In plaats van meteen te gaan zoeken naar hoe de werkelijkheid in elkaar steekt, is het beter om eerst te onderzoeken hoe je zegt dat het zit. Dwz eerst analyseren van de logica die je gebruikt en het dagelijks leven, in hoe je over dingen praat. Als je eenmaal weet wat je zegt dat waar is in het dagelijks leven, heb je van daaruit een onderhandelingspositie naar andere ideeen.
Zo blijf je eerlijk, dat je niet in je dagelijkse leven impliciet zegt dat het ene waar is, terwijl je intellectueel zomaar iets tegenovergesteld zou zeggen dat waar is. Dus het is de bedoeling om de logica in je normale conversatie te analyseren, en het op die manier te tillen naar een intellectueel nivo.
En mijn eigen onderzoeken geeft aan dat creationisme de onderliggende logica is die we gebruiken in het dagelijks leven. Creationisme valideert de concepten feit & meing, de basis van de rede.
1. Creator / kiest / spiritueel / subjectief / mening
2. Creatie / gekozen / materieel / objectief / feit
Waar kiezen is gedefinieerd op basis van spontaniteit, dat in het moment een keuze op het ene of iets anders kan uitkomen. En subjectief betekent, geidentificeerd met een gekozen mening, en objectief betekent, geidentificeerd met een model ervan.
Deze definities zijn dus in principe afkomstig van de logica die ik, en iedereen, al gebruiken. En dat is heel iets anders als je bijvoorbeeld mensen gaat vragen hoe subjectiviteit werkt. Als je mensen dingen gaat vragen, dan verzinnen ze meestal ter plekke wat, en doen geen analyse. Als je met analyse van de logica in conversaties kan aantonen dat mensen een andere logica gebruiken dan creationisme, dan heb je een kritisch punt. Als je gaat verwijzen naar die en die, die zegt dat subjectiviteit zo anders werkt, dan heb je geen punt.
"Er staat een glas op tafel". De woorden vormen een model in het verstand, van een glas water dat op tafel zou staan. Als het model overeenkomt met wat gemodelleerd wordt, dan is het feit valide.
"Ik vind het schilderij mooi". De mening is gekozen in spontane expressie van emotie met vrije wil. De mening uit een liefde voor hoe het schilderij eruit ziet, van degene die de mening koos.
Het subjectieve gedeelte van de werkelijkheid is dus het gedeelte dat kiest. Alhoewel "gedeelte" natuurlijk een objectieve eigenschap is, en dus eigenlijk niet van toepassing is op wat subjectief is.
Emoties, persoonlijk karakter (zoals moed, luiheid), de ziel, de geest, God, die begrippen zijn allemaal gedefinieerd op basis van dat ze aan de kant staan van wat een keuze maakt, en zijn daarom subjectief. Je kan dus alleen met een gekozen mening tot een conclusie komen over hoe iemand zich voelt, inclusief jezelf.
Je kan ook objectieve aspecten aan emoties toedichten, bijvoorbeeld door als voorwaarde te stellen dat emoties alleen van toepassing zijn bij bepaalde objectieve organisatie van keuze processes. Dus op die manier kun je zeggen dat emoties alleen van toepassing zijn op intelligente wezens zoals mensen, en niet op spontaniteit in het universum in het algemeen, omdat die keuzeprocessen anders georganiseerd zijn.
Dat het objectieve gedeelte van de werkelijkheid het gekozen gedeelte is, is mij eigenlijk niet zo direct duidelijk in hoe mensen over dingen praten. Maar het is wel heel erg duidelijk dat het subjectieve gedeelte van de werkelijkheid, het gedeelte is dat kiest, en van daaruit blijft automatisch wat gekozen is over voor objectiviteit.
De moeilijkheid van creationisme zit hem in het concept "kiezen". Door psychologische druk om je best te doen, begrijpen mensen kiezen op basis van het idee om uit te zoeken wat de beste mogelijkheid is. Maar ik heb geen twijfel dat de juiste logica is dat alle keuzes zonder uitzondering spontaan zijn. Een beste keuze maken, is een heel complexe keuze, die eigenlijk meerder keuzes omvat, welke keuzes allemaal spontaan zijn.
Deze psychologische druk om je best te doen, en de daarop volgende corruptie van de definitie van het woord "kiezen", is de oorzaak waardoor vrije wil tot een filosofische probleem is geworden.
Ik kan links of rechts gaan, ik kies links, ik ga links. Dus de logica van kiezen is dat 1 van alternatieve mogelijkheden, welke mogelijkheden in de toekomst liggen, tot het heden word gemaakt.
En niet vergeten, de logica de gebruikt wordt in het dagelijks leven is hier leidend, en allerlei andere ideeen over hoe het allemaal echt zou werken, zijn hier niet van toepassing. Dat komt pas als je gaat onderhandelen met andere ideeen.
Nu is het zo dat er een tijdsverschil zit tussen in je gedachten links kiezen, en fysiek links gaan. Maar in je gedachten is het onmiddelijjk dat de alternative mogelijkheid om te denken, ik ga links, tot het heden wordt gemaakt. Er zit dus in essentie geen enkel proces tussen een keuze maken, en dat de alternatieve mogelijkheid tot het heden wordt gemaakt. Hoe je dan uiteindelijk fysiek links gaat is een complex keuzeproces, waarin alle keuzes onmiddelijk een van alternative mogelijkheden tot het heden maken.
Nu komt het punt om te gaan onderhandelen met andere ideeen, zoals quantum mechanica. In natuurkunde wordt er geenszins iemand die kiest geidentificeerd, voor gebeurtenissen die in het moment op het ene of het ander kunnen uitkomen. En dat is consistent met creationisme, want volgens creationisme zou hier geen enkel feit over mogelijk moeten zijn, alleen het concept subjectiviteit kan iemand die kiest identificeren. Het zou een groot probleem zijn voor het concept subjectiviteit, als de wetenschap hier feiten gaat stellen.
Historisch gezien is het vooral rassen biologie die feiten stelde over persoonlijk karakter. En dat zou theoretisch wel kunnen, als je objectieve aspecten van organisatie van keuze processen toedicht aan persoonlijk karakter, en dan de geest waarin de keuze wordt gemaakt subjectief laat. Maar in het algemeen heeft men in de biologische rassenleer die scheiding tussen objectief en subjectief helemaal niet nageleefd, en dus is die rassenleer pseudo-wetenschap. En steeds komt dat terug, dat men in de wetenschap probeert om de identiteit van iemand die kiest objectief te maken, wat compleet inconsistent is met creationisme.
Dus in onderhandeling met de wetenschap, is er weinig inconsistentie met creationisme. En die punten waar er inconsistentie is, daar lijkt het duidelijk dat het de wetenschap is die fout zit, en niet creationisme.
De oorsprong van de fouten die de wetenschap maakt, kunnen worden herleid naar het fout definieren van het woord "kiezen", door psychologische druk om je best te doen. Van daaruit kan men kiezen begrijpen als een soort selectie procedure, zoals een schaakcomputer een zet berekent. Er zijn geen subjectieve elementen in zo'n selectie procedure, dus van daaruit zou men denken dat persoonlijk karakter en emoties wel objectief moeten zijn.