Ik wil het toch even van me af schrijven, want ik zit er heel erg mee.
Tijdje terug ging ik voor een huis kijken, en ik had een bod uitgebracht. De makelaar belt mij: 'gefeliciteerd, je hebt de woning, ik bel je morgen voor meer gegevens om papierwerk in orde te maken etc..'
Ik heb op het moment geen eens een vaste woonplaats en logeer vooral bij vrienden, die dat ook prima vinden. Maar je bent toch altijd tot 'last'. Wel heel fijn dat het mag van die vrienden. Eindelijk zou het verleden tijd zijn, ik dit ook verteld aan mijn vrienden beetje feestje gehad.
Krijg ik die dag erna telefoon, is het de makelaar. 'Ja net toen ik jou feliciteerde en oplegde, bood iemand anders 15k meer, ik heb er slecht van geslapen maar ik moet dit voorleggen aan de verkoopster, wij hebben nog niks op papier staan....' De vraag was dan wel nog of ik er in mee zou gaan. Als ik ook 15 meer zou bieden, zou het voor mij zijn.
Ik voelde me onder druk gezet maar ook gewoon voor de gek gehouden, wist verder ook niet hoe ik die makelaar nog moest vertrouwen. Ik voelde me die dag echt niet goed, werk ging ook moeilijk. En ik merk dat ik er in blijf hangen, dat ik het me zelf kwalijk neem. Had ik toch maar die 15k meer geboden, maar ik wilde me niet onder druk laten zetten en ik kon die makelaar ook niet meer vertrouwen.
Nu reageer ik het af op mezelf, en ik voel echt een soort verlies, gewoon zoals toen mijn vriend het met me uitmaakte. Gelukkig steunen mijn vrienden me wel, maar ik vind het ook kut naar hun toe, slaap ik nog wat langer bij ze in een kamer. Zeggen dat het ze het geen probleem vinden, daar eentje veel weg is voor werk en ze beide polygaam zijn. Maar ik wil wel gewoon weg naar mijn eigen stekje.
Ik moest het even van me af schrijven.