SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Hallo forumleden van FOK!,
Aankomend schooljaar zit ik in mijn laatste jaar van het vwo. Ik wil graag geneeskunde studeren omdat ik een grote interesse heb in het menselijk lichaam en ziektes, en omdat ik patiënten wil helpen door hun pijn te verlichten en hun gezondheid te verbeteren. Het is algemeen bekend dat artsen een stressvol leven hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat elke baan op zijn eigen manier stressvol kan zijn.
Een probleem waar ik tegenaan loop, is dat mijn vader het geen verstandig idee vindt dat ik geneeskunde ga studeren. Ik ben autistisch, en ik denk dat dit een belangrijke reden is voor zijn bezorgdheid. Hij wijst vaak naar de vriendin van mijn broer, die geneeskunde studeert en erg empathisch is, en stelt dat zij daarom geschikt is voor het vak. Ik heb het gevoel dat mijn vader denkt dat ik niet empathisch genoeg ben, terwijl ik juist heel veel empathie voel. Ik vind het alleen moeilijk om dat te uiten, maar de emoties zijn er zeker. In feite ben ik vaak eerder over-empathisch dan onder-empathisch. Mijn interesse in dit vakgebied is enorm groot.
Ik vermoed dat sommige mensen me zouden aanraden om biomedische wetenschappen te studeren. Hoewel ik hier al naar heb gekeken, lijkt het me minder passend omdat je daarbij voornamelijk onderzoek doet. Als ik geneeskunde studeer, kan ik altijd nog kiezen voor een onderzoeksrichting, maar ik zou ook graag in contact staan met patiënten en andere medische professionals.
Ik ben me ervan bewust dat ik soms wat ongemakkelijk kan zijn en vaak niet weet wat ik moet zeggen. Small talk ligt me niet goed, en ik heb moeite met lawaai. Ik heb ook behoefte aan structuur, want als ik niet weet wat ik moet doen, loop ik vast. Soms flapper ik met mijn handen als ik iets leuk vind of als ik overprikkeld raak, en ik knijp soms hard in mijn handen. Ik weet niet of dit als vreemd wordt gezien als ik dat zou doen als dokter.
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Met vriendelijke groeten,
Dexter
Aankomend schooljaar zit ik in mijn laatste jaar van het vwo. Ik wil graag geneeskunde studeren omdat ik een grote interesse heb in het menselijk lichaam en ziektes, en omdat ik patiënten wil helpen door hun pijn te verlichten en hun gezondheid te verbeteren. Het is algemeen bekend dat artsen een stressvol leven hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat elke baan op zijn eigen manier stressvol kan zijn.
Een probleem waar ik tegenaan loop, is dat mijn vader het geen verstandig idee vindt dat ik geneeskunde ga studeren. Ik ben autistisch, en ik denk dat dit een belangrijke reden is voor zijn bezorgdheid. Hij wijst vaak naar de vriendin van mijn broer, die geneeskunde studeert en erg empathisch is, en stelt dat zij daarom geschikt is voor het vak. Ik heb het gevoel dat mijn vader denkt dat ik niet empathisch genoeg ben, terwijl ik juist heel veel empathie voel. Ik vind het alleen moeilijk om dat te uiten, maar de emoties zijn er zeker. In feite ben ik vaak eerder over-empathisch dan onder-empathisch. Mijn interesse in dit vakgebied is enorm groot.
Ik vermoed dat sommige mensen me zouden aanraden om biomedische wetenschappen te studeren. Hoewel ik hier al naar heb gekeken, lijkt het me minder passend omdat je daarbij voornamelijk onderzoek doet. Als ik geneeskunde studeer, kan ik altijd nog kiezen voor een onderzoeksrichting, maar ik zou ook graag in contact staan met patiënten en andere medische professionals.
Ik ben me ervan bewust dat ik soms wat ongemakkelijk kan zijn en vaak niet weet wat ik moet zeggen. Small talk ligt me niet goed, en ik heb moeite met lawaai. Ik heb ook behoefte aan structuur, want als ik niet weet wat ik moet doen, loop ik vast. Soms flapper ik met mijn handen als ik iets leuk vind of als ik overprikkeld raak, en ik knijp soms hard in mijn handen. Ik weet niet of dit als vreemd wordt gezien als ik dat zou doen als dokter.
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Met vriendelijke groeten,
Dexter
Ik ken toevallig iemand met autisme die geneeskunde gestudeerd heeft. Zij is uiteindelijk in onderzoek terecht gekomen omdat met patiënten werken inderdaad niet goed ging, maar ze vindt dat erg interessant dus al met al was de keuze voor geneeskunde verder niet verkeerd voor haar. Weet niet of er ook onderzoeksrichtingen zijn waarbij werken met patiënten een optie is.
Go for it! Communiceer tijdens je opleiding over je autisme en kijk vervolgens wat het beste past.
Flapperen met je handen of wat dan ook is niet vreemd, ook niet als dokter.
Flapperen met je handen of wat dan ook is niet vreemd, ook niet als dokter.
Ik heb ervaring met de studie geneeskunde, ook met de verschillende vlakken van wat de studie behelst en voornamelijk ook alle studies die je steeds moet doen om alles bij te houden.
Mijn ervaring is dat studeren op zichzelf best goed gaat als je kenmerken vanuit het autistisch spectrum ervaart, ik had genoeg medestudenten met die kenmerken en heb ook collega's gehad met die kenmerken: alleen op een stageplaats en (later dus) werkplaats kan dat later een hele pil zijn. Dat komt omdat arts zijn over het algemeen een heel communicatief beroep is - ook achter de schermen: wanneer er om je (zelf) beoordeling wordt gevraagd.
De meeste van binnen mijn studiejaar en daar rond omheen zijn inderdaad (zij het soms met wat studiebegeleiding) het onderzoeksveld in gegaan.
Toch wil ik je meegeven of misschien een studie biomedische wetenschappen niet meer geschikt voor je is. Ik weet dat veel van de arts-onderzoekers uiteindelijk ook wat later meer in die hoek zijn gaan werken en uiteindelijk bereik je ook een heel belangrijk doel voor de patiënten; en leer je ook veel over het menselijk lichaam, ziektes - maar heb je meer rust voor de te volgen studie en dus de uitkomst (namelijk een diploma, misschien ook een mooie master?)
Desalniettemin, ik zou je inschrijven voor de loting en inderdaad; ga gewoon maar eens ervaren wat je vindt van de studie - communiceer goed met je studiebegeleider en (mocht je tijdens je BCs uiteindelijk meteen al met patiënten moeten werken) kijk gewoon hoe dat is.
Vraag anders misschien juist specifiek om de plaats in een verzorgingshuis in plaats van ziekenhuis: wellicht dat dit opbouw in medische coping voor patiëntencontact ook helpt! Heb vooral plezier en zoek de mogelijkheden.
[ Bericht 19% gewijzigd door HannahVrede op 05-08-2024 10:28:34 ]
Mijn ervaring is dat studeren op zichzelf best goed gaat als je kenmerken vanuit het autistisch spectrum ervaart, ik had genoeg medestudenten met die kenmerken en heb ook collega's gehad met die kenmerken: alleen op een stageplaats en (later dus) werkplaats kan dat later een hele pil zijn. Dat komt omdat arts zijn over het algemeen een heel communicatief beroep is - ook achter de schermen: wanneer er om je (zelf) beoordeling wordt gevraagd.
De meeste van binnen mijn studiejaar en daar rond omheen zijn inderdaad (zij het soms met wat studiebegeleiding) het onderzoeksveld in gegaan.
Toch wil ik je meegeven of misschien een studie biomedische wetenschappen niet meer geschikt voor je is. Ik weet dat veel van de arts-onderzoekers uiteindelijk ook wat later meer in die hoek zijn gaan werken en uiteindelijk bereik je ook een heel belangrijk doel voor de patiënten; en leer je ook veel over het menselijk lichaam, ziektes - maar heb je meer rust voor de te volgen studie en dus de uitkomst (namelijk een diploma, misschien ook een mooie master?)
Desalniettemin, ik zou je inschrijven voor de loting en inderdaad; ga gewoon maar eens ervaren wat je vindt van de studie - communiceer goed met je studiebegeleider en (mocht je tijdens je BCs uiteindelijk meteen al met patiënten moeten werken) kijk gewoon hoe dat is.
Vraag anders misschien juist specifiek om de plaats in een verzorgingshuis in plaats van ziekenhuis: wellicht dat dit opbouw in medische coping voor patiëntencontact ook helpt! Heb vooral plezier en zoek de mogelijkheden.
[ Bericht 19% gewijzigd door HannahVrede op 05-08-2024 10:28:34 ]
Wat zeggen ze bij de opleiding zelf? Mocht op de een of andere manier je autisme een uitdaging zijn voor de opleiding of het vak, dan kunnen zij dat toch benoemen.quote:Op maandag 5 augustus 2024 08:49 schreef Dexter_05 het volgende:
Zijn er hier artsen die hun mening willen delen en wellicht advies voor mij hebben? Als je geen arts bent, mag je natuurlijk ook je mening delen!
Hier schreef Dagoduck: Zeer goede FiPo.
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
Zelf ervaring mee. De opleiding zelf was prima, zelfs de meeste coschappen gingen prima, maar het constante ''aan" moeten staan bij de hele dag patientenzorg trok ik niet. Volledig overbeladen drie maanden afsluitend coschap was gewoonweg te veel, om de een of andere reden was het niveau tussen normale coschappen en afsluitend coschap te groot. Achteraf had ik waarschijnlijk me er wel doorheen kunnen trekken met wat meer begeleiding eerder in de opleiding, maar ik was nog niet eerder tegen mijn grenzen aangelopen dus die vraag is er nooit geweest. Mede omdat ik er inmiddels wel van overtuigd van was dat ik uiteindelijk toch in onderzoek zou belanden toch maar de overstap gedaan naar biomedische wetenschappen (heb wel diploma geneeskunde, maar niks mee gedaan dus) voor masteropleiding richting onderzoek.
Inmiddels weet ik dat onderzoek ook geen toekomst heeft dus zit in nu in de ICT bij de andere autisten
Inmiddels weet ik dat onderzoek ook geen toekomst heeft dus zit in nu in de ICT bij de andere autisten
Genoeg artsen die helemaal niet zo empatisch zijn maar wel bv heel technisch, chirurgen bijvoorbeeld. En veel specialisten zijn toch wel aparte types vind ik.
Het empathische stuk nemen verpleegkundigen vaak ook over hè.
Laat je niet tegenhouden door wat je vader denkt dat goed voor je is. En ook je empathie kan je ontwikkelen als studerend arts met autisme.
Het empathische stuk nemen verpleegkundigen vaak ook over hè.
Laat je niet tegenhouden door wat je vader denkt dat goed voor je is. En ook je empathie kan je ontwikkelen als studerend arts met autisme.
Wie dit leest is een lezer van dit
Had het wetenschappelijk onderzoek volgens jou geen toekomst, of zag jij zelf geen toekomst in het doen van onderzoek?quote:Op maandag 5 augustus 2024 18:40 schreef ralfie het volgende:
Inmiddels weet ik dat onderzoek ook geen toekomst heeft dus zit in nu in de ICT bij de andere autisten
Ik heb een paar vragen, als je het niet erg vindt. Was je open over je autisme? Zo ja, welke studievoorzieningen en begeleiding kreeg je destijds?
Ik ben zelf bang dat ik te traag ben omdat mijn informatieverwerking vrij langzaam gaat. Had jij hier ook last van, en hoe ben je ermee omgegaan als dat het geval was?
Mijn probleem tijdens het werken met patienten was met name het oppikken van nnonverbale communicatie. Je leert dit een heleboel tijdens de opleiding dus je kunt een hoop 'faken', maar uiteindelijk kostte het me zodanig veel moeite dat elk gesprek me een hoop energie kostte die ik elder eigenlijk nodig had.quote:
[..]
Had het wetenschappelijk onderzoek volgens jou geen toekomst, of zag jij zelf geen toekomst in het doen van onderzoek?
Ik heb een paar vragen, als je het niet erg vindt. Was je open over je autisme? Zo ja, welke studievoorzieningen en begeleiding kreeg je destijds?
Ik ben zelf bang dat ik te traag ben omdat mijn informatieverwerking vrij langzaam gaat. Had jij hier ook last van, en hoe ben je ermee omgegaan als dat het geval was?
Ik had pas tijdens mijn promotie in onderzoek officieel een diagnose laten stellen, dus ik heb geen ervaring met autisme tijdens de opleiding. Ik weet dan ook niet wat voor begeleiding er is.
Ik ben altijd bovengemiddeld intelligent geweest dat heeft me veel gered tijdens de opleiding. Hoefde nauwelijks te studeren voor bovengemiddelde cijfers. Ik had niet zoveel problemen dus met informatieverwerking behalve tijdens gesprekken met patienten. Het kunnen ordenen van je gedachten tijdens een gesprek leer je wel, maar zodra ik me daarop focuste werd het lastiger de lastige zaken als nonverbale communicatie op te pikken. Ik moest dus altijd een beetje balanceren tussen beide.
Onderzoek had voor mij geen toekomst omdat ik merkte tijdens onderzoek dat ik me met name intereseerde voor het data stuk, niet zozeer het onderzoek doen zelf. Meer de ICT kant dus.
Ik heb het idee dat er genoeg artsen en chirurgen autistisch zijn. Helaas veel in aanraking met het ziekenhuis de afgelopen tijd en merk toch wel meer dat wanneer je een arts of chirurg spreekt ze anders in de omgang zijn dan bijvoorbeeld een verpleegkundige. Bedoel dit echt niet stom of vervelend, die lui zijn hartstikke slim en verrichten wonderen maar heb wel vaak het idee dat met mensen omgaan niet echt hun ding is.
Ik ben zelf ook niet de beste in non-verbale communicatie. Wat bedoel je met faken? Je leert de non-verbale communicatie toch op de opleiding?quote:
[..]
Mijn probleem tijdens het werken met patienten was met name het oppikken van nonverbale communicatie. Je leert dit een heleboel tijdens de opleiding dus je kunt een hoop 'faken', maar uiteindelijk kostte het me zodanig veel moeite dat elk gesprek me een hoop energie kostte die ik elder eigenlijk nodig had.
Ik had pas tijdens mijn promotie in onderzoek officieel een diagnose laten stellen, dus ik heb geen ervaring met autisme tijdens de opleiding. Ik weet dan ook niet wat voor begeleiding er is.
Misschien is dit een hele brutale vraag, maar waarom ben je het diagnose traject ingegaan?
Ik weet niet of ik het goed uit kan leggen, maar je leert zeg maar systematisch nonverbale communicatie op te pikken en te checken of je dit goed opgevangen heb met feedback vragen e.d.. Voor mensen die dit van nature goed oppakken ligt de nadruk van deze technieken op het goed controleren of zij de signalen goed opgevangen hebben, terwijl bij mij de nadruk lag op het uberhaupt kunnen signaleren van deze communicatie. Naar mijn ervaring lag dit ver buiten wat ik normaal doe en voelde het heel erg als faken, zeg maar leren dat iemand boos is als er sprake is van x, y, z. (lijstjes leren) etc. ipv dat van nature aanvoelen. Voor mij was dit vaak ook erg vermoeiend, het zat gewoon niet van nature in mij en ook wanneer dingen uitgelegd werden neem je het maar gewoon aan voor waar ook al merk je het zelf niet. Oogcontact, open houding e.d. heb ik zelf nooit iets mee gehad (en ook nu zie ik geen verschil), maar 'normale' mensen lijken het wel prettig te vinden als je ze aankijkt en niet achterover leunt met de handen over elkaar. Het klinkt natuurlijk logisch als ik het zo stel, maar ik 'voel' het niet zo bij anderen. Zolang je niet op je telefoon kijkt is het mij om het even, zeg maar. Het voelt voor mij geforceerd poppenkast spelen. zelfs nu nog, ruim tien jaar later, hoewel ik het inmiddels onbewust meer doe.quote:
[..]
Ik ben zelf ook niet de beste in non-verbale communicatie. Wat bedoel je met faken? Je leert de non-verbale communicatie toch op de opleiding?
Misschien is dit een hele brutale vraag, maar waarom ben je het diagnose traject ingegaan?
ik ben het diagnose traject ingegaan vanwege een combinatie van vastlopen tijdens promotie, depressie etc. Dit kwam met name voort uit persoonlijke situatie wat zicht uitte tijdens werk, niet vice versa.
Geen ervaring met zoiets, maar ik vraag me af terwijl ik dit topic lees: hoe ga je in staat zijn dingen te doen als; slecht nieuws gesprekken voeren, pijnlijke onderzoeken bij de patiënt uitvoeren, de reactie van de patiënt aflezen als je behandel opties voorlegt bij bv. kanker? Ja je bent nog niet eens begonnen, maar dit lijkt mij als je een autist bent toch wel een behoorlijke uitdaging, misschien iets te groot? Je kan ook mensen beter maken zonder een patiënt te zien..
Ja ik heb vaker van artsen gehoord die heel vakkundig zijn maar niet erg emotioneel. Vakkennis hebben is goed, maar zo weinig emoties tonen of herkennen vind ik iets dat je als arts zeker moet kunnen. In een lab of de wetenschap niet per se een probleem, maar arts is wel een sociaal beroep. Ik zeg niet dat het niks kan worden, maar denk er nog eens goed over na.
Ja ik heb vaker van artsen gehoord die heel vakkundig zijn maar niet erg emotioneel. Vakkennis hebben is goed, maar zo weinig emoties tonen of herkennen vind ik iets dat je als arts zeker moet kunnen. In een lab of de wetenschap niet per se een probleem, maar arts is wel een sociaal beroep. Ik zeg niet dat het niks kan worden, maar denk er nog eens goed over na.
Ik heb in de medische sector gewerkt, o.a. intensief samen met radiologen en nucleair geneeskundigen. Volgens mij kozen ze die specialisatie omdat ze niets met menselijke omgang en empathie, en veelal een aan autisme verwante contactstoornis hadden.quote:
Ik ken toevallig iemand met autisme die geneeskunde gestudeerd heeft. Zij is uiteindelijk in onderzoek terecht gekomen omdat met patiënten werken inderdaad niet goed ging, maar ze vindt dat erg interessant dus al met al was de keuze voor geneeskunde verder niet verkeerd voor haar. Weet niet of er ook onderzoeksrichtingen zijn waarbij werken met patiënten een optie is.
[ Bericht 0% gewijzigd door blomke op 03-09-2024 20:10:59 ]
Op <a href="https://forum.fok.nl/topic/2677908/2/25#p208861847" target="_blank" >zaterdag 22 april 2023 13:43</a> schreef <a href="https://forum.fok.nl/user/profile/62881" target="_blank" >r_one</a> het volgende:
En ik zeg je dat je op zaterdagmiddag van 2 tot 4 in je poedelnaakie de horlepiep moet dansen op het marktplein.
En ik zeg je dat je op zaterdagmiddag van 2 tot 4 in je poedelnaakie de horlepiep moet dansen op het marktplein.
Klopt helemaal. Het zijn vaak onderzoeksmensen, geïnteresseerd in (de details van) het menselijke lichaam, en de afwijkingen. De eerste jaren van de geneeskunde studie, sluiten daar prima bij aan.quote:
Ik heb het idee dat er genoeg artsen en chirurgen autistisch zijn. Helaas veel in aanraking met het ziekenhuis de afgelopen tijd en merk toch wel meer dat wanneer je een arts of chirurg spreekt ze anders in de omgang zijn dan bijvoorbeeld een verpleegkundige. Bedoel dit echt niet stom of vervelend, die lui zijn hartstikke slim en verrichten wonderen maar heb wel vaak het idee dat met mensen omgaan niet echt hun ding is.
[ Bericht 0% gewijzigd door blomke op 04-09-2024 11:25:56 ]
Op <a href="https://forum.fok.nl/topic/2677908/2/25#p208861847" target="_blank" >zaterdag 22 april 2023 13:43</a> schreef <a href="https://forum.fok.nl/user/profile/62881" target="_blank" >r_one</a> het volgende:
En ik zeg je dat je op zaterdagmiddag van 2 tot 4 in je poedelnaakie de horlepiep moet dansen op het marktplein.
En ik zeg je dat je op zaterdagmiddag van 2 tot 4 in je poedelnaakie de horlepiep moet dansen op het marktplein.
|
|
