[Etappe 12] Aurillac - Villeneuve-sur-Lot #2

Rit voor vluchters. Stond in sterren geschreven. We hadden het kunnen weten, in Giro liet Pogacar ook geen kruimels achter voor de rest. We mochten eerst nog 70 kilometers naar allerlei demarrages kijken. Met eerst een sterke groep met Van Aert en Pidcock. Mag niet van UAE. Ondertussen was Kobold Goossens zijn halve kleding kwijt. En raakte Cofidis twee pionnen kwijt (Izagirre en Renard).

Daarna een mindere groep maar wel met Andre Ooijer, onvermoeibare Ben Healy en Richie Carapaz. Laatstgenoemde had echter al vele kilometers dom op kop gereden en moest later vanzelfsprekend eraf. Waarom typ ik dit nog? Zou het wat uitmaken? Dommekracht Politt boorde op kop en hield het hele tijd rond twee minuten. Daarna werkten we hele treintje nog af, weliswaar in andere volgorde. Het was wel minder indrukwekkend dan op Galibier. Ayuso kreeg zijn beurt ook maar hij dacht ja staat niet in mn contract haha doei.

Pogacar ging dan maar zelf zo’n 700 meter voor top van Puy Mary met achter hem Vingegaard, Roglic en Evenepoel. Niks meer aan te doen dacht iedereen. 35 seconden handgeklokt had Tadej aan begin van Col de Petrus en die was hij aan top helemaal kwijt. Versnellingsproblemen? Te weinig suiker? Vermoeidheid van Giro? En dan Vingegaard; hoe kan je na zes weken zo goed zijn? Twee weken plat op bed waarbij al je spieren verkruimelen zo goed zijn?

Ik had oorspronkelijk een rant over hoe saai het weer is maar de ontwikkelingen in laatste 30km was dan toch wel weer leuk. De Tour wacht echter op niemand dus veel tijd hebben we niet voor onze overpeinzingen. We gaan door met etappe nummer twaalf. Nu dan ECHT voor de vluchters.




Nog even wat historie over startplaats uiteraard want ze starten niet voor niets hier. Uit Aurillac kwam de eerste Franse paus ooit, namelijk Gerbert of Aurillac of misschien beter bekend als Paus Silvester II. Hij zou de Arabische cijfers hebben geintroduceerd in Europa, nog wat uitleg aan PVV-volk die nu al schuimbekkend aan het lezen zijn wat het zijn; namelijk gewoon 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9. Toch wel best handig.

De uit 26,000 inwoners bestaande Aurillac is geen onbekende voor Tour de France. Zes keer eerder was hier de finishplaats, voor het laatst in 2008 toen trokken we in over Pas de Peyrol (waar we dus gister over zijn geweest) om hier te finishen. Luis Leon Sanchez met schitterend truitje van Caisse d’Espargne won de etappe voor immer gloeiende Stefan Schumacher van de fameuze Gerolsteiner. De oud-renners die uit Aurillac komen ken ik niet dus die gaan we niet noemen.

We starten op een tweebaansweg, breed genoeg om geen kinderachtige blokkades te krijgen, kort op vals plat bergop om dan een stukje te dalen. We vliegen een ongecategoriseerde klim op; 3 kilometer lang met in begin 5% om dan wat af te vlakken en vlak voor top nog wat stroken aan 7%. We blijven daarna op een soort plateau rijden met wat stroken omhoog en omlaag. Een stukje dalen door bos, door dorpje Le Rouget en vals plat omhoog.

Vanaf kilometer 25 naar 40 gaan we iets van 180 meter omlaag, licht vals plat omlaag met wat knikjes omhoog. De kopgroep zal hopen dat ze hier al tijd kunnen pakken op peloton. Als hier nog geen groep weg is moeten we nog even wachten want we storten ons naar beneden. Over brede wegen door bos, mooie plaatjes vermoed ik, kunnen we dan eventueel herbeginnen. We fietsen aantal kilometer langs river La Bave. De Franse regisseur zal hier wat mooie helishots van gaan maken.



Als je je aan het vergapen bent ga je tegen een muur aan fietsen; we rijden Cote d’Autoire op. 2,7km 5,6% of volgens Climfinder 4,5km 4,4%. LeTour en Strava hebben wijselijk eerste deel vals plat afgeknipt en beginnen we daar meteen met een strook aan 6% en dan 8% en dan 12%. Met nog aantal stroken 7% vlakt het af en bereiken we een plateau. Je zult flink door moeten trappen met hoop melkzuur in benen. Na kilometer 68 nog een paar honderd meter 6%. Dan pas dalen we lichtjes af.


We zijn nu pas bij kilometer 80; hopelijk zit er nog wat jus in de benen want we starten nu pas, jawel, aan echte heuvelgedeelte. (On)gecategoriseerde klimmetjes volgen elkaar in hoog tempo op. We vliegen over gelijkmatige klim Cote de Rocamadour 2km 5,5%, met korte afdaling en dan Couzou 1,7km 6,3% en dan volgt een klim van 2,5km 5%, na weer een korte afdaling een stukje zeurend vals plat omhoog. We passeren kilometerpaaltje 100.

Vanaf hier zal je de schade moeten opmaken peloton zijnde. Ga je er nog voor rijden of niet en voor wie dan en wie is er nog over in peloton… We stomen verder naar Cote de Montcléra, 2km 5,2%, wel een col met twee verhalen. Gelijkmatige eerste kilometer en dan lichtjes naar beneden en dan 6% in laatste kilometer.



Daarna is het vals plat naar beneden al slingerend langs nog meer bossen en dorpjes. We naderen de laatste 40 kilometer waar een nieuwe heuvelzone begint. Daarvoor nemen we volgens Strava nog een rare route waar je volgens mij prima rechtdoor kan. Misschien even duikje in zwembad, wie weet.



We verlaten dorpje Libos en gaan omhoog met stroken aan 5% en dan dalen we af en weer stroken omhoog aan 4% en dan afdalen. U vult de rest maar in, want het blijft op en af gaan. Bij uitstek terrein om te gaan demarreren en hopen dat de rest van kopgroep naar elkaar blijft kijken. Hier ga je niet zo eenvoudig een samenwerking vinden. Op 10km van de finish naderen we Villeneuve-sur-Lot. Wil je nog iemand kwijt dan moet het hier gebeuren, paar kilometer vals plat met korte strookje aan 7%.

Daarna is het vlak naar de finish, licht vals bergop. Niet te vroeg aangaan. Villeneuve-sur-Lot zijn bij de kenners, ik niet, bekend als finishplaats in 1996 en 2000. In 2000 won hier Erik Dekker na een solo van 25km. Een openbaring want later in de Tour won hij nog twee etappes.

We starten hier om 12.35 en kwartiertje later officieel en naar verwachting komen we om 17.16 aan. Met 2203 hoogtemeters geen simpele etappe, zeker eerste honderd kilometer is gewoon zwaar; Jakobsen en Cavendish mogen al blij zijn als ze na 10 kilometer er nog bij zitten. Een hele goede Mads Pedersen, Wout van Aert en Mathieu van der Poel zou ik hier opschrijven ware het niet dat Mes er niet meer is, Wout gevallen is (leer eens sturen zeg) en Mathieu ja geen idee is.

1. Magnus Cort – kan aardig potje klimmen en na zware etappe sprinten. Niets meer aan te doen.
2. Valentin Madouas – rijdt sterk bergop en ook een aardig eindschot. FDJ heeft toch niemand om te beschermen.
3. Alex Aranburu – Sterk gereden in graveletappe. Andre Ooijer is vandaag al geweest dus mag hij morgen.
4. Michael Matthews – volgens mij prima in orde, moest wel lossen in etappe 10 maar dat leek meer uit frustratie te zijn.
5. Toms Skujins – zonder Mes mag iedereen zn gangetje bij LIDL lijkt me. Prima etappe voor Toms.

Lutsenko in ieder geval op tijd binnen

Met de groene trui weg en 2 renners minder zal Alpecin morgen ook wel voor de vlucht gaan