[KSC #18063] Ik kom echt over als een wereldvreemde boerentrien

Wanneer ontdekte je dat neuken het belangrijkste is wat er bestaat?

“Toen schilderen ook het belangrijkste werd.”

Hoezo?

“Het probleem met die schilderijen van mij is dat ze gedicteerd worden door het onderwerp, in dit geval vrouwen. Zonder vrouwen kan ik eigenlijk niet schilderen, heb ik zo langzamerhand ontdekt.”

Hoe zou dat nou komen?

“De vrouw is natuurlijk de moeder van de creatie. In zo’n meisje zie ik de hele kunstgeschiedenis aan me voorbijtrekken. Het hele leven, de oorsprong van de mensheid, het paradijs van de onschuld.”

Leg die relatie tussen schilderen en neuken nog eens even fijntjes uit.

“Neuken is een fysieke bezigheid, net als schilderen. Als ik ‘s avonds in bed een boek over Picasso lees, dan denk ik wel over schilderen na, maar op het moment dat ik zelf aan het schilderen ben, niet. Als ik in mijn bed lig te masturberen, denk ik over neuken na. Maar als ik lig te neuken, word ik één met die vrouw. Ik ben geen denkschilder, ik ben iemand die een kwast pakt en aan de slag gaat. Dat is met neuken ook zo.”

Wat is het toppunt van genot?

“Dat ik tien schilderijen maak en tien vrouwen neuk op één dag. Soms neem ik wel vier of vijf meisjes tegelijk; dan zie ik echt de drie gratiën voor me. Wie is het mooiste? En als ik niet kan kiezen, schilder ik ze alle drie maar en neuk ik ze ook alle drie maar.”

Zo vaak seksen op één dag, dat kan toch helemaal niet?

“Maar ik ben geen American Psycho die vrouwen tot bloedens toe kapot wil rammen! Wat is er romantischer voor een vrouw dan om geschilderd te worden? Dan om bewonderd te worden door een man? Ik trek met een zakdoekje aan mijn lans ten strijde. Het is één groot Ivanhoe-gebeuren, weet je wel. Ik zou voor al die vrouwen willen sterven. Echt. In die zin is het geen egoïstische bezigheid, zo van: ik móet klaarkomen.”

Er zit meer achter?

“Ja zeker! Die vrouwen hier zie ik als een soort heldinnen, die ik financieel en moreel ondersteun door ze te schilderen en ook door ze te neuken. Ze neuken zich op een bepaalde manier vrij.”

Klashorst de bevrijder?

“Ik denk dat elke kunstenaar een bevrijder is. Rembrandt was dat ook in zijn tijd. Heel veel filosofen, schrijvers en kunstenaars hebben een bevrijdend effect gehad op het denken van mensen. Die boodschap zit in mijn werk.”

En jij draagt hier de Nederlandse cultuur uit?

“Ja, ik ben een culturele ambassadeur; dat was ik in Senegal ook. Misschien is niet iedereen het ermee eens dat uitgerekend ik dat ben, maar ja… Ik heb net weer zo’n moslimmeisje hier een huisje bezorgd. Ze was uitgehuwelijkt, is gevlucht, en nu heeft ze dit toch maar. Ik geef haar een kans een ander bestaan op te bouwen. Sommigen zijn me dankbaar, anderen lopen me te belazeren. In mijn werk zie je dat misschien niet zo expliciet, maar dat is wel wat het voorstelt. Het is het Vrijheidsbeeld van de Afrikaanse vrouw.”

Dat ze door jou, onder het mom van schildersmodel, geneukt worden?

“Daar wind ik toch geen doekjes om? Maar het is voor die meisjes bij wijze van spreken een politieke daad om naakt voor me te gaan staan, omdat ze anders gesluierd moeten rondlopen. Dat is de pointe van mijn hele verhaal. Het neuken als politieke daad, als voorbode voor de seksuele revolutie die hier nog moet plaatsvinden.”

Eén Klashorst hier is toch een druppel op een gloeiende plaat?

“Maar als die ene Klashorst hier een tijd zit, dan gebeuren er vast wel allerlei dingen. Ik zou eigenlijk verschrikkelijk gesubsidieerd moeten worden. Er zijn mensen wier leven is veranderd door mijn aanwezigheid. Ze zijn anders gaan denken over hun eigen maatschappelijke positie; en zeker die vrouwen. Bij mij zijn ze vrij als een vogeltje. Ze kunnen roken, ze kunnen drinken, ze kunnen korte jurkjes dragen, ze kunnen doen waar ze zin in hebben.”

Bestaat er een minimumleeftijd voor de meisjes die je mee naar bed neemt?

“Hahaha, die is er wel, ja.”

Meisjes van negen of tien?

“Nee, vijf of zo. Kom op, nou. Onder de zestien ben ik volgens mij nooit gedoken. Zestien, dat is wel de limiet hier.”

Ik geloof er niks van.

“Nee, geloof me, dat zou ik echt niet doen. Ik heb wel een soort verantwoordelijkheid ten opzichte van de jeugd. Maar pedofilie is hier in Afrika de normaalste zaak van de wereld. Waar je in Nederland voor jaren het gevang in moet, daar maken ze in Afrika een groot feest van. Meisjes worden hier op hun twaalfde en soms nog jonger tijdens een groot huwelijksfeest publiekelijk ontmaagd.”

Maar jij houdt je aan de Nederlandse wet?

“Op zich maakt het me helemaal niet uit. Als twee mensen met elkaar willen neuken, of ze nou tachtig zijn of twaalf, dat moeten zij toch weten? Ik kan me ook best voorstellen dat jonge meisjes zich aangetrokken voelen tot oudere mannen en met ze naar bed willen. De maatschappij vindt dat het niet kan, maar die seksuele gevoelens bestaan wel.”

Wat is je dagrecord?

“Toen ik hier pas kwam, neukte ik wel twaalf meisjes op een dag. Dat ging echt bijna 24 uur per dag door. Maar ik maakte in die periode ook minstens tien schilderijen per dag.”

Ik begrijp niet dat jij elke dag zin hebt.

“Ja, maar jij neukt misschien om het neuken, ik niet. Dat schilderen is er echt mee verweven. Maar er zijn gigantisch veel mensen, en zeker kunstenaars, die dit totaal belachelijk vinden. Kunst kan je helemaal niet verweven met neuken, want kunst zou iets hoogs zijn.”

Hoe blijf je op je 44ste zo potent?

“Ik denk dat het redelijk normaal is voor iemand van mijn leeftijd. Mijn manager, Peter Taetes, is 28 en hij neukt er zes op een dag. Momenteel zit ik trouwens in een diep dal; ik heb er nog geen zes geneukt van de week. Ik heb een beetje een depressie in het schilderen, dus is mijn seksleven ook eventjes van slag.”

Even uitgeneukt?

“Nou, dit is al twee weken aan de gang. Best zorgelijk. Ik heb veel stress hier; allerlei schuldcomplexen en toestanden met vrouwen die beweren zwanger van mij te zijn. Dat komt er allemaal nog eens bij. Ik heb het de hele tijd over de oorsprong van het bestaan en binnenkort lopen er hier dus allerlei kids van mij rond.”

Wat gebeurt er met je als er geen seks is?

“Dan word ik heel chagrijnig. Dan ben ik niet te genieten.”

Je beweert dat je jaarlijks zo’n duizend meisjes bezit. Hoe komt het dat je dat zo makkelijk afgaat?

“Het gaat me helemaal niet makkelijk af! Het is één grote ramp.”

Zou je niet een iets kleinere penis willen hebben en een wat mooiere kop?

“Nee, dat niet. Ik denk dat geen enkele vrouw iets om je hoofd geeft. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een vrouw het belangrijk vindt hoe je kop eruitziet.”

Wat vinden ze dan wel belangrijk aan seks?

“Dat is nog steeds een raadsel voor me. Die meisjes liggen hier altijd te piepen, zo nauw zijn ze. En ik altijd maar denken dat die negers van die enorme lullen hebben.”

Ben jij een meester in bed?

“Dat kun je van jezelf toch nooit zeggen? Ik zou het niet weten. Ik merk wel dat het hele seksgebeuren hier totaal anders is. In Nederland wordt ontzettend veel waarde gehecht aan het voor- en naspel, maar hier is het rechttoe, rechtaan. Van een kut likken hebben ze nog nooit gehoord, dat vinden ze hier smerig.”

Word je nooit moe van jezelf?

“Ik wou vaak dat ik geen schilder was en dat ik gewoon één vrouw had.”

Huh?

“Er zijn er dan nu toevallig drie van me zwanger, maar ja, dat is nog enigszins normaal. In plaats van één vrouw drie vrouwen. Maar met drie vrouwen een normaal bestaan opbouwen, zelfs dat lukt me niet. Ik heb toch nog meer vrouwen nodig. Dus ik word inderdaad een beetje wanhopig van die figuur Peter Klashorst.”

Ik zit je toch niet de put in te lullen?

“Ook ik wil gewoon normaal zijn. Ik heb zat vrienden van wie de vrouwen het niet leuk meer vinden dat ze met mij omgaan. Omdat ik zo krankzinnig met de burgerlijke moraal omspring, zijn ze bang dat die vreselijke Klashorst-ziekte ook op andere mannen kan overslaan. En dat gebeurt natuurlijk ook vaak.”

Kun je nog wel een normaal bestaan leiden?

“Nee, dus. Ik word er knettergek van om met één vrouw een week in een huis te zitten. Maar hoeveel mannen zitten er niet ‘s avonds achter de computer stiekem porno te downloaden? Ik wil niet stiekem leven, want als kunstenaar moet ik in een soort waarheid geloven. Dat is het moeilijkste wat er is in het leven, eerlijk zijn tegenover jezelf en eerlijk in je werk.”

En dat ben je nu aan het realiseren?

“Sinds ik de vaste relatie en het schilderen heb losgekoppeld, heb ik gevonden wat ik altijd al heb willen doen. Ik heb mijn jongensdroom gerealiseerd.”

Wat houdt die in?

“Lekker vrij zijn en schilderen en neuken wanneer ik zin heb. Ik denk eigenlijk dat iedereen dat in wezen zou willen. Ik ken zeer gerespecteerde schilders die een heel lelijke vrouw hebben. Daar heb ik dan toch zwaar mijn twijfels over. Want hoe kun je nu een geweldige kunstenaar zijn en op van die lelijke vrouwen vallen? Dat gaat er bij mij niet in.”

Kom, schoonheid kan toch ook een innerlijke zaak zijn?

“O, zo’n vrouw kan best geweldig zijn, maar om daar nou mee het bed in te gaan, is weer een ander verhaal. Ja, misschien met een zak over haar hoofd en een gat erin, hahaha. Maar iedereen zal mij, als ik dit zeg, wel een verschrikkelijke lul vinden.”

Je vrijt hier zonder condoom terwijl veel vrouwen in Nairobi seropositief zijn. Waarom dat spel met de dood?

“Dat vind ik een heel hypocriete benadering. Ja, Klashorst doet het zonder condoom. Hoe ben jij dan geboren? Hebben je ouders het dan met condoom gedaan? Ik denk dat het grootste gedeelte van de wereld het zonder condoom doet.”

Maar dat neukt geen duizend partners per jaar.

“Kom nou op, man. Tweeduizend jaar geleden was het voor het laatst dat iemand zonder neuken een kind heeft gekregen. Iedereen met kinderen heeft geneukt zonder condoom, dus iedereen neemt dat risico. Waarom zou Klashorst geen kinderen mogen krijgen?”

Ben je nooit bang dan?

“Tuurlijk ben ik bang. Maar als ik zo’n ding om mijn lul schuif, denk ik: nu ben ik dus aan het neuken om het neuken. Ik schilder toch ook niet met voorbehoud? Als ik daaraan moet denken, hoeft het voor mij al niet meer.”

Ben je je dan helemaal niet bewust van de risico’s die je neemt?

“Dit klinkt misschien heel onzinnig en ik zal er vandaag of morgen misschien wel verschrikkelijk door God voor gestraft worden, maar ik heb hier nog nooit iemand met aids ontmoet. En ik ken ook helemaal niemand met aids. De laatste persoon met aids die ik kende, was Robert Mapplethorpe.”

Je beweert dat je het niet krijgt als je er zelf niet in gelooft?

“Ik las net in het boek over honden dat ridgebacks bijna nooit ziek worden omdat ze zo zelfverzekerd zijn. Maar poedels worden juist heel vaak ziek omdat ze zo gestrest zijn, en overal bang voor.”

Maar je slaat je toch voor je kop als je door je eigen onvoorzichtige gedrag aids oploopt?

“Rousseau schreef een boek over het opvoeden van kinderen terwijl hij zijn eigen kroost te vondeling heeft gelegd. In zijn Emile zegt hij dat je beter kort en hard kunt leven dan lang en pijnvol. Zo zie ik het ook.”

Waarom betaal je eigenlijk voor seks?

“Daarmee koop ik iets af. Als ik een vrouw betaal voor seks, dan koop ik mezelf als het ware vrij. Dan hoef ik haar geen liefde te geven. Ik koop liever een paar schoenen voor haar dan haar twee uur van mijn kostbare tijd te geven.”

Je wilt geen liefde geven?

“Ik ben een van de vreselijkste mannen ter wereld, hoe meer ik erover nadenk. Ik wil gewoon schilderen, en daar is me alles om te doen, dus ik heb geen tijd voor al dat gecompliceerde geneuzel.”

Want het is je louter om het schilderen te doen?

“Napoleon zei ooit dat elke soldaat een maarschalkstaf in zijn ransel heeft zitten. Zo is het met die meisjes ook. Elk van die meisjes, of het nou een hoer is of een universiteitsstudente, geeft mij de mogelijkheid een meesterwerk te creëren. Dat is wat ik wil. Ik wil uiteindelijk net zo goed worden als Rembrandt. Of als Titiaan.

Ik ben op zoek naar hun geheim, naar het absolute schilderij, waarin alles samenkomt. Ik denk dat een van die meisjes mij dat vandaag of morgen cadeau gaat geven.”

Wat ben je per maand kwijt aan al die hoertjes en meiden?

“Dat durf ik niet te zeggen. Jezus man, dat gaat om gigantische bedragen. Echt hele jaarsalarissen geef ik weg.”

En dat interesseert je niet?

“Ik maak me weleens zorgen, maar als ik me zorgen maak, kan ik niet meer schilderen. Dus wil ik er gewoon helemaal niets mee te maken hebben. Het zal vandaag of morgen wel een keer fout lopen. Maar mijn vader voorspelt dat al twintig jaar. Ik leef nog steeds, ik ben gezond en sterk, ik kan nog steeds mijn verf en mijn doeken betalen. Maar ik voel me schatrijk. Ik heb me van mijn leven nog nooit arm gevoeld. Het geld lijkt momenteel gewoon aan de bomen te groeien, maar er zijn perioden dat ik de telefoon niet kan betalen. En dat komt dan louter doordat ik zoveel uitgeef omdat ik dénk dat ik stinkend rijk ben.

Hoeveel verdien je per jaar?

“Weet ik echt niet. Maar ik heb in ieder geval zelf nooit geld. Al het geld dat binnenkomt, gaat voor honderd procent naar het werk.”

Je hebt een zaakwaarnemer die alles voor je regelt en je werk in Nederland verkoopt. Waarom doe je dat niet zelf?

“Ik heb voor niemand gekozen, hij heeft voor mij gekozen. Trouwens, dat niet alleen, hij neukt ook voor me. Hij heeft veel taken van mij overgenomen, ook het neuken van die modellen. Maar ja, het is ook wel gezellig, samen neuken.”

Hoe hebben jullie het financieel geregeld?

“Niet. Ik las laatst een boek over Winston Churchill en ontdekte dat ik niet de eni- ge gek ben. Die Churchill had ook nooit geld op zak, daar had hij altijd een kerel voor. Nou, dacht ik, dat is natuurlijk hartstikke chic. Ik weet niet wat er binnenkomt, laat hij dat allemaal maar uitzoeken.”

Want je kunt niet met geld omgaan?

“Voor mezelf heel goed. Ik kan bij wijze van spreken van honderd gulden in de maand heel makkelijk leven. Maar ja, die modellen hebben elke dag een nieuwe outfit nodig. Of geld of mobiele telefoons en weet ik veel wat. Mij gaat het alleen om het schilderen en de rest kan me gestolen worden. Alles mogen ze van me hebben. En als het op is, is het op.”

Wie goed doet, goed ontmoet?

“Ik vind mezelf een ontzettend rijk mens. Zojuist in mijn atelier poseerde er een vrouw voor me die honderd keer mooier is dan Naomi Campbell. Ze is ook nog zwanger van me, en ik mag haar schilderen. Wat kan ik me nog meer wensen? Er komt er straks wéér een. De allermooiste meisjes ter wereld lopen hier voortdurend in en uit. Als ik mocht kiezen tussen een solotentoonstelling in het Stedelijk of één keer een van die meisjes schilderen, dan kies ik onvoorwaardelijk voor dat laatste. Ik ken heel veel collega-kunstenaars die verschrikkelijk succesvol zijn, maar ik zou daar nooit jaloers op kunnen zijn. Dat is niet te vergelijken met wat ik hier heb.”

Waar heb jij spijt van?

“Dat ik heel veel meisjes pijn heb gedaan. Nog steeds, dat gaat maar door. Ik wek meer verwachtingen dan ik kan waarmaken. Daar heb ik veel spijt van. En ik heb ook wel heel veel slechte schilderijen gemaakt.”

Ben je vaak eenzaam?

“Er is niemand hier die echt van me houdt. En er is niemand van wie ik echt hou. Het liefdesgevoel dat ik nog had toen ik vijftien was, is volledig verdwenen.”

Dus: eenzaam?

“Ja, op een bepaalde manier wel. Maar het is zelfgekozen eenzaamheid. Ik ben een soort heel rare monnik.”

Liefde en vriendschap bestaan niet voor jou?

“Ik ben er wel naar op zoek, maar ik neem het allemaal met een korrel zout. Daar kom je wel achter als je in Afrika in de gevangenis hebt gezeten. Als het fout gaat, merk je pas wie je vrienden zijn. En dat blijken er dan misschien maar heel weinig te zijn.”

Toen je in Senegal in de gevangenis zat voor hetzelfde gedrag dat je hier tentoonspreidt, bleek je vader, die alles heeft gedaan om je eruit te krijgen, opeens je grootste vriend te zijn.

“Je grootste vijand blijkt vaak je grootste vriend te zijn. Altijd enorme conflicten met hem gehad, maar nu ik ouder word, begrijp ik hem beter.”

Hij geeft kennelijk ondanks alles heel veel om je.

“De man is zijn vrijheid volledig kwijtgeraakt toen ik geboren werd. In de jaren vijftig was scheiden er nog niet bij en leven zoals ik nu leef, kon natuurlijk helemaal niet. Misschien had hij veel liever over de wereld gezworven dan elke dag geld te verdienen voor zijn kinderen.”

Zijn jullie nader tot elkaar gekomen na het Senegal-avontuur?

“Nee, dat niet. Maar ik begrijp wel beter dat ook hij er weleens van baalde zijn vrijheid te moeten opgeven voor zijn kinderen en zijn vrouw.”

Hij heeft ruimschoots aan zijn vaderlijke plicht voldaan door jou uit die gevangenis te halen.

“Dat is de consequentie van het hebben van kinderen. Daar voel je je als vader altijd verantwoordelijk voor.”

Heb je weleens een goed gesprek met hem gevoerd?

“Ik heb sowieso heel weinig goede gesprekken in mijn leven gevoerd. Hahaha.”

Ben je vaak in mensen teleurgesteld?

“Voortdurend. Ik word elke dag teleurgesteld. Zeker hier in Afrika.”

En toch wil je hier blijven wonen?

“Omdat je hier op het scherp van de snede leeft.”

Waarom neem je al die enorme risico’s?

“Omdat het een voortdurende test is. Daarom. Je kunt hier gewoon geen foutje maken. Als je je mobieltje twee seconden uit het oog verliest, ben je hem kwijt.”

Maar wat voegt dat toe aan je bestaan?

“Ik word daardoor scherper, en dat komt mijn werk ten goede. Je kunt niet anders dan het leven abstraheren tot het absoluut essentiële. Je hebt veel schilders die een jaar of een half jaar over een schilderij doen. Als die een foute beslissing nemen, kunnen ze het nog eens even fijntjes overdoen. Maar ik moet in één streek die cirkel trekken, als een soort meesterproef. Het moet bij mij in één keer raak zijn. Dat heb ik hier ook met het dagelijkse leven. Als je even niet uitkijkt met een taxichauffeur, dan gaat het fout.”

Heb jij vijanden?

“Ongetwijfeld.”

Mensen die je naar het leven staan?

“Ik word regelmatig bedreigd, ja. Maar ik neem dat nooit serieus.”

Je bent niet bang uitgevallen?

“Nou ja, je kunt er toch niks aan doen. Het leven is zoals het is. Ik ben trouwens wel laf. Ik ben ook weleens paranoïde, dat ik denk: tsjonge, tsjonge, dit gaat inderdaad goed mis. Maar ja, wat kan ik eraan doen?”

Je gaat gewoon door met riskant gedrag. Dat moet toch een keer fout gaan?

“Ik heb absoluut geen zin om het Senegal-avontuur hier te herhalen. Ik zie weleens een gevangenisauto door de straat rijden en dan kan ik me goed voorstellen hoe mensen zich voelen die ooit in een kamp hebben gezeten.”

Toch neem je grote risico’s met al die meisjes over de vloer en al die naaktportretten, terwijl dat hier verboden is. Waarom speel je zo met je leven?

“Ik heb het over voor de kunst. Ik heb ook de straatkinderen, met wie niemand hier zich inlaat, geschilderd. Ik ga ook de sloppenwijken in.”

Dan vraag je er toch om?

“Als persoon ben ik misschien laf, maar als schilder niet.”

Hoe kom je zo onverschrokken?

“Het zal wel een soort stompzinnigheid van me zijn. Ik ben waarschijnlijk heel dom of verschrikkelijk naïef. Maar het komt voort uit een soort absoluut geloof in de goedheid van de mens.”

Wat is er naast schilderen en seks dan nog meer belangrijk voor je?

“Verder eigenlijk niks.”

Schaam je je eigenlijk niet?

“Die fase zijn we allang gepasseerd. Ik hoef me niet fatsoenlijker meer voor te doen dan ik ben.”

In 2002 wilde Peter Klashorst de politiek in om de landsgrenzen volledig open te stellen voor immigranten. Later trok hij zijn partij terug. In 2006 probeerde Klashorst het opnieuw met Huisje Boompje Beestje, een partij tegen de vertrutting, maar die haalde de kiesdrempel niet. Hij gaat nog steeds vaak naar Afrika.

Op donderdag 12 september 2024 12:45 schreef Lospedrosa het volgende:
Even een blik in het leven van die Peter Klashorst.

In spoiler want te lang.

SPOILER
Wanneer ontdekte je dat neuken het belangrijkste is wat er bestaat?

“Toen schilderen ook het belangrijkste werd.”

Hoezo?

“Het probleem met die schilderijen van mij is dat ze gedicteerd worden door het onderwerp, in dit geval vrouwen. Zonder vrouwen kan ik eigenlijk niet schilderen, heb ik zo langzamerhand ontdekt.”

Hoe zou dat nou komen?

“De vrouw is natuurlijk de moeder van de creatie. In zo’n meisje zie ik de hele kunstgeschiedenis aan me voorbijtrekken. Het hele leven, de oorsprong van de mensheid, het paradijs van de onschuld.”

Leg die relatie tussen schilderen en neuken nog eens even fijntjes uit.

“Neuken is een fysieke bezigheid, net als schilderen. Als ik ‘s avonds in bed een boek over Picasso lees, dan denk ik wel over schilderen na, maar op het moment dat ik zelf aan het schilderen ben, niet. Als ik in mijn bed lig te masturberen, denk ik over neuken na. Maar als ik lig te neuken, word ik één met die vrouw. Ik ben geen denkschilder, ik ben iemand die een kwast pakt en aan de slag gaat. Dat is met neuken ook zo.”

Wat is het toppunt van genot?

“Dat ik tien schilderijen maak en tien vrouwen neuk op één dag. Soms neem ik wel vier of vijf meisjes tegelijk; dan zie ik echt de drie gratiën voor me. Wie is het mooiste? En als ik niet kan kiezen, schilder ik ze alle drie maar en neuk ik ze ook alle drie maar.”

Zo vaak seksen op één dag, dat kan toch helemaal niet?

“Maar ik ben geen American Psycho die vrouwen tot bloedens toe kapot wil rammen! Wat is er romantischer voor een vrouw dan om geschilderd te worden? Dan om bewonderd te worden door een man? Ik trek met een zakdoekje aan mijn lans ten strijde. Het is één groot Ivanhoe-gebeuren, weet je wel. Ik zou voor al die vrouwen willen sterven. Echt. In die zin is het geen egoïstische bezigheid, zo van: ik móet klaarkomen.”

Er zit meer achter?

“Ja zeker! Die vrouwen hier zie ik als een soort heldinnen, die ik financieel en moreel ondersteun door ze te schilderen en ook door ze te neuken. Ze neuken zich op een bepaalde manier vrij.”

Klashorst de bevrijder?

“Ik denk dat elke kunstenaar een bevrijder is. Rembrandt was dat ook in zijn tijd. Heel veel filosofen, schrijvers en kunstenaars hebben een bevrijdend effect gehad op het denken van mensen. Die boodschap zit in mijn werk.”

En jij draagt hier de Nederlandse cultuur uit?

“Ja, ik ben een culturele ambassadeur; dat was ik in Senegal ook. Misschien is niet iedereen het ermee eens dat uitgerekend ik dat ben, maar ja… Ik heb net weer zo’n moslimmeisje hier een huisje bezorgd. Ze was uitgehuwelijkt, is gevlucht, en nu heeft ze dit toch maar. Ik geef haar een kans een ander bestaan op te bouwen. Sommigen zijn me dankbaar, anderen lopen me te belazeren. In mijn werk zie je dat misschien niet zo expliciet, maar dat is wel wat het voorstelt. Het is het Vrijheidsbeeld van de Afrikaanse vrouw.”

Dat ze door jou, onder het mom van schildersmodel, geneukt worden?

“Daar wind ik toch geen doekjes om? Maar het is voor die meisjes bij wijze van spreken een politieke daad om naakt voor me te gaan staan, omdat ze anders gesluierd moeten rondlopen. Dat is de pointe van mijn hele verhaal. Het neuken als politieke daad, als voorbode voor de seksuele revolutie die hier nog moet plaatsvinden.”

Eén Klashorst hier is toch een druppel op een gloeiende plaat?

“Maar als die ene Klashorst hier een tijd zit, dan gebeuren er vast wel allerlei dingen. Ik zou eigenlijk verschrikkelijk gesubsidieerd moeten worden. Er zijn mensen wier leven is veranderd door mijn aanwezigheid. Ze zijn anders gaan denken over hun eigen maatschappelijke positie; en zeker die vrouwen. Bij mij zijn ze vrij als een vogeltje. Ze kunnen roken, ze kunnen drinken, ze kunnen korte jurkjes dragen, ze kunnen doen waar ze zin in hebben.”

Bestaat er een minimumleeftijd voor de meisjes die je mee naar bed neemt?

“Hahaha, die is er wel, ja.”

Meisjes van negen of tien?

“Nee, vijf of zo. Kom op, nou. Onder de zestien ben ik volgens mij nooit gedoken. Zestien, dat is wel de limiet hier.”

Ik geloof er niks van.

“Nee, geloof me, dat zou ik echt niet doen. Ik heb wel een soort verantwoordelijkheid ten opzichte van de jeugd. Maar pedofilie is hier in Afrika de normaalste zaak van de wereld. Waar je in Nederland voor jaren het gevang in moet, daar maken ze in Afrika een groot feest van. Meisjes worden hier op hun twaalfde en soms nog jonger tijdens een groot huwelijksfeest publiekelijk ontmaagd.”

Maar jij houdt je aan de Nederlandse wet?

“Op zich maakt het me helemaal niet uit. Als twee mensen met elkaar willen neuken, of ze nou tachtig zijn of twaalf, dat moeten zij toch weten? Ik kan me ook best voorstellen dat jonge meisjes zich aangetrokken voelen tot oudere mannen en met ze naar bed willen. De maatschappij vindt dat het niet kan, maar die seksuele gevoelens bestaan wel.”

Wat is je dagrecord?

“Toen ik hier pas kwam, neukte ik wel twaalf meisjes op een dag. Dat ging echt bijna 24 uur per dag door. Maar ik maakte in die periode ook minstens tien schilderijen per dag.”

Ik begrijp niet dat jij elke dag zin hebt.

“Ja, maar jij neukt misschien om het neuken, ik niet. Dat schilderen is er echt mee verweven. Maar er zijn gigantisch veel mensen, en zeker kunstenaars, die dit totaal belachelijk vinden. Kunst kan je helemaal niet verweven met neuken, want kunst zou iets hoogs zijn.”

Hoe blijf je op je 44ste zo potent?

“Ik denk dat het redelijk normaal is voor iemand van mijn leeftijd. Mijn manager, Peter Taetes, is 28 en hij neukt er zes op een dag. Momenteel zit ik trouwens in een diep dal; ik heb er nog geen zes geneukt van de week. Ik heb een beetje een depressie in het schilderen, dus is mijn seksleven ook eventjes van slag.”

Even uitgeneukt?

“Nou, dit is al twee weken aan de gang. Best zorgelijk. Ik heb veel stress hier; allerlei schuldcomplexen en toestanden met vrouwen die beweren zwanger van mij te zijn. Dat komt er allemaal nog eens bij. Ik heb het de hele tijd over de oorsprong van het bestaan en binnenkort lopen er hier dus allerlei kids van mij rond.”

Wat gebeurt er met je als er geen seks is?

“Dan word ik heel chagrijnig. Dan ben ik niet te genieten.”

Je beweert dat je jaarlijks zo’n duizend meisjes bezit. Hoe komt het dat je dat zo makkelijk afgaat?

“Het gaat me helemaal niet makkelijk af! Het is één grote ramp.”

Zou je niet een iets kleinere penis willen hebben en een wat mooiere kop?

“Nee, dat niet. Ik denk dat geen enkele vrouw iets om je hoofd geeft. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een vrouw het belangrijk vindt hoe je kop eruitziet.”

Wat vinden ze dan wel belangrijk aan seks?

“Dat is nog steeds een raadsel voor me. Die meisjes liggen hier altijd te piepen, zo nauw zijn ze. En ik altijd maar denken dat die negers van die enorme lullen hebben.”

Ben jij een meester in bed?

“Dat kun je van jezelf toch nooit zeggen? Ik zou het niet weten. Ik merk wel dat het hele seksgebeuren hier totaal anders is. In Nederland wordt ontzettend veel waarde gehecht aan het voor- en naspel, maar hier is het rechttoe, rechtaan. Van een kut likken hebben ze nog nooit gehoord, dat vinden ze hier smerig.”

Word je nooit moe van jezelf?

“Ik wou vaak dat ik geen schilder was en dat ik gewoon één vrouw had.”

Huh?

“Er zijn er dan nu toevallig drie van me zwanger, maar ja, dat is nog enigszins normaal. In plaats van één vrouw drie vrouwen. Maar met drie vrouwen een normaal bestaan opbouwen, zelfs dat lukt me niet. Ik heb toch nog meer vrouwen nodig. Dus ik word inderdaad een beetje wanhopig van die figuur Peter Klashorst.”

Ik zit je toch niet de put in te lullen?

“Ook ik wil gewoon normaal zijn. Ik heb zat vrienden van wie de vrouwen het niet leuk meer vinden dat ze met mij omgaan. Omdat ik zo krankzinnig met de burgerlijke moraal omspring, zijn ze bang dat die vreselijke Klashorst-ziekte ook op andere mannen kan overslaan. En dat gebeurt natuurlijk ook vaak.”

Kun je nog wel een normaal bestaan leiden?

“Nee, dus. Ik word er knettergek van om met één vrouw een week in een huis te zitten. Maar hoeveel mannen zitten er niet ‘s avonds achter de computer stiekem porno te downloaden? Ik wil niet stiekem leven, want als kunstenaar moet ik in een soort waarheid geloven. Dat is het moeilijkste wat er is in het leven, eerlijk zijn tegenover jezelf en eerlijk in je werk.”

En dat ben je nu aan het realiseren?

“Sinds ik de vaste relatie en het schilderen heb losgekoppeld, heb ik gevonden wat ik altijd al heb willen doen. Ik heb mijn jongensdroom gerealiseerd.”

Wat houdt die in?

“Lekker vrij zijn en schilderen en neuken wanneer ik zin heb. Ik denk eigenlijk dat iedereen dat in wezen zou willen. Ik ken zeer gerespecteerde schilders die een heel lelijke vrouw hebben. Daar heb ik dan toch zwaar mijn twijfels over. Want hoe kun je nu een geweldige kunstenaar zijn en op van die lelijke vrouwen vallen? Dat gaat er bij mij niet in.”

Kom, schoonheid kan toch ook een innerlijke zaak zijn?

“O, zo’n vrouw kan best geweldig zijn, maar om daar nou mee het bed in te gaan, is weer een ander verhaal. Ja, misschien met een zak over haar hoofd en een gat erin, hahaha. Maar iedereen zal mij, als ik dit zeg, wel een verschrikkelijke lul vinden.”

Je vrijt hier zonder condoom terwijl veel vrouwen in Nairobi seropositief zijn. Waarom dat spel met de dood?

“Dat vind ik een heel hypocriete benadering. Ja, Klashorst doet het zonder condoom. Hoe ben jij dan geboren? Hebben je ouders het dan met condoom gedaan? Ik denk dat het grootste gedeelte van de wereld het zonder condoom doet.”

Maar dat neukt geen duizend partners per jaar.

“Kom nou op, man. Tweeduizend jaar geleden was het voor het laatst dat iemand zonder neuken een kind heeft gekregen. Iedereen met kinderen heeft geneukt zonder condoom, dus iedereen neemt dat risico. Waarom zou Klashorst geen kinderen mogen krijgen?”

Ben je nooit bang dan?

“Tuurlijk ben ik bang. Maar als ik zo’n ding om mijn lul schuif, denk ik: nu ben ik dus aan het neuken om het neuken. Ik schilder toch ook niet met voorbehoud? Als ik daaraan moet denken, hoeft het voor mij al niet meer.”

Ben je je dan helemaal niet bewust van de risico’s die je neemt?

“Dit klinkt misschien heel onzinnig en ik zal er vandaag of morgen misschien wel verschrikkelijk door God voor gestraft worden, maar ik heb hier nog nooit iemand met aids ontmoet. En ik ken ook helemaal niemand met aids. De laatste persoon met aids die ik kende, was Robert Mapplethorpe.”

Je beweert dat je het niet krijgt als je er zelf niet in gelooft?

“Ik las net in het boek over honden dat ridgebacks bijna nooit ziek worden omdat ze zo zelfverzekerd zijn. Maar poedels worden juist heel vaak ziek omdat ze zo gestrest zijn, en overal bang voor.”

Maar je slaat je toch voor je kop als je door je eigen onvoorzichtige gedrag aids oploopt?

“Rousseau schreef een boek over het opvoeden van kinderen terwijl hij zijn eigen kroost te vondeling heeft gelegd. In zijn Emile zegt hij dat je beter kort en hard kunt leven dan lang en pijnvol. Zo zie ik het ook.”

Waarom betaal je eigenlijk voor seks?

“Daarmee koop ik iets af. Als ik een vrouw betaal voor seks, dan koop ik mezelf als het ware vrij. Dan hoef ik haar geen liefde te geven. Ik koop liever een paar schoenen voor haar dan haar twee uur van mijn kostbare tijd te geven.”

Je wilt geen liefde geven?

“Ik ben een van de vreselijkste mannen ter wereld, hoe meer ik erover nadenk. Ik wil gewoon schilderen, en daar is me alles om te doen, dus ik heb geen tijd voor al dat gecompliceerde geneuzel.”

Want het is je louter om het schilderen te doen?

“Napoleon zei ooit dat elke soldaat een maarschalkstaf in zijn ransel heeft zitten. Zo is het met die meisjes ook. Elk van die meisjes, of het nou een hoer is of een universiteitsstudente, geeft mij de mogelijkheid een meesterwerk te creëren. Dat is wat ik wil. Ik wil uiteindelijk net zo goed worden als Rembrandt. Of als Titiaan.

Ik ben op zoek naar hun geheim, naar het absolute schilderij, waarin alles samenkomt. Ik denk dat een van die meisjes mij dat vandaag of morgen cadeau gaat geven.”

Wat ben je per maand kwijt aan al die hoertjes en meiden?

“Dat durf ik niet te zeggen. Jezus man, dat gaat om gigantische bedragen. Echt hele jaarsalarissen geef ik weg.”

En dat interesseert je niet?

“Ik maak me weleens zorgen, maar als ik me zorgen maak, kan ik niet meer schilderen. Dus wil ik er gewoon helemaal niets mee te maken hebben. Het zal vandaag of morgen wel een keer fout lopen. Maar mijn vader voorspelt dat al twintig jaar. Ik leef nog steeds, ik ben gezond en sterk, ik kan nog steeds mijn verf en mijn doeken betalen. Maar ik voel me schatrijk. Ik heb me van mijn leven nog nooit arm gevoeld. Het geld lijkt momenteel gewoon aan de bomen te groeien, maar er zijn perioden dat ik de telefoon niet kan betalen. En dat komt dan louter doordat ik zoveel uitgeef omdat ik dénk dat ik stinkend rijk ben.

Hoeveel verdien je per jaar?

“Weet ik echt niet. Maar ik heb in ieder geval zelf nooit geld. Al het geld dat binnenkomt, gaat voor honderd procent naar het werk.”

Je hebt een zaakwaarnemer die alles voor je regelt en je werk in Nederland verkoopt. Waarom doe je dat niet zelf?

“Ik heb voor niemand gekozen, hij heeft voor mij gekozen. Trouwens, dat niet alleen, hij neukt ook voor me. Hij heeft veel taken van mij overgenomen, ook het neuken van die modellen. Maar ja, het is ook wel gezellig, samen neuken.”

Hoe hebben jullie het financieel geregeld?

“Niet. Ik las laatst een boek over Winston Churchill en ontdekte dat ik niet de eni- ge gek ben. Die Churchill had ook nooit geld op zak, daar had hij altijd een kerel voor. Nou, dacht ik, dat is natuurlijk hartstikke chic. Ik weet niet wat er binnenkomt, laat hij dat allemaal maar uitzoeken.”

Want je kunt niet met geld omgaan?

“Voor mezelf heel goed. Ik kan bij wijze van spreken van honderd gulden in de maand heel makkelijk leven. Maar ja, die modellen hebben elke dag een nieuwe outfit nodig. Of geld of mobiele telefoons en weet ik veel wat. Mij gaat het alleen om het schilderen en de rest kan me gestolen worden. Alles mogen ze van me hebben. En als het op is, is het op.”

Wie goed doet, goed ontmoet?

“Ik vind mezelf een ontzettend rijk mens. Zojuist in mijn atelier poseerde er een vrouw voor me die honderd keer mooier is dan Naomi Campbell. Ze is ook nog zwanger van me, en ik mag haar schilderen. Wat kan ik me nog meer wensen? Er komt er straks wéér een. De allermooiste meisjes ter wereld lopen hier voortdurend in en uit. Als ik mocht kiezen tussen een solotentoonstelling in het Stedelijk of één keer een van die meisjes schilderen, dan kies ik onvoorwaardelijk voor dat laatste. Ik ken heel veel collega-kunstenaars die verschrikkelijk succesvol zijn, maar ik zou daar nooit jaloers op kunnen zijn. Dat is niet te vergelijken met wat ik hier heb.”

Waar heb jij spijt van?

“Dat ik heel veel meisjes pijn heb gedaan. Nog steeds, dat gaat maar door. Ik wek meer verwachtingen dan ik kan waarmaken. Daar heb ik veel spijt van. En ik heb ook wel heel veel slechte schilderijen gemaakt.”

Ben je vaak eenzaam?

“Er is niemand hier die echt van me houdt. En er is niemand van wie ik echt hou. Het liefdesgevoel dat ik nog had toen ik vijftien was, is volledig verdwenen.”

Dus: eenzaam?

“Ja, op een bepaalde manier wel. Maar het is zelfgekozen eenzaamheid. Ik ben een soort heel rare monnik.”

Liefde en vriendschap bestaan niet voor jou?

“Ik ben er wel naar op zoek, maar ik neem het allemaal met een korrel zout. Daar kom je wel achter als je in Afrika in de gevangenis hebt gezeten. Als het fout gaat, merk je pas wie je vrienden zijn. En dat blijken er dan misschien maar heel weinig te zijn.”

Toen je in Senegal in de gevangenis zat voor hetzelfde gedrag dat je hier tentoonspreidt, bleek je vader, die alles heeft gedaan om je eruit te krijgen, opeens je grootste vriend te zijn.

“Je grootste vijand blijkt vaak je grootste vriend te zijn. Altijd enorme conflicten met hem gehad, maar nu ik ouder word, begrijp ik hem beter.”

Hij geeft kennelijk ondanks alles heel veel om je.

“De man is zijn vrijheid volledig kwijtgeraakt toen ik geboren werd. In de jaren vijftig was scheiden er nog niet bij en leven zoals ik nu leef, kon natuurlijk helemaal niet. Misschien had hij veel liever over de wereld gezworven dan elke dag geld te verdienen voor zijn kinderen.”

Zijn jullie nader tot elkaar gekomen na het Senegal-avontuur?

“Nee, dat niet. Maar ik begrijp wel beter dat ook hij er weleens van baalde zijn vrijheid te moeten opgeven voor zijn kinderen en zijn vrouw.”

Hij heeft ruimschoots aan zijn vaderlijke plicht voldaan door jou uit die gevangenis te halen.

“Dat is de consequentie van het hebben van kinderen. Daar voel je je als vader altijd verantwoordelijk voor.”

Heb je weleens een goed gesprek met hem gevoerd?

“Ik heb sowieso heel weinig goede gesprekken in mijn leven gevoerd. Hahaha.”

Ben je vaak in mensen teleurgesteld?

“Voortdurend. Ik word elke dag teleurgesteld. Zeker hier in Afrika.”

En toch wil je hier blijven wonen?

“Omdat je hier op het scherp van de snede leeft.”

Waarom neem je al die enorme risico’s?

“Omdat het een voortdurende test is. Daarom. Je kunt hier gewoon geen foutje maken. Als je je mobieltje twee seconden uit het oog verliest, ben je hem kwijt.”

Maar wat voegt dat toe aan je bestaan?

“Ik word daardoor scherper, en dat komt mijn werk ten goede. Je kunt niet anders dan het leven abstraheren tot het absoluut essentiële. Je hebt veel schilders die een jaar of een half jaar over een schilderij doen. Als die een foute beslissing nemen, kunnen ze het nog eens even fijntjes overdoen. Maar ik moet in één streek die cirkel trekken, als een soort meesterproef. Het moet bij mij in één keer raak zijn. Dat heb ik hier ook met het dagelijkse leven. Als je even niet uitkijkt met een taxichauffeur, dan gaat het fout.”

Heb jij vijanden?

“Ongetwijfeld.”

Mensen die je naar het leven staan?

“Ik word regelmatig bedreigd, ja. Maar ik neem dat nooit serieus.”

Je bent niet bang uitgevallen?

“Nou ja, je kunt er toch niks aan doen. Het leven is zoals het is. Ik ben trouwens wel laf. Ik ben ook weleens paranoïde, dat ik denk: tsjonge, tsjonge, dit gaat inderdaad goed mis. Maar ja, wat kan ik eraan doen?”

Je gaat gewoon door met riskant gedrag. Dat moet toch een keer fout gaan?

“Ik heb absoluut geen zin om het Senegal-avontuur hier te herhalen. Ik zie weleens een gevangenisauto door de straat rijden en dan kan ik me goed voorstellen hoe mensen zich voelen die ooit in een kamp hebben gezeten.”

Toch neem je grote risico’s met al die meisjes over de vloer en al die naaktportretten, terwijl dat hier verboden is. Waarom speel je zo met je leven?

“Ik heb het over voor de kunst. Ik heb ook de straatkinderen, met wie niemand hier zich inlaat, geschilderd. Ik ga ook de sloppenwijken in.”

Dan vraag je er toch om?

“Als persoon ben ik misschien laf, maar als schilder niet.”

Hoe kom je zo onverschrokken?

“Het zal wel een soort stompzinnigheid van me zijn. Ik ben waarschijnlijk heel dom of verschrikkelijk naïef. Maar het komt voort uit een soort absoluut geloof in de goedheid van de mens.”

Wat is er naast schilderen en seks dan nog meer belangrijk voor je?

“Verder eigenlijk niks.”

Schaam je je eigenlijk niet?

“Die fase zijn we allang gepasseerd. Ik hoef me niet fatsoenlijker meer voor te doen dan ik ben.”

In 2002 wilde Peter Klashorst de politiek in om de landsgrenzen volledig open te stellen voor immigranten. Later trok hij zijn partij terug. In 2006 probeerde Klashorst het opnieuw met Huisje Boompje Beestje, een partij tegen de vertrutting, maar die haalde de kiesdrempel niet. Hij gaat nog steeds vaak naar Afrika.

TLDR: 10 minderjarige Afrikaanse vrouwen neuken per dag zonder condoom en schilderen.