[RTL4] GTST #654: Wat een toestand!

quote:

Op donderdag 27 maart 2025 12:54 schreef laracroftonline het volgende:
Dit foutje zag ik net op TikTok voorbij komen🤭🫣
[ tiktok ]

Idse Grotenhuis in het AD over deze continuiteitsfout:

quote:

,,Het is een slechte continuïteitsfout’’, geeft creatief producent Idse Grotenhuis toe. Hij legt uit hoe zoiets kan gebeuren: menig scène in GTST wordt niet in één keer, maar in meerdere takes opgenomen. Tussen die takes door zorgt een zogenoemde setdresser ervoor dat Kraaijkamp weer een volle kop koffie krijgt.

Dat moet dan wel hetzelfde kopje zijn, anders krijg je dit soort vreemde beelden. Waarschijnlijk is in dit geval weinig aandacht besteed aan het kopje, omdat regisseurs vaak beloven dat ze de verschillende opnames niet door elkaar gebruiken. In het kopje zat overigens echt koffie, terwijl je in veel films en series vaak duidelijk kunt zien dat acteurs uit een leeg kopje drinken. ,,Daar let ik echt op’’, zegt Grotenhuis. ,,Ook als acteurs een koffer bij zich hebben. Als die leeg is, zíé je dat gewoon. Het moet echt lijken.’’

Hij zou als creatief producent van de serie meer oog moeten hebben voor de inhoud van de verhaallijnen dan die van een koffiekopje of een koffer. Maar dat verklaart direct waarom de serie zelf geen noemenswaardige inhoud meer heeft

quote:

Op donderdag 27 maart 2025 21:54 schreef PeterKelder het volgende:

[..]
Idse Grotenhuis in het AD over deze continuiteitsfout:
[..]
Hij zou als creatief producent van de serie meer oog moeten hebben voor de inhoud van de verhaallijnen dan die van een koffiekopje of een koffer. Maar dat verklaart direct waarom de serie zelf geen noemenswaardige inhoud meer heeft

Het is al sinds ik dit donderdagavond las en postte dat er een soort verontwaardigde boosheid in mij opborrelt. Gewoon, omdat het kan, nog één keer de bewuste quote:

quote:

In het kopje zat overigens echt koffie, terwijl je in veel films en series vaak duidelijk kunt zien dat acteurs uit een leeg kopje drinken. ,,Daar let ik echt op’’, zegt Grotenhuis. ,,Ook als acteurs een koffer bij zich hebben. Als die leeg is, zíé je dat gewoon. Het moet echt lijken.’’

Dit is zó tekenend voor de almaar dalende lijn waarin de serie zich momenteel op inhoudelijk vlak bevindt. Personages worden lukraak geïntroduceerd en afgevoerd, verhaallijnen hebben geen begin of eind, en de policy om belangrijke zaken off screen te laten plaatsvinden kent geen grenzen (het overlijden van een Billy of Sami, de bekentenis van Tamara, alles rondom de voogdijkwestie van Rosie - hebben we haar zoontje überhaupt ooit in beeld gezien? -, de moord op Raoul). Het is op z'n zachtst gezegd een teringzooi, maar dat maakt creative producer continuity coordinator Idse Grotenhuis dus blijkbaar geen bal uit, als de koffiekopjes en de koffers maar gevuld zijn!

Het wordt hoog tijd dat Idse zijn eigen koffer vult en vertrekt, en met hem het voltallige schrijversteam, want wat de serie zelf betreft is de inhoud behoorlijk karig. Laura en Henk besluiten te scheiden alsof het gaat om welk beleg ze op hun brood willen hebben. Het was zogezegd grote liefde maar ze halen hun schouders op als er een einde aan komt, alsof het niks te betekenen had. Juweeltje Bizou is geïntroduceerd om een supporting character te spelen en om de haverklap te refereren dat ze is opgegroeid in Frankrijk. Demi is teruggehaald uit Marokko Griekenland om geen ene zak toe te voegen aan de serie en nog minder boeiend te zijn dan Julie Scholten in seizoen 3 - en dat is een knappe prestatie. Stefano opent op aanraden van z'n nieuwe bestie Andrea een wijnbar. Een WIJNBAR. Voor een serie die vijf jaar geleden terug moest naar het gewone, herkenbare leven om aansluiting te vinden met de kijkers vind ik het gek dat de makers denken dat een fucking wijnbar in dat plaatje past. Laat ik het niet eens hebben over het illustere trio Strola met hun LoffeeToffee-vlog/liefdes-bullshit, of over het ogenschijnlijke wraakplan van een off-screen hogere macht jegens de gehele familie Sanders waar ze zelfs tot in 'New York' bij betrokken zijn.

Een beetje creative producer zou zich rot schamen voor de staat waarin de serie zich inhoudelijk verkeert, een mea culpa slaan en de schrijvers achter hun vodden zitten om behoorlijk werk te leveren met meer fantasie dan waar de afleveringen nu mee gevuld worden. Maar nee, bij Idse Grotenhuis is GTST een serie waarbij het voornamelijk gaat om het plaatje en dat er koffie in het kopje zit, dan om het verhaal - tenzij het een Enorm Belangrijk maatschappelijk issue is waarvan hij van mening is dat het in de serie aan de kaak moet worden gesteld - tot het moment dat bij hem de verveling is toegeslagen. Of wanneer zijn koffiekopje leeg is waarschijnlijk.

Ooit was dat anders. Een quote van regisseur Russell Webb in 1991 over de regels van de soap:

quote:

"Een schaduw van de microfoon die per ongeluk in beeld valt accepteren we. Althans: voor zover dat niet afleidt van het verhaal. Want het verhaal staat centraal; dát is de maat van de dingen. Het artistieke gehalte is daaraan ondergeschikt."
_{- Russel Webb in het AD, 1991}

Met andere woorden: als het verhaal staat als een huis hebben we als kijkers minder snel oog voor details als of er echt koffie in een kopje zit. En ja, natuurlijk kijken we nu terug naar de oude seizoenen en lachen om bordkartonnen wandjes die bij een diepe zucht al bijna omdonderden, microfoons die zowat bij het meubilair hoorden of decors die amper enige bewegingsruimte hadden waardoor de acteurs nog stijver acteerden dan ze al deden. En ja, de opnametechniek en het 'plaatje' moeten er anno 2025 veel beter uit zien door alle technologische ontwikkelingen op dat vlak, en het is goed dat GTST ook op die trein gesprongen is en daar tijd en aandacht aan besteedt. Maar schotel mensen een soap uit de 90s voor en ze zijn meteen mee met de verhalen en hoe divers en rijk die waren ten opzichte van elkaar. Waarom? Omdat het verhaal het belangrijkste was.

Helaas hoeven we dat duidelijk niet te verwachten van makers als Idse Grotenhuis of Pia Blanco (of de twee andere hoofdschrijvers die er zitten). Zij houden zich liever bezig met nutteloze details of er koffie in de kopjes zit terwijl ze zich een rsi-arm scrollen door TikTok op zoek naar een volgend maatschappelijk haakje om een zouteloos geschreven verhaallijn aan op te hangen. En als ze de verhaallijn beu zijn fixen ze dat op door het ineens af te ronden (Nola's leukemie), het personage in kwestie ineens te laten vertrekken (Rosie, Bart, Mats, Jonathan, Sam) of de verhaallijn buiten beeld af te ronden (doei busje van Tamara, doei matchfixer Raoul!).

Eens even zien... iemand nog trek in koffie?