Levenseindekliniek

Was hier niet op fok ook eentje die z’n hele laatste levensloop deelde om vervolgens er begeleid een einde aan maakte ? Of las ik dat ergens anders ??

quote:

Op donderdag 28 november 2024 21:57 schreef Rozevla het volgende:
Was hier niet op fok ook eentje die z’n hele laatste levensloop deelde om vervolgens er begeleid een einde aan maakte ? Of las ik dat ergens anders ??

#46

Sterkte.

Gatver @Aberkullie
En herkenbaar..
Ik wens dat je door blijft ploeteren, néém je fijne momenten en deel je verdrietige tijden als dat mogelijk is
Sterkte meid

Ik zou de ECT gewoon proberen.

Ik denk altijd zo, voor alles is er wel een oplossing, ook al zie je die op het moment niet. Gun jezelf je hele leven, tot je laatste adem, de tijd om het te vinden. Dat verdien je en ben je waard.

quote:

Op vrijdag 29 november 2024 20:55 schreef RJ125 het volgende:
Ik denk altijd zo, voor alles is er wel een oplossing, ook al zie je die op het moment niet. Gun jezelf je hele leven, tot je laatste adem, de tijd om het te vinden. Dat verdien je en ben je waard.

Ik ben echt niet iemand die bij de 1e beste tegenvaller zegt "maak er maar een eind aan", maar ik vind soms dat leven wel iets te veel credits krijgt. Je kiest er niet voor om geboren te worden, je mag er zelf wat van maken, maar laat iemand dan in vredesnaam zelf beslissen om er mee te stoppen.

Voor iemand die al langere tijd vecht zijn dit soort -weliswaar vast heel goedbedoelde reacties- alles behalve helpend, want jezusmina wat hebben ze al veel geprobeerd om dat leven te leven.

quote:

Op vrijdag 29 november 2024 20:55 schreef RJ125 het volgende:
Ik denk altijd zo, voor alles is er wel een oplossing, ook al zie je die op het moment niet. Gun jezelf je hele leven, tot je laatste adem, de tijd om het te vinden. Dat verdien je en ben je waard.

Als je dit soort uitspraken doet heb je echt geen flauw idee hoe zwaar iemand als TS het heeft. Zelfs mij doet dit gruwelen, het idee dat je depressief bent en je je hele leven zou moeten spenderen aan een oplossing zoeken. Dat is toch geen leven?

Zie dit topic nu pas voor het eerst.

Wat heftig dit. Uiteraard was ik wel op de hoogte van je mentale toestand maar had geen idee dat de wil om er een eind aan te maken zo definitief was. Ik vind het ook een beetje tegenstrijdig klinken om je sterkte te wensen want het lijkt alsof je juist de sterke nodig hebt om door te leven dan dat niet te doen.

Ik herken bepaalde dingen wel in je verhaal. Angst om dood te gaan is 'gelukkig' dan iets te hardnekkig dat ik mijn familie daar nog wel in gerust kan stellen dat niet te doen.

Heb je ook een indicatie wanneer je met die laatste behandeling kan starten? Gezien je al wel op een wachtlijst staat. Of is daar geen concrete periode aan vast te plakken?

quote:

Op vrijdag 29 november 2024 20:55 schreef RJ125 het volgende:
Ik denk altijd zo, voor alles is er wel een oplossing, ook al zie je die op het moment niet.

Er is een verschil met een nare periode in je leven ondergaan en het feit dat de verbindingen in je hersenen dusdanig zijn dat je vatbaar bent voor depressie en daar dus ook niet zomaar, of helemaal niet, van af kan komen.

Er bestaan gevallen van kinderen die op zeer jonge leeftijd al dusdanig depressief zijn en zelfmoordpogingen ondernemen en waarop ouders hard gezegd wachten op het moment dat ze daarin slagen. Heb daar weleens een documentaire over gezien en dat is onmogelijk om je dat voor te stellen maar bewijst wel dat de "Ik heb ook weleens een mindere periode" zeker niet altijd opgaat.

Je laatste zin zegt wel genoeg hoe goed je intensies zijn dus verder ook geen aanval ofzo

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 01:03 schreef Fok-it het volgende:

[..]
Er is een verschil met een nare periode in je leven ondergaan en het feit dat de verbindingen in je hersenen dusdanig zijn dat je vatbaar bent voor depressie en daar dus ook niet zomaar, of helemaal niet, van af kan komen.

Er bestaan gevallen van kinderen die op zeer jonge leeftijd al dusdanig depressief zijn en zelfmoordpogingen ondernemen en waarop ouders hard gezegd wachten op het moment dat ze daarin slagen. Heb daar weleens een documentaire over gezien en dat is onmogelijk om je dat voor te stellen maar bewijst wel dat de "Ik heb ook weleens een mindere periode" zeker niet altijd opgaat.

Je laatste zin zegt wel genoeg hoe goed je intensies zijn dus verder ook geen aanval ofzo

Bekijk deze YouTube-video

Filmmaker Dana Perry documents the life of her son, Evan, a 15-year-old who committed suicide.

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 01:03 schreef Fok-it het volgende:

[..]
Er is een verschil met een nare periode in je leven ondergaan en het feit dat de verbindingen in je hersenen dusdanig zijn dat je vatbaar bent voor depressie en daar dus ook niet zomaar, of helemaal niet, van af kan komen.

Er bestaan gevallen van kinderen die op zeer jonge leeftijd al dusdanig depressief zijn en zelfmoordpogingen ondernemen en waarop ouders hard gezegd wachten op het moment dat ze daarin slagen. Heb daar weleens een documentaire over gezien en dat is onmogelijk om je dat voor te stellen maar bewijst wel dat de "Ik heb ook weleens een mindere periode" zeker niet altijd opgaat.

Je laatste zin zegt wel genoeg hoe goed je intensies zijn dus verder ook geen aanval ofzo

Mijn jongste is zo'n kind...hij zit nu bij Mondriaan om geholpen te worden, is alleen de vraag of dat gaat lukken.
En ik hoop dat ik hem zulke strijd kan besparen.
Maar vrees het van niet.

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 09:10 schreef Luuntje het volgende:

[..]
Mijn jongste is zo'n kind...hij zit nu bij Mondriaan om geholpen te worden, is alleen de vraag of dat gaat lukken.
En ik hoop dat ik hem zulke strijd kan besparen.
Maar vrees het van niet.

Sterkte..

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 04:59 schreef roos94 het volgende:

[..]
Bekijk deze YouTube-video

Filmmaker Dana Perry documents the life of her son, Evan, a 15-year-old who committed suicide.

Ik denk dat dit hem was ja.

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 09:10 schreef Luuntje het volgende:

[..]
Mijn jongste is zo'n kind...hij zit nu bij Mondriaan om geholpen te worden, is alleen de vraag of dat gaat lukken.
En ik hoop dat ik hem zulke strijd kan besparen.
Maar vrees het van niet.

Poeh heftig!
Zelf ook een en ander meegemaakt hier en je gunt het niemand.
Het voelt ook enorm hopeloos omdat je er zelf niks aan kunt veranderen
Sterkte

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 01:03 schreef Fok-it het volgende:

[..]
Er is een verschil met een nare periode in je leven ondergaan en het feit dat de verbindingen in je hersenen dusdanig zijn dat je vatbaar bent voor depressie en daar dus ook niet zomaar, of helemaal niet, van af kan komen.

Er bestaan gevallen van kinderen die op zeer jonge leeftijd al dusdanig depressief zijn en zelfmoordpogingen ondernemen en waarop ouders hard gezegd wachten op het moment dat ze daarin slagen. Heb daar weleens een documentaire over gezien en dat is onmogelijk om je dat voor te stellen maar bewijst wel dat de "Ik heb ook weleens een mindere periode" zeker niet altijd opgaat.

Je laatste zin zegt wel genoeg hoe goed je intensies zijn dus verder ook geen aanval ofzo

Goed verwoord

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 09:10 schreef Luuntje het volgende:

[..]
Mijn jongste is zo'n kind...hij zit nu bij Mondriaan om geholpen te worden, is alleen de vraag of dat gaat lukken.
En ik hoop dat ik hem zulke strijd kan besparen.
Maar vrees het van niet.

Dat hoop ik ook voor je. Sterkte

Moet echt heel heftig zijn als ouder

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 09:10 schreef Luuntje het volgende:

[..]
Mijn jongste is zo'n kind...hij zit nu bij Mondriaan om geholpen te worden, is alleen de vraag of dat gaat lukken.
En ik hoop dat ik hem zulke strijd kan besparen.
Maar vrees het van niet.

Hoop dat er een keer een medicijn of methode is die aanslaat.

Weet niet of in de jeugd de behandelingen meer kans van slagen hebben.

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 09:10 schreef Luuntje het volgende:

[..]
Mijn jongste is zo'n kind...hij zit nu bij Mondriaan om geholpen te worden, is alleen de vraag of dat gaat lukken.
En ik hoop dat ik hem zulke strijd kan besparen.
Maar vrees het van niet.

Heb weinig toe te voegen, behalve je rust te wensen, op wat voor manier dan ook.

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 00:26 schreef ZarB het volgende:

[..]
Ik ben echt niet iemand die bij de 1e beste tegenvaller zegt "maak er maar een eind aan", maar ik vind soms dat leven wel iets te veel credits krijgt. Je kiest er niet voor om geboren te worden, je mag er zelf wat van maken, maar laat iemand dan in vredesnaam zelf beslissen om er mee te stoppen.

Voor iemand die al langere tijd vecht zijn dit soort -weliswaar vast heel goedbedoelde reacties- alles behalve helpend, want jezusmina wat hebben ze al veel geprobeerd om dat leven te leven.

Maar waar uit mijn post maak je op dat ik zeg dat het niet de keuze is van iemand? Je bent iets aan het aanvallen wat er niet is. Je gaat ervanuit dat ik zelf niet heb gevochten en je bepaald meteen voor iedereen, iedere lezer, wat wel of niet helpend is.

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 00:33 schreef kwiwi het volgende:

[..]
Als je dit soort uitspraken doet heb je echt geen flauw idee hoe zwaar iemand als TS het heeft. Zelfs mij doet dit gruwelen, het idee dat je depressief bent en je je hele leven zou moeten spenderen aan een oplossing zoeken. Dat is toch geen leven?

Hiermee denk je te kunnen weten hoe zwaar iemand het wel of niet heeft, ook voor mij. Ik heb die uitspraak gedaan en ik herken me in de beschrijving van TS (+ andere diagnoses, lichamelijk als psychisch, waarmee ik ook bijna mijn hele leven worstel). Ik vind het leven het waard om mijn hele leven voor te strijden ondanks alle moeilijkeden en pijn. Je hebt mensen die het veel zwaarder hebben, niet alleen lichamelijk en psychisch, maar die daarnaast ook leven in omstandigheden zoals armoede en die niet voor de dood kiezen. Wat is daar mis mee?

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 01:03 schreef Fok-it het volgende:

[..]
Er is een verschil met een nare periode in je leven ondergaan en het feit dat de verbindingen in je hersenen dusdanig zijn dat je vatbaar bent voor depressie en daar dus ook niet zomaar, of helemaal niet, van af kan komen.

Er bestaan gevallen van kinderen die op zeer jonge leeftijd al dusdanig depressief zijn en zelfmoordpogingen ondernemen en waarop ouders hard gezegd wachten op het moment dat ze daarin slagen. Heb daar weleens een documentaire over gezien en dat is onmogelijk om je dat voor te stellen maar bewijst wel dat de "Ik heb ook weleens een mindere periode" zeker niet altijd opgaat.

Je laatste zin zegt wel genoeg hoe goed je intensies zijn dus verder ook geen aanval ofzo

Hierbij ga je uit van dat ik het heb over “een nare periode in je leven” of vandaaruit spreek en niet dat je van kinds af aan met psychische aandoeningen te maken hebt. Ik spreek vanuit dat laatste. Vroeger dacht men over talloze ziektes dat ze “ongeneselijk” waren waar later toch geneesmiddelen voor gevonden zijn. Je hebt zelfs mensen die door zoiets meditatie of een innerlijke zoektocht uit zware chronische depressies komen, zonder enige vorm van medicatie of hulp. Ik stel niet dat dit dé oplossing is, maar gewoon als voorbeeld dat er zoveel mogelijkheden zijn, en de medische wetenschap staat ook niet stil.

Ik weet dat het irritant kan zijn als mensen je ongevraagd behandeltips aanreiken, maar gezien de ernst van de situatie en het feit dat het nog niet genoemd is in dit topic vind ik het toch opportuun om het te benoemen. Een opkomende behandelmethode tegen diverse psychiatrische stoornissen is diepe hersenstimulatie (in het Engels Deep Brain Stimulation, afgekort als DBS). Met DBS worden soms zelfs spectaculaire resultaten bereikt (klachten die na het aanzetten van het stimulatieapparaat volledig en permanent verdwijnen), en het wordt ook toegepast tegen klinische depressie. In het Amsterdam UMC zit een onderzoeksgroep die in DBS gespecialiseerd is.

Verder, en dat is een meer filosofische inslag, kan het ook nuttig zijn om je af te vragen waarom je überhaupt je psychiatrische stoornis behandeld wil hebben. Ik heb zelf inmiddels al 14 jaar een vrij ernstige obsessieve-compulsieve stoornis, het is niet meer aannemelijk dat mijn klachten, ondanks behandeling, nog duidelijk zullen afnemen. Ik heb dat inmiddels geaccepteerd en richt mij op zaken die mij wél voldoening geven, zoals sporten en kunstschilderen, in plaats van op de zoveelste behandeling. Sindsdien heb ik ook weer veel meer leuke dagen. Bedenk daarbij ook dat zoveel mensen last hebben van chronische gezondheidsproblemen.

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 13:30 schreef RJ125. het volgende:

[..]
Hiermee denk je te kunnen weten hoe zwaar iemand het wel of niet heeft, ook voor mij. Ik heb die uitspraak gedaan en ik herken me in de beschrijving van TS (+ andere diagnoses, lichamelijk als psychisch, waarmee ik ook bijna mijn hele leven worstel). Ik vind het leven het waard om mijn hele leven voor te strijden ondanks alle moeilijkeden en pijn. Je hebt mensen die het veel zwaarder hebben, niet alleen lichamelijk en psychisch, maar die daarnaast ook leven in omstandigheden zoals armoede en die niet voor de dood kiezen. Wat is daar mis mee?

Lijden zit niet in omstandigheden, maar in de interpretatie van omstandigheden en het is maar de vraag in hoeverre je daar eigen keuze in hebt... Als het een keuze is, zou je ook met gemak kunnen kiezen voor 'geen fuck geven', en toch is dat vrijwel onmogelijk. Of het nou 'nature of nurture' betreft, ze zouden beide geen nut hebben als ze simpelweg door te kiezen 'poef' gewijzigd of teniet gedaan zouden kunnen worden.

Het is bijna alsof je je favoriete eten ineens niet meer lekker kunt gaan vinden of andersom, puur vanuit keuze.

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 01:03 schreef Fok-it het volgende:

[..]
Er is een verschil met een nare periode in je leven ondergaan en het feit dat de verbindingen in je hersenen dusdanig zijn dat je vatbaar bent voor depressie en daar dus ook niet zomaar, of helemaal niet, van af kan komen.

Er bestaan gevallen van kinderen die op zeer jonge leeftijd al dusdanig depressief zijn en zelfmoordpogingen ondernemen en waarop ouders hard gezegd wachten op het moment dat ze daarin slagen. Heb daar weleens een documentaire over gezien en dat is onmogelijk om je dat voor te stellen maar bewijst wel dat de "Ik heb ook weleens een mindere periode" zeker niet altijd opgaat.

Je laatste zin zegt wel genoeg hoe goed je intensies zijn dus verder ook geen aanval ofzo

Ik ben tijdens de zwangerschap depressief geweest. Dat was heel ellendig, maar ik had een duidelijk doel wat me op de been hield. En direct na de bevalling was het over. Het was puur een door hormonale disbalans getriggerde depressie.

Ik kan me echt heel goed voorstellen dat als je je zo je leven lang, of zolang je je kunt herinneren; voelt, dat dit ondraaglijk psychisch lijden is. Dat is niet te doen. Dan kun je ook niet van iemand vragen om maar vol te houden, omdat het leven het zo waard is om te leven en vast wel ooit leuk wordt.

quote:

Op donderdag 28 november 2024 23:06 schreef Aberkullie het volgende:
Bedankt voor de reacties allemaal. Psychedelica heb ik al in verschillende vormen en doseringen geprobeerd waaronder microdosing. Geeft helaas ook geen resultaat op lange termijn.

Ik denk dat ik het over een paar weken nog eens met mijn psychiater bespreek en anders een consult vraag bij mijn regiearts of de huisarts.
Mocht ik daar vastlopen heb ik hier in ieder geval wat nuttige ideeën over eventuele verdere stappen.

Heel veel sterkte

quote:

Op zaterdag 30 november 2024 13:31 schreef RJ125. het volgende:

[..]
Hierbij ga je uit van dat ik het heb over “een nare periode in je leven” of vandaaruit spreek en niet dat je van kinds af aan met psychische aandoeningen te maken hebt. Ik spreek vanuit dat laatste. Vroeger dacht men over talloze ziektes dat ze “ongeneselijk” waren waar later toch geneesmiddelen voor gevonden zijn. Je hebt zelfs mensen die door zoiets meditatie of een innerlijke zoektocht uit zware chronische depressies komen, zonder enige vorm van medicatie of hulp. Ik stel niet dat dit dé oplossing is, maar gewoon als voorbeeld dat er zoveel mogelijkheden zijn, en de medische wetenschap staat ook niet stil.

Dat de medische wetenschap niet stil staat neemt niet weg dat het functioneren van de hersenen voor een groot deel nog steeds een groot enigma is.
Niet alles is te behandelen en als je alle bestaande behandelingen al hebt geprobeerd en je situatie veranderd niet, hoe lang houdt je het dan nog vol.
Wachten op iets dat misschien niet komt is ook geen leven( mijn visie)
En laten we wel wezen, iedereen kijkt op een andere manier met een andere bril tegen zaken aan.
Je kunt niet stellen dat omdat Keesje wel wil wachten, Pietje dat ook moet doen of überhaupt moet kunnen.
Je kunt niet in iemands hoofd kijken.