[RTL4] GTST #654: Wat een toestand!

Ik had niet gedacht dat ik mij deze week nog eens moest opwinden om de huidige koers van GTST. Gewoon, even een weekje geen rant van mijn kant en rustig het weekend in gaan om pas volgende week mijn gedachten te uiten over hoe ze het grootse verjaardagsfeest van Laura aanpakken. Maar helaas... Enter RTL Boelefart met een item over de verhaallijn van Elisa met quotes van Idse Grotenhuis:

GTST komt met één van de heftigste verhaallijnen ooit: 'Ligt heel gevoelig'

Uiteraard draait de pr-outlet van RTL genaamd Boulevard weer op volle toeren met dit soort teksten alsof ze de reclamecampagne van Goudkust naar de kroon willen steken. Maar goed, dit was al zo bij het verhaal rond de stilgeboorte van Jasmijn, de leukemiediagnose van Nola, de komst van Juweeltje en de bitterballenfraude in De Koning, dus daar kijk ik niet gek van op. Die flutredacteurtjes zullen het al heftig vinden als Bing eens geen gezicht trekt alsof ie ter plekke moet schijten.
Nee, het ergste van dit hele pr-praatje zijn de quotes van Idse Grotenhuis, die nog maar even benadrukt hoe hij soap ziet:

quote:

"Het is voor ons altijd belangrijk om maatschappelijke thema's te vertellen, naast natuurlijk ook wat luchtige entertaining verhaallijnen."

Blijkbaar ziet hij een soap als een uit de kluiten gewassen compilatie van Postbus 51-spotjes met daar tussendoor nog wat luchtig entertainment, zoals een karaokeavond in De Koning, 50-plusser Linda die zich als een onzekere puber gedraagt, of simpelweg het reclameblok.
Laat ik toch altijd gedacht hebben dat het juist andersom was, dat soap bedoeld was om de kijker voornamelijk te entertainen en af te leiden van de grotere zorgen in de wereld om ons heen. En als daar af en toe een verhaallijn in voorkomt die wat schuurt tegen een maatschappelijk issue is dat geen probleem, maar het is dan maar één verhaallijntje tussen vier anderen die gaan van een opbloeiende romance tussen twee jongvolwassenen tot een doorgedraaide non die iemand op een brandstapel werpt. Of, om een voorbeeld uit het rijke soapoeuvre van Idse aan te halen: een doorgedraaide boswachter die met grof geweld een baby ontvoert, zich volhangt met explosieven en hemzelf én de baby voor de ogen van de moeder wil opblazen in de duinen (hoi Goudkust).

Ben ik er op tegen om maatschappelijke issues aan te kaarten in een soapserie? Integendeel, dat wordt al gedaan sinds het genre is uitgevonden. Sterker nog: een Shakespeare-stuk als Romeo & Juliet kun je in wezen bestempelen als een maatschappelijk relevant verhaal, zeker voor de tijd waarin het zich afspeelde. Waar het mij om gaat is dat je als makers niet uit het oog moet verliezen wat het genre is waar je voor werkt. In dit geval is dat soap, en dat is in de eerste plaats entertainment. Helaas moeten we daarvoor niet bij iemand als Idse Grotenhuis zijn, want als een verhaallijn geen maatschappelijk haakje heeft raken hij en de sublieme schrijvers in paniek en weten ze niet hoe ze het moeten voorzetten of beëindigen. Zodoende wordt een personage als Tamara ineens een dievegge met ninjaskills, verdwijnt ze als een dief in de nacht en wordt haar verhaallijn van vijf maanden beëindigd met Merel die in een busje gesleurd wordt, tijdens het reclameblok off-screen een volledige bekentenis kan opnemen en in de volgende scène alweer doodleuk een biertje bestelt in De Koning. Is dat dan luchtig en entertaining? Nee, dat is lui en ergerniswekkend.

Maar goed, het voorbeeld van 'busje komt zo' sluit eigenlijk naadloos aan op de volgende quote van maatschappelijk werker creatief producent It's his Grootheidswaanzin:

quote:

"Een verhaallijn is geslaagd op het moment dat er over gesproken wordt. In ieder geval dat ze er zó op reageren dat het hun geraakt heeft."

Dus als wij massaal met kritiek reageren op de uiterst luie en ergerniswekkende wijze waarop ze hun luchtige en entertaining verhaallijnen resoluut afkappen - zoals dus met Tamara, maar ook met de verhaallijn rond Bart of Rosie die ineens in het luchtledige zijn verdwenen, of matchfixer slash paardenstrontschepper Raoul die ineens off-screen vermoord werd en waarvan de moordzaak ineens off-screen was opgelost - dan zijn die alsnog geslaagd volgens de theorie van meneertje Grotenhuis. Immers reageren wij er op dat het ons geraakt heeft, daar gaat het bottom line om. Dat dat op een negatieve manier is omdat we ons als langjarige fans verbazen over het werkelijk treurige dieptepunt dat de serie inmiddels bereikt heeft op inhoudelijk vlak, dat maakt geen donder uit. Er wordt gereageerd en pr-machine Boulefart maakt er toch wel een jubelend item over, dat is wat telt. Hoezee!

En zijn die "altijd belangrijke" maatschappelijke verhaallijnen nou zo goed opgestart, ontwikkeld en afgerond? Laura komt met haar Parkinson al twee seizoenen niet verder dan gedoe als ze haar medicatie weer eens is vergeten, het huiselijk geweld van Sam komt vanuit het niets en zonder écht goede reden, Nola is na een half jaar sippen over haar leukemie ineens in remissie en prompt een verwende vlogkoningin, en het racisme rond Elisa zal uiteindelijk een stille dood sterven voor het volgende maatschappelijke issue wat er plompverloren in wordt geschreven. Nee, dit zijn écht geslaagde verhaallijnen hoor.
Het laatste echt goede verhaal rond een maatschappelijk issue was de stilgeboorte van Jasmijn, en dat komt ook voornamelijk door het spel van Bertrie Wieringa die er 200% voor ging.

Ergens had ik de hoop dat we met het vertrek van Rohan Gottschalk wel klaar waren met de overvloed aan maatschappelijk relevante thema's in een soapserie, want hij maakte er al een sport van om zoveel mogelijk hokjes af te vinken. Maar blijkbaar willen mensen als It's his Grootheidswaanzin en Blaadje Blanco met hun amper werkende voelsprieten die sport naar een nog hoger niveau tillen. Het enige verschil is: met Rohan en zijn raadselachtige geraaskal konden we er tenminste nog om lachen.

Alsof het een luchtige en entertaining verhaallijn betrof.

quote:

Op vrijdag 28 februari 2025 23:08 schreef Ceviche het volgende:
@:PeterKelder
Ik ben het helemaal eens met je rant maar ik moet het toch weten: waarom noem je die ene Juweeltje? Ze heet toch Bisou? Want Bisou betekent kus en juweel zou dan bijou zijn. Het is nog even cringe, daar niet van.
Of heb ik iets gemist?

Je slaat eigenlijk zelf al de spijker op de kop. Jij schrijft het met een S, een ander weer met een Z. Zo staat het in de gidsteksten als Bizou, maar in de ondertiteling op Videoland als Bisou. En als haar naam volgende week geschreven wordt als Bison kijk ik er niet gek van op. Dus noem ik haar Juweeltje, want dat kun je tenminste maar op één manier schrijven

_{En stiekem zit ik gewoon te wachten tot de sublieme schrijvers ineens denken "hè, is er een karakter met de naam Juweeltje?" en die ineens haar opwachting maakt. Liefst middels een maatschappelijk thema}

quote:

Hoe is die verhaallijn van Ludo en Raoul en de bebloede mouw eigenlijk afgelopen? Ik weet het niet meer zeker maar in mijn herinnering ging het zo: Janine had dat bloed laten onderzoeken en dat was van een mens, toch? En Ludo ging off screen naar de politie en toen kwam hij terug, en zei hij dat alles was opgelost en hij niet meer verdacht werd door de politie. Janine vertrouwde het toch niet? En dat was het?

Of was het geen materiaal voor een podcast dus boeide het haar niet meer ofzo

Dat was het wel zo ongeveer, ja. Als Raoul nou een slepende ziekte had gehad waren we nu waarschijnlijk aan het kijken naar Ludo die zijn 'goede vriend' een manage cadeau doet, of zoiets. Dan was zijn uiteindelijke dood alsnog afgeraffeld (Raoul die off screen van een paard valt of zo) maar was het niet behandeld als een luchtige entertaining verhaallijn tussendoor