Om met de kop boven een artikel van GTSTCourant te spreken: het is een enorme puinhoop bij GTST.
Hoi Bisou! Of Bizou, want men heeft nog niet beslist hoe haar naam uitgeschreven wordt. In spoilerteksten staat het met een Z, in ondertiteling met een S. Honderden Franse meisjesnamen om uit te kiezen en dan komen ze hiermee af. Eigenlijk kan het ook nog Bijou zijn, wat staat voor juweel. Afijn, ik hoef niks in het Frans uit te typen voor de dochter van Jessica, want het meisje dat heel haar leven in Frankrijk heeft gewoond en is opgegroeid met een Franse vader kan vlekkeloos Nederlands. Uiteraard, en heel erg handig, scheelt de schrijvers weer onnodig gedoe met Google Translate. Ook handig dat Juweeltje koud in Meerdijk aangekomen De Koning binnenwandelt alwaar haar moeder staat te rommelen met haar ex-vriendje van 25 jaar geleden. Typisch gevalletje van soaplogica.
Net zo typisch als dat de ene dochter van Julian (Merel) naar Frankrijk vertrekt en er prompt een andere dochter (Juweeltje) uit Frankrijk komt. Cheyenne Löhnen had evengoed een recast van Merel kunnen spelen, of een dochter van Kim die gaat studeren in Nederland en bij Oom Julian komt inwonen omdat er niet voldoende studentenkamers beschikbaar zijn. Alles beter dan nog maar eens een onbekend kind op de proppen laten komen omdat de schrijvers geen verdere inspiratie hebben. Had gedacht dat we dat na het debacle Jonathan wel even achter ons zouden laten, maar helaas.
Jessica, wat een toestand maakt je er toch van! Blijkbaar al jaren getrouwd met een Fransman duik je zonder enige schaamte meerdere keren (!!!) met ex-liefje Julian tussen de lakens. Hebben de schrijvers inspiratie gehaald uit het woelige liefdesleven van Katja Schuurman, of heeft die laatste bedongen dat het personage wel dicht bij haarzelf moest blijven? En passant (hé, da’s Frans!) neem je nog een nouvelle fille mee voor je ex-liefje bij gebrek aan inspiratie van de schrijvers, zing je een liedje met hartsvriendin Linda (kunnen de schrijvers mij even wijzen op de klaarblijkelijke vriendschap die er is geweest tussen de twee personages?), zit er nog een verborgen Pittige Tijden-referentie in bij een ontmoeting met Rik (“hebben wij ooit iets gehad samen?”) en huil je uit bij het graf van Oom Govert. Die volgens de tekst op de steen “Oom voor iedereen” was, alleen jammer dat de personages die dicht bij hem stonden (Laura, Rik, Stefano) nooit hebben gerefereerd naar een overlijden. Typisch gevalletje van soaplogica.
Net zo logisch als dat Jessica zogezegd 19 was toen Julian haar in Parijs liet vallen. Raar, want in de oorspronkelijke verhaallijn van Jessica en Julian was hun romance een dingetje omdat Jessica al een aantal jaar ouder was dan de pakweg 17-jarige Julian. En ook een gevalletje soaplogica: Jessica woont al ruim 25 jaar in Frankrijk maar heeft een mobiel telefoonnummer met de landcode van Nederland (+31).
Sam, wees maar niet bang dat je geen aandacht krijgt, want rond jouw verhaallijn valt ook wel wat te zeggen. Laat ik beginnen met te zeggen dat ik begrijp dat de schrijvers een precair thema als oudermishandeling willen aankaarten. Nobel, heel erg mooi. Alleen: het is weer bitter slecht uitgewerkt, mede doordat het voelt als "laten we Linda een verhaallijn geven nu Kees weer voor onbepaalde tijd van de boot af is en we anders eigenlijk ook niet weten wat we met haar moeten doen". En het valt te prijzen dat ze Linda nog eens een verhaallijn geven waarbij niet wordt gefocust op de ontbrekende humoristische spelkwaliteiten van Babette van Veen. Maar er klopt gevoelsmatig gewoon niks van deze lijn. Oudermishandeling gebeurt vaak daar waar de ouder geïsoleerd is van de buitenwereld: geen werk, geen hobby, geen kennissenkring, oftewel: niemand die maar een vermoeden kan hebben van wat er speelt. En anders zorgt het kind er wel door manipulatie voor dat dat gebeurt. Hier hebben we echter koene journaliste Janine (met daarnaast zachtaardige pater familias Ludo), die bij gebrek aan een eigen verhaallijn maar in die van anderen geschreven wordt en bij één laag extra make-up al feilloos in de gaten heeft dat Sam haar moeder afranselt. Fout 2: Sam is nog niet ijskoud terug of er vliegen al glazen, wijnflessen en brandblussers door de boot. Opbouw van een precaire verhaallijn? Welnee, we gaan er meteen met 180 km p/u tegenaan!
En met net zoveel snelheid als de verhaallijn is ingezet zal die ook wel weer eindigen binnen niet al te lange tijd. Sam vliegt uit de bocht, wordt in een instelling gedumpt en alles is weer bij het oude. Of nou ja, misschien dat Janine er nog een podcast over kan maken
(please don't...).
Rosie, oh Rosie, where art thou?... Wacht, is die draaideur in de GTST-studio's nog altijd niet vastgezet en is Rosie zonder boe of bah ingewisseld voor sleazy wijnhandelaar (en prompt nieuwe beste vriend van Stefano) Andrea? Typisch. Je haalt een personage met een verleden uit de mottenballen (hoewel ik nog altijd denk dat dat pas in het script is geschoven nádat Juliëtte werd gecast), geeft haar een backstory met een gevangenisstraf en voogdijzaak, koppelt haar aan Wielermans Sanders ("we zijn een goed team") en na twee of drie ruzies ruimt ze het veld weer alsof ze er niet is geweest. Wat is het toch dat dat sublieme schrijversteam denkt dat dit een goede wijze van storytelling is?
Oh laat maar, want we zijn nu al op kruissnelheid met sleazy wijnhandelaar Andrea. Ik zou bijna hopen op een ouderwets goede verhaallijn waarin hij Stefano 'helpt' met het openen van de wijnbar in wat nu nog CS is, maar dat dan blijkt dat hij een mannetje van de maffiafamilie Oliviero is die het horecaimperium van Wielermans inpikt, als boetedoening omdat hij hen de rug heeft toegekeerd zoveel jaar geleden. Iets
spannends. Al zal het wel uitdraaien op Andrea die een lonely oplichter is en off screen wordt opgepakt. Misschien rijdt er nog wel een busje voor en sleuren ze Stefano met rolstoel en al naar binnen om tijdens het reclameblok de plooien glad te strijken. Het moet immers wel behapbaar blijven voor schrijvers en productie.
Ook behapbaar voor schrijvers en productie: Nola. Na maandenlange tearjerkers rond haar leukemie is ze ineens in remissie en kunnen we ons focussen op écht goede verhaallijnen voor jongeren: vloggen. Want na de eerdere succesverhaallijnen rond Job's kookvlogs en het groepje van Rover en Valentijn dat een prankkanaal begon als de Lachzakken of de Geinponems of de Grapjurken kon een vervolg niet langer uitblijven. Zit er ook maar één kijker op te wachten? Nee! Is er enig zicht op een mogelijk interessante verhaallijn? Welnee! En zoals ik laatst al zei: dit soort verhalen wordt nooit geloofwaardig neergepend of neergezet door schrijvers en productie, waardoor het onbedoeld al helemaal lachwekkend wordt.
En tegelijkertijd wordt het personage Troj geslachtofferd voor een mogelijke romance tussen Nola en Steef. Niet dat het veel uitmaakt, want na bijna een jaar weten we als kijkers nog niks noemenswaardig van Troj, heeft hij geen eigen karaktereigenschappen opgebouwd behalve het lieve en begripvolle vriendje te zijn, en is er dus geen noodzaak om die jongen te behouden. Met terugwerkende kracht had zijn rol binnen het verhaal vanaf het begin ingevuld kunnen worden door Steef en had het de facto niks uitgemaakt. Behalve dan dat Steef misschien eens een ander verhaal had gehad dan het veroorzaken van (geld)problemen.
Is er dan helemaal niks om naar uit te kijken bij GTST? Nee, want sinds ze de aftiteling hebben teruggedrongen tot "Met dank aan Cast en Crew" is zelfs makkelijk raadplegen welke prutsers er verantwoordelijk zijn voor deze enorme puinhoop er niet meer bij. Onder het artikel van GTSTCourant over de puinhoop die er heerst in en rond de serie las ik een comment van gtstfan2015 die van mening was dat het onder Rohan Gottschalk veel beter was. Niet dat ik het daarmee eens ben, maar feit is wel dat we
toen tenminste nog iets om te lachen hadden. Helaas is zelfs dat er niet meer bij met het bedroevende huidige niveau wat de makers ons voorschotelen.