporter ben geworden.quote:“Het ergste? Omdat ik er zelf tussen reed, kon ik Parijs-Roubaix niet op tv volgen”:
Dat heeft Joe alsnog niet tegengehouden om te rijden.quote:
[..]
Dit is de reden dat ik geen topsporter ben geworden.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Je zal maar acht miljoen op tafel leggen voor Pidcock en dan ook nog zijn broertje erbij moeten nemen. En Kurt Bogaerts.
Maar hey, wel een wildcard voor de Giro en Vuelta.
Maar hey, wel een wildcard voor de Giro en Vuelta.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Zonder Tom was die ploeg ook niks. Alleen Moschettiquote:
Je zal maar acht miljoen op tafel leggen voor Pidcock en dan ook nog zijn broertje erbij moeten nemen. En Kurt Bogaerts.
Maar hey, wel een wildcard voor de Giro en Vuelta.
quote:Noorse rijdt Parijs-Roubaix uit met gebroken heup na val op 59 km van de finish: “Achteraf bekeken misschien geen goed idee”
In de dagen na Parijs-Roubaix duiken er straffe verhalen op van renners en rensters die anoniem finishten. De Noorse debutante Sigrid Ytterhus Haugset bijvoorbeeld, die bij Cyclingnews getuigde dat ze zestig kilometer met een gebroken heup reed.
De 26-jarige Noorse renster van Coop-Repsol zat zaterdag tijdens Paris-Roubaix Femmes tot op 59 km van het einde in de groep der favorieten, maar kwam ten val door een andere renster. Ondanks de pijn zette ze door en haalde binnen de tijdslimiet de finish van haar eerste Parijs-Roubaix. Ze werd 71ste, op 12 minuten van winnares Pauline Ferrand-Prévot.
“Een toeschouwer hielp me recht, maar toen ik opstond, voelde ik al dat er iets niet juist zat”, zei Haugset aan Cyclingnews. “Ik kon mijn linkerbeen niet meer normaal gebruiken en niet recht op de pedalen staan. De rest van de koers heb ik zittend gereden en moest ik het meeste vermogen met mijn rechterbeen leveren. Mijn lichaam maakte veel adrenaline aan, ik nam cafeïne, alles wat een beetje kon helpen.”
Op de wielerpiste van Roubaix moest ze door drie mensen van haar fiets getild worden. Onderzoeken in het ziekenhuis brachten aan het licht dat ze haar heup gebroken heeft. Een operatie is echter niet nodig. De duur van haar revalidatie wordt op zes weken geschat.
“Achteraf gezien was het waarschijnlijk geen goed idee om door te rijden, maar je weet op dat moment niet hoe erg het is. En het is Roubaix, dus ik wou absoluut finishen.”
En talent Mark Donovan.quote:
[..]
Zonder Tom was die ploeg ook niks. Alleen Moschetti
Volgend jaar maar hoge netten ophangen langs beide kanten van het parkoers. Dat doen ze in de Verenigde Staten ook ter bescherming van de artiesten, heb ik gezien in de film van The Blues Brothers.
Deze mecanicien moet ook zwaar bestraft worden, vind ik. Je leert kleuters notabene dat ze niet zonder naar links en rechts te kijken de straat op mogen.quote:
Oef, deze al gezien hier?
https://www.hln.be/parijs(...)ase-a-bike~a36952a7/
250 km netten ophangen klinkt wel gezelligquote:
Volgend jaar maar hoge netten ophangen langs beide kanten van het parkoers. Dat doen ze in de Verenigde Staten ook ter bescherming van de artiesten, heb ik gezien in de film van The Blues Brothers.
Het klinkt bijna alsof we onder de indruk moeten zijnquote:Alpecin noemt het incident onacceptabel
en klaagt de dader aan.De ploeg maakt
zich zorgen over wangedrag bij koersen.
Ook de internationale wielerunie UCI
gaat alle juridische wegen verkennen.
Salivili hipput tupput tapput äppyt tipput hilijalleen
Fabio Christen!quote:
[..]
Zonder Tom was die ploeg ook niks. Alleen Moschetti
Maar verder een hoop ellende ja. En dan was Nahom Zerai zogenaamd niet goed genoeg, ik ben nog altijd ziedend.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Fabio begint steeds meer op die andere Fabio te lijken. Wat een matige campagne dit voorjaarquote:
[..]
Fabio Christen!
Maar verder een hoop ellende ja. En dan was Nahom Zerai zogenaamd niet goed genoeg, ik ben nog altijd ziedend.
Wij zijn wel streekgenootjesquote:
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
